Zehirli Anne Babaların Çok Sık Kullandığı 15 Cümle Kalıbı 

Yeni kitabım "Mutlululuğu Kaybettiğin Yerde Arama" çıktı. Kabullenerek güçlenmek için yaşam derslerini anlattığım kitabımı incelemek ve sipariş vermek için: bit.ly/2YfvvhH

Acı olan şey, bu videoyu ebevenlerin değil bizim izlememizdi..

Büyüdüğümde çocuğumun "annem duyarsa beni gebertir" değil de "annem duyarsa hemen sorunu çözer" diyeceği bir anne olmak hedefim

Zehirli anne ve babadan daha kötü bişey varsa oda insanlara iyi görünen anne ve babadır...

Burdan anne ve babama beni "özgüvensiz" yetişdirdikleri için teşekkürlerimi iletiyorum .Sayenizde hep ezik oluyorum...🙂

Bu videoyu türk anne ve babalara gösterseniz "Sen bizden memnun değil misin?", "Yediğin önünde, yemediğin arkanda, evin var, kıyafetlerin var" diye direkt "savunmaya" geçerler ve kavga başlatırlar :)

Daha 20 yaşındayım ama ileride çocuğum olursa nasıl davranmam ya da davranmamam gerektiğini kendime öğretiyorum. Keşke her birey böyle yapabilse.

Aileme yük olmuşum gibi hissediyorum. Sanki onlara fazlalıkmışım gibi geliyor. Gitmek istiyorum ama gideceğim yer de beni korkutuyor. Onların yanında üzüntümü paylaşamıyorum, ağlayamıyorum. Ben onların hayatındaki dert eklemek istemiyorum zaten onların kendi sorunları var. 18 yaşındayım ve yediğim yemek bile gözüme çok gelmeye başladı. Bana harcadıklarını saymıyorum bile. Nasıl geri ödiyeceğim bilmiyorm.Sadece kaybolmak istiyorum...

Anne babalarımız tüm hayatımızı mahvedebiliyor. Mutlu, dengeli, şefkatli bir ailede büyüyen insanların geleceği de iyi oluyor.

Kötü anne babaya sahip olmanın tek iyi yanı sana iyi bir anne baba olmayı öğretmesidir. ✍

Bunlardan en az 5-6 sına maruz kalmamış bir türk genci yoktur. Türk aile yapısının içi içler acısı... Eğitim kesinlikle şart.

Anlattıklarınız çoğunu anne ve babamdan duymuş olmam .. Küçükken sus , konuşma, gülme, oynama diye azarlanırken şimdi girişken değilim ve çekingenim diye suçlanmam Aslında bir sürü anlatılacak şey ... içimizde biriktiriyoruz.

Kızım Doğa 6 yaşında… Kendime evlat yetiştirmiyorum, topluma bir birey iyi bir insan yetiştirmek için buradayım ve söylenilen her şeye kulak veriyorum. Çok ciddi bir aile çatışması içerisinde büyüdüm ailemin ve çevremin hiç bir koşulda yaşamıma müdahale etmesine izin vermediğim için çok mutluyum. Gençlere tavsiyem karşınıZda Anne ve Babanız olsa bile doğru bildiğinizden asla asla vazgeçmeyin 🙏 yıllar sonra benim gibi karşılığını fazlasıyla alacaksınız . Sevgiler

39 yaşında 20 aylık babayım. Çocuğuma yanlış birşey yapmak istemediğim için videoyu dinledim. Meğer o kadar zehirli cümlelerle büyümüşümki, anlattığınız sonuçların hemen hepsi mevcut bende.. Ama ailemi çok seviyorum. Ailem kötü insanlar değil, bilinçsizlikten bu durumlar yaşanmış. Emeğinize sağlık.

Hayatımda "ben senin yaşındayken" cümlesini duyduğum kadar "seni seviyorum oğlum" cümlesini duyabilseydim keşke, diyorum çoğu zaman...

Videonuzu tesadüfen gördüm ve bir anne olarak ilgimi çektiği için izledim. Ve hemen her cümlede dehşete kapildigimi itiraf etmeliyim. Kimi zaman anlık olayların içinde bilinçsizce kullandığımız bu tarz cümlelerin verebileceği hasarı ve çocuklarımızın ruhunda açabileceği yaraları dusunemedigimi çok üzülerek farkettim. Bu yüzden gerçekten çok teşekkür ederim. Çok yararlı bir video... tüm ebeveynlerin izlemesini diliyorum...

Ebeveynlerime izletmek isteyip sonrasında zaten anlamayacaklar diyip vazgeçme hissi..

Buradan da full çektiğime göre ağlayarak uyuyabilirim hayatımı cahil bilgisiz kendini geliştirmeyen insanlar mahvetti teşekkürler türk aile ve toplum ilişkileri benliğim yok artık 👍

Torun sahibi olunca anladım ki yeterli düzeyde sabırlı, ilgili hatta dsha şefkatli olabilseymişiz çok güzel çocuklar yetiştirebilirmişiz.2 yaşında torunum neler öpretti neler!!kendini o kadar güzel ifade edebiliyor ki..istiyorum,istemiyorum,sevmiyorum,seviyorum..hiçbir şeyi dayatmayan ana babası sayesinde nerdeyse 3 aylıktan itibaren birey olduğunu anlamış,ne istediğini veya istemediğini belirtecek kadar özgüvenli bir yetişkin gibi davranıyor.bizlere ve çocuklarımıza yazık olmuş:((

Daha 15 yaşındaydım annem ve babam sürekli internetten ögrendiğim gitar çalmamı ayıplıyor kınıyordu boş işleri bırak okumana bak dediler sbs sınavı geldi ilkine giremedim ikinci sınavdan 358 puan aldım ve ortalamam çok düştü düz bir lisede 1 sene okudum ve eziyet gibiydi gerçekten herşey berbattı ortamı kötüydü lisemin ikinci dönemin de sahne almaya başladım akşamları yerel kafelerde ögretmenim burs buldu ve kadıköy de okumam için elinden geleni yaptı ailem dinleyip destek bile olmadılar biz yapamayız ödeyemeyiz vs. ertesi gün okulu bıraktım 1 sene içerisinde haftanın 7 günü sahne alıyordum 16 yaşındaydım asgari ücret 1200₺ civarıydı benim aylık gelirim yaklaşık 5000-6000₺ 'ye tekabül ediyordu son üç yıldır geçimimi sağlayamıyorum kazanırken aileme destek oldum ama param olmayınca ve hayatımda olumsuz şartlar oluşup müzik sektörü herşeyden darbe yiyip bende psikolojik bir bunalıma girdiğimde hiç kimseden bir destek alamadım diyeceğim o ki hassas kalpler için bu dünya çoğu zaman bir cehennem olsada asla pes etme elbet bu günlerde geçer

“Neyini eksik bıraktık?” , “Sana da en iyisinden aldık.” , “Bir ihtiyacın oldu da almadık mı?” erkek kardeşim 2 yıllık bölümü İngilizce hazırlıkla beraber 5 yılda bitirdi ve ailemi resmen maddi anlamda tüketti. Bense eğitim hayatım boyunca part time olarak çalıştım. Yeri geldi palyaço oldum yeri geldi masa topladım çöp attım bulaşık yıkadım ama aileme göre hala neyimi eksik bırakmışlar. Onun başarısızlığının gölgesinde başarılarımı görmezden geldiklerini hissediyorum. Ben erkek kardeşim yüzünden o kadar borçlandıklarını görünce kendimi yük gibi hissettim ve çalışıp destek olmak istedim. En azından kendi harçlığım çıksın dedim. Ama hala o daha kıymetli. Bir şey olunca da “ne yapalım sokağa mı atalım o da benim evladım” moduna giriyorlar.

Hele birde yemedim yedirdim içmedim içirdim demeleri yok mu. Evlat büyütmeyi yedirmekle giydirmekle bağdaştırmak cidden çok acınası bir durum. Çocuğun karnı tok ise vicdanlarını rahatlatıyorlar ama bir insan yetiştirmek ile bunların hiçbir alakası yok

Bunu aileme göstersem sen memnun değilmisin yediğin önünde yemediğin arkanda her şeyin var derler

Ben anne babamın aksine onlar özgüvensizlik oluşturmaya çalışsalar da tam aksi güçlü birey oldum benim bu duruşum bile batıyor onlara hiç onlara benzemedim hep kendi kararımı verdim,hatta eşim sen böyle bir ailenin içinde nasıl güzel yetiştin der hayranlık duyar bana iyiki beni anlayan kıymetimi bilen bir eşim var en azından çok mutluyum allah eşimden rağzı olsun😊

Bazen ailemdeki herkesin derdini ben taşıyormuşum gibi hissediyorum. O kadar çok sır saklıyorum ki artık bacaklarım sırtımdaki bu yükü kaldıramıyor, nefes alamıyorum... İşte size gerçek bir "Zehirli Aile" etkisi.

1-)Baban gibisin (babası kılıklı), annen gibisin (anası kılıklı) veya sevilmeyen başka bir akraba. 2-) senin için her şeyden vazgeçtim, sen benim her şeyimsin (çocukta ruhsal yük ve suçluluk duygusu oluşturur. ) 3-) Senin yüzünden annenden (babandan ) ayrılmadım. 4-) Fiziksel görünüşünü eleştiren cümleler. 5-) Abin ablan veya kardeşin gibi olamadın. 6-) "Babana söyle nafakayı yatırsın. " gibi habercilik görevi verme. 7-) Neden içe dönüşsün, utangaçsın... 8-) Başkasına çocuk yapmayın pişman olursunuz demek. 9-) kuralları sorgulayan çocuklara "Sen bir hiçsin, benim dediklerimi yapmak zorundasın veya bu evde hükmün yok" dayatması yapan cümleler. 10-) anne babanın aralarındaki sorunları çocuğuna şikayet etmesi. (küçükken yaşadığı dertlerini anlatma) 11-) "Ben senin yaşındayken" ile başlayan cümleler. 12-) sen hiç düzelmeyeceksin, hep böylesin, böyle kalacaksın. 13-) Çocuğum olduğun için seni sevmek zorunda hissediyorum. Bazen seni sevmediğimi hissediyorum. Not : Bir okul öncesi öğretmeni adayı olarak çok kullandığım bir cümle vardır. " Unutma, sen de bir zamanlar çocuktun. "

Kendini geliştiremeyen ve mantıklı düşünemeyen zayıf zihniyetli sorumsuz ebeveynler yüzünden burada olan herkese Allah yardım etsin

Maalesef ailede psikologmuşum gibi görülüyorum, sanırım bundan dolayı da kendimi oldukça yorgun ve yaşlanmış hissediyorum oysaki daha 24 yaşındayım ama çabalamak için gücüm ve hayallerimin peşinden gitmek için olan isteğim köreldi. Umarım bilinçli anne babalar bu video için 14 dakikasını ayırır da bu tür zehirli davranışlardan, sözlerden uzak büyüyen pırıl pırıl gençler yetişir.

Ben 27 yaşında kız ve 17 yaşında erkek 2 çocuk annesiyim Ben anne baba ayrı büyüdüm anneannem, dedem, dayılarla Anneannem aynen bu anlattıklarınız gibi biriydi, ben ömür boyu onun kurduğu cümlelerin hiç birini çocuklarıma kurmamaya çalıştım Dünyaya gelmeyi çocuk seçmiyor, eşinle beraber olup çocuk yapıyorsun O bir bireydir, bizim kölemiz ya da malımız değildir Her birinin karakteri farklıdır, sen öylesin, sen böylesin diyerek ne kazanmaya çalışıyorlar anlamıyorum, bu çocuk böyle yaratılmışsa sen kötü konuşarak onu daha hırslı veya daha başarılı, becerikli mi yapacaksın, bunun imkanı yok, boşuna konuşuyorlar Sonra da çocuklar bizimle oturmuyor diyorlar, niye otursun, özellikle babalar özellikle sofrada başlıyor eleştirmeye, çocuğa huzur yok hiç bir yerde, yazık değil mi bu insana Hele elalemle kıyaslamak, ya da kendimizle kıyaslamak yok mu, en sıkıcı şey bu, bize ne milletten, tabii ki çocuğum iyi olsun, güzel okusun(kızım öğretmendir bu arada) ama eğer kişiliği farklıysa saygı duyarak ama yol arkadaşlığı da yaparak ilerlemek gerekiyor Biz kusursuz değiliz ki çocuğumuz da kusursuz olsun Ben şu anda bir çok tarz aileye bakıyorum, her şeyleri var ama ben o ailelerde büyümeyi istemezdim 2 Üniversite mezunuyum iyi ki o zaman bu kadar kıyas ve yarış yoktu o dönem kolaylıkla kazandığım sınavları belki stresten kazanamayabilirdim Her hareketime , cümlem dikkat ederek, kırmadan, destekleyerek büyüttüğüm çocuklarımdan ikisinin de aynı büyüdüğünü söyleyemem, kızım çok stresli bir ergenlik geçirdi, onu ortama dahil edemezdim, ama hep derdim ki bu insan da böyle, yapacak bir şey yok Oğlumsa daha sosyal ve ergenliği kolay geçiriyor, spor yapan bir çocuk, şimdi ikisini mi kıyaslayalım, kardeşin böyle sen şöyle deyip de boşa mı konuşalım, en büyük yanlışlardan biri budur, kardeş düşmanlığı yaratır, her ikisi de değerlidir, kendi kişilikleri olan insanlardır, kimse kimseyle birebir aynı olamaz Burada yorum yapan tüm gençleri sevgiyle kucaklıyorum, sizi çok iyi anlıyorum, ben de her dakika özgüven kıran, kalbinde yaralar bırakan kişilerle büyüdüm, ama öyle olmadım, okuyun, anlayın, kendinizi geliştirin, vicdanlı olun En başta ta bilin ki ne eşimiz ne çocuğumuz bizim kölemiz değil, herkesi kendi kişiliği ile değerlendirip sevmemiz lazım Bir çok yorumda kahroldum, doğuruyorsak bakacağız tabii, suçluluk hissettirmek de nedir Ama bir anne olarak şunu da söylemeliyim siz de lütfen önünüze konan yemek için, katlanan çamaşırınız için teşekkür etmeyi asla unutmayın, unutmayın ki anne babalar da çocukların kölesi değil, sarılın onlara, sizi kıran insanlar değillerse birlikte oturmaya, zaman geçirmeye çalışın, evlat büyütmek gerçekten çok zor, bir teşekkür, bir öpücük almak, zorlanınca yardım istemek de biz büyüklerin hakkı Empati kurmak lazım Kendimize yapılmasını istemediğimiz şeyleri başkasına yapmamalıyız Beyhan Hocam sağolun sizi severek takip ediyorum

"Sen beceremezsin, senden bir şey olmaz, kız başına nereye gideceksin, kız kısmı onu yapmaz, sen kendini bir şey zannetme, ben izin vermeden hiçbir şey yapamazsın" vs. ve daha fazlası...

Keşke bizim anne babalarımız da bunları dinleyerek büyütseydiler bizi

14-15 yaşlarındayken babam, annemi aldatınca annem beni suçlamıştı. ''Baban senin yüzünden evi terk etti'' demişti ve şuan 22 yaşındayım ve hâlâ o suçlayıcı tavrı aklıma geldikçe üzülüyorum... Barıştılar fakat annem bana yıllarca babamı öyle bir kötülemiş ki babamla 2 senedir aynı evde yaşamamıza rağmen konuşmuyorum... Maalesef anlaşamıyoruz diye konuşmuyoruz fakat bir problem yaşamıyoruz. Video da olan çoğu maddeyi ne acı ki yaşadım fakat şuan psikoloji mezunuyum :) Buradan küçük kardeşlerime sesleniyorum. Lütfen ama lütfen inancınızı kaybetmeyin ve kendinizi sürekli geliştirin, okuyun ve mücadele edin.

17 yaşındayım ve üniversite sınavına hazırlanıyorum ama bu dönemde bana destek olması gereken ailem bana destek olmak yerine aldığım kararlara bencilce ve umursamaz yaklaşıyorlar. Onlara bunu söylediğimde ''sen daha kötü aile görmemişsin'' gibi bir tavır sergiliyorlar ama bilmiyorlar ki benim gördüğüm en bencil aile onlar. Bana günden güne zarar veriyorlar ama bu onların umurlarında bile değil tek anladıkları şey paraları ile mutlu olmamı beklemeleri. İlerde çocuğum olursa kendi ailem gibi olmamak için her gün kendime söz veriyorum.

31 yaşındayım annem her seferinde değersiz hissettirmeyi başarıyor. Mutlu birbirini seven koruyan kollayan güzel bir aile olamadık. Ama kendi kurduğum ailede ve dünyaya getirdiğim çocuğa bunları yaşatmamak için elimden geleni yapıyorum. 🙏🏻. Çocukken sürekli istersem senin gibi 10 tane daha doğururum umrumda bile değilsin sözü beni değersizliğin boşluğuna atan. Hala daha kurtulamıyorum.

Bana babam bir kere senden çok utanıyorum demişti sırf ders notum düşük diye Annem de keşke seni doğurmasaydım diyor Allahım nasıl bir yürek yorgunluğu anlatamam Videoyu izlerken kendimi tutamadım ve ağladım

Aile ruh halimizi ,yaşama sevincimizi,özgüvenimizi gerçekten çok etkiliyor. Evde olduğum da ya da yurtta oldugumda annemle iletişim beni gerçekten kötü etkiliyordu. Onunla konuşmak beni hiç mutlu etmiyordu ağlatıyordu,üzüyordu ve artık annem ile konuşmayı tamamen bıraktım şimdi çok daha mutluyum

Özellikle annemin sürekli gecmişte yasadiği haksizliklari anlatmasi. Artık anlattiği zaman o ortamdan gidiyorum, beni üzüyor çünkü.

O kadar çok suçlu hissettiriyorlar ki evde vazonun yeri değiştirecekken bile onlara soruyorum. Ve bu suçluluğu hissettirenler benden kendi hayatımı kurmamı, özgüvenimin en yüksek düzeyde olmasını bekliyorlar. Umarım geleceğin anne babaları, ebeveynlerinin hatalarından ders alarak daha mutlu ve sağlıklı nesiller bırakmaya çalışırlar.

Bunu izlemek zorunda kalan, izlerken ekrani bulaniklasan herkese sıkı sıkı sarılmak istiyorum.

En kotusude dar goruslu ailelere sahip olmak. Asla makyaj yapmama izin vermezler asla erkek ark. vs yapamam. Bazen pantolon giyiyorum diye bagirip çağırıyorlar. Okulda yargilanmam, dislanmam yetmiyormuş gibi evde ayrı bir cefa çekiyorum artık.Cok sıkıldım. Ülkenin halinemi üzülsem, dislanmayami üzülsem,aile sorunlarına mi üzülsem,yapmak zorunda olduğum seylere mi uzulsem bilemiyorum artik

Sorunlarım var, kötü birim, kötü bir evladım, istedikleri gibi bir çocuk olamadım diye diye anksiyete üstüne depresyonla savaşıyorum... Videoyu izledikten sonra sorunun bende olmadığını çocukluğumda, ailemin bana bakış acısında olduğunu öğrendim... Teşekkür ederim

443 dislike, asla değişmeyecek zehirli anne, babalardan...

Dinlerken gözyaşlarımı tutamadım insanın çocukluk dönemi çok çok önemli o yüzden, herşey orada başlıyor, ben de şimdi kendi oğluma ayni seyleri yaşatmamak için uğraşıyorum insallah kendine güvenen özgüvenli bir insan olur 🙏🏽

"Kendi evinizde istediğiniz gibi yaparsınız burası benim evim" ilk aklıma gelen çok olumsuz şey var maalesef 40 yaşındayım ve yaşı ufak oğlum var çok şükür farkındalığımı arttırıp ona daha iyi bir ebeveyn olma çabasındayım. Umarım sağlıklı, mutlu ve özgüvenli bir insan yetiştirebilirim. Paylaşım için teşekkürler.

O en güzel yıllarım acıyla geçti..Tüm acılara rapmen okudum.Hem okuyup,hem çalıştım.Zehirli ebeveynlere yine hiç yaranamadım.. Çok büyük acılarla üniversite bitti ..Yine de beğenmezdi.. O aşırı dayaklar bende derin travma yaptı.. Şimdi 50 yaş üstüyüm. Ama kızım evlendi.Emekli oldum..Ama hala yüreğimdeki yangın bitmedi.Hakkımı helal etmiyorum..

Anlattığınız nerdeyse her şeyin ailemde olması gerçekten çok kırıcı, size teşekkür ederim bunun gibi videolarınız için.

yorumlarda okuduğumda benden küçük büyük hiç farketmez üzüntülerinizi derinden hissediyorum. Ben bu zor yolu yaşadığım her şeye sessiz kalarak hiç tartismayarak başardım. Çok orselendim rencide edildim aç bırakıldım hatta işkence seviyesinde çocukken gördüğüm şiddet oldu. 1+1 evin içinde ders calisamadigim uyuyamadigim zamanlarım, kardeşimin hatasında o küçük hata yapar diyip bana acımasızca şiddette bulundukları zamanlar, 12 yaşımda çalışmak istediğimde çok kötü bir cinsel istismar yaşayarak ellerimin yakıldığı da oldu susturuldugum yüzüme tukuruldugu de oldu , biriyle tartıştıklarında elinin altında olduğum ve karşısındakine gücü yetmediği için gücü yetene yani bana.. Annemin bana vurmaları kizmalari gözümde olmazdı ona muhtaçtım. Ben bizimle çok vakit geçirmeyen babamı suçlu görürdüm ama annemin babamdan daha fazla suçlu olduğunu öğrendim. Kin intikam nefret gibi duygular beslemiyorum demek ki annemin de babamın da bizim bilemedigimiz psikolojik, ekonomik, sosyal sorunları vardı. Ben hep sessiz kaldım, bir gün kendi hayatımda asla böyle olmayacağını hayal ederek yola çıktım. Ders calisamadigim evimden okula gitmek keyifliydi. Kütüphanede tenefuslerimi geçirir çeşit çeşit kitaplarla okur öğrenir kendimi yetistirmeye çalışırdım. Sınava girdim ailemin gelmekte zorlanacağı puanının yettiği yeri yazdım. Tercih açıklandığında istediğim yer olmuştu valizimi hazırlayıp gittiğimde iradeli bir şekilde okulumu bitirip idealime ulasacagimi kendime söz bildim. Okulumda yemek bursu açılmıştı başvuru yapmıştım, okuluma yakın para harcatmayacak bir yurt buldum okuduğum bölümle alakalı bir iş buldum bu hem öğrenmeme hem para kazanmama yardım ederdi. KYK başvurusu da yapmıştım kredi çıktı idare ederdi. Bir eğitim kurumunun o zamanın parasıyla 210 lira bursu çıkmıştı biraz daha rahatlamıştım. Yurtta kahvaltimi yapip Okula gidiyor okulda bursumla yemek yiyordum okul sonrası koşarak bulduğum ise gidiyordum günlük 25 lira ama yetiyordu hiç para istemek için aramadım. Aradıklarında ya da aradığımda saygısızlık yapmadım sorarlarsa yok olsa bile var dedim. Aç kaldığım soğukta 40 dk yurudugum günlerde bile her şeyin biteceğine hep inandım. Mezun oldum çalıştığım yerde işe başladım ev tuttum bomboş bir evdi ama benimdi ilk adimimdi. Yere hirkami serip sessizce uyumak bile güzeldi. İlk maasimla Allah'a şükrümü göstermek için hayır işlemeye çalıştım çok şükür dedim. Sonrakinde iyi kötü beni idare edecek eşyalar buldukça aldım. Kendime bakmayı sevmeyi ayakta durdukça öğrendim. Evime bir iğne alsam bile hep mutluluktan ağladım. Çıktığım yolda 18 yaşına yeni girmiş şehir otobuslerini bile bilmeyen evden çıkmayan yeni yetmeydim. Çıktım yola, yol bitmedi devam ediyor şimdi 26 yaşındayım yol çok zordu çok yorucu. Çok yalnız kaldım ama kimse bir daha asagilamadi orselemedi dovmedi sokaklara atmakla evlendirmekle tehdit etmedi. Hakaretler de bitti. Ben kendi ayakları üzerinde duran, kadının her yerde her şeyi basaracagina inanan inşaat mühendisi oldum. Hayatıma birini aldım benim aileme hiç ailesi benzemeyen, onların kızları oldum onlar da annem babam sanki onlardan olmaymisim gibi çok sevdim. Allah sizlere de hep refakat etsin. Çektiğiniz acılar yolunuza ışık olsun. Derinden çok derinden hissediyorum hepinizi. Bu günleri atlatmak için sizde yazın çizin örün boyayın mutlaka kafanızı dağıtın. İnancınızı yitirmeyin. Şu hayatta seçme sansimizin olmadığı tek şey anne babamiz diğer her şey bizim.

bir keresinde annem 'sen benim en büyük hatamsın' demişti biz tartışırken. sonrasında bunu sordum ve bana 'şaka yaptım, neden her şeyi ciddiye alıyorsun?' diye sordu. bunu söylerken 12-13 yaşlarındaydım. 10 yıl geçti hala aşamadım.

annem bana "sen evlenmeden ben rahatça ölemeyeceğim" derdi. genç yaşta yanlış evlilik yaptım. sonra ayrılınca bu seferde sakın evlenme demeye başladı. ayrıca ben artık annem ve babamı bağışladım içimde tabi. çocukluğumuz çalındı. bunu düşünmek anlamsız. en güzeli önümüze bakmak. bunu çok zor anladım. teşekkürler. güzel bilgiler veriyorsunuz.

En kötüsü çocukluk yıllarının kavga ve gürültü ile geçmesi...

Burda bişey eklemek istiyorum kötü anne babalar kadar kötü evlatlarda çok anne babasını canından bezdiren evladın kötüsünü allah kimseye vermesin dünyadaki herşeyden zor herkese saygılar

bende bir babayım tesadüfen bu videoya denk geldim ve özellikle izlemek istedim herzaman iyi ve güzel tafsiyelere ihtiyacımız var zaman gerçekten çok farklı şuan gençlerin sorunları ve sıkıntıları bizim yetiştigimiz zamanlardaki gibi degil ve onları anlamakta çok zorluklar yaşıyoruz saglıklı bireyler yetiştirmeye muvaffak olmayı umud ediyorum

"Koyun değilsiniz ki keseyim. Ne yapayım. Keşke doğurmasaydım" derdi annem. Babam da "siz bir hiçsiniz kibrit ćöpü kadar değeriniz yok gözümde" derdi. Şimdi ikisi de yaşlandı ve saygı sevgi bekliyorlar. İçimden gelmiyor!

Hiç bir suçum olmadığı halde babam bana tokat atıp küfürler yağdırdığında,ağlayarak bunun yanlış olduğunu savunmaya çalışırken "elalem çocuklarını evire çevire dövüyor,bir tokata bu kadar abartma" diyen ailem...Babam bize kızarken ses kaydı alıp aile grubuna atan annem...Teşekkür ederim,ilerde çocuklarıma nasıl davranmamam gerektiğini öğrendim.

Hocam cocuklarınız o kadar sanslılar ki boyle anlayışlı bir babaya sahip oldukları icin herkes baba olamaz 💔☺️

Sürekli kavga gürültü içerisinde büyüyünce günlük konuşmalarda bile tartisma icerisine girdiğimi hissediyorum. Normalde kavgacı biri değilim ama konuşmaların %80 i tartışmayla bitiyor. Bir de haklı olma konusu var tabiki. Aile bireylerim sürekli " haksız mıyım " cümlesini kullandıkları için olaylarda hep haklı taraf çıkıyorum kavga sonucunda dahi kendimi haklı hissediyorum. Bu olaylardan tabiki memnun değilim ama bu videoyu izleyince idrak etmiş bulunmaktayım umarım biraz daha sakinlesir ve gercekleri kendi cercevemde anlayabilirim.

Ebeveynlerin çocuklarına verebileceği en büyük zarar onları özgüvensiz yetiştirmesidir

Anne baba olmak isteyenlere psikoloji k muayne den geçme zorundaligi getirilmeli yasal olarak , kan testi kadar hayatı bi gereklilik 😑

Milletin derdini okumaktan kendi derdim unuttum.

Az önce annem bir kaç işi yapmadım diye ağzına geleni saydı. Ne kafir olmadığım kaldı nede gavur. Bağırıp çağırdı küfür etti. Her zaman aynı şeyi yapıyorlar bıktım artık. Ağlaya ağlaya bu videoyu izliyorum ama haberi bile yok

Çocukluk insanın boğazına oturan yumru gibidir. Kolay kolay yutulmaz.

Ben iki çoçuk sahibi bir anneyim bu tür videoları izleyip yanlış yaklaşımlarımı farkedip düzeltmeye çalışıyorum.fakat bir çok ebeveyn bu tür yaklaşımların ne kadar çok yaralayıcı olduğunu bilmiyor. Bilmeye öğrenmeye ve " iyi anne baba olma"eğitimi almaya ihtiyacımız var.eğitim sırf meslek edinmek için olmamalı iyi bir insan olabilmek içinde eğitim verilmeli

14 yaşında ergen bir kızım, ve dediklerinizin hepsini yaşadım, hala da yaşıyorum

13 yıllık anneyim çok şükür hiç birini yapmıyormuşum çok mutlu oldum💞Sana güveniyorum,başarabilirsin,biz hep yanındayız sihirli cümleler🥰

Bu videoyu izlemek zorunda hissettiğim için sizi asla affetmeyeceğim

Bu cümlelerden en az 5-6 tanesini duymuş biri olarak, ben de bunlara birkaç tane ekleme yapayım. 1) Keşke seni doğuracağıma taş doğursaydım (içlerindeki en kötüsü bu olabilir), 2) Senin çocuğun olursa o da sana aynısını/aynılarını yapacak (sanki çok bir kabahat işlemişiz gibi), 3) Bak dıdısının dıdısının dıdısı şöyle böyle yapmış sen niye onun gibi yapmadın (bunu sürekli olarak söyleyip tepenize çıkmaya çalışıyorlarsa sakın onlara bu fırsatı vermeyin, çünkü bu hareket sizin üstünüze çok daha kötü şeylerle gelecekler demek), 4) Bu evde bir tek benim kurallarım geçer çünkü bu evi bir tek ben geçindiriyorum (aslında bu cümle, o kişinin direkt olarak yobaz ve kendi karakterini üç kuruşa satmış olduğunun işaretidir, o cümleyi duyduğunuz an hemen iletişimi kesin), 5) Ben bu hayatta çok çektim sen de çekeceksin (kendi problemlerini sizin üstünüze yıkmaya çalışıyorlar demek, sakın bunu kabul edip de sessiz kalmayın), 6) Bunu ben yapamadım sen nasıl yapacaksın (sizin özgüveninize karşı yapabilecekleri en kısa yollu saldırı, direkt pas geçin kaale bile almayın), 7) Erkek adam/genç kız öyle mi giyinir/öyle mi saç baş yapar (ortadan kaldırılması gereken bir diğer yobazlık çeşidi de budur), 8) Onlar (yani akrabalar) senin büyüğün, onları ara da bir hallerini hatırlarını sor (daha kendi anne babalarının/akrabalarının suratına bakmaya mecalleri yokken sizden/bizden ne bekledikleri belli değil), 9) Ne zaman bir işe girip çalışmayı düşünüyorsun acaba (bunu söylemelerindeki asıl amaç sizi hayata hazırlamak falan değil, direkt emeğinizi sömürmek ve sizi kendilerine karşı sindirmek için altyapı hazırlıyorlar kesinlikle buna dikkat edin), 10) Yani senin hiç işin gücün yok bir tek bunu mu kafaya taktın (size hiçbir şekilde saygı duymadıklarının ve hiç umurlarında olmadığınızın işaretidir, dikkatli olun). Eğer bunun gibi cümleleri bundan sonra bir kere daha duymak istemiyorsanız, ne yapın edin kendinize bu kişilik ve medeniyet yoksunlarından uzak bir hayat kurmaya çalışın. Yoksa, en az otuz kırk yıl boyunca tam bir hiç uğruna nelerin peşinde koştuğunuzu anlamadığınız bir hayatı yaşamak zorunda kalırsınız ben size söyleyeyim. Bu yorumu buraya kadar okuyup, bir şeyleri (en azından kendi içinde) değiştirmeye çalışan herkese bu hayatta başarılar dilerim. 🙏🏻

Bu tür videolarla onları düzeltemeyiz kendimiz en iyi anne baba olmak istiyorsak bu tür kişisel gelişimlerle gelişmek lazım. TEŞEKÜRLER Beyhan Budak💫

Selamunakeykum cok sukur hic biri bende yok hep kendimi gelistirdim cocuklarima nasil faydali olurum diye insan once kendine bakmli baskasini degistirenezsin sikayet eden eder,,, hayat bir yoldur rabbim iyilerden eylesin allah razi olsun. Hayirli günler

"odandan cıkmıyorsun hiç" sizce neden çıkmıyorum? çıksam bile hemen bi görev verip sanki bir oyun karakteri gibi davranıyorsunuz bana, 40 yılda 1 kere dışarı çıkıp arkadaşlarda eğlenicez diyorum izin vermiyorsunuz? sizce neden odadan çıkmıyorum bence bir düşünün

Ailemin beni her konuda onaylarına bağlı bir şekilde büyütüp büyüyünce hiç bir şeye onay, izin vermemelerinden dolayı mutsuz ve ozguvensizim.

"SENDEN ADAM OLMAZ ! " basit bir cümle gibi görülebilir ama ... tüm özgüvenini kaybedersin ...🥲

herkes anne baba olmasın.

Kötü his ettiren insanlardan uzak durcaksniz fizisksel olmuyorsa duygusal olarak. Anneniz babaniz olsa bile. Tek geldik tek giyoruz bu dünyadan

'Böyle olacağını bilseydim taş doğururdum' en fazla yaralayan cümlelerden sadece biri.

Vidyonuz çok bilglendim teşekkür ediyorum. Evet anlattıklarının hemen hemen hepsini yaşadım. Annem den. Çocugumada farkında olmadan annem yüzünden davrandım artık ayrılıyorum beraber yaıyoduk annemle daha bir hayat sürece allahın izniyle. Allah razı olsun sizden. Yolun hep gül bahçesi olsun. Saygılarımla özlem uyanık

çocukluk zamanlarım anne ve babamın kavgasıyla geçti en sonunda boşandılar anneannemi kaybettim annem iyice delirdi ve en ufak bir şeyde her konuda bana bağırıp dövmeye basladi...kendime zarar verdiğimi gördü ağladığımı gördü hiçbir şey yapmadı...şimdi anne olmaktan korkuyorum ya aynı şeyleri istemeden ben de yaparsam diye...çocuklarinizin hayatini mahvetmeyin...

Keşke "nasıl anne-baba olunur" diye bir eğitim olsa. Yine de şükür anne babam var olmayadabilirdi. Allah herkesin yardımcısı olsun inşallah.

Ben en çok "Sen şöylesin, sen böylesin" kalıbından nefret ediyorum. Mesela "Sürekli odandasın, hiç çıkmıyorsun" ya da "Hep yatıyorsun yaptığın bir şey yok" gibi. Buradan benim ailem gibi olan ailelere sesleniyorum, böyle yapmayın. "Sen böylesin" demek yerine, "Sen neden böylesin?" deyin çocuklarınıza. Onun sorunlarını çözmeye çalışın. Çocuk bir şey yapıyorsa, bir sebebi vardır. Hiç bir çocuk durduk yere kendini odaya hapsetmez. Bazı cümlelerin başına "Neden?" getirin. "Neden sürekli odandasın? Bir sorun mu var?" gibi. Eminim bu çocuğunuza çok yardımcı olur.

Dediginiz hersey cok onemli. Cocuklarimizin daha iyi bir geleceginin olmasi icin, biz anne babalarin cok dikkatli olmasi gerekiyor. Dusunmeden soyledigimiz bir kelime cocuklarda buyuk yaralar acabilir. Tesekkurler bu degerli video icin!

Anne ve babaların anlamaları gereken öncelikli şey ; çocuklarımız sadece bize ait değilse. Biz ileride yüzlerce kişinin hayatına dokunacak hayatında olacak bir birey yetiştiriyoruz. Onun da bir hayatı oldugunu onunda birey olduğunu kabul edersek inanıyorum ki herşey daha kolay ve daha güzel olacak.

anne ve babalarımızın izlemesi gerekirken bizim izlememiz :)

18 yaşındayım sorunlarımı ne anlatabileceğim nede bana yoldaş olacak psikolojimin bozulmasına mani olacak biri var sürekli sizi dinliyorum. Ebeveynlerim'in beni buraya itmesi sayesinde ilerdeki çocuğuma nasıl daha elverişli bir anne olmam gerek bunu öğrendim teşekkürler hocam

*Üç dilek hakkım olsaydı, birini babamın cehenneme gitmesi için, diğerini annemin cennete gitmesi için, sonuncuyu da yok olmak için kullanırdım..*

Sadece şunu söylemek istiyorum Herkes çocuk sahibi olmamalı

Yorumları okudum ve çok üzüldüm. Ben de küçükken anlattığınız şeylerin çoğunu yaşadım. Ama şimdi çok şükür iyiyiz. Annem babam namaz kılmaya kuran okumaya başladılar ve ailemize huzur geldi. Bize olabildiğince iyi davranmaya çalışıyorlar. Tabi geçmişten kalan bizi psikolojik olarak etkileyen şeyler kaldı ama geçiyor çok şükür. Her kese mutlu ve huzurlu aile dilerim:)

BEYHAN HOCAM BU TÜR CÜMLELERE MARUZ KALAN COCUKLARA VE GENCLERE BOYLESI BIR DURUMDA NASIL PSİKOLOJİLERINI KORUYABILECEKLERI ILE ILGILI VIDEO CEKERSENIZ COK SEVINIRIZ.

17 yaşındayım kendimi bildim bileli annem bana yaşadıklarını ve sıkıntılarını anlatır bu zamana kadar anneme hep destek olmaya çalıştım onu dinledim yapabileceğim bir şey varsa yaptım ama şu anda kendimi bitmiş ve yorgun hissediyorum .Ve şunu da farkettim ki insanlara güvenip sevemiyorum bu yüzden de annemden bencil ve kendini beğenmiş gibi azarlar işitiyorum

Bizden geçti büyüdük artık şimdiden sonra çocuklarımıza nasıl davranacağımızı nelerin zarar vereceğini öğrenmeliyiz👍

Lisedeydim, derslerim leş. Annem bir karne günü esti gürledi; senden umudum zaten yoktu, iyice bitti, senden hiçbir şey olmaz, ah benim umutlarım, hepsi çöpmüş aynı senin gibi Allah belano versin falan. Aradan bir kaç saat geçti ,babam geldi odama. Kapıda durdu, ben bekliyorum ki kızacak diye. Dedi ki "okul çıkışını gördüm, oradaki kimse senden zeki görünmüyordu ama ders çalışmadığın için şimdi kendi kendilerini senden üstün sanıyorlar, ben olsam kim daha zekiymiş gösterir mort ederdim milleti" ☺️ Öyle bir işe yaradı ki. Ege kazandım üstüne açıktan 2. üniversitemi okudum. Geçenlerde master başvurum kabul edildi. Ama başım her sıkıştığında babamı arardım. Annem bırak çalışma kalsın dersin seneye al derdi ünideyken babam 720 sayfa birşey değilmiş ya şablon çıkar 3 güne halledersin sen ,sürmez bile o kadar derdi. Hep babamın gazıyla geldim bugünlere 🤭

Her ağladığım zaman annem hep bunu der “Zaten küs değilken zararsın küs olsan ne yarar?”…

En iyisi psikolojik test sonrasında kısırlaştırma herkes ebeveyn olmasın

ALLAH RAZI OLSUN YOLUN BAHTIN AÇIK OLSUN 64 YASINDA BİR ANNEYIM BU ANLATTIKLARINI DINLEDIM VE COCUKLARIMLA PAYLASTIM ONLAR İŞİN SITRESINDEN GERGINLIK YAŞAYIP ÇOCUKLARINA VARSA BOYLE HATALARI TOPARLANSINLAR TORUNLARIMA DAHA DİKKATLİ OLSUNLAR

Yemin ederim aile evi insanın hayatını tamamen belirliyor. Babam annemi üzüyor annem bizleri valla yaşama hevesim bitti

Zehirli kalıplardan çok ben ailelerin çocuklari birey olarak görmemelerinden rahatsızım hep müdahale ediyorlar hep onlarin istediği doğrudur tartışmaya kapalıdır bizim de bir beynimiz irademiz değerlimizin olduğunu kabullenemiyorlar sanırsınız onun bedeniyim

Emeğinize sağlik hocam. Anlatığınız çoğu noktalarda çocuklarıma , özellikle Kızıma ne kadar yanlış davrandığımı bu videonuzla çok daha iyi anladım. Tabiiki aynı noktalarda hata dahada fazlası çocukların babası çocuklara davranmıştı. Büyük oğlumdan hariç Kızım ve küçük oğlum psikolojik tedavi gördüler. Bu durum kızımı çok daha etkilemişti. Şükür şuan durumları çok iyi. Elbette benimde davranışlarım % 90 deyişti artık , fakat sorunun ciddiyetini ve ne kadar bilinçsizce büyük bir hata yapmışım bu tür videolarla daha iyi anlamış oldum. Sonsuz teşekkürler hocam .

Kıymetli hocamm.. 48 yaşındayım. 24 yıllık öğretmenim. 18 ve 16 yaşında iki oğlum var. 3 yıl önce eşimle ayrıldık. Bu "zehirli cümleleri" kendi annemden ve babamdan hiç duymadım. Kendi çocuklarıma ve öğrencilerime de hiç söylemedim. İlkokul mezunu, şimdi 70 yaşlarında olan annem babam ne kadar doğru yaklaşımlarla bizleri yetiştirmiş. Ben de doğru yaklaşımlarla kendi çocuklarımı ve öğrencilerimi yetiştirmişim. Ne mutlu bana.! 🌼💙🌼

Kötü anne ve babaları meydana getiren iyi yetiştirilmemiş ve sevgiden yoksun büyütülmüş insanlardır.

"Sen bizim kültürümüzle büyüyorsun, diğer kişilerin ailesi farklıysa bize ne, sen bu şekilde büyümek zorundasın" Teşekkürler, hayallerimi isteklerimi gençliğimi,kısaca herşeyimi çaldınız benden :"))

1 yaşında oğlum var resim öğretmeniyim. Şuana kadar büyük hatalara düşmedik eşimle ,Allah'ta düşürmesin kimseyi. Teşekkürler video için yararlı bir konuşma olmuş ☺️

Çok iyi bir konu. Avrupada yaşıyorum ve hele bu eski kuşak Türk Anne Babalar gibi çocuklarını aşalayan başka bir millet görmedim. Bu konuda daha çok content gelse iyi olur