Bardzo dobrze, że pojawił się taki temat na kanale. Podpisuję się pod wszystkim, co zostało powiedziane. Jedynie nie wybrzmiały mi dostatecznie mocno dwie sprawy: 1. Nie bierzemy psa do domu, żeby nauczyć dziecko odpowiedzialności. Do takiej edukacji to co najwyżej roślina doniczkowa się nadaje. 2. Jeśli pies jest już w domu i pojawia się dziecko, to najważniejsze jest, żeby nie zaniedbać psa, i żeby nauczyć dziecko, że pies to nie zabawka i należy mu się szacunek i respektowanie jego strefy prywatności. Żeby potem nie było, że pies pogryzł dziecko (bo nie wytrzymał setnego wsadzenia palca w oko).
Dziś mogę swobodnie powiedzieć ze pies wyciągnął mnie z depresji, postawił na nogi w najtrudniejszym czasie w moim życiu (nagłe zwolnienie z pracy) życie miało sens kiedy wychodziłam o 5 rano z małą bulbą na spacer… teraz jest małe dziecko które kocha naszego psa, czasu dla psa jest mniej bo dziecko na pierwszym miejscu ale da się, można. Warto mieć psa
Super odcinek! ❤ Mój pierwszy pies, ze schroniska, kundelek, przeżył ze mną prawie 15 lat, dożył prawie 18 roku życia. Drugi psiak, również adopciak, kundelek, mieszaniec z myśliwskim terierem niemieckim, stał się kompanem spacerów, asystentem w pracy zdalnej, oswoił się z podrozami autem, kilkoma nowymi komendami, stał się mniej lekowy, odzyskał radosny uśmiech i zaufał. Trzeba poświęcić ogrom czasu, zaangażowania, spokoju, miłości, obecności, weterynarz jest też potrzebny każdemu psu, nie tylko temu z trudną przeszłością- choroby zdarzają się kazdemu. W zamian otrzymuje się obecność futerkowej istotki, radość, lojalność, mnóstwo uśmiechu, szczęśliwy czas. W pierwszych miesiącach to opiekun jest bardziej terapeutą dla psa, moim zdaniem. Dostaje się natomiast ogromną dawkę endorfin. Ponadto sądzę, że w schronisku to pies wybiera opiekuna. 🙂🍀🐶🐕💙
Mój pies jest moim terapeutą poprzez to, że daje mi motywację każdego dnia, żeby wstać, iść na spacer, iść do pracy i zarobić na mięsko i zabawki dla niego 😅 moje wcześniejsze zwierzęta (psy, koty i fretka) były dużo mniej wymagające ale po prostu jestem zmuszona szukać rozwiązań i się edukować. Moj dwu letni, adoptowany jako szczeniak kundelek nie potrafi pokazywać potrzeb, muszę zgadywać czy właśnie szczeka bo chce na dodatkowy spacer, chce się przytulać, chce się więcej bawić, może ma ochotę na jakiś przysmak a może potrzebuje świeżej wody. Więc czekamy za zamówieniem i będziemy próbować komunikacji poprzez przyciski, wszystkie wcześniejsze moje zwierzęta komunikację potrzeb same wypracowały a ja się tego nauczyłam, spacer oznaczało szczekanie pod drzwiami, chce jedzenia/picia uderzył w miskę bądź wokalizowały przy misce itd. a nasza sierotka nie umie skutecznie pokazać co potrzebuje, tylko patrzy na mnie i szczeka 😅 czy wiedziałam, że adoptując szczeniaka trafi mi się taki bardzo wymagający typ, no nie. Zaskoczeniem okazała się też długa sierść, która wymaga dużo pracy, on sam w sobie potrzebuje ogromu uwagi, tak kilka (3-4) godzin dziennie aktywnej zabawy i spaceru a do tego jeszcze przytulanie, głaskanie i czesanie, żeby zaspokoić potrzeby tej 13 kilogramowej kulki, zaskoczeniem jest też to, że on nie zmienia podejścia do mnie w trakcie choroby, wcześniej zwierzaki widziały, że jestem chora np. leżę z gorączką i przez ten czas oczekiwały mnie aktywnej zabawy a w zamian więcej sie przytulały, jego moja choroba nie interesuje, on nadal musi się wybiegać tak samo 🤷 ale to raczej nie zależy od stanu człowieka czy może adoptować/kupić zwierzę, taki człowiek musi być gotowy na to, że to żyjąca istota, którą trzeba się zaopiekować, bez względu na to, jakiś wymagania przed nami postawi, ja go traktuje jak dziecko na czterech łapach, bo on tak samo czuje, ma emocje i potrzeby.
To że dluga siersc wymaga pielęgnacji to nie powinno nikogo zaskoczyć. Nieczesana zbija się w kołtuny. Myślę że piesek dłużej się uczy. 3letni dopiero jest dorosly. Ja wyprowadzam na spacery o stałych porach 3razy dxiennie dłuższe i na ogród co 2godziny. Jedzenie też o stalych porach. Mam ogród to latem biega ile chce. Uważam że stałe godziny spacerów i posiłków sprawiają że on łatwo się uczy. To mój trzeci piecek wkrótce skonczy 3lata i nie ma dnia żeby nie nasikal na firankę. Niestety zdarzają się takie,, egzemplarze,, że ze złości albo sama nie wiem z czego potrafią nasikac w domu. Nawet jak przyjdzie z podwórka, inna sprawa jest nie kastrowany, nie chce dawać narkozy dla każdego zabiegu. Wiem że będzie trzeba chociaż raz a może i dwa w przyszłości usuwać kamien nazebny.
@@karinaanowak1509 ja wiem jak opiekować się psem ale adoptowałam szczeniaka - kundelka z krótkim włosem, który z czasem stał się włosem długim, to nas mogło zaskoczyć, bo było nie do przewidzenia.
Jak chcesz być kochana to miej psa a jak chcesz kochac miej kota. To prawda. Ja mam trzeciego pieska jako już seniorka, wypełnia on pustkę,, syndrom opuszczonego gniazda,,. Jest nadal dzięki pieskowi (pinczer) wesoło dużo dajemy sobie przytulaskow, chodzimy na spacerki i cieszymy się życiem. Wszelkie troski łatwiej znosić z czworonogiem.
Od zawsze w moim zyciu byly psiaki, odkad miekszamy w miescie partner kategorycznie jest na Nie! wiadomo to obowiazek a nie zabawka na chwile, dla mnie jest jak kolejne dziecko bo tez potrzebuje uwagi I dbania o niego kazdego dnia
Bardzo fajny wywiad, dużo mądrej wiedzy, jednak troszkę wg mnie krzywdzące stwierdzenie, że małe dzieci i pieski w pakiecie to zły pomysł. Wzięliśmy nasza suczkę w ciąży (piesek bardzo energiczny Jack Russell terrier, wiedziałam na co się pisze i jakie ma potrzeby:)) w żadnym razie po narodzinach synka piesek nie poszedł w odstawkę, jest dla nas członkiem rodziny, a dziecko super wychowuje się z psem :) pozdrawiam!
Kasiu Katarzyno temat podjęłaś. Zaciekawiona tematem, tak zaczęłam w tym tygodniu zwracać uwagę na te pieski na spacerze, no i wiesz właściciele są straaaasznie zazdrośni, na pytanie czy można pogłaskać, przewaznie odpowiadają, że ich pies nie lubi dawać się głaskać 😂
To nie jest kwestia zazdrości. Dla psa podchodzenie obcych ludzi, którzy chcą go głaskać jest stresujące i tyle. Jeśli zebrać na spacerze parę takich osób dla psa robi się to nieprzyjemne. Oczywiście psy są udomowione i z reguły nie "odmówią" pogłaskania ale trzeba obserwować swojego psa i jak nie ma ochoty, to po prostu nie pozwalać go głaskać. Mój pies bardzo lubi ludzie ale jak jesteśmy na spacerze to obserwuje go i ja widzę, że ma ochotę na mizianie, to pozwalam a jak widzę, że nie to nie. Język psi po.aga ale tutaj trzeba udać się do behawiorysty aby to dobrze odgadnąć 😊
@@sylwiab4274 ale co odgadnąć? Pod weterynarzem stał dwa tygodnie temu pan z młodą pitbulla, taką ładną srebrna, dałam jej powąchać dłoń, wzięła uszy po sobie i sama wślizgnęła się pod moją dłoń głową. Takie piękne zwierzę. Ale było tym razem widać, że właściciel też chętnie by się podłożył do głaskania. ;) Ludzie szczęśliwi chcą się szczęściem dzielić ze światem. 🌷 Ja jestem zdania, że pies sam może decydować , czego chce hahahaha. A bo myślisz, że chodzą bez kagańca i się boją, żeby problemów nie było? Nie wiem, nad tym się nie zastanawiam. Wiem tylko, bo mieszkam na wielkim osiedlu, że był u mnie problem, że jak się jechało z dzieckiem w wózku, to trzeba było zatrzymać się i stawać pomiędzy , bo niestety są właściciele, którzy nie skrócą smyczy psu, gdy przejeżdża przodem dziecko w wózku. To jest duży problem. No ja to uważam, że to niedopuszczalne, za takie coś powinna być kara, na pewno większa niż za kupy na trawnikach. Niestety nie można wierzyć obcej osobie , że np jakiś ogromny pies będzie grzeczny, w takich przypadkach liczy się bezpieczeństwo dziecka i spokój psychiczny opiekuna dziecka. Są są tacy szaleńcy, którzy uważają, że oni absolutnie wiedzą, jak pies się zachowa, ale niech to ćwiczą na swoich dzieciach. ;) Wszystko jest energia, na jedne dziecko może dobrze reagować pies na inne inaczej. Za bardzo wierzyć psu i testować go na ludziach, którzy nie wykazują w danej chwili takiej chęci to jest jakąś oznaką zaburzenia psychicznego, jeśli nie choroby. No uważam, że jest to problem. Mam nadzieję, że każda dobra książka o tresurze daje odpowiedź, jak w takich sytuacjach postępować, żeby było jak najmniej dziwnych incydentów, bo zwierzątka nie są winne, że źle się z nimi postępuje.
Nie dotyka się cudzych zwierząt, obcych zwierząt, bo tak. Nieważne co ty uważasz, czy to zazdrość czy nie- nie ruszaj, gdyby on poczuł się zagrożony to nie tylko ty byś ucierpiała ale niestety też ten pies.
No, ja kiedys miałam swinkę morską; i było bardzo fajnie, bo to było ciche zwierzątko, nie sprawiało problemów, jeszcze potem miała, nasza Sunia, córeczkę. ;-) Bynajmniej nie polecam za bardzo zwierząt osobom, które nie mają funduszy na ich utrzymanie. Takie wierzątko też ma swoje ;potrzeby, każde z nich inne, i nie będzie się czuło dobrze, jesli nie możemy ich zaspokoić. Ja kilka lat temu zdecydowałam się na 2 myszoskoczki. Też bardzo fajne to były stworzonka, ale niestety po jakims czasie musiałam je oddać.
