bunu yazmak cok utanc verici geliyor ama self-harmi sadece dikkat cekmek icin yaptigimi dusunuyorum. surekli birilerinin bana acimasini, bana sefkat gostermesini istiyorum ve ailesinden sevgi gormemis biri bile degilim, bu yuzden kimseyle konusamiyorum :(
Psikolojik bir problemle başa çıkarken çoğumuzun başlarda düşündüğü şey bu. Ama farkına varmanı isterim ki dikkat çekmek için yaptığımıza kendimizi ikna ettiğimiz şeyleri saklıyoruz en çok çevremizden. Kendini kaptırdığın yanılsamadan kurtulur ve hislerinin gerçekliğini kabul edersin umarım. Utanmanı gerektirecek hiçbir şey yok. Yardımcı olurmu bu yazdıklarım bilemiyorum ama umarım kendini daha iyi hissettiğin günler çabuk gelir.
Biliyor musun ben de bir şeye üzüldüğümde bile bunu sorguluyorum acaba bencillikten mi yapıyorum dikkat çekmek istediğim için mi acaba içimdeki başka biri beni kontrol mu ediyor diye ama kendi kendime yalan söylüyor olamam herhalde
Gerçekten ip cambası olunası bir konu ve bunu da başarmışsın bence, zaten takip ettigim bir kanaldı ancak bu seri belki de en desteklediğim seri olabilir. Seviliyorsun.
kendine zarar vermeyi hiç 'iyi giden şeyleri yıkma-bozma isteği' şeklinde düşünemezdim. ne yazık ki bu bende olan bir durum, yalnız olmadığımı bilmek iyi hissettirdi. sevgiler.
Bizi sadece bizler anlayabiliriz, insanın kendisiyle aynı durumda olduğu veya benzer yollar dan geçmiş kişilerin varlığını bilmesi bile, iyi geliyor, iyiki varsınız yapım böyle film ve siz izleyiciler :)
Video kapanışındaki mahcup gülüş ve başı öne eğiş altındaki anlamı, bu kanaldan bile çok az insan anlar gibi geliyor. Sen bizimleysen, biz de seninleyiz Deroş. "You're not alone in all this, you're not alone... I promise." Sia-Courage to Change
Farklı psikologlara farklı dönemlerde gitmiş biriyim. Cidden terapistinizi iyi araştırmanız gerektiğini ilk tecrübemde acı bir şekilde fark etmiştim, anksiyetemin tetiklediği depersonalizasyon sorunu sebebiyle başvurmuştum kendisine ancak ikinci seansta gidişatı sınav senem olması sebebini sürerek derslere çevirmişti ve kendime zarar verdiğimi, henüz yeni kabuk bağlamış yaramı gösterdiğimde bana şu an konuyu değiştirmeye çalışyorsun, ders çalışmak istemediğin için bahane üretiyorsun tarzı şeyler demişti. Madem yaşamak istemiyorsun o zaman söyle ailene seni dershaneye yollamasınlar paralarına yazık gibi profesyonellikten oldukça uzak şeyler de söylemişti. Kendisinin yarattığı travma yüzünden uzun süre gittiğim diğer terapistlere de bu durumu anlatmamıştım, terapistim tarafından yargılanma korkusu yaşamıştım ve bu zorlu süreci kendim bir şekilde atlatmıştım. Çok şükür atlattım ama geriye baktığımda bana yaşattığı travmanın hala yüreğimde bir yara olarak durduğunu görüyorum. Kendisi yüzünden diğer terapistlerime de çekingenlik besledim ve iyileşme süremi uzattı sadece. Umarım kimse böyle kötü bir terapi deneyimi yaşamaz
Depresyonun en ağır zamanlarında seni izleyerek zaman geçirirdim en azından acılarımı unutup kafamı dağıtmama yardımcı oluyordun senin söylediklerin sayesinde şu an daha iyiyim söylediğin her kelime ruhuma işledi iyi ki varsın seni seviyorum
Benim anksiyete den dolayı deri yolma hastalığım var. Mesela sivilce siyah nokta ne varsa sıkıyorum. Aynaya bakıp sıkmadığim zamanlarda elim devreye girio ve elimle yüzümü, sırtımı, göğüs bölge mi yoluyorum ve buna bir türlü engel olamiyorum, alışkanlığım bir nevi. Normalde cildimde akne vs. hiçbir sorun olmamasına rağmen kendi kendimi mahvediyor ve bundan suçluluk duyuyorum sürekli. Offf sıkıldım.
@@hayattakalmayacalisiyorum. atlatamadım 🥲. Hala devam edio ama sürekli kendime söz veriyorum Bi daha dokunmicam diye. Elimden geldiğince dokunmamaya çalışıyorum. İnş atlatırız 🤲
Maalesef bende de aynı sıkıntı var. Çoğu zaman stresli olduğumda tetikleniyor ve yüzümü kanatana kadar sıkıyorum gerçekten çok kötü oluyor. Bir yandan mahvettikten sonra cilt bakımı yapıyorum ayrıca ne işe yarayacaksa😂. Minimum 2 3 günde iyileşiyor daha 20 yaşındayım ve cildimin yaşlandığını hissediyorum gerçekten çökmüş görünüyorum. Cildim tamamen iyileşiyor bazen çok güzel olmaya başlıyor kendimi sabote edip tekrar mahvediyorum bıktım artık.. Ayrıca şuan azalmış olsa da saç koparma ve uçlarını yeme gibi bir alışkanlığımda vardı maalesef ondan ötürü saçlarım da seyrek.
Şu sıralar kötü hissediyorum. Ve arkadaşlarım beni tetikliyor. Çok duygusuz hale geldim. Başımı bile kaldiramiyorum şu sıralar. Doğru düzgün merak edip iyi misin diye soran da yoktu. Kendime zarar verdim ve daha da kötü bir şeyi yapmayi düşündüm :/. Kalıcı iz olmayacak şekilde yapiyorum ailem pek anlamasin diye. Hâlâ arkadaşlarım merak edip bir şey demiyorlar. Kötü olduğumu da görüyorlar. Ama bugün sanaldan birkaç kişi düzgünce benimle konuştu. Daha iyi olmam icin uğraştılar resmen. 1-2 kişi de olsa iyi olmami isteyen birilerini gördüm. Artik daha iyi olmaya çalışıyorum. Hâlâ kötüyüm ama olumlu düşünmeye çalışıyorum.
@@Yzbnir öncelikle çok teşekkür ederimm. Sadece son zamanlarda insanlar onlarla konuşmamdan çok rahatsiz oluyormuş gibi geliyordu. Sürekli mesajlarima cevap vermiyorlardi. Tek başıma bosluğa mesaj atiyormus gibi hissediyordum. Eh ya yalniz hissediyordum. Öyle yani ama birkaç kişiyle konuştum şuan daha olumlu yaşamaya çalışıyorum. Tekrar iyi bir insan olup yorum yaptığın icin çok teşekkürler iyi ki varsin
megy, ne yaşadığını bilmiyorum ama kötü hissetmenin ne demek olduğunu biliyorum. eğer bir yabancıyla dahi olsa, konuşmak istersen buna yanıt vermen yeterli.
@@megy1116 aynisini yaşadım lise zamanimda seni o kadar iyi anlıyorum ki... Hep kendimde kusur ararim acaba kotu biri miyim acaba şu muyum bu muyumda ondan beni arayip sormuyorlar surekli ben soruyorum vs diye ... Kendimi cok suclayip agladigim zamanlar oldu ama şuan o kadar umrumda degil ki bana deger verene deger veriyorum verdigi deger kadar deger veriyorum ben de ve çok mutluyum
Yapımböyle farkındalık yarattığınız için size teşekkür ederim. Ayrıca yks öğrencileri olarak çok zorlanmaya başladık bu konu hakkında defalarca konuşuldu farkındayım ama bizim psikolojik yardıma çok ihtiyacımız var ve videolarınız benim için ilaç niteliğinde.
bütün kalbimle teşekkür ederim Deren. İyileşmek için çabalıyorum. Bundan yaklaşık 10 gün önce dc sunucusuna bir veda notu bırakıp öğrencilerimi unicornlara emanet etmiştim onlarca destek aldım. onlar haklıydı bu yardım çığlıydı. bu kadar güzel kalpli insanı bir araya getirdiğin için tekrar teşekkür ederm,umarım hayatta kalmaya devam edebilirim
@@nehir7611 ya trigger warning koymadiklari surece rahatsiz edici de ozellikle birkac gun temiz kaldiktan sonra asiri kafa dengi insanlarla da karsilasiyorsun (hangi dilde kullaniyorsun bilmiyorum ben full ingilizce kisimdayim) ayrica ne paylasirsan paylas ya da ne sorarsan sor insanlar asiri iyi karsilayip cok hos seyler yaziyorlar yani bence yani :"D seni tetikliyor olabilir uzgunum
Ben lisede çok başarılı olacağım diye kendimi şartladım çok çalıştım basarılıda oldum ama öğretmenlerim ve ailemde dahil olmak üzere bana asosyal dediler babam hakkında konuştular kilo aldın dediler çok çalıstığın için x kişisini geçtin x kişisi o kadar çalışsa seni geçer (yani çalışkanlığımla dalga geçtiler),öğretmenim saçıma demediğini bırakmadı bayan hocamın yüzüme dokunmasına izin vermediğim için arkamdan konuştu bende kendimi jiletledim annem gördüğünde kızdı ama ben yapmaya devam ettim 5 ay önce yaralarım iltihap kaptığı için doktora gittim o günden sonra bıraktım ve kendime şunu söylüyorum ben kendim için değerliyim bu nedenle kendime bir daha zarar vermedim o hocalarımdam uzak duruyorum .
Ben çoğunlukla yoğun duygular yaşadıktan yada öfke krizinde kendime zarar veriyorum genelde duvara yumruk atarak faça da vardı 2 senedir hiç faça atmadım ama zor tuttuğum zamanlar oldu şu an uzun zamandır fazla duygu hissetmiyorum hatta hiç bir şey hissetmiyorum bazen fazla enerjik hissettiğim oluyor ama günlük hayatta genelde hep pozitif davranmak zorundayım espriler yapıyor dans ediyorum bazen o yoğun duyguların geleceğini anladığım an kendimi düşmemek için zorluyorum önceden 2 sene depresyon yaşadım o zamanda zorunda olduğum şeyleri yapıyordum okula gitmek gibi ama okula gidip bütün derslerde uyuyordum ama matematik dersinde ayda yılda bir parmak kaldırıp zor soruyu çözüyordum herkes şaşırıyordu teşhisim unipolar depresyon anksiyete ama şimdi doktorumu değiştiriyorum açıkçası ilk faça attığımda meraktan atmıştım sonradan anlam kattım onlara o zaman beni bilmeden intihardan kurtaran arkadaşlarımı hatırlatıyor şu an ama sonrakiler yoğun duygular ve öfke krizleri sebep oldu ve ilk atmaya başladığımda biraz manipülatıf de bir şeydi hergün arkadaşlarım elimden jilet toplardı sonra ikinci yakalandığımda annem sen atıyorsan bende atıcam diye beni tehdit etti neyseki yapmadı sonra hiç faça atmadım
Terapistler pahalı olduğu için gidemediğimden kendim evde en azından etkisini azaltmak istediğim bir konuydu ama bu konuyla alakalı o kadar çok hiç bir şey yok ki kendimi yalnız hissetmiştim. Şükürler olsun ki benim ki çok ileri seviyelere kadar gitmeden frenleyebildim şu anlık en azından. Önce arkadaşlarımla paylaştım çünkü sanki onlara yalan söylüyormuşım gibi hissediyordım ve bunu bilmeye hakları olduğunu düşünmüştüm. Eğer korkacaklarsa onları korkabilecekleri insanla bir arada olsunlar istemedim en yakın arkadaşlarımla paylaştım. Beni o an dinledirler ve ilişkimizden hiç bir şey gitmedi. Bana sanki kendine zarar veren o anormal kızmışım gibi davranmadılar ben sçyledim o orda kaldı ve unutuldu. Ben konusunu açmadığım sürece açmadılar. Bu bana iyi hissettirdi ama engellemedi. Sonra kendime baktım zarar verirken ne hissediyorum diye ve farkettim ki kendimi en çok nerede suçlu hissediyorsam o an garip bir strese giriyor ağlama krizleri ve beraberinde zarar verme geliyordu. Bunu farketmek kendimi en çok suçlu hissertiğim anları kontrol altına alabilmemi sağladı. Ama kendime zarar vermelerim azalsa da bitmedi. Tulay kök ün bir videosunda 2 3 cümle ile geçtiği ama o 2 3 cümle sayseinde bu durumu neredeyse 0 a indirdiğim noktaya değinmişti. Küçüklüğünde stresin kavganın çatışmanın bol olduğu ortamda büyüyen insanlar sonrasında bunu ararlar ve bu iki şekilde prtaya çıkar ya çevresindeki insanların acılarından veslenir ya da kendine zarar vererek yeni bir acı kaynağı oluşturur. Şu an neredeyse minimumda durumum. Sanırım geriye tek bir şey kaldı öfkemi ifade etmek çünkü öfkemi ifade edemediğimde de buna meyilim oluyormuş onu farkettim. Şu an öfkemi kontrol edemediğimde aşırı abur cubur tüketiyorum ama onu da kontrol altına almayı ve öfkemi ifade etmeye alternatif yollar arıyorum. RU-vid dw senin gibi düşüncelerine çok değer verdiğim bir insanın da bunları yaşamış olması bana güç verdi. Aslında hepimiz bir şeyler yaşıyoruz az ya da çok ama herkesin kendine yükü ağır. O çok kızdığımız anne babalarımız da bir zamanlar çocuktu ve onlar yüklerinin ne olduğunun fakında değiller. Biz en azından kendi yükümüzü farkedebiliyoruz bu da bize ait olmayanlardan kurtulma imkanı veriyor. (Dipnot: söylediğiniz herkes aynı tepkiyi vermiyor bir keresinde de neden kendine zarar veriyorsun ki salak mısın tepkisini almıştım paylaşmayı düşünüyorsanız herkesin sizi anlamak zprunda olmadığını ve bazı insanları. Sizi anlayamayacağını bilerek paylaşın bazen anne babanız da buna dahil olabilir.)
Merhaba. Size sıkı sıkı sarılmak isterdim gerçek hayatta buluşabilseydik. Size nedense kendimi yakın hissettim. Şu an hayatımda bundan bahsettiğim hiçkimse yok. Size internet üzerinden anlatmam da hiçbir sakınca doğurmayacağı için cesaret bulabildim. Ben de bundan birkaç yıl önce lisenin başındayken kendime zarar verme girişiminde bulundum. Bunun hiçbir zaman ciddi bir şey olmadığını düşünmüştüm çünkü ben de bu tür durumların kısmen utanılacak bir şey olduğunu ve durumumu sadece abartıp aptalca davrandığımı sanmıştım. Benim nedense aklımda ortaokuldan beri hayata gelmeme şansım olsaydı gelmemeyi tercih edeceğim düşüncesi vardı. Yıllardan beridir de var. Kendime zarar verdiğimdeyse acaba gerçekten de intihar edebilir miyim diye cesaretimi test etmek istemiştim. Bir meyve bıçağı yardımıyla elimde bir kesik ile yara açmıştım. Çok da derin değildi ve bıçak da keskin değildi zaten. Ben bunun hep küçük bir şey olduğunu ve kendine zarar verme girişiminden sayılmayacağını düşünmüştüm. Şu son günlerde ise yaşadığım şeylerden dolayı aklıma intihar düşüncesi yerleşmişti. Bugün yine bir bıçak alıp acaba cesaretim var mı diye kontrol ettim ve cesaretim yokmuş. Şu an kendimi bir parkta hafif rüzgar esen akşam güneşinde ağacın altında otururken yazıyorum. Gün boyunca içimde sürekli parmak basamadığım bir korku ve endişe durumu vardı. Şu an sakinim ve sadece size bunu yazmak istedim. Seneye 12. olacağım ve yaşadığım stresin büyük çoğunluğu üniversite sınavından kaynaklanıyor diye düşünüyorum. Her neyse. Sadece bunları yazmak istedim. İçimi dökmek istedim. Birbirimize buradan koskocaman sarılalım. Durumunuzun şu an saha iyi olduğu için o kadar mutluyum ki! 🥹💫💓
@@Cohen_Baran_PJ :) umarım bir daha bu cesareti denemezsiniz ya da zorlamazsınız. Neden bilmem okurken gözlerim doldu. Teşekkür ederim kendini bana yakın gördüğün için umarım burada paylaşmak biraz olsun rahatlatmıştır seni. İnsanların neden bunları yaptığını, altındaki sebebi hiç bir zaman gerçekten bilemem ama eğer intihar edersen üzülürüm. Cidden. Çünkü bir şeyleri düzelttikçe o kadar iyi anlıyorsun ki yaşlarının güzelliğini. Belki eline güzel bir hayat verilmedi ama eğer güzelleştirmek istersen, birgün bunun için çabalamaya başlayınca gerçekten güzelleştiğine şahit oluyorsun. Lütfen dene, küçük de olsa bir çiçek açacaktır ama bazen mevsimi geçince çiçekler de kuruyacak ve sen ektikçe öğreneceksin her mevsim hayatta kalan çiçeğin ne olduğunı, seni hayatta neyin tuttuğunu. Paylaşmak istersen ben yine burdayım ama lütfen canına kıyma, yaşamak cesaretini gösteriyorsun. Ölmek ya da ölmeyi deneyecek kdr cesur olduğundan daha cesursun şu an. En zorlandığın anda bile pes etmeden nefes aldığın için. Bazen hayatın bazı dönemlerinde nefes almayı sürdürmek bile büyük cesaretmiş (hatta en büyüklerinden) ben bunu öğrenmiştim bu süreçte sen şu an pes etmediğin için, cesursun ve iyi ki pes etmemişsin. Umarım hayatını kendin için yaşanılabilecek bir yer haline getirirsin bir gün.
Kolumda kesik gibi gözüken aslında kedimin ısırarak yaptığı izler var Herkesin ilk gördüğünde kendine ne yaptın diye sorması veya direkt yargılaması 😑😑
bu gibi seyler icin iyiki youtube var. Belki seni hic dineyemeyebiliur ve beni anlayan benim gibi olan baska kimse yok diye düsünebilirdim. Keske sosyal medyayi birbirimiz icin, faydali olmak icin böyle verimli kullansak dünya daha iyi bir yere dönüsebilirdi.
Bu seride ki diğer videoları da izledim ama en ağır olanı benim için buydu. Beni anladığın ve tanımasan bile yardım etmeye çalıştığın için teşekkür ederim Deren ❤️.
önceden duygusal acılarımı bastırmak için kendime zarar verme gibi düşüncelerim sürekli vardı.ama hiçbir zaman böyle bir şeye kalkışmamıştım.şimdiyse bir yılı aşkın süredir olan fiziksel rahatsızlığımın bana çektirdiği acıyı unutup dikkatimi başka bir acıya çekmek için kendime sürekli zarar vermeye başladım.yanlış bir şey biliyorum.hiçbir acımı da kesmiyor. ama utanarak söylüyorum ki bir türlü durduramıyorum.bu rahatsızlık yüzünden dışarı çıkamıyorum.5 aydır evden dışarıya adım dahi atmadım.herkesten, her şeyden uzaklaştım.ve tüm çabalarıma, hayallerime veda ettim.napcağımı gerçekten bilmiyorum.asiri bunaldim.
selam! şuan nasılsın? umarım iyisindir. istediğin her an bana ulaşabilirsin, yalnız olmadığını hissetmen için çabalamayı deneyecek bir sanal arkadaş olarak.
Ilk firsatta izlicem ama eminim serinin diğer içerikleri gibidir..izlemeden şunu soylemek isterim ki, bu hayatta sahip oldugumuz tek şey kendimiz, kendi bedenimiz, kendi sağlığımız. Ne olursa olsun ona sahip çıkmak yapabileceğimiz en faydali şey olur..her sey zamanla geçiyor, hic bi duyguda yatiya kalmayin arkadaşlar. Geceler, gündüzlerin ne kadar aydinlik oldugunu farkedip mutlu olmamız icin var aslinda, hayatta her sey denge halindedir, yeterki sabirli olun, sakin kalabilin.boyle dusunmenizi oneririm..kendinizi sevin unicorlarr
6. Dkdayım, şöyle ki eğer biz ben bu kadar kötüydüm bunları yaptım böyle bi bozukluğum vardı dersek insanlar ya korkuyor kaçıyor ya da bunu sana karşı kullanıyor. İnsanlardan korktuğum için güvenmediğim bana psikolojik zarar vermeyeceğinden emin olmadığım kişiler dışında kimseyle görüşmek, hayatıma dahil etmek istemiyorum. Bence hakkım da var çünkü çok zorbalık gördüm. Hem yaşıtlarımdan hem okuldaki öğretmenlerden hem komşudan çok çok çok… Bunlardan her bahsettiğimde annem mesela sen de …. Gibisin çok deşiyorsun diyor.
İlk defa bu konuya değinen bu kadar muhteşem bir içerik görüyorum. Bu konuyla uzun zamandır boğuşuyorum ve artık çok ilerledi, kendimden korkmaya başladım. Doktorumla konuşacağım ama… İlaç da hastalığı (bp) kontrol altına alıyor ama bunlara etki etmiyor. Daha 18 imi yeni doldurdum, birkaç gün önce. Ama bunlarla boğuşuyorum. Sınav senesi de tetikledi. Uykusuzluk, sinir, stres, hayat tarzı… hastalığı tetikliyor, hastalık da zarar vermeyi. Neler neler var içimde biriktirdiğim, ama tetikleyici olmaması adına paylaşmayacağım. Çünkü hiç kimsenin bunu yaşamasını, özellikle de benim kadar ciddi düzeyde yaşamasını istemiyorum. Lütfen kendinize iyi davranın. Çözemediğiniz bir şey olunca destek alın. Eziyet etmeyin o güzel bedeninize, ince ruhunuza 🧡 Deren abla, sizin de şu anda daha iyi olmanıza çok sevindim. Videolarınız karşıma çıkıyordu ama oturup uzun uzun izleyecek vakit bulamıyordum. Bu videodan sonra anladım ki belki de şu platformda en takip edilesi, en vakit ayırılası kişisiniz. Sabırsızlıkla bekliyorum videolarınızı. Bu serinin devamının gelmesini dilerim. Umarım çok daha iyi olursunuz. Bu içerik için çok teşekkürler. 💜💜
Deren, acil aramalarda arayabileceğim biri yok ve bu beni gerçekten de bir şeylere daha da sürüklüyor. Her şey daha da kötüye gidiyor bir şekilde lisansıma devam edemeyecek hale geliyor gibi hissediyorum 'tamamen toplumdan kopmuş insanlar' dediğin kişilere dönüşmek üzereyim ve bu beni çok korkutup aynı zamanda kahrediyor. Bilmiyorum çok umutsuz ve de ışıksızım.
Elimde olmuyor malesef :( bazen çok öfkelendiğim anlarda başkalarını üzmek istemediğim için öfkemi kendimden çıkartıyorum.Bazen derimi o kadar kaşıyorumki kıpkırmızı oluyor,saçlarımı yoluyorum,kafama sert bir şekilde vuruyorum ve hatta belki saçma gelecek ama bazen o kadar öfkeleniyorum ki kendimi bile ıssırıyorum :( eskiden bu öfkemi evdeki eşyalardan çıkartırdım oyuncaklarımdan(o zamanlar daha küçüktüm 7-8 yaşlarında)yada kıyafetlerimden ama şimdiöfkemi kendimden çıkartıyorum sanki kendime zarar verdiğimde rahatlıyorum.Bir gün yine öfkeli bir şekilde odamda ağlayarak kendime vuruken(kafama özellikle)annem sesi duyup geldi ve yine bana kızdı :( bu durumda ne yapmalıyım ki karşılık verdiğim zaman saygısız oluyorum ancak içim kendime zarar verdiğimde rahatlıyor...
Kolumdaki dikişin oluşmasını sağladığım zaman sadece 15imdeydim daha öncelerden ve sonrasından da ne yazık ki deneyimlerim oldu ama hiçbiri o seferki kadar iz bırakmadı. Uzun zamandır kendime verdiğim sözü tutuyorum ne yaşarsam yaşayayım. Bu videodan da kaçtım aslında beni tetikleyebilir mi diye ama onun aksine anlaşıldığımı ve ylnız olmadığımı hissettim. Bedenimde taşıdığım izle barışmayı deniyorum halâ, umarım bi gün ben de benim gibi insanlar da barışırlar... Ağzınıza, emeğinize sağlık iyi ki varsınız💜
deren ablanin ustundeki sweati bu konularla ilgili her videoda giymesi nedense asiri hosuma gitti ben de kendime aldim bir tane ,yalniz olmadigimi hissettiriyor
15 yaşındayım, sürekli kendimi sorgulayıp durdum neden böyle olduğu hakkında. Ergen miyim? Abartıyor muyum? diye. Bbiri görürse utanacağımdan değil, insanları üzeceğimden korkarak saklıyorum kolumu. Kimseye söylemedim, dikkat çekmek için yaptığımı sanarlar diye. İyi bir hayatım yok, ama kötüde değil. Neden böyle olduğum konusunda bu acıyı hakettiğimi düşünerek yapıyorum bunu. Bu video belki bir nebzede olsa teselli etti beni.
@@herdaimslayliyorum kazanınca o büyü kaçıyor zaten merak etme. Okuldan memnun olmadigimi söylemiyorum ama harbi zor bi Okul en azından ee için öyle yani. Yanlış anlama ama kazanmak en kolay tarafı odtunun muhtemelen. Umarım istediğini başarırsın ama gözünde o kadar büyütme. Mezun olduğun okuldan ziyade kendini geliştirmen önemli . Bir de odtu olsun bölüm önemsiz kafasıyla sakın girme okula sevmediğin bölümde yapamazsın. Umarım istediğin olur yine de kolay gelsin.
Bu yıl aslında en mutlu olduğum yıllardan biri ama en çok ağladığım yıllardan biri bir kaç yıl önce hayatımın gerçekten kötü olduğum dönemde bile bu kadar çok ağlamamıştım neden böyle oluyor anlamiyorum sinirden gülüyorum artik DYKXGKXGKXGKXGKXG
Sık sık derimi kazıyordum, tırnaklarımı yanlarını kaldırıyordum, bir yerlerimi morartıyordum vs. Ama artık ailem olsun çevrem olsun 'iğrenç görünüyorsun', 'ellerine bak' ve dahası olan sözlerinden bıkmış bulunuyorum...
Bana yardim etseniz cok caresizim,kizim sabah 7ye kadar oyun oynuyo,sonra tum gun uyuyo aksam uyaniyo,piskologa 4,5 senedir goturuyorumilac tedavisinde zaten,,terapilere baslayip birakiyo surekliligi yok,evden cikmiyo cok nadir,online arkadaslari disinda hic arkadasi yok,1 tane vardi ama oda erkek ve hep gece barlara giden bi tip,2kere kizima izin verdim hani barda gorsun belki rahatlar diye ama bisey degismedi,gecen sene su maruana sigaraya baslamisti onuda depresyona bagladi,kendine zarar verdi ,babasiyla ikimiz biraktirdik,sukur su an icmiyo,bende bi anne olarak terapi aliyorum ,2 hafta once turkiyeye tatile geldim biraz rahatlim diye ,dondum bi baktim kendine zarar vermis beni oyle karsiladi,bacaklarina faca atmis,aslinda cok zeki bi kiz cok saf ve temizde cokta hassas,yurtdisinda yasiyoruz burda soakta yuruyen insan bile goremezsin,turkiye cok guzel sosyallesme konusunda acaba diyorum kizimi alip gelsemmi ordami baslasam tedaviye,oglumla babasi da belki sonradan gelirler belkide turkiyeye yerlesiriz 25dir burdayiz.artik bi anne olarak gucum kalmadi ,yapabilecegim herseyi yapiyorum ama kizmin gozumun onunde erinesini izlemektense artik nolur Allah canimi alsa diyorum, cok zor..Aslinda boyle seyler felanda hic yazmam tarzim degil,ama insan caresizlikten napacagibi bilmiyo,ben tabiki yarin onu yine piskologa goturucem muhtemelen yine ilac verip yollicaklar .mesela burda anlatiliyor spir yapsin onu yapin bunu yapin ama benim kizim hicbisey yapmak istemiyo sorun orda zaten.neyse insallah rabbim tum hastalara yardim eder.
19:12 bunun, kendine zarar verme olarak kategorolize edildiğini duyunca bir anlığına sarsıldım ve gözlerim doldu.. çünkü tam olarak bugün yaptığım şey. arkadaşlığımın çok iyi gittiği biriyle bugün bir randevum vardı ve ikimiz de çok heyecanlıydık dışarıda buluşup gezmek için. ama yalandan bir bahane vererek randevuyu iptal ettirdim ve bu beni şu an çok kötü hissettirse de o an beni güvende ve ''iyi'' hissettirdi
Ah deren ahhh ateşe barutla yaklaşmak bunu çok iyi biliyorum.bu patlamadan herkes yara alıyor.hassan kalpler için bu dünya çekilmez yer.iyi ki varsınız🧿🧿
Ben sinirlendiğimde kafama falan yumruk atıp duvara kafamı vuruyodum yüzümü tırmalıyordum. Bayadır yapmadım ama hiç normal değilmişim onu fark ettim. Resmen sinirimi diğerlerine gösteremeyip kendimi dövüyormuşum.
babam paranoid şizofreni. Ailecek eve giremiyoruz, kucukluğumden bieri cok kotu seyler yasadim. Şİmdi evde kedilerim ve kuşum kaldı eger eve girdiğimi ögrenirse beni deşer. Onlar hakkıdna cok endişeleniyorum cığlık atmak istiyorum.
Vücudunuzda hatırlamak isteneyeceğinix bir iz bırakmayın. Sonra her baktığınızda kendinize kızıyorsunuz Bir de değinilmeyen bir konu, ilacı bulunduğu halde ilacını içmeyenler. Bence öyle olmaktan bir noktada hoşlanıyorlar
Ben sadece tırnaklarımı çekip iltihaplanma olunca o yaranın içinde ki apseyi boşaltmayı çok seviyorum ama çok zevkli oluyor canım acıyor bir daha yapmıycam diyorum ama farketmeden geri yapıyorum
Bi kaç gundur sizin videolari binge liyorum. Bugun en son bu videonuzu gordum yeni yuklenmis falan izledim ve beni asiri etkiledi haliyle şu an kinda depresyondayim. Ayrica kendime de zarar verme eyilimi var icten içe. Yaklasik 4 ay oncesine kadar hiç anksiyete hissine kapilmamistim ve ilişkimi babamdan saklamamin getirisi olarak aşırı derecede hissetmeye basladim kaç aydır ve tam olarak da nasil bisey oldugundan emin degilim, yorumuma eklemek istedim sadece. (Yazmayı beceremeyişimden anlasilmistir belki nasil bi ruh halinde olduğum ama yaptiginiz seyi destekliyorum ve kanalinizi da genellikle aşırı eğlenerek izliyorum) sevgiler💜
Ben kendime değil ama çevremde olan şeylere zarar veriyorum .(Tc şartları artık buna biraz engel olsa da napim sinirlenirsem kalem kırmak için tahta kalemle devam )
Çok teşekkür ederim bu video için.. gerçekten söylemeye utaniyordum ve anlattigin şeyler kendimi iyi hissetmeme neden oldu, insanlarin bana deli veya psikopat demeye aslında hakkı olmadığıni öğrendim sağolun
O kadar zor bir zamandan geçiyorum ki.. Tam zamanında izledim videonuzu. Çok teşekkür ederim. Diğer bütün güzel videolarınız için de teşekkür ederim. Çok güzelsiniz, iyi ki varsınız. ❤️💐☀️
Sürekli "her sokağa girişimde sevdiğim bir kedi var, o yaptı" derdim. Bazen de hep aynı şeyi söyleyemeyeceğimden ve yaranın izi hiç de kedi tırmalama izine benzemediğinden, pürüzlü bir duvara yanlışlıkla kolumu sürttüğümle ilgili saçma bir yalan uydururdum. Herkes susup konuyu değiştirirdi (zaten arkadaş bile değildik, sadece meraktan yanıma gelir sorarlardı). Aklıma gelince istemsiz bir gülme geldi. Kimsenin inanmamasına rağmen, yine de belli etmemeye çalıştıklarını şimdi anlıyorum
Deren abla gerçekten bu videoyu izlemeden önce hayatimdan bazı insanları çıkararak yanlış yaptığımı düşünüyordum fakat seni dinledikten sonra kendime geldim tekrar çok teşekkür ederim
