Warszawska Sadyba w czasie wojny. Nieznane historie nastolatki 

Nagrywac ludzi, ktorzy odchodza bo za pare lat Niemcy(i ich media w Polsce) beda nam wmawiac, ze Polska napadla na Niemcy w 1939 roku.

Bezcenne wspomnienia. Chwała Temu , kto to zarejestrował . Dziękuję.

Ocalic od zapomnienia.👍 Potrzebujemy wiecej takich filmikow.

I ❤ Polska! Greeting from Hungary.

Wzruszające wspomnienia.

prawdziwe wspomnienia, dziekuje tej Pani za to ze nam to opowiedziala, niesamowite 🙂

Z ogromnym wzruszeniem obejrzałam ten film zwłaszcza, że znam Sadybę bo mieszkałam tam w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. Jak dobrze , że są jeszcze ludzie, którzy chcą się dzielić wspomnieniami. Dziękuję i serdecznie pozdrawiam :)

PIEKNE świadectwo. Bóg zapłać

Piekne wspomnienia - dziekujemy.

Muzyka zagłusza tą ciekawą opowieść. Szkoda

Jacy piękni ludzie - piękne szlachetne polskie twarze.

Pieknie sie komponuje fortepian ze zdjeciami i Pani glosem. Niesamowite przezycia tych ludzi z czasow wojny. P.S. Muzyka powinna brzmiec nieco ciszej chyba?

Bardzo lubię oglądać stare zdjęcia fascynujące L

Język polski tej Pani brzmi tak cudownie, takich ludzi już prawie nie ma ..i raczej już nie będzie.

Byłem w 1979 r. w Turcji i w anglojęzycznym wydaniu tureckiej gazety przeczytałem artykuł poświęcony 40 rocznicy wybuchu II wojny światowej. Artykuł był nam bardzo życzliwy, napisano w nim m.in., że Polska w 1939 r. była bez szans. Ewentualny wcześniejszy sojusz z ZSRR czy Niemcami nie wchodził w rachubę, gdyż zostalibyśmy szybko od tych krajów uzależnieni, a w naszych zachodnich aliantów nie wierzyła nawet część czołowych polskich polityków tamtego okresu.

Większość przedstawionych zdjęć pochodzi z mojego archiwum rodzinngo. Nie znam autorów tego filmu. Mój ojciec udostępniał kiedyś zdjęcia lokalnemu stowarzyszeniu, ale nie nazywało się ono Sadyba24. Nie wiem, w jaki sposób autorzy filmu weszli w posiadanie zdjęć. Dawniej istniał przynajmniej zwyczaj podawania źródeł publikacji. Ale pewnie te czasy minęły.

Bardzo, bardzo smutne. Bardzo tragiczne wspomnienia. Zdjęcia z czasów przeszłych i brutalnych. Aż dziwię się że ludzkość przetrwała. Pomyśleć że historia lubi zatoczyć koło... Ludzie zdolni są do największych brutalności i wielkiej nadziei i czynów heroicznych. Smutne to.

I czego nas to nauczylo?.. Czy ludzkość zrozumie, ze kazda wojna to porażka?...

Smutne, prawdziwe... Jeżeli sami tego nie przeżyliśmy to nie jesteśmy w stanie tych okropnych i tragicznych lat sobie wyobrazić i zrozumieć...

7:00 jak bym słyszał moja babcię...ze lepiej było nic nie wiedzieć.

A sklep ,,Klingera,, pamiętamy?

W człowieku to jeden bandytyzm tylko daj mu pozwolenie zabierz karę daj nagrodę ..

Ciezko sie slucha przez to rzępolenie.

Ale ten zwyczaj pokazywania rogow diabelskich przy robieniu zdjec pozostal. Tylko w CHRYSTUSIE Zbawienie i zycie .

Nic nie zastąpi wspomnień. Tego o czym pani opowiada, powinno się obowiązkowo uczyć w szkołach zaraz po wojnie aż do dziś i dalej . Wiadomo że była komuna po wojnie i ona ustalała, czego następne pokolenia mają się uczyć. Ale dziś nie ma żadnych przeciwwskazań by ta , kiedyś zakazana historia była przedmiotem obowiązkowym. Może nie było by dziś takiej znieczulicy i chamstwa. Powinno się nauczać w szkołach, czym jest bolszewizm, komuna i narodowy socjalizm. Po to by nigdy nikomu do głowy nie przyszło wierzyć w podobne bzdury. Powinno się nauczać do czego chory dyktatorski system doprowadził kiedyś Niemcy i jak to się zakończyło. Oraz co się na prawdę działo w rosji z ludźmi od czasów rewolucji i co się nadal dzieje. Ta historyczna nauka powinna być obowiązkowa.Wszystkie następne pokolenia powinny być ostrzegane i uczone o skutkach podobnych rządów kłamstwa i dyktatury.

Pomocy mydli s.

Pomicy mysli s.

Pomocy nyslj s.

Jakiś bohater zabił esesmana ilu za niego Niemcy wysłali na tamten swiat

rodzina mojego pradziadka zyła pod swoim nazwiskiem na idzikowskiego bercholtz