Rok 1983 akurat odbębniałem wojsko, przepustki, lewizny, dyskoteki...Jarało się radomskie, klubowe, piło się bałtycką z niebieską kartką( mieli na metach)Mam do tego okresu ambiwalentny stosunek, było podle i nie podle...a przede wszystkim byłem młody i walił mnie ustrój, cieszyłem się życiem. Każdy ma swoje doświadczenia i nie ma się co kłócić, mili państwo.
@@les69op No, zdecydowanie nie po wszystko sie stało w kolejce w stanie wojennym, czyli w okresie najgorszego kryzysu, ale faktem jest, że po co bardziej atrakcyjne rzeczy - tak, bez gwarancji, ze nie odejdziesz z kwitkiem. A jogurty i dżemy, mleko i herbata "Popularna" - jedyna do kupienia wtedy zawsze bez problemu, oraz zajeżdżające drożdżami piwo Królewskie - były tak paskudne, ze jeszcze się po latach otrząsam.
Kamera video to raczej w rękach agentów służb, odtwarzacz video w domu to był kosmos. Mówi się że wtedy Warszawa nie była zakorkowana - bzdury, co widać na wielu archiwalnych filmach. Żeby zaparkować w tej okolicy to jeździliśmy i szukaliśmy wolnego miejsca. A były to tylko specjalnie wydzielone miejsca na chodnikach lub parkingi, teraz to parkuje się wszędzie aby tylko nie utrudniać innym.
Też myślę ze to esbecja kręciła swą niewprawną ręką, tym bardziej że dopiero co (czyli 3 maja) była tam wtedy wielka manifestacja antykomunistyczna pod "białym domem" . Sądząc wiosennych ubrań przechodniów i powiewającej czerwonej szmaty, to własnie czasowo okolice 1. i 3 maja 1983.
@tobi toto czyli jak za PRL, bylibyśmy jednym wielkim bankrutem. Z technologią o 40 lat za światem. Jeden typ pralki nie zmieniany przez 30 lat, trzy radioodbiorniki skopiowane ze starych Grundigów, dwa rowery składaki, namioty Legionowa. A wszystko po kilkutygodniiwym wystawaniu w społecznych kolejkach. Statki masowe sprzedawane tylko do Wielkiego Brata za średnią cenę 2,5 USD za 1 kg statku, czyli poniżej wartości blachy zużytej na kadłuby. I eksport w porywach 25 mld usd rocznie, z czego połowa z wyprzedawanego poniżej kosztów węgla dla uzyskania dewiz. Dzisiaj 40 polskich stoczni, jakie powstały na zgliszczach prlowskch molochów są drugim przemysłem stoczniowyn w Europie z pełnym portfelem zamówień i średnią ceną kontaktową 30 usd za 1 kg statku. Eksport dzisiaj to 260 mld euro, i w 70% to eksport stricte polskich firm.
@tobi toto To ogólne zjawisko i bez Balcerowicza by było, no chyba, że bylibyśmy jak Białoruś. W Niemczech też zachodnie landy zaorały gospodarkę NRD (choć była w o niebo lepszym stanie niż polska) i jest tam do dziś pustynia (zarobki na poziomie 70% zachodu), nie licząc Berlina.
@Wiktor Suworow ...wszystko się zgadza, tylko wymieniony przez kolegę "socrealizm" to kierunek w sztuce, a nie "zmutowana" forma komunizmu. Coś się pokićkało. Pozdrawiam
Pozory z centrum Warszawy. 3,2 mln aut w całej Polsce, z czego tylko jedna trzecia prywatnych. Gdy w 1989 przyjechalem do malej miejscowosci na Kaszubach 6-letnim Citroenem BX, wzbudzilem sensację i kazdy chciał się przejechać.
Ludzie kiedy mówią 'jeździły same maluchy, duże fiaty i syreny' to oczywiście hiperbolizują, ale ogólnie w latach 80. te wymienione stanowiły ponad połowę 'parku motoryzacyjnego' Polski, więc niewprawne oko rzeczywiście widziało tylko je.
@@gkl2197 kolegi ojciec w 88 sprowadzil z niemiec....kosmos 🙈 licznik na rolce, zawieszenie pelna hydraulika....wszedzie to wzbudzalo sensacje 😁 coz za lata......ehhh
@@bolox4750 dokładnie taki kupilem w 1988 we Wloszech, silnik 1900 turbo diesel. Ten licznik wyglądał jak cyfrowy, bo widoczna była tylko wartość prędkości. Do zawieszenia trzeba się było przyzwyczaić na ewentualnosc nagłego wycielu plynu zza koła, wówczas auto nagle traciło zawieszenie i siadało sztywne 10 cm nad nawierzchnią, traciło jednocześnie hamulce i wspomaganie. Ale było bardzo komfortowe. Silnik diesla tak rewelacyjny, że wyjeździłem 400 000 km, bez problemu sprzedalem i przesiadłem się do kolejnego BX'a.
Smutne jest to, że dalej mało kogo stać na porządny samochód. Zauważcie jednak, ze 95 % pojazdów, to są samochody młode! Na nagraniu praktycznie nie ma aut starszych niż kilkuletnie! Wybór miejsca nagrania, czyli centrum stolicy, też swoje robi co prawda i takie miejsce nigdy nie będzie w 100% reprezentatywne. Smutne jest też to, że dopiero w roku A.D. 2017 wreszcie osiągnęliśmy poziom bezrobocia zminimalizowany praktycznie do zera, tak jak to było wtedy. Bo bezrobocie kilkuprocentowe było za PRL-u, nie dało się nigdy w dziejach ludzkości znieść całkowicie bezrobocia.
Zatrudnienie było obowiązkowe, a bezrobocie ukryte. Na budowie trzech pracowalo, dwóch się przyglądało. Tyle że dla państwa było bez znaczenia, ze produkty sprzedawane były poniżej kosztów ich wytworzenia. PRL od samego poczatku był jednym wielkim ukrytyn bankrutem, a system, skazany na upadek
@Wiktor Suworow Powtarzam, PRL to był jeden wielki bankrut. Lata ’60, ’70, ’80 to puste sklepy, z króciutką przerwą, gdy Gierek za kredyty kupił trochę towarów konsumpcyjnych. Ja, widzisz w roku 1980 miałem już 30 lat. Polska za PRL nie wytwarzała żadnego produktu, który mógłby zainteresować świat. Polskie zakłady produkowały jeden rodzaj pralki, nie zmieniany przez 15 lat, trzy rodzaje radioodbiorników będących przestarzałymi kopiami Grundigów, trzy rodzaje siermiężnych rowerów składaków, kupowanych, gdy przypadkiem „rzucono” je na sklep, meble identyczne dla wszystkich i namioty z Legionowa. Był jeszcze samochód Polski Fiat125, który sprzedawano jedynie do socjalistycznego Egiptu i Indii. Finlandia raz zakupiła 1500 sztuk, z czego 1100 wróciło w ramach reklamacji, bo zardzewiały jeszcze przed dojechaniem do odbiorcy. A rdzewiały, bo wielka inwestycja w blachy z Huty Katowice celowo pominęła nowoczesną kataforezę, po to właśnie, żeby Polska nie mogła sprzedawać na zachód, tylko do sowieckiej Rosji za grosze. Zaraz powiesz stocznie. Przeinwestowane megazakłady stoczniowe budowały statki też jedynie dla Wielkiego Brata, w średniej cenie sprzedaży 1 kg statku za 2,5 Usd, czyli poniżej wartości blachy zużytej do ich wytworzenia. Pewnie nie wiesz, że od ponad 10 lat stocznie polskie, jakie powstały na zgliszczach państwowych molochów są drugim przemysłem stoczniowy Europy, z pełnym portfelem zamówień i średnią ceną 1 kg statku ok. 30 Usd. Cały eksport Polski do 1995 roku to w porywach 25 mld Usd, z czego połowa to wyprzedawany za bezcen węgiel, żeby zyskać trochę dewiz. Dzisiaj eksport Polski to od ponad 15 lat wartości powyżej 250 mld Usd, widzisz różnicę? I w 75% jest to eksport stricte polskich firm, wbrew propagandzie TVPiS, że to eksport firm zachodnich. Firmy zachodnie w Polsce to tylko 25% naszego PKB. Tylko, bo w krajach bogatych, Francji, Niemczech, kapitał obcy to ponad 50% PKB. Doskonałym przykładem bankruta PRL są zakłady celulozowe w Kwidzyniu, gdzie Gierek kupił ogromną licencję, tyle że przestarzałą. W rezultacie fabryka produkowała tylko siermiężne kartony, którymi nikt w świecie nie był zainteresowany. A więc partia nakazała wszystkim polskim producentom mebli zakupić opakowania na zapas nawet na 10 lat. I co? Fabryki miały pełne magazyny, ale nie pasujące do mebli, które produkowały, a zakłady w Kwidzyniu po dwóch latach nie miały już komu sprzedawać swoich wyrobów i stanęły na krawędzi bankructwa. I gdyby nie Amerykanie, którzy zainwestowali ponad 300 milionów usd w nowoczesność, po Kwidzyniu już w 1995 roku zostałyby ruiny. I tak wyglądała cała polska gospodarka, z tym że Kwidzyń to jeden z najlepszych polskich zakładów, ogromna zaś większość to były przedpotopowe, nieopłacalne, nierentowne produkcje bubli. Z pamięci mogę cytować ci konkretne dane dziesiątków takich fabryk. A źródła? Każda jedna historia powojennej gospodarki Polski opisuje ten stan wiecznego bankructwa PRL’u. Oczywiście, że za PRL’u nie mogłeś słyszeć o bankructwach, gdyż wszystkie te zakłady utrzymywane były przy życiu na siłę, wbrew logice i ekonomii. PRL nigdy nie przyznałby się do bankructwa jakiejkolwiek fabryki. A w tamtych czasach wszystkie raporty ekonomiczne fabryk wyglądały tak, jak życzyła sobie partia. Niestety dzisiaj to się powtarza, ORLEN Obajtka w ostatnich 5 latach stracił 40% swojej wartości, ze 160 pln do 90, ale wg relacji TVPiSKurski osiąga same sukcesy. Zaś co do Okrągłego Stołu: wszyscy wówczas wygraliśmy z komuną, doprowadziliśmy do jej końca, a że w sposób pokojowy, to chwała właśnie ówczesnym dysydentom i opozycji. Lepiej było odpuścić Jaruzelskiemu prezydenturę, niż rozpoczynać wojnę domową. Której to Prezydentury Jaruzelski zresztą zrzekł się już po 18-stu miesiącach, gdy okazało się, że PRL definitywnie idzie w niepamięć.
