Telefon z tarczą [TOWARY MODNE 24] 

Po ulewnych deszczach nie można się było połączyć telefonicznie z Prądnika Czerwonego do Nowego Bieżanówa. Przyczyną tego była zalewana przez deszcz studzienka należąca do Polskiej Poczty Telegraf-Telefon. Żeby się dodzwonić się do Bieżanowa z Prądnika Czerwonego, trzeba było wybrać numer kierunkowy 0-17 na Tarnów. Następnie z powrotem wybrać numer kierunkowy do Krakowa 0--12, i wtedy można się było połączyć z Bieżanowem przez centralę w Podgórzu. Taki taki patent zdradził mojej mamie radiotechnik pracujący w centrali telefonicznej.

Poziom wiedzy prezentowany przez Pana Adama, robi na mnie tak wielkie wrażenie, że mogę słuchać godzinami. Wg mnie najbardziej profesjonalny kanał na YT. Szczerze dziękuję!

Adam Słodowy polskiego RU-vid'a. Dziekujemy!

Tarcza była niesłychanie wygodna. Taki telefon to najlepsza forma telefonu. Ever. I taki telefon służył do tego, do czego czego miał służyć. Nie uzależniał nie przebudowywał na gorsze mentalności społecznej jak teraz.

Jak zwykle ciekawy materiał. Myśmy mieli z kolegą z innego bloku zrobioną linię telefoniczną. Telefony były zrobione z części telefonów górniczych. Zasilanie było z płaskiej baterii, a dzwoniło się kręcąc korbką. Swoją drogą to magneto nieźle kopało :)

Panie Adamie, po raz kolejny jestem pod wrażeniem Pańskiej pracy i z niecierpliwością czekam na kolejne odcinki. Tego rodzaju telefon jedynie kojarzę i wiedziałem, jak wybrać na nim numer, ale niewiele poza tym. Oglądając ten filmik naszła mnie refleksja, że nie zazdroszczę starszym ode mnie pokoleniom, które chcąc nie chcąc muszą przynajmniej w minimalnym stopniu odnaleźć się w nowoczesnych technologiach.

Barwa nijaka zwana entuzjastycznie kością słoniową - niektóre teksty chyba będą kultowe.

Jestem inżynierem telekomunikacji z tamtego okresu.... Dziękuję za miłe wspomnienia.....

W swoim domu mam analogowa centralkę Panasonic 206 i 7 telefonów. Sprawdzają się, gdy rano budzę się z bolącymi plecami, w tedy dzwonię do dzieci i ich budzę do szkoły. Nawet, gdy syn gra na gitarze elektrycznej czasem udaje mi się dodzwonić 😁👍

Chylę czoła, jak dopracowany jest każdy odcinek...

Obejrzałem kolejny odcinek i mogę napisać tak...Z początku drażnił mnie Twój głos (w sumie sposób mówienia, te wszystkie ę, ą). Jak pokazujesz siebie, jest to troszkę sztywne, zawsze tak samo, nie ma polotu. Ale, hej, te filmy są tak nagrane, w taki sposób przedstawione - technika do najmniejszej śrubki, a jednocześnie przystępnie - że nawet jakbym chciał (a nie chcę) się czepić, to nie ma do czego. Czy to film o zegarku czy żarówce, profesjonalizm aż się wylewa. Niesamowite, że chce Ci się pokazywać te wszystkie detale z nagrań winyla czy jakiegoś zegarka! Szanuję! Subik jest, okejka jest. PS A głupkami od butelek się nie przejmuj - tacy zawsze patrzą na swoją korzyść, bo "obraża jego uczucia". Mnie z kolei obraża, jak butelki są zamazane. I mamy sytuację patową :D Rób swoje, tyle :)

Jak zwykle super! Myślałem że o Tulipanie wiem wszystko. A tu nie! Zachwycające. Tulipan był dobrym odbiornikiem detektorowym. Wystarczyło dać na wejście diodę DOG58 antenę i uziemienie i całkiem głośno grało.

w 84r. zamontowali u mnie telefon. Koleś postawił na szafce taki tradycyjny biurowy telefon tylko w kolorze różowym. Powiedział, że tylko taki ma. Jak ojciec mu dał w łapę to nagle okazało się, że są inne modele do wyboru. Monter powiedział, że drugą wypłatę robi na łapówkach, bo nikt tego różowego nie chce. To były czasy.

Dobrze, że są takie i takiej wysokiej klasy filmy. Być może dzięki nim, kolejny w Milionerach będzie wiedział na co odkłada się słuchawkę. Pozdrawiam, względem pierwszego kontaktu z telefonią z aparatu Aster 72.

Pamiętam jak w latach 80-tych zdobywało się głośniczki, chyba z automatów telefonicznych, w których kabelki były przykręcane na śrubki. Montowało się takie 2 w słuchawkach ochronnych BHP, do tego przewód, wtyczka DIN 545 jak dobrze pamiętam i były słuchawki do muzyki. To były czasy :)

Swego czasu zespół muzyczny Kraftwerk (specjalizujący się w muzyce elektronicznej) wykorzystał dźwięki - tony z telefonów stacjonarnych w jednym ze swoich świetnych i zapomnianych dziś przebojów; The telephone call. Utwór nagrali gdzieś w latach 80 - tych komórek jeszcze wtedy nie było przynajmniej w tak powszechnym użytku.

Rodzice mieli Tulipana. Cały czerwony i z białą tarczą. Szczyt luksusu. Pamiętam jak po "założeniu telefonu" przez monterów, siedziałem cichutko przed aparatem oczekując jak ten zadzwoni...

Śmiałek...rewelacyjnie to robisz....Rzetelnie i tak telewizyjnie :)

Panie Adamie... Ten odcinek mogę polecić dosłownie wszystkim i czekam na więcej. Chyba z czystym sumieniem mogę też stwierdzić że jeżeli w dalszym ciągu wykonanie i treści tego kanału będą szły w tak dobrym kierunku jak obecnie to mogę ten kanał określić jako moje prywatne odkrycie nr. 1 roku 2020!

Świetny materiał. Przypominają mi się lata nastoletnie (lata 80te), kiedy to z kolegą i koleżankami zrobiliśmy przez pół osiedla prywatną linię telefoniczną dla 4 osób. Części telefoniczne były do kupienia bez najmniejszego problemu. Jedynym naszym problemem był brum.

Su-per. Po prostu absolutnie wypas - dobra narracja, bardzo ciekawe, rzadko przytaczane szczegóły, zagadnienia techniczne ujęte od samego środka i przetłumaczone na język wyższego poziomu. ;) Tak trzymać!

Życzę wielu widzów. Materiały wysokiej klasy zrealizowane na światowym poziomie. Bardzo interesujące!

Dzwoniłem kiedyś z takiego telefonu który był pozbawiony tarczy. Przy odpowiedniej wprawie dało się wybierać numer telefonu naciskając widełki telefonu. 1 jedno stuknięcie itd. Po każdej cyfrze przerwa. Dało się. Dzięki i pozdrawiam!

Panie Adamie, trafiłem dziś po raz pierwszy na Pana kanał. Oczywiście subskrypcja była tylko formalnością. Jest Pan jasnym punktem polskiego YT. Fenomenem w internetowej papce. Dziękuję.

ADAM, podziwiam cię, jak Ty to wszystko ogarniasz.Ludzie nie dzielą się na profesjonalistów i amatorów tylko na samouków i nieuków

Przypomniała mi się Telegazeta nie wiedzieć czemu. Też fajny temat na odcinek.

Panie Adamie, jest Pan jedynym twórcą na YT, któremu nie pomijam reklam. Należy się to Panu.

Dobry odcineczek.

Wydawało mi się że mechanizm wybierania jest bardziej skomplikowany a to genialnie proste w swojej prostocie :)

Bardzo interesujący opis działania,szczególnie dla osób które interesują się elektrotechniką i pamiętają tamte czasy👍

Najfajniejsze były telefony dyrektorskie bez tarczy. Ile się umęczyłem, żeby to ustrojstwo zamontować w mieszkaniu i zmusić do działania. To się składało bodajże z trzech elementów. Telefonu sekretarki (kość słoniowa z tarczą i dwoma guzikami czerwonym i białym), pudełka gdzie był w środku m.in. dzwonek i telefon dyrektora (kość słoniowa bez tarczy i bez żadnych guzików). Później wpadłem na pomysł, że o wiele prościej zamontować dwa aparaty na jednej linii i tak miałem przez x lat aż nie założyłem sobie kolejnej linii tylko dla siebie (czasy internetu z modemu gdzie będąc w internecie nikt się nie mógł do Ciebie dodzwonić).

Nareszcie będzie i o Młodym Techniku!!! Mam kilka roczników. A co do telefonów stacjonarnych - też mam kilka w kolekcji, i to w bardzo dobrym stanie - prawie nówki: od Astera po Lotosa.

Jest Pan niezwykle merytoryczny i ma Pan dar znakomitego tłumaczenia rzeczy na pozór tak skomplikowanych jak układy elektroniczne. Chylę czoła i bardzo dziękuję za Pana wybitne materiały. Pozdrawiam z Wrocławia

Kolejny fascynujący odcinek - dziękuję! Kilka moich własnych wspomnień. Po pierwsze - na pewno rozebrałem kiedyś przynajmniej jeden telefon, choć musiało to być jakieś 35 lat temu i faktycznie - najbardziej intrygującym mechanizmem była tarcza, ale nigdy nie sądziłem, jak może brzmieć praca jej mechanizmu w zwolnionym tempie. A brzmi jak dźwięk urządzeń z jakiejś XIX-wiecznej fabryki. Po drugie - mojemu tacie udało się załatwić telefon dość szybko w nowym mieszkaniu na nowym osiedlu w Łodzi, ale tylko dlatego, że był dziennikarzem. I to był tzw. telefon towarzyski, czyli dwie kompletnie obce osoby, podłączone do tego samego numeru. Pamiętam, że aparat był czarny i miał zielony guziczek, który służył do przekierowywania połączeń do tej drugiej osoby, jeśli się odebrało przeznaczony dla niej telefon. Ale ten wynalazek trwał krótko. Jak krótko - nie wiem, bo miałem wtedy pewnie maksymalnie cztery, pięć lat. Szybko zastąpił go telefon normalny. Przez lata mieliśmy jeden z większych aparatów, którego nazwy nie pamiętam, ale pamiętam, że miał nie jedną, ale dwie lampki (nigdy nie zadziałały, nie mam pojęcia, dlaczego) i dwa przyciski: do wzmacniania sygnału, czyli podgłaśniania rozmówcy (czarny) oraz czerwony, który podobno miał jakoś sterować nagrywaniem, gdyby do aparatu podłączyć specjalnie przystosowaną nagrywarkę. I faktycznie, było tam z tyłu okrągłe gniazdo na charakterystyczną wtyczkę audio z bolcami, której nazwy jako laik nie znam. Wiem, że takie przez lata były w sprzęcie nagrywającym, m.in. w magnetofonach, których mój tata używał w radiu w pracy. No i po trzecie - cieszę się, że mam w domu dwa oldtimery z tarczą, której zastosowanie trzeba dzisiaj młodszym tłumaczyć. Jeden to czarny bakelitowy model, który mógłby zagrać w filmie pokazującym wczesne lata 60., z Radomskiej Wytwórni Telefonów - taki sam miała w domu moja babcia. Drugi to prawdopodobnie część od jakiegoś telefonu może kolejowego - słuchawka z przymocowaną pośrodku tarczą i haczykiem do powieszenia, bez żadnego oznaczenia. Czekam na film o "Młodym Techniku", zwłaszcza że miałem gdzieś (może nawet wciąż mam?) kilka roczników skupowanych w latach 60. przez mojego tatę. Zdarza się tam nawet Lem z ilustracjami Mroza. Pozdrawiam! P.S. Brak cenzury się chwali, opowieść pojawiająca się na czerwonych tablicach wstrząsa do głębi.

Na najważniejszych biurkach stały aparaty "wu-cze". Od połowy lat '70 było głośno o centralach "pentaconta", które rzekomo miały zapewnić telefon w każdym domu, lecz go nie zapewniły. Warto popatrzeć na telefony RWT/T4, RWT CB-621, RWT Aster. Wielkie dzięki za felieton!

Oj miałem niebieskiego tulipana w domu, bajka ;) a Młode techniki to kiedyś jak "Sonda", źródło wiedzy. W sumie taki papierowy internet ;) mam kilkadziesiąt sztuk, czasem zasiadam i czytam nieśpiesznie. A ogólnie to mi się przypomniało jak człowiek słuchał po wybraniu kierunkowego za granicę, nośnej z tym przebijającym się gdzieś w oddali pykaniem wybieraków centrali, czasem jakimiś śladami rozmów.. to był industrial z ambientem w jednym ;) Szkoda że dziś już nie ma takich możliwości.

Pomorze melduje się i pozdrawia 🍀🍀🍀👍💪😉

Hej! Dzięki za kolejny odcinek, którym znów trafiłeś (to już zaczyna być podejrzane... ;) w moje zainteresowania i moją pracę (wiele lat temu). Ileż to ja takich Bratków, Tulipanów czy CB 740 naprawiłem... także tarcz numerowych. Do dziś mam schematy wszystkich polskich telefonów. Jako ciekawostkę napiszę, że Tulipan miał również odmianę z klawiaturą, a raczej dwie odmiany. Pierwsza, ta starsza, to Tulipan z klawiatura imitującą tarczę, druga to Tulipan z klawiaturą częstotliwościową (Tulipan 02 MF). Na koniec dodam, że 25 Hz dzwonienia z central 32AB (i innych mechanicznych np. K66 czy Pentaconta) zostało zastąpione 50 Hz w E10 i nowszych. Pozdrawiam!

Chłopie, jak Ty fajnie opowiadasz. Po prostu normalnie. Ale może dlatego tak to odczuwam że jestem mniej więcej z Twojego pokolenia.

Seria ta, jak inne z tego kanału w 100% zasługuje na subskrypcję :)

A ile śrubki miały gwintów? hehe gościu jesteś genialny, naprawdę, rozłożyłeś telefon na części pierwsze, i dokładnie je omówiłeś no szacunek naprawdę ;-)

Faktycznie ,w moim domu taki zaistniał jak ojciec został kierownikiem produkcji w rozlewni wód gazowanych i oczywiście piwa,no i jak już był ten telefon to pół wieżowca z niego korzystała,piszę,,pół,, gdyż drugi miał sąsiad kilka pięter wyżej.

Moja babcia pracowala w panstwowej firmie Polfa jako telefonistka w centrali :) przynosila tony takich telefonow, Bratki, Storczyk, Aster, Tulipan, Bratek byl najlepszy bo tarcza sie okrecala o 180 stopni i mozna go bylo powiesic na scianie. Jak bylem starszy to pamietam jak zaczalem sprzedawac te teleofny ludzie nie mieli jeszcze zgody na numer na przydzial ale kupowali aparaty dla szpanu :) a jak znajomi przychodzili to mowil ze akurat linia nie dziala hehehe

Odcinek świetny. Panie Adamie dziękuję bardzo za usunięcie cenzury. :)

Pamiętam, że w telefonie Aster trzeba było coś mostkować we wtyczce, żeby działał ze współczesną cyfrową centralą. Poza tym jak najbardziej dało się rozmawiać. Mój ś.p. dziadek miał taki telefon na tarczę jeszcze ok. 2015 roku. Później akwizytor z Novum wcisnął tzw. "komórkę dla starszych ludzi"...

W ogóle ISDN to ciekawy temat. To "przyszłość telefonii stacjonarnej", która nie zdążyła stać się teraźniejszością od razu przechodząc do przeszłości. Uważam, że przydałby się odcinek o ISDN.

Pan Adam jak zwykle przygotował bardzo dobry materiał. Czekamy na kolejny odcinek. Młody technik miesięcznik które nas zagłębia w szczegóły techniczne których dzisiaj się nigdzie nie wyjaśnia i tłumaczy. Pozdrawiam.

ciekawy temat, ale z niecierpliwością czekam na odcinek o Młodym Techniku. Miesięcznik mojej młodości

Jeszcze jedno bym do tego dodał. Podniesienie słuchawki i odpowiednie "wystukiwanie" widełkami numeru też łączyło z wybieranym numerem. Wielokrotnie sprawdzone przy uszkodzonej tarczy (najczęściej w budkach). Pozdrawiam.

Technikum łacznosci w Krakowie uczyło się o tym w latach 90, tą wiedzę mogę wykorzystać w muzeum 😃

To były najlepsze telefony do dodzwaniania się do wszelkiego rodzaju konkursów w radiu, w kablówkach etc. Dało się wybrać praktycznie cały numer a ostatnią cyfrę trzymać na palcu i puszczać w momencie wolnej linii. Prawie zawsze byłeś pierwszy :)

Jak zwykle pełna profeska, szacunek :)

Jak zwykle bardzo dużo wiedzy, profesjonalizmu i humoru! "- Babcia? - Nie, dziadek" - rozwaliło mnie totalnie!

W latach 80-tych miałem telefon. Do dziś pamiętam mój numer: 513-29. Pozdrawiam Gospodarza i jego Gości.

Doceniam ogrom pracy włożony w przygotowanie tych filmów.

Szacunek Dla Ciebie co robisz ........ po prostu petarda....:) profesjonalizm .....pełne uznanie

Witam, czerwony tulipan mam do dzisiaj, działa w abonamencie Orange automatycznie przeniesionym jeszcze z tpsy. Widnieje na nim jeszcze naklejka Solidarności. Już czwarte pokolenie miało okazję go używać. Pozdrawiam!

Halo dziadek... Nie babcia to żart odcinka numer jeden :)

Jak zwykle ciekawie. Panie Adamie rispekt

Bardzo fajna seria, oglądam z zaciekawieniem. Panie Adamie a może odcinek o kostce Rubika? W końcu to także towar modny, powiem więcej moda ta nie przemija. Sam jestem fanem układanek tego typu 😉

W większych miastach w tamtych czasach tego typu urządzenia (i starsze) abonenckie były obsługiwane przez centrale typu Pentaconta. Kiedyś za młodu dane mi było taką centralę zobaczyć na własne oczy. Zrobiło to na mnie ogromne wrażenie.

Jak tak dalej pójdzie to będą o Panu kiedyś uczyć w szkole.....dobra robota

Śmiałek z pana, panie Adamie😉.

Szanowny panie Adamie. Przypomnial mi pan dzisiaj tym odcinkiem czasy mojej nauki w Technikum Lacznosci No.1 w Warszawie w latach 1972-1977. Chyba na drugim roku mojej nauki, to mialem Podstawy Telekomutacji, gdzie omawialismy szczegolowo budowe aparatu telefonicznego stacjonarnego CB, oraz sposob jego zasilania. Ilez to lat minelo od tamtej pory ?? Szkoda jedynie ... ze nawet pobieznie nie przedstawil pan innych MODELI aparatow typu CB z radomskiej fabryki. A byly niektore pozniejsze calkiem ladne dla oka rozwiazania. Jak zawsze pozdrawiam pana serdecznie z bardzo daleka ))))))))))

Niby wszystko oczywiste,dzwięki znane ale i tak bardzo ciekawe.Nie pamiętam kiedy ostatni raz wybierałem nr.na tarczy.

Dzień Dobry . U nas na ulicy Pudlerskiej w latach 80 tych tylko ormowiec miał telefon , ale niedaleko był szpital z budka telefoniczną . Pozdrawiam.

piękny czerwony aparat tulipan :-)

Pierwszy numer telefonu rodzice dostali w 1982 roku, teraz ma go moja siostra do dziś. 😀 Ja miałem zrobiony telefon z moim kolegą, który mieszkał na przeciwko w bloku, dzięki temu mogliśmy rozmawiać i nie płacić za rozmowę. 😉

Dało się wybrać numer stukajac tylko w widełki. Wymagało praktyki ale w zakładzie pracy był taki aparat z tarczą zamkniętą na kłódkę.

Hehe,tarcza nie jest potrzebna do wybierania numerów...wystarczy wystukać ilość impulsów w odstępach na wieszaku słuchawki.Pamiętam jak w internacie podłączyliśmy się pod kable budki telefonicznej,wystarczyło wybrać numer z dołączonego aparatu(kupionego na targu u Ruskich),połączyć,potem podnieść słuchawkę w budce i rozmowa za darmo.Oczywiście nielegalnie,ale nawet wychowawcy zamawiali u nas międzymiastowe.To były czasy! Niestety moja znajomość elektroniki została na poziomie tamtych czasów.W dzisiejszych technologiach jestem tylko skromnym użytkownikiem i to ja jestem narażony na wszelkie przekręty-"wirusy".Pozdrawiam.

Super materiał😀czekamy na nastepne😀

Super dzięki ! Bardzo miło posłuchać. Takie "nic" a jaka historia.

Moja babcia na wsi miała telefon czerwony bez tarczy i bez guziczków. Podnosiło sie słuchawkę i się czekało aż się pani zgłosi. Potem się mówiło no. Poproszę 171 i pani łączyła. Super patent był. 😂 serwis jak w hotelu. A u nas wzdłuż całej 2 km ulicy musieliśmy wszyscy mieszkańcy wykopać na 1,5 głęboki rów żeby dostać telefony. Panowie położyli kable i potem musieliśmy to wszyscy sobie zakopać. Dopiero wtedy nam podłączyli telefony do domów. W 1989 roku to było.

Uwielbiam Pana materiały i proszę o więcej!

Jakże ciekawy pomysł na odcinek. Uśmiech mi hie schodzi z twarzy, bo taki telefon stał w moim domu rodzinnym ! Pozdrawiam😄

3:34 Spoko tablica porównując do poprzedniego odcinka :)

No i stało się! Bam subskrypcja poszla! Dziękuję za wstawione materiały, za profesjonalizm, tematykę i klimat. Pozdrawiam!

Super jak zawsze :) Treściwie i sensownie.Po 40 latach dowiedzialem sie o co chodzilo w pracy tarczy :) Pozdrawiam te 10 w dół, pewnie zakompleksione biedactwa, typowo a'techniczne.

Na przełomie lat 80/90 non stop leciała reklama telefonu Bratek miałem 8/9 lat nie mieliśmy telefonu nie rozumiałem wtedy czemu nie wystarczy kupić aparatu zeby mieć telefon. Akurat dzisiaj w Gwiazdy Lombardu chłop przyniósł jakis telefon tarczowy bardzo stary i z początku te tarcze myliły numery i Bell nie umiał tego obejść i ktoś inny to zrobił

Dziękuję za kolejny bardzo ciekawy wykład.

Super odcinek :) czekam z niecierpliwością na następny

Kolejny bardzo fajny i techniczy film i jasno wytłumaczony jak co działa, Adam bardzo lubię twój kanał i cieszę się że tu trafiłem bo można z tąd dużo przydatnej wiedzy wynieść, Czy mógłbyś dodawać napisy do filmów jeśli to nie jest problem dziękuję i pozdrawiam

Za małolata każdy chciał mieć jakiś ciekawy gadżet. Do obydwu styków głośnika podłączało się diodę zenera, następnie drucikiem do kaloryfera. Jakież to było fascynujące słyszeć w słuchawce polskie głosy...

Adam zrób odcinek mechaniczne maszyny liczące,arytmometr, kręciołki,Curta,Mesko KR 13, Trumphiator

W końcu dowiedziałem się, jak to działało. Dzięki za odcinek. To może o wybieraniu tonowym teraz? :)

Telefon stacjonarny miał tę przewagę nad smartfonem że jesli dzwoniło się do kogos to można go było nie zastać... :D

Filmik hak zwykle na najwyższym poziomie. Czekam na odcinek o Młodym Techniku.

Tak na marginesie - sporo bramek VoIP 'rozumie' wybieranie impulsowe ;) A jakie fajne było darmowe dzwonienie z niektórych automatów za pomocą walenia w widełki? ;) Co mi się udawało tylko oburącz, jednym palcem nie wyciągałem wymaganej częstotliwości ;)

Właśnie mam taki telefon i będę robił na niego projekt z Arduino :)

Nadal mam tarczowy na ścianie, oryginał z 82r. :-)

Profesjonalnie i bardzo ciekawie!

Ja taki na żywo w akcji widziałem. Na praktykach w zakładzie do dzisiaj mają starą centralę impulsową i mają tylko takie telefony z tarczą.

Telefon dostaliśmy w 1989 roku po 9 latach czekania. I okazało się, że numer jest po znanym w mieście adwokacie, a ten adwokat dostał całkiem nowy numer (zmieniona jedna cyfra). Jakby nie można było tego nowego numeru dać nowemu abonentowi czyli nam.

Ciekawy film. Jak zawsze! :)

Oczywiście ze zasługuje :) toć to po części moje dzieciństwo ;) pozdrawiam serdecznie :)

Fajny Tulipan, mieliśmy taki, też czerwony. Dość szybko nam podłączyli, ledwie 6 lat po złożeniu podania.

W dobie sprzętu dźwięku UltraHD posłuchanie i obcowanie z analogami jest niewiarygodnym przeżyciem, powrotem do minionej epoki. Dosłownie : moj mózg przypomniał sobie jak to było kiedy obracało się tarczą , dźwięk ze słuchawki charakterystyczne miękkie stuknięcie kiedy ktoś z drugiej strony odbierał telefon a nawet to jak brzmiało odkładanie słuchawki słyszane po mojej stronie. Coś pięknego. To se nevrati .

Świetny odcinek i cieszę się, że wróciła wolność :)

Mam dwa takie Tulipany. Jeden jak tutaj, czerwony a drugi taki kremowo-zielony. Ten drugi jest w idealnym stanie bo stał latami w magazynie i jak go likwidowano, to telefon ten uratowałem. Taki czarny, ebonitowy, też gdzieś w piwnicy stoi. Sama słuchawka waży z pół kilograma. Wszystkie działają jak należy.

Kolejny świetny materiał! Dziękuję i Pozdrawiam! :)