در نشست شصت و ششم تقریبا به پایان داستان شیر و نخچیران رسیده‌ایم. شیر فریب حیله خرگوش را می خورد و خود را به چاه می‌اندازد و به هلاکت می رسد.
مولانا از این درس نتایجی حکمی اخلاقی می‌گیرد که درابیات این نشست دکتر سروش به شرح و تفسیر آنها پرداخته است.
در نشست ۶۵ به بیت زیر رسیده بودیم:
بیت ۱۳۲۰ که ضرب‌المثلی رایج است که مولانا به زیبایی آن را به نظم کشیده است:
گرد خود چون کرم پیله برمتن
بهر خود چه می‌کنی اندازه کن!
در ادامه دکتر سروش تا بیت ۱۳۵۰ از این دفتر را در این نشست شرح می‌کند که با بیت زیر به پایان می رسد.
دست می‌زد چون رهید از دست مرگ
سبز و رقصان در هوا چون شاخ و برگ
12 апр 2020
