Zobacz jak system edukacji oszukuje uczniów 

Pamiętam jak byłem w szkole i gdy narzekałem, w odpowiedzi zawsze od kogoś dorosłego słyszałem: Ty to masz dobrze. Zobaczysz, jak dorośniesz, to będziesz tęsknił za czasami szkoły. Jestem dorosły od dziesięciu lat, studia skończyłem trzy lata temu. Póki co nie tęskniłem za żadnym etapem szkoły ani milisekundy.

Jestem tegorocznym maturzystą i... to wszystko prawda. Cieszę się, że poszedłem do technikum, mimo że koniec końców nie byłem zadowolony z wyboru zawodu, mogłem zobaczyć jak matematyka jest związana z kierunkiem zawodowym, którego nauczenia się podjąłem. Moim zdaniem to jeden z wielu plusów jakie daje nauka w technikum, względem liceum. Jestem też wdzięczny niektórym nauczycielom w mojej byłej już szkole średniej. W trakcie kształcenia zmieniła się nieco kadra ucząca mnie. Pojawiła się nowa nauczycielka od biologii, chemii i wosu. Byłem w szoku, jak te młode nauczycielki potrafiły przekazywać wiedzę. Mimo wymogom CKE prowadziły lekcje totalnie autonomicznie i wypełniały "maksymalne minimum" obowiązków "z góry". Pani od biologii robiła wstęp do tematu z treści książki, a następnie uczyła nas praktycznego zastosowania danej wiedzy. Pani od chemii... niesamowita kobieta z iskrą w oku pracująca w środowisku naukowym nie uczyła nas tablicy Mendelejewa na pamięć, tylko zaczynając od ogółu do szczegółu, rozbijając na czynniki pierwsze dane zagadnienie wytłumaczyła mi skąd się to wszystko w chemii bierze. W podstawówce musiałem uczyć się wzorów reakcji na pamięć, przez marnego nauczyciela, a tutaj dostałem wiedzę ogólną, wyjaśnioną tak, że potrafiłem sam te reakcje wymyśleć. Właśnie to powinno być esencją edukacji. Nauczyciel powinien dawać narzędzia, a następnie tylko pilnować ucznia podczas posługiwania się nimi, a nie uczyć na zasadzie "to jest dom ma cztery ściany i dach, zbuduj mi teraz na ocenę nowoczesne centrum handlowe".

Chciałbym podzielić się swoją skróconą historią. Myślę, że idealnie wpasowuje się w temat odcinka. BYŁEM SŁABYM UCZNIEM W SZKOLE. Często NAJGORSZYM. Spotykałem się z wyśmiewaniem na matematyce jak stałem przy tablicy i nie potrafiłem obliczyć zadań. Nie lubiano mnie, bo byłem "głupi". Nie radziłem sobie z różnymi zadaniami na matematyce, fizyce i chemii. Z pozostałych przedmiotów byłem dostateczny, a czasem nawet dobry. Jednak jazda na dwójkach i fakt bycia najgorszym od podstawówki, aż do liceum motywował mnie do tego by po prostu pokazać, że ja sobie w życiu poradzę. Uczyłem się z tego co lubiłem, bardzo wybiórczo. Aspekty prawne na WoS, język angielski, czasami jakieś elementy związane z przedsiębiorczością i historią. Z czasem udało mi się poprawiać oceny. Na końcu liceum i tak bałem się ludziom mówić, że pójdę na studia prawnicze, bo jak to mówiłem to się ze mnie śmiali. W międzyczasie rozwijałem swoje pasje. Zauważyłem, że lubię handel, aspekty prawne, nowoczesne technologie i nieruchomości. Z biegiem czasu jedna z gier, w którą lubiłem grać stała się moim źródłem dochodu, bo po prostu handlowałem wirtualnymi przedmiotami do gry. Każde zarobione pieniądze odkładałem. Założyłem na tym JDG. Zanim to zrobiłem to zacząłem poznawać aspekty prawne takiego handlu. Finalnie napisałem o tym pracę magisterską, która została wyróżniona, bo bazowała na czymś co wychodzi poza zwykłe ramy nauki. Na studiach poznałem świetnych ludzi, ale zrozumiałem też, że relacje mają duże znaczenie w handlu (tym prawdziwym). Dostrzegłem potęgę rozwoju emocjonalnego i siłę radzenia sobie z problemami. Od 18 roku życia pracowałem w kancelariach, w marketingu, a czasem po prostu malowałem płoty. Po odłożeniu pieniędzy kupiłem kiedyś nieruchomość by na niej zarobić i zrobiłem to. Powtórzyłem to i w obecnym momencie po prostu zajmuję się inwestowaniem w nieruchomości. Na etapie swojej edukacji sam dociekałem wielu rzeczy. Starałem się poznawać Świat swoimi oczami, a nie ramami edukacji systemowej. Opłaciło się. Mam 28 lat, prowadzę dwa własne biznesy i żyje mi się doskonale. Duża w tym zasługa wielu dobrych ludzi, którzy mnie wspierali, ale wiem, że ciężka praca i systematyczny nieschematyczny rozwój pozwolił mi się wyłamać z zatwardziałej ścieżki edukacyjnej, która przydała mi się finalnie w dość małym stopniu. I może (nie)najważniejsze, ale nadal wszystko liczę z kalkulatorem w ręku. Trudno mi się liczy bez i co? I jest dobrze :)

Uważam, że logika powinna być przedmiotem obowiązkowym w szkole, ponieważ często spotykam się z tym, że ludzie mają problem ze związkami przyczynowo-skutkowymi.

Domyślam sie, że Pan się obraca w kręgach ludzi wyjątkowych pod względem połączenia wysokiego intelektu i pracowitości. Natomiast ciekawość świata, wytrwałość w rozwiązywaniu problemów i dążeniu do rozwoju nie cechują raczej większości dorosłych i analogicznie raczej tez nie większość dzieci, powszechne jest raczej dążenie do przyjemności i minimalizacji wysiłku. Cierpliwość, wytrwałość, pracowitość a także pragnienie wiedzy są w czasach dobrobytu moralnymi cnotami, a nie cechami uzasadnionymi koniecznością przetrwania. W tej sytuacji szkoła masowa stawia graniczne wymagania - udziału w cywilozowanym społeczeństwie, które dyscyplinują w minimalnym stopniu młodych członków społeczeństwa i wdrażają ich w reżim pracy. Taki póki co jest u podstaw tego systemu konsensus. Indywidualny sukces ucznia jest raczej kwestią starań osoby i jej rodziny. W interesie społeczeństwa, które edukację masową finansuje, jest jakis rodzaj wdrożenia młodego człowieka w reguły i podporzadkowania im. Jesli uda się obok tego w edukacji zadbać o optymalną realizację indywidualnych potencjałów to tym lepiej, ale nie jestem pewien czy to systemowo możliwe. Na pewno lokalnie - tak.

Te 10% co ma 0. To osoby które przyszły podpisały i poszły. Wielu maturzystów wybiera kilka rozszerzeń a następnie uczy się do 1 na który jest zdecydowany. Przykład Ktoś chce iść na infe , bierze rozszerzenie z matmy i info a następnie uczy się tylko na 1 ponieważ dana uczelnie bierze wynik tylko z 1.

W Polsce mamy raczej system tresury, a nie edukacji.

w 3 gimnazjum na zastępstwie z fizyki mieliśmy ze starszą panią temat o elektryczności, przyniosłem na lekcję dzwonek elektryczny zrobiony chaupniczo, poprosiła bym go zostawił jako eksponat i chciała mi postawić 5 na koniec roku, a wróciła tamta jędza i powiedziała: że" ja na tyle nie umiem" (i jestem przekonany, że sama nie umiałaby polutować, przetransformować i wyprostować napięcia z gniazdka mimo "lat edukacji") , dzięki za odcinek 💝

Nauczanie na studiach to jest dopiero żart. Studia inżynierskie be like: stary profesor prezentuje od 35 lat tę samą prezentację, wkuwasz na blachę, mimo że umiesz to nie zdajesz bo profesor ma słaby humor, w końcu zdajesz, wszystko zapominasz, powtarzasz przez prawie 4 lata, kończysz studia z depresja i z dużymi brakami w wiedzy.

dzięki temu że byłem w technikum to chociaż trochę mogłem zobaczyć gdzie w rzeczywistości może się przydać dany wzór, natomiast same studia to dramat, czułem się jakbym cofał się w rozwoju, zero praktyki, zero powiązania przedmiotów w kwestii przydatności

To wszystko prawda. Krytyka jest uzasadniona, jednak nie jest konstruktywna. Najbardziej mnie drażni w dzisiejszych czasach zalew frustracji, które właśnie niekonstruktywną krytyką jest kanalizowany do tkanki społecznej. I co z tego, że szkoła źle działa, panie Tomaszu? Jakieś konkretne propozycje? Jak zbudować nową szkołę? Jak wdrożyć inne rozwiązania, żeby nie rozsadzić tego, co jest i nie spowodować chaosu? Konstruktywna krytyka daje nadzieję, neurotyczna krytyka rodzi większą frustrację. Najpierw trzeba dać przykład dobrej krytyki, żeby zebrać żniwo z dobrych pomysłów

Fajnie mówić o tym żeby indywidualizować proces przekazu na 45 minutach w 25 osobowej klasie. Dodatkowo w klasie są uczniowie z orzeczeniami, z dużymi zaległościami ale też uczniowie wybitnie zdolni. Proszę o wskazówki jak dokonać tej indywidualizacji.

Myślę że politykom nie przeszkadza że społeczeństwo jest głupie i nie potrafi np. krytycznie myśleć. Ich dzieci jadą do szkół za granicą gdzie uczą się odpowiednich praktycznych rzeczy. A w Polsce ma być jak jest teraz żeby ich na widłach nie wynieśli z sejmu.

Duża część nauczycieli ma problem z obsługą dziennika elektronicznego czy podłączeniem rzutnika, a gdzie tu w ogóle mowa o edukacji cyfrowej...

4 lata technikum. Operator obrabiarek CNC, czyli w tamtym czasie bardzo dobry kierunek. Na przedmiocie gdzie powinienem się uczyć programowania, w połowie ostatniego roku uczyłem się o piecach parowych. Taka jest nasza edukacja

hej, dzieki ze to poruszyles. 3 lata temu skonczylem mgr z ekonomii na uniwesrytecie. Bylem absolutnie slaby z matmy jeszcze w liceum, ale na studiach otwiera sie matematyka jako nauka. Po roku przebranzowilem sie i nagle okazalo sie ze bardzo dobrze radze sobie w rozwiazywaniu problemow, a wraz z matemtyka daje to ciekawa przewage na rynku pracy. Nigdy te umijetnosci nie byly wykorzystywane przez cala moja edukacje.

Ale jako przyszly naiczyciel matematyki dziękuję za zwrócenie że ograniczenie podstawy programowej do niczego nie prowadzi.

Piękne słowa, dużo w nich prawdy... jednocześnie - proszę wybaczyć - mało treści, same ogólniki i zero konkretów. Zapoznajemy dzieci z tym z czym zapoznajemy w dużej części dlatego, że nie wiadomo, kim dany człowiek będzie za lat naście. Jednocześnie nie można od niego wymagać, żeby się określił - chyba to oczywiste, dlaczego. Wiem, że sam się uczyłem wielu rzeczy, które mi się nigdy nie przydały. Widzę, jak moja córka się zmaga w kolejnych klasach z materiałem, który miejscami wydaje się zbędny. Tylko oka sama nie wie, kim chce zostać - zapewne jak wielu jej rówieśników. Szczęściarze z planem na swoje życie na pewno istnieją (znam co najmniej jedną taką nastolatkę, niezwykle konsekwentną w dążeniu do celu), ale to jest ułamek. Reszta nie wie. Oczywiście, dobrze jest uczyć umiejętności interpersonalnych - sam mam z tym problem. Dobrze by było uczyć tego czy owego, rozwijać takie to a takie umiejętności. Na końcu okazuje się, że świat poszedł bardzo do przodu, ilość informacji do potencjalnego poznania (nie zapamiętania) jeszcze bardziej, ale czasu nie ma wcale więcej. I kiedy to robić? Kosztem czego? Nie wiem. Metodyka nauczania to bardzo trudna sprawa.

Jestem pedagogiem szkolnym i muszę przyznac, że o emocjach, strategiach radzenia sobie ze stresem czy nieprzyjemnymi uczuciami są poruszane tematy i to nawet dość często. Czy to wystarcza? Nie. I to nawet nie wina szkoły, co wzrocow i startegii wyniesionych z domu niestety.

Mam pytanie. Czy Pan uczył kiedyś w 30- osobowej klasie w szkole podstawowej? Indywidualizacja w takiej klasie jest niemal niemożliwa, bo ma się do dyspozycji starystycznie niecałe 2 minuty na osobę. Klasę trzeba zdyscyplinować, żeby móc z uczniami nawiązać jakiś dialog. Trzeba się zająć kilkoma uczniami w klasie, którzy mają jakieś dysfunkcje, a dziś takich osób jest coraz więcej. Jestem już na emeryturze od miesiąca, ale 42 lat w zawodzie daje mi podstawę do zabrania głosu. My w podstawówce uczymy samodzielności, odpowiedzialności, obowiązkowości, tolerancji, szacunku do innych, a niejednokrotnie podstawowych umiejętności takich jak np. samodzielne wiązanie butów przez ucznia w kl.5. Oczywiście Pan Tomasz ma rację, ale uważam, że wypowiadać się na temat, czego powinni uczyć w szkole nauczyciele może tylko ten, kto w niej pracował i zna realia. Uczyć licealistów czy studentów, to zupełnie inna rzeczywistość. Z wyrazami szacunku. Nauczyciel-praktyk

Po 16 latach życia w Holandii zgadzam się w 100% z pana punktem widzenia. Jestem wdzięczna,że dzieci chodzą tu do szkoły a na świadectwie ze szkoły podstawowej nie ma ocen tylko opis, co dziecku udało się osiągnąć a nad czym może popracować. Głównie umiejętności społeczne są najważniejsze. Już rozumiem pewność siebie i swoich wartości Holendrów. Oni to ze szkoły i z domu otrzymują.

Bardzo ciekawe jest to, że w życiu prawie na każde pytanie odpowiedź brzmi "to zależy". Za to w szkole taka odpowiedź prawie nigdy nie występuje 🤔

Dzień w którym wszyscy zrozumiemy że edukacja to podstawa i że proces nauki nigdy nie powinien się kończyć, będzie przełomem .

Popieram Pana w 100 procentach.

Sytuacja niestety nie ma się o wiele lepiej na uczelniach wyższych. Studia są sztucznie wydlużane poprzez wciskanie często zupełnie niepasujących przedmiotów do programu aby nabić punkty ECTS. W zasadzie większość studiów magisterskich można by spokojnie zrobić w maks 2/3 lata ale zbytnio liczą się pieniądze z państwa żeby tak szybko ludzi wypuszczać. Jeszcze rozumiem gdyby człowiek naprawdę wychodził po tych studiach i był w zasadzie gotowy do działania w tym czym powinien specjalistą. Niestety tak nie jest i po studiach często człowiek zderza się z ścianą i widzi jak dużo czasu zmarnował na bezsensowne przedmioty zamiast wyspecjalizować się w tym co naprawdę istotne. W trakcie studiów praktycznie nie nabywa się wiedzy praktycznej, uczysz się zdajesz na 5 ale jak masz coś zastosować w praktyce to zaczyna się wielki problem. Jestem wdzięczny, że znalazłem pracę "w zawodzie" w trakcie studiów i współczuję tym rówieśnikom co tego nie zrobili. Zaczynając pracę jedyne co wiedziałem to to, że wiem ale nic nie umiem. W zasadzie raczkowałem od samego początku i te całe studia można by tak naprawdę ograniczyć do jednego roku bo i tak więcej wyciągnie się z pracy. Możnaby to jakoś połączyć ale to co obecnie jest w programach czyli praktyki studenckie to jest jakiż żart, spychanie do niszczarek i robienia kawy, człowiek pragnie wiedzy ale jej nie dostaje. Słyszałem, że na kierunkach medycznych trochę lepiej to działa, ale niech wypowie się ktoś kompetentny. Nie dziwię się, że osoby których rodzice są zamożniejsi stawiają na zagraniczne szkoły lub ich oddziały w Polsce, które znacznie lepiej są dostosowane do obecnych czasów. Domyślam się, że ma to znaczący wpływ na demografię, poprzednie etapy edukacji też są sztucznie wydlużane i nic z nich nie wynika, człowiek ma magisterkę w wieku 24 lat i dopiero zaczyna swoją karierę, większość prosto po studiach nie założy rodziny bo po prostu nie miała by za co zapewnić godnego życia, a zanim kariera chociaż trochę się rozkręci to powoli stuka 30. Już nie mówiąc o biednych studentach prawa i medycy, którzy chcą być radcami prawnymi i lekarzami. A ci drudzy to i tak czymchną za granicę, czemu w żaden sposób się nie dziwię, warunki i kultura pracy w większości polskich szpitali to istny koszmar. I może żyje jakieś w bańce ale czy obecnie ślubów i dzieci nie mają osoby, które po prostu mają na to zaplecze finansowe od rodziców, po prostu jest to bezpieczniejsze gdy są zagwarantowane pewne rzeczy bo nie musisz tyrać jak wół w obawie, że cię jakiś Janusz Biznesu zwolni.

Lubię, bardzo lubię słuchać Pana, Panie Tomaszu i wmyślać się.

Mój drogi, bardzo lubię Twoje filmy i chętnie je oglądam. Jestem nauczycielem fizyki w LO. Uczę w siedmiu klasach pierwszych i siedmiu klasach drugich w podstawie, po jednej godzinie tygodniowo. Klasach mających po 32 - 34 uczniów, jak zastosować indywidualizację nauczania???

System a w sumie systemy edukacji od momentu gdy zaczęły być powszechne, czyli mniej więcej od Bismarcka nie mają za zadanie kształcić elit. Ich zadaniem jest kształcenie masy roboczej. Dawniej, czyli generalnie od średniowiecza w dół, podstawowe umiejętności wystarczały do wykonywania 90% prac. Więc edukacja miała kształcić elity. Jednak z biegiem czasu postęp wymusił podwyższenie kwalifikacji podstawowej siły roboczej i proces ten się pogłębia. I to jest główny powód powszechnej edukacji a nie jakieś tam równości, zaspokajanie potrzeb, samorealizacje itp:) I to jest dopiero fałszywa obietnica:( Czy zmiany są potrzebne? Tak są potrzebne ale zbyt wielka wolność w budowaniu programów edukacyjnych stworzy nam jeszcze większą armię ludzi z "dobrym" wykształceniem ale bez pracy i nawet bez szans na pracę. Większy wpływ na sposób kształcenia powinne mieć firmy, bo to one wiedzą jaki pracownik jest im potrzeby a nie minister co to będzie wprowadzał przedmioty typu : etyka, religia, równość, różnorodność itd itp.

No nie do końca jest tak jak pan mówi. Owszem, system jest skostniały i wymaga wizjonerskiej zmiany, ale w tym systemie są żywi ludzie i nie tylko w programach nauczania są treści, które Pan wspomina jak np. rozwój kompetencji miękkich, ale nawet gdyby ich tam nie było, to są w praktyce non stop. Ponieważ szkoła to właśnie taki kołchoz, gdzie wypuszczeni z ciepła rodzinnych gniazdek lub bajorek zbieramy się razem i uczymy życia ze sobą. Jest to przykre, jest to opresyjne, ale dzięki temu ujednolicamy normy życia w społeczeństwie i nie ma u nas przyzwolenia na wiele smutnych rzeczy, których dziś nawet nie umiemy sobie wyobrazić, a kiedyś były normą, kiedyś, czyli w świecie bez szkoły powszechnej, w świecie gdzie każdy mógł ustalać własne zasady i być Janosikiem swojego terenu. To głównie dzięki szkole powszechnej i normalizacji zachowań społecznie akceptowanych w niej forsowanych mamy dziś przyzwolenie na wrażliwość, mamy tolerancję i możemy czuć się bezpiecznie na ulicach. Szkoła podstawowa to 80% ćwiczenie inteligencji emocjonalnej, regulacja emocji, zachowań, uczenie się kolegów i koleżanek, zdobywanie perspektywy jak żyją inni, jak odnoszą się do rzeczywistości, uczenie się funkcjonowania w grupie, nauka kultury. 20% to nauka przedmiotów.

Logika klasyczna, zeby ludzie lepiej zrozumieli procesy przyczynowego skutkowe . Psychologia i socjologia zeby lepiej zrozumiec siebie i ludzi nas otaczajacych. Nowoczesna ekonomia odpowiadajaca dlaczego a nie tylko ile, zeby ludzie zrozumieli co tak naprawdę kryje sie pod tymi liczbami i procentami. Edukacja taka, ktora zachęca do pytania dlaczego a nie tylko karze za brak wiedzy.

Super materiał Panie Tomaszu.Oby takie głosy miały jak największy wpływ na nasz system edukacji. Dziękuję!

Dawno temu w technikum rolniczym oprócz matematyki i biologii było bardzo dużo ekonomii. Do tego chłopcy uczyli się szyć i gotować a dziewczyny ustawiać luzy zaworowe czy spawać 😊

Dziękuję że Pan o tym w końcu mówi głośno.

Zgadzam się ze wszystkimi krytykami przedstawionymi w tym materiale, jednak razi brak jakichkolwiek propozycji rozwiązania tych problemów. Nauka powinna być zindywidualizowana do potrzeb uczniów, jednocześnie każdy powinien mieć pewną podstawę, w końcu kim będzie geniusz matematyczny który nie potrafi napisać artykułu którym podzieli się odkryciami, albo przyszły dziennikarz który nie zna podstaw historii. Nauczycieli brakuje w tym momencie, kiedy ich oficjalnym zadaniem jest ładować ustandaryzowaną papkę jak na linii produkcyjnej a mowa tutaj o zapotrzebowaniu wytrenowanego personelu do działań wręcz jeden na jeden z dzieckiem. Kto się tym zajmie, "sztuczna inteligencja"? Same dzieci też potrzebują wolnego czasu do rozwoju, nie mogą spędzać 16 godzin dziennie na pracy związanej ze szkołą. Nie potrzeba nawet ułamka Pańskiego intelektu by zauważyć te wady, ale rozwiązania nie rosną na drzewach.

Dziękuję za tę opinię. To jeden z najważniejszych "apeli", który w ostatnim czasie się pojawił i słyszałem. W dodatku jest bliski moim przemyśleniom. Jeszcze bym dorzucił kształcenie w kierunku ogólnego zdrowego stylu życia, czyli odżywianie, ruch itp. Wydaje się to może trywialne, ale w ten sposób wykształceni ludzie będą wiedzieć, jak się powinni odżywiać i spędzać wolny czas, poruszać się itp. To jest ogromna oszczędność nie tylko dla nas samych w przyszłości, ale także dla całego budżetu państwa, bo mniej ludzi obciążałoby służbę zdrowia. I przede wszystkim jest to inna, lepsza jakość życia, z której profitują wszyscy, również gospodarka.

Przez wiele lat udzielałem korepetycji z matematyki. Aktualnie, gdy uczę do matury podstawowej widzę, że tabliczka mnożenia w zakresie do 100, jest zbyt trudna do ogarnięcia przez maturzystę bez kalkulatora to czyja to wina ? Nauczyciela, systemu ? Czy postępującej głupoty kolejnych pokoleń?

Bardzo długo zgadzałem się z przedstawianą przez Pana tezą. Jest jednak jedna, istotna sprawa. Szkoła ma nauczyć kontekstu. Kontekstu rzeczywistości, w której żyjemy. Bez tych pozornie bezsensownych pantofelków na biologii trudno jest wyjaśnić, dlaczego szczepionki nie powodują autyzmu, a bez geografii i fizyki, że Ziemia niekoniecznie jest płaska. Trudno też oczekiwać, że dzieciaki złapią bakcyla do tej czy innej nauki, jeżeli będą się uczyły tylko tego, co "praktyczne". Zwłaszcza że potem może przyjść nowy GPT i to zje, a nasze latorośle na serio staną się analfabetami.

Smutne, ale prawdziwe... Dziękuję za kolejny odcinek.

Nie zamykajmy jednak edukacji tylko do umiejętności i nauk ścisłych. Brakuje edukacji klasycznej, gdzie język polski będzie należycie dowartościowany, podobnie sztuka, kultura, itp. Myślenie krytyczne wymaga szerszego spojrzenia.

Skoro system edukacji nie przygotowuje do życia we współczesnym świecie, to dlaczego ja będąc już dorosłą osobą dobrze sobie w nim radzę? Czyżby poprzedni system edukacji mnie do tego przygotował? A może wyposażył mnie w narzędzia, którymi teraz mogę się posługiwać...

Jak tak patrzę na współczesną młodzież to u zdecydowanej większości nie widać umysłów ani chłonnych, ani płodnych :/ I to raczej nie wina szkoły, a przynajmniej nie tylko jej.

Dlaczego tak jest? Bo nadal obowiązuje folwarczny system w biznesie. Gdyby nagle społeczeństwo potrafiło liczyć i rozumieć biznes, pieniądze to posypały by się prawie wszystkie tkz. biznesy. Nagle by się okazało, jak to w fizyce, każdy wie, że energia w naturze darzy do równowagi, że zbyt bogaci żerujący na taniej siłę roboczej, musieli by nauczyć swoje 2 lewe ręce roboty, a ci wyzyskiwani nagle zaczęli by zarabiać. Dlatego ludziom by korycie nie jest na rękę zmieniać tego status que.

System tworzą konkretni ludzie i to obywatele decydują kogo wybierają. System sam z siebie się nie zmieni. Model fiński jest ukierunkowany na praktyczne nauczanie i kompetencje interpersonalne ale ze względu na zbyt liczne klasy u nas się nie sprawdzi.

Myślę, że warto byłoby wprowadzać już od najmłodszych lat nauczanie myślenia projektowego metodą agile. Jest to zbiór kompetencji powalających rozumieć, pojmować i rozwijać zestawy umiejętności, w tym użytkowania wyobraźni oraz logicznego myślenia. Empatia jest naturalnym atrybutem najmłodszych, której się w toku życia wręcz oduczamy/zatracamy, stąd wraz z dojrzewaniem powinna pojawiać się w szkołach nauka o psychologii. Matematyka oraz języki to podstawa, są to umiejętności same w sobie, warto jednak implementować rozwiązania, myślę tutaj o zastosowaniu praktyki w nauczaniu biologii w nauczaniu odnoszącym się do rzeczywistości tu i teraz, aby nauka była odpowiedzą na bieżące problemy i wraz ze zdobywaniem wieży rosła świadomość jej posiadaczy, a sami stawali się jej użytkownikami. Moim zdaniem powinniśmy starać się lekarzami dla samych siebie, abyśmy byli czujni i świadomi, zdolni dostrzegać zagrożenia i znali siebie jako istotę posiadającą umysł i organizm. Być może interdyscyplinarne podejście do nauki sprawiłoby, że nauczanie byłoby przygodą, a rozwój pasją. Agile to zarządzanie, odnosi się do prowadzenia firmy, do wprowadzania produktu na rynek, do pracy w zespole, bazuje na odkrywaniu, udoskonalaniu, popełnianiu błędów, tworzeniu przestrzeni do ich popełniania, to teoria oraz praktyka, to nauka sama w sobie, to coś co przyda się nie tylko w pisaniu kodu, ale i nauce łączenia faktów, w Polsce takiego myślenia zawsze uczyła historia i wiedza o społeczeństwie, dziś może to być biologia, fizyka i chemia, matematyka, język polski, przedsiębiorczość czy wf na którym zaimplementować można zajęcia strategiczne/taktyczne, to łączenie i dzialanie w rzeczy samej. Learn, relearn, unlearn Unique, unit, unity - wartości, które prowadzą do poznania znaczenia liczb, ludzi, informacji, zasad, narzędzi, tego jak kreować i zarządzać. :) Polecam poczytać o AGILE wszystkim młodym, ale i dorosłym ludziom. To tak ode mnie. Dobry materiał, pozdrawiam!

Wspaniale gdyby takich ludzi jak dr Rożek zatrudniali w Ministerstwie Edukacji. Tylko takich

Dziękuję za tyle empatii dla dzieci w tym filmie.

Powiedziałeś ważne. To MY, tworzący program i zasady mamy odpowiedzialność za kolejne roczniki/pokolenia. "Jakie ich chowanie".

Jako młoda nauczycielka dziękuję, że wspomniał Pan o tym, że nie ma odpowiedniego przygotowania dla nauczycieli. I mówię tu już o etapie studiów, gdzie metodyka i dydaktyka kuleją i są często przestarzałe, niedostosowane do współczesności. A co dopiero wykorzystanie wiedzy w praktyce... Itd., itp. ...

Z każdym kolejnym rokiem cyfryzacja będzie coraz większa i szkoła powinna do tego się dostosowywać. Uczenie się losowych pojęć z biologii czy bitew z historii (o ile polskie wypadałoby znać to jakieś bitwy starożytne nikomu nie będą potrzebne) w XXI wieku jest zbędne. Muzyka/plastyka też mogłoby dużo lepiej być prowadzone. Wyrzucić teorię, usunąć oceny, bo nie każdy ma talent i dać swobodę nauczycielom. Przy dobrym nauczycielu może ci utalentowani uczniowie będą mogli się rozwijać.

Mówimy tylko o problemach szkół i edukacji, ale ja mam wrażenie, że rodzice też nie są bez winy. Jeżeli od najmłodszych lat rodzic woli "pozbyć" się dziecka dając mu telefon albo włączając telewizor lub jakieś głupiutkie bajki w Internecie to takie dziecko traci zainteresowanie otaczającym go światem na rzecz szybkich dopaminowych doładowań z ekranu. Nie oszukujmy się, że kwestie środowiska w jakim się wychowujemy nie mają wpływu na nasz rozwój.

Szkoła właśnie ma zrobić obywatela bez krytycznego myślenia, nie umiejącego liczyć glosującego w wyborach tendencyjnie.

Szanuje za ten Odcinek !!!! Bardzo Pana cenie za to

Panie profesorze hejtowane uczenie się "na pamięć" rozwija umiejętność zapamiętywania tu wcale nie chodzi o zapamiętywanie treści. Rozwiązywanie zadań matematycznych mimo że nie mają praktycznego zastosowania w codziennym życiu uczy abstrakcyjnego myślenia.

Dziękuję za super film! Sądzę, że wartościowe by było pokazanie rodzicom (na przykładach :D) jak mogą sami wychowywać swoje dzieci, żeby rozwijać ich w tych obszarach, w których szkoła tego nie robi, np. wspólne podliczanie finansów, pokazywanie jak działa inflacja itp. Zbiór takich pomysłów mógłby być bardzo pomocny :)

Żeby nie obciążać programu naucznia przedmiotów ścisłych wiedzą z zakresu ekonomii, zarządzania kapitaĺem i prowadzenia finansów osobistych - proponuję przesunąć te zagadnienia do lekcji religii. To są dwie godziny w tygodniu, na których uczniowie bawią się telefonami, grają w karty albo siedzą w świetlicy. A tak to dostaną coś ciekawego.

Dziękuję że Pan te kwestie nazwał wprost. 19lat temu zdawałam tzw nową maturę jako pierwszy eksperymentalny rocznik. Słabe wyniki zupełnie nie odzwierciedlaly moich możliwości. Było to straszne i w kontekście samooceny i wpływu tych wyników na dalszą drogę kształcenia. Problemem jest także to, że przez konieczność dostosowania myślenia do osób oceniających (czyli także system oceny) zabija się w człowieku jego kontakt ze sobą, kreatywnością i niszczy wiarę w to, że indywidualny pomysł jakiejś osoby ma znaczenie. Konsekwencja jest ogłupione społeczeństwo, myślące i działające tak, jak przełożonym pasuje..bardzo smutny obraz. I oczywiście każdy dorosły jest odpowiedzialny za swoje myślenie i działanie. Ale proszę mi wierzyć że kilkanaście lat tresury robi swoje i trzeba włożyć wiele energii w pracę nad sobą, by do siebie z powrotem powrócić..

Mediana z matmy rozszerzonej 28 % , Faktem jest to ,że sam po swoim przypadku najwięcej nauczyłem się z internetu pandemia była błogosławieństwem bo nie marnowałem czas pierdząc w szkolę , Te podręczniki które co chwilę trzeba kupować nowe bo nowa podstawa są tragiczne a nauczyciele różni i posługują się tylko słowem a nie pismem ,który jest czarno na białym

Mnie to ogólnie bawi to dzisiejsze stękanie na matematykę, zwłaszcza na maturze. Przecież są wzory, cała ich masa wypisana jak wół, są nawet te proste wzory jak np. na pole trójkąta XD (a co ciekawe taki 8-klasista nie ma nawet karty wzorów na sprawdzianie końcowym, no i wszystko musi liczyć pisemnie). Hardcore dla uczniów to jest dopiero ze zrozumieniem treści zadania, co za tym idzie wyszukaniem odpowiedniego narzędzia, które pomoże to zadanie rozwiązać - czyli właśnie zastosowanie tutaj odpowiedniego wzoru. Wystarczy go poszukać w karcie, a to już dla wielu osób coś bardzo trudnego do ogarnięcia. Nie zgodzę się z tym, że matematyka to tylko uczenie się podstawiania do wzoru czy uczenia się schematów na blaszkę. Matematyka ma na celu nauczyć logicznego myślenia, w sensie, że żeby dojść do C, to trzeba zastosować A, potem B. Do tego musi dojść sam uczeń, drogą dedukcji, wykorzystując to co jest mu dane do rozwiązania danego problemu. Nauczyciel jest od tego by ucznia nakierować na rozwiązanie, pomóc kiedy napotka trudności. Jednak każdy uczeń myśli lub rozumie inaczej. I to powinno być rolą nauczyciela, by zrozumieć tok myślenia ucznia i starać się wyłożyć temat tak by trafiało to do niego. Ja sama też doceniam to kiedy uczeń polemizuje ze mną odnośnie mojego podejścia do rozwiązania zadania, bo to oznacza, że nie jest bezkrytyczny. I to jest sedno całego tego nauczania, by uczeń myślał za siebie. Piękne, ale nauczycielem niestety jest się tylko z nazwy, kiedy ma się do czynienia z klasą licząca 30 osób, i statystycznie 3 godzinami lekcyjnymi matmy w tygodniu.

Ludzki mózg nie jest stworzony po to by ciągle uczyć się i oduczać w tak ogromnym tempie jaki narzuca od kilkunastu lat rzeczywistość.. Jeszcze 100 lat temu ktoś kto nauczył się zawodu w wieku 20 lat mógł na tej wiedzy bazować aż do śmierci. Nieprawdopodobne tempo współczesnej pracy czyni z ludzi 40-50 letnich ludzi emocjonalne, wypalone wraki.

matura rozszerzona z matematyki jest nieobowiązkowa, więc zgłoszenie chęci pisania jej i zdobycie zero punktów nie wpływa negatywnie na wynik matury podstawowej; ponieważ nie było nic do stracenia, to pewnie więcej uczniów zgłosiło się do jej pisania, a więc i większy ich odsetek "zdobył" zero punktów...

Dziekuję za ten wartościowy materiał i zwrocenie uwagi na to, że to my - tzw.dorośli jesteśmy odpowiedzialni za "jakość" naszej młodzieży. Młodzi ludzie są przez nas kształtowani i chłoną jak gąbka to, co my im dajemy do "chłonięcia" .

Czekam na wspólny odcinek Pana z Panem Krzysztofem M. Majem 😊❤🎉

Panie Redaktorze! Zgadzam się z Panem w 100%, jednak.... nie mówi Pan o tym, że Polskie szkoły są już bardzo zakorzenione w edukacji włączającej. Jestem nauczycielem od 19 lat, uczę między innymi matematyki. W klasach mam jednostki zdolne oraz z "specjalnymi potrzebami edukacyjny i", czyli pisząc wprost upośledzone. Dzieci przepycha się z klasy do klasy, bo jak nawet dostanie ocenę niedostateczną na półrocze to trzeba się. Z tego tłumaczyć i pisać programy naprawcze. To co Pan mówi sprawdzi się tylko w szkole prywatnej, lub w nauczaniu indywidualnym. Po wtóre, obecnie szkoła jest dodatkiem do życia. Proszę sprawdzić średni wiek nauczycieli i nauczycielek - zrozumie Pan, że w polskiej szkole pracują Dziadki i Babcie. Brak jest nauczycieli, powieważ ktoś kto skończył studia i potrafi choć trochę liczyć to wie, że nie opłaca się iść uczyć matematyki, informatyki, chemii czy fizyki do szkoły, bo świata się nie zmieni. Trzeba zmienić system, ale na to 700tys. Nauczycieli się nie zgodzi. PS. Uczył Pan kiedyś w szkole na prowincji???

Tomku - o jakim zarządzeniu finansami myślisz? Ludzie kończą studia ekonomiczne i nie potrafią zarządzać swoim portfelem (ba! księgowe z wieloletnim stażem nie zawsze potrafią wypełnić PITa) i nie wynika to ze złego systemu nauczania, a skomplikowania tematu. Jaki byłby wymagany nakład czasu by nauczyć tego licealistę? I kosztem jakich przedmiotów? A jeśli przeznaczymy czas na naukę praktyki (np. jak działa hotel) to zabraknie go na podstawy (budowa komórek organizmu, trygonometria, budowa zdania...) - tu niestety trzeba balansować jak na linie między teorią a praktyką. Kuzynka uczy języka niemieckiego: jak ma nauczyć praktycznego porozumiewania się z obcokrajowcem bez (uznawanej za przestarzałą i deprecjonowaną) nauki na pamięć kilkuset podstawowych słów i zasad ich używania?

Bo szkoła jest dla nauczycieli a nie dla uczniów tj. dzwonek. Dlaczego w lata 90tych uczono rosyjskiego chociaż Polska wchodziła w sojusze zachodnie? Żeby pani od ruska miała robotę! A dlaczego w szkołach zawodowych jest historia zamiast większego skondensowania żebyś sobie skończył technikum wcześniej? Żeby pani od histy miała robotę! Albo human i liceum albo fach i technikum wg mnie.

Moja córka po filologii łacińskiej nie ma uprawnień do nauczania, bo odmówiła zdawania z podręcznika pedagogiki pisanego przez lesbijkę. Jak zaczęłam go czytać ( potworny lewacki, bełkotliwy język i tęczowa propaganda) włosy mi się zjeżyły i powiedziałam że ma rację.

Widzi Pan, to wszystko prawda. Ale w naszym kraju nie ma możliwości wprowadzenia zdrowych zasad i programów edukacji. Od wielu lat widać degradację poziomu wiedzy, ponieważ zapomina się podstawy - nauka wymaga poświęcenia i odpowiedzialności. A dzisiaj - odpowiedzialności nikt nie chce podjąć, a jeśli już - jest eliminowany z procesu nauczania. Cenię za wkład, przekaz i jakość materiałów. Przyjemnie posłuchać, nie tylko tutaj. :) Z wyrazami szacunku Paweł Gawlik

Jako wieloletni korepetytor, głównie matematyki, mam jedno spostrzeżenie. Próg zdawalności jest idiotyczny, 30%, często naciagane, jest szkodliwe. Męczę się z licealistami, którzy nie mają podstaw i nie są w stanie być na bieżąco z materiałem. Sytuacja sprzed tygodnia, druga klasa liceum. Dziewczyna nie potrafi wykonać zadania, bo trzeba wykonać mnożenie pisemnie. Okazuje się, że w podstawówce nauczyła się tylko dodawać pisemnie. Czy to sprawia, że przez kolejne lata edukacji będzie tylko dodawanie? Nie chcę słuchać o innych rozwiązaniach, zdaję sobie z tego sprawę, mogę kiedyś napisać dłuższy tekst o tym, ale obecnie żyjemy w takim systemie. Sprawia to olbrzymi problem, narastający z kolejnymi semestrami. Po co oszukiwać uczniów, dając im nawet zgodnie z prawem ocenę dopuszczającą, skoro nie ma absolutnie żadnych podstaw do tego? Przecież ta nieszczęsna dwójka oznacza, że nie umiesz materiału. Potem jest frustracja i gonienie materiału przez kolejne lata. Albo olać zdawanie i nie wymagać w ogóle, albo podnieść próg. Sam na studiach miałem przedmioty z progiem na trójkę wynoszącym 75%, jak choćby automatyka. Nie wyobrażam sobie obecnie przepuszczenia na kolejny rok mając chocby 50%, bo na kontynuacji przedmiotu bym sobie nie poradził. Czy jestem serio nienormalny, że tak uważam, czy moze osoby, które ustalają takie przepisy nigdy nie uczyły? Dla jasności w swoim zyciu mialem już grubo ponad 100 uczniów, miałem też epizod prowadzenia samemu zajęć pozalekcyjnych i nauczyłem matematyki, fizyki i chemii sześcioro dzieci z rodziny. Mając 2 na koniec 4 klasy z matematyki, czy 2 na koniec fizyki w pierwszej gimnazjum, do końca liceum befzie problem i strasznie trudno nadrobić materiał. To jest idiotyzm do entej potęgi.

jak zawsze w punkt zadbajmy o naszą przyszłość i naszych dzieci !

Z ciekawością obejrzałem materiał, jednak w większości się z nim nie zgadzam. Jako ojciec dwójki nastolatków miałem okazję obserwować jakie obecnie jest nauczanie w szkołach. Jako człowiek wykształcony miałem okazje doświadczyć tego co było 3 dekady temu w szkołach i na studiach. Wniosek pierwszy - nauczycielami w 99% są ludzie bez kompetencji, miałcy i co najwyżej przeciętni intelektualnie. Będąc na studiach na matematyce a potem informatyce obserwowałem, jak podczas wyboru specjalizacji każdy, kto miał problem, żeby sobie poradzić, wybierał pedagogikę. Dlaczego tak się działo? Jednym z głównych powodów było to, że na takiej specjalizacji były obniżone wymagania, bo profesorowie to olewali. Dlatego ludzie bez odpowiedniego potencjału wybierali uczenie innych. Ci z potencjałem szli dalej do przodu. W prostej linii wypływa z tego wniosek drugi - nauczyciele w szkole kompletnie nie potrafią przekazać wiedzy. To nie jest problem ilości materiału bo tego wcale nie jest więcej niż za moich czasów. Wręcz odnoszę wrażenie, że jest go mniej. Już sama grubość podręczników to pokazuje, gdzie w moich raczej nie było jeszcze dużej ilości kolorowych grafik. Borykam się od lat z tym, że moje dzieci wracają ze szkoły i z przedmiotów ścisłych nie wiedzą co robiły. A to dlatego, że każe im się uczyć na pamięć masy wzorów bez wyjaśnienia czym są, jakie zależności w nich występują. A wiedząc jakie są zależności większość wzorów można szybko wyprowadzić znając tylko kilka podstawowych. Przez pierwsze 3 lata szkoły średniej (profil matematyczno-fizyczny) na fizyce nie prowadziliśmy zeszytów, nie mieliśmy sprawdzianów, a mimo tego po dziś dzień pamiętam i potrafię i rozumiem więcej niż znakomita większość ludzi po liceach/technikach. Ale to było dzieło mojego ówczesnego nauczyciela. Tu nasuwa się wniosek trzeci - głównym problemem obecnego szkolnictwa jest brak podstaw logiki. Jest ona kompletnie pomijana w każdym aspekcie nauczania a można jej uczyć niemal na każdym przedmiocie. Ale nauczycielami są ludzie bez jej znajomości. To zapewnia, że dzieci nie są uczone myślenia konstruktywnego, abstrakcyjnego. Nie radzą sobie z rozwiązywaniem problemów. Więc jak je uczyć praktycznych rzeczy życiowych, jeśli nie potrafią myśleć? Wniosek czwarty - nauczycielami są ludzie no najwyżej przeciętni więc ich wymagania są niskie. Potęgowane jest to zachowaniem rodziców, którzy nie uczą swoich dzieci jak żyć, tylko jak być zawsze poszkodowanym, jak skamleć o nienależne, a często wyimaginowane, prawa. Dzieci nie są uczone obowiązków i tego, że każde ich zachowanie i wypowiedziane zdanie będzie się wiązało z konkretnymi konsekwencjami. I tak w szkołach później jest problem, bo jak to Hania dostała 2? Przecież się uczyła!! No ale mamy między "uczyła" a "nauczyła" to jest duża różnica. I tu znowu rola rodzica, żeby dziecku pomóc z nauką. Nauczyć go sumienności, systematyczności, zadawania pytań. Wniosek piąty - nie da się do uczniów podejść w sposób indywidualny, bo musiała by to robić osoba odpowiednio uzdolniona (która, dzięki własnemu potencjałowi, potrafi go prawidłowo rozpoznać u innych), z odpowiednimi umiejętnościami miękkimi (trzeba być na prawdę świetnym pedagogiem, żeby umieć dziecku powiedzieć, że jest nieprzeciętne w taki sposób żeby zmotywować go do dalszego rozwoju a nie uwikłać go w butę okazywaną rówieśnikom). Jednocześnie obniżanie wymagań powoduje uśrednianie całej grupy. Po to jest właśnie skala ocen, żeby wykazać kto na ile jest uzdolniony. To też jest nauka życia dla dzieciaków, ale rolą rodziców jest im wytłumaczyć, że nie ze wszystkiego będą równie dobre. To wszystko doprowadziło do wysypu magistrów, bo każdy musi mieć prawo skończyć studia. A to, że większość robi to bez celu i w ogóle ich tam nie powinno być to temat tabu. Wniosek ostatni - problem nauczania jest bardzo szeroki i korzenie bierze ma w domu rodzinnym oraz w ustroju społecznym. Im bardziej na lewo, im wszyscy równiejsi, tym ogół głupszy i bardziej przeciętny a jednostkom wybitnym coraz trudniej się wybić bo są traktowane jako antyspołeczne i szkodliwe. Młodzi ludzie nie chcą się rozwijać, bo im się to nie opłaca. Obecnie łatwiej jest krzyczeć o dyskryminacji i ucisku i pozostać przeciętnym. Problemem edukacji zatem nie jest podstawa programowa. Problemem są ludzie (rodzice i pedagodzy), którzy ją realizują. I to jest najgorszy z możliwych wniosków niestety...

Super materiał! Jak zawsze w punkt. Smutne jest słuchanie takich informacji. Od siebie dodałbym, że polskiej edukacji XXI wieku brakuje analizy informacji - czytanie ze zrozumieniem czy też weryfikacja fake newsów (tak mocno wszechobecnych) to coś, co mocno kuleje

Dziś mam 30 lat, a w szkole uczyłem się niemieckiego przez 9 lat (+ rozszerzony niemiecki w liceum). Do tej pory nie dogadałbym się z żadnym Niemcem. Za to angielski podłapałem w trakcie 2-miesięcznych wakacji, oglądając amerykańskie filmy z polskimi napisami, pobrane z torrentów. Gdy trafiłem do liceum, byłem najlepszy w klasie na lekcjach angielskiego, mimo że były to moje pierwsze lekcje angielskiego w przeciwieństwie do innych uczniów. Da się. Nauka powinna mieć formę zabawy i interakcji. Dziś pracuję jako starszy inżynier oprogramowania, w jednej z najlepszych firm na światowym rynku. Fachu nie nauczyłem się ani na informatyce rozszerzonej, ani studiach. Na informatyce w liceum graliśmy w gry komputerowe, a na studiach piliśmy wódkę. Programowania nauczyłem się z powodu fanaberii - chciałem stworzyć lepszą wersję swojej ulubionej gry. Gry tej nigdy nie ukończyłem, za to odkryłem wspaniały i fascynujący świat technologii, który do dziś nadaje sens mojemu życiu. Da się. Każda czynność jaką robimy wynika z motywacji, także nauka. Szkolne oceny i egzaminy są najgorszą formą motywacji, są wręcz jej przeciwieństwem.

czemu ten film ma tylko tyle wyświetleń to co jest tutaj poruszane jest BARDZO ważne

Jestem nauczycielką. To, co Pan mówi, my mówimy od dawna. Podczas strajku w 2019 - wykrzyczeliśmy to głośno. Problem w tym, że politycy kierują się emocjami i podlizywaniem się wyborcom. Politycy mają cel: władza. Nie jest w ich interesie to, aby skutecznie edukować. A nauczycieli nikt nie słucha, nawet jeśli mają merytoryczne uwagi.

Rzeczy, o których wspomina Pan w swoim materiale, to tematy które porusza się od baaaardzo dawna i do tej pory nikt nic z tym nie zrobił. Dlaczego? Mogę tylko podejrzewać, ale faktem jest to, że reformy edukacji nie doczekamy się absolutnie nigdy

dlaczego akcentując znaczenie tzw. „krytycznego myślenia” ani razu nie wspomina Pan o filozofii, która w kontekście tej właśnie kompensacji odgrywa szczególnie istotą rolę?

Super, słyszałem to już z milion razy.

Gdybym wrócił do czasów szkolnych, tym razem olałbym bym już zupełnie naukę a skupił się na czerpaniu radości z życia. Wiem jak to brzmi ale zadajmy sobie pytanie do czego ta szkoła ma nas przygotować tak naprawdę. Aż parsknąłem gdy pan Tomasz, pewnie nieopatrznie wspomniał o " zarządzaniu finansami i obsłudze długu" Serio? Po to się uczymy? Jeżeli edukacja ma nas przygotować do życia to na pierwszym miejscu powinno być uświadomienie młodych ludzi jaki jest cel tego życia. Trudne? To może jakiś wspólny cel? Polska jako państwo nigdy nie dawała mi poczucia celu. Zawsze traktowała mnie jak jakiś trybik, który tylko ma działać. Ale po co?

Też o tym nie raz myślałam. Szkoła w ogóle nie przygotowuje do dorosłego życia pod takimi względami jak zarządzanie pieniędzmi, inwestowanie, ale i zwykłe załatwianie spraw w urzędach. Nie edukuje w zakresie praw człowieka i tego co nam się należy, tylko przestrzega czego nie robić by nie zostać ukaranym. W ostatnim czasie też nasuwa się myśl, że kompletnie nie jesteśmy uświadamiani jak się zachować w przypadku sytuacji kryzysowych , czy zagrożenia życia ( np. gdzie się udać do schronu, w jakim miejscu w domu jest najbezpieczniej, itp.). Od wielu lat klepiemy te same informacje w podręcznikach...a świat pognał hen do przodu , zostawiając nas samych sobie :( Oby coś się w końcu zmieniło w tej edukacji i zachęciło dzieci do nauki i kreatywnego myślenia, a nie tylko wykuwania na pamięć :(

Ale stek bzdur. Prawie każde zdanie w tym materiale jest błędne. Niektóre zdania z początku filmu zaprzeczają innym wypowiedziom w połowie. Autorowi się marzy, żeby w szkole uczono przystosowania do bycia robolem na magazynie w Amazonie albo na taśmie produkcyjnej - bo do tego sprawdziłyby się zmiany w systemie edukacji proponowane tutaj w tym materiale. Sprowadzenie nauczania do poziomu uczniów z najniższym IQ i generowanie niemyślących robotów, które potrafią wykonywać tylko zadania określone w programie. Idealne rozwiązanie dla korporacji, które potrzebują jak najwięcej takich wlaśnie jednostek

Szkoła jest dobra, trzeba tylko trochę cierpliwości, czasem się komuś powinie noga ale trudno...

Dlatego tak dużo dzieci przechodzi na edukacje domową! Jeśli chodzi o moje poletko: historię, to szkola uczy na pamięć, stąd dotad, bez myślenia, łączenia, nudne zdania w nudnych podręcznikach na zazwyczaj nudnych lekcjach - do zaziewania. Z historii trzeba robić opowieść, używać emocji, tak jak w kinie czy książkach! Bo każde zagadnienie musi być opowiedziane, żeby mogło być zrozumiane.

Przerażające. Szkoła już dawno się skończyła. Teraz tylko płatne kursy ❤❤❤ 🎉🎉🎉 ❤❤❤ ❤❤❤

Dzień dobry! Tak jak Kościół najczęściej krytykują ci, którzy do niego nie chodzą, tak szkołę krytykują ci, którzy chodzili do niej dawno temu. Ja sobie pozwolę na kilka słów, bo mimo przeżycia ponad połowy wieku chodzę do szkoły nieustająco :). Polska szkoła oczywiście swoje wady ma, tak jak wszystko na tym świecie. I tak jak wszystko powinna być ulepszana przez kolejne pokolenia młodych, zdolnych, kreatywnych, sercem pracujących nauczycieli. Tylko, że młodych w tym zawodzie nie ma i myślę, że każdy wie dlaczego. Natomiast czy "starzy" faktycznie tak źle uczą? Jakoś kolejne pokolenia Polaków z głodu nie umierają, przedsiębiorczość kwitnie na każdym kroku i w każdym kurorcie świata słychać " Przez twe oczy zielone" bo nasi są na wakacjach. A co, stać nas! Dowodzi to, że wiedza szkolna znowu taka oderwana od rzeczywistości nie jest - jako naród jesteśmy zaradni, mobilni, życiowo ogarnięci i elastyczni wobec galopującego świata. Co ja bym zmieniła? Idąc za starożytnymi mędrcami uważam, że wiedza ludzka opiera się na dwóch filarach: matematyce i filozofii. Matematyka jest nauczana i to całkiem nieźle. Filozofia leży i kwiczy. A szkoda, bo też uczy myślenia, zadawania pytań, zadumy nad światem... Zgadzam się, że zaniedbaliśmy zdrowie emocjonalne młodzieży, ale sama widzę, że chce dobrze, ale nie wiem jak pomóc. Uczę w męskiej szkole technicznej. Moi chłopcy pochodzą z różnych rodzin, o różnym statusie społecznym i materialnym i różnej wydolności wychowawczej. Zauważam jedno: ci, którzy nie siedzą wiecznie przy kompie tylko pracują dorywczo, uprawiają sport i biegają za dziewczynami jakoś problemów emocjonalnych nie mają :). I tego wszystkim życzę: uczniom, nauczycielom, miłośnikom i krytykom polskiej (niezłej) szkoły.

Szkoła ma produkować kolejne rzesze ludzi - trybików w machinie społecznej. Urzędnicy wykonujący bezmyślnie polecenia. Pracownicy fabryk, umiejący akurat tyle, by wykonać zadanie. Obsługa klienta w usługach. Nie trzeba ludzi, którzy widzą więcej. Zagrożą oni zastanemu porządkowi. Mogą kwestionować system finansowy oparty na kredycie, mogą nie chcieć głosować na jedyne 2 słuszne partie bo nagle się zorientują, że wojenka światopoglądowa nie ma znaczenia. Mogą zainteresować się zmienianiem i kreowaniem rzeczywistości wokół siebie a nie tylko uczestniczeniem w wykreowanym przez media i marketing stylu, gdzie konsumujemy a nie tworzymy. Żadna władza, żadne korpo, żadna finansjera nie będzie chciała takich zmian i do nich nie dopuści. Jeśli dobrze kojarzę to ojcem takiego "urabiania" społeczeństwa przez edukację ukierunkowaną na pracę w fabryce był Rockefeller. Przez system stypendiów i wpływów politycznych tak zmienił system edukacji, że dostał rzeszę przyszłych pracowników jego megakorporacji. I to trwa po dziś dzień.

Wszystko fajnie, tylko jak taki nauczyciel w 45 minut, w klasie liczącej ponad 30 osób ma zastosować indywidualne nauczanie? Zanim uczniowie wejdą do klasy i uspokoją się, zajmą miejsca czasem mija nawet 5 minut. Najpierw sprawdzić w 5minut obecność, sprawdzić prace domowe (zabronione przez ministre) czy ktoś ( ściemnił i nie odrobił bo mu się nie chciało, nie zrozumiał poprzedniego materiału itd) max 5-10 minut. Czyli na wytłumaczenie nowej lekcji i przećwiczenie 2-3 zadań w najlepszym przypadku zostaje 30-35 minut. Teraz kilku uczniów wykona zadania szybciej i będą się nudzić reszta nic nie zrozumie i też się będą nudzić. Jednak zanim ci zdolni dostaną ambitniejsze zadania, a ci mniej zdolni otrzymają wytłumaczenie. To koniec lekcji. Czy liczebność klas zostanie zmniejszona aby prowadzić tzw. nauczanie idywidualne nakierowane na potrzeby danego ucznia? Odpowiem najprościej jak można. Chyba śnisz. Takie klasy powinny liczyć 5-10 uczniów. Ministerstwo szuka oszczędności, miasta i gminy szukają oszczędności, więc należy się spodziewać zwiększenia liczebności klas do około 35 osób. Oczywiście gdzieniegdzie takie klasy się zdarzają, ale są to marginalne przypadki. Po drugie wychodzi taka ministra i sieje propagandę. Przykładowo program nauczania chemii. Kiedyś chemia była nauczana w podstawówkach i dalej rozwijana oraz poszerzana w szkołach średnich. Później cały program nauczania chemii scedowano na gimnazja. Po likwidacji gimnazjów cały program nauczania chemii przepisano z gimnazjów do podstawówek. Teraz nauczanie chemii wygląda tak. W podstawówkach w ciągu dwóch lat jest nauczana cała chemia, więc nauczyciele gnają z materiałem jak szaleni i tak nie nadążają, zaś w zasadzie w szkołach średnich jest powtórka tego co w podstawówkach. Następnie czy pozwolicie przeprowadzić takiemu 16-o czy 17-o latkowi jakiś eksperyment? Jeśli coś wyleje na siebie, zniszczy ubranie to kto za to odpowie, kto zapłaci? Jak wiadomo najlepiej chemii uczyć się przeprowadzając własnoręczne eksperymenty pod nadzorem nauczyciela. Zaś obserwacja eksperymentu wykonanego przez nauczyciela do niewielu uczniów dociera. Jak widać powyżej teoria rozjeżdża się z rzeczywistością i to dość mocno. Lepiej to już było.

Bardzo ciekawe! Mi w szkole brakuje logiki, retoryki, finansów, strategii, i chyba najważniejsze przy ogromie danych - nauka uczenia się na sześciu poziomach bo przeważnie wszystko kończy się na czwartym: 1. Zapamiętywanie 2. Zrozumienie 3. Stosowanie 4. Analiza 5. Ewaluacja 6. Tworzenie

Albo pan udaje , że nie wie ,albo faktycznie nie ma pojęcia . Nasz system nauczania , to stary system pruski , który miał szkolić posłusznych niewolników , a nie uczyć kreatywności , bo ta jest karana w szkole . Jeżeli tylko spróbujesz rozwiązać problem innym sposobem , czy interpretujesz książkę inaczej niż system mówi , dostajesz ocenę niższa , co cię od razu demotywuje i powoli zaczynasz rozumieć , że nie warto

Pozdrawiam cały zespół Nauka. To Lubię. 🇵🇱👍

Krytyczne myślenie widać szczególnie w wywodach autora o ociepleniu klimatu i walce z tym zjawiskiem...

Panie Tomaszu, to jest głos wołającego na puszczy. Nie ma Pan wpływu nawet na możliwość odwołania raz wybranych polityków, a co dopiero na coś tak abstrakcyjnego, jak system edukacji. Oczywiście to nie znaczy, że się z Panem nie zgadzam. Wręcz przeciwnie, dziękuję za przygotowany przez Pana materiał i żałuję, że jest taki krótki. Zastanawia mnie, czemu nie zwrócił Pan uwagi na inny ciekawy wynik badań pomaturalnych. W tym roku, podobno po raz pierwszy od x lat, tylko około 40% absolwentów deklarowało chęć kontynuowania nauki na poziomie wyższym. Czyż to nie jest ciekawe? Rozszerzam katalog „braków”. Uczeń absolwent publicznej szkoły średniej: - nie uzyskał prawa jazdy, - nie nauczył się pływać, - nie nauczył się, jak wypełniać zeznanie PIT, - nie nauczył się, jak udzielić pierwszej pomocy, - nie nauczył się pisać bezwzrokowo na klawiaturze komputera, - nie nauczył się, po co jest nauka, - (…), - czuje się niepotrzebny, - czuje się oszukany, - czuje, że nie ma szans na zostanie kimś dzięki kontynuowaniu edukacji, - ucieka w świat ogólnodostępnej rozrywki (pornografia, gry, używki). Tak, generalizowałem. Serdecznie pozdrawiam!

Jak zwykle w punkt. Osobiście obserwuję zmiany jakie próbuje wprowadzać nowy dyrektor lokalnej szkoły (zmiany zbliżone do pomysłów P. Tomasza) oraz opór społeczeństwa jaki to budzi. Niestety większość ludzi nie rozumie logicznych argumentów, działają skrajnie emocjonalnie, ale to to też chyba efekt tego systemu - systemu tworzącego bezkrytyczne kolny.

To bardzo poważny problem. Tylko komu na tym ma zależeć. Pracodawca potrzebuje gotowych pracowników, najlepiej ze stażem. Trudno dziś zaplanować co się chce w życiu robić. Nauka trwa długo, a rynek pracy niestabilny

Gdyby nauczyciele których miałem w liceum, gimnazjum i podstawówce mieliby mnie uczyć krytycznego myślenia, to chyba byłoby znacznie gorzej, niż jak mnie tego nie uczyli. To nie byli ludzie zdolni do takiego myślenia.

Zgadzam się 100%, powinniśmy na nowo przemyśleć cały system edukacyjny i sposoby nauczania

Nauczanie domowe/prywatne lepsze. Ale wszystko jest tworzone pod bogatych, żeby mieli łatwiej i łatwiej się rządziło biedniejszymi. Czyję się oszukany

Może nie potrafię zarządzać finansami, ale umiem obliczyć deltę. Może nie wytłumaczę jak działa szczepionka, ale znam budowę pantofelka. Może nie jestem człowiekiem myślącym samodzielnie, ale jestem wygodny dla systemu :)

Każda nowa władza burzy to co zrobili poprzednicy bez względu ma to czy to było dobre czy złe i zaczyna wprowadzać swoją wizję edukacji. Nowoczesna szkoła to są przede wszystkim pieniądze, na wyposażenie pracowni, na dokształcanie nauczycieli, na likwidację biedy w rodzinach uczniów . Co nam na dzisiaj oferuje nowa władza ? Od nowego roku - cięcie kosztów i złączenia grup uczniowskich , gdzie na programowaniu w małych salach uczą się grupy po 32 osoby, bo pieniędzy nie ma i nie będzie. No ale za to będzie likwidacja prac domowych i wdrażanie tego całego ieolo. I pisze to jako nauczyciel z 20 letnim stażem.

My jako społeczeństwo mamy być chętni jeździć na szparagi i tyle. Kilka dobrych szkół dla wybranych, którzy będą nadzorować szparagowcow wystarczy. To tak w wielkim skrócie .

Pytania na kolejnych maturach są różne, ale dotyczą tego samego rodzaju wymagań egzaminacyjnych z j.polskiego to np rozumienie tekstu, synteza, kontekst itp.