Magiczne myślenie. 

Dokładnie. Mimo, że byłaś w stanie miłości, błogości i spokoju to i tak nadal wydarzały się trudne sprawy, ale Ty do nich stanęłaś w inny sposób i przez to inaczej to się układało. Bardzo dziękuję za podzielenie się swoim doświadczeniem ❤️ Czy byłabyś skłonna napisać czy ten permanentny stan wtedy był po prostu Twoim sposobem życia i teraz doświadczasz czegoś innego czy może ten stan był wtedy czymś w rodzaju "pierzynki ochronnej" i teraz, gdy jest już po, mierzysz się z tym/przepuszczasz przez siebie to, co z różnych powodów nie zostało na jakimś poziomie wtedy dopuszczone/doświadczone, czy może jeszcze coś innego? Oczywiście jeśli będziesz chciała się podzielić. Pozdrawiam Cię cieplutko ❤️

@@MagdalenaSzpilka Dziękuję. Z pewnością nie był to by passing, pierzynka - kilka lat spędziłam obserwując wszystkie myśli: moje, z pola, każde - które pojawiały się po prostu i zauważałam korelację z odczuciami w ciele (leżąc na plecach ok.20 ha/dobę po urazie kręgosłupa, na tle poważniejszych jeszcze spraw zdrowotnych) i w ten sposób, bardzo "na piechotę" uwalniając się od dolegliwości, różnych wzorców zachowań.. otarłam się o śmierć parę razy, punkt, w którym jako osoba nie masz właściwie szansy, po prostu jedyne, co pozostaje: zaufać Źródłu/Bogu, poddać się. Też, choć miałam opinię tej, co łatwo wybacza, pogłębił się ten proces - stało się dla mnie jasne, że krzywdzący nie wiedzą, co czynią - i choć na pewnym poziomie, choćby psychologicznym, potrzeba zauważyć w tym siebie - osobę, dziecko.. to szerzej patrząc nie ma potrzeby już wybaczenia lecz pełnia zrozumienia. Poddawałam się temu stanowi spokoju, miłości - to był mój sposób życia w każdej sekundzie. Z różną gracją oczywiście ;) . Żyłam w stanie medytacyjnym, z pewnością umysł - na poziomie mózgu używał innych niż typowe beta i alfa fal mózgowych na co dzień. By zmienić ten stan potrzeba było złapać się głupiej myśli i 2 urazów głowy po których mózg po prostu przestał pracować tak spójnie. Tego etapu jeszcze nie objęłam całą świadomością, to trochę tak, jakby mieć ciągle 2 soczewki: do 3D i 5D - symbolicznie ujmując. Tak napisałam na zasadzie impresji, bo temat jest ogromny.. i w dodatku można patrzeć z tak różnych perspektyw..

@@MagdalenaSzpilka aha, mierzę się jakby z każdym tematem ponownie: osobistym, rodzinnych relacji, społecznych relacji, tematami z Pola (mieszkam przy wschodniej granicy, więc tu było dużo emocji w ludziach) - dosłownie przegląd. Właściwie się nie mierzę z wieloma, co przeglądam i znów - czy chcę patrzeć na to przez soczewkę 3 czy 5 D(innego skrótu na oznaczenie tego nie znalazłam). Wszyscy właściwie mamy taki wybór nieustannie, choć nie wiem, ile u kogo pracy wymaga Otwarcie się na to. Na to, że taki wybór leży w naszej gestii, potem wyzwanie, by nie napierać, nie udawać herosa, gdy Dziecko w Tobie płacze - tym się zająć najpierw.. oj, jest o czym wymienić myśli i doświadczenia 💕

@@malunachow tak, dużo by tu można pogadać, bo tyle wątków i perspektyw :-) Dziękuję za podzielenie się tym jak to było/jest u Ciebie. Też mam takie poczucie, że sytuacje wracają, by stanąć do nich inaczej - zamiast z reakcji/zranienia/mechanizmu ("3D" ) odpowiedzieć z dorosłego/dojrzałego/świadomego ("5D") I jednocześnie tak jak piszesz, nie zagubić w tym dziecka w sobie, bo jeśli coś jest nadal nie utulone, nie wyrażone, to będzie się dopominało, będzie wołało tam, gdzie jeszcze stare napięcia/sztywności itd w ciele. Pozdrawiam Cię cieplutko ❤

@@MagdalenaSzpilka 💕🫶

Ma po prostu lata pracy za sobą, w trakcie i przed sobą 😊 I nie ma tylko różowo w życiu.

Nie miałam na myśli nikogo konkretnego, lecz mechanizm. W tym przypadku magicznego myślenia zakładający, że można tak się uzdrowić, że już tylko dobre rzeczy nas spotkają. Jest w tym tęsknota dziecka za światem/życiem bez bólu, trudności, dyskomfortu. Jak najbardziej zrozumiała, lecz nierealna, ponieważ nie jesteśmy w stanie mieć wpływu na pewne sprawy. Jednak możemy zadbać o zasoby, wsparcie by sobie poradzić, by stanąć do trudności, by się z nimi zmierzyć, przejść przez nie, a nawet wzrosnąć na nich. Nie chodzi mi tu więc o jakąś konkretną osobę, lecz o to, co sami sobie robimy nieświadomie powtarzając mechanizm z dzieciństwa "gdy będę inna to...". Cieszę się, że tu zaglądasz ❤️ Pozdrawiam Cię cieplutko ❤️

Gratuluję tak ważnego odkrycia! Przytulam ❤️

Wspaniale ❤️😃

Proszę bardzo ❤️

❤😃❤😃

Gratuluję rozpoznania tej części w sobie. Co Ty na to, by dać jej jakąś przestrzeń na wyżalenie? W takiej formie jakiej ona, ta część, by potrzebowała - przez mówienie, pisanie, malowanie, taniec, skamlenie, itd. tak by dać jej ujście, tak by mogła opowiedzieć przez wybraną formę/formy o tym, czego doświadczyła, jak się czuła. Jak by to było gdyby dostała na to przestrzeń?

Chciałabym mówić do kogoś kto z uwagą i empatią wysłucha

Jednak na codzień nikt nie chce tego słuchać, terapeuci też tego nie potrafią, zawsze w jakimś stopniu są zdystansowani, nie czuje w tym realnego ciepła i wczucia się w mój ból

Proszę bardzo ❤️

Dziękuję! ❤️😘

Proszę bardzo ❤️

Przepięknie ujęte! Dziękuję bardzo Dariusz ❤️

❤️

No to super :-) Pozdrawiam cieplutko ❤️

Świetnie to ujęłaś Agnieszka. Też tak to czuję. Z tymi "wybranymi", byciem "oświeconym", byciem "dalej, wyżej" od innych, od tych co "jeszcze śpią" to mam wrażenie, że to jest taka nieświadoma chęć rekompensaty tego, że nie doświadczało się w dzieciństwie uznania, zauważenia, docenienia własnej wyjątkowości, że nie czuło się tego bycia kimś specjalnym dla kogoś.

Proszę bardzo ❤️

Dziękuję i pozdrawiam cieplutko ❤️

Proszę bardzo Jacku ❤️

No i może też jest tak, że dobra terapia przełożyłaby się na zmiany zewnętrzne (na tym kanale też była o tym mowa). Byłam na terapii (psychoanalitycznej) przez kilka lat, bardzo lubiłam i cenilam moją terapeutkę, ale ta terapia nie wywołała zmian w życiu - nadal nie mam znajomych ani przyjaciół ani chłopaka (mam 37 lat). Mimo że na tej terapii coś drgnęło pod względem uczuć, to nadal nie rozumiem ludzi, nie wiem dlaczego zrywają kontakt i odchodzą bez słowa. Dlatego może jest w tym sens, że ludzie wierzą w te teorie o uzdrawianiu, bo np dla mnie oznaczaloby to, że zaprzyjaźniłabym się z kimś (tak jak w dzieciństwie) albo pokochałabym z wzajemnością albo chociaż wiedziałbym co zrobić by nawiązać i podtrzymać taka luźna znajomość. To musi jakoś iść ze środka, bo porady co mówić u mnie nie podziałały. Dlatego zazdroszczę nawet tym, którzy przeżywają negatywne rzeczy, bo przynajmniej coś czują i wiadomo, że smutek przejdzie w końcu w radość. Najgorsza jest pustka i samotność i niezrozumienie. Nie rozumiem was ludzie.

Tak czucie kiedy się zamrażamy tak mi mówiła mona znajoma terapeutka to potrzebujemy Ogromu wsparcia ,zrozumienia współczucia towarzyszenia bez oceny ,bez warunków "To ja poczucie coś do szczeniaka kiedy jest malutki bezbronny i zdany na Mama lub tatę "❤

@@aldonajozefowski8012 Tak, zgadzam się, dlatego ściemą jest mówienie, że terapeuta zastąpi rodzica. Bo NIE zastąpi, i to jest okłamywanie pacjenta. I sam pacjent okłamuje samego siebie, czyli niejako działa anty-terapeutycznie. Terapie są słabo pomocne ...

@@maamiss5561 A ktoś kiedykolwiek mówił, że terapeuta ma zastąpić rodzica?! Od kiedy dorośliśmy sami musimy zaopiekować się sobą i być dla siebie kochającą mamą i wspierającym ojcem ☺️ Z zewnątrz już tego nie dostaniemy. Bo wszystko, co dostajemy musi rezonować z tym, co mamy w środku.

@@Anna_-ne3fd Nie musisz nikogo rozumieć ☺️ Ćwicz rozmrażanie emocji i czucie w ciele swoich emocji 💝 Co czujesz w brzuchu, gardle, karku itd, kiedy coś przeżywasz, spotykasz się np z rodziną czy znajomymi? To trening 🥰 Uczucia i emocje mamy wrodzone. Jednak rodzice/opiekunowie mogą zniszczyć zaufanie dziecka i wtedy ono zamrozi uczucia, żeby przeżyć. A my, jako osoby dorosłe, samodzielne, sprawcze, na powrót budujemy zaufanie do siebie i świata i odmrażamy emocje 😊

❤️

Proszę bardzo Judyta ❤️

Proszę bardzo ❤️ Pozdrawiam cieplutko ❤️

Proszę bardzo ❤️

Proszę bardzo ❤️

Proszę bardzo ❤️

❤️

No ale właśnie - co to dokładnie znaczy "uzdrowić" lub "przepracować"? bo to są szumne stwierdzenia, które w praktyce nie mają racji bytu. Najprostszy przykład - przepracowanie traumy poprzez ciągłe opowiadanie o niej na sesjach robi przeciwną robotę, bo wzmacnia ścieżki neuronowe i utrwala traumę.

@@maamiss5561 Jeżeli wzmacniasz ciągłe myślenie o traumie i skupianie się na niej, to nie można powiedzieć o przepracowaniu czy uzdrowieniu ☺️ Uzdrowienie, to skupianie się na teraźniejszości i przyszłości , bez poczucia wstydu, lęku, bezradności z powodu dawnego zranienia. Przepracowane zranienie nie boli i nie blokuje. Staje się neutralnym wspomnieniem ☺️

@@joannabaranska-filipek2335 Ja rozumiem mechanizm zdrowienia, ale w jaki sposób "przepracować"?

@@maamiss5561 traumy trzeba przeżyć (brzydkie, ale pasujące słowo "przeprocesować"). Głowa, ciało i emocje - wszystko musi pracować i to jest najtrudniejsze. Nic nie daje ciągłe gadanie, rozmyślanie o traumach. Wystarczy zwrócić uwagę na co masz reakcję, zastanowić skąd się to wzięło i kiedy się jeszcze tak czułaś (głowa), zauważyć, jak reagujesz na jaki impuls, co dzieje się wtedy w ciele właśnie i włączyć emocje - pozwolić sobie poczuć, przeżyć do końca to trudne, co Cię regresuje. Metody na uwalnianie emocji są różne - każdy może wybrać, co komu bardziej leży. Magda proponuje procesowanie emocji po swojemu - wspaniała metoda dla każdego, polecam. Mi podpasowały również ustawienia, a w przypadku odpowiedniego psychologa, terapia indywidualna również jest skuteczna. Pozdrawiam serdecznie❤ p.s. polecam też książkę "Uzdrawianie emocjonalne" John Ruskan

@@maamiss5561 chyba moja poprzednia odpowiedź została "zdjęta", więc teraz bez szczegółów i krótko - traumy trzeba przeżyć (brzydkie słowo - przeprocesować), tzn. poznać głową i poczuć - przepuścić przez głowę i uruchomić emocje, również przez ciało, bo ciało nie tylko pokazuje, co nas regresuje, jednocześnie możemy emocje przepuścić przez pracę z ciałem, różnymi metodami. Pozdrawiam serdecznie❤

Rozumiem Cię, ja z natury jestem optymistką i uparcie zawsze szukam dobrej strony 😃 I też mam "słabość" do burz, jest w nich coś tak majestatycznego, oczyszczającego, odświeżającego. Nie dalej jak wczoraj w nocy siedziałam na zewnątrz i zachwycałam się rozbłyskami dzięki temu, że przyjaciółka napisała do mnie w nocy, że u niej jest przepiękna burza 😃 Ta sama burza przyszła do mnie, więc wspólnie się zachwycałyśmy. Pozdrawiam Cię cieplutko ❤️

❤️

❤️😃

❤️

Na przykład staje do trudności w relacji, a nie ucieka.

@@MagdalenaSzpilka dokładnie! Czyli nie zawsze, a wtedy gdy to ma większy sens/ wartość. Czyli NIE "Wyjdź ze swojej strefy komfortu!" (jak gadają heretycy/ nieuki/ oszuści/ szarlatani) Po co jeżeli mi w niej dobrze? No właśnie- chyba, że jest źle lub pozostanie w niej spowoduje coś złego (zaniechanie/ działanie nienależytej staranności). Fajnie, że się zgadzamy :) *Należałoby też rozważać, co oznacza/ może oznaczać (to też względne) pojęcie "trudności"? Czy jak wyjdzie np. kłamstwo(-a), to nadal można rozważać jako "trudność", czy raczej pokazanie "prawdziwej twarzy" (wartości bazowych)??? Ja się zawijam, bo życie jest zbyt piękne, żeby pływać w szambie ;))) Ale, wiadomo- jak kto lubi! Ludzie mają różne fetysze :D:D:D Miłego! :)

@@marcin3136 my wiemy, kiedy "dezerterujemy", kiedy tymczasowa "wygoda" wygrywa. Możemy sobie ściemniać, ale my wiemy. I wiemy też kiedy mamy dać sobie spokój, a się oszukujemy. Ot, bycie człowiekiem :-)

@@MagdalenaSzpilka no powiedzmy, bo raczej większość ludzi nie posiada odpowiedniej wiedzy/ świadomości ("wolność od i do"/ przekonania i filtry poznawcze; i tutaj nawet głęboko myśląca i bardzo inteligentna i ze sporą wiedzą i psychoterapeutka dała się "uwieść przez opowieść o obłąkanej z wilkami"), żeby trafnie rozeznać. Badania/ statystyki również pokazują co innego. Nie mogę się zgodzić... Mało kto działa racjonalnie (raczej większością sterują przekonania/ populizmy (w tym jakieś bzdury gdzieś zasłyszane)/ uprzedzenia/ prestiż/ pieniądze/ wizerunek/ i inne pochodzące od pychy oraz Ego, etc. etc.) G... wiemy! :D:D:D 1 na 10.00 działa racjonalnie (co nie zawsze jest przyjemne/ miłe, ale jest właściwe).

❤️

❤️