බුදුන් වහන්සේ වදාළ නිවැරදි සාංඝික දානය|Deshaka Mahesh Bodhikotuwa 

The correct order of alms giving preached by the Supreme Buddha is very clearly preached in the Dakkhina Vibhanga Sutta of the Majjhima Nikaya. According to that sermon, there are seven Sangha Dana but it is not possible for us to have the other six Sangika Dana today except for the 6th Sangha Dana. Louthura Buddha has not gone before.Therefore, the only alms that we can give today is the alms given to the monks by mentioning a quantity, which can be considered as the sixth alms given by the Buddha. There is almsgiving in every religion, but according to the real teachings, alms giving is one of the most important alms givings given by Buddhists.He should also become enlightened and give alms for the enlightened. This object should be the most righteously earned. The mind should be purified. One should have faith in karma and karma pala. බුදුරජාණන් වහන්සේ දේශනා කළ නිවැරදි සාංඝික දානය දෙන පිලිවෙල , මජ්ඣිම නිකායේ සඳහන් වන දක්ඛින විභංග සූත්‍රයේ ඉතාම පැහැදිලිව දේශනා කර ඇත . එම දේශනාවට අනුව සාංඝික දාන හතක් පිළිබඳව එහි සඳහන් කර ඇත එහෙත්.. එම සාංඝික දානය හයවන දානය ඇරෙන්නට අනෙක් සාංඝික දාන හයම අද අපට වීමට හැකියාවක් නොමැත.. ලොවුතුරා බුදුන් පෙර නෙමෙයි ගොස් ඇත භික්ෂුණී ශාසනය මේ ලෝකයෙන් තුරන් වී ඇත.එබැවින් අද අපට දීමට හැකි වන්නේ ප්‍රමාණයක් සඳහන් කර භික්ෂූන් වහන්සේලා උදෙසා දෙන දානය පමණයි ඒ තථාගතයන් වහන්සේ වදාළා හයවැනි සාංඝික දානය ලෙස සැලකිය හැකිය. සෑම ආගමකම දානය ඇත එහෙත් තථාගත දේශනාවට අනුව බෞද්ධයන් විසින් දෙන දාන අනෙකුත් සියලුම දානයන් අතරෙන් විශේෂයක් ගනියි..මෙහි වැදගත්කම වන්නේ දෙන දෙය තමන්ගේ සිතින් දීමට පෙරත් දෙන අවස්ථාවේදීත් දුන් පසුවත් සිතින් අත්හැර පිරිසිදු පවිත්‍ර චේතනාවක් හිතේ ඇතිකරගන දීමයි.. තවද තමා සිල්වත් වෙලා සිල්වතුන් උදෙසා දානය දිය යුතුයි .මේ දෙන වස්තුව ඉතාම ධාර්මික ලෙස හරි හම්බ කරපුදේවල් විය යුතුයි.සිත පිරිසිදු කරගෙන දිය යුතුයි.කර්මය කර්මඵල විශ්වාසය තබා ගත යුතුයි අන්න ඒ දානය විපුල ඵල ගෙන දෙන දානය වේ මහත්ඵල මහානිශංස දායකම තවද තමා සිල්වත් වෙලා සිල්වතුන් උදෙසා දානය දිය යුතුයි .මේ දෙන වස්තුව ඉතාම ධාර්මික ලෙස හරි හම්බ කරපුදේවල් විය යුතුයි.සිත පිරිසිදු කරගෙන දිය යුතුයි.කර්මය කර්මඵල විශ්වාසය තබා ගත යුතුයි අන්න ඒ දානය විපුල ඵල ගෙන දෙන දානය වේ මහත්ඵල මහානිශංස දායකම.(🙏🙇 දානයක් සංඝික කිරීමට කොපමණ භික්ෂූන් වහන්සේලා සිටිය යුතු ද
‘දානයක් සංඝික කිරීමට යටත් පිරිසෙයින් උපසම්පන්න භික්ෂූන් වහන්සේලා සතර නමක් සිටිය යුතුය’ යන හැඟීමක් ඇතැමුන්ට ඇත්තේ ය. එය සංඝික කිරීමය යන්නෙහි තේරුම නො දැනීම නිසා ඇති කරගෙන තිබෙන වැරදි හැඟීමෙකි. සංඝික කිරීම භික්ෂූන්ට අයිති වැඩක් නො වේ. දායකයකු ගේ දානයක් සංඝික කිරීම දායකයා ගේ වැඩකි.
ආහාරපානාදි යම්කිසි වස්තුවක් සංඝික කළ හැක්කේ ඒ වස්තුවේ අයිතිකරු විසින් පමණෙකි. අනිකකුට එය නො කළ හැකි ය. දාන සංඝික කිරීමේ දී “ඉමං භික්ඛං භික්ඛු සංඝස්ස දෙම” යන වගන්තිය භික්ෂුවක් විසින් කියවන්නේ සංඝික කිරීමේ දී කියයුතු ඒ වැකිය දායකයන් කියන්නට නො දන්නා නිසා ය. සංඝික වන්නේ භික්ෂුව විසින් ඒ වගන්තිය කියවන නිසා නොව දායකයා විසින් ඒ වස්තුව සංඝයාහට පූජා කරන නිසා ය.
“සංඝික” යන වචනයේ තේරුම, “සංඝයාට අයිති දෙය සංඝිකය” යි කියනු ලැබේ. යම් කිසිවකු විසින් තමාට අයිති වස්තුවක් ඒ වස්තුවෙහි තමාට ඇති අයිතිය අතහැර එහි අයිතිය සංඝයාට පිරිනමනවා නම් එයට සංඝික කිරීමය යි කියනු ලැබේ. සංඝික කරන තැනැත්තා විසින් සංඝයා හැඳින එය කළ යුතු ය. විනය කර්ම කිරීමේ දී සතර නමක් වූ හෝ සතර නමකට වැඩි උපසම්පන්න භික්ෂු පිරිසක් සංඝයා වශයෙන් සලකනු ලැබේ. වස්තුවක් සංඝික කිරීමේ දී සැලකිය යුත්තේ සංඝ රත්නය ය.
සංඝරත්නය යි කියනුයේ බුදුරජාණන් වහන්සේ ජීවමාන කාලයේ උන් වහන්සේ සමග වැඩහුන් සැරියුත් මුගලන් ආදි මහ රහතන් වහන්සේලා ගේ පටන් අද දක්වා යම් පමණ කුල පුත්‍ර‍යන් මේ ශාසනයෙහි පැවිද්ද ලැබුවා නම් ඒ සැම දෙනා වහන්සේ ය. සාමණේරයෝ ද සංඝරත්නයට ඇතුළත් ය. සංඝික වස්තුවක් බෙදීමේ දී සාමණේරයන්ටත් කොටස දිය යුතු බව විනයෙහි නියම කර ඇත්තේ ඒ නිසා ය. සාමණේරයන් සංඝරත්නයට ඇතුළු නො වන්නේ නම් තථාගතයන් වහන්සේ ඔවුනටත් කොටස දීමට නියම නො කරන්නාහ.
යම්කිසි වස්තුවක් සංඝික කිරීමේ දී ඒ වස්තුව රැස්ව ඉන්නා සංඝයාට දෙමිය කියා හෝ අසවල් විහාරයේ සංඝයාට දෙමිය කියා හෝ අසවල් ගමේ අසවල් පළාතේ සංඝයාට දෙමිය කියා හෝ සංඝයා පරිච්ඡේද කොට ද සංඝික කළ හැකි ය. උසස් සංඝිකය වන්නේ එසේ පිරිසිඳීමක් නො කොට, ලෝකයෙහි ඇතිතාක් සංඝයා හට හිමිවන ලෙස දෙන අපරිච්ඡින්නක සංඝිකය ය. බොහෝ අනුසස් ඇති බව කියන්නේ අපරිච්ඡින්නක මහා සංඝ රත්නයට දීමෙන් ය. අපරිච්ඡින්නක මහා සංඝ රත්නයට දෙන දානය සැරියුත් මුගලන් ආදි ආර්‍ය්‍ය සංඝයා සහිත ලෝකයෙහි ඇතිතාක් සංඝයාට පැමිණෙන බැවින් එය මහත් කුශලයක් වන්නේ ය.
සංඝික කිරීමය, සංඝ රත්නයට පූජා කිරීමය යන මේ දෙක ම එක බව විශේෂයෙන් සලකා ගත යුතු ය. මෙයත් සමහරුන් අවුල් කර ගන්නා කරුණෙකි. දාන වස්තුවක් සංඝික කිරීම ඒ වස්තුවෙහි අයිතිකරුට එක් භික්ෂුවක්වත් නැති තැනක දී වුව ද කළ හැකි ය. එක් භික්ෂුවක් ඉදිරිපට දී ද කළ හැකි ය. භික්ෂූන් දෙනමක් තුන් නමක් ඉදිරියේ දී ද කළ හැකි ය. බොහෝ භික්ෂූන් ඉදිරියේ දී ද කළ හැකි ය.
“තෙන ඛො පන සමයෙන අඤ්ඤතරො භික්ඛු එකො වස්සං වසි. තත්ථ මනුස්සා සංඝස්ස දෙමාති චීවරානි අදංසු - පෙ - තෙන ඛො පන සමයෙන තයො භික්ෂු රාජගහෙ වස්සං වසන්ති. තත්ථ මනුස්සා සංඝස්ස දෙමාති චීවරානි දෙන්ති”
මහාවග්ගපාලියේ චීවරක්ඛන්ධකයෙහි එක් භික්ෂුවක් විසූ තැනත් භික්ෂූන් තුන් නමක් විසූ තැනත් සංඝයාහට සංඝික වශයෙන් සිවුරු දුන් බව දක්වා තිබේ. තථාගතයන් වහන්සේ ඒවා සංඝික නො වේය යි නො වදාළ සේක. උන් වහන්සේ ඒ එක් භික්ෂුවක් ඉදිරිපිට දී ද භික්ෂූන් තුන් නමක් ඉදිරිපිට දී ද සඟ සතුකොට දුන් සිවුරු ගැන ඒ භික්ෂූන් විසින් පිළිපැදිය යුතු ආකාරය පමණක් වදාළ සේක. .