Moja historia | Pogadajmy o otyłości 

Pani Justyno.... Nie wiem od czego zacząć, po prostu bardzo dziękuję już teraz. Jestem 37 letnim facetem, słuchałem tej historii i ryczałem jak bóbr. Po wysłuchaniu w końcu nabrałem odwagi, zadzwoniłem do ośrodka zdrowia i mam już skierowanie do specjalisty. 4 lata temu już mnie lekarz zachęcał a zabrakło mi chyba wtedy odwagi. Tym bardziej dziękuję za ten niezwykły impuls dla mnie....

"Przestałam czekać,aż schudnę i zaczęłam żyć" - piękne. Dziękuję,że zdecydowałaś się o tym opowiedzieć.

Szlag mnie trafia, jak słyszę o tych facetach, których spotkałaś. Zachowywali się skandalicznie, w takich warunkach chyba każdy popadłby w kompleksy 😩

Ważyłam 123 kilogramy. Schudłam 36 kilogramow i wiem z czym sie kazda z nas mierzy jako osoba otyła. Cieszę się że jestem w tych 2% i życzę kazdemu z nas żeby schudł, przez operację i leki lub zmianę trybu życia.

Chyba nigdy nie spotkalam sie z tym, ze ktos w taki nieoceniajacy, cieply i normalizujacy sposob mowi o otylosci. Justyna nie wiem jak Ci za to podziekowac❤ dziekuje❤

Kiedyś ważyłam prawie 130 kg . Moje życie było piekłem , również przeszłam operacje, dwie operacje . Nie życzę nikomu tego jak ludzie potrafią upodlić inna osobę .

To będzie długi komentarz. Wyrosłam w domu, w którym ciągle słuchałam od szczupłej matki, że jest gruba, od babci że ma obwisła skórę itd, w związku z tym od 5tej klasy podstawówki nie miałam na sobie np szortów. Mam 38lat, 163 wzrostu i 76kg wagi. Jestem gruba, ale gruba w swoim mniemaniu byłam nawet kiedy na studiach ważyłam 50kg. W liceum słyszałam od koleżanek, że jestem gruba, choć dziś jak patrzę na zdjęcia, to byłam chudsza od niejednej z nich. Dodatkowo od zawsze się jąkam, teraz kiedy jestem dorosła, zdarza się to tylko kiedy wchodzę w nowe towarzystwo. W liceum zrobiłam pierwsza głodówkę, identyczna jak Twoja, na studiach brałam te same LEKI o których wspominasz. Depresję zdiagnozowano u mnie w 2003 roku i ona wraca średnio raz na dwa lata. Tyje, chudnę, tyje, chudnę. Najgorsze jest to, że jak achudne, to słyszę tyle komplementów, jak przytyje to słyszę tylko - tyle razy dałaś radę, to teraz też schudniesz....mnóstwo u mnie chaosu, ale myślę, że osoby podobne donie zrozumieją moją sytuację.

Zapowiada się bardzo ciekawa seria, już się nie mogę doczekać. Mam tylko nadzieję, że podcast będzie gościł różnych ludzi, z różnymi doświadczeniami. Sama miałam otyłość III stopnia, waga startowa 130 kg, schudłam 50 kg, ale bez operacji bariatrycznej i bez wsparcia farmakologicznego, mam nadzieję, że i takich historii będziemy mogli tutaj wysłuchać. Trzymam mocno kciuki i nie mogę doczekać się następnych odcinków 🤞🏻🚀💕

Super, że mówisz o tym głośno! Dzieki Justyno!

Nie będę oglądać. Dlaczego? 3 lata temu przeszłam tę samą operację. Na dodatek prywatnie, bo to był czas pandemii i moja kolejka w Szpitalu Czerniakowskim przesunęła się z sierpnia 2020 na jakiś tam miesiąc 2021 r. A ja ważyłam ponad 130 kg przy wzroście 160 cm. Nie żyłam, wegetowałam. Mija niemal 3 lata, a ja znowu przybieram. Moja najniższa waga to 88 kg. Teraz 97 kg. Ćwiczę, nie jem słodyczy, na pewno jem więcej niż po operacji, ale to nieuniknione. Mam uczucie, że przewaliłam 30000 zł na nic. Że otyłość to moje cholerne przeznaczenie. Nienawidzę jej szczerze. Myślę on reoperacji, ale wiem, że to takie chwytanie się brzytwy. Tobie życzę powodzenia. Ale czytając mnóstwo osób, to wiem, że sukces można odtrąbić po jakichś 2-3 latach. Takich jak ja jest mnóstwo :( Dla jasności - nikogo nie zniechęcam do tej operacji.Wręcz przeciwnie. Trzeba koniecznie zrobić wszystko, żeby walczyć z otyłością. Niektórym się udaje i tego należy się trzymać!

Dziękuję za materiał, bo wciąż za mało się mówi o tego typu problemach. Ludzie nadal patrzą jednotorowo na osoby otyłe, np.: "jesteś gruba, bo leniwa, bo jesz za dużo, bo nic nie robisz, bo...". Ja całe życie byłam szczupła, ale zachorowałam, usunęłam tarczycę, a teraz jestem gruba i nie umiem zrzucić tej wagi, samopoczucie podupada, choć zaakceptowałam swój stan zdrowia. Jednakże, komentarze wokół ludzi tylko bardziej wywołuje presję, że nie jestem akceptowalna teraz ze swoim wyglądem. Chciałabym, aby ludzie czasem zastanowili się, zanim coś powiedzą o czyjejś wadze.

Pięknie powiedziała Pani Justyna, że nie należy odkładać życia na czas gdy się kiedyś schudnie. ❤

Płakać mi się chce. Dziękuje za szczerość , jestem pielęgniarka i często spotykam lekarzy którzy wprawdzie ukończyli piekielnie trudne studia, ale emocjonalnie i socjalnie są bardzo ograniczeni. Współczuję ci , że tak długo trwało zanim spotkałaś specjalistów, którzy ci pomogli. To jest proces i pewnie będzie jeszcze parę zwątpień, ale tak dużo wiesz o sobie♥️ dasz radę , bo jesteś wrażliwa i dzięki temu że umiesz słuchać i słuchać siebie i swoich emocji. Ja zawsze jak cię słuchałam patrzyłam w te piękne oczy. Bardzo pozdrawiam i życzę ci dużo sił w zmaganiu się z problemami zdrowotnymi.

Dziękuje Ci bardzo za ten podcast ❤❤❤. Nie choruje na otyłość, ale mam specyficzna budowę ciała: bardzo duży biust, jestem mocno umięśniona i mam problemy z postawą ciała + zespół jelita drażliwego, co czasem skutkuje wziętym brzuchem tak bardzo, ze wyglądam jak w zaawansowanej ciąży. Ciagle słucham wysrywów od części rodziny, ze jestem gruba, pulchna, puszysta, że się spasłam, ze mam tyle nie żreć to schudnę. Słyszę to, nawet jak nie pytam o zdanie, nawet mimo tego, ze ważę 70 kg przy 170 cm wzrostu, nawet jeśli codziennie ćwiczę jogę, robię mostek i schodzę do szpagatu. Ciągle gdzieś jest to „jesteś gruba”. Coś musi się zmienić w myśleniu ludzi, bo tak dłużej być nie może. I myśle, ze Twój podcast robi świetna robotę ❤❤❤

Wprost cudownie, ze sie tym zajęłaś. Mam 66 lat i praktycznie cale zycie bylam otyla. Teraz to się zmienilo, ale zrobilam to sama z pomoca roznych madrych ludzi z sieci. Zgadzam sie z tobą, ze poziom wiedzy wiekszosci lekarzy jest żenujący i zamiast pomagac szkodza otylym pacjentom. Wielokrotnie tego doswiadczylam. Dzieki.

Jak zaczęłam słuchać Twoich podcastów kryminalnych, zżerała mnie ciekawośc, jak wygląda właścicielka tego spokojnego, nieco smutnego głosu. I kiedy Cię wreszcie miałam okazję zobaczyć, pomyślałam: jaka ona jest śliczna. I tak sobie teraz myślę, że rzeczywiście w nadwadze, czy otyłości, walka powinna się toczyć o zdrowie, a nie o wygląd. WYgląd miałaś, ale ciało oraz dusza chorowały. Pozdrawiam Cię bardzo! Super nagranie. Mądre przede wszystkim.

Siedzę w pracy, słucham na słuchawkach i łzy kapią jak grochy. Dziękuję Justyna❤ Otyła ja z poruszonym sercem

To najsmutniejsza historia jaka słyszałam w życiu. Opowiedzenie tej historii musialo Cię dużo kosztować, ale wierzę że przyniesie dużo dobrego. Ze warto. Trzymam kciuki za Ciebie. Jesteś moją inspiracją!

Pierwsze co widzę, to śliczna kobietę o tak pięknych oczach, że dech zapiera. Dziękuję za opowieść o tym z czym borykam się całe życie.

Okej, przesłuchałam całości i jestem dogłębnie poruszona. Nie choruję na otyłość, ale od dwóch lat pierwszy raz w życiu zmagam się z nadwagą, której mimo usilnych starań nie udaje mi się zrzucić, i oczy zaszkliły mi się łzami słuchając Twojej historii, Justyno. W ciągu tych 50 min wybrzmiało mnóstwo piekielnie ważnych słów, które powinno się przekazywać dzieciom w szkołach, a zwłaszcza dziewczynkom, które z racji swojej płci są naznaczone dwukrotnie silniejszą stygmatyzacją z powodu otyłości, niż chłopcy. Absolutnie proszę nie odczytywać tego stwierdzenia jako zaprzeczenia dyskryminacji i cierpienia, jakie przeżywają chorujący na otyłość mężczyźni, jest to tylko podkreślenie faktu, że kobiety obarczone są dodatkowym społecznym „obowiązkiem” spełniania pewnych standardów atrakcyjności, które nie są w aż takim stopniu narzucane mężczyznom, którzy mają przynajmniej gwarancję, że niespełnianie przez nich tych standardów nie rzutuje na całą ich wartość jako człowieka. A Twoja historia pokazuje, że sami mężczyźni, właśnie jako jednostki, a nie tylko społeczeństwo jako takie, współuczestniczą w tym podwójnym piętnowaniu kobiet. I że to współuczestnictwo może odbywać się nawet gdy mężczyzna sam cierpi na kompleksy z tego samego powodu, co jego partnerka. I ta sama rzecz, której sam w sobie nie akceptuje, tj. większa waga, nagle jednocześnie staje się przyczyną kąśliwych uwag wobec rzekomo ukochanej (!) osoby zmagającej się z tym samym kompleksem. I że nie wzbudziło to w nim żadnej autorefleksji. Ileż niedojrzałości było w tym chłopcu, bo ciężko nazwać go mężczyzną. Jestem zdruzgotana i oburzona tym, czego musiałaś wysłuchiwać z ust swych partnerów, partnerów, którzy przecież mieli Cię kochać. Kurczę no, po to tworzy się z kimś romantyczną relację, żeby być wsparciem dla osoby, która jest dla nas najpiękniejsza na świecie. Albo to ja mam skrajnie idealistyczną wizję tego, czym jest związek, albo mamy w polskim społeczeństwie szeroki i palący problem wychowania młodych mężczyzn, synów, chłopców, nastolatków (spoiler: to drugie). I niech mi tylko ktoś spróbuje teraz wyjechać ze sztampowym tekstem: „sama się w takie związki pchała!” Justyna związała się z tymi mężczyznami z czystej młodzieńczej miłości, jako młodziutka, niewinna dziewczyna. Chcemy obarczać szesnastolatki winą za zakochiwanie się w toksycznych, niedojrzałych, egoistycznych typach? W ogóle ciekawe, że w tego typu relacjach w przytłaczającej większości przypadków to strona męska wykazuje niedojrzały, egoistyczny sposób myślenia, a partnerka wręcz przeciwnie - no ciekawe, kto tu powinien dokonać autorefleksji i wziąć odpowiedzialność za swoje myśli i czyny, hmm? Dobra, dosyć o facetach! Cały czas dźwięczy mi w uszach echem to zdanie: „Myślałam, że wszystko, co miałam w życiu przeżyć, już przeżyłam.” Jestem zrozpaczona, że nikt tego po Tobie nie widział, że tyle cierpiałaś w ukryciu, że w tym kraju tak trudno dostać profesjonalną, fachową pomoc. Justyno, życzę Ci wszystkiego naj naj najlepszego w życiu. Żebyś wreszcie, po tylu ciężkich przeżyciach, mogła szczerze nazwać siebie szczęśliwą. Pozdrawiam serdecznie, wierna fanka ❤

Normalnie się poryczałam 80% tego co odpowiadasz to ja, łącznie z tymi lekarzami rodziną i ich obojętnością 😭 życzę nam życia na maxa 😘

To niesamowicie ciekawe, jeszcze kilka lat temu bym nie pomyślała, że istnieją inni ludzie, którzy mają tak podobną historie z jedzeniem i wagą do mojej własnej. Trzymajcie wszyscy kciuki, by mi na studiach owtorzyli specjalizacje psychodietetyki, chcę poznać więcej informacji na temat otyłości dla siebie i dla innych i pomagać tak, jak mi pomógł ten filmik

Nie zgodzę się z Tobą Justyna, chorowałam w młodym wieku na nowotwór złośliwy i jestem osobą rakowa, nie zdrową i nie żyje jak przed chorobą, to zmieniło wszystko i mam predyspozycje nowotworowe. Jestem osobą rakowa.

Bardzo się cieszę, że znalazłaś tego normalnego faceta ... Ja już przestałam szukać. Nie mam już siły. Temat wyglądu zawsze prędzej czy później się pojawia w relacjach damsko męskich przekreślając wszystko co dotychczas było dobre.... Dziękuję za tę rozmowę. Pozdrawiam. Wszystkiego dobrego 😊

Od zawsze miałam nadwagę. Nie byłam szczupła jak koleżanki, nie byłam też znowu bardzo gruba (teraz patrząc na zdjęcia to widzę, że miałam zajebiste nogi i szczupłe ramiona), ale nie wpisywałam się w kanony społeczeństwa. Największy skok wagi miałam w 6 klasie gdy byłam leczona sterydami, wyszłam z tego głodówką i ćwiczeniami ponad siły. Gdy z rozmiaru prawie 50 schudłam do 40/42, dalej słyszałam "no fajnie, ale jeszcze dużo pracy przed tobą". Nigdy też nie jadłam dużo, wręcz przeciwnie sporo mniej niż mój szczupły brat czy szczupłe kuzynki. Każdy lekarz mówił jeden tekst "mniej jeść, dużo się ruszać" lub "niech nie szuka Pani problemu tam gdzie go nie ma" gdy chciałam skierowania na badania. Nawet teraz gdy u lekarza pierwszego kontaktu mówiłam, że mam insuliooporność i czekam na wizyte u endo to słyszałam, że nie ma czegoś takiego, że to po prostu otyłość. W tym momencie mam 33 lata i dopiero w marcu zostałam prawidłowo zdiagnozowana - hiperinsulinizm i insulinooporność. Biorę leki, stosuje odpowiednią dietę i waga spada sama. Życzę wszystkim, żeby szybko trafiali na dobrych i świadomych lekarzy, którzy nie myślą starymi schematami, ale chcą pochylić się nad problemem pacjenta i mu rzeczywiście pomóc.

Każdy z nas z czymś się w życiu boryka. Mnie ten problem nigdy nie dotyczył, wręcz przeciwnie, byłam zawsze bardzo szczupła. Dawało to z kolei pole do głupich komentarzy... Co ty możesz wiedzieć jak jesteś taka chuda (bardzo obraźliwe o czym większość ludzi nie ma pojęcia), czy Pani coś je? Pani wygląda na głodną. Te słowa mnie nie raniły,bo zawsze miałam poskładane to wszystko w głowie. Ale znam osoby które na takie docinki były wrażliwe. Zmagałam się za to z niepłodnością. Bardzo krzywdzące były dla nas teksty typu... Ja Wam chętnie pomogę, ładne dzieci robię. Niby niewinny żart,nie? Myślę, że brakuje nam wrażliwości dlatego warto takie tematy poruszać.

Dziękuje Ci Justyno. 12 lipca mam wizytę u profesora Wyleżoł. Nie odważyłabym się zadzwonić do specjalisty, gdyby nie Twoja historia, gdyby nie Twoje rozmowy z ludźmi na temat otyłości. Decyzję podjęłabym około rok temu i od tego czasu zdjęłam ze swoich barków kilka ton cegieł. Sama decyzja uskrzydliła mnie i dodała wiary i sił. Bardzo Ci dziękuje.

Mam 29 lat. Wazylam 120kg rok temu, teraz ważę 98 i pragnę znow być zdrowsza i udowodnic sobie ze umiem. Chce znow czuc sie dobrze, po prostu. Dziękuję za rozmowę, mimo ze glownie Ty mówiłaś gdy ogladalam :) i zycz mi powodzenia

W 2015 przeszlam ta operacje. Schudłam prawie 30 kg. Dziś jestem w punkcie wyjścia.. Niestety wszystkie osoby, które znam po jakimś czasie wracają do wagi wyjściowej. Mój żołądek obecnie jest mniejszy niż standardowy i nie jem dużo ale i tak bardzo szybko tyję. Ale i tak uważam, że warto było przejść zabieg żeby chociaż wiedzieć jak cudownie jest być szczupła ☺ trzymaj się Justynko!

Jak bardzo Twoja historia podobna do mojej. Tylko zamiast chłopaka była rodzina, która cisnęła za wygląd. Wiele punktów wspolnych, te same diety, depresja, tylko u mnie skończyło się anoreksją, chorobą niby po drugiej stronie, a jednak tak bardzo podobną w przyczynach i cierpieniu wewnętrzym. Bardzo się cieszę, że odpaliłaś ten podcast. To jest potrzebne. Dziękuję ❤

Wielki szacun za odwagę opowiedzenia o sobie i podjęcie tematu w tej przestrzeni .

Dziękuję za podjęcie tego tematu.

Piękny i bardzo mądry odcinek, jako przyszła lekarka dziękuję Ci za to, że edukujesz - również nas medyków ❤

Niektórzy faceci to naprawdę mają nierówno pod sufitem... Dobrze, że też jest wielu normalnych, doceniających swoje kobiety 😉

Pięknie wyglądasz Justynko

Wszystko sprowadza się do braku poczucia własnej wartości i nieumiejętność porozumienia ze samym sobą. Słuchamy wszystkich wokół nas, nawet tych głupich, a nie słuchamy samych siebie. Kochany chłopak mnie nie akceptuje i zabrania jeść, to posłusznie nie jem. A inny odwrotnie pozwala mi jeść i pasie się razem ze mną. Ekstremalne sytuacje. Chore. To wszystko ma podłoże psychologiczne. Nie można nikogo zmusić do polubienia. I też trudno zmusić siebie samego do polubienia siebie. Ale to właśnie jest ten podstawowy problem i przyczyna kłopotów. Ile razy padło tu słowo "akceptacja" we wszystkich możliwych przypadkach? Odchudzanie to praca z głową a nie z ciałem. Pozdrawiam serdecznie

Mam 37 lat, od 2005 roku ciągle na dietach, na kontroli tego, co jem. Zdjęcia gdy miałam 13-14 lat przypominają mi o tym, jak bardzo różniłam się od innych dzieci. W 2013 roku zdjagnozowano u mnie alergię na gluten, nabiał i jajka. Pas jeszcze bardziej się zacisnął. Schudłam, ćwiczyłam regularnie, pracowałam wtedy fizycznie, potem ciężkie rozstanie, chęć "nieżycia", spadek wagi. Gdy zaczęło powoli wracać życie do normy, założyłam działalność gospodarczą, przeszłam na weganizm, żeby jeszcze dokręcić śróbę, doszły ogromne stresy, z którymi sobie nie radzę, i waga wróciła do, dla mnie, krytycznej wielkości, jestem w niej teraz. Czuję się paskudnie, nienawidzę siebie. I mimo, że nie jestem otyła, mam stany depresyjne, doły, wstydzę się. Dziękuję za filmy. Teraz wiem, że sama sobie nie poradzę. Dziękuję! ❤

Justa, choć nigdy nie byłam chora na otyłość i pewnie nigdy nie zrozumiem położenia osób chorujących to bardzo się wzruszyłam. Cudowny pomysł i jestem pewna, że ten podcast pomoże w jakimś stopniu rownież mi. Dziękuję Ci i mocno przytulam 💙🦋🫶🏻

Słuchając Twojej historii odnoszę wrażenie, że mamy wiele wspólnego i bardzo się utożsamiam z różnymi etapami o których opowiadasz. Nie choruję na otyłość, ale myślę, że byłam na swojej drodze życiowej w wielu momentach, które mogły mnie do niej doprowadzić i dzięki Tobie mogę uniknąć tego by zachorować. Widzę u siebie podobne schematy działania i dziękuję Ci za tą świadomość i wiedzę jaką się dzielisz! Swoją drogą chciałabym Ci powiedzieć, że zawsze uważałam Ciebie za przepiękną kobietę, a przede wszystkim za niesamowicie mądrą, inteligentną i świadomą. Jesteś również tak miła dla oka i ucha, że mogłabym patrzeć i słuchać cały czas! Cudownie jest widzieć, że taka osoba wykorzystuje swoje cechy w taki sposób jak Ty. Jestem fanką piąte nie zabijaj, ale wszelkie treści przekazane przez Ciebie są interesujące i wciągające. Mało jest takich ludzi na świecie. Trzymam kciuki za Ciebie i życzę z całego serca kolejnych sukcesów na każdym polu - nie tylko zawodowym.

Popłakałam się. Nic więcej nie napiszę. Dziękuję❤

Justyno,podziwiam Ciebie za szczerość,odwagę,siłę i wytrwałość!🥹👍👏❤️ Niech moc będzie z Tobą!🫶 Dużo zdrówka 💚 Serdeczności 🤗

Ja tam niewiem sorki ze zupelnie,nie na temat ale Twoje podcasty to jest reprezentacja pure unintentional ASMR-ktory uwielbiam absolutnie! Talent niesamowity w sensie Twojego glosu w tym aspekcie,ponadto nie znam sie na tym nie jestem logopeda czy cos w ten desen,ale kocham baardzo muzyke i oczywiscie wokalistyke i Ty masz taka naturalnosc miekkosc i aksamit w glosie i cieplo wyplywajace z Twojej duszy ale rownoczesnie bardzo wyraznie wypowiadasz kazde slowo-tak jak powinno byc wypowiadane.Pozdrawiam cieplutko 😉🥰💋

Choruję na hashimoto i niedoczynność tarczycy, co ma przełożenie na mój wygląd. Nie jestem otyła, ale doskonale znam te spojrzenia na spotkaniach rodzinnych, niechciane rady, komentarze. Tak wiele osób nie zdaje sobie sprawy jak duże trudności i niedogodności spotykają osoby z nadwagą i otyłe! Bardzo potrzebny podcast. Pozdrawiam cieplutko🥰🥰🥰🥰🥰

Uwielbiam Twoj glos. To Twoj dar ktorym docierasz do ludzi❤

Justyno, ogromny szacunek za tak szczere podzielenie się swoją historią. Też przerabiałam "troskliwe" komentarze dotyczące wyglądu, kiedy pracując ponad siły i nie mając czasu na normalne, zdrowe gotowanie, zapychałam się tym, co można zjeść szybko. Czyli największym żywieniowym syfem. Również przechodziłam przez brak akceptacji partnera, któremu zdarzało się nawet ośmieszać mnie w towarzystwie, w przekonaniu, że się zawstydzę i w końcu "wezmę za siebie". A gdy miałam o to żal, dowiadywałam się, że "nie znam się na żartach" i "powinnam mieć więcej dystansu". Dziś nie jesteśmy już razem, ale tego, co robił nigdy mu nie zapomnę. Życzę Ci zdrowia i wytrwałości. Pozdrawiam serdecznie.

Bardzo poruszajaca pogadanka ,twoja szczerosc w problemach z odchudzaniem bardzo wielka , dzięki xa otwartosc i xa ta pogadankę Justynko , jestem wstrzasnieta.

Mam bardzo mieszane uczucia co do tego podkastu. Ma głęboko pesymistyczny wydźwięk, bo sprowadza się do konkluzji, że dla większości otyllych osób jedynym ratunkiem jest operacja.

Obecnie walczę.Rozumiem...Współczuję.Cieszę się ,że macie siebie z Krzysiem ściskam serdecznie dużo zdróweczka i miłości. Dziękuję za tę serię,Twoją empatię, szczerość i dobre ❤Justynko😘

Dziękuję że podzieliłaś się swoją historią ❤ bardzo ważny film!

O.M.G. czekałam na to, za każdym razem kiedy słucham 5NZ zastanawiałam się nie "czy" tylko "kiedy" będzie o tym podcast. Dziękuję ❤ to niesamowicie ważny temat

Dziękuję ... Jestem właśnie w momencie, gdy nie wiem co się dzieje z moim ciałem. Gdy wszyscy naokoło uważają, że tyję z lenistwa. Gdy tylko najbliżsi widzą moją walkę w której nie mam żadnej wygranej ... Jak było mi to potrzebne

Bardzo doceniam szczerosc. Jednak musze napisac, ze chirurgia bariatryczna nie jest lekiem na cale zlo. Trzeba zmienic swoj styl zycia i jedzenia. Inaczej nawet po operacji mozna przytyc i miec inne duzo gorsze powiklania niz sama otylosc. Po roku od operacji nie mozna jeszcze za wiele o tym powiedziec, bo wtedy jest sie jeszcze w fazie chudniecia. Pozniej nastepuje faza stabilizacji, ktora jest najtrudniejsza. Pozdrawiam ja, po 8 latach od operacji.

Bardzo mocno kibicuję, by ta seria została obejrzana przez jak największą ilość osób, i nie tylko tych chorujących na otyłość. Ja też choruję. Długa droga przede mną, jednak mam to szczęście, że jest coraz więcej leków, które są w mocy nam - chorującym, pomóc.

Gratulacje. Wyglądasz nieziemsko❤. Ja również choruje na otyłość. Od 1,5 roku żyje na keto. Nic przed tym nie działało na dłużej. Dzięki za te serię.

Niezmiernie się cieszę,że powstał taki podcast,prowadzony przez Ciebie Justyno...Z niecierpliwością czekam na film.Uważam,że poruszenie tego tematu jest nam wszystkim chorym i zdrowym BARDZO potrzebne.

Osoba otyła to osoba bez kontaktu z własnymi emocjami. Bardzo często inteligentna, ze społecznym sukcesem, uzdolniona, piękna, ale osadzona w umyśle nie w sercu. Z zakopanymi głęboko realnymi emocjami z którymi konfrontacji nie bierze pod uwagę. I dotyczy to absolutnie każdej osoby, w której ciele przejawia się jakakolwiek choroba przewlekła. Choroba nie spada na człowieka z chmury. Hodujemy ją w sobie poprzez przerastające nas trudne emocje, które wypieramy.

Justynko jestem Twoją słuchaczą od początku " Piąte nie zabijaj", później poznałam "Pogadajmy o życiu". pierwszą rzeczą jaką kupiłam przez internet, była Twoja książka, bo jestem starej daty, rocznik 69, przeczytałam ją jednym tchem i byłam zachwycona. Jestem Ci niesamowicie wdzięczna za nowy podkast, dziękuję.

Dziękuję Pani Justyno, za odwagę, za szczerość, za inspiracje... Tu każdy z nas powinien się rozgościć...

Wzruszona 🥲 Dziękuje Justyna za Twoją odwagę, by podzielic sie swoją historią. Myślę, że wiele ludzi odnajdzie tu ukojenie. Dziekujemy❤

Okolo pół roku temu poszlam do lekarki rodzinnej z prosba o badania i skierowanie do specjalisty, poniewaz mam problem ze zrzuceniem wagi, wstala od biurka oderwala kilka ulotek z piramida zdrowego żywienia, wreczajac mi to kazala sie wiecej ruszac ... ciemnogród. W Polsce lekarze nie maja pojecia jak traktowac osoby borykajace sie z takimi problemami

Super, że poruszasz ten temat! Myślę że seria będzie strzałem w 10! :) przez rok czasu zastanawialam się nad operacją bariatryczną, niestety moja głowa nie była wtedy gotowa. Dziś po miesiącach pracy z psychodietetykiem jestem 5 tygodni po!

Ok Mam wiele do powiedzenia. Tytułem wstępu dodam ze byłam po obu stronach, byłam nazywana i „patykiem” i „wielorybem.” Cierpię tez na chorobę autoimmunologiczna. Ok no wiec: - absolutnie potępiam nazywanie szczupłych osób patykami, patyczakami, itp. Myślicie ze to jest miłe? Myślicie ze taka osoba jest szczęśliwa z tego powodu? Nie kumam, ale to TOTALNIE nie kumam podwójnych standardów i wymagania od innych szacunku, a tym samym nie dawania go osobie po drugiej stronie spektrum. Tak się zachowują „empatyczne” osoby? Mam nadzieje ze to wynika z braku samoświadomości i nieprzepracowanej złości na ogólnie pojęte społeczeństwo. Na szczęście da się nad tym popracować. Przesłuchałam 2 odcinki i słyszałam to słowo 2 albo 3 razy. Aż mnie zalewało i byłam wrecz w szoku 🙄 - między słowami sugerowane jest ze diety nie działają, „więcej się ruszaj a mniej jedz” tez nie działa. Otóż same słowa nie działają. Trzeba konsekwencji i rzeczywiście jest to cholernie ale to cholernie trudne. Z wielu powodów. Ale nie mówcie ze nie działa. Ludzie tyją z różnych powodów, czasem jest to zajadanie stresu, czasem niechęć do samego siebie, itp. Sama byłam jak to mówicie „patykiem” i niecierpialam samej siebie. Dużo osób okazywało mi obrzydzenie moja budowa. Marzyłam o tym by przytyć, jadłam za 5 osób i nic. Masakra. Potem trochę lat minęło a moje nawyki zostały. Poszłam do siedzącej pracy. Kupowałam coraz większe ubrania ale olewałam to bo w mojej głowie byłam jak to mówicie „patykiem”. Nikt tez mi nic nie gadał. Poznałam tez chłopaka który miał metabolizm jak ja za dzieciaka. I obzeralismy się razem (przykładowe śniadanie: jajecznica na 4 jajkach na kiełbasie do tego 2 kajzerki - dla 1 osoby ;)). Szczerze mimo dalszego przybierania na wadze dalej miałam w głowie ze jestem szczupła. W sumie to było ok dla mnie. Ale nie dla ów dżentelmena który zajadał się ze mną. Najpierw sugerował ze czuje się zbyt pewna siebie. Jakby brak kompleksów to było coś złego. Wg niego nie powinnam tak po prostu nie mieć kompleksów? W każdym razie zaczął „żartować” nazywając mnie niby pieszczotliwie hipciem, waleniem. Niby się z tego śmiałam bo wciąż w mojej głowie miałam wryte ze jestem za chuda, ale w środku było mi przykro. Może nie przez te beznadziejne żarty ale przez to ze osoba która kochałam obrała sobie za plan żeby podkopać moja pewność siebie. Kiedy codziennie słyszysz ze jesteś waleniem to w końcu coś się dzieje z psychika, kropla drąży skale. Na szczęście nie mieliśmy ślubu ani dzieci i mogliśmy się rozejść bez oglądania się za siebie. Na początku przestałam jeść chipsy bo sama jakoś nie jestem fanka, to było bardziej dla niego. I 5 kg zeszło ot tak (jedliśmy jedna duża paczkę dziennie). Potem pomyślałam ze skoro to się stało niechcący to co jak sama zacznę planować posiłki. I tak bardzo ale to bardzo powoli (miałam dietę 2000 kcal) przy ciągłym ruchu udawało mi się zrzucać ok 0,5 - 1 kg na miesiąc. To bardzo mało, wiem. Ale wole zrzucać powoli ale stała liczbę kg. Po wielu miesiącach udało mi się dotrzeć do wagi która była dla mnie ok. Nie jestem jakoś super szczupła, ani tez nie mam nadwagi. Plasuje się w samym środku zdrowego bmi. Jako ze sama jestem osoba nadwrażliwa, skłonna do depresyjnych myśli, mam tez stany lekowe (na szczęście rzadko), niestety pochodzę z patologicznej rodziny gdzie była przemoc psychiczna fizyczna i tez seksualna - wiem jak ciężko jest żyć na tej planecie osobom podobnym do mnie. Ale kurczę, nie gadajcie ze diety nie działają. Normalna zdrowa zbilansowana dieta która nie wyniszcza organizmu ale tez jest konsekwentnie przestrzegana - działa. Nie okłamujmy siebie i innych ze jest inaczej. Mam nadzieje ze mój chaotyczny wywód dodał jakaś cegiełkę do dyskusji.

Dopiero zaczynam słuchać pierwszej minuty, ale chciałam tylko napisać, w razie gdybyś droga Justyno miała co do tego jakiekolwiek wątpliwości, bo wyobrażam sobie, jakie szkody w poczuciu własnej wartości, zwłaszcza u kobiet, wyrządza społeczna stygmatyzacja otyłości - że jesteś prze prze PRZEpiękną kobietą, i wewnątrz, i z zewnątrz ❤ Piękno zewnętrzne oczywiście nie wyznacza wartości człowieka, ale z własnego doświadczenia wiem, jak bardzo niektóre z nas potrzebują usłyszeć te słowa, więc powtarzam: jesteś obdarzona naprawdę niezwykłą urodą. To tyle w tym komentarzu, wracam do słuchania~

Bardzo Ci Justyna dziękuję za szczerość.

Nie jestem chora na otyłość , ale jestem pod wielkim wrażeniem szczerości i ciepła , pięknej historii pięknej kobiety. Z całego serca życzę zdrowia i nieustającej miłości ....

Bardzo wartościowy materiał. Dziękuję za to, że podzieliłaś się swoją historią.

Bardzo ważny podcast, mam nadzieję ,że ludzie wyciągnął z tego wnioski. Też miałam insulinooporność, hiperinsulinemię, stan przedcukrzycowy , problemy z tarczyca i PCOS. Co prawda nie miałam takiej wagi bo przy wzroście 160 cm ważyłam 74 kg, schudłam na 49 kg. Pomogła dieta cukrzycowa i leki na cukrzycę oczywiście wszystko pod opieką diabetologa Wage utrzymuje od 2 lat. Trzymam kciuki , za tych starających się schudnąć a przede wszystkim za tych którzy próbują się zaakceptować❤

Dziękuje za to co robisz! Jest to bardzo potrzebne. Też doświadczyłam takiego olewackiego podejścia u lekarzy, komentarzy że „nie potrzebna mi jakaś operacja, wystarczy mniej jeść i sie ruszać, nie jestem aż taka otyła żeby sie ciąć”, dopiero na oddziale bariatrii spotkałam świetnych ludzi, którzy po prostu rozumieją co czujemy, przechodzimy… Też 2 razy przekładałam operacje, ale za miesiąc ide! ❤

bardzo Ci dziękuje, że zdecydowałaś sie o tym nagrać. To ważne, żeby edukować społeczeństwo na ten temat, bo osoby zmagające sie z otyłością są narażone na tak wiele upokorzeń i przykrych doświadczeń, że ciężko to nawet zliczyć. Sam byłem prześladowany z tego powodu, wpadłem w anoreksję, dlatego wiem jak bardzo może sie to odbić na człowieku. Jeszcze raz dziękuje! I życzę powodzenia wszystkim, a przede wszystkim zdrowia.

Nikt, kto nigdy nie był otyły, nie zrozumie do końca, jak to jest. Straciłam na otyłość 26 lat swojego życia, tak, straciłam, ponieważ przez niskie poczucie własnej wartości dokonywałam fatalnych życiowych wyborów. Dużo wycierpiałam, przeżyłam ocean upokorzeń. Poszłam do kina - "patrz, gruba nie mieści się w fotel,hihihi", poszłam do restauracji - "patrz, gruba, a jeszcze w...la", "poszłam do fryzjera " I tak nie będzie pani lepiej wyglądać, dopóki pani nie schudnie", w sklepie odzieżowym - "nie mamy pani rozmiaru, ba, nie mamy nawet przybliżonego hahaha", u lekarza - "źle się pani czuje? A co by pani chciała, przy tej wadze?" na świętach u rodziny - " chyba znów przytyłaś, kiedy wreszcie coś zrobisz że sobą?" Itd,itp. Przestałam więc gdziekolwiek wychodzić, ale sek w tym, że ze sobą czułam się równie źle, jak będąc wśród ludzi. Teraz też dobrze nie jest, staram się chudnąć, ale z moim DDA, bardzo trudnym życiem i bezustannym stresem łatwo nie jest. Mam ciągle jeszcze nadzieję, że kiedyś mi się uda, że w moim życiu pojawi się ktoś, kto powie " dasz radę, pomogę ci". Ale raczej liczę się z tym, że trzeba będzie kupić dla mnie, wcale niedługo, nietypowo duża trumnę.

Wygląda pani tak pięknie ♥️ Dzięki Sobie i miłości, którą spotkałaś prawdziwą i to motywuje człowieka najbardziej

Justyna-w każdej wersji dla mnie jesteś świetną babeczką😉🥰🌹

Przez stresującą pracę przytyłam 16kg w ciągu półtora roku. Nie mogę tego zrzucić, a u lekarza słuyszę, że "tylko" lekką nadwagę. Dziękuję za ten odcinek. Na pewno seria będzie mi towarzyszyć w drodze do utraty kilogramów.

Nigdy nie komentuje na YT ale ten podcast zrobił na mnie ogromne wrażenie. Szacunek i wielkie dzięki

Justynko wyglądasz przepięknie. W pierwszej sekundzie Cię nie poznałam. Jesteś wspaniała. Ja też walcze widzę efekt na wadze i w psychice. Całe życie było mi źle z powodu tuszy. Zawsze miałam nadwagę która przeszkadzała wszystkim włącznie z rodzicami a dokładnie tatą. Jedyna osoba która mnie w pełni zaakceptowała i akceptuje od 14 lat to mój mąż. ❤ walczymy tym razem z efektami i przyjemnością. Dziękuję Ci za Ten film.

Naprawdę szczery podcast. myślę, że bardzo potrzebne takie słowa w dzisiejszych czasach.

Pani Justynko jest Pani Mega ❤ Jestem oczarowana nowym Podcastem ,czego Pani nie dotknie jest naprawdę Super 👍😍 Dziękuje bardzo bardzo i życzę Pani mnóstwo zdrowia i spełnienia wszystkich marzeń ❤

Dziekuje Justynko za wspanialy podcasts ❤❤❤

Mam Syna ( 50 l. ) chorego na otyłość. Próbował kilu różnych diet (obecnie jest w trakcie następnej), oczywiście bez efektów. Jeden z Twoich podcastów (wywiad z Bariatrą Profesorem Mariusz Wyleżołem) podesłany ode mnie przesłuchał. Zasugerowałam operację, ale niestety nie może się do niej przekonać. Boi się efektu zwisającej skóry po nim. Przesłałam teraz również link do tego podcastu i będę przesyłać kolejne, z nadzieją na zmianę decyzji. Nadmieniam, że te diety przygotowuję ja, bo sam nie ma na to czasu ze względu na napięty grafik. Jestem więc pewna, że są przygotowywane ściśle z przepisem dietetyka. Dziękuję za ten temat, jaki poruszyłaś.

Witaj 🤗.. Justynko wygladasz pięknie i korzystnie... Ja mam problem z otyłością jestem 60 + i otyłość mnie męczy.. Ogranicza mnie 😭🤗. Do zobaczenia za tydzień 🤗👍🤗

A ja trochę od drugiej strony. Zawsze byłam osobą szczupłą ze wzrostem 172 cm. Na studiach osiągnęłam swoją chyba najniższą wagę w całym życiu, jednocześnie mając BMI na poziomie wagi prawidłowej. Nie słyszałam komplementów na temat swojej figury, ale właśnie określenia typu szczypior, za chuda, nic nie jesz i tak dalej. Chciałabym pokazać perspektywę również takich osób, które odbiegają od jakiegoś być może standardu w społeczeństwie właśnie przez to, że są drobnej budowy ciała albo są po prostu bardzo, bardzo szczupłe. Takim osobom też jest przykro gdy słyszą tego typu komentarze. Myślę, że choć świadomość na temat otyłości się zwiększa tak jest większe przyzwolenie żeby mówić osobom szczupłym: ty chudzielcu i tak dalej. Uważam, że to też jest ważny temat do poruszenia.

Mogłabym Cie słuchać bez końca ❤ dziekuje bardzo za ten film 🤗

Świetny pomysl i wartościowa inicjatywa! Filmu nie mogę się doczekać i bardzo cenię to ze chcesz się tym z nami dzielić, podziwiam Cię i pozdrawiam was serdecznie!

Dziękuję fajnie ze ktoś to powiedział tak otwarcie a nie ciagle dogadywanie obmawianie i wyśmiewanie. Niestety takie mamy społeczeństwo bardzo krytyczne. Pozdrawiam

Justynko jestes tak mi bliska, jestem moim metabolicznym sobowtórem. Ściskam Ci mocno i życzę wszystkiego najlepszego, zdrówka przede wszystkim❤

Film (i podcast) ważny nie tylko dla osób chorujących na otyłość. Dziękuję.

Temat bardzo mi bliski i bardzo ważny. Cieszę się, że powstaje ten podcast. Już nie mogę się doczekać.

Bardzo trudny i osobisty temat, przed każdym chorym na otyłość długa droga do takiej świadomości jak Twoja. Dziękuję i pozdrawiam 🙂

Bardzo lubię ciepło, które z Ciebie bije i przykro mi, że spotkało Cię tyle przykrości i trudnych momentów. Słuchając Ciebie chciałam Cię po prostu mocno przytulić. Jesteś niebywale silną, mądrą i inspirującą kobietą. Pozdrawiam Cię serdecznie ❤❤️ i czekam z niecierpliwością na film! Świetny pomysł!

Wielkie dzięki za podjęcie tego tematu ❤ dzięki za szczerość i przede wszystkim za ogrom wiedzy.... Już dawno powinnam być zdiagnozowana, a teraz dostałam konkretnego kopa by iść w tym kierunku. Bardzo bardzo Ci dziękuję Justyno ❤❤❤

Bardzo Ci za ten podcast dziękuje, mam nadzieję że mnie wesprze i wyedukuje ❤

Justynko dziękuję za ten podcast!❤️

Fajnie ze to nagrałaś

Ja wazylam 130 kg nie potrzebowalam operacji zaczelam minej jesc wprowadziłam sport do swojego życia . Teraz wazę 62 kg już piec lat.

Kocham! Bardzo się cieszę, że będziesz mówić na ten temat i że to właśnie Ty!

Justynko…. poruszyłaś niezwykle ważny temat- dziękuje Ci za to z całego serca🤗❤️! Z niecierpliwoscia będę wypatrywała kolejnych odcinków🙏🏻😊. Gratuluje odważnej i jakze ostatecznej decyzji o operacji bariatrycznej i zycze osiągnięcia celu i 100% oraz zdrowia🍀 Pozdrawiam, Małgosia -doświadczona „odchudzaczka”-eksperymentatorka”i chodząca „encyklopedia”wiedzy o dietach😂

Z niecierpliwością czekam na ten film oraz podcasty. Sama walcze z nadwaga odkad pamietam, zdiagnozowano u mnie chorobe hashimoto, ale leczenie nie wplynelo pozytywnie na moja wage. W międzyczasie mialam dwie operacje zdrowotne, co tez nie pomoglo w walce o sylwetke. Gratuluje Ci Twojej drogi i doskonale rozumiem ❤

Jak sluchalam tego wszystkiego to tak jakbym słuchała własną historię. Zwłaszcza okres studiów, sposób patrzenia na samą siebie... I te zupki instant - miałam tak samo. Też powrót do domu rodzinnego, stresująca praca, próba diety tzw "pudełkowej"... Otyłość nie jedt chorobą, która się trafia 1 na milion osób, a mimo wszystko lekarze wciąż nie wiedzą jak do tego podejść😢

Jestem z Tobą od samego początku ,wysłuchałam wszystkiego. Pomógł mi twój głos w nie jednej ciężkiej chwili .Dziękuje za to co teraz robisz i jak możesz nam pomóc❤

To będzie piękny podcast❤ bardzo potrzebny, mam nadzieję, że dotrze do wielu osób Dziękuję