Wydaje mi się że postrzegana lepsza jakoś starych narzędzi, wynika z błędu przeżywalności. Stare narzędzia niskiej jakości zwyczajnie znalazły się na śmietniku dekady temu, produkt dobrej jakości, który miał wyjątkowo dobrej jakości materiały a właściciele dbali o jego konserwację, mógł być używany z przerwami przez dziesiątki lat. Podobnie ma się sprawa z muzyką, to nie tak że kiedyś muzycy byli uniwersalnie lepsi od dzisiejszych, po prostu kulturowy szrot sprzed dekad nie przetrwał do naszych czasów.
Ding ding. Dokładnie tak. Nawet z elektroniką tak jest. Mam w kompie już prawie pietnastoletni dysk. I to nie jest tak że dawniej dyski lepsze robili. Nie. Po prostu ten dysk vintage po prostu dobrze wyszedł.
Nie robimy z dębu żadnych trzonków. Ze względu na dużą sprężystość będą bolaly ręce. Jesion, akacja. Poza tym dąb jest najcięższym krajowym drewnem. Po kilku godzinach pracy to ma znaczenie. A ten kupny pobijak -gdy rączka wyjdzie to można ją obsadzić wstawiając klin na dno.
Nie koniecznie za cienka ta nowa rączka tylko głównie chodzi o to, że Jesion kompletnie inaczej tłumi drgania niż dębina a to automatycznie przenosi się na odczucie komfortu w pracy. Znając życie wykorzystano pewnie jeszcze Jesion polny, (czyli pojedyncze drzewo rosnące na otwartym polu, przez lata smagane wiatrami było bardziej elastyczne i wytrzymałe) taki Jesion podobnie jak i Wiąz był niegdyś daleko bardziej ceniony i szanowany niż zwykły Jesion.
jakoś fascynuje mnie, że ktoś mógł dojść do tego, że jakaś rasa drzewa, w jakiś okolicznościach może potem w postaci drewna zachowywać się inaczej, i będzie to nadawać się do czegoś jak żadne inne.
Myślę, że to kwestia wieloletnich obserwacji, dawniej ludzie byli o wiele bliżej natury. O tym, że Polny Jesion był najwyżej ceniony jako materiał na łuki wzmiankowano już w zapiskach z 15-16 wieku a pewnie i wcześniejszych o ustnych przekazach nie wspominając, oczywiście lepszym materiałem był Cis ale ten pod ochroną był już od czasów Jagiełły, o ile pamiętam zapisano to w Statuach Wareckich coś koło 1428 roku. Wiadomo, ze jeszcze lepsze były łuki refleksyjne ale to były konstrukcje znacznie bardziej pracochłonne, złożone, (bo kompozytowe, drewno, róg ścięgna) i znacznie droższe, dopiero 16-17 wiek to szerszy napływ takich konstrukcji ze wschodu, niewątpliwie duża część jako zdobycz wojenna a reszta jako wymiana handlowa. Mnie bardziej zastanawia ile rzeczy zapomnieliśmy bo żadne zapiski się nie zachowały.
@@jakubwasowicz1533 Gran to chyba najpowszechniej obecnie używany materiał na trzonki siekier czy toporów. Starzy mistrzowie drwalstwa za najlepszy na równi uważali Wiąz i Robinię Akacjową, potem Jesion i co ciekawe "odziomki brzozy, równie dobre są też odziomki Wiązu i Jaworu, ale znalezienie prostych odcinków tych gatunków graniczy z cudem). Dębu nie polecano bo odparzał ręce i pierze po rękach (pierze czyli dłonie po uderzeniu parzyły na wskutek przenoszonych wibracji) , Buku też nie, bo pod wpływem potu i przesychania drewno murszeje i z czasem kompletnie niespodziewanie pęka i to często w paskudny sposób raniąc użytkownika, no i też pierze, Grab uważano, że też może odparzać, (ale mówimy tu o siekierach a nie krótkich trzonkach młotków) Co ciekawe na krótkie trzonki starzy mistrzowie polecali Głóg, ale zawsze zaznaczali, że jego wysuszenie to wyzwanie. No i oczywiście Święty Graal na trzonki czyli Cis, ale jego pozyskanie to abstrakcja bo jak wiemy jest pod ochroną no i obróbka wymaga uwagi, pył jest trujący. Ciekawie byłoby przeprowadzić jakieś nowoczesne naukowe testy i zobaczyć czy starzy wyjadacze mieli racje.
Fantastyczny kanał. Sam bawię się podobnie w przy domowym warsztaciuku... Dobrze podpatrzeć i zaczerpnąć wiedzy i inspiracji od wiele bardziej doświadczonych. Pozdrawiam i powodzenia!
Artyzm stolarstwa tradycyjnego i kunszt montażowy! Pytanie czy więcej czasu kosztuje rejestracja czy montaż. Na prawdę miło sie to ogląda. Oscar za zdjęcia, reżyserię, montaż i scenariusz, No i oczywiście za pierwszoplanowa rolę główną😃.
Even though I dont understand a word being spoken I still think these are some of the best woodworking videos on RU-vid. Very entertaining and even more informative. Thank you for the wonderful content. Much love from the UK.
totalnie mnie stolarstwo nie interesuje, ale filmik obejrzałem cały. świetnie się ogląda jak ktoś coś wykonuje z pasją, przy tym szczerze się ciesząc. pozdrówki
Ostatnio spróbowałem zrobić pobijak z poroża jelenia. Całe życie korzystałem z drewnianych i poroże okazało się o wiele lepsze. Ma idealną wagę i świetnie przenosi energię uderzenia na dłuto, przy czym jest na tyle miękkie, że nie niszczy dłut. Polecam ;)
Год назад
A to ciekawe - a jak z wagą? Potrzebuję ok 1 kg pobijaka do pracy z przysiekami - da się?
@ moje waży dokładnie 510g, a robiłem z dość sporego zrzutu. Mi taka waga wystarczy, bo robię raczej bardziej precyzyjne rzeczy. To po prostu wyszlifowany kawałek tyki długości ok.30cm. Uderzam wygładzoną częścią między oczniakiem a różą. Myślę, że ciężar można by łatwo zwiększyć w dowolnym miejscu nawiercając wnętrze i wkręcając tam śrubę, bądź zalewając ołowiem.
fenomenalny odcineczek, bardzo przyjemnie się oglądało, mimo iż nie siedzę tak głęboko w temacie. Mam pobijaka z magnussona i jestem zadowolony ale nie korzystam z niego aż tak często
Generalnie w tamtych latach (mam na myśli nawet 100lat wcześniej) narzędzia robiono mega solidnie i wiedza na ten temat była potężna ponieważ nie było internetu i nie mogłeś sobie od tak kupić młotka czy dłuta.druga rzecz to profesja która była doskonalona przez ludzi.kowal to był kowal,murarz to murarz itd.mój dom ma 112 lat i nadal ma oryginalne mury,więźby dachowe bez nawet jednego gwoździa.belki są tak twarde że od wkręta urywają się łby lub bit śrunokręta się zetnie.cegła glina i drewno.trzy dominujące materiały,do tego fachowa ponadczasowa wiedza i budujesz swojego rodzaju bunkier w postaci domu który przetrwa bardzo złe warunki pogodowe,jest ciepły,przytulny,nie ma w nim grzyba ani pleśni a to wszystko za sprawą tak dobrze przemyślanych prostych narzędzi.pozdrawiam
Bardzo podoba mi się pomyśł na styl filmów. Przede wszystkim w stolarstwie najważniejsze jest kombinowanie że robisz coś do czego potrzebujesz maszyn których nie masz A musisz wymyśleć coś żeby zrobić tym co masz stolarstwo to nie tylko praca czy pasja to też styl życia
Jak zwykle się podobało. Merytorycznie i ciekawie. Nie wiem jak wygląda koszt muzyki do podkładu ale myślę, że warto. Calkiem inny, lepszy odbiór. Do kolejnego. Czekam z przyjemnością!
Super film. No faktycznie te nowe co można kupić w sklepie tylko ładnie wyglądają. Ja swojego kupiłem kilka miesięcy temu i używam go sporadycznie a juz ma luzy jak nic. Pozdrawiam
Bardzo „sympatycznie", że zaniechałeś rzeźnickich technik diagnostycznych ;). Osobiście nie mogę przekonać się do drewnianych pobijaków, ale być może nie miałem do tej pory porządnego w rękach. Wliczając w to, nawet te zrobione przez siebie ;). Twój produkt będący efektem synergii myśli i działania prezentuje się bardzo dobrze ;). Zacny odcinek z „dobrą emocją". Pozdro 👍
To było WoW. Nie wiem co bardziej mnie zachwyciło, czy to jak wykonałeś pobijak, czy to jak rozgryzłeś jego budowę, czy scenariusz i reżyseria tego filmu. Wszystkie te elementy są bardzo wysokiej próby. Co do rączki to myślę że jest to kwestia "wymacania" podczas użytkowania naturalny tłuszcz znajdujący się na dłoniach wciera się w drewno sprawiając z czasem że jest ono przyjemne w dotyku.
Coś jest w tym o czym mówisz . Jest jeszcze kwestia gatunku drewna z jakiego wykonuje się rękojeści. Na ten przykład drewno robinii akacjowej użyte na stylisko siekiery powoduje odparzenia rąk . Choć jest bardzo trwałe . Natomiast drewno jesionu jest bardzo wytrzymałe mechanicznie ale zarazem bardzo śliskie w dłoni . Narzędzie może łatwiej wypaść z dłoni.
@@JankoWalski-uo2br To co piszesz jest kolejną zaletą jesionu, nie wymaga tak dokładnej obróbki by wygodnie się go używało. W świecie YT każda rączka powinna być idealnie wykończona, ale jeśli ktoś jeszcze pracuje na co dzień narzędziami z drewnianymi uchwytami to raczej nie celebruje każdego kształtu wykonując własnoręcznie trzonki, a wtedy jesion się nie ślizga
Zabezpieczyć rączkę przed kręceniem można jeszcze poprzez kwadratowy czop pomiędzy owalną rączką (tu eliptyczną ;) ) a okrągłym czopem. I gniazdo też łatwiej wykonać :D Może byś jakiś szkic wymiarowy wrzucił... choćby dla patronów?
No cóż. Piękny pobijak. mozolnie cyzelowany. Warto było poświęcić kilkanaście minut. Na oglądanie ... Już jutro biegnę po grabinę. Jesion mam w parkiecie oraz schodach. Opatrzył mi się. Na trzonek mam zachomikowaną robinię. Dziękuję za inspirację. Moje dłuta " wystrugane" z starych pilników wreszcie poczują moc.... A tak troszkę żartując, wystarczyło zmienić kolejność montażu filmu i p. Łukasz najpierw wiedział, później dywagował nad montażem... Ale to tylko żarty... Miło się Pana ogląda, jest Pan bardzo sympatycznym człowiekiem o ujmującej aparycji. Serdecznie pozdrawiam i czekam do następnej niedzieli...
Super film. Mam jedną uwagę: Postarałeś się bardziej niż fabryka, ale niepotrzebnie. Być może się mylę, bo zajmuje się obróbką metali a nie drewna, może nie wszystkie zjawiska się wprost przekładają ale... Robiąc skokowe przejście z przekroju owalnego na okrągły o mniejszej średnicy nawet od tej krótszego promienia owalu wprowadziłeś w tym miejscu zjawisko karbu i kumulacji naprężeń. Trzonek może mieć tendencję do pękania w tym miejscu. Łagodne przejście, tak jak w starym, z punktu widzenia wytrzymałości materiału jest lepsze. A przy okazji łatwiejsze technologicznie.
Może tak być ale niekoniecznie, drewno należy rozpatrywać jako kompozyt a nie jak metal będący materiałem izotropowym. Choć nagła zmiana średnicy może będzie powodowała większy moment gnący który będzie powodował w długiej perspektywie zrywanie włókien w karbie ze względu na ich rozciąganie i ściskanie. Ergo ciężko stwierdzić Zgadza się, bredzę.
Cienkim by było przecięcie tak wysłużonego i tak dobrego sprzętu jak go opisujesz, żadna tu moja wiedza nie wypłynie na ten temat gdyż jedyne co ze stolarstwem mnie łączyło to ciekawość która posunąłeś dalej tym pierwszym filmem jaki zobaczyłem od ciebie. Zacna praca, chęci i zaangażowanie wypływa od ciebie i jakże zasłużone gratulacje ci się należą za taką dobrą pracę :D lecę sprawdzać dalej a nóż może w końcu głębiej wejdę w temat :D miłego życzę i baw się tym naszym pięknym darem natury bo w końcu od tego jest żeby tworzyć z niego coś pięknego!
Zawsze lubiłem używać starych narzędzi. Nie ważne czy były to strugi piły płatnice czy maszyny. Bardzo często robią lepszą robotę niż to co jest dostępne dzisiaj za ułamek ceny. Jestem w pełni świadomy, że są sprzęty, które dużo ładniej wystrugają blaty z poskręcanym usłojeniem (np przy użyciu wału spiralnego) to nie zamieniłbym mojej 850kg. heblarki z 1959 r. na żadną inną. Mam jakieś, być może infantylne przeświadczenie o tym, że po tylu latach i właścicielach takie rzeczy nabierają duszy. Mają swoje mankamenty i kaprysy ale praca z nimi daje, w mojej opinii zupełnie inne odczucia. Pozdrawiam serdecznie
Ja dostrzegam różnicę w konstrukcji. Przypuszczam, że oryginał na trzonku osadzony jest na dwóch stożkach: jednym łagodnym, lekko owalnym od strony klina, wykonanym w otworze i drugim tym krótkim, który widać na trzonku. Ciekawe czy ma swój negatyw w otworze? Tak były wykonywane najlepsze młotki ślusarskie.
Owal w podstawie obucha moze miec jeszcze jedna funkcje - rozklad energii podczas uderzenia w "strategicznym" punkcie. Jak jajko ktore latwiej zgniesc z boku niz gory. Ale to tylko teoria. :)
Dębina zawiera dużo garbników przez co raczej się jej nie używa do oprawy narzędzi bo "odparza ręce". Jesion jest sprężysty i doskonale tłumi wibracje - rączka w oryginalnym pobijaku tez miała swój sens.
