Czy "opłaca się" mieć dzieci? 

W naszym sklepie pojawiły się właśnie koszulki z nowym wzorem: zalezy.pl/pl/p/Facepalm-Koszulka-unisex/61

Jeden kontrargument. Są ludzie, którzy utknęli w niskopłatnej pracy, której nie znoszą, ponieważ mają kilkoro dzieci. Boją się podjąć ryzyka zmiany, bo mają kogoś kogo muszą utrzymać. Sam znam taką osobę.

Jako ojciec czwórki dzieci muszę powiedzieć jedno: Nie jest problemem dla mnie co jeść i gdzie mieszkać. Mam własne mieszkanie, mam samochód, mam pełną lodówkę, mam w co się ubrać i gdzie się umyć i cała moja rodzina też. Nie jestem krezusem, ale i tak jestem bogatszy niż większość ludzi na świecie. Jedno co może mnie męczyć to inni ludzie. W ich oczach jestem biedakiem/patusem/pewnie alkoholikiem, który tłucze żonę i nie wie do czego służy prezerwatywa. Wszystkim takim osobom oświadczam: nic mi nie brakuje, nic od Was nie chcę, moje dzieci rozwijają się prawidłowo, a w czasie histerii lockdownowej przynajmniej miały się z kim bawić, a nie pogrążać się w depresji. No to teraz odwalcie się ode mnie.

Mogę potwierdzić to, że rodzicielstwo w wielodzietnej rodzinie rozwija i motywuje Cię bardziej niż większość rzeczy na swiecie. Sam tak jak Szymon pochodzę z wielodzietnej rodziny (7 rodzeństwa). Obecnie mam 31 lat, trójkę pięknych i niesamowitych dzieci. Jasne. Czasem jest ciężko, ale paradoksalnie większy wysiłek który, jakby już domyślnie, muszę wkładać w codzienne funkcjonowanie, popycha mnie żeby robić jeszcze więcej. Może brzmi to jak banał, ale tak jest. Być moze pochodzi to z poczucia spełnienia się jako mąż i ojciec.

Po urodzeniu dziecka bardzo zmieniło się to jak postrzegam wiele rzeczy. Jestem na pewno bardziej wyrozumiała (np. wobec niegrzecznych dzieci w sklepie). Poza tym wszystkim powtarzam to samo w kółko: Nigdy nie doceniłam tego ile miałam wolnego czasu zanim założyłam rodzinę. Jednocześnie to spostrzeżenie sprawiło, że dopiero teraz jestem bardziej produktywna i odpowiedzialną. 🌺 Magiczna rzecz 🥰 pozdrawiam

Jestem piąty z siódemki, i powiem wam szczerze jeśli chcecie żeby wasze dziecko na pewno nie było samotne dajcie mu rodzeństwo. Nigdy nie zapomnę wspólnych wyjazdów busem na wakacje. Jasne było ciężko były kłótnie ale to był najlepszy okres mojego życia.

Nie mam tu nic mądrego do powiedzenia także życzę temu który to czyta miłego dzionka👍

Sama pochodzę z wielodzietnej rodziny, moi rodzice pracowali na kierowniczych stanowiskach i mówiąc szczerze wcale nie wspominam swojego dziecinstwa jako cos fajnego. Wieczna rywalizacja z rodzeństwem, doslownie żebranie o uwagę rodziców, wieczne kłótnie "o zasoby"... Teraz wszyscy jesteśmy po 40., nie utrzmujemy ze sobą jakiś zażyłych kontaktów i z calej naszej 5 tylko jeden brat ma dziecko (jedno). Patrząc na rodziców każde z nas stwierdziło że nie chcemy żyć tak jak oni. Może i mieli duża rodzinę, karierę i pieniadze ale za to nie mieli na nic czasu i sily. Mozna tak żyć ale co to za życie...

W styczniu spodziewam się pierwszego dziecka, więc te materiały interesują mnie niezmiernie

Szymon sam na początku przedstawia uczciwie, że istnieje inna zmienna tłumacząca te dane - a mianowicie wiek. Statystyczny posiadacz 5 dzieci zawsze będzie starszy od statystycznego posiadacza 3 dzieci, a ten będzie statystycznie starszy od posiadacza 1 dziecka. Wszystko omawiane tutaj: od większej partycypacji w stanowiskach kierowniczych, zarobkach i posiadaniu firmy można przewidywać, że wynika z wyższego wieku. Dopóki dane nie zostaną odfiltrowane pod kątem wieku, dopóty ich komentowanie nie ma dużo sensu. Mało tego, istnieją inne zmienne które również mogą tłumaczyć te zależność: np osoby o poglądach konserwatywnych będą dużo bardziej angażować się w pracę i karierę, z drugiej strony mają większą skłonność do posiadania dzieci. Druga sprawa, nawet jeśli te osoby zarabiałyby więcej, to mając więcej członków rodziny do wykarmienia, dochód rozporządzany na osobę spada gwałtownie. Lepiej zarabiać 10k na 2 osoby, niż 13k na 3. Więc ich komfort życia wcale nie rośnie, ciężko mówić tu zawsze o "opłacalności". Osoby te mogą być nawet w pewnym sensie być "przymuszone" do pracy ponad miarę, której normalnie by nie chciały robić. Nie chodzi mi o to by krytykować duże rodziny, tylko moim zdaniem uważam uczciwie że to wyciąganie dość pochopnych wniosków z dość ograniczonego pod katem danych raportu, co zresztą Szymon sam zauważa na początku, a potem jednak komentuje dalej jakby to było źródło prawdy.

Pod względem finansowym nie (chyba, że chodzi o opiekę na starość), ale ktoś kto tylko z tego powodu chciałby mieć dzieci nie byłby chyba zbyt dobrym rodzicem.

Świetny materiał. Odczarowuje trzeźwo pogląd na rodziny z dziećmi i rodziny wielodzietne. Jako ojciec 4 dzieci, zgodzę się z wieloma stwierdzeniami zawartymi w tym opracowaniu. Przez wiele lat stykałem się z pośmiewiskiem i gnębieniem, pokazywaniem jaki to głupi jestem, że w ogóle mam dzieci. Dziś, te głosy powoli milkną. Często zdarza się, że znajomi, którzy zrobili najpierw karierę, ustatkowali się i teraz są otwarci na dzieci. To własnych dzieci już mieć nie mogą, albo jest na nie zwyczajnie za późno. Niektórym, kariera odebrała ochotę do życia lub zakładania nawet niewielkiej rodziny. Ostatnia grupa, to Ci którzy obsesyjnie boją się utraty komfortu w jakim żyją od lat na rzecz własnych dzieci. Dziękuję!

Cytując klasyka: Dlaczego nie chcesz mieć dzieci? Bo jak widzę co ze mnie wyrosło, to wolę tej klątwy nie przekazywać.

Sorry, ale wiara w logikę, że walnę sobie parę bombelków, to zmotywuje mnie żeby zarabiać więcej to jakiś absurd. Szczególnie że szklany sufit zarobków jest coraz niżej i niżej, a żeby go przebić to trzeba mieć czas i warunki na kursy, szkolenia, studia itp. a nie na dziecko.

Trwa od lat wojna kulturowa i światopoglądowa przeciwko rodzinie i posiadaniu dzieci. Jak bardzo to działa ciężko mi to powiedzieć natomiast jedno wiem na 100%. Wygoda. Rdzenny Europejczyk, czyli też Polacy są dziś bardzo wygodni. I mało kto chce sobie wygody odmawiać z własnej woli i to widać nie tylko w kwestii posiadania dzieci.

Nie opłaca, ale warto

Bardzo dobrze, że ktoś porusza ten temat z tej strony

Ja do tego wszystkiego dodałbym jeszcze jedną tezę: Możliwe, że istnieje korelacja cech charakteru osób, które decydują się na więcej dzieci, które mają też wpływ na zarobki. Sam fakt, że posiadanie dzieci wymaga dużej odpowiedzialności, która również przydaje się w pracy, gdy trzeba być odpowiedzialny za sukces jakiegoś projektu. Samodzielność i rozwiązywanie problemów to kolejna cecha, która przydaje się, gdy jest się rodzicem, jak również pracownikiem na wysokim szczeblu. Oczywiście wiele z tych cech może zostać nabyta podczas okresu dojrzewania przez dobre przykłady rodzinne lub osobiste ambicje wyłaniające się z pasji. Trzeba też pamiętać, że są osoby, o których już wspomniałeś, że wygodnie jest im siedzieć na jednym stanowisku i nie mają większych ambicji na rozwój ponieważ brakuje im właśnie cech, które "przydają się" gdy ma się wiele dzieci. Przechodząc do puenty, osoby, które nie potrafią wziąć odpowiedzialności za kogoś (posiadanie dzieci) nie wezmą też odpowiedzialności za coś jak (prowadzenie własnej firmy, zespołu jako manager lub projektu) co prowadzi do mniejszych zarobków.

Powstaje pytanie czy to dobrze, że ludzie zaczynają więcej i ciężej pracować, bo muszą utrzymać rodzinę,? Czy to nie jest destrukcyjne dla tego człowieka? Oczywiście odpowiedzialność trzeba podjąć, ale czy to dobrze, że człowiek pakuje się w taką sytuację?

Ja myślę, że dużo ludzi może do dzieci zniechęcać to, że trzeba przekreślić swoje marzenia. Osobiście jestem singlem i po pracy ledwo starcza mi czasu na działalność artystyczną, która jest dla mnie bardzo ważna - mam dużo otwartych projektów i planów na przyszłość, które konsekwentnie chcę zrealizować. Nawet nie wyobrażam sobie mieć do tego jeszcze na głowie małżeństwo, a co dopiero dziecko… Niby kiedy miałbym wtedy zająć się swoimi projektami? Na starość? I co z pozostałymi aktywnościami jak np. czytanie? Cóż, jakoś nigdy mnie nie ciągnęło do zakładania rodziny - staram się znaleźć zdrowy bilans między moimi planami a kontaktami społecznymi i to już sprawia mi problem, więc nie chcę dokładać sobie kolejnych cegieł.

Nie oszukujmy się w krajach afryki,azji ta dzietność jest duża i ciężko się nie zgodzić z tym, że ludzie nie chcą wychodzić ze swojej strefy komfortu ,Ja sam długo żyłem w stefie komfotu studia, konsola,siłownia, praca,przyjaciele,ale decyzja o założeniu rodziny nadeszła i powiem szczerze moja córka daje mi 100x więcej radości niż te wszystkie rzeczy razem wzięte. Myślę ,ze problemem w tych czasach może byc wgl poznanie odpowiedniego partnera/partnerki bo zyjemy trochę w cyfrowym fejsbukowo,instagramowym świecie gdzie wszystko jest idealne,szybkie,proste i bezproblemowe. Dodatkowo od Siebie dodam,że nam np bardzo pomogło wyprowadzenie się na prowincje z Warszawy gdzie jest duży ścisk i ludzie są zwyczajnie sobą zmęczeni a kilaset km od Warszawy żyje się znacznie spokojniej i znacznie luźniej.

Moim zdaniem ten film to taki propagandowy aby zachęcić do posiadania dzieci. Ja ciągle obserwuje w swoim gronie które kompletnie nie miały i nie ma nadal pojęcia jak wychowywać dzieci i z czym to się wiąże, także do mnie Twoje argumenty dalej nie przemówiły jak idzie o temat posiadania dzieci.

Bardzo trafna uwaga odnośnie motywacji i tego, że człowiek się zmienia posiadając dzieci - powiedziałbym - rozwija:⁠-⁠) Wiele ograniczeń przed posiadaniem dzieci jest w głowie. My z żoną od początku marzyliśmy o dużej rodzinie. Jednak pierwsze dziecko przez pierwsze 2 lata było dla nas bardzo trudnym doświadczeniem - szczególnie dla żony. Przy drugim dziecku ja miałem największy kryzys i wydawało mi się, że tego nie da się ogarnąć. Ale nasze marzenie było aktualne i zdawaliśmy sobie sprawę, że pewne rzeczy trzeba przeczekać (nieprzespane noce itp). Gdyby nie nasze pierwotne postanowienia, zatrzymalibyśmy się na 1 lub 2 dzieci. Gdy drugie dziecko miało 2 lata sytuacja zaczęła się poprawiać i przy trzecim było już na luzie, nie mówiąc o czwartym. Wzrastają kompetencje rodzicielskie, nabiera się większego dystansu, spokoju, wiele rzeczy się optymalizuje. Teraz spodziewamy się piątego :⁠-⁠) Dodam jeszcze jeden ważny czynnik - wierność małżeńską. W świecie, w którym małżeństwo albo związek traktuje się kontraktualistycznie - "jeśli mi się nie będzie podobało, albo mi się znudzi, albo zakocham się w kimś innym, to sobie odejdę" - trudno mieć więcej dzieci. Moim zdaniem bez potraktowania przysięgi małżeńskiej na poważnie, nikt się nie odważy na posiadanie dużej rodziny. Dlatego spodziewalbym się, że gdyby zrobione były badania: wskaźnik rozwodów a liczba dzieci, to tu też większa liczba dzieci korelowałaby z mniejszą liczbą rozwodów.

Warto sprawdzić ile NA OSOBĘ zarabia singiel a ile posiadacz czwórki dzieci. Warto też sprawdzić, czy bardziej są szczęśliwie osoby posiadające czwórkę dzieci czy np dwoje albo jedno. Jeżeli dla kogoś sensem życia jest wychowywanie dzieci to spoko, ale ile jest takich osób? Dziecko wymaga uwagi co najmniej do 18stego roku życia, czyli przy większej liczbie dzieci niż dwoje to już któreś z dwojga rodziców będzie musiało praktycznie całe swoje dorosłe życie poświęcić potomstwu zapominając o sobie (na emeryturze dojdzie kwestia wnuków). Czy to jest ok? Jeżeli to jest świadomy wybór to tak, ale warto zadbać o to żeby ludzie byli świadomi w co się pakują. To że w Polsce brakuje dzieci to ja mam akurat w nosie i na pewno nie zdecyduję się rozmnażać na potęgę tylko dlatego że Państwo tego potrzebuje. PS. 450 zł/mc na to średni koszt zużycia energii w przypadku bezdzietnej pary? Bzdura. W skali całego kraju to jest ZNACZNIE mniej. Nie bez powodu pisowni wyszło, że tarcza solidarnościową powinna obowiazywać do 2000 kWh rocznie.

Ja się zastanawiam czy obecna aktualnie niechęć do posiadania dzieci nie jest w jakiś sposób powiązana z 500 plus. Faktycznie jest tak, że na wielodzietne rodziny patrzy się mimo wszystko przez pryzmat tego (ile mają dzieci * 500 zł) = "złodzieje" i "nieroby". Być może społeczeństwo wyrobiło sobie taką opinię, że jest im po prostu wstyd mieć dzieci, zwłaszcza więcej niż jedno, bo boją się być potępiani przez innych i boją się negatywnego nastawienia właśnie z tego względu że pobierają socjal od państwa, który kojarzy się jednoznacznie z byciem biednym i nieudolnym. Widzę że pojawiają się nawet tego typu komentarze, jak poniżej ktoś napisał: "Jedno co może mnie męczyć to inni ludzie. W ich oczach jestem biedakiem/patusem/pewnie alkoholikiem, który tłucze żonę i nie wie do czego służy prezerwatywa. Wszystkim takim osobom oświadczam: nic mi nie brakuje, nic od Was nie chcę" - rodzice kilkorga dzieci niczego nie chcą a im się wciska na siłę te 500 plus bo partia rządząca w ten sposób kupuje sobie głosy. 500 plus miało służyć zwiększeniu dzietności, a okazuje się, że jest zupełnie na odwrót.

Pracuje z dwoma ludźmi którzy płacą alimenty na dzieci i nic mnie bardziej nie odstrasza od posiadania dzieci niż wizja bycia wykopanym z domu i roboty na 2 czy nie daj Boże 3 dzieci z którymi nie mam kontaktu

Dzieci motywują do rozwoju ja dzięki nim nauczyłem się jeździć na nartach 🤭🤭

Dzieci motywują do siedzenia więcej w pracy - sama myśl jest dla mnie odpychająca..

Już samo to, że w ogóle takie pytanie ktokolwiek sobie zadaje pokazuje w jakim kierunku i dokąd doszliśmy jako ludzie... tragedia.

Można równie dobrze przedstawić to tak: "Jak będziesz miał dzieci, będziesz zmuszony do brania nadgodzin, fuch czy dodatkowego pół etatu zeby związać koniec z końcem. Może i będziesz miał mniej czasu dla siebie ale przynajmniej finalnie zostanie ci mniej pieniędzy na własne wydatki" :D

Było nas troje. Tata mawiał, że jesteśmy jego 3 mercedesami. Prawdziwego kupił dopiero wtedy, gdy się wyprowadziliśmy i to też nie z salonu. Bogactwa nie było i rzeczywiście tata pracował na 2 etaty. Ja mam 4 dzieci i żałuję tylko, że na 5 już za późno. Większość osób w podeszłym wieku, z przynajmniej 1 dzieckiem, wypowiada taką refleksję ”szkoda, że nie mam więcej dzieci”

Wydaje mi się, że finanse jakoś zawsze da się dopiąć, pytanie, czy mamy zasoby emocjonalne na więcej niż jedno dziecko,bo dzieci bywają różne. Może się urodzić spokojny aniołek,a może też dziecko z zaburzeniami, które będzie potrzebowało więcej uwagi i sił do wychowywania go niż kilkoro bez zaburzeń.

Mnie coś od dawna zastanawia (może trochę nie na temat) jak to jest z tym instynktem macierzyńskim u kobiet? Sama mam obecnie 26 lat, kiedyś się mówiło wręcz wpajane było że każda kobieta w pewnym momencie chce być matką, mieć dzieci, bardzo cierpi gdy nie może tego marzenia spełnić i nie czuje się "pełnoprawną kobietą". A ogólnie mamy katastrofę demograficzną, mnóstwo kobiet, starszych czy młodszych ode mnie mówi że kategorycznie nie planuje mieć dzieci (niektóre koleżanki zaliczyły wpadkę i mają ale otwarcie mówią że no nie lubią dzieci i ciężko im kochać swoje, tym bardziej że z ojcem dziecka część się rozstała 😅). Dlatego ja się pytam jak to jest z tym że każda kobieta w pewnym momencie chce dzieci? Czy to tylko durny stereotyp?

Dobrze - to teraz podliczmy komu więcej zostaje czasu i pieniędzy na swoje pasje i zachcianki xD W systemie niewolniczym, gdzie 30 lat się pracuje na klitkę imo trzeba mieć niewolniczy mindset, żeby się rozmnażać.

A daj spokój, mam 35 lat i nigdy nie miałem żadnej pozytywnej relacji z płcią przeciwną, a dziecka sam sobie nie zrobię

Bardzo dobry materiał. Ja i mąż mamy 14 miesięczną córkę i widzę ogromne zmiany na plus. Oboje planujemy zmianę pracy po nowym roku. Wcześniej tylko narzekaliśmy i na tym sie kończyło 😅 Dziecko dało nam również motywację do rozpoczecia budowy domu.

A może na większą liczbę dzieci statystycznie decydują się osoby które na nie stać. Drugi wniosek że presją aby zarabiać więcej rośnie wraz wzrostem liczby dzieci

Miej dzieci to zostaniesz zmotywowany żeby ciężej pracować, bo dzieci będą potrzebować kasy? To tym bardziej nie chcę mieć dzieci :)

Nie nie opłaca się. Posiadanie dzieci to nie inwestycja. To ciężkie zadanie pełne trudności które może cię wykończyć nerwowo.

Fajnie jest miec dzieci..mam 4 corki..w tym dwie pelnoletnie..mam tez wspaniala zone

Bardzo nie chciałem mieć dzieci. Moja żona jednak bardzo chciała mieć. Namawiała mnie przez wiele lat. Jako że ją kocham i chciałem, by była szczęśliwa, w końcu się zgodziłem. Przed posiadaniem dziecka wyobrażałem sobie, jak będzie ciężko i źle, gdy się pojawi. Jak to się ma do moich wyobrażeń? Jest jeszcze gorzej. O wiele gorzej. Już przed posiadaniem dziecka rezygnowałem z 99% rzeczy, które chciałbym robić. Odczuwałem ogromny ból z tego, że tyle mnie omija. Nawet gdybym nie musiał pracować i nie musiał spać, to i tak rezygnowałbym z 90% rzeczy. Świat tak bardzo dużo przecież oferuje. A teraz jest z tym jeszcze gorzej. Doszło masa stresów, niewysypiania się, liczba kłótni z żoną wzrosła dziesiątki razy. Czasu na realizowanie marzeń z żoną też brak. Jestem załamany i moja psychika ledwo wytrzymuje. I wcale nie daje mi to więcej motywacji do pracy. Oczywiście chcę dla mojego dziecka jak najlepiej. Ono nie jest winne całej tej sytuacji. O jego dobrostan też bardzo się martwię i stresuję. Dlatego bardzo denerwuje mnie taka propaganda posiadania dzieci jak w tym filmie. Jak ktoś chce je mieć sam z siebie, to niech ma. Ale ja nie zamierzam nikogo do tego namawiać. Nie chcę potem czuć się winny, że przyczyniłem się do tego, że ktoś jest w takim stanie, w jakim jestem obecnie ja. Zwłaszcza, że stoimy u progu zatrzymania procesu starzenia się, a następnie jego odwrócenia. Obserwuję od wielu lat badania idące w tym kierunku, i sporo wskazuje na to, że będzie to możliwe w ciągu najbliższych kilkunastu lub dwudziestu paru lat. Wtedy mnożenie się jak króliki nie będzie już konieczne.

Albo mieli źle dzieciństwo, albo nie znaleźli kogoś z kim mogą mieć dzieci, albo nie mogą ich mieć. Czasami to nie jest kwestia egoizmu

Też jestem nieobiektywna, bo jestem jedynaczką i dobrze mi z tym. Nie jestem antynatalistką, obecnie jestem w ciąży, trzeciej z resztą, bo poprzednich dwóch nie utrzymałam. Zarówno teraz jak i poprzednio kiepsko to znoszę, boję się bólu porodowego i nie chciałabym tego przechodzić jeszcze kilkukrotnie. I kwestie finansowe: dużo racji, ale mnie nie satysfakcjonuje zapewnienie dzieciom podstawowych potrzeb. Ja chcę je wykształcić, zabrać na wakacje, umożliwić rozwijanie pasji.

Szóstka dzieci?! Gratuluję pańskim rodzicom 😊

Wiadomo że jak pojawiają się większe zobowiązania to człowiek robi wszystko żeby też więcej zarabiać. Nawet przy potencjalnym awansie to raczej oznacza poprostu większą ilość pracy i to też trzeba uczciwie zaznaczyć.

Jestem szczęśliwym posiadaczem 5 dzieci. Przy pierwszym dziecku oboje z żoną odczuliśmy wielkie odcięcie od dotychczasowego życia. Gruba kreska od wyjazdów, imprez wolnego czasu itd. Przy kolejnych dzieciach nie było już tego uczucia straty dawnego życia tylko kilkadziesiąt procent więcej energii zużywanej na dzieci. Okazuje się że mamy w genach takie zapasy energii i można być bardziej zmęczonym i dalej dawać radę. Z przyczyn matematycznych przy kolejnym dziecku nie ma opcji żeby każdemu tyle samo czasu poświęcać co przy jedynaku. Taka ilość dzieci motywuje do rozwoju, znajdywania lepszych prac, oszczędzania na codziennych wydatkach. Inaczej nie ma opcji osiągnięcia choćby zdolności kredytowej... Dzieci natomiast same się od siebie uczą często bez ingerencji rodzica oraz wspólnie kreatywnie bawią. Energia zużyta na opiekę nad 5 dziećmi

Ja jestem jedynaczką, rzeczywiście bardziej teraz odczuwam brak rodzeństwa jak sama zostałam mamą. Nigdy nie zapomnę jak miałam ok 7 lat, przyszedł na kolędę proboszcz i powiedział do mnie, dziecka "a wiesz ze jakby rodzice Ciebie nie mieli to mogli by już mieć Mercedesa?" . Ksiądz, proboszcz, takie słowa, noże chciał być śmieszny, ale mnie dziecka to zabolało i zostało we mnie dorosłej, przeświadczenie że jak będę miała dziecko, dzieci to już tylko bieda 😮 także uważajmy co mówimy, bo dzieci słuchają nas dorosłych, naprawdę, słuchają i słyszą te słowa

Merkantylny styl życia zdominował wielu ludzi, zresztą wbrew narzekaniom starszych nie tylko z winy dzieci, bo ktoś im te zasady, żeby nastawiać się na zysk musiał wpoić, a nie zawsze są to tylko złe media i politycy. Zawiedli nie tylko politycy i media, ale także my jako ludzie starsi.

Dzieci myślę, że motywują do rozwoju jedynie finansowego, jeśli chodzi o jakikolwiek inny rozwój, jak np. podróże, pasję, sport, ogólne ryzyko w życiu. to już nie jest tak kolorowo

6:00 - nie zawsze dzieci motywują do rozwoju (jeśli chodzi o kwestie finansowe/zawodowe). Kto ma taką możliwość, to szczęściarz, czasem po prostu ciężko z czasem, obowiązkami, żeby mieć czas się doszkalać, zmieniać branże i tyrać jak wół przez x ilość czasu, bez gwarancji, że będę z tego większe kokosy.

Wszystko to w miarę dobrze działa przy założeniu, że rodzice i dzieci są zdrowi. Gorzej jak w tle pojawią się różne choroby, zaburzenia, jak choćby spektrum autyzmu. Takim rodzinom jest zdecydowanie trudniej zarabiać (dopiero w styczniu 2024 opiekunowie pobierający świadczenie pielęgnacyjne na niepełnosprawne dziecko będą mogli legalnie dorabiać), trudniej też zapewnić opiekę większej gromadce, bo zasoby emocjonalne i fizyczne się szybciej kończą. Zwłaszcza że spektrum autyzmu i ADHD jest w dużej części dziedziczne i rodzice mają swoje własne problemy.

Panie Szymonie, bardzo dziękuję za ten komentarz. Znam osobiście rodziny z więcej niż dwójką dzieci. Są świetni. Żyją na bardzo dobrym poziomie, dzieci wykształcone i co najważniejsze - nie rozbestwione. Rodzice nie alkoholicy. Stereotyp, w jaki wpychają takie rodziny niektóre środowiska, jest w moim odczuciu głęboko, ale to bardzo głęboko nieuczciwy.

Wybacz Szymon ale Twoje podejście przypomina nam trochę gadki hr-owca z korpo. "Naucz się, dasz radę, ty też możesz zostać dyrektorem". Owszem w niektórych przypadkach tak po prostu jest. Ale... o ile jeśli weźmiesz na siebie zbyt dużo, a takich poznałem wielu no to po prostu opuszczasz firmę. A teraz wyobraź sobie to samo z dziećmi. Co z dziećmi? Z ich zniszczonym dzieciństwem bo rodzice byli zbyt ambitni. Pomyślałeś o tym Szymon? A co do statystyk. Oczywiście zaradni ludzie są zaradni w wielu aspektach życia. Osobiście znam takich i szczerze podziwiam. Serio. Ale znam też drugą stronę i jej dramatyczne konsekwencje i jestem pewien że Ty też go znasz lub przynajmniej potrafisz przewidzieć. Dlatego dziwi mnie Twój jednostronny przekaz

ludzie mający dzieci są zmuszeni zarabiać więcej i wychodzić ze strefy komfortu

Opłaca się na pewno seria z Minecraft

Heh szkoda że to nie uwzględnia setek tysięcy sytuacji gdzie tak jak moi znajomi - na papierze pewnie zarabiają spoko, mają dzieci, mniej się stresują - czemu? Bo zaraz obok teściowie stawiają im dom, albo remontują kupione mieszkanie :) jak to uwzględnić w tych statystykach?

Początek materiału i bzdury. Ludzie posiadający dzieci zarabiają więcej, wiatr wieje, bo wiatraki się kręcą. Taka chłopa logika... Ludzie którzy zarabiają więcej decydują się na dzieci dzbanie i tyle, a nie że jak spłodzisz gówniaka to dostaniesz podwyżkę xD

Ja na przykład zamierzam mieć dziesięcioro dzieci. Trzeba ratować polską demografię.

ja bym chciał bardziej szczegółowe statystyki w których są na przykład takie dane jak wiek danych osób

Mam 7 rodzeństwa I jedyne reakcje z jakimi się w życiu spotkałem na tą informację to dokładnie to co powiedziałeś, czyli śmieszki w stylu "co oni kondomów nie odkryli???" I nie przeszkadzało mi to w sumie ale rzeczywiście takie zachowania to oznaka jakiejś powszechnej patologii społecznej postrzegania tak rodzin wielodzietnych.

Po co w taki sposób czytać statystykę? Przecież logiczne jest, ze im większe gospodarstwo domowe tym wydatki na jedną osobę będą mniejsze. Paliwo, energia elektryczna, a nawet zarobek będzie wyższy właśnie ze względu na ilość osób. Ale to nie znaczy, ze nagle ilość potomstwa sprawia, ze zostaniesz prezesem spółki i zaczynasz jakoś super zarządzać swoim życiem. Też wywodzę się z dużej rodziny i wyzwania związane z prowadzeniem tak dużej rodziny są olbrzymie. Statystyki nie powiedzą, ze utrzymanie mieszkania albo domu, gdzie komfortowo żyje dajmy 8 osób jest znacznie trudniejsze, bo 40,2 czy nawet 50 to za mało. Nie powiedzą o tym, że mnóstwo rodziców nie ma czasu na swoje dzieci, bo muszą od rana do wieczora zapierdzielać na dwa etaty aby zarobić na ten dom, nie powiedzą, że jak coś się wysypie po drodze, zachoruje jakieś dziecko albo rodzic to nagle wszystko zmienia się o 180stp. Fajnie mieć dużą rodzinę ale trzeba być świadomym i mierzyć siły na zamiary. Znam kilka rodzin wielodzietnych, które nie poradziły sobie z tym wyzwaniem, a dzieci delikatnie mówiąc trafiały do różnych ośrodków czy zostały pozostawione same sobie. Ja nie dramatyzuje ale musimy patrzeć na kontekst, nie na słupki, które w tym wypadku są nawet błędnie interpretowane.

Pewnie się nie opłaca... ale jedno wiem na pewno - warto (parafrazując)

Ten swiat jest tak pojebany ze lepiej na niego dzieci nie powoływać. Nie chciałabym rodzić sie w tych czasach.

dasz radę mieć 1 dziecko więcej niż ci się wydaje - u mnie to się zgadza, mimo że mam dobrą prace to w w. 27lat wydaje mi się że sam siebie nie potrafie utrzymać przy życiu bez emocjonalnego i organizacyjnego wsparcia rodziców i sam czuje sie jak dziecko które musi siebie utrzymać, ale jednak jakoś żyje po wyprowadzce, czyli wydaje mi się że jestem zdolny do -1 dzieci, a tak na prawde do 0

A ja dla odmiany mając czwórkę małych dzieci (6 lat, 4- letnie bliźniaczki i 2-lata) spotykam się prawie wyłącznie z pozytywnymi komentarzami. Zdecydowanie częściej jest to podziw, że dajemy z mężem radę niż posądzenie o patologię. Często ludzie się uśmiechają jak widzą naszą ekipę, gdzieś wchodzącą. Czasem ktoś rzuci jakimś komentarzem o "500+", ale ja to odbieram zawsze jako żart. Na szczęście niczego nam nie brakuje (poza czasem ;) ). Może ten pozytywny odbiór to kwestia tego w jakim żyję środowisku? Albo po prostu nastawienia? Jestem duma z mojej rodziny, więc nawet nie zauważam, że ktoś mógłby oceniać mnie negatywnie. Chyba jedyną osobą z mieszanymi uczuciami była moja mama, ale wynikało to jedynie z trosk czy damy sami radę. Z mojej perspektywy odbiór rodzin wielodzietnych się zmienia - na szczęście :) Choć domyślam się, że nie jest to norma.

Nie dziwię się, że dzietności w Polsce spada. Dzieci to odpowiedzialność i pewien rodzaj wyzwania, a współcześni młodzi Polacy w większości są niedojrzali emocjonalnie i roszczeniowi.

Nie no, mocno tu odleciałeś i moim zdaniem w dużym stopniu mimo zauważenia, bagatelizujesz fakt, że na dzieci decydują się po prostu osoby z lepszą sytuacją materialną i mówimy tutaj o raczej przytłaczającej większości przypadków.

Też mam pięcioro rodzeństwa, i gdyby któregoś z nas nie było, to nasza rodzina byłaby trochę do du.y.

Szymon próbujący naprawić polską demografie argumentując że więcej dzieci to nie koniec świata

Jako osoba zajmujaca się takimi statystykami pod kątem socjologii, pozwolę sobie nakreślić, jaka dokłądnie to karoseria, bo nawet czytałem ze dwie prace na ten temat;] To o czym mówi Szymon, tłumacząc, ze to w uproszczeniu małżeństwa bez dzieci to kategoria nazywana DINK (czy tam DINKs w liczbie mnogiej), co się rozwija jako double income no kids - czyli dosłownie dwa dochody bez dzieci. Są to pary, formalne lub nie, w których obie osoby pracują i prowadzą wspólny budżet domowy, lecz nie mają dzieci. I generalnei nic nie stoi na przeszkodzie, aby była to para homoseksualne, a nawet zupełnie inny rodzaj partnerstwa, choćby dwóch kumpli ze studiów razem wynajmujących mieszkanie i dzielących się kosztami wyżywienia itd. dla obniżenia kosztów, choć zwykle takie opcje się pomija i ogranicza do par, które potencjalnie mogłyby mieć dzieco, a z jakichś powodów się na nie nie decyzują. I ogólnie prace, które czytałem analizowały zjawisko tego, ze jest coraz więcej DINKsów, coraz mnie SIWKów (Single Income With Kids - jedna osoba pracuje i w gospodarstwie domowym są dzieci), a co do reszty opcji, czyli para z dziećmi to nie ma skrótów literowych, a cyferki typu 2+1, 2+4 itp.

Ciekawe. Dzięki za materiał. Też jestem z wielodzietnej rodziny, ale nigdy się nie spotkałam, na szczęście, z negatywnymi reakcjami.

Pierwszy! Dziękuję wszystkim, pozdrawiam rodziców i znajomych.

Co do nałogów to jeden z moich rodziców w okresie naszych problemów finansowych w 2009 roku rzucił palenie, aby "nie wydawać na głupoty". Słyszałem, że obecnie jest szczęśliwy z tej decyzji 😉. Więc jest trochę w tym raporcie racji

Piękny przykład udowadniania tezy na siłę :) Ciekawe statystyki, ale komentarz Szymona ewidentnie tendencyjny. W TVP na korzyść pisu tak analizują dane :D

A ja zauważyłem że ostatnio pojawia się mnóstwo materiałów które mają na celu ściągnąć mnóstwo uwagi ludzi z dziećmi przez narrację która zakłada że rodziny wielodzietne są stygmatyzowane. Cała stygmatyzacja przez ludzi młodych zamyka się na "madkach" i "bąbelkach" które nie są jednoznaczne z matką i dzieckiem, czego twórcy wypuszczający materiały o tej tematyce albo nie zauważają albo tylko udają. Przez całe 22 letnie życie nie spotkałem się z sytuacją gdzie ludzie mówili czy myśleli pogardliwie o mojej rodzinie gdy słyszeli że jeden z moich rodziców pochodzi z rodziny wielodzietnej (tu 13 dzieci) a nawet podziwiali że mam 5ak wielką rodzinę. To samo spotykało rówieśników. Jedyny moment który wywoływał pogardliwe podejście u mnie i rówieśników było podejście do rodziny jako do generatora pieniędzy z gopsu bądź braku jakiego kolawiek zainteresowania rodzica dzieckiem i jednoczesne rozpuszczanie wychowaniem bezstresowym bez jakichkolwiek norm które trzeba dziecku przedstawić aby było człowiekiem a nie płatkiem śniegu któremu wydaje się że jest wyjątkowy. Edit: obejrzałem do końca i to prawda stereotypy to bullshit o ile nie ma się podejścia takiego jak wymieniłem czyli rozpuszczanie dziecka i wpędzanie go w tryb uważania się za bardziej wyjątkowa jednostkę niż jest

Jeśli zastanawiacie się nad posiadaniem dzieci: 1. Żłobek z internatem nie istnieje. 24 godziny na dobę ktoś musi się dzieckiem zajmować - zwykle Ty lub partner/partnerka. Wspólne wakacje, spontaniczne wyjścia, wspólne spokojne wieczory - zapomnijcie o tym jak było pięknie, może za parę lat powróci - no chyba że macie dziadków to przy planowaniu da się ogarnąć, wyłączamy tylko spontaniczne. 2. Istnieje pewne ryzyko, że dziecko urodzi się niepełnosprawne - nawet jeśli do samego porodu będzie ok to sam poród jest również zagrożeniem. Wtedy może się okazać, że jedno z was będzie musiało się takim dzieckiem opiekować przez paręnascie/parędziesiąt następnych lat. 3. Wybaczycie wszystkie kłutnie i ustawianie was waszym rodzicom - dziecko będzie takie jak wy kiedy byliście dziećmi, oprócz serii waszych zalet, odziedziczy też wszystkie wady. 4. Po około 2 latach dziecko zacznie przejawiać własną tożsamość - przestanie się z wami zgadzać we wszystkim, będzie miało swój pomysł na życie, nie koniecznie zgodny z wizją tego co Ty akurat musisz/chcesz zrobić. 5. Rozczaruje was w pewnych aspektach, w innych zrobi na was wrażenie. 6. Będzie musiało przejść przez system edukacji, na który macie znikomy wpływ. 7. Uroda/Zdrowie waszej partnerki może ucierpieć (chociaż nie musi - loteria + dbanie o siebie) 8. Jak pójdzie do żłobka/przedszkola to przez pierwsze parę miesięcy będzie chore (z drobnymi przerwami) - praca w takich warunkach jest mało komfortowa. 9. Jeśli lubicie porządek, będziecie musieli dużooo sprzątać .... dużo dużo.

Z tym kierownictwem i dziećmi prosta sprawa: kierownik musi brać odpowiedzialność, większość ludzi unika tego jak ognia. Ta sama osoba która przyjmuje odpowiedzialność za pracowników, podejmuje konsekwentnie decyzję brać odpowiedzialność za większą rodzinę: czy też vice versa. Kluczowem jest tu odpowiedzialność. Jestem kierownikiem od 3 lat i rzeczywiście mogę powiedzieć anegdotycznie że u nas bardzo wyraźnie widać że na stanowiska kierownicze nie aplikują osoby bez dzieci (mimo że są w podobym wieku).

a odnośnie tego "dasz radę mieć 1 więcej dziecko niż ci się wydaje" no to ja wątpie, że dam radę nawet bez dzieci, więc to sugestia, że dam radę bez dzieci? XD

W żadnym stopniu nie mam zamiaru promować obrazu rodzin wielodzietnych jako patologii, ale w tym filmie aż roi się od wniosków wynikających z nadinterpretacji. Badanie mówi o korelacji większego dochodu z posiadaniem większej ilości dzieci i to w zasadzie wszystko co mówi. Nie mówi jakie jest źródło dochodów, ani tym bardziej czy to osoby z lepszą sytuacją materialną postanawiają mieć więcej dzieci, czy ludzie poprawiają swoją sytuację materialną niejako z konieczności, czy może mając jako tako zabezpieczoną sytuację materialną z powodów rodzinnych decydują się na posiadanie dzieci (np. pracują w rodzinnej firmie i w zasadzie wiedzą, że będą mogli oczekiwać większych zarobków wraz z nabraniem doświadczenia i przejęciem części obowiązków od starzejących się rodziców). Spożycie alkoholu i tytoniu... huh... absolutnie nie twierdzę, że jakkolwiek można na podstawie tych danych wyciągać wnioski przeciwne, ale chciałbym jedynie zauważyć, że badanie może całkowicie nie uwzględniać spożycia nieakcyzowego alkoholu i papierosów z przemytu (przez nieakcyzowy alkohol mam na myśli pędzony samodzielnie oraz kupowany na czarno, od dobrego domowego wina po tzw. paliwo rakietowe). Co do reszty to oczywiście należałoby też zwrócić uwagę na metodologię badań, reprezentatywność grupy badanej itd. Jednak nie mogę pozbyć się wrażenia, że w przypadku badań, których wyniki nie zgadzają się z Twoim światopoglądem rozbijasz gówno na atomy (i chwała Ci za to), aby dokopać się do wszelkich możliwych problemów związanych z metodologią, natomiast w przypadku badania, które go wyniki są takie, jakich byś oczekiwał nie wykazujesz najmniejszej chęci zweryfikowania, czy zostały one przeprowadzone rzetelnie, czy wnioskowanie jest w pełni uzasadnione zgromadzonymi danymi itd.

Sorry ale większość ludzi w wpada z dziećmi a nie planuje potomstwo.

Opłaca, nie opłaca, co to za głupie pytanie. Wszystko ma swoje konsekwencje, a ludzie są rozni bo z różnych rodzin, sytuacji i środowisk pochodzą. Sytuacji idealnych i właściwych dla wszystkich nie ma. Jest cała masa zmiennych, zaczynając od tego jacy są rodzice, dziadkowie, ewentualnie dalsza rodzina i w ogóle ludzie z którymi jest się w jakiejś interakcji. Dalej zależy wiele od sytuacji w domu na różnych płaszczyznach, sytuacji w państwie, jego kulturze, sposobach kształcenia, wychowywania, budowania relacji, potrzeb i celow w życiu, spędzania czasu itd. Wszystko ma swoje konsekwencje, przecież bardzo łatwo jest dostrzec w ludziach pewne zachowania, sposoby bycia, reakcje, które z czegoś się biorą, czyli z tego co przeżyli i w jakich warunkach. Charakterystyczne w większości będą osoby pochodzące z rodzin patologicznych, charakterystyczni będą jedynacy, maminsynki, czy ofiary przemocy, charaterystyczne są też osoby wychowane w rodzinach wielodzietnych, zazwyczaj ma to swoje wady, deficyty, zalety czy ulatwienia. W różnych proporcjach. Każdy sam powinien być nauczony rozpoznawać swoje preferencje w tym temacie. Ja nie uważam żeby rodzina wielodzietna to było idealne czy choćby dobre środowisko do wychowywania się dzieci, ale tak samo nie uważam żeby tak było z jedynkami. Z różnych powodów rodzących różne problemy i różne deficyty, choć jednego łatwiej na pewno teoretycznie ogarnąć niż grupę, ale do tego trzeba też mieć trochę oleju w głowie i życiowej wiedzy, czy choćby intuicji. Mnie na przykład w ogóle nie dziwi że Szymon jest z rodziny wielodzietnej, jego umysłowe nadgadulstwo jest jednym z charakterystycznych deficytów wyniesionych z takich warunków. No bo jak być zrównoważonym, spokojnym, zdystansowanym kiedy od urodzenia nie znasz ciszy, spokoju tylko od rana do wieczora głowa musi wchodzić siłą rzeczy w nieustanne interakcje i zmagać się z różnymi sytuacjami na różnych poziomach? Ciekawe ile czasu Szymon wytrzymałby w medytacji, kiedy głowa nie ma ku temu sprawnych hamulców? No wszystko ma swoje konsekwencje, ale co kto woli.

jakie zasady były tego badania ? , jaka proba badanych ? lokalizacja badanych itd bo nie widze tutaj tych liczb poproszę o link do tych danych

Kurde Szymon dziękuję😊 Cieszę się że są kanały jak tę, robisz mega robotę.

Statystycznie 100% alimenciarzy ma dzieci i 100% rozwodników było żonatych. Tyle jest warta statystka.

Moja perspektywa na to zawsze była zakrzywiona i dobrze o tym wiem. Mieszkam na osiedlu które każdy kto przyjeżdża określa jako "patologiczne" i w pełni się niestety z tymi opiniami zgadzam. Pełno chuliganów, najpopularniejszy sklep to monopolowy, wiecznie oblężony przez facetów, najpopularniejsza robota to harowanie na czarno na budowie. W samej mojej klatce większość to wykształcenie gimnazjalne/podstawowe, paru sąsiadów żyje na diecie piwnej (co wiem bo się tym chwalą. Piwo na śniadanie, wyrzygać i dwa piwa na wypełnienie żołądka) a średnia zapadania w ciążę to chyba 16 lat z tego co słyszę Wychowałem się w rodzinie 4 dzietnej, dosyć biedna bo tylko około 2.3k z emerytury ojca, przed 5 laty była reewaluacja to trochę się polepszyło, ale jakoś zawsze jak słyszałem dużo dzieci to myślałem od razu w stronę raczej Mopsiar, karitas, 500+ i inne socjale bo to było po prostu środowisko które mnie wychowało. Takie filmiki zawsze są w sumie interesujące

Czyli, mam/chcę dzieci to się na nie zarachuje, a potem i tak odejdą na swoje…. Posiadanie dzieci to nie jest żadna gwarancja na szczęście, niestety wszyscy myślą tak myślą.

Człowiek rozwijający się ze wględu na dziecko to po prostu człowiek rozwijający się pod presją

10:50 mniejsze zużycie energii ma mniejsze, dopóki wszyscy są pod jednym dachem i mają jedno auto, zużycie wzrasta gwałtownie jak wychodzą z domu na swoje. Przecież przeludnienie to najwieksza i bezpośrednia przyczyna wzrostu co2 i ocieplenia klimatu.

Gdy jesteś kierownikiem to już możesz sobie ustalić godziny w jakich możesz pracować . Ja szeregowy pracownik pracuje od poniedziałku do soboty z przerwami każdy tydzień to inna godzina i nic nie mogę sobie zaplanowano z wyprzedzeniem . Każdy kto umnie rodzinę zawsze się zwalnia

Warto mieć dzieci, ale tyle na ile człowiekowi pozwala zdrowie i możliwości zarobkowe. Jak ktoś jest np bez odpowiednich perspektyw zawodowych, to w ogóle nie powinien ich mieć.

Tymczasem ja, która chce mieć dziecko tak po prostu, bo tak czuje: 😢

Komentuje dla zasiegów, ale nie tylko.. Z dziećmi, jak i z wieloma innymi kwestiami jest tak jak w przysłowiu: "kto chce - szuka sposobu; kto nie chce - szuka wymówki".. A jeszcze: egoizm, leniwstwo i krótkowzroczność .. DZIĘKI ZA PRACĘ!

To chyba nie ma się "opłacać"

Jest wyraźny wniosek z tego filmu. Patusy nauczyły się korzystać z gumek i nie należy ich mylić z tymi co mają wiele dzieci. Ci co mają kasę mogą sobie pozwolić na rozmnażanie. U mnie poki z tym średnio więc się w potomstwo nie pcham, ale jak tylko mi się poprawi to to będę się starał 😊

No właśnie! Ostatnio dyskutowałam na ten temat na forum internetowym. Większość osób uważa, że problem nie istnieje, ale moim zdaniem jednak istnieje :/ PS. też pochodzę z wielodzietnej rodziny i w dodatku mieszkam na wsi (XD) i teksty, które często słyszę to: 1. ale jakim cudem skończyłaś studia?? (przecież ludzie na wsi nie chodzą do szkoły, albo edukację kończą na gimnazjum - serio, usłyszałam coś takiego), 2. to ty nie mówisz gwarą?? 3. ale jak to, masz TYLE rodzeństwa? to jak twoi rodzice dali radę was utrzymać i posłać do szkoły?? Trochę to bawi, ale jest też trochę przerażające...

Taki zabieg okoliczności że rodzice również mieli nas sześcioro i o dziwo do biednych rodzin nie należeliśmy. Co prawda z opowieści taty wynika że w połowie lat 90 było ciężko ale wówczas chyba większość Polaków źle znosiło transformacje gospodarczą.

Moj maz jest Austriakiem i ma szescioro rodzenstwa Jest cudownie kiedy wszyscy spotykamy sie na urodzinach albo w swieta Praktycznie jest jezeli ktos z rodziny potrzebuje remontu Zawsze wszyscy sa chetni do pomocy Kazdy cos potrafi Nigdy nie zatrudniamy fachowcow Mieszkam blisko centrum Wiednia i czasami na spacerze spotykam samotne starsze osoby bez rodziny Sa szczesliwe jezeli moga z kims zamienic pare slow

To ja jestem jakiś dziwny bo na wieść o wielodzietności czy licznym rodzeństwie kogoś zawsze reagowałem podziwem - ale ktoś ma wesołą ferajnę. Domyślne wyobrażenie to nie była bieda, ale duży dom. Może jakieś doświadczenia czy telewizje na to wpłynęły, ale wciąż dla mnie posiadanie licznej rodziny jest respekt+1000

hej , kocham się z Tobą kłócić :) A tak na poważnie ktokolwiek ma inne poglądy niż ja , szanuję go :)

1-2 dzieci. Piję alkohol i palę by się odprężyć po stresie każdego dnia praca i opieka 3-4. Nie piję nie palę bo to już nie działa xD