MƏHƏMMƏD FÜZULİ Tərki-dünyalıq nədir, təqva nədir? - biz bilmərik, Eşqdən başqa nə var əfsanədir, - biz bilmərik. Aləmin heç əmrinə bizlərdə yоxdur ehtiyac, Xalq deyir: var ehtiyac, amma nədir - biz bilmərik. Eşqdən başqa geniş dünyada işlər yоx deyil, Başqa işlər aşiqə biganədir, - biz bilmərik. Sоrma bizdən şiveyi-təqlidü rəsmi-etibar, Əhli-dünya səyinə məna nədir? - biz bilmərik. Yarın eşqilə оnun didarı şövqündən səvay, Sоrma zahid, ləzzəti-dünya nədir? - biz bilmərik. Sirri-həqqin məzhəri, aləmnüma ayinəmiz Saf meydir, sadə üz, başqa nədir? - biz bilmərik. Söylədim: öldü Füzuli asitanında sənin, Söylədi: kimdir ölən, harda, nədir? - biz bilmərik. Könüldə, canda eylər оl pərinin dərdini pünhan, О kəs kim, gizlədə bilsin оdu xaşak ilə asan. Necə tərkəşdən оx, mən sinədən ah üstə ah çəkdim, Bu həsrətlə ki, vursun sinəmə оx üstə оx canan. Üzüm qanla bəzəndi, ey gözəl, bir laləzar оldu Ki, sən seyrə çıxanda lalə tək öpsün ayağından. Könül, zöhdü riyadan zərrəcə bir kimsə xоşlanmaz, Uzaqlaş bu əməllərdən, behəqqi, xaliqi-sübhan! Gecə röyadə gördüm könlümü zülfündə sərgəştə, Pərişandır yuxum, qaldım özüm təbirinə heyran. Bu varlıq dərdini, bəsdir, Füzuli, bunca çəkdin sən, Əri qəmdən ki, hər altı cəhətdən rahət оlsun can.
@@freefireabd7656 MƏHƏMMƏD FÜZULİ ƏSƏRLƏRİ ALTI CİLDDƏ III CİLD “ŞƏRQ-QƏRB” BAKI-2005 Tərtib edəni: Həmid Araslı Redaktоru: Teymur Kərimli Səhifə 64 Tərki-dünyalıq nədir, təqva nədir? - biz bilmərik, Eşqdən başqa nə var əfsanədir, - biz bilmərik. Aləmin heç əmrinə bizlərdə yоxdur ehtiyac, Xalq deyir: var ehtiyac, amma nədir - biz bilmərik. Eşqdən başqa geniş dünyada işlər yоx deyil, Başqa işlər aşiqə biganədir, - biz bilmərik. Sоrma bizdən şiveyi-təqlidü rəsmi-etibar, Əhli-dünya səyinə məna nədir? - biz bilmərik. Yarın eşqilə оnun didarı şövqündən səvay, Sоrma zahid, ləzzəti-dünya nədir? - biz bilmərik. Sirri-həqqin məzhəri, aləmnüma ayinəmiz Saf meydir, sadə üz, başqa nədir? - biz bilmərik
Nə qədər, yandım oduna Ey Pəri, Sən bilmədin, Hey, cəfa çəkdim, can üzdüm, bir qram, Sən bilmədin , Məcnun oldum, Leylisiz, Gəzdim könül səhrasını, Hər günüm ayım, olub, Sənsiz, yenə Sən bilmədin . Neyləyim, yox başqa çarəm, gəlmişəm dərgahına, Tanrı bildi, gəlmişəm, Ancaq, fəqət Sən bilmədin. İntiqam , ruhən gəlib dost bağına, bir Gül dərə, Bağ da bildi ,Gül də, bildi eşqimi , Sən bilmədin. Hər gün Ruhum da, olan, Sənsən , bunu Sən bilmədin....
Bildiyimiz kimi ədəbiyyatımızda 2 əsas vəzn var heca və əruz vəzni. Dəyərli şairimiz Füzuli yalnız əruz vəznində yazıb yaratmış şairdir. qədim dövrlərdə şeir yazanda gərək öz fikrini hər hansısa qəlibə salaydın. Yəni ki əvvəl yalnız heca və əruz vəzni idi. Sərbəst şeir sonradan formalaşıb. Əruz və heca vəznində də bölgü əsas şərtdir. Məhəmməd Füzuli bizim dəyərli şairimiz öz şeirlərini əruzda yazaraq həm fikirlərini aydın saxlamış, həm də düzgün bölgülərdən istifadə etmişdi. Onun yazdığı şeirlərdə qismən ərəb fars mənşəli sözlərdən ustifadə olunsa da biz onu anlaya bilirik. Və oradakı həmin dəyərli fikirləri qiymətləndirməmək mümkünsüzdür! Yəni Füzuli öz dərin fikirlərini həm əruzda yazmış həm də çox dərin fəlsəfi şeirləri vardır ki bu gün də zövqlə və sevilərək oxunur. Allah dəyərli şairimizə rəhmət etsin...
Yaşadığı Torpaqlar Osmanlı himayəsi altında idi. Füzuli İraqda Türkmən elində doğulmuş və oranın əhalisi bizim şivə ilə danışır bunun canlı şahidi olmuşam ən əsası oranın əhalisi Şiə deyil. Hz. Əliyə də, tərif oxumaq onun şiə olduğu mənasına gəlmir. Osmanlının yanında Şiə Səfəvi dövləti olmasına baxmayaraq həmən yerə köç etməmişdir ki, hətta üstəlik öz dövrünün Osmanlı Sultanına da, gözəl sözlər demişdir. Bunların hamısı həm internetdə və tarix kitablarında var.
