Dlaczego KIEPSKIE GRY to NASZA wina? 

Z RDR 2 świetnie to opisałeś, szkoda że wiele osób nie będzie miała możliwości zagłębić się w ten świat właśnie z powodu rodzaju rozgrywki, że tu trzeba zwolnić, przestać się spieszyć , pozwolić grze dać się spokojnie prowadzić, to co dla wielu będzie wadą nie do przejścia, jest głównym atutem i zaletą tej wspaniałej gry.

Matko Mestree złoty film! Nasze układy nerwowe i system dopaminy jest w jakimś totalnym chaosie. Odkąd udalo mi sie te rzeczy u siebie zaobserwować, zrozumieć i wziąć na warsztat moje życie uleglo zmianie. Więcej mi się chce rzeczy robić, uczyć, mam więcej pomysłów, czytam codziennie a wczesniej nie mogłem sie do tego zebrac. RU-vid, Instagram, Face, snap, tiktok, relacje na tych socialach to tak ryje łeb i organizm, że ludzie wpadaja w znużenie pracą, życiem i wszystko ich przestaje cieszyć. Mniej sociali ludzie, a tiktoka całkowicie wywalcie, totalny ściek. Poczytajcie o dopaminie i jaką rolę odgrywa w organizmie a najlepiej o całym funkcjonowaniu mózgu i układu nerwowego.

Podobne odczucia miałem przy kingdom come. Powoli, pomału, każdy dzień był przeżyciem. Rano śniadanie, misja, obiad, kości, misja, kolacja i spać :) RDR2 jeszcze przede mną ;)

Przebodżcowanie. Pamiętam jak jeszcze 5 lat temu potrafiłem wsiąknąć w np. War Thundera na ponad 3h sesję bawiąc się rewelacyjnie a dzisiaj 40minut ciągłej rozgrywki staje się powoli wyzwaniem. Tak jak wspomniałeś, social media, coś przynieść, sprawdzić w sieci i w sumie to już nie mam ochoty na kontynuację rozgrywki. Dla mnie klimat odgrywa bardzo dużą rolę, np. lubię klimaty piratów i w AC:Black Flag spędziłem mnustwo czasu odkrywając wszystkie znajdźki i czyszcząc CAŁĄ mapę. Przez cały czas świetnie się bawiłem, pomimo grania na xbox 360. Kilka lat później, już na pc, ogrywałem AC: Odyssey ,które podobało mi się, ale nie było tego czegoś, by ukończyć kampanię, nie wspominając już o wyczyszczeniu mapy, która w moim odczuciu była za duża (Pomimo tego, w również dużym Origins świetnie się bawiłem). Czytanie nigdy nie było aktywnością, która była dla mnie na tyle wartościowa, żeby przełożyć ją ponad gry, ale teraz jest jeszcze …trudniej? Wpisy na forach, artykóły, blogi nie stanowią problemu, jednak książka…tu zaczynają się schody. Tekst, tekst, tekst i nic więcej. Zadnego dźwięku, obrazu. Ilość bodźców jest na tyle mała, że łapię się na tym jak po przeczytaniu kilkunastu stron odpływam myślami gdzieś indziej (nawet, gdy czytam coś co by mnie interesowało) bądź robię się na tyle zmęczony, że mógłbym równie dobrze iść spać. Brak czasu. Tutaj niestety też siebie odnajduję, praca w ponad normowych godzinach skutecznie zabiła we mnie tą “czystą chęć” spędzenia czasu w danym uniwersum, wysilenia się do czyszczenia map, robienia achivmentów. Wolałem coś obejrzeć, albo po prostu spać. Red Dead Redemption 2 jako terapia, ciekawa myśl. Nie ukończyłem kampani, ale w takim stopniu jakim ograłem dobrze się bawiłem. Spokojna rozgrywka, która pokazuje,że nie musi być co chwilę masa wybuchów i innych atrakcji. Poranne polowanie na zwierzynę, zabranie jej do trapera i powrót do miasta zajął godzinę. Można powiedzieć, że w sumie nic nie zrobiłem a bawiłem się lepiej niż w meczu Battlefield’a. Pozdrawiam

Dla mnie to nie problem w przeboćcowaniu, tylko w cierpliwości, a dokładniej jej braku. Praktycznie wszystko co nas otacza oducza nas bycia cierpliwym i wytrwałym, bowiem wszystko dostajemy za pomocą jednego kliknięcia, przyzwyczajamy się do tego i podczas dłuższego czekania na kolejne kliknięcie zwyczajnie się denerwujemy. To dla mnie chyba najgroźniejsza (obok poprawności politycznej) choroba cywilizacyjna naszych czasów.

bardzo wartościowy materiał. Sama jestem przedstawicielką "młodszego pokolenia" i często łapię się na tym, że potrzebuję dużej ilości dopaminy w krótkim czasie. Zdaję sobie sprawę z tego, że coraz częściej gry mnie nudzą, ale tak jak wspomniałeś - jeśli fabuła jest angażująca, łatwiej jest nam w nią wejść. Wspomniany RDR2 jest idealnym przykładem. W śnieżnym prologu wynudziłam się. Dopiero po kilku miesiącach zasiadłam ponownie i przechodziłam "powoli" w porównaniu do innych gier, gdzie przytrzymywałam SHIFT. Takie podejście sprawiło, że RDR2 jest jedną z najlepszych gier w jakie grałam

Brakuje mi właśnie takiej długiej, powolnej gry o II WŚ. Spokojnej, pokazującej historię jakiegoś żołnierza, gdzie samo strzelanie było by tylko częścią rozgrywki a nie głównym aspektem.

Aż nabrałem ochoty zagrać w RDR2 🙂😉

Moim zdaniem rockstar wydając rdr 2 w 2018 roku podwyższył bardzo mocno poprzeczke która będzie trudna do przeskoczenia innym twórcą.Dawno nie spotkałem się z tak genialną grą.Pozdrawiam

Gra grze nierówna. RDR2 czy Wiedźmin 3 to gry z pięknym, barwnym i rozbudowanym światem. Grając w nie, często zatrzymywałem się na dobrych kilka minut i podziwiałem krajobrazy. W RDR2 również NPC są niesamowici bo nie sprawiają wrażenia zapchaj dziur które snują się w te i z powrotem ale świetnie imitują prawdziwych ludzi żyjących własnym życiem. Te gry są niesamowite i nie ma potrzeby używania w nich szybkiej podróży. Natomiast wiele gier, nawet tych które uznajemy za dobre, mają problem z powtarzalnością. Gram teraz w Greedfall i aż rzuca się w oczy to jak tamtejszy świat jest powtarzalny. 5 potworów na krzyż, pięć zbroi, 5 broni i chyba 3 bosów których od czasu do czasu trzeba pokonać. Budowa świata też jest wszędzie taka sama. Wioska, las i miasto wszędzie to samo tylko układ trochę inny. Mimo to uważam że gra ma ciekawą fabułe, nie wybitną ale na pewno ciekawą, do tego można poczuć klimat w tej grze więc ją przejdę ale nie ma w niej nic co by sprawiało, że chciałbym się zatrzymać i podziwiać. W takim wypadku szybka podróż to błogosławieństwo. Szczerze to chcę tą grę ukończyć szybciej bo już mnie troszkę nuży. Jeszcze raz, to naprawdę fajna gra ale jest tak powtarzalna, tak przewidywalna, że aż chce się ją przyśpieszyć bo wiesz, że zbyt wiele, a w sumie nic cię nie ominie. To po co mam oglądać to samo na okrągło? Wole zaoszczędzić czas w tej grze i przekazać go więcej na podziwianie krokodyla pożerającego przypadkowego przechodnia którego ja przypadkowo złapałem na lasso i wyciągnąłem w bagna. Zdarza się 😉

Kilka spraw: 1. Zawsze oglądam twoje filmy od deski do deski bo są po prostu genialne i masz dużo ciekawych przemyśleń. 2. Co to przemyśleń w tym filmie to zgadzam się absolutnie. RDR2 okazał się gra która odpalałem żeby przejechać się na koniu, albo zapolować. To po niej mam taką pustkę. Nie znalazłem innej gry z historią która tak mnie dotknęła. 3. Co do ładowania dużo różnego kontentu do krótkiej gry to zawsze mnie bawią gry wojenne w których ktoś umiera i teoretycznie powinniśmy poczuc się źle, tylko tak naprawdę mamy to w nosie bo twórcy nie zdążyli wytworzyć więzi która wywołałaby jakieś emocje a nie tylko meh

Hej, robisz ogromną robotę pomysłem, wiedzą, przygotowaniem oraz emisją głosu na "rynku growym" youteube'a... Wielką przyjemnością jest włączenie Twojego kolejnego filmu, bo z góry wiadomo, że będzie to jakościowy materiał. Tak trzymaj. Chciałbym powiedzieć rozwijaj się, ale nie wiem czy to jest możliwe. Dobra robota :)

Dobry jeżu! W końcu ktoś poruszył chyba najbardziej podstawowy problem wydawanych obecnie gier triple A! Dzięki Ci @Mestre. Osobiście, coś co uważałem zawsze za przygodę bo storyline, emocje i wynikająca z tychże immersja zaczęło mnie od siebie odpychać pojawiającymi się w ich miejsce tanim efekciarstwem czy zbytnią dynamiką rozgrywki. Sam zdiagniozowałbym, że problem ten nasila się gdzieś od 10 już lat wraz z szybkim rozwojem przepustowości sieci i trybów MP. I nie, nie jest to zwykła nostalgia za minionym czy sentymentalizm. Świat gamingowy poszedł w stronę "świzdu, gwizdu, jeb, jeb, jeb". Lubiłem i lubię FPSy czy TPPy obudowane akcją, ale to co obecnie się wypuszcza jest generyczne, DO BÓLU przewidywalne i ZA SZYBKIE. Czekam na lepsze czasy i powrót do korzeni. Tymczasem idę pojeździć na koniu po stepach, pozwiedzać luksusową posiadłość z takim łysym jegomościem i popływać po morzach z Kenwayem. Pozdrawiam! ✌

Super ważny i super potrzebny film na youtube'ie. Jeden z bardziej inspirujących i dowartościowujących treści jakie zobaczyłem przez ostatnie miesiące. Z całego serca dzięki :)

Ponownie, rewelacyjny, wręcz cudowny materiał. Mega cieszę się że jestem w tej mniejszości, która nie spieszy się w ogóle, nawet uświadomiłeś mi właśnie, że nie przewinąłem do tej pory niczego w twoich filmach, nie sledze kompletnie low contentu( jak to nazwałeś) a Red Dead 2 uważam za growe spełnienie marzeń i totalna perelke, w tej grze trzeba się delektować wszystkim, począwszy od najmniejszych detali, po caly żyjący swiat. Ilu jednak ludzi znam którzy ja skreślili przez pęd i pośpiech właśnie. Twoje materiały, to również istne perełki, wielu być moze otworzą chociaż trochę oczy, na rzeczy które zatracili w tym ciągłym pędzie, choć trochę dadzą im do myslenia. Dziękuję za kolejny świetny materiał.

Muszę przyznać, że ten materiał zmusił mnie do pewnych refleksji. Często zdarzało mi się pomijać dialogi w grach goniąc za akcją. Dopiero gdy skupiałem się na powolnym przyswajaniu kontentu rozpoczęła się moja prawdziwa historia w wielu grach. Obecnie ponownie dałem się złapać w pułapkę pędu i tym samym nie otrzymuję tyle samo satysfakcji. Dziękuję za zwrócenie uwagi na tak poważny problem.

Ostatnia gra której nie pomijalem nic to wiedźmin 3. grałem, a żona oglądała i nawet mi nie pozwalała pomijać , bo ją ciekawiło :-P

Oj tak, RDR2 w wielu aspektach jest wybitną produkcją, idealną. Bardzo rzadko używam szybkiej podróży, bo lubię się nacieszyć tym niesamowicie rozbudowanym i realistycznym światem. Tu na każdym kroku widać rzetelną twórczość artystyczną i ogrom czasu włożony w produkcję tej gry. I nie chodzi o samą fabułę, tylko o to jak ten świat funkcjonuje, tu wszystko żyje, każde miasteczko wygląda inaczej i można w nim spotkać innych ludzi, niektórzy tylko stoją gadają, inni naprawiają uszkodzony wóz, a jeszcze inni pracują przy hodowli zwierząt czy na plantacji. Nie mówiąc o tym co się dzieje w wielkim mieście, jak fenomenalnie prezentują się poszczególnie dzielnice i uliczki, zaś wnętrza niektórych budynków przyprawiają o zawrót głowy. Niesamowite są też interakcje zwierzą, naturalne zjawiska jak np. rozkładające się zwłoki, oraz niesamowicie dokładnie zrobione animacje, wszystkie. Przy okazji, w jaki sposób są animowane realistyczne ruchy i zachowania dzikich zwierząt, wszystko to jest robione ręcznie czy może wykorzystują ujęcia z filmów dokumentalnych? To właśnie dzicz tego dzikiego zachodu zrobiła na mnie największe wrażenie, sceny których kompletnie się nie spodziewałem. I intryguje mnie, jak oni to do cholery zrobili? Skoro się tak rozpisałem o RDR2 to podsumowując powiem że trochę zmarnowali potencjał tej gry głupimi misjami skopiowanymi z GTA5. Bardzo dobry i ważny materiał zahaczający o psychikę i współczesne nawyki ludzi pozbawionych prawdziwych problemów. Osobiście nie oglądam rozgrywki innych graczy, dla mnie to strata czasu. Po co mam oglądać jak inni grają jeśli sam mogę zagrać? W kwestii przewijania to tylko reklamy, sponsorów itd.

Znam ten kanał krótkiego czasu ale jest to kanał, gdzie z twórcą zawsze się zgadzam. Miło się słucha i dobrze ogląda. Każdy odcinek przygotowany bardzo dobrze. Życzę 100k subów aby był przycisk :) Fajnie też, że nie podążasz za trendami jeżeli chodzi o robienie filmów.

Kolejny wyśmienity materiał, Mestre! W pełni się z Tobą zgadzam. To przebodźcowanie w dzisiejszych czasach jest straszne. Najgorzej, że przenika to również do takich mediów jak gry, filmy itp. Gdzie to niespieszne tempo z tak genialnych filmów jak Ojciec Chrzestny, Władca Pierścieni itp.? Jutro jest dla przykładu premiera Rings of Power - kolejny przykład przebodźcowania i niestety też braku szacunku względem pierwowzoru literackiego. A co do RDR2..jara mnie fakt, że tak pokochałeś tę grę! Mnie wprawdzie od razu ona urzekła, ale ja chyba wiedziałem czego się po niej spodziewać..i właśnie tego niespiesznego tempa oraz chłonięcia świata po tej produkcji oczekiwałem. Pozdro, Mestre! :D

Ubrales w słowa odczucia i zachowania wielu z nas brawo mistrzu

Co tu dodać? Pracuję jako kurier, przesyłki na pełnym busie z centrum logistycznego do docelowego rejonu trafiają między 11-12 w południe. Telefony zaczynają się nawet po 5 rano po przyjęciu pierwszych przesyłek!! To co się dzieje na każdym kroku idzie w bardzo złą stronę. Zmiany jakie zaszły na przestrzeni ostatnich 20 lat są przerażające. Na trasie wyprzedzanie na podwójnej ciągłej i zakrętach to już norma, często z telefonem w łapie. 33 na karku ale momentami przysiadam od wszechobecnego pędu. Świetny materiał Mestre, fan na zawsze.

Poruszyłeś mega skomplikowany temat! Z jednej strony chciwość producentów, z drugiej strony duża konkurencja i łatwość dostępu do setek gier a jeszcze z innej strony darmowe silniki pozwalające stworzyć grę każdemu czy też tempo naszego życia... Ja lubię zarówno szybkie gry na 2-3h jak i średniaki na powiedźmy 6-10h jak i produkcje w których spędza się setki godzin bo każdy znajdzie coś dla siebie :)

zauważyłem to samo już kilka lat temu, fajnie że podsumowałeś to wszystko. liczę na więcej tego typu filmów

Dzięki za film, sam wiele razy rozmyślałem nad tym zagadnieniem, ale Ty dobrze ująłeś to w jeden film. Zwolnijmy, przecież żyjemy teraz, a nie dopiero po jakimś doświadczeniu.

Oliwy do ognia dokładają wszelacy "recenzenci", którzy w pośpiechu nad wydaniem werdyktu/filmo-recenzji sami piętnują gry które zdają się być tak jak w/w RDR2. Już niejednokrotnie słyszałem wywody typu "gra nie szanuje mojego czasu", "za toporna", "przedłużona na siłę" itp. Mestre jesteś Wielki, potrzebowaliśmy takiego materiału!

Ja mam wręcz przeciwne oczekiwania wobec gier. Dla mnie perfekcją jeśli chodzi o gameplay i narrację jest Death Stranding. Jest to tytuł łamiący schematy. Nigdy wcześniej (a jestem zapalonym graczem) nie miałem okazji doświadczyć czegoś takiego co dała mi ta gra. Jak dla mnie mistrzostwo świata jeśli chodzi o budowanie klimatu, scenariusz i mechanikę. NAJLEPSZA gra w jaką grałem. W zasadzie mówiąc o tym tytule, że jest tylko czymś w co można pograć jest ujmujące geniuszu Hideo Kojimy. Ja ten tytuł doświadczyłem w pełni i nie spodziewam się by w najbliższym czasie ktokolwiek to przebił, no chyba że będzie to sam Hideo Kojima.

Cieszę się że należę do tej grupy, która ogląda do końca i nic nie przewija w Twoich filmach, ale bądźmy szczerzy że nie jest to wyczyn - filmy są rewelacyjne i ogląda się je bardzo "naturalnie" (mam nadzieje że wiesz o co mi chodzi). Sam mam problem z czasem tak jak Ty - praca, obowiązki i YT zabierają mi czas na spanie ;) Serdecznie pozdrawiam Mestre :)

Jest to pierwszy twój filmik jaki obejrzałem i trafiłem na niego zupełnie przypadkiem. Okazuje się że na polskim youtube da się znaleźć wartościowe treści o grach. Nie wierzyłem już w to. Dzięki!

Jesteś WIELKI bo sam o tym ostatnio myślałem i zgadzam się z Tobą w 100% świat pędzi jak dziki i gry kiedyś (zresztą jak wspomniałeś) dawały nam mnóstwo frajdy mimo że fabuła szła wolno. Ogląda się Ciebie bardzo przyjemnie i dziękuję że podałeś taki temat bo trafiłeś w samo sedno. Dzięki, 3maj się i kanał niech leci na szczyty.. pozdro z Łomży.

W RDR 2 po wykonaniu misji odebrania długu u Tomasa Downes'a, spotykamy się ze Straussem. Jeśli spojrzymy wyżej zauważymy, że kilkadziesiąt metrów nad nim krążą dwa sępy. Jakie jest ich znaczenie i dlaczego są to dwa sępy a nie jeden? To symbolika i wymaga pracy odbiorcy w odnalezieniu odpowiedzi. Podaję to jako przykład, bo pokazuje na jaki poziom w stosunku do innych gier wjechało RDR2. Dla mnie to sztuka ujęta w formę gry. Znaczenie ma nie tylko doświadczanie świata, ale i fabuły. I fabułę można kilka razy przejść za każdym razem odkryć coś nowego - w świecie lub w jakiejś historii, która dzieje się obok. Oczywiście można grę przejść w kilka dni, przechodząc obok tego wszystkiego - tak jak można przeżyć życie zupełnie go nie doświadczając 😉 Dzięki, że zatrzymałeś się przy RDR2 i miło widzieć innych chętnych, którzy chcą poznać jak odległy jest to świat od tego co zazwyczaj nazywamy grą 👍

Podobnie miałem z Wiedźminem 3. Po premierze miałem 120h w 7 dni i czułem jakąś presję żeby zrobić to szybko przez co nie odczuwałem przyjemności z gry. Po 7 latach mając więcej obowiązków (praca, trójka dzieci itp.) Wróciłem do gry z innym podejściem a mianowicie grałem kiedy miałem czas max 2-3 godziny czasami w odstępach 3 tygodni. Bawiłem się świetnie a ponad pół roku zajęło mi przejście Wiedźmina bez dodatków :)

Mestre oglądam Cię prawie od samego początku. 90% Twoich filmów obejrzane od deski do deski. Sto procent mięsa. Dziękuje

Kwintesencja Twojej wypowiedzi to 4:22 - tak to jest problem z nami, jako osobami, jako graczami. I nie chodzi tylko o gry. Także o zwykłe filmy które oglądamy. Kojarzy ktoś taki film jak Gorączka (The Heat) z Al Pacino i Robertem De Niro ? Film ma początek, rozwinięcie i zakończenie. Genialną muzykę, świetną grę aktorską, zwrot akcji i nadal po ponad 20 latach ogląda go się świetnie. Niezapomniana strzelanina po napadzie na bank. Rozterki głównych bohaterów. Można było wyjść do kuchni po herbatę i jak człowiek wracał główny bohater nadal główkował co ma dalej zrobić. Obecnie włączamy film sensacyjny, zaczyna się od mocnego kopa, główny bohater ginie w piątej minucie, w dziesiątej go reanimują, w piętnastej ratuje autobus pełen dzieci, w dwudziestej prezydenta a pod koniec filmy ratuje Ziemie przed asteroidą. No i te ewolucje z latającymi samochodami, czołgami itd (seria Szybcy i.... się kłania) Ten pośpiech który nam narzucają twórcy gier można spowolnić o ile nam się chce i twórcy nam udostępnią taką opcje. Przykładem jest RDR2 - pamiętam że grałem spokojnie aż do pewnego momentu jak uświadomiłem sobie że MUSZĘ wiedzieć jak się skończy historia. I .... zepsułem sobie grę. Przeszedłem w pośpiechu, owszem zakończenie wbiło w fotel ale nie czułem się usatysfakcjonowany. Było ZA SZYBKO. A szkoda, no cóż takie życie zawsze za rok można odpalić ponownie i grać już na spokojnie. I o ile RDR 2 jest jak to określiłeś perełką to przy RDO czyli wersji online Rockstar w mojej ocenie zaliczył potężną wtopę bo .... właśnie podjął decyzje że nie będzie dalej wspierał RDO. Nie będzie nowej zawartości, nie będzie różnych rzeczy na które czekali gracze a które mogły się pojawić. A docelowo i zapewne wyłączą serwery. Rockstar mocno liczył na kasę ale zepsuł ekonomię gry, owszem próbowali to naprawiać ale niestety jeszcze bardziej to zepsuli, gracze nie kupowali sztabek złota jaki firma liczyła więc zamykają projekt. A szkoda bo RDO było świetne, zamiast tego będzie kolejne GTA i dodatki dla GTA Online. A co do zbyt dużej ilości informacji i rzeczy które robimy na raz. Świat się zmienia. My w ciągu dnia przyswajamy takie dawki informacji jakie nasi ojcowie przez połowę swojego życia. Przepływ informacji jest niesamowicie szybki. Informacje docierają poza granicami państw, no może z wyjątkiem takich państw jak Korea, Chiny czy Rosja. Kiedyś jak koleś o ksywie .... skakał z stodoły i złamał nogę to o tym wiedział koleś, rodzina, można znajomi ze wsi i lekarz który to składał. Teraz - może wiedzieć i 100 tys czy 1 mln osób - wszystko zależy od tego jaki materiał będzie tytuł (najlepiej głupawy), miniaturkę (najlepiej blondi z dużymi oczami) i w miarę krótki (góra minuta). A przyszłość ? Kto wie może będzie jak w Johnny Mnemonic, zobaczymy 🙂

Jak pięknie tu to opisałeś i muszę powiedzieć, że sam u siebie zobaczyłem z rok temu takie zachowanie pędu i jak najwięcej w najkrótszym czasie. Wystarczyło wychamować, lepiej wybrać coś naprawdę interesującego w życiu, niż pakować na swoje barki więcej i więcej, bo z czasem to więcej człowieka przytłacza. Od tamtej pory mam w sumie więcej czasu, bo nie pakuje w niego ile się da, jak dziecko, co nie potrafi puścić zabawek, jakby jutra miało nie być, ale raczej wrzucam na luz i co na być to będzie, zwłaszcza, że rozrywka to ma być bonus w trakcie dnia, a nie moje życie 😀 Większość filmów na YT oglądam w całości, problem ciągłego przewijania widzę u młodszego brata, który nie wie, dlaczego tak robi, ale po takich materiałach już się domyślam, co prowadzi do takich zachowań (trąbi się o pośpiechu, efekcie TikToka, Insta itp.). Sam czasem odpalam 1.25 prędkości na YT, ale rzadko i tylko przy bardzo długich filmach (nie przy twoich, tu nie można na szybko). Także cieszmy się chwilą, wyhamujmy z tym pośpiechem, a życie staje się prostsze i przynajmniejsze. P.S. jako twórca na YT też zauważam to samo, ludzie zazwyczaj pomijają większość filmu, jak jest dłuższy niż 10 minut to wtedy większość w ogóle go olewa 😁

O tak, też doszedłem do podobnych wniosków ale na podstawie GTA 4 oraz Call of Duty. Na wstępie napiszę, iż jak GTA ogrywałem całe od GTA 3, do GTA 5, tak jeśli chodzi o Call of Duty to skończyłem na Black ops III i większość tylko "obserwuje". Szczególnie mnie zaczęło mierzić po Call of Duty Ghosts. Zawarzyłem, że im więcej było wybuchów, tym bardziej traciłem efekt wow. W Modern Warfare 2, kampanie była podzielona na znacznie bardziej przyziemny wątek obrony USA, co dawało graczowi poczucie, że jest faktyczny konflikt militarny oraz ten znacznie bardziej sensacyjny, wątek Task Force 141. Jednak na tym się to nie kończyło, praktyczne każda misja starała się być inna przy jednoczesnym, nie zalewaniu gracza masą wybuchów, co już jest nieprawdopodobnie przerysowane w Call of Duty Vangard, gdzie (co zresztą pokazałeś, bohaterka przeżywa minutę wybuchów i waleń). Tak więc, w MW2, dostajemy na start szkolenie i niezłą acz krótką misję w Afganistanie. Warto zobaczyć, że choć MW2 miały sporo szalonych pomysłów na misje, to nie kończyło to się tym, że co chwile wyrywano nas z rozgrywki wymuszając oglądanie czegoś, od czego nawet nie jesteśmy zależni. Tak więc odpowiednie dawkowanie, mieszanie misji z szaleństwami jak wspinaczka po górach a potem zjazd skuterem śnieżnym, przeplata się z standardową misją jaką była pierwsze obrony USA, praktycznie bez żadnych wymuszonych i nieprawdopodobnych sekwencji a zbiór konkretnych celów, broń restauracje, pozbądź się wrogich pojazdów... Misja "Rosomaki" jakby ją zmodyfikować, równie dobrze mogła by się sprawdzić w Call of Duty 2, podobnie kolejna misja, gdy UA przeszła do kontrataku. Podobnie było w Call of Duty 4, gdzie mieliśmy sensacyjne misje, ale też przeplatały się później z bardziej przyziemnymi i spokojnymi. Przecież legendarna misja "wszyscy w kamuflażu" to 95% bycia po cichu. I choć później twórcy próbowali to powtórzyć to popełniali jeden błąd... próbowali do tej misji wcisnąć akcje. Przez co zrobił się męczony standard, najpierw się przekraść a potem mięsko. Co już doprowadziło w MW3 jako... standard, normę, do każdej misji. Porzucono te spokojniejsze misje, na rzecz rozwałki w każdej. A z czasem niestety, było coraz więcej i więcej. Black ops 1, choć uwielbiam tamtą fabułę, to jest wiele męczących mnie aspektów. Przykładowo, fabularnie, protagonista zostaje zestrzelony gdy był w śmigłowcu... TRZY RAZY, na CZTERY LOTY (No pięć jeśli uznać trzecią misje) ! Za dużo! Na pewno można było to inaczej rozegrać. Ale jest tu pewien fragment, który bardzo fajnie wprowadzał... właśnie ta misja trzy, nie gramy, możemy się tylko rozglądać, świetnie budowało klimat oraz wprowadziło do dalszej rozgrywki, lepiej niż na prędkie omówienie w cutscence. Do czego zmierzam. W przypadku Call of Duty, świetnie się sprawdzał model wielu kampanii, można było dać statyczne misje gdzie tylko się szło i wykonywało cele, nie trzeba było wiecznych zasypywań gracza gradem zaskoczeń i eksplozji, które w jednej grze, były tak przesadzone, że widok sypiącego się, prawie na nas, budynku, praktycznie nie działał. Zamiast wiecznie walić w gracza bombą, lepiej było wprowadzić kilka misji które budują klimat, jak wspomniane przeze mnie działania Rangers w USA, gdzie przez większość czasu gramy dość standardową "jednostką", a potem pod koniec dostajemy epickim finałem, odbijając biały dom, to dla mnie było przeżycie! Tak samo w przypadku Task Force 141, przez cały czas, może i sporo epickości, ale jednak wykonywaliśmy cele i tyle, by potem znowu wyrwać gracza z tego co było. Dlatego moim zdaniem MW2 robi doskonałą robotę jako sensacyjniak, fakt, fabularnie jest głupiutko i patrząc się na fabułę MW3, nie wiele się z tego dało wyciągnąć, ale dają idealną mieszankę sensacji i budowania klimatu. Czego już kolejne części Call of Duty, w ogóle nie potrafiły. W MW2 szukałem ciekawostek, starałem się bardziej zatopić w historii... tylko black ops, jeszcze mnie intrygował, ze względu na klimat. A tu jeszcze wspomnę o GTA 4, mówiłeś, RDR2 wymusza spokojne przechodzenie. W przypadku GTA 4, zauważyłem, że im dalej jestem w grze, tym szybciej ją przechodzę. Czemu? Fabuła! Chce poznać dalszą część historii Niko a ci mi każą robić za zabójcę na zlecenie! Intrygowała mnie sprawa z Rosjanami? Znikają praktycznie na całą grę! Mam obserwować historie "diamentów", wobec której nie mam żadnej motywacji! Fajna była historia z wojną i praca dla agencji, ale zamiast rozwijać te wątki, jesteśmy rzucani po grze, wykonując ogrom, zazwyczaj tych samych misji, czyli jedź tam, zabij... nic o świecie gry! To też jest powód, szybkiego grania. Czuje, że gra się usilnie rozciąga. Zamiast jechać po fabule jaką opracowała i wobec której jestem ciekawy. Gdyby w grze było kilka misji, nawet tak samo powtarzalnych, ale robionych jako retrospekcja z czasów wojny, co by pokazało co i jak... to by było coś! Tak samo miałem z GTA V, gdzie miałem nie odparte wrażenie, że twórcy starają się tak usilnie wymusić na graczu, że fabuła jest znacznie dłuższą niż powinno, że sam wątek z największym skokiem w historii, że wydał mi się... nie wielką nagrodą wobec tego co było. A już nagłe kończenie historii tym bardziej mnie w tym utwierdziło. Dla przykładu, Mafia 2, mimo, jak daleko byłem, zawsze ciekawiła fabuła... ba, pod koniec była dla mnie najciekawsza. A w przypadku GTA 4 chciałem jak najszybciej przeskiować fragment, który dla głównej fabuły, wydawał się być... zbędny. Za dużo w grach jest misji itp. której starają się tylko popchnąć fabułę do przodu. Paradoksalnie przez to, twórcy zaczynają rozciągać grę wstawiając różnego rodzaju potworki do fabuły. Zapomina się o budowaniu klimatu i postawieniu na postać i jego/jej relacje, a mamy za to speedrun. To samo też się tyczy mechanik, fajnie jak są nowe, ale co po nich jak pojawiają się tylko na daną sekwencję.

Poruszasz tutaj wiele bardzo istotnych wad dzisiejszego świata. Gratuluję materiału!

Miałem podobne odczucia co do natłoku informacji w najnowszych Borderlandsach, mimo, że we wszystkie pozostałe części grałem godzinami. No i jedno z największych rozczarowań tego roku, to AC Valhalla, która po przegranych ponad 60 godzinach, non stop atakowała miliardem bzdurnych aktywności a sama fabuła zaczęła robić się nudna i przegadana. Mimo, iż jestem fanatykiem kultury skandynawskiej oraz jej mitologii z okresu VIII-XII wieku, to niestety po tych 60 kilku godzinach w AC Valhalla zasypiałem. Ostatnio wróciłem do MMO, odpaliłem Guild Wars 2 i eksploruję mapę od zera wykonując wszelakie misje i aktywności, i ostatni raz dobrze bawiłem się przy takich czynnościach w dwóch grach. RDR2 oraz w WoWie jakieś 10 lat temu. Nikt nie narzuca mi tempa rozgrywki, podziwiam światy i odbieram wszystko fragmentami. Bajlando.

Podobnie jak Ty z Red Dead Redemption 2 miałem przy pierwszym podejściu do PREYa z 2017 roku. Dziwiły mnie niektóre recenzje znalezione w sieci, jakoby fabuła gry była rozwlekła, a rozgrywka sztucznie wydłużana przez konieczność biegania od jednego końca stacji kosmicznej do drugiego. Po ukończeniu tego tytułu zrozumiałem, dlaczego, a Twój materiał to potwierdził - ta gra taka właśnie miała być. Mimo faktu, że kilka lat temu oglądałem gameplay, niesamowicie się wciągnąłem, a tempo rozgrywki mi zupełnie nie przeszkadzało - przyspieszało w uzasadnionych fabularnie momentach, a gdy było względnie spokojnie, mogłem poświęcić uwagę każdemu pomieszczeniu, wiadomości i nagraniu audio. Dodatkowo budowały one klimat, bo im więcej czasu wykorzystywałem na ich przestudiowanie, tym bardziej składało się to wszystko w spójną całość. Pomaga też fakt, że nie nabija się tutaj punktów doświadczenia w klasyczny sposób, więc wchodzenie do opcjonalnych lokacji w kompletnie innej kolejności i w różny sposób przy każdym podejściu nadal ma sens. Tutaj nie zostaniesz ukarany za to, że wchodząc "za wcześnie" do pomieszczenia X, wyłączając na tamtejszym komputerze proces dezaktywacji wytwarzania przedmiotu Y, nie dostaniesz w przyszłości questa na powrót do tej lokacji i przywrócenie schematu. Po prostu nie dostaniesz tego zadania (bo nie ma ono uzasadnienia fabularnego) i to wszystko, profity uzyskujesz poprzez eksplorację, a nie odhaczenie pozycji na liście celów.

100% racji...Jako wiekowy gracz widzę jak bardzo zmieniły się gry na przestrzeni lat. Pozdrawiam.

Akurat takich gier jak cod jest już niewiele. Brakuje mi korytarzowych gier nastawionych na fabuły i pełne wybuchów i skryptów. Teraz wszystkie gry są rozwleczone na setki godzin biegania po mapie i odznaczania znaków zapytania. I ja cenie sobie oba gatunki gier. Wolne jak RDR2 i Szybkie jak stary MW2. Natomiast te nijakie gry jak Nowe assassyny o ile na początku mi się podobały, to teraz już mnie męczą.

Dobrze powiedziane. Wydaje się mi, że czasem dobra fabuła itp. stają coraz mniej ważne dla twórców niektórych gier. Tylko więcej, mocniej, szybciej, efektowniej. A z czasem to przestanie działać.

Jednym z problemów dlaczego mamy problem z kończenie gier to ich ilość. Kiedyś grając w przygodówki dniami siedziało się aby wykminić rozwiązanie, które czasami nawet nie było logiczne. Dziś gdy zablokujemy się na jakieś trudniejszym etapie po prostu człowiek stwierdza „Chyba to nie dla mnie, ale tamta gra wydaje się bardziej w moim guście.” No i szok niedowierzanie okazuje się mieć ten sam problem co poprzednio. Z szybkim kończenie tytułów jest tak, a raczej ja tak mam, że gdy za długo poświęcam czas jakieś grze mam poczucie marnowania czasu i tego, że coś mnie omija. Szybka podróż, pomoc w ekspieniu/nabijaniu leveli to w mojej opinii coś dzisiaj bardzo potrzebnego. Fajnie podaje się za przykład świetnie zrobione Rdr2, które zostało zaprojektowane pod kątem wolniejszego tempa i podziwianiu widoków. Sytuacja zmienia się w grach w których sama podróż jest po prostu nieciekawa jak GTA czy klepana od formy jak Assasyny i Far crye. Dodać do tego backtracking i mamy grę z olbrzymim światem i zawartością na setki godzin szkoda, że to wszystko jest wtórne i mało angażujące. Co do pomocy w levelowaniu jaki proponuje assasyn to jest to i pomocne i bardzo szkodliwe. Z jednej strony słyszy się jak działa grindowanie w nowych assasynach i możliwość ominięcia tego jest super, ale potem zdajemy sobie sprawę, że płacimy za funkcję, która powinna tam być od początku. No i są jeszcze lootboxy/skrzynki i tym szczerze gardzę, a osoby je kupujące to kompletni idioci.

Kocham RDR2 i te wszystkie powolne, ociężałe animacje tęgiego chłopa, jakim jest Arthur. Widzę wiele osób które mają z tym problem, ale jak dla mnie takie przedstawienie akcji (czy w tym wypadku jej braku), potęguje immersję i zaprzyjaźnienie się z tym światem. W końcu z tak powolnym pędem mamy czas się porozglądać, popodziwiać jak ten cały ekosystem działa i poczuć się jego częścią. Gdy gra nas bombarduje akcją, wszystko się wali, oślepia nas wybuchami, nie mamy czasu spojrzeć nawet na to, jak ten świat został wykreowany. Tyle tylko, że to nie jest wina ani graczy, ani twórców gier, że wszystko musi być szybko i na teraz. Cały nasz świat obecnie tak wygląda. Jest zbyt dużo bodźców którymi jesteśmy atakowani z każdej strony, każdy żyje w coraz szybszym pędzie, więc po nagłym zderzeniu z powolną animacją w RDR2 wielu na pewno dostaje dysonansu, którego nie jest w stanie znieść i czuje się zniechęcony.

Świetny materiał oraz temat w nim poruszony! Jestem tego samego zdania co Ty. I tj fabuła, tak samo grywalność i mechaniki zawarte w grze potrafią sprawić że chcesz z nia być jak najdłużej. Np taki RDR 2 sprawił że zacząłem w ten tytuł grać na spokojnie, tak jakby to był symulator życia tamtych czasów. Np eksploracja przyrody, unikanie grożnej zwierzyny lub polowanie na nią, unikanie konfrontacji, a jak już się nadarzy, to strzelanina daje o wiele więcej adrenaliny i satysfakcji. I wiele innych rzeczy. Jestem też miłośnikiem tytułów post-apo i takie tytuły jak METRO Exodus czy TLOU 2 można wiele razy ogrywać. Poznawanie miejsc, historii ludzi itp to w tych tytułach mocna strona. Granie w gry, bez, zagłebiania się w nie to strata czasu, pieniędzy oraz można powiedzieć brak szacunku do tych wszystkich osób które przyczyniają się do powstawania takich tytułów. Ale to tylko moja opinia. Pozdrawiam!

Ja mam tak, że gdy miałem dużo czasu, chęci na granie i cały czas grałem w tą samą grę bez przeplatania tego innymi grami to nudziły mi się szybko, tym bardziej, że mam manie braku znaków zapytania na mapie dopóki nie muszę lecieć dalej z fabułą. Tak właśnie odbiłem się od Wiedźmina, RDR2, Wszystkich Assassynów w które grałem i nawet Prey. Ale Prey zacząłem od nowa, mam miej chęci i czasu na granie więc kończę go w wolniejszym tempie, na szczęście bez znudzenia. Więc polecam w ten sposób grać, dodatkowo zająć się naprzykład uprawianiem jakiegoś sportu i gry się tak nie nudzą :D

Cieszę się, że silniki poszły tak do przodu, że jeden developer albo kilku jest wstanie zrobić piękna grę. Gry AAA od wielu lat mnie nie interesują, są strasznie powtarzalne, pamiętam jak batman Arkham Asylum wprowadził ten tryb detektywistyczny i później był już wszędzie w każdej gdzie aż do teraz. Częściej zagram w boomershotera niż AAA dziś, szukam uniklanych doświadczeń ciekawych mechanik z małych studiów jak Escape from Tarkov np i nagle się okazuje, że nawet upgrade sprzętu nie jest potrzebny bo do czego 😂 pozdro Mestre

Ja mysle Mestre ze jestes zajebistym Yutuberem, naprawdę poruszasz kwestie o jakich człowiek (gracz) się nie zastanawia na codzień grając w gry, a słucha się Ciebie wyśmienicie. Robisz kawał dobrej roboty. Pozdrawiam😊

Jest Moc !!! Takie materiały to można słychać i oglądać częściej 👍😉🎧🎮

Wybór jest Twój. Delektowałem się każdym momentem Cyberpunka czy Halo:Reach, czasem odtwarzałem niektóre zapisy drugi raz, żeby zbadać alternatywny scenariusz i prawie zawsze eksplorowałem każdy kąt. To samo słabsza starsza już Mafia 2 albo Call of Juarez, Rage czy cokolwiek. Rozumiem też, że ten odcinek skupia się na grach 3D, nie na Cywilizacji czy Settlersach ;) więc zależy czego szukasz w grach. Ale nie wiem, jak się szlifowałem na Doomie, Quake’u, Duke’u i Half Life i tam były szybkie akcje ale i sporo kontemplacji i rozmawialiśmy potem z kolegami o każdej scenie i fajnym momencie. Może nie było tyle tytułów co dzisiaj ale uwierzcie było wystarczająco, żeby sobie zrobić problem w szkole czy uczelni. Jeśli coś jest teraz to może nadmiar tytułów i wszystkiego i nawet nie chodzi, że jedna gra jest przepakowana akcją albo nawet one wszystkie, chodzi o to, że wszystkiego fajnego mamy w życiu dużo i nie wiadomo za co się złapać. Nie da się za wszystko. A tymczasem moje ostatnie odkrycie kilka lat temu: Human Fall Flat. Smaczki na każdym kroku, super! Poza tym ciekawy odcinek.

Nowoczesne gry trochę działają jak narkotyki kiedy dostajesz za słaby towar sięgasz po coraz ciekawszy itp a kiedy gra nie jest już tak ciekawa z początku lub ma fabułę długofalową czy rozwija się powoli akcja gracze się nudzą i szukają czegoś innego w głównej mierze to jest problem po prostu poprzeczka caly czas się podwyższa a gdy nas coś nie zainteresuje to odkładamy na później ale to później może nie nadejść bo możemy o tym zapomnieć poprzez ilość bodźców i informacji i dobrze zauważyłeś i dobrze przedstawiłeś ten problem

To prawda. Dużo gier zaczynam ale nie jestem w stanie skończyć. Dlatego najlepsze gry dla mnie dziele na te które przeszedłem i których nie przeszedłem albo przeszedłem kilka razy.

Świetny film, dziękuję - oglądałem z przyjemnością ;) Sam wiele lat temu dowiedziałem się, że sporo moich znajomych przewija zwykłe filmy podczas oglądania. Kiedyś tego nie robili. A potem w rozmowie padało, że film był słaby, mało akcji i najlepszy argument: nie wiedziałem/am o co w nim chodziło, strata czasu, co za shit! Ja dawałem filmowi 8/10 a oni często góra 5. Dzisiaj z grami jest to samo: ciągłe narzekanie, marudzenie i tak naprawdę można odnieść wrażenie, że ludzie przestali się cieszyć czymkolwiek i sami nie wiedzą czego chcą. Ta grupa osób rośnie i moim skromnym zdaniem jest to negatywny skutek konsumpcjonizmu i dobrobytu od którego wielu, jak mawia klasyk, się zwyczajnie w doopach poprzewracało. Pozdrawiam autora i zostawiam suba, zacny kanał i ciekawe treści. Powodzenia :)

Jestem już starym wyjadaczem gier zaczynałem od Amstrada CPC464 w latach 80-90 aż po dzisiaj. I zgadzam się tutaj z tobą w 100%. Dzisiaj nie kupuje gier pokroju Call of Dutty, Battlefield itp... Bo wiem że single player prowadzi mnie po sznurku przez parę godzin i koniec coś jak bym oglądał film a multi to exp i zbieranie skórek nowych broni etc zieeeeew. Efekty specialne też już nie robią takiego wrażenia tak samo jak w kinematografii gdzie dominuje aż do przesady większości kiepskie CGI . Ech gdzie ci kaskaderzy z przed lat sprytne sztuczki i chęć wysiłku stworzenia dobrego kadru. Wtedy naprawdę człowiek się jarał podczas oglądania wow on to naprawdę zrobił ale wysportowany, ach te widoki ! Obecnie po mimo ukończenia RDR2 często do niego wracam i exploruje dalej ten świat .W Kingdom Come tak samo to genialna gra o życiu w średniowieczu bez pseudo magii, potworów i zaklęć . Warhorse Studios też właśnie dali takiego psztyczka w nos i odważnie stworzyli średniowieczny klimat bez magii i bzdur. Dla mnie szacun bo mogło się to nie udać w dzisiejszych czasach ;) PS. Wiadomo z RU-vid jest jak z grami jest przesyt materiałów, ale ciekawe filmiki tak jak Twój ogląda się od początku do końca. I też tak uczyniłem. Pozdrawiam

Zestawienie Red Deada z tymi wybuchającymi, migającymi, chaotycznymi pseudo wojnennymi crapami z początku filmu to dla niego wielka ujma. Piękna to była gra.

Tu chodzi o "Dopaminę" na kanale 110% Fajnie to zostało wyjaśnione

RDR2 to coś więcej niż gra. Dobrze posłuchać mądrego. Pozdrawiam

Fajny materiał, często w grach brakuje mi poważnej wciągającej historii bez milionów rozpraszających rzeczy dookoła.

Mestre, genialny film, to już moja stała opinia. Mogę skopiować te zdanie i z góry wklejać pod każdym filmem, robisz niesamowitą robotę. Co do tematu filmu to smuci mnie jeszcze fakt, że sporo gier jest odbieranych jako kiepskie albo ze słabą fabuła właśnie przez ten wielki pośpiech u graczy. Dużo tytułów zyskuje na wartości kiedy nie pędzisz bezmyślnie tylko dasz się w pełni wczuć w mechaniki i historię. Przemierzając często świat gry w normalny sposób jest właśnie czas na refleksje, rozmyślanie i budowania świata gry u siebie w wyobraźni co wprowadza wielką imersję. Red dead to jest tak niesamowita gra, że łapałem się na tym, że chodziłem po tej grze role play'ując i udając, że rzeczywiście chodzi tam Arthur Morgan, a nie człowiek z ADHD sprintujący przez całe miasto.

Zanim obejrzę chciałem tylko powiedzieć że to wina społeczności graczy którzy kierują się ku produkcjom tylko AAA. Gry indie oferują unikalne i dopracowane doświadczenia. Tylko nie są tak widowiskowe i rozbudowane bo brakuje budżetu. A praktycznie każda nowa gra AAA wygląda tak samo.

Świetny materiał. Odnoszę podobne wrażenie. Dzisiejszy świat nie daje nam wytchnienia, w zasadzie wszystko jest tworzone w sposób, który dostarcza nam ogromnej liczby bodźców. Czasami łapałem się na tym o czym mówiłeś, mianowicie leciałem do przodu, żeby zobaczyć więcej, szybciej. Efekt tych działań był zawsze podobny, szybkie znudzenie, szukanie dziury w całym, co z daną grą jest nie tak. Myślę, że jest to jeden z powodów dlaczego ludziom nudzą się gry w pewnym wieku. Od pewnego czasu gram mniej albo w ogóle. Jeżeli już siadam do czegoś to z pełną dedykacją, bo gry oferują wiele, ale tylko tym, którzy mają czas to dostrzec. Pozdrawiam.

Alez dobry material i daje do myślenia, ostatnio mnie tak myśli naszły dlaczego ja tam zapierda*am, ogolnie zauważyłem ze ludzie coraz bardziej sie spieszą, w filmach czy grach potrzebujemy wiecznej akcji inaczej sie nudzimy i porzucamy granie/oglądanie. Materiał świetny, pozdrawiam!

Super, że ten temat został jakoś nagłośniony. Świetny film.

takiego opisu jakiegokolwiek produktu chcialbym uslyszec gdziekolwiek. Perfekcja. Az chce sie sluchac nie wazne o czym mówisz:) pozdrawiam

Ja przewijam filmiki wtedy, gdy słyszę podobne treści. Powtarzanie pewnych fraz jest przydatne, ale po kilku minutach oglądania ciut męczy XD. Znając tezę, chciałbym usłyszeć konkretnie szybko odpowiedź. Dzieję się to tak, ponieważ w współczesnych czasach posiadamy szybsze transporty, inne czynność do zrobienia - co za tym idzie krótsza przerwa, chęć samemu odpocząć od informacji np. posłuchać muzyki. Rzadko też wracamy do tych samych filmików w późniejszym czasie, aby to dokończyć.

Mestre kurde....... Wybacz że nie wypowiadam się na temat głównego tematu filmu choć nie ukrywam że dokładnie często tak robię że przeskakuję nie interesujące mnie fragmenty na filmach czy np nagle zaczynam coś oglądać i nagle przerywam i oglądam co innego ale co do gier.... To zawsze podobają mi się te w których jest ciekawa fabuła interesujący gameplay. Nie ważne czy jest to gra Akcji czy Symulator Chodzenia a fragmentem od 7:58 do 10:29 kusisz mnie do chyba już 5 razu zagrania w tą grę i znów ponad 100 godzin wyjęte z życiorysu i znów tona łez będzie wylana.

Dawniej też nie było internetu, dystrybucji cyfrowej i były tylko "twarde kopie" CD/DVD w normalnych pudełkach. To w pewnym sensie też wymuszało na twórcach (czy tam deweloperach) aby gra była jak najbardziej dopieszczona, bo w momencie wydania nie było mowy później o jakichś późniejszych patchach, łatkach i innych tego typu rzeczach. Co prawda zdarzały sie jakieś wydania płyt z poprawkami, ale to było chyba rzadkością. Dzisiaj większość twórców a zwłaszcza publisherów, ktorzy stoją głównie za największymi i znanymi markami, przyjmuje model: "Wydać ledwie grywalnego, ale w miare wciągającego gniota, a reszte dołata sie za rok lub dwa lata, bo czemu nie." Co prawda pare gier sie już na tym sromotnie przejechało (Anthem), ale trend imo nadal ma sie całkiem dobrze.

05:03 Tak, jest tego warte. W życiu liczy się każda sekunda. Intra z nazwą kanału to już przeżytek Panie Tomaszu.

Sam byłem fanem GTA Saint Row 3 itp lecz po zagraniu w RDR 2 na końcu poczułem jakbym coś stracił. Historie połączoną z nieśpieszną eksploracją. Aż żałowałem ze zagrałem pozniej w Assasina. Nawet Wiedźmin mimo świetnej historii nie zapewnił mi takiego naprzemiennego spokoju i eksploracji a pozniej dynamiki akcji. Czułem się cały czas Arturem Morganem mimo ze nie jestem nawet w 1% do niego podobny. Dodatkowo bez dialogów decyzyjnych czułem się jakbym to ja kształtował te postać. To było cudowne doświadczenie dodatkowo powodujące iż zaczełem zagłębiać się w literaturę historyczną bo już nie czuje takiego pośpiechu w dostarczanie jak najszybciej informacji.

RDR2 przeszedłem - właśnie zdałem sobie sprawę, że 4 miesiące temu - do dziś wchodzę aby się przy niej odprężyć. Przemierzam mapę, robię to na co mam ochotę, delektuję się mechaniką gry, przyrodą, wszystkim co ta gra oferuje. Najlepsza gra w jakąkolwiek grałem.

Powinieneś mieć ksywkę Maestro. Kapitalny kanał, aż dziw że dopiero teraz go odkryłem. Mam podobne odczucia odnośnie do tempa współczesnych gier i przebodźcowania. Leci sub i czekam na więcej, powodzenia!

Witaj, Mestre. Na twój film natrafiłam przypadkiem, ale się cieszę z tego powodu iż na niego trafiła. Film naprawdę rewelacyjny. Daję do myślenia. Co do mnie? Lubię ogrywać gry, ale od pewnego czasu łapię się, że nie mam zbytniej ochoty na granie. RDR 2 przeszłam wiele razy. Ta gra zdobyła moje serce za cudowną i pełną emocji opowieść o gangu Dutch'a i jego chłopcach, co prawda akcja rozwija się powoli, w swoim tempie, co mi odpowiada, gdyż daje mi możliwość poznania świata, wczucia się ten świat. Ukazuje nam wady i zalety bohaterów gry i przede wszystkim uczy cierpliwości. Nie ważne ile razy już przechodzę tą grę to i tak za każdym przejściem tej gry nie śpieszę się by zakończyć szybko kolejne podejście, bo okazuje się, że to ominęłam, coś przeoczyłam lub nie zajrzałam w jedno miejsce. Za każdym razem potrafi mnie ta gra bawić i odprężać w tak monnotonnym życiu, które każe nam się być w ciągłym biegu, czy to praca,dom,rodzina i social media, wszystko chcemy mieć od razu bez wysiłku i czekania. RDR 2 idealnie pokazuję, żeby poczuć tę grę trzeba zwolnić i być cierpliwym, co w prawdziwym życiu też powinno być ważne, bo w niestannym biegu zapominamy co jest ważne, nie potrafimy na spokojnie odpocząć, bo z tyłu głowy mamy myśl, że to i to trzeba zrobić. RDR 2 idealnie pokazuję, że jak się zwolni w życiu to nic się nie stanie "złego", bo w większości przypadków mamy wrażenie, że jak czegoś od razu nie zrobimy to "coś" się stanie.

Już koniec? ;) cóż, to jest chyba temat rzeka. Wszystko chcemy robić coraz szybciej, chcemy wszystkiego więcej i wszystkiego na raz - więcej zarabiać, lepiej trenować, angażować się w hobby itp itd., dostajemy wszystko pod nos i jeszcze marudzimy (casus gier, seriali). Wielu próbuje dążyć do doskonałości co może być toksyczne i frustrujące, jeśli nie zdajemy sobie sprawy z tego że doba ma tylko 24h, a nie każdy jest ideałem. Jestem aktualnie na etapie próby znalezienia wyjścia z tej sytuacji i twój film bardzo dobrze wpisał się w aktualne zapotrzebowanie. Od jakiegoś czasu czułem wypalenie i depresję, nic nie sprawiało mi przyjemności (wiele przyczyn, ale to jedna z nich). Na co dzień jak wielu szukam prostych przyjemności i źródeł dopaminy, ale doszedłem do punktu gdzie mój mózg był już tak zmęczony, że w mojej głowie jako największa pokusa pojawiło się sięgnięcie po książkę. Od jakiegoś czasu staram się zwolnić bo uświadomiłem sobie że największą wartością jest SPOKÓJ. Póki co jeszcze bez większych efektów, bo organizm przez lata przyzwyczaił się do czegoś innego - multitaskingu w pracy, i tego samego w rozrywce, braku komfortu skupienia na jednym. Chyba najważniejsze jest się na chwilę zatrzymać i pomyśleć co jest priorytetem na daną chwilę, chociaż o wiele łatwiej wskoczyć do chomiczego kółka i po prostu nie myśleć. Tyle że to co łatwe z reguły do niczego nie prowadzi i w dłuższej perspektywie nie daje spełnienia i satysfakcji (piszę to również jako zatwardziały prokrastynator). Z tą myślą Was zostawiam :) PS. RDR2 jest na liście życzeń, chociaż od jakiegoś czasu bardziej od dużych gier cenię dobre i ładne indyki, symulatory chodzenia. Od kilku ostatnich gier się odbiłem z uwagi na poziom trudności lub zwykłe zniechęcenie

7:48min i ten wspomniany "akapit" :) Nice touch Mestre!

Totalnie zgadzam się z filmem. Obecny gracz oraz internauci, przywykają do formy Tik-Toka - ma być szybko, na temat i bardzo krótko. Podobnie jest z tekstem - wystarczy kilka dłuższych zdań, aby wywołać TL'DR. I trochę to przerażające, jeśli w obecnych czasach ciężko przebrnąć przez 10 minutowy film, albo kilkadziesiąt zdań. Natomiast jeśli o chodzi o gry - fabuła, zawsze grałem dla opowieści. Nawet w grach z otwartym światem; kończy się fabuła, dla mnie to koniec gry. Dla mnie jako gracza, który ma już kilkadziesiąt lat na karku, mam wrażenie, że najlepsze czasy gamingowe są już za mną. Zdarzają się fajne i ciekawe gry, ale projektowane są już raczej dla graczy, którzy oczekują trochę innych rzeczy.

Bardzo fajny i ciekawy odcinek nie mówisz tylko o grach a o człowieku i naszym życiu proszę o więcej

Tak genialny kanał, doskonałe treści, świetny głos wręcz lektorski i nadal nie ma 100k masakra trace wiarę w RU-vid

Podobało mi się tempo RDR2, tylko to strzelanie z hordą przeciwników w każdej misji wybijało mnie z imersji do tego stopnia, że w zakończeniu nic nie czułem.

Mi podoba przedstawienie historii Kratosa w mitologii nordyckiej. Zajebiscie to zrobili przynajmniej wg mnie.

Co by nie mówić. Miniatura ci wyszła i masz rację. Chcemy więcej akcji i tego aby wszystko leciało z pędem błyskwicy cały czas.

Namówiłeś Tomasz z tym ustawieniem prędkości odtwarzania na 1,25 😉. Teraz tak całkiem serio, to jak zwykle materiał pierwsza klasa. Pozdrawiam.

U mnie to luz jak w Hip Hopie . Wolę grę przejść na spokojnie

Osobiście w nowszych grach mam problem z tym, że nie ma poczucia swobody. Zawsze miga jakiś znacznik, misję prowadzą za rączkę, czuję się jak jakiś niewolnik. Half-Life 2 mnie mega pozytywnie zaskoczył, był liniowy, ale wszystkie dźwignie, przejścia i tego typu rzeczy trzeba było znaleźć samemu, przedmioty się nie podświetlały i ogólnie było jakoś tak czysto na ekranie. W Skyrim przykładowo praktycznie nie wytworzyłem lepszego ekwipunku, tylko chodziłem ze startowym i zwiedzałem świat. Podobnie mam w wielu grach, wolę zwiedzać świat niż wykonywać cele, ale niestety mało gier oferuje "to coś". Nawet jak świat zapiera dech w piersiach to przy próbie spontanicznej eksploracji okazuje się, że nie ma on nic do zaoferowania poza designem. Ostatnio znajomy namówił mnie na Tower of Fantasy. Jak dla mnie tragedia, biegam od znacznika do znacznika i wszystko mam podane na tacy.

Nigdy nie wolałem oglądać jak ktoś gra jedynie jak gameplay gry chciałem zobaczyć.

ja też mam problem z RDR2 bo jest długa , ale łapię się na tym że przystaję na chwilę i podziwiam widoczki i tp.

Ja właśnie jestem w trakcie przechodzenia RDR 2 ^^ ..60+h na liczniku, super tytuł ale fakt.. trzeba troche zwolnić obroty żeby nie odrzuciła ;) poziom immersji - bardzo wysoki ;)) Pozdrawiam wszystkich!

5:05 a do tego też muszę się odnieść, na telefonie bądź komputerze kiedy jesteśmy przy klawiaturze to nie jest żaden problem, 2x szybkie kliknięcie w prawo bądź na pc jedna strzałka w prawo są dużo szybsze niż czekanie 8s :D jest się dobre 7s do przodu :3 Czasami w zależności od sytuacji bądź platformy nie przewijam lub przewijam takie rzeczy

Uwielbiam Twój komentarz, bo zgadzam się z Twoją opinią. Tyle że ja nie umiem tego tak fajnie ubrać w słowa. Dzięki za Twoją pracę. Ale jedna rzecz nas różni - ja nie dążę do ukończenia gry. Ja gram i wracam nawet przez kilka lat. Ale jestem z tego starego pokolenia graczy.

Mestre ten odcinek to jedna wielka terapia dla nas. Dokładnie kiedyś grało się spokojniej. Niestety powstał multi i wszystko padło. Dzięki Mestre.

Bardzo ciekawy odcinek! Znam też osoby które grają tylko po to, zeby zaliczyć i przejść grę do końca, nieważne w jaki sposób i czy im się podoba! Trochę lipa no nie?! Ale na szczęście jesteśmy My 😉

Jak Ty nas rozumiesz... Jestem chłopem już starej daty, dla mnie gra MUSI posiadać dobrą i wciągającą mnie fabułę, coś co sprawi, że po odejściu od gry dalej będę myślał o niej i z niecierpliwością czekał aż ponownie ją odpalę... Wtedy chce aby ona trwała JAK najdłużej praktycznie nigdy się nie kończyła ale niestety teraz gry robione są tak aby wszystko szybko i krótko.... Mnie bardzo porwały wszystkie części gry Crysis... Fabuła tak bardzo mnie oczarowała i byłem tak głodny tego co będzie dalej, że nie chciałem aby wszystko się kończyło z wielkim zdumieniem i uciechą grałem każdą kolejną misje zaglądając w KAŻDY kąt na mapie szukając jakiś nowinek, smaczków. Ehhh kiedyś nas rozpieszczali takimi grami jak pierwszy CoD, conflict desert storm... To chyba już starość nas dopada :)

brawo, takie same miałem przemyślenia ale nie potrafiłbym tak świetnie tego przekazać, sam stałem się ofiarą tego o czym mówisz w filmie, dzięki Tobie wiem że mój to myślenia jest dobry i muszę zwolnić.

2:02 w dying light odpowiadamy na pytania a czasami wystarczy wysłuchać co ma do powiedzenia postać i już zrobiony qwest .

W RDR 2 z przyjemnością chodzi się na ryby, i pije kawę o północy. Piękna gra

Najsmutniejesze jest to, że gry nie będą bardziej ambitne. Wszystko teraz staje się coraz łatwiej przyswajalne, coraz bardziej monetyzowane, robione oby tylko dało kopa adrenaliny. Pokolenie tindera i tiktoka jest zrujnowane przebodźcowaniem i zmuszaniem do nieustannego stanu zawieszenia w dopaminie. Takie produkcje jak RDR (którą dalej przechodzę i jestem dopiero w połowie po 100h) już nie będą pojawiać się, a jeśli tak to będą bardzo niszową kategorią. Inwestorzy chcą jednego - zysku. Nic więcej się nie liczy. BF jest idealnym przykładem jak połknęli samych siebie w całości z chciwości chcąc zrobić coś jak najmniejszym kosztem i wysiłkiem. Zoptymalizują to i nauczą się tylko jednego - dawać to co ludzie chcą i ani trochę więcej.

Nie dość że temat daje do myślenia to jeszcze zachęca do obejżenia materiału do końca ;)

W pełni się zgadzam, największym wrogiem gier są właśnie gracze. Nie zrozumcie mnie źle, nie chodzi mi o to że wszyscy gracze przykładają rękę do popularyzacji nie chcianych rzeczy w grach, jednak to właśnie my kupujemy kiepskie dlc, korzystamy z skrzynek itp. Rozumiem że wiele osób chcę szybkiej skondensowanej rozrywki przez brak czasu, problem polega na tym że u części z nich brak czasu wynika z tego że godzą się na wspomniane w nagraniu przebodźcowanie. Sami pozwalamy na to żeby setki powiadomień pojawiało się na naszych telefonach w ciągu jednego dnia pomimo że możemy je wyłączyć, sami chcemy więcej i szybciej a rynek nam to daje ponieważ za tym stoi kasa. Jest też w nowych grach coś co wydaję mi się sprzeczne, z jednej strony gracze chcą szybkich gier w których dostaną kopa wrażeń w kilka minut (z reguły są to dość krótkie gry) i tłumaczą to że nie mają czasu na dłuższe zabawę a z drugiej strony twórcy prześcigają się w tym kto zrobi dłuższą/większą grę. Może to ja zwyczajnie jęczę i się czepiam, a to co właśnie obserwujemy nie tylko w branży gier ale ogólnie w życiu przeciętnego Kowalskiego to właśnie przyszłość która jest tą właściwą.

Jestem graczem z tej powolnej eksploracji. Moje postacie nie biegają, moje zmysły łykają detailing. Lubię się bawić otoczeniem, a nie lecieć jak głucha strzała. Są gracze co robią 4 misję na dzień, ja robię jedną. Ostatnio robiłem test z synem kto zbierze więcej odznak i contentu w kociej grze Stray. Przepaść jest kolosalna. Młodzi nie potrafią wyjść po za schemat, idą dokładnie tam gdzie prowadzi ich interfejs.

W moim przypadku do spotęgowania tego typu zachowań przyczyniły się wszelkie abonamenty. Odkąd mam gamę passa zauważyłem, że praktycznie każdą grę przechodzę jak najszybciej byle sięgnąć po kolejną. Nie raz zdarza mi się wyłączyć grę gdy tylko przez chwile nic się nie dzieje, bo zawsze mam 99 innych do ogrania.

tak jak ty z RDR2 ja mam z death stranding, rdr2 nadal przede mna DS to dla mnie naprawdę spory odpoczynek, w death stranding raz dałem odpocząć samowi, odpaliła się jakaś piosenka i ... drzemło mi się na 20min, tak samo Sam też sobie uciął komara, to było wspaniałe :D