Film o Edwardzie Stachurze. Zgrane z VHS. Z góry przepraszam za brak początku i za słabą jakość :) Program udostępniam jako materiał edukacyjny. W razie jakichkolwiek roszczeń proszę o kontakt.
Ten film był moim debiutem dokumentalnym, robiliśmy go na zamówienie redakcji kulturalnej TVP2 i prawa należą do TVP. Miło sobie przypomnieć tamtych bohaterów. To była ciekawa przygoda i pasjonujące rozmowy o Stachurze, który dla każdego z rozmówców był kimś innym. Barwny Kameleon. Dorota Latour
Wspaniały dokument. I ten narrator. Właśnie poczytywałem sobie "Pogodzić się ze światem", i trafiłem na taką perłę, bynajmniej przed świnie nie rzuconą, jak Pan Wincenty Różański, a przed nim autor, co to widok nad widoki może ogląda, opisał
Człowiek wrażliwy i prawy a zarazem świadomy Istoty Świata, jego Natury, potrafi stopniowo sam siebie wpędzić w poczucie ostatecznej bezradności wobec tego ogromnego Świata i jego twardych reguł a także w poczucie przygniatającej samotności pośrodku tłumu ludzi skupionych na samych sobie i wobec całości spraw tego Świata kompletnie obojętnych. W doświadczeniu intelektualnym kilku pokoleń, Stachura był autorem bardzo ważnym i wpływowym, dla niejednego młodego, dopiero kształtującego się Czytelnika, był najważniejszym w jego życiu duchowym przewodnikiem. Każdy autor, a szczególnie autor biorący się za zagadnienia tak poważne, jak te poruszane w twórczości Stachury, ponosi ogromną osobistą odpowiedzialność wobec swojego Czytelnika, ponieważ zarówno Siła tego Autora jak i jego ewentualna Kapitulacja wobec natury Świata, mogą się okazać ostatecznym układem odniesienia dla wielu Czytelników, znajdujących się pod jego osobistym urokiem. W takim stanie rzeczy, samobójstwo jest niestety nie tylko aktem ostatecznej kapitulacji - ale i najnieszczęśliwszym spośród rozmaitych przykładów, jakie moglibyśmy dać innym, wrażliwym i prawym Ludziom, na ich dalszą drogę życia.
Tak naprawdę nie było to samobójstwo. Szpitale psychiatryczne były - tak samo zresztą, jak dziś - zapleczem ludzi Berii, którzy wtedy właśnie (po 1968 r.) przestali przedstawiać się jako "prawdziwi komuniści", a zaczynali jako "opozycja demokratyczna" i wykańczalnią ludzi niewygodnych... To jest to samo towarzystwo, co "Gazeta Wyborcza", tylko za co innego płacimy im pieniądze. Sted był bardzo niewygodny dla rozmaitych KOR-ników, bo skutecznie konkurował z nimi o wpływ na młodzież, a zbliżał się przecież "karnawał Solidarności". Sted mógł nieźle namieszać w nakręcaniu bezmyślnego ludzkiego stada i boskiego kultu jego przywódców. Wojtka Belona też wykończono w psychiatryku, tylko w inny sposób - mimo, że jego problemy zdrowotne były natury fizycznej, a nie psychicznej. Bo napisał wiersze, wskazujące, jakimi łajdakami jest kierownictwo "Solidarności", gdyż dobrze ich znał. A miał popularność i chciał właśnie wracać do działalności na dużą skalę. W y m o r d o w a n o najważniejszych prawdziwych ówczesnych liderów (częściowo rękami władzy, która po śmierci Bolesława Piaseckiego była jak pijane dzieci we mgle i dawała się podpuszczać przeciw nim - tak ginęli niezależni księża, z Popiełuszką na czele). A teraz mamy samych celebów z ustawki zachodnich globalistów...
Każde wyjście z matriksa jest dobre, najważniejsze żeby już nie musieć tu wracać i o to Stedowi chodziło, i z pewnością wrocil bo wiedzy wówczas nie było, dziś ma około 40lat i może dalej będzie drążył temat jeśli ci z pułapki inkarnacyjnej nie wymagali mu całkowicie pamięci:(
W tym dokumencie Żentara jakby przewidział podświadomie swoją przyszłość, może gdzieś w głębi duszy czuł że tak dramatycznie skończy . A druga sprawa to czytam od kilku lat FABULA RASA ,i dawno nie znalazłem tak głębokiego studium psychologii ludzkiej podświadomości, polecam wspaniały audiobook "Fabula Rasa" trwający około 40minut. Jest niesamowicie głęboki jego przekaz i podkład dźwiękowy. Pozdrawiam wszystkich poszukujących. ❤
Ponad 30 lat temu przeczytałem "Fabulu rasa" i poczułem instynktownie, że to prowadzi właśnie do autodestrukcji. Byłem tą książką oczarowany, zachwycony ale też wiedziałem że tam nie idę. Nigdy więcej nie przeczytałem niczego Stachury.
Dziękuję za wrzucenie tego materiału.Szkoda,że Pan Edward Żentara równie tragicznie zakończył swój żywot.Akurat jutro Zaduszki-watro pamiętać o Tych,którzy odeszli z tego świata...
Wspomnienia z innych czasów - większość pokazanych tu ludzi nie żyje... A dziś by Stachura nie znalazł miejsca nawet na dworcu, bo by go pogonili mundurowi.
Dzięki wielkie za podanie filmu. Właśnie ponownie obejrzałem ,,Siekierezadę,, . Wspaniały film,.po latach robi wrażenie, a dokument przybliża postacie i miejsca.
dzięki ci panie za film balladę wśród drogi to jak byś tam był zawstydzony kadr...widziałem go dawno w dnie rzeki widuję gdy wśród torów idę,nie jako śmierć jako drogę raczej do nieśmiertelności...niekiedy miewam myśl szaloną...niekiedy między ludzi idę ...i gdy gitarę wyciągasz wtedy też w tobie go widzę...o polany nie pytaj ,resztą jest droga ...moja droga...
+szarodrzew przepięknie ująłeś temat nieprzemijania tego co piękne,co uchowa się i wróci mimo wszelkich przeciwności.Poraża trafność i poezja wypowiedzi.DZIĘKUJĘ.
@@tadeuszorzechowski3238 dlatego trzeba robić wszystko poprzez pracę nad sobą aby móc się stąd z tego hologramu oszustwa wydostać a tak to każdy się tutaj kręci w kółko jak chomik w karuzeli bez pamięci przez tysiące lat
Ja dopiero zaczynam poznawać że te piosenki które przy ogniskach śpiewałam jaki nastolatka to taki człowiek zagubiony napisał ,wielka szkoda że tak zły pokieruje duszą by chcieć wziąć ją w posiadanie ,ale nie wierzę w to ,że samobójców wszystkich pochłania piekło wielu za wiele powodów do targnięcia się na własne życie nie odpowiadają oni sami,ONI sami pozostawieni bez pomocy ludzkiej istoty sprawy oraz miłości.Dlatego Bóg mówi o przykazaniu miłości w którym należy kochać siebie samego i bliźniego swego. Bo jeśli wydaje nam się że nikt nas nie kocha i nikt już nie lubi nawet to zawsze miłość własnego życia,akceptacja własnych słabiści ,ofiarowanie cierpienia w czyjejś intencji może Ojczyzny,I Miłość Miłosierna Boża jest sensem i trzyma nas w objęciach przy życiu bez względu na wszystko ❤
Wielkie dzięki za publikację tego niezwykle interesującego materiału publicystycznego o Edwardzie Stachura. RIP Edward Stachura. Mniemam, iż warto by przygotować podobny materiał publicystyczny Andrzeju Bursa oraz Rafale Wojaczek. Pozdrawiam serdecznie Osoby komentujące
On był politycznie niepoprawny. Przejmował "elektorat" młodzieżowy, który tzw. opozycja demokratyczna uważała za swój. Przecież widać dziś, że obecne "elity" najchętniej by w ogóle zapomniały, że ktoś taki był i są bardzo niechętne temu, że ludzie w ogóle o nim pamiętają. To nie jest też przypadek, że Stachura zmarł akurat rok przed tzw. "karnawałem Solidarności". Bo to nie było żadne samobójstwo. W psychiatrykach rządzi sekta czcicieli Freuda, która za cel stawia sobie wykańczanie wszystkich ludzi, którzy mogą być niezależnymi liderami i przeciwstawić się globalnym manipulatorom. Medialną wypustką tej sekty jest dziś "Gazeta Wyborcza". Jak Pani nie wierzy, to poproszę porozmawiać z ludźmi, którzy mieli do czynienia ze środowiskiem psychologów i psychiatrów ze środowisk "naukowych" i szpitali psychiatrycznych, zwłaszcza takich od doktora wzwyż. TO SĄ RZEŹNICY, A NIE SŁUŻBA ZDROWIA! Wiadomo było, że poplecznicy "opozycji demokratycznej" z Zachodu nie będą promowali kogoś takiego, jak Sted. Docenić go mogło tylko "odchylenie prawicowo-nacjonalistyczne", które po prostu stawiało na rozwój polskiej kultury. Od l. 60. oligarchia zachodnia przekonała się, że wskutek wzrostu wykształcenia społeczeństwa grunt jej się usuwa spod nóg i zaczęła stawiać na totalną destrukcję, ogłupianie, patologizowanie i nihilizm, co bardzo przyspieszyło po 1989 r., gdy przestała się bać Sowietów. Jest bardzo wielu ludzi niedocenionych, dla których nie ma miejsca nawet w historii, choć byli wielcy.
Czemu to życie, leży zarzygane? Ile razy mam powtarzać! Gdy ich nie używacie, wieszać je ładnie jak Gerard de Nerval albo pod ścianę odkładać w foliowych torbach jak Kosiński. Czyje jest to życie? Nie ma winnego? Proszę, niech każdy bierze swoje i zbiórka w dwuszeregu. Ty gdzie masz? Czy to życie na skraju społeczności, to twoje? - Nie, moje jest to ładnie rzucone na tory - na elektrowóz czekam. - A czemu oddajesz? - "za winy moje i niewinność moją za brak, który czuję każdą cząstką ciała i każdą cząstką duszy... bo nawet obłęd nie został mi zaoszczędzony" To w krzakach jest jego, tego tam co się chowa. - E, twoje jest to życie zarzygane? - Y yyy, bo. - To jest twoje życie? - Nie, bo to taka historia była. - Twoje tak, czy nie?! - Tak moje! Tak k...a to życie jest moje! Moje, bo nie mam swojego, ktoś mi podmienił. Rozumiesz! - Gówno mnie to interesuje, podnoś je i do dwuszeregu. Chyba że chcesz oddać, to wtedy możesz powiesić albo na torach odłożyć jak kolega, to już bez różnicy - sztuka się liczy. - Zastanowię się... przejdę się... i się zastanowię...
Też się nad tym zastanawiałem. Z jednej strony - albo się śpiewa, co poeta napisał, albo tworzy samemu od poczatku do końca. Z drugiej - ten Bóg mi tam nie pasuje i to wcale nie ze wzgledów religijnych. Zaś czas niszczy wszystko (może tylko przekształca, ale z nam dostępnej perspektywy - niszczy), Sted się z nim ścigał: "już jest za późno - nie jest za późno". Ja ten "czas" w tym miejscu akceptuję.
Jak której piosenki. Np. ciężko sobie wyobrazić lepszą interpretację piosenki "Jak" i to nie jest taka jedyna. A SDM po prostu był daleki od protestanckiej koncepcji złego Boga, którą szerzono w środowiskach cyganerii począwszy od epoki fin de siècle'u, szczególnie w tym okresie, kiedy stalinowscy zbrodniarze zobaczyli, że już nie będzie można dłużej po prostu pakować ludziom kuli w tył głowy i przerzucili się na demoralizację (taką w stylu obecnej UE). SDM był już z późniejszych czasów, po 1968 r., gdy władze zniszczyły polityczne zaplecze tych wszystkich teoretycznych i praktycznych demoralizatorów środowiska artystycznego, co szaleli od 1953 r. i sekciarskimi metodami (znanymi dziś z korporacji zachodnich) manipulowali artystami, wymuszając na nich patologiczne poglądy i zachowania (co nieco z tego można zobaczyć w serialu o Osieckiej). Jeden tylko miał, niestety, zbyt duże "plecy", żeby go zupełnie sprowadzić do parteru, ale ograniczył się do ogłupiania środowiska aktorskiego - Andrzej Wajda. Od kiedy umarł, jego poglądy głoszą tylko ludzie z najbardziej spranymi mózgami wśród aktorów.
Człowiek wrażliwy i prawy a zarazem świadomy Istoty Świata, jego Natury, potrafi stopniowo sam siebie wpędzić w poczucie ostatecznej bezradności wobec tego ogromnego Świata i jego twardych reguł a także w poczucie przygniatającej samotności pośrodku tłumu ludzi skupionych na samych sobie i wobec całości spraw tego Świata kompletnie obojętnych. W doświadczeniu intelektualnym kilku pokoleń, Stachura był autorem bardzo ważnym i wpływowym, dla niejednego młodego, dopiero kształtującego się Czytelnika, był najważniejszym w jego życiu duchowym przewodnikiem. Każdy autor, a szczególnie autor biorący się za zagadnienia tak poważne, jak te poruszane w twórczości Stachury, ponosi ogromną osobistą odpowiedzialność wobec swojego Czytelnika, ponieważ zarówno Siła tego Autora jak i jego ewentualna Kapitulacja wobec natury Świata, mogą się okazać ostatecznym układem odniesienia dla wielu Czytelników, znajdujących się pod jego osobistym urokiem. W takim stanie rzeczy, samobójstwo jest niestety nie tylko aktem ostatecznej kapitulacji - ale i najnieszczęśliwszym spośród rozmaitych przykładów, jakie moglibyśmy dać innym, wrażliwym i prawym Ludziom, na ich dalszą drogę życia.
@@smogpodwawelski444.. Ta deyresyjność, w konkluzji rezygnacja i tragiczny koniec.... Cóż. Kocham Stachurę. Nie potrafię przestać go czytać, słuchdc jego wierszy w różnych wersjach śpiewanych. Należy jednak, zachować pewną ostrożność, szczególnie, gdy jest się wrażliwym i czuje jak on. "List do Pozostałych" czy "Tango Triste" często słuchane może pogłębiać negatywne stany psychiczne. Tyle mówi rozum.......a emocje..... Niewielki mamy na nie wpływ.
Czy ktoś może mi powiedzieć co to za instrumentalny utwór który słyszymy na końcu tego filmu? Czy to SDM? I jaki tytuł? Będę bardzo wdzięczny za odpowiedź.
Kiedys w latach 80-tych przekopalem sie przez jego dziela wydane w chyba 5 tomach - nieglupi facet i chyba sympatyczny ale literatura sowizdrzalska. Pamietam lata 83-85 - doslownie wszyscy studenci interesowali sie Stachura...Jego osoba i tworczosc byla odtrutka na owczesna rzeczywistosc...Obecnie niektore watki jego pisarstwa moga byc na nowo aktualne - wtedy nie bylo elementarnych artykulow w sklepach, dzisiaj ludzie sa od siebie tak daleko ze slow brakuje.
To współczesna propaganda, która stara się maksymalnie wyolbrzymiać wszędzie i wprowadzać gdzie się da wątek homoseksualny. Iwaszkiewicz biseksualistą i był promotorem wielu ówczesnych literatów (chyba wszystkich, którzy potrzebowali) i prowadził dom otwarty, ale to nie znaczy, że każdy, komu pomógł lub kto u niego pomieszkiwał, był zaraz jego kochankiem. Chociaż Iwaszkiewicz miał taki zwyczaj, że jak wchodził do pokoju, gdzie zebrali się jego goście-literaci, to mówił do nich: "Cześć, dziewczyny!" 😆. Poza tym, w przypadku Stachury akurat wiadomo, że nie tylko miał żonę, którą wielbił, ale przedtem i potem miał jeszcze różne miłości i miłostki. I nawet w jego twórczości to widać, natomiast wątków homo nie sposób się dopatrzeć.
