ЗОДАИ КӮҲ

Зодаи кӯҳ, вале ман дили нарме дорам,
Ҳамчу борон ба сари ташнадиле меборам.

Гарчи бар решаи ишқам санаме теша занад,
Ман, вале бар дили ӯ меҳру вафо мекорам.

Бо дили хуншудаву чашми ба роҳаш нигарон,
Ҳама шаб аз аламаш то ба саҳар бедорам.

Аз таҳи ҷону дилу бо ҳама доройии худ,
Ошиқи наргиси масту нигаҳи беморам.

Мурғи ҳарбома набошад дили ман, то мурдан
Ишқи он покизаро дар дили худ медорам.

Мисли ман нест касе шод, агар як нафасе
Сари худро ба сари зонуи ӯ бигзорам.

Агар ин ишқу муҳаббат ҳама бо пул бошад,
Аз чунин ишқу муҳаббат бахудо безорам.

Ин яке гар ба ҷаҳон ранҷу бало меорад,
Ман ба шеъру суханам сулҳу сафо меорам.

Нест дар ин дили ман мақсади озори касе
Шавад озурда дилам, гар дилаке озорам.

Карда ман кори хаторову пушаймон шудаам,
Баъд аз ин кор чӣ суд гар сари худ мехорам?

Дили ман кони ғаму дарду аламҳост, вале
Накунам фош ба ҳар нокасу кас асрорам.

Номи Кӯҳзод агар бишнавӣ мабҳут машав,
Чунки ман зодаи кӯҳу камару кӯҳсорам.

27.11.2010.