Jak radzę sobie z kryzysami wiary, zwątpieniem i posuchą duchową (12 sposobów) - Tomasz Samołyk 

🤩🔥💙

A czytał ktoś może kochani dzieło Marii Valtorty zwanej "piórem Pana", lub też "małym Janem", chodzi mianowicie o "Poemat Boga - Człowieka", powiem szczerze, kto nie czytał, niech nie zwleka, bo nadzieja zawieść nie może! 😇To cudowne dzieło, porywa dusze i serce moi drodzy przyjaciele, ducha nie gaśmy, proroctwa nie lekceważmy!❤‍🔥

Nic to nie pozwól zasmucać Ducha Św. Którego w sobie nosisz ❤️‍🔥🕊️🙏🏻

nie rozumiem .?😮

to pewnie przez łysinę .😊

Bo dokładnie to Boga nigdy nie możemy poczuć to niemożliwe .Bóg jest Duchem a my stworzeniami .To że my coś czujemy czy nie w kwestiach religijnych to nasze uczucia i emocje .A to że Bóg w nas takie uczucia i emocje wzbudza by nam pomóc to inna sprawa ale to nie jest czucie Boga sensu stricto .

he he

Objawienie (wielką literą) to Pismo Święte i Tradycja apostolska. W tym jest wszystko, co potrzeba. Objawienia prywatne (małą literą pisane), czyli wszystkie Fatimy itp., mają funkcję co najwyżej pomocniczą - uwypuklają pewne prawdy wiary, przypominają o czymś ważnym itp. Na pewno Kościół katolicki "nie traktuje ich fundamentalnie".

​@@izaak2144 wg moich doświadczeń jednak tak - kościół tak je traktuje, bo buduje wokół nich wielkie "aury" ważności spychając to co naprawdę ważne na bok. Różańce, nabożeństwa, jakieś peregrynacje obrazów, czczenie relikwii zmarłych są nader często obiektami najwyższego kultu i uwagi wypierając np. znaczenie Słowa czy samej Eucharystii, która jest gdzieś tam "standardowym" elementem danego "eventu". Jezus i Jego nauka, Jego Objawienie właśnie, schodzi na bok, bo są inne "rzeczy" do zrobienia, "zaliczenia", ubóstwienia. Bywałem na mszach, gdzie najważniejsze było to, że jakieś relikwie kogoś tam przybyły i znalazły się na ołtarzu jako najważniejsze, cała msza kręciła się wokół tej osoby, wszystko co tylko się dało do tego podciągnąć było podciągane. Pogaństwo na całego. A Jezus gdzieś tam sobie z boczku patrzył. Jak obserwowałem ludzi co robili wobec obrazu Matki Boskiej który jechał ulicami miasta to się zastanawiałem jak to się stało, że uwaga tych ludzi na to została przekierowana tak silnie? No skąd to się wzięło/bierze? Na hasła "Faustyna", "Fatima", "Jasna Góra" itp. ludzie gotowi są padać na kolana. Na hasło - "Kochaj nieprzyjaciół swoich" "Nadstaw drugi policzek" "Wybaczaj 77 razy" ludzie zachowują się jak poparzeni. I wiele, wiele innych przykładów można by tutaj podawać. Z resztą zupełnie na świeżo jest nowy/stary "wynalazek" Episkopatu - będzie kolejna runda objazdu obrazu jasnogórskiego po Polsce w ramach "ewangelizacji". Kurtyna, dziękujemy.

@@Szymon.Zielinski Skoro różaniec, kult obrazów i relikwii ci przeszkadza, to obawiam się, że mam złą wiadomość.

@@izaak2144 to nie jest kwestia, że mi to przeszkadzania, bo ja i moje zdanie to nic. To jest kwestia elementarnej prawdy i interpretacji przekazu Pisma Świętego, która bywa często, delikatnie mówiąc, zakłamana czy zmanipulowana na jakieś potrzeby. Weźmy takie dzisiejsze czytania z dnia: Jk 1, 13 "Bóg bowiem ani nie podlega pokusie ku złemu, ani też nikogo nie kusi". No i jak to się ma do treści Modlitwy Pańskiej jaką nam w sposób zdeformowany przekazuje i nakazuje odmawiać kościół: "I nie wódź nas na pokuszenie"? Czemu to służy?

@@Szymon.Zielinski Pierwsze z brzegu wytłumaczenie od o. Jacka Salija OP (żeby nie było, że wyciągam jakiś przedopotopowych, pardon - przedsoborowych - i "nieaktualnych" autorów): "Ograniczmy się tylko do tej jednej prośby z modlitwy, której nas nauczył Pan Jezus. Prośbę tę w najnowszym polskim przekładzie oddano następująco: „I nie dopuść, abyśmy ulegli pokusie” Mówiąc inaczej: „Ojcze, dodawaj nam siły, żeby pokusa nas nie zwyciężyła, i nie dopuszczaj na nas pokusy ponad nasze siły”. Jednak prośba „i nie wódź nas na pokuszenie” zawiera coś więcej jeszcze. Prośba ta sugeruje, że niektóre pokusy pochodzą od Boga i wtedy są to dobre pokusy - prosimy tylko naszego Ojca w niebie, żeby pamiętał o naszej słabości i żeby takich dobrych pokus nie przypuszczał na nas zbyt często. Podam konkretny przykład. Czytamy w Ewangelii, że kiedy Jezus zobaczył, że trzeba nakarmić tłum, który Go otaczał, „rzekł do Filipa: Skąd kupimy chleba, aby oni się posilili?” I zapisuje Ewangelista, że „mówił to, kusząc go” (J 6,5n). Zastanówmy się, co to znaczy, że Jezus kusił Filipa. Otóż Pan Jezus jest tu podobny do matki, która swego rocznego synka stawia dwa kroki przed sobą i kusi do tego, żeby do niej przyszedł. Pan Jezus próbuje jakby wymusić od Filipa większe zaufanie w Bożą Opatrzność. Tę dobrą pokusę, która przychodzi do nas od Boga, Stary Testament przedstawia w obrazie orła, troskliwie opiekującego się swoimi pisklętami, który jednak w odpowiednim momencie przymusza je do tego, żeby zaczęły latać. Mówi ponadto Pismo Święte, że nieraz Bóg dopuszcza na nas jakieś utrapienia, żeby nas oczyścić z niedoskonałości. „Obrócę rękę moją na ciebie - czytamy u Izajasza - wypalę do czysta twą rudę i usunę cały twój ołów” (1,25). Zatem po to dopuszcza na nas Bóg utrapienia, żeby spalało się w nich to wszystko, co w nas pozorne i egocentryczne. Zarazem powiedzmy z całą jasnością: są również złe pokusy, pokusy do grzechu, i te pokusy nigdy nie pochodzą od Boga. Przytoczę słowa z Listu św. Jakuba: „Kto doznaje pokusy, niech nie mówi, że Bóg go kusi. Bóg bowiem ani nie podlega pokusie ku złemu, ani też nikogo nie kusi. To własna pożądliwość wystawia każdego na pokusę i nęci” (1,13). W odniesieniu do takich pokus modlimy się o to, żeby Ojciec nasz w niebie dodawał nam sił, by one w nas nie zwyciężały".