Dlaczego bieda jest dziedziczna? 

od 50 ziko darmowa dostawa: niewiem.pl

Dlaczego bieda jest dziediczna? Bo dopóki ktoś nie zmieni środowiska i miejsca zamieszkania, znajomych i uzależnień to nie będzie mógł się skupić życiu

Pochodzę z rodziny patologicznej..ojciec alkoholik, agresywny, psychopata z naciskiem na kata. Mama pracowała, ojciec pił, znęcał się nad nami. Później na kilka dni trzezwiał. Prośby, tłumaczenie i argumenty do niego nie docierały. Bił do nieprzyjemności, mnie i mamę katował, zastraszał. Później jak gdyby nigdy nic udawał, że nic kompletnie się nie wydarzyło. Mam dwoje rodzeństwa w wieku 41, 42l. Brat był bity przez ojca, mimo to przyjeżdżał do domu. Wiedział, że ojciec będzie z nim pił alkohol a później rozpęta wojnę. Tak było za każdym razem gdy ojciec wypił. Mimo to brat wracał do domu, choć mógł się odciąć od tego, od patologii, ojca alkoholika. Mimo to tego nie zrobił. Cierpię na syndrom DDA. Po śmierci mamy, ja zostalam sama. Ojciec trafił do więzienia za zabójstwo mamy, za okaleczenie mnie. Posłał mnie na wózek inwalidzki. Agresja w nim wzrastała każdego dnia, przez wiele lat. Uciekałam z mamą w środku nocy , gdzieś do rodziny, do hotelu. Ale ten sadysta był zdeterminowany, znajdował nas nawet na końcu Polski. Potem zastraszał, bił i znów robił z nas niewolnice. Mops, policja , nikt nie mógł pomóc. Mops odsyłał nas na policję, policja zalamywała ręce. Ojciec dostał zawiasy, po kolejnym pobiciu. Namowilam mamę na zeznania, miałam nadzieję, że w końcu się uwolnimy od oprawcy. Nic z tego. Musialysmy wrócić do domu a ojciec zadbał o karę dla nas za zeznawanie przeciw niemu. Którego dnia wróciłam do domu z biwaku. Ojciec bił mamę. Miałam nadzieję, że niebieska karta i zawiasy, które otrzymał, teraz w końcu się przydadzą. Zadzwoniłam na policję, po cichu, tak aby ojciec się nie dowiedział. Niestety, jakoś posłuchał rozmowę. Wpadł w szał, wziął nóż. Wiadomo co było dalej, nie chcę tego opisywać. Piszę całą historię w skrucie i uproszczeniu. Minęło 6 lat od tej tragedii. Mój brat, nic w życiu nie zmienił. Mimo lepszej pracy za granicą, wracał do Pl. Pił alkohol, robił sobie kłopoty przy każdej okazji. Tak samo po tych tragicznych wydarzeniach. Wpadł całkiem w alkoholizm. I mimo usilnych prób, wyciągnięcia to z nałogu, dalej pije. Miałam siły na walkę o siebie, o rehabilitację, o lepsze życie dla siebie. Robiłam wszystko co mogłam aby moje życie, nie skończyło się na żałobie, alkoholizmie i używaniu się nad sobą. Nakłaniałam brata na odwyk, tłumaczyłam, prosiłam. Blagalam wręcz czasem, " brata mam jednego, zostałeś mi tylko Ty z rodziny, nie zostawiaj mnie samej". Udało się odwyk, poprawa stanu zdrowia. Po roku znów alkohol. Załamałam się, nie miałam sił na nic. Jednka po kilku dniach zabrałam się i znów zaczęłam robić Wszysto aby wyciągnąć brata z nałogu. Było ciężko, jednak po odwyku nie pił prawie 3 lata. Niestety, mieszkał na wsi, z dala od lepszej pracy. Bez prawajazdy, wyższej szkoły, bez jakiś możliwości rozwoju. Z alimentami na głowie, dla syna, z którym niestety nie utrzymywał kontaktu. Z wyrokiem za jakąś bujkę. Gdy pojawiły się problemy, zamiast poprosić o pomoc, zaczął pić. Powiedziałam co o tym sądzę. Brak perspektyw, nawet brak prób rozwoju. Wyjazdu zagranicę, tak jak kiedyś, pójście do szkoły aby zdobyć lepsze wykształcenie i jakiś innych przyjaciół. Poszedł w ślady ojca, pijaka, bez pracy, lub z pracą dorywczą. Nie zmienił towarzystwa, nie zmienił takrze podejścia. Nie chciał korzystać z pomocy psychologa. Chciał jedynie abym mu pomagała, pożyczała wciąż pieniądze. Z biedy i patologii jest ciężko się wyrwać. Czasem wzorce przekazane przez rodziców są tak straszne, że powtarzanie ich z góry prowadzi na złą drogę. Trudno wyrwać się z biedy, gdy nie mamy pewności siebie, gdy brakuje wsparcia najbliższych. Kiedy też nie mamy pojęcia jak zdobyć lepszą pracę bo rodzice sami nigdy dobrej pracy nie mieli. Zaniedbanie, traumy, różnego rodzaju zaburzenia psychiczne z tego wynikające tkj syndrom DDA czy depresja. Mój przykład jest skrajny, opisuje przerażającą patologię. Ojca sadyste, psychopatę. Który żył poniżając i zastraszając swoich najbliższych, zajomych a nawet obcych ludzi. Bieda w naszej rodzinie była od zawsze, mimo wysiłków mojej mamy. Pracy ponad jej siły, mimo bólu i zmęczenia. Nigdy nie było miesiąca bez zadłużenia, nigdy nie było nas stać na coś więcej niż jedzenie, opłaty i podstawowe zakupy. Brak wycieczek w szkole, brak podręczniki , nowych ubrań czy nawet często śniadania do szkoły. Taka skajna bieda wciąż istnieje i wiem to z własnego doświadczenia. Znałam inne rodziny, w podobnej sytuacji. Na każdej z pobliskich wsi, mogłabym wymienić choć 1 rodzinę, która żyła w podobnej biedzie. To ogromny problem, patolagia rodzi patologię, bieda kolejne pokolenia biedaków. To co piszę, wydaje się być niedorzeczne, przecież kto w 21Wieku tak żyje? Niestety tak jest, nic się nie zmieni jeśli nie będzie lepszej edukacji, nie tylko ppdstawowej ale też nauki ekonomii, psychologi itp. Jeśli nie zmieni się podejście instytucji takich jak MOPS, czy policji. Którzy za rzadko reagują na takie sygnały, dochodzące z patologicznych i ubogich rodzin. Jeśli nikt takim dzieciom nie okaże zrozumienia, nie da poczucia bezpieczeństwa czy nie nauczy jak radzić sobie z problemami, nadal nic się nie zmieni. Ależ się rozpisałam 😅 Jednak wiem jak wielkimi problemem jest patologia rodziców i jak jest żyć w takiej ubogiej rodzinie.

„Jedyna istota, którą kocham, mój syn, wychowywał się w piekle mojego małżeństwa! Tak jak ja wychowywałem się w piekle małżeństwa moich rodziców! A myśl, że mój Sylwunio będzie tak nieszczęśliwy jak ja, łamie mi serce.” - Adaś Miauczyński, Dzień świra

Tak to wygląda. Rodzisz się w pewnej rodzinie i nie analizujesz. Ocenę sytuacji dziedziczysz po rodzicach. Niby znasz znaczenie słowa patologia, ale jest ono zaburzone. Nigdy nie ma pieniędzy w domu, a jak czasem się pojawią to 5 minut eldorado i nowy sprzęt rtv i kombinacja, żeby tylko przed komornikiem schować. Nigdy nie słyszysz od rodziców słowa "oszczędności", ale nie zastanawiasz się nad tym. Dookoła od ludzi z "twojej półki" słyszysz hasła typu - "pierwszy milion trzeba ukraść", "kto kombinuje ten żyje", "tak się kaszle...". Nikt nie zagłębia się w szczegóły i nie opisuje pracy jaką trzeba włożyć w osiągnięcie bezpieczeństwa, a co dopiero niezależności finansowej. Rodzice mówią - "Co ty będziesz robił jakiś kurs na instruktora jazdy? Kursant spowoduje wypadek to TY ODPOWIESZ. W ochronie jest dobra robota, siedzisz i masz w d....". Choć o tym jeszcze nie wiesz, dorastasz w patologii i mając 16 lat słyszysz od rówieśników - "Jak to? Serio? Nie masz 25 zł na flaszkę i zapitkę? nie wyciągniesz od starych?". Nie rozumieją, że starzy nie mają, ani ty nie rozumiesz, że tak na prawdę mają, ale nie dla ciebie. Nie rozumiesz też, że nie powinieneś spożywać alkoholu w tym wieku. Wszyscy rówieśnicy dookoła z "twojej półki" po prostu piją. Teksty matki w stylu "wolę, żeby pił w domu pod moim okiem niż w ukryciu i robił sobie problemy...", nie pomagają wybić się ponad źle rozumianą przeciętność. Kiedy zaczynasz pierwszą pracę i dostajesz pierwsze pieniądze, to musisz pomóc rodzicom, albo komornik wpadnie i oczyści mieszkanie. Tracisz motywację do pracy i rzucasz każdą posadę bo coś ci w niej nie pasuje, a i tak większość tego co zarobisz idzie na długi rodziców, a oni dalej co weekend zapraszają znajomych na gruby melanż. Zostajesz bezrobotny i utwierdzasz się w przekonaniu, że tylko frajerzy zapierniczają na etacie a "obrotni" coś kombinują. W końcu buntujesz się odcinasz się od tego. Nie potrafisz zarządzać pieniędzy bo nigdy ich nie miałeś... Powielasz błędy rodziców, a potem zaczynasz się uczyć jak działają pieniądze. Brzmi znajomo? Puść się brudnej spódnicy i zacznij łączyć kropki zamiast słuchać starych.

mój przyjaciel który uciekł z koszalina do warszawy, byle jak najdalej od "domu" rodzinnego w którym jest 9 dzieci, kolejne w drodze, połowa z nich ma zespół alkoholowy, nikt z nich nie pracuje, uciekł właśnie przez to do domu dziecka w wieku 16 lat, a bardzo często jedyny posiłek jaki miał za dnia to u mnie w domu, bo jego ojczym go głodził. Bo lodówka jest jego xDDDD teraz cała rodzina go nienawidzi, jak i mnie, i jego matka mu grozi jak i mi, czemu mi? Bo namówiłam go do wyprowadzki :"D ogólnie cała ulica się śmieje z tych ludzi, wiele razy próbowano im pomóc a te pasożyty dalej swoje, przykry widok, naprawdę, szkoda mi tych dzieciaków jak jasna cholera :c

Cytując klasyk "Patologii się nie ratuje, z patologii się spierdala"

Życze wszystkim ludziom, nieważne czy biednym czy bogatym dużo szczęścia miłości i spełnienia marzeń ❤

Sama wiedza o błędach, które popełniali nasi rodzice i my popełniamy jest niewystarczająca. Tutaj w grę wchodzą emocje, które są trudne do przezwyciężenia. Dla człowieka, który został źle ukształtowany, każdy krok "ku lepszemu" jest niezmiernie trudny. Ludzie z tzw. bogatych domów oprócz pozytywnych wzorców otrzymują zabezpieczenie finansowe, co daje duży komfort psychiczny. Znam osoby, które nie musiały niczego budować od podstaw, bo wszystko otrzymały od rodziców. Z drugiej strony taki człowiek nie ma zbyt dużego pola manewru. Jego życie zostało już zaplanowane przez rodziców, który oczekują, że syn poprowadzi ich firmę. Niesprawiedliwe jest porównywanie człowieka, który wyszedł z biednego domu z człowiekiem, który miał bogatych rodziców. Człowiek z biednego domu musi przejść znacznie dłuższą drogę, żeby osiągnąć niewielką część tego, co bogaty posiada już na starcie.

Jestem w szoku, że każdy odcinek jest przepełniony animacjami adekwatnymi do opowiadanego tematu. Również widać, że autor porządnie podchodzi do tematów, które zamierza omówić, co wnioskuję po pewności wypowiadanych słów. To się ceni, oby tak dalej. Życzę dalszych sukcesów oraz pierwszego miliona subów 😉

W mojej rodzinie był ojciec pijak, od którego z mamą udało nam się uciec. W wieku 22 lat uciekłam z domu do przyjaciela( ojciec groził mi że mnie zabije). Następnego dnia poszłam na policję i we łzach opowiedziałam całą historię mojego piekielnego życia( nie będę rozpisywać się na jego temat. bo to jest historia na kilka tomów powieści). Praca nad sobą daje wiele szczęścia. Minęło półtora roku od tego wydarzenia a na horyzoncie pojawia się możliwość mieszkania w większym mieście, ojciec ma zawiasy i zakaz zbliżania, ja mam jak na razie dobrą pracę, uczę się w różnych szkołach, uczę się praktycznie codziennie angielskiego. Nigdy nie czułam się tak wyzwolona jak teraz. Apeluję do wszystkich osób które żyją w takich warunkach w jakich ja żyłam... nie poddawać się! Miejcie odwagę zmienić swoje życie i walczyć o sprawiedliwość. Ja dałam radę to inni też dadzą! Uwierzcie mi, że walcząc o swoje rosną przysłowiowe "jaja" i wiem, że już nikomu sobie nie dam w kaszę dmuchać.

Materiał: poważny, tragiczne emocje, smutny, pokazuje patologie... Widzowie: Fajne skarpetki, a gdzie z Bobrami?

Tymczasem syn Kulczyka: " Kiedy zaczynałem miałem tylko 2 rzeczy: marzenia i 15 mld spadku po ojcu"

Odcinek może być równie dobrze nazwany : jak 500+ i inne zapomogi, nie pomagają w niczym a powodują większą dysfunkcję społeczeństwa. Fajny odcinek i pozdrawiam. :D

Życzę wszystkim, którzy wychowali się w biednej rodzinie, żeby wierzyli w siebie, bo są wspaniali i mogą osiągnąć wszystko ❤

Uwielbiam miniaturki do filmów na tym kanale :) Są tak adekwatne do tematu odcinka, czasem bywają humorystyczne i zawierają nutę kontrowersji, ale ukazują prawdę bez owijania w bawełnę.

Pochodze z biednej rodziny, w której ojciec nie przekazał żadnych wzorców swoim dzieciom, nawet z nami nie rozmawiał... Powiem tak, jestem po trzydziestce, wiele błędów popełniłem, głównie jeśli chodzi o edukacje - nie miałem ani wsparcia, ani motywacji, rodzice też niewykształceni, więc ja olewałem, myśląc że to normalne. Teraz pracuje, nie jest to praca marzeń, bo oczywiście nie dostałem się na studia marzeń, ale mam swoje pasje, inwestuje ile mogę, oszczędzam. Powoli wychodzę z tej mentalnej biedy, ale nierzadko czuje frustrację. Frustrację, że nie miałem takiego startu jak inni, że zmarnowałem tyle wspaniałych lat na pracę której nienawidzę, ale ze względów finansowych boje się ją zmienić. Czuję frustrację, że życie toczy się zbyt szybko, a ja nie zdążę ze swoimi planami i inwestycjami, osiągnąć poziomu, który ułatwiłby start moim dzieciom. Boje się, że zmarnuje resztę życia a i tak nie osiągnę celu. Jedyne co mnie pociesza, to fakt, że mam inny stosunek do swoich dzieci, niż mój ojciec miał do nas.

Moja matka mam piątkę dzieci łącznie ze mną ja i brat z jednym facetem, trójka z kolejnym. Ten kolejny facet bil mnie przez wiele lat, mój o rok starszy brat także to robił, moja mama no cóż wierzyła im. Brat często wyrzucał mi jedzenie, kradli mi pieniądze, które zarabiałem. Nie dawno okazało się, że mam martwy cały płat mózgu, prawdopodobnie będę miał operacje mózgu, jestem także diagnozowany w stronę padaczki pourazowej. Z tymi ludźmi nie mam kontaktu od wielu lat, kiedyś chodziłem po sądach (dla zaciekawionych nie żeby pozbyć się oprawców tylko po to, żeby bronić się przed oskarżeniami o pobicia i usiłowanie zabójstwa, prawdopodobnie tylko dzięki mojej wychowawczyni w liceum nie trafiłem do więzienia), miałem próbę samobójczą i wsm to mi się układa tylko rozpierdalam sobie każdy związek bo zawsze coś zjebie i zasadniczo często mam myśli samobojcze (co może też być spowodowane urazami mózgu), ale zasadniczo jest uważany za człowieka inteligentnego w szkole zawsze mailem dobre oceny, wygrywałem konkursy, ale mam pustkę w sobie, czasem mam ochotę zadzwonić do niej i powiedzieć, że dzisiaj jestem w stanie udowodnić jak dużo krzywdy mi zrobili tylko co mi po tym

Trzymam kciuki i podziwiam ludzi, którzy nie powielili przykładów z domu rodzinnego, wyszli z biedy i dziś prowadzą godne życie i potrafią zadbać o własne dzieci wspierając ich rozwój! 💚 💪.

Nagle miliony Polaków uświadomiły sobie swoje miejsce w świecie, ale jak to ? przecież my tak żyjemy od zawsze. No właśnie. Ten kanał winien mieć tytuł - Prawda Cię nie wyzwoli.

Ile ludzi tu w komentarzach opowiada o swoich trudnych sytuacjach? Trzeba ich wysłuchać i podbijać like'ami, żeby były bardziej widoczne. Przeczytałem 3 komentarze i mi łzy napłynęły do oczu, bo nawet jeśli ten materiał wideo jest bardzo rzeczowy i potrzebny, otwiera i eksponuje problemy zamiatane pod dywan, to dzieci z dysfunkcyjnych rodzin i tak nie mają swojego indywidualnego sposobu na rozwiązanie swoich problemów. Mogą zmieniać swoją sytuacje z minimalnym efektem, ale to jest masakrycznie trudne, w szczególności jeśli nie jest się geniuszem i nie jest się osobą odważną wg swojej osobowości. Bardzo wiele osób nie zna wyjścia ze swojej sytuacji, bo są w sytuacji bez wyjścia, są uzależnieni od swoich patologicznych rodziców, bo nawet jeśli podejmą się pracy to zarobione przez nich pieniądze zostaną wchłonięte nawet prawnie (zgodnie z polskim prawem) na długi ich rodziców, jak w takiej sytuacji mieć jakąkolwiek nadzieję? Jak dane osoby mają się rozwijać skoro nie mają do tego warunków? Co z osobami, które mogłyby osiągnąć na prawdę ambitne rzeczy, jednak po prostu nie mają środków do rozwijania swoich pasji? Mówi się o rozwiązaniu problemu w postaci psychoterapii, ale przepraszam bardzo jakiej psychoterapii? Kiedy po pierwsze - większość rodzin (rodziców) ma do tego negatywne nastawienie i jeszcze będą utrudniać takie rozwiązywanie problemów, po drugie - psychoterapeuci w Polsce to jest żart, bo nie ma takiego poziomu jakości wykształcenia tych ludzi (psychoterapeutów), żeby osobom w takich sytuacjach pomóc. Poza tym na prawdę dobrych specjalistów psychoterapeutów jak ze świecą szukać. Zanim dostaniesz się na terapię na NFZ to prędzej się powiesisz. Na terapię prywatną Cię nie stać. A w szczególności tak intensywną, precyzyjną i trafną jakiej potrzebują takie osoby. I to nie jest wina społeczeństwa. To jest wina rządu, który ma w dupie społeczeństwo, wolicie 500+ na nowy telewizor, na łatanie tymczasowych potrzeb lub spłacanie długów? A może warto zmienić coś w tych kwestiach, które mają długotrwały wpływ na polepszenie jakości życia całego społeczeństwa? Może kurwa warto przeznaczać pieniądze na rozwój edukacji w tym państwie, na przede wszystkim takie zawody jak PSYCHOTERAPEUTA, bo w dzisiejszych czasach tacy są najbardziej potrzebni i nikt mnie nie przekona, że jest inaczej. Wszystko zaczyna się w psychice. Nawet jeśli masz problem natury fizycznej to jeśli masz również zaburzenia psychiczne to masz mniejszą szansę na jakąkolwiek świadomość swojej sytuacji przez co nie wiesz jak sam sobie pomóc. Nasze społeczeństwo jest zaniedbane przez rządzących, bo traktują nas tak samo jak te patologiczne matki i ojcowie traktują swoje dzieci - dają dodatkowe zastrzyki gotówki, które wydawane są na pozorne podniesienie statusu społecznego. Czy kiedykolwiek w programie nauczania w szkole podstawowej uczono o czymś takim jak etyka? Czy uczono na poważnie o doradztwie zawodowym, o społeczeństwie, o wychowywaniu do życia w rodzinie, czy chociaż ktoś pomyślał o poważnych i jakościowych zajęciach rozwijających kreatywność i rozwiązywanie problemów? Nie chodzi mi o plastykę i technikę, kreatywność nie zaczyna i nie kończy się na malowaniu obrazów i tworzeniu muzyki. Ale jak te dzieci mają podchodzić poważnie do jakichkolwiek zajęć w szkole skoro w domu mają patologię i nie mogą się skupić? Chcę wam wszystkim uświadomić jak bardzo nasze społeczeństwo potrzebuje dobrych psychoterapeutów w dzisiejszych czasach, ale zresztą od zawsze ich potrzebowało i od zawsze ich nie miało. Najpierw musi się zmienić rząd, i potem przyjść ten który wysłucha i rozpozna potrzeby społeczeństwa - i przede wszystkim zainwestuje w służbę zdrowia... psychicznego, dla każdego Polaka. I przymusowe terapie dla osób agresywnych i niebezpiecznych dla swoich dzieci, ale zresztą niebezpieczni też dla całego społeczeństwa.

Mam wrazenie, ze autor ostro odlecial mowiac (ok. 5 min), ze to dzisiaj zaniedbuje sie dzieci przez gadzety, brak zainteresowania, a kiedys tak nie bylo. I tak wole ten dzisiejszy 'brak zainteresowania' niz kiedys. Mój ojciec do szkoly (od podstawowki) nie chodzil jak tylko jakies prace w polu byly, nikt nie dbal o jego przyszlosc/edukacje, w spadku po rodzicach nie dostal nic, bo ma duzo rodzenstwa. Rodzice wysylali dzieci do internatu w wieku 15 lat i na tym sie 'wychowywanie', a raczej chowanie konczylo. Ciocia z niedozywenia w dziecinstwie cale zycie borykala sie z bezplodnoscia. Jedzenie moze i zdrowe bylo, ale nikt sie dziecmi w wielodzietnych rodzinach nie przejmowal. Alkohol lal sie stumieniami, a dzieci mialy w podskokach do monopolowego po wodke dla ojca biec. Takie to kiedys cudowne czasy byly, a rodzice niezwykle 'dbali' o potrzeby potomstwa. Dzisiaj chociaz dzieci maja jakies prawa, bo kilka dekad temu, to najgorsza patologia uchodzila na sucho (wg. zasady, zeby sie do czyjegos zycia nie wtracac). Z reszta zakaz bicia dzieci w Polsce wszedl do prawa dopiero ok. 10 lat temu, wiec dopiero rosnie pokolenie ludzi, ktorzy w dziecinstwie bici nie byli.

A może materiał o rodzicach paranoicznie nadopiekuńczych, który z pasją maniaka stale wyszukują potencjalnych zagrożeń dla swojego dziecka i non-stop je musztrują "Nie biegaj! Nie skacz! Powoli! Przewrócisz się! Złamiesz rękę!". Myślę, że wielu z nas albo doznało albo przynajmniej było świadkiem takiego (w mojej opinii) powszechnego i patologicznego modelu wychowania.

Hm. Skarpetki z dożywotnią gwarancją. Ryzykowne zagranie biznesowe.

tylko że popełniłeś błąd poznawczy, dzisiaj robotnicy zarabiają nie raz lepiej niż ludzie po studiach. Więc szybkie pójście do pracy po zawodówce może przeciwdziałać biedzie - bo zamiast wydawać pieniądze z pracy dorywczej na utrzymanie się w akademiku, taki człowiek może od razu zarabiać i odkładać np. na dom/mieszkanie. W dzisiejszym świecie pomocnik murarza potrafi dostać 5000 netto w pierwszej pracy. Nie raz jest tak że po studiach idzie się na jakiś gówno-staż za 2500 netto. Więc często studia nie są dobrą drogą dla wyjścia z biedy. Taki człowiek przez 5 lat pracy zdobędzie dużo doświadczenia, i po tym czasie będzie mógł zarabiać nawet 7-8tyś netto lub otworzy własną firmę. Samo wykształcenie wyższe nie raz jest tylko ułudą lepszego życia typu "bo będę miał papierek i będę kimś"

to jest fenomenalny film!!!!! w szkołach powinni go puszczać!!

Gdy byłem młodszy często używałem przemocy zmieniło się to dopiero gdy dorosłem całkiem mentalnie i uwolniłem się od tego min dzięki temu kanałowi

14:04 słychać jak się cieszysz z tego, jak ładnie przeszedłeś słownie z jednego w drugie xD

Najgorsze jest to że niektórzy odziedziczyli źle nawyki po rodzicach. Jak mnie coś zdenerwuje bardzo to jestem głośna i przeklinam. Nie lubię i nie chce tego robić ale się dużo na słuchałam w moim środowisku i teraz się przyzwyczaiłam

Dobry materiał, ale też są rozwiązania, które warto próbować, żeby oszukać te błędne i złe przeznaczenie i mam nadzieję, że to będzie jakieś koło ratunkowe. Ten materiał jest pomocny i są przyczyny tego problemu. Nie zapominajmy też że nie ma czasem rzeczy niemożliwych.😉

Problemem nie jest bieda tylko patologia. Ja w 90tych latach garnitur na maturę miałem przerobiony po zmarłym sąsiedzie, zap...dalałem po budowach czy plantacjach jako nastolatek żeby cokolwiek mieć. Kto nie dostał w tyłek w 90tych nie wie co to życie. Jakoś w przeciwieństwie do lepiej sytuowanych kolegów skończylem szkołę i studia, więc powtarzam dziedziczenie nie wynika zbiedy tylko patologii.

Moim zdaniem opłacalną decyzją jest zainwestowanie w firmy produkujące sznury.

może nie jestem z jakoś bardzo biednej rodziny jak w przykładzie na początku ale uwagi od rodziców to ja zbyt dużo nie dostaje...

Jestem tak biedny, że kaczki nad rzeką mi chleb rzucają.

podobnie jest z bogatctwem. dziecko bogacza pójdzie do genialnej szkoły i nawet jeśli będzie mierny to zda i jakoś się złapie po znajomości ojca ( nie mówie, że każdy syn/córka bogacza ma taki scenariusz napisany jeszcze w kołysce )

Bardzo fajny, merytoryczny materiał.

Zajebiste skarpetki polecam

Zauważyłem, ze wiekosz problemów życiowych nakręca sie sama, działa jak tzw błędne koło. Doświadczając ostatnio kilku takich sytuacji i dzięki temu filmikowi uświadomiłem sobie, że podstawa poprawy w takiej sytuacji jest uświadomienie sobie, że jest wyjście, a nawet wyjscia i teraz w zależności od pożądanego rezultatu, należy wybrac odpowiednie!

Fajny materiał, lubię cię słuchać.

To wszystko wynika z tego co nam państwo oferuje podczas edukacji uczą/programują/indoktrynują nas łajnem w większości zbednym do życia, a nie uczą jak żyć, np nie chorować na najprostrze choroby czy jak zapobiegać wielu problemom, i ten brak nauki najprostrzej psychologii/socjologii już w wieku podstawówki gdzie wszystko się kształtuje

W bardzo dużej mierze nie zgadzam się z tym, co zostało powiedziane w filmie. Po pierwsze film traktuje o patologiach społecznych, a nie biedzie, która to jest jednym ze skutków tych zachowań, więc zwrot "dziedziczenie biedy" i przytoczone doń nawiązania mogą być bardzo nieprzyjemne wobec ludzi, którzy poprostu notują zbyt niski dochód. Po drugie, jeśli chodzi o wartości, to myślę, że dziecko odbiera dorosłych jako autorytety, którymi mogą być- ojciec bądź matka używający przemocy, agresji lub szantażu do osiągnięcia własnych celów, tak samo jak i ojciec bądź matka dążący do osiągnięcia satysfakcji finansowej lub spełnienia zawodowego, zapominając o wartościach rodzinnych. Obydwa te przypadki to patologie, niezależnie od majętności. Po trzecie, jeżeli do psychoterapii zaliczamy życie i obcowanie z różnymi osobami to pani Marta ma rację, ale w innym wypadku to tylko korelacja z właściwymi autorytetami daje tu wymierny efekt (polecam film "Coach Carter"). Człowiek zdrowy psychicznie stroni od zła, które nie daje korzyści, co powodują odpowiednie ośrodki mózgu, dlatego uważam, że materiał ten bardzo płytko opisuje temat, który jest ciekawy i jak najbardziej wart dyskusji, a poprzez tytuł i merytorykę jest poprostu tzw. "clickbaitem".

W dzisiejszych czasach juz jedno dziecko trudno wlasciwie wychowac a co dopiero kilka...

Mega kompleksowa analiza, bardzo za to dziękuję!

Trafny opis biedy , brawo za zaradność w dobieraniu określeń ;)

Ja bym uzupełnił tutaj wypowiedź, że nie tylko aspiracje kończą się na ukończeniu szkoły podstawowej, ale i mozliwości na tym się kończą, a to z trzech powodów. W normalnych warunkach - jeśli dziecko nie nadąża z programem, to uczy się w domu oraz korzysta z korepetycji czy to rodziców, czy innych, opłacanych w tym celu osób - lecz w sytuacji takiej wielodzietnej rodziny na małym metrażu nie ma warunków mieszkaniowych, ani finansowych na samodzielną naukę, ani tym bardziej na korepetycje, co do których udzielenia zresztą - niewykształcenie rodzice też nie mają kompetencji. Po drugie udowodniono niejednokrotnie, że zła dieta, zawierająca niedobory wartości odżywczych, czy to stricte względem kaloryczności porcji, czy też pośrednio poprzez słabą jakość jedzenia i niską zawartość składników odżywczych - powoduje gorszy rozwój mózgu i niższy iloraz inteligencji i dziecko niejako systemowo nie ma szans sobie dobrze radzić w szkole, nawet jeśli ma takie ambicje. Po trzecie -= jeśli nawet dziecko dobrze się uczy, ma wysoki iloraz inteligencji i ambicje - to im starsze się robi i nawet chce kontynuować naukę - to trafia na ścianę w postaci rodziców przedkładających jego, nazwijmy to siłę roboczą, celem zaspokojenia obowiązków domowych, w tym głównie opieki nad młodszym rodzeństwem, czy wymuszaniem pójścia do pracy, zamaist na studia, na których finansowanie oczywiście nie ma pieniędzy.

Świetny film a może teraz o tym jak powinna wyglądać idealna rodzina

Wniosek po pierwszych 2 min. filmu: nie rób dzieci, jeżeli nie będziesz potrafił o nie odpowiednio zadbać

Woow genialnie przedstawione i wyjaśnione leci subik

W Anglii podobno dla od przyszłego roku rusza system oceny społecznej dla rodzin imigrantów którzy nie chcą chodzić do szkoły i mają problemy z prawem

jak tego słucham, to problem materializmy dotyka nie tylko biednych, jestem dobrze zarabiajaćej klasy średniej, a nie zaszczepiono u mnie zbyt wielu hibby czy sensu życia

Świetny odcinek! Dużo zrozumiałem, dzięki

Naprawdę dobry filmik! Jeden z lepszych na tym kanale. Kawał solidnej roboty! :)

Mega ciekawy materiał.

Miłej nocy

Jak ja kocham to powiadomienie o nowym odc. W sobote, wiem ze po robocie bede mial co oglądac o 5 rano ^^

Bardzo ciekawy film 100%racji ,dobra robota!

Może i nie jestem z biednej rodziny, ale nie chce tkwić całe życie w klasie średniej, zobaczymy w przyszłości na ile to się uda

trzymajmy kciuki w gore dla ludzi z biednych rodzin :3

Film jest świetnie wykonany i doskonale opisuje problem, a przyczepić się mogę tylko do postaci spawacza w 4:40 - owszem, nie trzeba wiele wysiłku, by nauczyć się sklejać płoty, ale aby być dobrym spawaczem potrzeba sporo wiedzy, kreatywności, doświadczenia, dobrego wzroku, koordynacji ruchowej i ważnych certyfikatów, które trzeba odnawiać co 2 (alu) lub 3 lata (stal i kwasówka). Uprawnienia przyznaje Instytut Spawalnictwa, którego pracownicy studiowali metalurgię przez wiele lat, także spawalnictwo to wcale nie jest banalny i prosty temat. Pozdrawiam :)

Chcecie gotowy plan. Oto i on: 1. Zauważ w jakiej sytuacji żyjesz (im wcześniej, tym lepiej). 2. Weź szkołę trochę bardziej na poważnie (nie musisz być prymusem, po prostu jej nie olewaj). 3. Zainteresuj się jak te wszystkie "smarfony", telewizory i "kompjutery" działają. Jak się obsługuje programy, jaki to jest sprzęt.Jak to działa. Jak to ustawić i jak to naprawić. W domu. Większość problemów wynika z nieznajomości jak to "chodzi". Nie ważne czy mamy do czynienia ze sprzętem za 500, czy za 8 koła. 4. Dostań się po podstawówce do jakiegoś technikum elektronicznego (lutowanie i te sprawy). Efekt? Najpierw będziesz miejscową "złotą rączką". Co to sprzęt ustawi i skonfiguruje za "flachę". Potem za pieniądze. I czary mary, masz swoje własne pieniądze. Następnie, w związku z doświadczeniem i wykształceniem z technikum - raptem pracujesz w lokalnym serwisie, na umowę o pracę i za 2500 na rękę. A masz z 18 lat. I wtedy możesz śmiało uciec ze swojego, zamkniętego kręgu. Gdzieś najdalej. A potem, to już z górki. Kurs programowania? Czemu nie. I kończysz w wieku lat 25, na etacie za kilka tysi. Stać cię na mieszkanie i przyjemności. I na kulturę i na marzenia :D Nawet nie wiecie, jak wiele osób nie jest w stanie uruchomić samodzielnie, swojego nowego smartfona. Jeśli to jest dla nich magia, to zostańcie magami :D Takimi Wieźminami od nowoczesnej technologii :D "Po co ci dwie lutownice? Jedna jest na cynę, a druga na głupie pytania" :D

Po prostu jeśli nie widzisz innej perspektywy to czasami ciężko pomyśleć że da się inaczej

Genialny odcinek. Jestem wpierdolony w to gówno od 35 lat i nie mogę się wydostać. Przez całą obowiązkową edukację byłem najlepszym uczniem w szkole, jestem oczytany, iq około 140, jestem cieciem na parkingu, po terapii uzależnień, nie przeżyłem ani jednego dnia bez jakiegoś długu, mieszkam z matką, jestem samotny, bez wzorca jak się buduje relacje i mam zaburzenia lękowe. Tego gówna jest tak wiele, że wygrzebanie sie z tego zajmie kolejne 35 lat i można iść do piachu. Ale w sumie spoko, bo jakieś 5 miliardów ludzi na świecie ma gorzej ;)

Bardzo ciekawy i wartościowy materiał! daje do myślenia

Dziękuję za ten film !

Nie wiem: "dożywotnie skarpetki" Ja ćwiczący na siłowni bez butów, w skarpetkach: *you have no power here*

Rockefeller urodził się w bardzo biednej rodzinie, a jak umierał to był najbogatszym człowiekiem na świecie. Wyjście z biedy jest możliwe, ale trzeba mieć ogromną motywację i siłę woli, by to zrobić.

Pale bucha po czym włączam filmy z tego kanału i natychmiastowo mam takiego bad tripa że całkowicie zmieniam swoje zachowanie nawet na trzeźwo XD ta terapia pomaga mi od bardzo dawna i chodz ten film mnie nie dotyczy to o radzeniu sobie ze stresem czy braku pewności siebie jak najbardziej

Ja sie oddaliłem znalazlem wzorce I cele. Mimo niedogodnej sytuacji wyszedlem z ciezaru biedy owszem ie jestem bogaty ani nawet nie kl.srednia tylko pracujaca. Ciezko pracowalem udalo mi sie wyciagnac przyjaciela z biedy potem matke nawet ojca po 30latach bez pracy zmusilem zeby poszed na 3tyg do pracy. A teraz Matka pracuje wiecej niz ja za lepsze pieniadze I nawet Ojciec chce znowu sprobowac na 3-4tyg wrucic do pracy. Mozna wydostac aie z toksycznego srodowiska I mozna je odbudowywać naprawiac. Jesli ktos mysli ze rodziny nieda sie zmienic to sie myli, trzeba wierzyc I ciezko pracować.

Szkoła też dorzuca do tego swoą cegiełkę. Uczeń który ma kiepskie oceny nma wpajane przez nauczycieli po życie nie zasługiwania dodatkowo jest dyskryminowany i wyśmiewany przez nauczycieli jako dziecko. Doświadczyłem tego, a jak dostałem pierwszą wypłatę w dorosłym życiu za ciężką pracę to nie wierzyłem że dostałem dwa tys PLN i miałem mocne uczucie że te pieniądze mi się nie należą. Dziesięć lat mi zajęło wyrzucenie tego z głowy i dojście do dużych zarobków. Byłem z patologicznej rodziny a nauczyciele traktowali mnie jak gówno bo wiedzieli ze rodzice się za mną nie wstawią. Dziś moi nauczyciele z zazdrością patrzą na mój samochód a ja z satysfakcją patrzę im prosto w oczy i oni wiedzą że ze mną nie ma cienkiej gry.

Bieda umysłowa też jest dziedziczna.

co prawda u mnie w domu nie jest perfekcyjnie, często brakuje do pierwszego ale od dziecka tata pokazał mi kim chcę być, wpajał że praca to coś pożytecznego w życiu i widzę jak wiele mi to dało, mam 18 lat, konkretny plan na siebie i cały czas go realizuję :)

Jakość wykonania jak zwykle na najwyższym poziomie. Oby tak dalej. Autor sumiennie się przygotowuje co widać po komentarzach jak i materiale. Ten odcinek niesamowicie dużo wyjaśnia co do tematu samej patologii. To powinno być puszczane w szkołach jako podstawy i wzorce "schematów". W bardzo przyjemny i jasny sposób doskonale wyjaśnia całe zjawisko. Szkoda, że sama patologia tego nie ogarnia...

Ciekawy temat o którym coś wiem, przez 12 lat wychowywałem się w starym drewnianym spleśniałym domu na przedmieściu. Przez co zachowywałem się jak typowe dziecko z patologicznej rodziny. Jednak co się okazało po przeprowadzce do nowego domu, było to w wakacje, wpadłem w długą depresję, PO której totalnie zmieniłem swoje myślenie i w końcu poczułem, że posiadam świadomość działań, zacząłem być regularny i mam plany na założenie firmy Podsumowując chodzi mi po prostu o to, że zmiana środowiska i nowe wzorce nawet te z internetu bardzo pomagają w wyjściu z ubóstwa, chciałbym też ostrzec przed toksycznymi wzorcami które dostarczają nam osoby z depresją czy lękami, to działa strasznie na psychikę i mimo, iż światopogląd tych osób wydaje się prawidłowy to tak naprawdę jest zły i wyniszczający. Odbiegając trochę od tematu wg. mnie depresji nie powinno się leczyć tylko przetrwać by być silniejszym*, ew. pójść na psychoterapię która pomoże przetrwać ten okres. Jak teraz sobie myślę jaki byłem przed tymi epizodami depresji gdy byłem nastolatkiem to, aż mi jest wstyd. Oczywiście wiele też zależy od charakteru osoby, czy chcesz się zmienić czy się boisz zmian, co jest częstym problemem ludzi w depresji i uzależnionych. Mam wrażenie, że napisane chaotycznie bo z 6 razy zmieniałem kolejność zdań, ale mam nadzieję, że napisane jasno.

Kiedy analiza Szkolnej17 i uniwersum el presidente, św. Krzysztofa Kononowicza i Majora? Jest to super temat na odcinek, albo ich serię, choćby podejście do religii.

Super film. Czekam na skarpetki z bobrami ;)

Te animacje rzeczywiście są coraz lepsze. To rozpadające się koło wokół pytajnika mi się podobało.

Można być biednym, ale jednocześnie żyć normalnie i niepatologocznie.

Co dzis na siebie zalozyc? O wiem! Niewiem ! :D

Sprawa jest prosta jeśli chodzi o biedę materialną, długi tak samo się dziedziczy jak majątek. Możesz być najlepszy w klasie bez nałogów uczciwy itd, ale jak na stercie masz 100k na minusie nie możesz iść na studia bo musisz zarabiać i wynająć mieszkanie nie masz szans.

Bardzo dobra i wyrazista dykcja lektora

Jaka bieda? Na każde dziecko 500, do tego rodzinne w tym zasilek wielodzietność, często alimenty jeśli nie ma ojca lub zasiłek za samotne wychowanie, oczywiście dodatek miszakniowy zwykle 50% czynszu, na początek szkoły 300, na zimę na węgiel, dla dzieci stypendium, jeśli zdarzy się chore dziecko zasiłek pielęgnacyjny i nawet komputer z pfronu a dla rodzica zapomoga za rezygnację z pracy i turnusy. To nie bieda tylko jeden z sposobów na życie

Co na to córeczka Kulczyka (jej "dziadziuś " był wzorowym ubeckim agentem ) - "facet , który chce mnie poderwać na helikopter nie ma szans - bo ja też mam helikopter "

Z tym brakiem pójścia do specjalisty - taka anegdotka dotycząca moich znajomych i ich dziecka. Otóż dziecko nie płakało. I to nie, ze było takie grzeczna. ale nawet jak się uderzyło to miało łzy w oczach, ale nie wydawało żadnego dźwięku płaczu. Znajomi poszli z nim do specjalisty i okazało się, ze to kwestia uszkodzonego słuchu, przez co dziecko nie nauczyło się w ogóle dźwięków. Aparaty słuchowe załatwiły sprawę. Dzisiaj chłopak jest już dorosły, mówi lekko niewyraźnie, bo tak się nauczył, a bez aparatu jest prawie tottalnie głuchy. A wyobraźmy sobie to samo w rodzinie zaniedbującej dziecko... nie płacze? No super. Szkoda, ze wszystkie takie nie są... To nie problem, to cud!

pierwsze co pomyślałem po przeczytaniu tytułu: "no tak chuj mi w dupe"

Bardzo wartościowy film, szkoda tylko, że mało wyświetleń. A co do 500+ to może celem ich rozdawania wcale nie jest pomoc tym dzieciom... tylko właśnie efekt przedstawiony w wideo.

Jeszcze nie oglądałem filmu, ale wiem że bez wsparcia rodziców ciężko jest zrobić konkretne pieniądze. Pozdrawiam

Jak zawsze świetny materiał!

Podałeś przykład stereotypowej biedy, nic ciekawego w sumie, ludzi którzy są sami sobie winni. Temat wystarczająco przeorany gdzie się da. Zgadzam się, że bieda jest dziedziczna. Jestem z rodziny zastępczej, ukończyłem studia magisterskie, ponieważ miałem taką możliwość, niestety zarabiam średnią krajową (4500-5000 na rękę), w czym problem? O ile wcześniej mieszkałem w akademiku i miałem w sumie na to pieniądze, ale nigdy by odłożyć coś, to po ukończeniu studiów prawie połowa z tej kwoty idzie na wynajem. Tak można napisać, że mogę przecież wynająć pokój i w nim mieszkać całe życie, moja kawalerka i tak nie jest duża (poniżej 30m2), jednak całość opłat to około 1500zł, a i prawdopodobnie będzie więcej. W pokoju większość rzeczy już jest moje, a jeśli chodzi o standard to nie jest to też apartament. Z plusów mogę powiedzieć, że mam dość blisko do pracy, przez co nie wydaję na podróż. Pracuję w zawodzie, po studiach, zajmuję się różnymi projektami(po politechnice) Mieszkam we Wrocławiu. A tak i zapomniałbym posiadam też samochód i czasami nim gdzieś jeżdżę, po zakupy, czy też do kobiety. Żyję uważam bardzo oszczędnie, nie chodzę na kluby, nie wydaję kroci na alkohol, gotuję jedzenie samemu, a zamiast imprez ćwiczę w domu z ciężarami, które kompletowałem latami. No jeżeli bym się postarał to byłbym w stanie odłożyć z 1000 zł miesięcznie. A przypomnę, że nie mam na utrzymaniu nikogo, oraz nie jestem sponsorem, bo nie mam. Na czym polega mój problem? Przecież mogę wziąć kredyt... I kupić sobie mieszkanie. Ano nie mogę, bo zarobki zbyt małe na kredyt pod kawalerkę we Wrocławiu, sam Wkład własny odkładałbym z 4 lata. Banki patrzą na całokształt, nie mam rodziców, którzy by mnie wsparli jakoś, poprzez choćby pomoc w uzyskaniu kredytu. Nie mam gdzie za darmo nawet mieszkać. Więc naprawdę muszę uważać by mi się nic nie stało, bo wyląduję na ulicy, uważacie, że tutaj da się szukać jakichś lepszych zarobków? Uważam, że i tak zarabiam bardzo dobrze, bo większość moich znajomych z szkoły średniej siedzi do tej pory u rodziców, bo przy ich zarobkach nie byliby nawet w stanie się wyprowadzić. Czy ja mam więcej od nich? Nie, jestem w takiej samej sytuacji, choć zarabiam 2 razy więcej i prowadzę znacznie bardziej oszczędne i przemyślane życie. Dzieci nie planuję chyba dopóki nie skończę 40 lat(tyle gdzieś będę miał nim się czegoś dorobię), niektórzy z moich znajomych już je mają, oczywiście rodzice się nimi zajmują, bo oni wieczna impreza. Przechodząc do sedna, szukałem różnych możliwości dodatkowego zarobku, handlowałem na giełdach, próbowałem dorabiać, wpadałem nawet w drugi próg podatkowy... I państwo jeszcze więcej zabierało, suma summarum nie zarabiałem wiele więcej, ale jakim wysiłkiem. Jednym słowem państwo nie daje możliwości rozwoju, ciągle łupiąc ludzi podatkami, jeżeli nie masz dobrego startu, to spokojnie państwo i tak nie pozwoli byś się wybił, bo jeżeli zarabiasz niewiele więcej od innych to płacisz znacznie więcej. Na tym chyba polega paradoks naszej władzy, która mówi, że jest dla biednych ludzi, a jednocześnie nie pozwoli za cholerę z tej biedy wyjść nikomu, bo jeżeli już by wyszli, to być może zmieniliby poglądy. Dzisiaj podstawowe potrzeby ciężko zapewnić, ludzie pracujący mają problem by wyprowadzić się od rodziców. Możemy sobie podawać przykłady wybitnych sportowców, czy jakiegoś tam innego milionera z ulicy, niestety nawet jeżeli to wszystko to prawda, to i tak są to na tyle rzadkie przypadki, że nie łudźcie się, że każdy jakby chciał to by mógł tak skończyć. Wiem, że wszyscy w internecie to programiści zarabiający po 10 tysięcy, niestety ja znam wielu programistów, co prawda początkujących, co zarabiają tyle co ja i ich praca to wcale nie jest taki lajcik jak każdy uważa, tylko żyją w ciągłym stresie, praktycznie 24 na dobę pod telefonem. Generalnie warto spojrzeć na statystyki GUS, albo po prostu dorosnąć i samemu zobaczyć, nawet minister finansów ostatnio powiedział, że klasa średnia to ok 2900 na rękę, więc wychodzi na to, że większość ludzi to po prostu klasa średnia, a powyżej klasy średniej to wiadomo bogole i im trzeba zabrać na chore dzieci. Zarobki pokroju 10k na rękę ma może 1% ludzi w Polsce, łącznie z tymi wszystkimi dziećmi polityków na stanowiskach i wcale nie są to osoby, które miały jakieś wielkie ambicje, tylko po prostu odziedziczyły to. :)

Skoro sklep z ubraniami nazwałeś nie wiem to pewnie w przyszłości otworzysz księgarnie którą nazwiesz : się dowiem. :D

Wydaje mi się, że biedę i patologię wsadziłeś do jednego wora! A wg mnie to dwie różne sprawy. Nie każda biedna rodzina jest patologią!!!

ja jestem biedny, nie widze w tym nic złego. nauczyłem się nie chcieć posiadać zbędnych rzeczy. jedzenie w lodówce mam. jest zajebiście

Problem trochę polega na tym że ludzie nie wiedzą lepiej, a jak się dowiedzą to im się nie chce zrobić coś więcej. Mój ojciec nie jest alkoholikiem, ale po prostu nie chciał nic więcej od życia, poza jedzeniem i spaniem. Woził złom aż wyjechał za granicę, przywiózł trochę kasy i plan był taki żeby wyjechać całą rodziną, ale rzekł "nie chce mi się" no i po następnych dwóch latach życia na złomie i tak wyjechaliśmy za granice, tylko że bez pieniędzy i w ciemno. Cud się stał że nie wylądowaliśmy na ulicy, on na myjni, czteroosobowa rodzina na pokoju 5m z bandą chlejących 19-latków na chacie, a ja spałem przez półtora roku na podłodze. Nie znałem języka, ale trafiłem na dobrą nauczycielkę (Estonkę) która cisneła mnie jak tylko mogła żebym wiedział jak się komunikować. Mówiła: życie to nie chwila, to 50 lat, 70 lat ale wszystko zależy od tej chwili, nie masz wyjścia, ucz się bo ja mam cię na 3 miesiące, a potem musisz radzić sobie w szkole sam. No i się uczyłem, ale było bardzo ciężko, miałem 13 lat. Mój ojciec zawsze żył żeby przeżyć, i całkiem nieświadomie stałem się taki jak on pod względem pasywności, żadnego działania, jakaś tam praca, i dobra jest. To j***** dobra jest, albo jakoś to będzie, mnie pewnego dnia doprowadziło do szału, bo nie da się tak żyć. Mój ojciec nie ma też żadnej estetyki w życiu, normalnie mógłby żyć w graciarni zawalonej syfem i puszkami i "dobra jest". Tak naprawdę, wiem, że to jedno "nie chce mi się" zaważyło na całym moim życiu i teraz ciężko jest się z tego wydostać, bo tak, pracować umiem i zarabiać pieniądze umiem, nie mam nałogów i wiem jak się ubrać, ale nie potrafię stworzyć zródła dochodu (zostaje mało ambitna praca), tragedia stanu umysłu, jeszcze długa droga przedemną, ale może uda mi się kiedyś osiągnąć coś więcej.

Elegancki odcinek

Bo to powinny być takie testy jak ma prawo jazdy czy możesz być kierowcą to powinny być testy czy możesz być rodzicem

To może teraz skoro jest ten odcinek to drugi ''jak wyjść z biedy pokoleniowej''

I dlatego potrzebujemy opieki socjalnej i publicznych szkół. Niektórym dalej się wydaje, że "rodzice chcą dobrze dla dzieci", "życie jest sprawiedliwe i wszystko zależy od Ciebie", ale to są bajki takie same jak komunizm.

Racja wiedza jest najwazniejsza ale nie taka co ucza w szkole tylko wyszukana na wlasna reke szczegolnie o finansach i zarzadzaniu wlasnym budzetem. Wielu ludzi na swiecie nie wie jak prawidlowo to zrobic przez co trwonia pieniadze na lewo i prawo, a pozniej budza sie z reka w nocniku. Dobrym przykladem sa ludzie co wygrali hajsy na loterii byli bogaci i wydali wszystko w pare lat 🤣 Zeby byc bogatym albo zyc na jakims dobrym poziomie to nalezy zmienic sposob myslenia, zdobyc podstawowa wiedze na wlasna reke, myslec samodzielnie, byc z dyscyplinowanym oraz zmienic otoczenie. Mnie az zdziwilo, ze tyle Polakow nawet nie wie ze placi podatki to juz samo w sobie mowi, ze nie maja podstawowej wiedzy a bogatymi by chcieli byc. A i najwazniejsza sprawa nie zyc na kredyt to jest najglupsza rzecz jaka mozna zrobic. Gorsza od mieszkania z rodzicami do 30. Trzeba byc tepym, zeby sie zadluzac i wylaczyc sobie na wlasne zyczenie lata zycia...

Hol hola spawacz to nie prosty zawód.

Może film o eskapizmie, jego wpływie na życie oraz jego formach?

Rewelacyjna animacja!