Teodycea Aureliusza, czyli o pierwiastkach, które nie jęczą i wiórach, których nie da się usunąć... 

Kiedy długo się milczy, to potem można nadrobić zaległości ;) Więc bez zbędnej zwłoki publikujemy czwarty i ostatni odcinek naszych rozważań na podstawie słynnych "Myśli" Marka Aureliusza - opowiadamy za co mu jesteśmy wdzięczni, ale też sami szukamy tam zaskakujących i trochę brutalnych metafor, którymi można tłumaczyć istnienie zła w świecie, czyli mówiąc bardziej fachowo, które dotykają tzw. problemu teodycei. Posłuchajcie i dajcie znać, jeśli Wam coś nie pasuje, czy wręcz przeciwnie: bardzo się z czymś tu wyrażonym utożsamiacie ;) Pozdrawiamy styczniowo! Zbychu i Lechu