TO ZASZŁO ZA DALEKO! 🚫 MODA NA NIENAWIŚĆ DO DZIECI JEST PRZERAŻAJĄCA 🛑 

Brawo ❤ wspaniale że poruszyłaś tak ważny temat, uważam że to jeden z twoich najlepszych filmów, mimo że jest zupełnie nie związany z ezoteryką Pozdrawiam cię serdecznie ❤

A ja uważam, że jest to konsekwencja zachowań pewnej grupy społecznej - rodziców, którzy swoim dzieciom pozwalają na wszystko (przez co wychowują niestety przyszłych egoistów i roszczeniowych, chamskich ludzi). Takie dzieci i rodzice bywają niestety niezwykle irytujący w przestrzeni publicznej (niestety pamiętam niejeden przypadek z czasów pracy w gastro lub sklepach z ubraniami podczas studiów - zwrócenie dziecku lub rodzicowi uwagi na czasem nawet niebezpieczne dla zdrowia czy życia zachowanie wiązało się z dostaniem opierdzielu). Nie jest to oczywiście tłumaczenie takich osób, a raczej próba zrozumienia problemu. Takie osoby gardzą też zwykle tymi, którzy dzieci nie mają (z wyboru lub z niestety okoliczności niesprzyjających) i są baaardzo atakujący. Fajnie by było, gdyby w końcu ludzie - nie ważne, czy z dziećmi, czy bez - przestali tak sobą nawzajem gardzić, a postarali się zrozumieć. Tylko tyle i aż tyle...

Nie przepadam za małymi dziećmi, to nie mój świat. Po prostu staram się nie przebywać w ich towarzystwie. Jestem wstanie zrozumieć że niemowlę płacze bo tak się komunikuje. Ale 6latek który wrzeszczy na cały wagon w w pociągu i kopie moje siedzenie mnie wkurza (mamusia miała w tyłku co robiło potomstwo sztuk 4).

To co mówisz to prawda, tutaj nie sa problemem dzieci tylko rodzice, pracowałam na eventach, które organizowały różnego typu atrakcje dla dzieci. Rodzice zmuszali dzieci do np. robienia zdjęć albo brania udziału w różnych warsztatach bo były za darmo a dzieci zapierały się rękoma i nogami, że nie chcą brać w tym udziału. Wielu rodziców wg nie słucha dzieci zmusza do różnych zachowań, a później się dziwią, że dzieci krzyczą.

Kurcze, nie miałam świadomość że tak wygląda sytuacja dzieci. Jakoś nie mam ich w bezpośrednim otoczeniu. Będę teraz na to zwracać uwagę i z większą empatią o nich myśleć. W końcu to nasza przyszłość...

Jako nastolatka cieszę się, że mogę posłuchać jak to wygląda z punktu widzenia rodzica. Dziękuję, że poruszyłaś taki temat ❤

Pracując w sklepie w którym dosyć często można spotkać rodziny z dziećmi, byłam świadkiem wielu różnych sytuacji, gdzie dziecko zachowywało się nieodpowiednio bądź w irytujący sposób, a postawa rodzica najczęściej była beznadziejna i wcale nie pomagała. Dlatego głównie odczuwam irytację w stronę rodziców właśnie takich dzieci, dlaczego zabiera małe dziecko na długie zakupy (nie mówię, by wcale nie zabierać) gdzie rodzic na wywaleniu chodzi po sklepie, dziecko biega gdzie chce i oczywiście szuka atencji bo to dziecko, a musi latać za rodzicem jak pies, bo najpierw ktoś ma je gdzieś ( sama z większą troską się rozglądałam za tym dzieckiem mimowolnie żeby się nie zgubiło) to jak juz opiekun sobie przypomni, że zabrał ze sobą pociechę to jedynie agresywne "CHODŹ TU" i zjeby, że najlepiej przy nodze nie chodzi i nie jest posłuszne pomimo braku uwagi. Też rozwalają mnie sytuacje prowokacji ze strony rodzica, dziecko krzyczy, "no krzycz głośniej" dziecko dostaje po prostu ataku złości bo jest prowokowane i jedyne co mialam ochotę zrobić, to trzasnąć wlasnie tego rodzica bo zachowuje się jak wiekszy bachor. Prócz słabych sytuacji doświadczyłam tez oczywiście momentów, gdzie widziałam rodziców z na prawdę wspaniałym podejściem, cierpliwością i zdrową stanowczością, tylko smutne, że to widuję rzadziej.

Sedno nauk Buddy to po prostu: nie krzywdzić innych i pomagać im na tyle, na ile to możliwe. Można to także wyrazić inaczej: Porzuć złe uczynki, postępuj szla- chetnie, opanuj swój umysł - oto nauka Buddy2.❤

Dziś niestety jest tak że bombelki mogą wszystko Drzeć się niszczyć itp . A rodzice co nic Śmieją się i się cieszą jakie te ich bombelki są ruchliwe Dziś są takie czasy że np. w szkole dzieci nie szanują nauczycieli a jak coś zrobią to opierdol dostaje nauczyciel i najczęściej jest to załatwiane przy dzieciach Rodzice pozwalają dzieciom na wszystko i uczą że tobie wolno wszystko I są efekty

Nie wszystkie matki są jak ty. Jak niektórym zwrócisz uwagę na złe zachowanie dziecka, to od razu drą twarz. 😢. A jeszcze gorsze są starsze panie które od razu się na ciebie rzucają "DZIECKO MA PRAWO SIĘ WYBAWIĆ!". No oczywiście, ale nie w autobusie 😠.

Nie tak dawno oglądałam mocny film, Sound of freedom, przepłakałam praktycznie cały film. Obiecałam sobie, że jak będą mnie drażnić dzieciaki wrzeszczace to już nie będę miała do nich pretensji tylko do rodziców bo to ich wina. I tak mi ten film otworzył oczy, że tyle złego się dzieje a my praktycznie mamy to gdzieś..., że te małe ludzie są krzywdzona, ze są izolowane. Rodzice wola dać pc komórkę i niech się samo chowa, a gdzie miłość?

A ja myślę, że każdy jechał kiedyś autobusem z drącym japę dzieciakiem i matką, która miała to gdzieś albo wychowywała dziecko "beztresowo", nie bardzo rozumiejąc to pojęcie ("nie kop pana, bo się spocisz"). Na to odpowiedzią są takie filmiki, przedstawiające to, co większość wspolpasażerów myśli podczas takich podróży.

Nagonka na dzieci to jedno, ale wyobraź sobie jaka nagonka jest na młodzież, która chce coś zmienić. Straszne jest to, że nienawiść zaczyna się od narodzenia, a kończy się po śmierci. Totalna masakra. Sama jeszcze nie mam dzieci, ale mam o 15 lat młodszą siostrę. Marta w tym momencie jest w wieku nastoletnim i boje się aż o to co będzie dalej. Uwielbiam moją siostrę i czasem przyznam się, że traktuje ją jak własną córkę. Dlatego tak przeraża mnie to co się dzieje w Polsce.

Nigdy nie mam zamiaru mieć dzieci. Aczkolwiek tutaj wiem skąd się to wzięło. Kiedy skończyłam 7 lat urodziła się moja młodsza siostra. Od samego początku czułam, że się jej boję. Bałam się jej każdego ruchu, płaczu, każdego wydanego przez nią dźwięku. Potem kiedy skończyła 2 lata moja matka wpadła w alkoholizm i uzależniła się od komputera (wcześniej też była bardzo patologiczna). Doszło do tego że to ja musiałam się zajmować siostrą, a miałam 9 lat! Robiłam dosłownie wszystko pranie, sprzątanie, robienie mleka, kąpanie, zabawy, do tego miałam pod opieką jeszcze psa i chodziłam do szkoły. Nie dla mnie było bycie dzieckiem bo musiałam być matką. Niestety była ona bardzo trudnym dzieckiem, a ja nie zawsze wiedziałam co mam zrobić kiedy płacze, albo chce coś a ja jej nie rozumiem. Mieliśmy też spore problemy finansowe i kiedy nie wystarczało na jedzenie oddawałam jej wszystko co tylko miałam żeby ona nie była głodna. Rodzina miała gdzieś co się u nas dzieje więc nic nie dało się zrobić. Teraz jestem dorosłą kobietą i nikt nigdy nie zmusi mnie do rodzenia dzieci. Za każdym razem kiedy widzę małe dziecko przypomina mi się ta bezradność i głód z tych najgorszych czasów które już minęły. Ale najgorsza jest świadomość że uciekłam i ją zostawiłam. Wyjechałam do szkoły i byłam już zbyt zmęczona żeby przejmować się co się z nią dzieje. Zostawiłam ją z psychicznie chorą matką, żeby ratować siebie. Odwiedzałam dom tylko na weekend kiedy miałam wolne i nawet wtedy oddawałam jej wszystko co miałam. I tak jednak było to za mało bo pomimo tego, że się starałam ona wyrosła na nieroba, nieuka plus doszły jakieś używki. Moje wysiłki poszły jak krew w piach. Nigdy więcej.

Jestem opiekunka po 2 letnich kursach. Opiekowalam sie dziewczynka 5 letnia ktora mnie biła wyzywala plula ( z dobrego bogatego domu) miala siostre starsza i mowiac matce o zachowaniu 5latki ona wszystko zwalala na starsza siostre. Skonczylo sie tak ze dziecko zepchnelo mnie ze schodow gdzie skrecilam powaznie stope. To jest wina rodzicow teraz ze nie potrafia tlumaczyc dziecku, nie potrafia powiedziec ze zle robi dziecko, zwalaja wine na starsze rodzenstwo, a gdzie takowego nie maja to jest mowienie ze " no przeciez dzieci tak maja" "to tylko dziecko". Jest to przykre. Bo naprawde czasami z zachowaniem takiego dziecka ktorym sie opiekowalam otwoera sie doslowie noz w kieszeni ale jeszcze gorsza jest reakcja matki albo ojca ktorzy nic nw tym zlego nie widza ...

Najgorsi są niektórzy rodzice. Roszczeniowi, myślą że wszystko im się należy. A jak ktoś zwraca rodzicowi uwagę żeby ogarnął dziecko, to mają pretensje. Przez takich ludzi zamknięto wstęp dla dzieci do jednej z kocich kawiarni. Rodzice mieli gdzieś, że dzieci nieświadomie znęcają się nad kotami. Albo rodzice nie potrafią przyjąć, że istnieją restauracje czy miejsca, gdzie wstęp jest tylko dla dorosłych. Niestety nie każdy powinien być rodzicem. Wydaje im się że jak dadzą im w łapę telefon, spełnią każda materialną zachciankę, to będą mieć dzieciaka z głowy. A potem rośnie kolejne pokolenie jest roszczeniowe i agresywne, nie umie funkcjonować w społeczeństwie i radzić sobie z emocjami. Więc moja niechęć wobec dzieci jest tak naprawdę niechęcią wobec ich beznadziejnych rodziców. A taka grupa społeczna nie jest taka mała. Serio mało jest bobasów które lubię. Jedynym takim bobasem jest 1,5 roczna córka mojej wspaniałej, mądrej i empatycznej znajomej. Młoda jest niezwykle pogodna i kontaktowa nawet w trudnych warunkach.

zgadzam się, że to wina rodziców niechcących nimi być 🤷🏼‍♀️ rodzicow dajacych telefon zamiast porozmawiac czy sie pobawic. sama uwielbiam dzieci, ale jak widze rozwydrzone bachory to tez krzycze… na rodzicow, ze maja sie nim zajac, a nie ploteczki przez telefon 🤷🏼‍♀️ jak bylam ostatnio z psem w psim parku to 3 latka latala samopas i zaczela zwierzaka „nekac”, wkladac mu palce w oczka i do buzi. moj psiak jej nie dziabnal, ale dziewczynka na moje slowa nie reagowala, a jak matke opieprzylam za granie na telefonie, to byla oburzona, ze mam prawo zwracac uwage jej i jej pociesze 🤷🏼‍♀️ wiec to wina pewnych rodzicow, a nie dzieciakow.

Łał, nigdy nic nie komentuje, zazwyczaj swoje przemyślenia zostawiam dla siebie, ale teraz poczułam, że chcę napisać. Pewnie dlatego, że uświadomiłaś mi niektóre kwestie o których nie miałam pojęcia. Tym samym czegoś mnie nauczyłaś i za to dziękuje! serio. Zmieniłaś punkt widzenia i rozumowania, między innymi w kwestii kluczowej dla zdrowego rozwoju dziecka, podejmowania przez niego własnych decyzji. Jak łatwo jest pominąć przyczyny pewnych zachowań u dzieci, nie próbując zatrzymać się i spróbować zrozumieć skąd one się biorą. Uważam, że logika jest jedną z najwspanialszych elementów ludzkiej psychiki, bo dzięki niej możemy zapanować nad emocjami, które są przecież naszą naturalną ( i pierwszą ) reakcja na bodźce wysyłane przez otoczenie, sytuacje bądź nasze wyobrażenia o nim. Jeżeli masz coś do powiedzenia, mów o tym. A zawsze znajdzie się garstka osób, którym otworzysz oczy. Dziękuje, bo dzięki tobie czuje, że będę podejmować lepsze decyzje w przyszłości! Świadomość tego nie wygaśnie, jedynie ignorancja może ją przytłumić i niechęć do własnej autorefleksji. brawo 👏🏼🔥

Nie powiem. Sama czasami mam lekko dość kiedy po ciężkim dniu w szkole w zatłoczonym, śmierdzącym autobusie piszczy i skacze jakiś bąbelek. Ale do głowy by mi nie przyszło takie chwalenie się swoją ,, złotą myślą " i to publicznie. Przerażają mnie tacy ludzie którzy ,,błyszczą" na Tik Toku taką mową nienawiści wobec dzieci.

Nie dziwię się,że część społeczeństwa nie lubi dzieci, bo dzieci są irytujące. Nie raz mi się zdarzyło,że w pracy przychodziłam na święta lub na same nocki, bo ktoś jest w ciąży, ktoś ma dzieci i nie może przyjść do pracy, bo ma prawo. Biegając za złodziejami nie raz mi się zdarzyło,że ktoś z wózkiem dziecięcym mi drogę zastąpił albo we mnie wjeżdżał takim wózkiem lub dziecko wbiegło pod nogi akurat wtedy kiedy goniłam złodzieja.

U mnie nienawiść do dzieci, a raczej wszystkiego co jest głośne wynika ze strachu. Jestem nadwrażliwa na hałas, kiedy znajde się w miejscu gdzie jest głośno, z którego nie mogę uciec odzywają się moje lęki, ciało reaguje a to napięcie znajduje rozładowanie we wściekłości. I to nie tyczy się tylko dzieci, ale również głośnych nastolatków, ludzi rozmawiających głośno przez telefon, krzyczących do siebie patusów, szczekających psów. U mnie to wszystko wynika ze strachu nad którym mimo że się staram nie potrafię zapanować. Ten stan jest pokłosiem mieszkania w jednopokojowym mieszkaniu z tatą alkoholikiem i wynika z głęboko zakorzenionych traum. Mimo że rozumiem wszystko o czym w tym filmie mówisz, a nawet się z tym zgadzam to w przypadku gdy już zaistnieje jakaś głośna sytuacja, mój zdrowy rozsądek schodzi na drugi plan. Nigdy nie zrobiłabym nikomu krzywdy, nie komentuję czyiś rozwrzeszczanych dzieci ale spojrzeniem w stronę rodzica, który innych ludzi i swoje dziecko ma w dupie wyrażam swoje niezadowolenie i strach. Niestety zwyczajowa postawa rodzicow doprowadzila do tego że już sam widok dziecka kojarzy mi sie z wrzaskami, kopaniem, bieganiem i ogromnym lękiem. Ja z domu nie ruszam się bez zatyczek, bo wiem że cały świat do mnie się nie dostosuje. Chciałabym tylko wzajemnego zrozumienia i chociaż próby zajęcia się tym rozwrzeszczanym dzieciakiem. Mam wrażenie że polacy w przestrzeni publicznej myślą tylko i wyłącznie o sobie. Pchają się do autobusów taranując wychodzących, cisną się na siebie nawzajem, krzykami psują innym czas spędzony w kawiarni.

Cieszę się, że jesteś tak świadomą mamą! Życzę każdemu dziecku takiego rodzica, jakim jesteś

Jestem osobą w spektrum autyzmu, mam nadwrażliwość zmysłów, szczególnie słuchu i przeraźliwe piski i krzyki dzieci w sklepach czy komunikacji miejskiej sprawiają mi ból. Nie lubię dzieci i jestem bezdzietna z wyboru - po prostu wiem, że ja bym takiej lawiny bodźców, szczególnie dźwiękowych, nie wytrzymała. Staram się z tego wybrnąć nosząc słuchawki, ochronniki słuchu i robiąc zakupy przez internet lub wtedy, gdy w sklepie jest najmniej ludzi.

To nie powinien być, oczywiście, hejt na dzieci... Problem tkwi w rodzicach, którzy są obojętni na zachowania swoich dzieci... Albo, co gorsza, wręcz dopingują je do takich zachowań... Tak jak wspomniałaś. - robią syf, ale nie tylko... Byłam świadkiem sytuacji, w której dziecko źle traktowało zwierzę, a rodzic się śmiał... Moja ostra reakcja spotkała się z fochem rodzica... Byłam świadkiem sytuacji, gdzie dzieci na weselu znajomych pluły do ciasta, a rodzice uważali, że to ok... Dlatego powstają takie miejsca jak hotele bez dzieci, albo kawiarnie bez dzieci... Po prostu jest problem z "pseudodorosłymi posiadającymi dzieci"

Nie dziw się że ludzie nie lubią dzieci, większość dzieci jakie znam są okropne, posługują się lepiej łaciną niż ja w ich wieku i naprawdę się strasznie zachowują.Ale muszę przyznać że niektórzy ludzie chwilami przesadzają z tą niechęcią do dzieci.

Chce ci podziękować za ten film bo muszę przyznać, że również nie darzyłam dzieci dużą sympatią ale teraz już wiem, że moja złość w ich stronę była często nieuzasadniona. Mam nadzieję, że ten film trafi do jak największej ilości osób❤

RU-vid mi zakopał ten filmik, wiec odkryłam go dopiero teraz i szacunek dla Ciebie Natalio za takie mądre słowa! Sama jestem osobą, która raczej nie lubi dzieci, a już sytuacje jakie opisałaś z roszczeniowymi rodzicami i dziećmi, krore są jak dzicz doprowadzają mnie do szału. Sama wychodzę z założenia, że dziecko to mały człowiek, więc co za tym idzie istota rozumna. Byłam wychowywana w tym duchu przez moich rodziców - nie traktowali mnie jak zwierzątka, któremu pozwala się na robienie jakiś dziwacznych scen, bo "to jeszcze dziecko, nie zrozumie". Otóż dzieci to ludzie, rozumieją tylko trzeba z nimi rozmawiać, wyjaśnić, że świat nie kręci się wokół ich zachcianek, że nie wolno się źle zachowywać i przeszkadzać innym ludziom. Przecież to podstawy nauki empatii w stylu "nie rób tego, bo komus może być niemiło". Niestety tu problemem są rodzice, krórzy traktują dzieci jak jakieś (za przeproszeniem) dzikie małpy, z którymi nie rozmawiają, nic nie tłumacza, tylko puszczają samopas i dają dziecku przysłowiowego banana by przestało się drzeć. Jak dla mnie tacy ludzie nie powinni w ogóle mieć dzieci. Takie przykłady z mojego doświadczenia, jak i mojego dzieciństwa... Kiedy miałam 3 latka spędzałam wakacje na wsi, u pradziadków, razem z moim 6 letnim kuzynem (to były jeszcze lata 90te). Była sytuacja, w której moja mama miała ostre spięcie z mamą mojego kuzyna. Kuzyn dla zabawy kopał kotkę pradziadków. Moja mama zwróciła mu uwagę, na co ciocia oburzyła się mówiąc: "Nie czepiaj się go! On jest mały, ma dopiero 6 lat i nie rozumie, że robi źle!". Na co moja mama odpowiedziała: "A moja córka ma już 3 lata, więc jest na tyle duża, że rozumie, że nie wolno kopać zwierząt, bo je to boli". Podobno mina ciotki była bezcenna. Ale to dobrze pokazuje problem. Nieznośne, niegrzeczne dzieci to wina głupich rodziców. Inna sytuacja a propos roszczeniowych matek i sytuacji w autobusie. Do szału doprowadzają mnie rodzice, ktorzy pozwalają dziecku np.siedziec i kopać wspólpasażerów i nie zwrócą im uwagi, albo wymuszanie krzykiem, bo dziecko chce usiąść przy oknie i wszyscy mają mu ustąpić. A da sie inaczej. Jeden jedyny raz spotkałam naprawdę fajną matkę - kobieta mniej wiecej w moim wieku - z bardzo grzeczną córeczką około 4 latką. Pani bardzo grzecznie zapytała mnie czy mogłabym się z nią zamienić miejscami, bo córka ma chorobę lokomocyjną i musi jeździć z przodu. W podobny sposób czasem zachowywała się moja mama, więc bardzo mile mnie zaskoczyła ta pani. Wyjaśniłam jej, że niestety sama mam chorobę lokomocyjną i nie dam rady się zamienić, ale jej córka może usiąść obok mnie to popilnuję by nie spadła czy coś. Pani podziękowała, powiedziała córce by była grzeczna i w razie czego powiedziała jak sie źle poczuje i posadziła córkę obok mnie, a sama usiadła za nami. Jak widać da się, odrobina dobrego wychowania wystarczy. Myślę, że gdyby więcej ludzi miało takie kulturalne podejście i traktowało swoje dzieci jako istoty rozumne, którym tłumaczy się, że takie a takie zachowanie jest niewłaściwe to nie byłoby problemu z hejtem na dzieci. Ja sama rozumiem jak dziecko jest małe i zacznie płakać, bo inaczej nie umie, ale jak kilkulatek drze się jak opętany, a rodzice nie reagują i jeszcze mają pretensje do otoczenia to naprawdę można dostać szału i taki "hejt" się w głowie pojawia. Choć nadal to jest moim zdaniem (albo w moim wypadku) hejt na tych bezmyslnych rodziców, a nie na dzieci, bo jeśli dziecko nie ma jakiś problemów psychicznych to naprawdę jest w stanie zrozumieć podstawowe zasady zachowywania się tylko trzeba z nim o tym rozmawiać!

Hej😊 to bardzo mądre co mówisz i podoba mi sie Twoja postawa, niestety jednak bsrdzo czesto matki maja przeświadczenie, ze zostajac mamą sa teraz pępkiem świata i tylko one maja problemy oraz wuecznie nie maja CZASU. Jest tez wlasnie druga strona tego medalu. Pomijam już nacisk jaki panuje na pisiadanke dzieci, zwlaszcza juz po slubie. Posiadanie dzieci to dls mnie bsrdzo powazna sprawa i to, ze jeszxze ich nie mam nie oznacza, ze wole impreziwac czy unikam nirodpowoedzialnosci. Mamy wokol mnie sa bardzo roszczeniowe i tylko ich problemy sie licza. Zazwyczaj mam miekkie serce, ale sa sytuacje, ze nie mam ochoty np na podrzucanie dzieci z informacja gidz przed, bo tez mam swoje plany a i poprostu mogę nie miec na to ochoty, bo mogę. Mam znajome, ktore idac do kosmetyczki zostawiaja swoje 3letnie paniom z recepcji 'bo nie mają z kim'. Wiec jestem zdania, ze jeśli juz bede miec to dziecko, to ja nie chce narzekac, ze ono mi w czyms przeszkadza. Nie zamiezam też hejtowac restsuracji bez dzieci, bo kazdy ma prawo zjesc w spokoju. Ciesze sie, ze podejscie sie zmienia, bo do niedawna ludzie bezdzietni nie mieli łatwo. Masz racje, ze zadne nagonki nie powinny istniec, jednak warto spojrzec, ze jest druga strona.

Szacunek do dzieci w krajach skandynawskich wziął się z tego, że tam jest ogromny deficyt dzieci, ludzie rzadko decydują się na więcej niż jedno, więc trzeba o nie dbać. W Islandii jest tak, że jeśli kobieta ma odebrane dzieci za przemoc, to każde następne urodzone odbiera się jej w szpitalu po porodzie i od razu idzie do adopcji. W Niemczech jeśli np. jedno dziecko zrobi poważną krzywdę drugiego podczas zabawy w przedszkolu, to opiekunkę zwalnia się dyscyplinarnie.

moja tolerancja psychiczna kończy się wraz nadejściem ciepłych dni i kończy w okresie chłodnym. W lato trzeba się ewakuować z mieszkania albo chodzić z czopki w uszach. Niestety mam plac zabaw za oknem, teraz wiem., że jak była bym stara głucha i ślepa to idealne miejsce dla osób starszych 😂Dla osób wracających z pracy w hałasie to tylko gwóźdź do trumny. Ale jak te mniejsze dzieciaczki pójdą do domu to wychodzą te większe dzieci i robią sobie libacje 😂, ale mam na to patent. Czopy w uszy i lulu spać.

Są ludzie którzy mówią o wysokich wibracjach, o rozwoju duchowym a nie którymi osobami pomiatają bo coś im nie odpowiada do takich osób pasuje powiedzenie,, modli się pod górą a diabła ma pod skórą''

Komentarz wyszedł mi bardzo długi, ale mam nadzieję, że merytoryczny i że się z nim zapoznasz, bo poruszyłam dużo kwestii. Nie chcę usprawiedliwiać nienawiści, bo to jest zła rzecz, ale chciałam rozjaśnić sprawę i pokazać jak zawiły jest to problem i ile rzeczy trzeba wziąć pod uwagę, kiedy się go roztrząsa. Nie mogę się zgodzić ze wszystkim co mówisz. Owszem, nienawiść i agresja to coś, co nie powinno mieć miejsca, a dzieci są irytujące nie złośliwie, tylko dlatego, że jeszcze nie nauczyły się żyć w społeczeństwie. Ale wydaje mi się, że na niektóre sprawy patrzysz tylko z jednej perspektywy. Ostatnio na przykład jechałam około godziny 22 tramwajem, wracając z 6-godzinnej pracy, w której miałam do czynienia z hałasem i wieloma nieuprzejmymi klientami, wcześniej tego dnia miałam jeszcze prawie 8 godzin zajęć na studiach. Byłam głodna, niewyspana, zestresowana i wyczerpana, zwłaszcza, że od miesiąca tak wygląda mój tryb życia, a na naukę mam czas głównie w nocy i trochę w weekendy. Do tego jeszcze w zeszłym miesiącu zmarł mój dziadek, więc jestem w średniej kondycji psychicznej. Jechałam tramwajem, a głowa pękała mi z bólu, a tymczasem tuż obok mnie około 4-letnie dziecko krzyczało od co najmniej kwadransa, bardzo, bardzo głośno (w dodatku ze względu na Zespół Aspergera mam bardzo wrażliwe zmysły, szczególnie słuch, więc nawet kiedy ktoś mówi tylko troszeczkę głośniej niż przeciętna osoba, sprawia mi to duży dyskomfort, a wręcz bolą mnie bardzo uszy. Z jednej strony doskonale pamiętam jak to jest być dzieckiem, kiedy zgubienie znalezionego 2 minuty wcześniej kasztana wydaje się być naprawdę poważną sprawą, a równocześnie nie myśli się za bardzo o tym, że inni ludzie mogą mieć gorsze problemy i nie chcieć słuchać moich wrzasków (to znaczy ja akurat byłam podobno cichym dzieckiem, prawie się nie odzywałam, nie mówiąc już o krzyczeniu, ale rozumiem, że takie dziecko nie ma jeszcze świadomości, że swoim zachowaniem może komuś przeszkadzać.) Pamiętam też, jak okropne jest, kiedy rodzic krzyczy, a samemu nawet nie wie się, że zrobiło się coś nie tak. Ale mimo wszystko przez całą podróż tramwajem miałam w głowie tylko na przemian te dwie myśli: „Oby nie pękły mi bębenki w uszach.” oraz „Błagam, niech ta kobieta jakoś uciszy to dziecko, nawet jeśli miałaby na nie krzyknąć.” W pewnym momencie po prostu własne cierpienie jest tak wielkie, że jeśli można je zakończyć kosztem tego, że komuś zrobi się na chwilę przykro, to chociaż jest się bardzo empatyczną osobą, instynkt nakazuje pomyśleć wtedy najpierw o sobie. A to, że ma się ochotę zrobić temu dziecku krzywdę, to moim zdaniem jest normalne i nie jest niczym złym. I już tłumaczę to zdanie, bo wiem, że brzmi okropnie. Psychologowie zawsze powtarzają, że samo to, że w złości ma się myśli o skrzywdzeniu kogoś, kto tę złość wywołał czy też zniszczeniu przedmiotu, które nas rozzłościło, jest po pierwsze normalne, a wręcz może świadczyć o tym, że układ nerwowy dobrze funkcjonuje i wszystko jest w porządku dopóki te myśli i chęci nie przerodzą się w sytuację, kiedy naprawdę byłoby się w stanie zrobić komuś coś złego. Więc jestem absolutnie przekonana, że większość osób, które gdzieś piszą o chęci kopnięcia krzyczącego dziecka nie byłyby skłonne rzeczywiście tego zrobić i równocześnie zdają sobie sprawę, że to nie jest wina tego dziecka, że nie swoim zachowaniem sprawia innym ludziom tyle dyskomfortu. Też się zgadzam, że pisanie w internecie o takiej nienawiści może nie jest jakimś świetnym pomysłem, ale z drugiej strony jest to jakiś sposób na rozładowanie tej złości i wspólne ponarzekanie na to, co nas denerwuje, bo to jest zdrowe, potrzebne i przynosi ulgę. Wcale też nie uważam, żeby krytykowanie wkurzających zachowań było modą. Dzieci po prostu mogą kogoś irytować i to nie jest kwestia mody, tylko jego odczuć. Po prostu ludzie nabrali więcej odwagi, żeby o tym mówić głośno, ale to było od zawsze, myślę, że zawsze w podobnej skali. No i chciałabym zaznaczyć, że porównywanie niechęci wobec dzieci do niechęci wobec osób o innej orientacji, kolorze skóry czy masie ciała, jest moim zdaniem bardzo nietrafione. Problem z nietolerancją tych osób jest takich, że niektórzy odczuwają do nich nienawiść tylko za sam fakt tego, że tacy są, a to jest przecież niesprawiedliwe, jeśli nienawidzisz kogoś tylko z powodu ilości melaniny w jego skórze. Nikt (albo prawie nikt) nie czuje niechęci do dzieci tylko dlatego, że są dziećmi albo, że w ogóle istnieją. Dzieci nie lubi się zazwyczaj za ich zachowanie (To znaczy nie lubi się po prostu ich zachowania (wiadomo, że jest uzasadnione, ale równocześnie sprawia innym ogromny dyskomfort, a wręcz cierpienie), ale tak skrótem myślowym ta niechęć przenosi się na wykonawców tych zachowań.) I dzieci bardziej porównałabym do takich grup, jak np. palacze, bo można ich nie lubić, nie dlatego, że istnieją, ale dlatego, że często trzeba dusić się kilka minut na przystanku, chociaż ma się astmę, bo obok stoi palący i nie reaguje na przypomnienie o zakazie palenia w tego typu miejscach. A w lecie nie można nawet otworzyć okna, bo zaraz jakiś sąsiad napuści dymu z papierosa. No i może to nie ich wina, że są palaczami, bo próbują wyjść z nałogu, ale jednak na palaczy często się narzeka czy nawet bluźni. Albo można narzekać na pracowników call center, którzy dzwonią w niedzielę o siódmej rano, żeby po raz piętnasty z tym tygodniu przekonywać do zakupienia zestawu garnków za 2 tysiące złotych. To też nie do końca wina tych ludzi, bo może nie mogli znaleźć innej pracy, a za coś muszą żyć, ale przecież jest to grupa, której nikt nie lubi. Chodzi mi o to, że ludzie po prostu nienawidzą, kiedy ktoś wydziera im się nad uchem, niezależnie od tego ile ma lat. Po prostu najczęściej są to dzieci i też większość dzieci tak się zachowuje, więc to taki skrót myślowy, kiedy mówi się, że po prostu nie może się znieść dzieci. Kolejna sprawa jest taka, że wrzuciłaś wszystkich do jednego worka. Mówiąc o osobach, które bardzo nie lubią dzieci użyłaś przykładu osób, które po prostu są nieuprzejme. To jak zachowała się ta kobieta w sklepie pokazuje, że po prostu jest niekulturalna i mało empatyczna, a nie że tylko nie lubi dzieci, bo większość takich osób, jednak potrafi zachowywać się uprzejmie. To tak, jakby ktoś był po prostu chamską osobą i wpadłby na pewną kobietę i też zamiast przeprosić, popatrzyłby tylko wrogo. Nie można wtedy mówić, że jest to ilustracja tego, jak brzydko zachowują się osoby, które nie lubią kobiet, tylko po prostu pokazywało to, jak ta konkretna osoba nie umie się zachowywać. Zapewne zachowałaby się tak samo, gdyby wpadła na mężczyznę. I mam jeszcze jedno przemyślenie, skąd ta naturalna i zrozumiała irytacja na hałas, który dzieci produkują, przeradza się w tak silną nienawiść. Myślę, że częściowo może to być zazdrość. Wiadomo, że zazdrość wobec kogoś, często sprawia, że ma się wobec tej osoby wrogie nastawienie. Więc jeśli jest się osobą, która ma poważne problemy rodzinne, zdrowotne, dużo stresu w pracy i jeszcze ledwo wiąże się koniec z końcem, jest się zmęczonym, jedyne o czym się marzy to kilka dni beztroskiego odpoczynku, czego nie doświadczyło się od lat, a obok pojawia się ktoś, kto awanturuje się o kolor naklejki, a chwilę potem radośnie ciumka sobie lizaka i głośnym śmianiem się wciera mi w twarz, jak bardzo jest radosnym i beztroskim człowiekiem, to myśli się: „Jak bardzo chciałabym mieć tego typu problemy, a ten dzieciak nawet nie docenia, jak ma dobrze” (nawet jeśli pamięta się, że jako małe dziecko zły kolor naklejki mógł naprawdę bardzo zasmucić, ale jednak nie można przestać patrzeć na to ze swojej obecnej perspektywy). Po drugie: myślę, że większość z nas była wychowywana źle, nawet jeśli nie zawsze rodzice zdawali sobie z tego sprawę. Więc jeśli jest się osobą, która jako dziecko, za samo odezwanie się dostawała mokrą ścierką po twarzy, a w najlepszym razie krzyk i obelgę, a potem widzi się, jak jakieś dziecko zdziera sobie gardło ubliżając swojej matce, bo kupiła mu tylko 5 paczek żelków, zamiast 10, a ona nawet nie podniesie na niego głosu, to nic dziwnego, że otwierają się stare rany i nawet jeśli, zazdrość nie jest tym, co powinno się wtedy czuć, trudno nie pomyśleć o takim dziecku z niechęcią, że nie docenia, tego, że mógł mieć dużo gorszych rodziców. To oczywiście powinno się przepracować na terapii, ale to też nie jest winą tej osoby, że czuje takie rzeczy w danych sytuacjach.

Jestem za Tobą, dobrze mówisz, zawsze mówię "Zapomniał wół, jak cielenciem był". Nawet nie którzy nie umieją się sobą zająć, lub być za siebie odpowiedzialni, więc dzięki Bogu, że nie mają dzieci 😆 (w takich momentach miny bezcenne).

Kurcze masz absolutną rację. Jestem rodzicem niespełna 1,5 rocznego dziecka, które jest z natury spokojne. Jednak zawsze stresuję się jak moje dziecko coś zacznie mówić bądź krzyknie w miejscu publicznym, żeby komuś nie przeszkadzać. Cholera to jest mały człowiek, który też ma swoje humory i gorsze chwile. Tyle, że nie zna jeszcze sposobów na radzenie sobie z emocjami. Do tej pory to było dla mnie normalne i nawet nie zwracałam na to uwagi. Jasne, że nie należy na wszystko dziecku pozwalać i trzeba z nim duuuuużo rozmawiać i wielokrotnie tłumaczyć te same rzeczy. Ale na litość boską to tylko dziecko, którym my dorośli też kiedyś byliśmy. A to wszystko doszło do takiego stopnia, że ja się stresuje idąc w miejsce publiczne z dzieckiem i nawet nie zauważam tego i ważam , że tak mhsi być. Otóż nie! To nie powinno tak wyglądać.

Również uważam, że jest to przegięcie. Nawet wśród znajomych rozpoznaję takie postawy. Osobiście nigdy nie chcę mieć dzieci, ale nie chcieć to co innego niż gardzić. Bardzo dobry materiał, oby niósł się jak najszerzej.

Dzieci są poprostu głośne. Zaś tak jak mówisz, spora wina jest w braku wychowania albo reakcji przez rodziców.

Przepraszam, że nie w temacie, ale O mój Boże, jak ty przecudownie wyglądasz w tej sukni ❤️‍🔥 Tak magicznie i królewsko 💚🖤 Nie mogę się napatrzeć 😍

Przypomniała mi się akcja z pod kasy. Stała kobita z takim dryblaksiem na rękach, jak on wpadł w furię i zaczął płakać i wrzeszczeć (coś tam chciał, żeby mu wzięła) mama mu tłumaczy, dziecko masz to to i tamto, starczy. A ten dalej. Ja stoję z tyłu, zmęczona i tak sobie patrzę na niego, on na mnie i zaczynam się śmiać do niego. A ten japke rozdziewił w szoku był 😂i nagle włożył palucha do buzi, zaczął się zastanawiać i zamilkł. 😂 Poprostu niektóre dzieci stosują metodę potupie popłacze i na pewno dostanę to co chce, mama się irytowała. A tu nagle ktoś obcy nie bierze jego płaczu na poważnie i ten dzieciak zaczął kminić dlaczego? 😂😂😂 Te małe dzieci to są cwaniaki i też potrafią właśnie stosować szantaż emocjonalny. Ale to była dość zabawne sytuacja... A innym razem weszłam do sklepu dziecko nagle stanęło i z całej siły zaczęło wrzeszczeć. ja o mało nie wpadłam w pułki z paniki 😂 Ale miałam też dziwne sytuację w autobusie gdzie jechała mama z dzieckiem małym i była obok, to dziecko miało ogromne niebieskie oczy, nawiązało ze mną kontakt i miałam wrażenie, że telepatycznie się ze mną łączy, normalnie jak kosmita. Może to jakieś kryształowe dziecko było czy coś. Czułam się jak gówniara przy nim mimo, że to ono robiło w pieluchę 😂 ale mama nie wykazała symptomów kosmicznych.

Ehhh... Trudny temat... Rozumiem, że ta nienawiść i agresywne skłonności wobec dzieci są złe i nie na miejscu. Mimo to mam apel do rodziców, żeby też mieli zrozumienie wobec ludzi, którzy nie lubią dzieci i nie oburzali się, że są "strefy wolne od dzieci" jak np. niektóre restauracje. Ludzie w tych czasach są mega przebodźcowani, zmęczeni, wypaleni, tylko niektórych stać na psychologa. Nic dziwnego, że po szkole/po pracy wracając do domu (w którym też zazwyczaj jest nerwówka), albo chcąc odpocząć w kawiarni/restauracji, czy nawet robiąc zakupy, gdy jakieś dziecko w okolicy odpala dramę i się drze niemiłosiernie, to coś w środku pęka i mimochodem się skrzywisz. (W krytycznych przypadkach nawet gdzieś się myśli o przemocy wobec "bombelka", bo to się wydaje najszybszym, najłatwiejszym rozwiązaniem problemu. I nie oszukujmy się, gdzieś każdy przynajmniej raz w życiu to rozważał. [ROZWAŻAŁ, że pomyślał o tym ale oczywiście nie zrobił tego. Większość ludzi jest jednak normalna i empatyczna.🙄] No bo niestety, tak jak była mowa na początku filmu, zostaliśmy wychowani w poczuciu, że gdy "gówniarz drze ryja" to trzeba go jak najszybciej uciszyć wiadomo w jaki sposób.) Uważam, że ten problem ma dwie poważne przyczyny. 1. Nieodpowiedzialni rodzice, którzy na wszystko pozwalają dzieciom. Nie wiem, tacy ludzie chyba zrobili sobie dziecko bez żadnego przemyślenia tego. Tak samo jak ludzie, którzy biorą sobie zwierzątko. W obu przypadkach jest później wielkie zdziwienie, że ta mniejsza istota nie działa tak jakby się chciało. Kurde, dziecko, zwierzę czy partner/partnerka w związku to nie maszyna, że wciśniesz guziczek i będzie git. 🤦🏻‍♀️ 2. Psychologia i psychiatria leżą i kwiczą w naszym kraju. Edukacja seksualna czy nawet to niby wychowanie do życia w rodzinie leżą w szkołach i obawiam się, że za szybko się nie podniosą. A bez tych rzeczy to będzie tylko gorzej i będzie jeszcze większy hejt między innymi na dzieci, rodziców i w ogóle rodziny. 🤷🏻‍♀️

Natalka, szacun za ten film! Totalnie się z Tobą zgadzam w każdym aspekcie, który poruszyłaś i bardzo fajnie, że nagłaśniasz ten problem. Przykro słyszeć, że Łucja zdążyła doświadczyć już nieprzyjemnych sytuacji ze strony obcych. 2-latka to trudny czas, słynny okres buntu i też doświadczyliśmy rzucania się na podłogę. Byłam z nią sama w parku i nie mogłam jej uspokoić, ale wtedy z nieba spadł mi inny tata, który szedł z córcią w podobnym wieku i tak nas miło zagadał, że momentalnie Zuzia się uspokoiła. Powiedział, że sam doskonale wie jak to jest i okazał nam ogromne wsparcie. Szkoda, że niewiele w społeczeństwie takich osób. Szczególnie starsi często oczekują, że dziecko będące w histerii dostanie klapsa, bo według nich to jest prawidłowa reakcja rodzica na płacz i krzyk małego dziecka... Aktualnie moja córka jest już starsza, a nauka jak zachowywać się w sklepie nie idzie w las. :) Okres buntu już za nami, zaczyna wiele rozmieć i da się jej już coś przetłumaczyć. Miejmy nadzieję, że ten trend "hejtu" o którym mówiłaś w końcu się odwróci, a ludzie będą okazywać więcej zrozumienia. Oczywiście, irytacja ludzi w miejscach publicznych, gdzie dziecko paskudnie się zachowuje względem innych a rodzic nie reaguje, jest zrozumiała, ale ja w takich sytuacjach zwracam po prostu uwagę. Często tyle wystarczy :) Nie potrzeba wyzwisk i hejtu... Małe dziecko wpadające w histerie i zestresowany tą sytuacją rodzic w miejscu publicznym nie powinni mierzyć się z przykrymi komentarzami i karcącymi spojrzeniami. Wystarczy trochę wsparcia, a sytuacja może bardzo szybko zostać złagodzona. Zostawiam łapkę w górę i komentarz, niech ten film ma jak największe zasięgi :) Pozdrowienia

Bo ludzie w dzisiejszych czasach, to chodzace na dwoch nogach kreatury, dla ktorych liczy sie tylko wlasne ego, a nie empatia, a co dopiero wczucie sie w inna osobe. Z czym sie czesto spotykam, to starsi ludzie, ktorzy narzekaja na wszystko, ale jak sie zwroci im uwage to zaraz obraza, bo przeciez trzeba miec szacunke do starszego, ale sami od siebie szacunku innym nie daja.

Ogromny szacunek za poruszenie tego tematu. Jest on za bardzo ignorowany ❤

Moim zdaniem problem są właśnie rodzice którzy mają dzieci tylko dla słynnego 500+ bo są tacy nie stety, moi zdaniem to właśnie tacy rodzice którzy tak naprawdę nie chcieli dzieci , mają je z przypadku lub nie mają wiedzy na temat wychowania potrzeb dziecka. Mamuśki skrajnie nie odpowiedzialne które gapią się w telefon zamiast zajmować się dzieckiem które staje się nie znośne bo chcę zwrócić na siebie uwagę, są przyczyną rosnącej nienawiści do dzieci. Bo tacy rodzice nie wychowują dzieci oni je hodują ja roślinę dają jeść pić i np telefon żeby dziecko się zajęło i dało im spokój. Potem wyrasta nastolatek bez empatii bez żadnych nor społecznych traktujący innych jak przedmioty. Przyczyn sam jest głęboko nie szczęśliwy. Potem mamy dorosłych i społeczeństwo pełne nienawiści braku zrozumienia i empati. Dla tego uważam że nie wszyscy powinni mieć dzieci tak jak nie wszyscy powinni mieć zwierzęta. A jak ktoś nie umie zająć się psem którego poziom inteligencji i potrzeby ( nie wsztkie) są na poziomie 2 letniego dziecka to tym bardziej nie powinien mieć dzieci.

Mnie nie irytują same dzieci wrzeszczące, tylko rodzice, którzy nie reagują i mają otoczenie w głębokim poważaniu. Zwłaszcza w miejscach typu restauracje, gdzie przychodzisz miło spędzić czas, porozmawiać, zjeść w spokoju, za co zresztą płacisz niemałe pieniądze. Kiedy widzę, że dziecko wrzeszczy, a rodzice się peszą, próbują dziecko uspokoić, czymś zająć to nawet jeśli jest to bezskuteczne - mam cierpliwość i tolerancję wobec takich rodzin. Ale bardzo często niestety typowe ,,madki” mają gdzieś otoczenie i dziecko i nawet palcem nie kiwną żeby coś zrobic. Przewijanie pieluchy z ,,dwójką” stolik obok w pełnej restauracji (choć w toalecie był przewijak :) ) też widziałam. Sądzę, że właśnie przez takich ludzi ci normalni rodzice obrywają rykoszetem

Jestem bardzo wdzięczna za to, że nagrałaś ten film. Ja również jestem zmartwiona podejściem niektórych ludzi do zupełnie niewinnych istot, jakimi są dzieci. Dobrze, że są ludzie, którzy dostrzegają ten problem i mówią o nim głośno. Przez cały film nie wypowiedziałaś ani jednego słowa, z którym bym się nie zgodziła i jeszcze bardziej otworzyłaś mi oczy w tym temacie. Warto jest wiedzieć jak to wszystko wygląda ze strony rodzica. Bardzo dziękuję ci za ten film i ogromnie podziwiam ciebie oraz Patryka, bo wiem jak bardzo staracie się wychowując waszą córkę. To dla mnie niesamowite, że macie tyle cierpliwości i kiedy Łucja robi akcję typu leżenie na podłodze i krzyk w miejscu publicznym, to wy nie podnosicie jej z krzykiem z podłogi, tylko staracie się ją uspokoić. To wspaniałe, że potrafisz zrozumieć dzieci i ich zachowania oraz potrzeby. Mam nadzieję, że jeśli kiedykolwiek zdecyduję się na dziecko, to będę dla niego tak dobrą mamą jak ty.

Racja, niewłaściwe zachowanie to sprawa rodziców. Właśnie czytam na gazecie artykuł o "kociej restauracji" w której dzieci rzucają w zwierzęta zabawkami, a wt ym czasie ojciec, matka gapią się w swoje grajfony.

Bardzo się cieszę, ze poruszyłaś ten temat. Uwielbiam... I bardzo dobrze, że użyłaś mocnych słów. Mam nadzieję, że film trafi do większego grona odbiorców. Pozdrawiam Cię, Namaste

1. Osobom posiadającym np. psy zaleca się szkolenia pies ma się nauczyć chodzenia przy nodze i nie szczekać bez sensu. 2. Rodzice malo kiedy wykazują wolę samokształcenia s kierunku wychowania, nie ma jakiejś edukacji systemowej a jak gdzieś idą to nos w telefon a dzieci robią co chcą. Niektóre osoby boją się psów albo nie lubią kotów i zasadniczo nikt ich nie zmusza do przebywania z nimi jeśli nie chcą. Inni mają prawo nie lubić dzieci i też nie powinno się ich zmuszać do przebywania z nimi.

Jak to pięknie powiedział Janusz Korczak: Dziecko to taki sam człowiek jak dorosły, tylko , że mniejszy. A więc ma takie samo prawo do godności.

O kurczę, widzę, że nie tylko ja to zauważam. Że mam wrażenie, że dla niektórych ludzi to, że mam 7-letnią córkę jest uważane za coś jak bycie trendowatym. Już pomijając, że jestem z nią sama i radzę sobie świetnie, a i tak zawsze będę madką z bombelkiem/kaszojadem/gowniakiem i szmatą pazerną na 500+ xD a faceta już nawet nie szukam, za dużo się chyba naczytałam w necie o tym, że trzeba być debilem i jeleniem żeby być z taką babą, a ja już nie mam prawa mieć żadnych standardów i każdego obszczymura przyjmować z pocałowaniem rączki, byle by nie pił i nie bił. To serio wolę być sama niż się cieszyć, że ktoś mi robi łaskę

Ja mam dzieci 7 i 9 lat. Nie zauważyłam nagonki i hejtu. Obracam się w środowisku ludzi 40+, raczej na poziomie i kulturalnych. Nie spędzam całych dni w SM, więc nie dotknął mnie ten temat.

Rozumiem niektóre sytuacje o których mowisz..ale ... Dziecko musi znać zasady gdzie i jak ma sie zachować. Tak samo w miejscach typu restauracja. Przychodzi się tam zjeść porozmawiać , a takie dziecko po ludzku przeszkadza. (wiem ze są dzieci chore i nie kazde da się uspokoić ) Tak jak wspomniałaś są specjalne miesjca gdzie można wziąć dzieci bo i tam będzie pelno dzieci , bądź miejsca ze strefą dla dzieci zeby nie przeszkadzały doroslym. Też nie rozumiem hejtu na osoby które np uwielbiają miejsca gdzie jest zakaz dzieci, po prostu istnieją ludzie którzy dzieki nie lubią i nie będą lubić ani ich chcieć ... to też trzeba uszanować. Niektóre tiktoki są żartobliwe i lepiej nie brać ich na poważnie bo one są wlasnie tylko dlatego ze jest tego pelno, większość z tych osób pewnie by nic nie zrobilo (Taka "MODA" tiktokowa) . Podam przyklad ... stoje kolo szkoly odebrać siostre z wycieczki , a dwojka cwaniaków ( 10-13) WJEŻDZAJĄ POD KOLA z chodnika ... kobieta nie miala prawa ich widzieć bądź nie raz jeżdzą ŚRODKIEM ulicy oraz robią jakies "szticzki" rowerem !! takim to aż trzeba coś powiedzieć wprost bo potem jak cos sie stanie to jeszcze kierowna oberwie...a oni robiąto notorycznie ...a rodzice chyba wyparowali ://// + Najczęściej wiele akcji jest dlatego ze rodzice mają dzieciaki gdzies i nie zwracją na to uwagi a jak cos sie stanie to osodząją kazdego , albo jak zwrócisz uwage to jeszcze ci sie cos stanie. Podumowująć najbardziej winnym tym hejtą są rodzice ,którzy pozwalająna zbyt duzo bądź po prostu sami zaslaniją sie DZIECMI zeby miec korzysci..stąd ta nienawiść.

Jesteście bardzo mądrymi, świadomymi Rodzicami 🌺

Dobrze, że poruszyłaś ten temat. Chamstwo i agresja są chamstwem i agresją, nie żartem, czy ironią! Ja nie mam dzieci i nie chce mieć. Ale nie rozumiem tej nienawiści jaka jest w stosunku do dzieci. Będąc w miejscu publicznym nie oczekuję, że wszyscy bada zachowywali się tak, jak ja chcę. A już na pewno nie oczekuje tego od dzieci. Płacz, krzyki czy głośne zachowania maluchów nigdy mi nie przeszkadzały i nie rozumiem jak można czuć wręcz nienawiść do maluchów.

Dziecko potrzebuje czasu i uwagi swoich rodziców nie społeczeństwa. Przede wszystkim to rodzice mają dzieci, a współczesne rodzicielstwo polega na tym że wszyscy mają ich dzieci. Niedojrzałość dorosłych widać w ich dzieciach, rodzice mają w doopie zatem i dzieci tych dorosłych mają w doopie czyli taki uczeń jaki nauczyciel. Zwróć uwagę rodzicowi na zachowanie jego dziecka... Jawnie społeczeństwo jest zmęczone niefrasobliwością rodziców. Do prawidłowego rozwoju dziecka jest UWAGA RODZICÓW, dziecko absorbujące społeczeństwo jest już objawem braku zaopiekowanych podstawowych potrzeb w domu, w takim domu panuje zasada: rób co chcesz tylko daj mi święty spokój, dzięki temu mamy w przestrzeni publicznej te tzw" rozdarte bachorzęta" Dziecko manifestuje płaczem to co je męczy, uspołecznianie dzieci też ma swój czas, a okres niemowlęcy nie jest tym czasem . No właśnie...na kino, restauracje przyjdzie czas. Wybierajmy na uspołecznianie takie miejsca jakie jest na etapie jego rozwoju czyli takie gdzie dziecko zrozumie zasady tam panujące bez krępowania jego ekspresji i potrzeb. To dorośli potrzebują obiadu na mieście nie dziecko w wieku dwóch lat czy o zgrozo mniej. Okres wczesnego dzieciństwa nie trwa wieki, a proces wychowawczy nie kończy się z momentem urodzenia dziecka.

Dzięki za ten film! Jest to bardzo przykre, że dzieci obrywają za nieodpowiedzialnych, roszczeniowych, a czasem wręcz chamskich rodziców i niestety polityków i ich decyzje. Tak, jako bezdzietna i pracująca mam problem z formą polityki rzekomo prorodzinnej, która nie polega na stymulowaniu gospodarki poprzez inwestycje w żłobki, przedszkola, nowe oddziały szpitalne dla dzieci czy domy narodzin, a na klasycznym, znanym od wieków rozdawnictwie i swego rodzaju przekupstwie wyborczym. Myślę, że wiele osób ma problem w tym, że nie ma uwarunkowań dla tych programów w postaci pracy czy płacenia podatków itd. Jako, że takie rozdawnictwo, które nie jest inwestycją w nowe miejsca pracy, a czystym dodrukiem pieniądza lub zabraniem z innych części budżetu, generuje inflacje, całe społeczeństwo na tym traci, a nie tylko rodzice, którzy są beneficjentami. Tak, frustracja jest w społeczeństwie. Jedyne co jest przykre to to, że ona nie trafia w autorów takich pomysłów, a w dzieci, które niczemu nie są winne i w sumie to nie do ich łapek bezpośrednio to idzie.

Jako osoba z poadopcyjną traumą zauważyłam, że nie lubię dzieci, budzą we mnie lęk i czasem nawet odrazę. Ich płacz słyszałam w najgorszych koszmarach, ale i tak jak mówię o moim podejściu dzieci komuś ze starszego pokolenia przeważnie słyszę, że jestem egoistką. Nie wiem, czy to normy społeczne spowodowały wpychanie na siłę kobiet w rolę matki, ale nie jest to na pewno dobre. Z drugiej strony nienawiść do dzieci poszła zdecydowanie za daleko

Hej Natalka, myślę że trudno powiedzieć że świąt jest biały lub czarny na ten temat. Te pokolenie ludzie jest znerwicowany do takiego punktu że wszystko wszystkim przeszkadza. Ludzie żyją w ciągłym stressie i nie mają żadnej empatii do kogokolwiek i wola się denerwować na dzieciach .... typowy przypadek twojej córki w sklepie. Niby nic dziecko winę à ludzie wkurzeni. Coś dopóki ludzie nie odstresują to dla dzieci nie będzie zmiany.

Osobiście nie przepadam za dziećmi, ale nie wyobrażam sobie pisać takich rzeczy, czy skrzywdzić takie maleństwo

8:52 niestety :(( tak jest, ze jak ktoś żartuje obrażając cię, to nie jest tak, ze to żart i ma być śmiesznie. Ta osoba chciala, żeby cię zabolało, ale mówiąc, że to żart chce zdjąć z siebie odpowiedzialność twojego bólu

Zgadzam się z Tobą. Piękna sukienka , urocze tło ❤

Szczerze nie przepadam za dziećmi lecz to są małe istoty chciejące wiedzieć więcej o świecie plus zawsze można zachować myśli dla siebie.

Rodzice i dzieci same wywołują takie reakcje.

ja tą bliskość właśnie widzę...agresja małych dzieci do swoich rodziców..kopanie..darcie mordy ...to nie nastraja innych ludzi do małych dzieci pozytywnie..to też trzeba zauważyć..tz bezstresowe wychowanie....i jestem za tym że małe dzieci nie powinny wchodzić wszędzie...bo przesskadzają innym ...mogę zrozumieć skąd bierze się ta agresja do dzieci

Uderz w stol a nozyce sie odezwa...autorka filmu wyraznie zaznacza,.ze nie chodzi jej o rozpuszczone, przeklinajace 7 latki, tutaj mowa o hejcie na niemowlaki i dzieci do lat 3. Ludzie!!! Włączcie myslenie!! Takiemu dziecku nie wytlumaczysz jak ma sie zachowywac, niemowlakowi zeby nie plakal w autobusie itd. a wy wszyscy wlasnie potwierdziliscie swoimi komentarzami swoja glupote wlasnie o tym piszac...😢 tez mialam 20 lat i nie mialam dzieci. W zyciu by mi do glowy nie przyszlo zeby czepiac sie matki o to, ze jej niemowlak placze w sklepie, nawet na to nie zwracalam uwagi. I tak teraz jak mam male dziecko, to jest naprawde duzym stresem kazde wyjscie z domu, pojechanie autobusem na szczepienie, wyjscie na zakupy, bo takiemu ignorantowi idealiscie nagle cos przeszkadza. Kazde wyjscie z dzieckiem to MUS a nie przyjemnosc serio. A druga sprawa jestescie tak odwazni zeby wkurzac sie na dziecko,, ale juz smierdzacemu menelowi to nie powiecie ani slowa. Brawa za odwage. Proponuje wam dzwonic na policje nastepnym razem jak uslyszycie placz niemowlaka 😊

Madki matkom zgotowały ten los

Bardzo ważny temat. Brawo za poruszenie go. Sama nie przepadam za dziećmi ale bynajmniej nie żywię nienawiści. Staram się ich unikać ale jeśli dojdzie do konfrontacji to okazuję im szacunek jak do żywej istoty. Nie przytulę raczej ale jeśli sytuacja wymaga to nie traktuję jak powietrze, a zagadam. Jeśli Twoja Łucja by wpadła na mnie to bym ją bardzo przeprosiła, a potem Was. Nigdy by nie usłyszała złego słowa z moich ust.

Cieszę się, że podjęłaś ten ważny temat, bo mało o tym się mówi, a powinno, bo krzyczy się głośno o prawach wszystkich do wszystkiego, ale jest ciche przyzwolenie na takie agresywne zachowania wobec dzieci i ich rodzicow. Moją znajoma ostatnio będąc na zakupach (ma bliźniaki) została potraktowana w tak paskudny sposób, że sama byłam w szoku (choć ja też mam dwie córeczki, z czego jedną z zespołem Aspergera, więc różne sytuacje miały miejsce i różne były na nie reakcje). Chociaż dzieci były grzeczne, kobieta stojąca przed nią w kolejce zaczęła szarpać jej wózkiem, bo... Za dużo miejsca zajmuje. Potem doszły wyzwiska i skończyło się policja. Agresora miała na oko trzydzieściparę lat, więc takiego zachowania nie wytłumaczy się niedojrzałością czy nieświadomością. W moim środowisku na szczęście nie pojawiają się aż tak skrajne przypadki, mam to szczęście, że choć mieszkam w niedużej miejscowości (ok 5 tys mieszkańców), to ludzie są wobec dzieci (gorzej wobec siebie, jak to w takich miejscowościach, gdy każdy się zna bywa 😂). Ale sam problem wg mnie jest złożony, bo przede wszystkim jest to w dużej mierze wina wychowania nas i tego jak my podchodzimy do naszych dzieci, ALE jest jakiś taki dziwny i niebezpieczny trend (i to nie tylko w jednym nurcie, a mam wrażenie, że jest to już wszędzie) i podkreśla się, że posiadanie dzieci jest czymś niepożądanym. Bardzo często odnoszę takie wrażenie. A jak nieraz byłam świadkiem niechęci do dzieci podpieranej pseudonaukowym i argumentami pseudoekologicznymi, to już wogole się za głowę łapałam... Pozdrawiam serdecznie!

Nie spodziewaj się tolerancji i zrozumienia po ludziach,którzy zmęczeni całym dniem pracy chcą szybko zrobić zakupy i wrócić wreszcie do domu.Nie będą analizować w kolejce psychologii rozwoju dziecka,które tupie piszczy i głośno płacze.Standardowo myślą,że skoro miałaś cały dzień na zakupy,bo mając malucha nie pracujesz ,to dlaczego właśnie w godzinach szczytu idziesz z nim do sklepu - im na złość chyba. W przychodni pełnej chorych ludzi to już w ogóle...Moje dziecko w tym wieku było zainteresowane literami.Zajmowaliśmy je w sklepie - jak już musieliśmy robić zakupy całą rodziną - wyszukiwaniem w napisach konkretnej litery. Młody robił to w na tyle uroczy sposób,że nigdy żadna niechęć ze strony innych ludzi nas nie spotkała.Przeważnie wszyscy wokół się włączali ,odprężali się i było wesoło. Kolejka do kasy mijała niepostrzeżenie.

Ja większą niechęć mam do rodziców niż do dzieci samych w sobie. I nie mówię tutaj o matce/ojcu płacącego noworodka, bo oni często też są załamani, że nie mogą uspokoić dziecka. Ale do tych, którzy zwyczajnie swoim zachowaniem, tak jak mówisz w filmie, "psują" dziecko, nie poświęcając mu uwagi w odpowiedni sposób. Wiele osób NIE NADAJE SIĘ na rodziców, sorry not sorry. 😢 Nie wspominając, że czasami się rodzice przyczepiają też randomowo do ludzi. Bo coś powiedzieli, bo czegoś zabronili ich dziecku (np. kopania ich, serio). To jest bardzo złożony społecznie problem. Ludzie są obecnie często chorzy na różne psychiczne choroby - depresję, stany lękowe, nienawidzą świata ogólnie, a każdy dodatkowy bodziec takiego kalibru jak dziecko dodatkowo dokłada, a ludzie nie ogarniają sami siebie. Temat rzeka moim zdaniem, dużo czynników... 😢

piękny film, bardzo potrzebny. jesteś świetną mamą :)

Właśnie widziałem że pod jednym postem na FB odnośnie wesela gdzie pojawiają się dzieci.pewnien osobnik co był grupie gimby Rafałek nie znajac zaczął kobietę wyzwać od matki rozpłodowej co mnie wkurzylo i zgłosiłem ten post bo dla mnie to chamstwo.napisalem że dla mnie takie zachowanie jeśli ktoś nie lubi dzieci to możliwe że mozna podejrzewac go o egocentrytryzm ale ten toksyczny.mail problem ze zareagowałem na własna odpowiedz.niestety on często się broni dziecio centryzmen co dla mnie jest po prostu toksyczne. Próbował mi zasugerował że ja niebu go mam . problem w tym że jam ma swoje inne schorzenia ale ma jest przez specjalistów więc wiem jakie to wygląda od środka. Wracając do tego może nie lubi dzieci ale nie powinien zachować się tak w internecie bo zapomina się ze są od tego paragrafy prawne o zniesławienie.

Ja nie lubię ani ludzi ani dzieci każdy mnie wkurza jestem introwertykiem ale nie zamierzam nikogo bić ani o tym gadać. Po prostu unikam parków gdzie jest głośno od krzyków dzieci itd

Kocham Cię od dawna, ale za ten film jeszcze bardziej ❤ wysyłam dobrą energię dla Waszej czwóreczki chyba że jest jeszcze czworonożny członek rodziny lub członkowie ❤

Dobrze, że poruszyłaś ten temat, to ważne! Nie znoszę dzieci, strasznie mnie denerwują, ale jednocześnie przeraża mnie ta nienawiść i sadystyczna radość z krzywdy dzieci. To straszne :( Dzieci mogą być irytujące, głośne, brudne, ale kurde, to jest tylko mały człowiek taki jak my który dopiero się uczy wszystkiego. Maluchy nie wiedzą, jak regulować emocje, jak reagować na dyskomfort, dlatego płaczą i krzyczą, to jest ich wbudowana reakcja od urodzenia.. Zadaniem rodziców jest nauczenie ich nowych sposobów na radzenie sobie z tymi rzeczami, każdy przechodził przez ten etap. Jeśli już, to powinniśmy się denerwować na rodziców, którzy zaniedbują swoje latorośle, nie uczą jak radzić sobie z dużymi emocjami i potem mamy różne akcje w miejscach publicznych.

Faktycznie jest problem. Ludzie wytykają innym, że robią dzieci, bo dają kasę. Ludzka zazdrość. W mojej byłej pracy już nagonka była. Okropnie źle ludzie są nastawieni, że inni mogą akurat teraz lepiej, a ktoś inny nie miał tej pomocy jak miał swoje dzieci. Smutna prawda.

Dziekuje za Twoj film 👏❤

Dziękuję z ten film, jest wzruszający i prawdziwy.

Natalko gdyby było więcej świadomych rodziców to reakcje społeczne również byłyby inne. Opiszę pewną sytuację. jechałam dość zatłoczonym autobusem. Na jednym z przystanków wsiadła mama z około czteroletnim synkiem. Młody mężczyzna siedzący obok mnie ustąpił jej miejsca. Usiadła i wzięła chłopca na kolna. Po kilku minutach chłopiec oznajmił, że chce siedzieć przy oknie. Wrzeszczał, rozpychał się i zachowywał nieznośnie. Zaproponowałam żebyśmy zamieniły się miejscami i matka z chłopcem usiadła przy oknie. Po kolejnych może trzech minutach chłopiec chciał siedzieć przy oknie, ale nie na kolanach tylko samodzielnie. Scena z wierzganiem się powtórzyła i mam wrażenie, że kilkukrotne kopnięcie mnie było celowe. Inny pasażer zwrócił matce uwagę. Kobieta powiedziała do mnie : widzi pani jak się z nim męczę i zrobiła to w taki sposób jakby oczekiwała, że ja mam wstać żeby zrobić miejsce dla niej, a dziecko mogłoby wtedy siedzieć samodzielnie przy oknie. Powiedziałam, że jadę praktycznie do końca trasy autobusu i nie będę stała przez tak długi czas. Skończyło się na tym, że moja odzież wymagała prania po kontakcie z zabłoconymi bucikami chłopca.

Otworzyłaś mi oczy tym filmem. Dziękuję Ci za ujęcie tak szeroko i klarownie tego tematu. Tak, przyznaję, niestety sama jestem po tej "ciemnej stronie" opisywanej w filmie, ale teraz będę starała się zmienić swoje zachowanie. Bo jak teraz nie będę nad tym pracować, to nie wiem, jak miałabym móc wychować swoje przyszłe dziecko na porządnego, mądrego i tolerancyjnego człowieka 😊

Mnie nie wkurzają tak dzieci jak ich rodzice. O ile darcie sie jakos bardzo mi nie przeszkadza i rozumiem, że czasem dziecko ma jakis napad i nie da sie go uciszyc, to juz jak np wierci sie i mnie kopie przez całą podroz samolotem to ciezko sie nie zirytować. A rodzic tylko "nie kop pani" a dziecko ma to zupelnie gdzies. Niektórzy rodzice wychowują dziecko tak, że sie nie słucha ich, robi co chce, więc zastanawiam sie czy tacy rodzice powinni mieć dzieci skoro nie potrafią nad nimi zapanować w żaden sposób lol

Bardzo fajnie ,ze ktoś porusza ten temat. Niestety w obecnych czasach jak powiesz ,ze nie lubisz zwierząt to ludzie są skłonni Cię prześladować a jeżeli nie lubisz dzieci to juz brawo ty. Niestety słowa mają moc szczególnie w Internecie. Dziwna moda na wyśmiewanie madek przerodziła się na nienawiść. Matki kojarzy się już jako patologię gromadą zaniedbanych dzieci i pobierającą świadczenia. Myślę, ze do tego dołożyła się zawiść i nienawiść oraz propaganda z naciskiem uwzględnionym na pobieranie świadczeń. Niestety zawodzimy jako społeczeństwo a patrząc w tył matka była zawsze kimś ważnym i szanowanym. Matka dająca życie ,wychowująca przyszłe pokolenia. A dzieci jak dzieci należy je wychowywać ,uczyć, kochać a nie piętnować za cos czego nawet nie są świadome.

Kiedyś „nienawidziłam” dzieci, nie chciałam przebywać obok nich i denerwowały mnie strasznie. Potem zaczęłam się zastanawiać skąd się to bierze i doszłam do wniosku, że to nie z dziećmi jest coś nie tak tylko z moim myśleniem. Zaczęłam rozumieć skąd się wziął taki pogląd - mam złe skojarzenie z niechcianą ciążą, jako rzeczą ograniczającą moją wolność, dodatkowo (jak duża część obecnych dorosłych) mam bardzo mały kontakt z dziećmi. Zaczęłam rozumieć, że to ja jestem już dorosła i to moją odpowiedzialnością jest pomóc im dostosować się do społeczeństwa, a nie odwrotnie, bo ja też byłam takim samym dzieckiem jak jedno z nich. I dzięki temu teraz dostrzegam ile trudności mają rodzice ze swoimi pociechami w miejscach publicznych, tak że mi wstyd jest za tych niby „doroslych” co tak się krzywią na dzieciaki. Teraz dodatkowo jestem bardzo wyczulona na komentarze typu „pińcet plusy” i jestem po stronie już zawsze dzieciaków - bo to one są słabsze i wymagają ochrony, a „hejtowanie” ich jest dla mnie buractwem.

Bardzo potrzebny film, szacun za poruszenie tematu i tak wyczerpującą i konkretną wypowiedź. Sama rodzę za okolo miesiąc pierwsze dziecko. Moja rodzina i najbliżsi są zachwyceni i bardzo wspierający, jednak z tyłu głowy mam świadomość, że społeczeństwo tak ciepło nie będzie nas traktować. Syna będę starała się wychować najlepiej jak potrafię, ale boję się, że i tak usłyszę nieraz nieprzyjemny komentarz od losowej osoby. Wszystkiego dobrego dla Was i nie dajcie się ✨

No. Ja np nie planuje dzieci. Ale, w mojej rodzinie jest ich trochę, i to również takich w wieku do 10-11 lat. Dzieciaki te, nawet najmłodsze, kilkuletnie, są tak nauczone, że sprząta ten kto działał, czyli np rysował, czy się bawił. Skoro sami wyciągnęli farbki,kredki czy pluszaki , to sami sprzątają. Dobrze wiedzą, że buty się ściąga w progu, i pierwsze co robimy za progiem, to pójście do łazienki w celach "sanitarnych" ;D Jeśli są w miejscu publicznym, np w sklepie, kinie, to najpierw im tłumaczymy, obowiązujące zasady w danym miejscu, i powody czemu tak, a nie inaczej. Tak jak z tym cmenatrzem, o którym wspominałam w poprzednim komentarzu. Parę razy tłumaczyliśmy właśnie, że nie wynosić nic z nekropolii, nie stawać na żadnej części grobu i tp. Także da się? da się! Wystarczy mieć dobre podejście do dzieci, i być wyrozumiałym, mieć empatię, umieć im wytłumaczyć. Nie można się wydzierać na dzieciaki, i nie traktować ich jak takie "zabawki rodziców" .Co do samolotów, to mam takie same zdanie jak ty Natalia, jeśli serio im zależało na tym miejscu, to trzeba było je sobie wcześniej wykupić. Ah, Natalka, polecam jeśli jeszcze pani nie skasowała, a Łucja już chciała wziąść coś, to spróbujcie z "Poczekaj chwilę, pani musi zrobić pik pik" U moich małych kuzynów, i dzieci kuzynów działa, i z reguły pamiętają, ba, nawet sami podają do kasy rzeczy, więc może na małą też podziała. Warto spróbować :D

Uderzysz dziecko/jesteś agresynx/nie spokojnx wobec dziecka - źle. Jesteś spokojnx wobec dziecka - źle. Nigdy nie dogodzisz innym ;//

Zgadzam się w 100% czekałam az ktoś wreszcie poruszy tą kwestie.

Wznosisz świadomość. Wszystkiego dobrego. 💕🧡💕

myślałam że to będzie nudny film wkurzonej mamy ale trochę bardziej otworzył mi oczy na tą sprawę. Co jeszcze trzeba dodać to to że takie zachowania weszły za bardzo w krew społeczeństwu i stały się nowym normalny. Sama pamiętam jak byłam dzieckiem a aż tak dawno chyba temu to nie było to miałam wrażenie że dorośli po prostu są wiecznie zdenerwowanie xD i myślałam że to ze mną coś nie tak. Super film

Przeraża mnie skala hejtu w naszym kraju. Nie przepadam za towarzystwem dzieci (przez dłuższy czas), ale nie rozumiem plucia jadem. Niestety byłam ofiarą przemocy ze strony (uwaga) konkubenta mojej mamy (tak apropos "pierdolnięcia"). Zostałam uderzona, a w późniejszym czasie nawet molestowana. Jestem absolutną przeciwniczką przemocy wobec kogokolwiek (także dzieci - mimo, że za dziećmi nie przepadam). Obracanie w żart też znam. Ile razy słyszałam "To już nie można komplementu powiedzieć" (ostatnim razem po niewybrednym komentarzu na temat sukienki do kolan). Dobrze, że poruszasz temat hejtu. Sama nie chcę mieć dzieci i bardzo podziwiam rodziców za ogromny wysiłek wkładany w wychowanie dzieci. Nie wyobrażam sobie rzucania niewybrednych komentarzy wobec rodziców (chyba, że faktycznie ignorują niestosowne zachowanie dzieci, ale nawet wtedy trzeba zachować kulturę wypowiedzi). Natalio, czy nagrałabyś odcinek również na temat męskiego szowinizmu, molestowania czy zjawisk, takich jak catcalling czy mansplaining (w ramach swego rodzaju kontynuacji wątku hejtu i dyskryminacji)? Pozdrawiam! PS. Piękna bluzka.

Podoba mi sie przekaz tego filmu, myślę że większość z nas ma nie miłe wspomnienia gdy to słyszało "dzieci ryby głosu nie mają" albo inną tego typu frazę,musimy położyć ukresu te stare przekonania,ciesze się ze wykorzystujesz swoją platforme do dzielenia sie swoją mądrością nawet jeśli odbiega to od ezoterycznej tematyki twojego kanału,az dziwne ze można poczuć taką więź z twórcą internetowym ale od ciebie aż bije taka czysta i dobra energia i to jak mocno trzymasz się swoich opinii i wydajesz je na świat,bardzo to cenię.

Dzieci są różne są chore,niepełnosprawne. Jak kazde ma swoj lepszy i gorszy dzien. Tak jak dorośli. Sa tez dzieci rozpieszczone to juz inny temat. Tylko wystarczy troche empatii. Ale niektorzy dorosli sami byli sobie bez rodzicow nie byli wychowywani a tylko byli. Kazdy dorosly powinien tlumaczyc dziecku swiat

Ludziom generalnie brakuje szacunku, dobroci i empatii. Ja patrzę na rodziców ze współczuciem bo wychowywanie dziecka jest najtrudniejsza robota jaka będziesz miała w życiu. I to taka przez 24h. Dzieciom które zachowują się jak dzicz tez współczuje bo muszę mieć bardzo pod górę, kiedy masz rodziców patologicznych, którzy nic ci nie przekażą, niczego nie naucza i jesteś spychany w czeluści internetow, pozostawiony sam sobie. Rodzice nie maja czasu dla dzieci. Często za agresywnym czy niepoprawnym zachowaniem dziecka kryje sie tragedia i dramat. Jeśli ludzi mieli by w sobie więcej empatii i zrozumienia , świat byłby lepszym miejscem do życia .

Aż mi się płakać zachciało. Co fakt to fakt. Ja nie lubię dzieci ale nienawidze przemocy. Wkurzają mnie matki które są agresywne do swoich dzieci. Które mówią ,,przestań bo ludzie patrzą,, a potem jeszcze gorzej się drą. Wolę żeby matka poświęciła więcej czasu a mogła uspokoić dziecko spokojem. Nie nerwem. Ostatnio jakies dziecko plakalo bo nie moglo dostac czekolady. Ja podalam tą czekolade. A nie lubie dzieci. Mogę nie lubić psów ale to nie znaczy że mam im coś robić..

Niestety żyjemy w takich czasach w których ludzie są zawistni szczególnie odkąd w PL dostaje się pieniazki na dzieci .Ja na szczescie nie spotkałam się z takimi sytuacjami w autobusie a mam dwójkę dzieci .Mola młodsza córka ma 2 latka i ciężko mi jej wytłumaczyć żeby nie płakała o coś w sklepie zakupy z nią to dramat już wole nieraz nie mieć pieczywa lub jakiegoś artykułu niż iść z nią do sklepu , za każdym razem gdy córka płacze widzę te wykrzywione paszcze ludzi ale niestety nie mogę jej uspokoić a tez niechce jej pozwalać na wszystko co ona zechce ,i co tu zrobić później sa takie kom ze niewychowana czy rozpieszczona …..

Powiem tak 😊 bardzo Cię lubię i szanuje ♥ kiedyś myślałem w cudzysłowie waryjatka 😂 w co ona wierzy 😅

Wspaniala, madra mama i kobieta z Ciebie Natalko.

Jako osoba która nie chce mieć dzieci zgadzam się z tobą w 100%. Osobiście mnie przeraża ta nienawiść do małych ludzi, każdy z nas był kiedyś dzieckiem i większość ma w rodzinie jakieś dziecko, ja sama mam małą siostrę i siostrzeńca i nie wyobrażam sobie, żeby ktoś był dla nich chamski po prostu z powodu wieku. Te dzieci to jest nasza przyszła generacja i wspólnie powinniśmy mieć na nią pozytywny wpływ. Niestety rodzice którzy pozwalają dziecku na wszystko są też dużym problemem, ale zwróć im teraz uwagę to wylądujesz na tic-toku i stracisz pewnie prace 🙄

Jestem po prostu DUMNY❤ BRAWO❤

Dziękuje ❤ pozdrawiam ❤