Jesienią 1902 r. para książęca Maria Radziwiłłowa z Zawiszów i jej mąż Michał zakupiła teren przy ul. Kawęczyńskiej i Siedleckiej z zamiarem budowy kościoła. W tym samym roku władze miejskie zatwierdziły projekt budowy kościoła. Architektura bazyliki Najświętszego Serca Jezusowego nawiązuje do architektury starożytnych bazylik rzymskich. Projektantami tej świątyni byli Łukasz Wolski i Hugon Kudera, który dokonał niewielkich zmian w projekcie.
Kolejna zmiana została spowodowana zakupieniem przez księżnę Marię Radziwiłłową 24 granitowych kolumn, pierwotnie przeznaczonych dla bazyliki św. Pawła za Murami w Rzymie. W dniu 4 stycznia 1920 r. dolny kościół został poświęcony, a następnie, w tym samym roku, postawiono mury zewnętrzne kościoła górnego.
Na prośbę księżnej papież Pius XI w dniu 23 sierpnia 1923 r. nadał znajdującej się jeszcze w budowie świątyni tytuł bazyliki mniejszej. Jednocześnie księżna Maria zabiegała o przekazanie przyszłej parafii pw. Najświętszego Serca Jezusowego księżom salezjanom. W wyborze tego zgromadzenia kierowała się pragnieniem, aby nowa parafia służyła nie tylko celom sakralnym, ale była centrum wychowawczym dla dzieci i młodzieży.
Prace wykończeniowe wewnątrz i na zewnątrz bazyliki przerwała II wojna światowa. Podczas działań wojennych świątynia nie uległa zniszczeniu. Niewielkie uszkodzenia zostały usunięte jesienią 1945 r. Ostatnim etapem budowy kościoła było postawienie pięciokondygnacyjnej wieży w latach 1998-1999.
23 ноя 2013
