Musimy porozmawiać o “Death Stranding” 

Materiał długi i wymagający, tak jak samo "Death Stranding". Mam nadzieję, że Wam się spodoba. Czekam na Wasze wrażenia po odcinku i opinie - o grze i o Hideo Kojimie ;) Btw. Kliknijcie 🔔 obok "Subskrybuj" i śledźcie fanpage B/S 👉 facebook.com/bezkonwencji 🙏i udostępnijcie materiał w soszalach, jeśli się podobał - to robi dużą różnicę w zasięgach. A więcej analiz tutaj 👉 ru-vid.com/group/PLIVQOFL0VGcGplxmJHhtwtp2uqR_zYo3p

Moim zdaniem to nie jest gra o chodzeniu i dostarczaniu paczek, to gra o myśleniu w jaki sposób najlepiej to zrobić. Iść na pałę można oczywiście, wylewając strumienie żalu, jaka ta gra jest niedopracowana, ale to tylko przez Nas samych ta gra tak właśnie się przedstawia. Kiedy zaczynasz myśleć o optymalizacji a nie o chodzeniu, gra naprawdę się zmienia. Ale nie jest dane wszystkim tego doświadczyć, po prostu zbyt dosłownie rozumieją koncepcję. Dosłownie jak Sam Porter Bridges, który myśli tak tylko na początku gry, a zmienia się z czasem, wsiąkając w fabułę razem z nami. Razem.. z Tobą.

Fajnie zrobiony materiał (jak zawsze), ale z samym podsumowaniem się nie zgadzam:) ja do tej pory gram w tą grę, jestem ostro wciągnięty a już minęło grubo wiele godzin po zakończeniu fabuły. Dla mnie jest genialna, choć zgodzę się, że ostatnia walka z Higgsem była głupia pod względem mechanik, choć jednocześnie była komentarzem na temat tego jak gry działają. Nie musisz w niego rzucać walizkami, możesz go obezwładniać liną w stylu cqc z mgs'a (to mi się w niej podobało, że w zasadzie na wiele sposobów można ją przejść). Podobnie z Mułami - pewnie, że możesz z nimi walczyć i ich zabić, ale zabicie któregoś niesie spore negatywne konsekwencje. Nie traktowałem ich jako wrogów z którymi walczę, tylko bardziej jako postacie które kiedyś pełniły rolę Sama, chciały być przydatne ale zagubiły się po drodze (ich backstory jest wyjaśnione w mailach, może i dość głupio, ale potrafię się odnieść osobiście do tego że chcieli być przydatni innym). Zgadzam się, że gra jest pokręcona, ale jest geniusz w tym pokręceniu (np. jeśli spojrzysz na wypowiedzi Higgsa w ciągu gry, on bardzo często odnosi się bezpośrednio do Ciebie, a nie do postaci Sama, vide "Aren't You getting tired from all the grind?"). Inna sprawa, że sam mam problemy w kontaktach międzyludzkich, wydaje mi się, że kompletnie przeciwnie niż Ty - i wiele tych monologów przeszywały mnie na wylot bo faktycznie potrafiłem odnieść się do ich treści w swoim życiu prywatnym jako aspołeczny dzikus ^^ Podobnie zbudowałem wszystkie drogi w grze i czuje się współodpowiedzialny (serio) za ich utrzymanie wraz z innymi graczami. Jak tak teraz o tym myślę i czytam co napisałem, to mam wrażenie, że ta gra może być bardziej dla ludzi z problemami natury społecznej w prawdziwym życiu i chyba może mieć też element terapeutyczny w tym - od kiedy w nią gram myślę więcej o budowaniu relacji z innymi, takich zwykłych, nawet "small talków" w jakiejś randomowej sytuacji. Także Death Stranding w jakimś stopniu pomogło mi wybić się ze swojego błędnego koła i nadal pomaga, mogę powiedzieć, że realnie wpłynęło na moje życie w jakimś stopniu jak chodzi o codzienne funkcjonowanie.

Filip powinieneś pracować w telezakupach zanim doszedłeś do wad tej gry ja już ją kupiłem

Czyli w wadach wymieniłeś w to co gry Hideo są tak specyficzne - czyli Hideowy styl pisania, który jest z nami od czasów jego pierwszych gier. Bym więcej polemizował, ale to jest internet i sekcja komentarzy na YT to nie jest odpowiednie miejsce do takiej polemiki. Bardzo dobry materiał :).

DOOMS nie oznacza nieśmiertelności! Mama ma to, Heartman też, a przecież oboje umierają. Amelie ma tego najwiecej, a przecież… i tu się zatrzymam. Sam jest repatriantem, czyli powraca do życia, a jego śmierć nie wywołuje rozpróżni. Jak krytykować albo chwalić, to wiedząc za co!

Dla mnie arcydzieło❤

Widzę, że ta gra budzi naprawdę skrajne emocję - trochę ich w recenzjach widziałem. Bardzo Dziękuję za bardzo rzetelną i ładnie napisaną recenzję (niestety często inni twórcy recenzujący Death Stranding zafiksowywali się tylko na jednym doświadczeniu, a nie potrafili ocenić całości i wyjść poza ramy). Ja spędziłem ponad 150 bardzo przyjemnych godzin i nie żałuję, ale widzę że bardzo dużo zależy od tego co dana osoba po grze oczekuje i co jest "clue" dla niej do dobrej zabawy. Ps. nie mogę się doczekać Death Stranding 2, które jak już jest wiadome powstaje. Może jakby dotarły do pana Kojimy Twoje uwagi to stworzyłby pełniejsze doświadczenie, którym mogłaby się cieszyć większa rzesza graczy;)

Natrafiłem na tą recenzję po 3 latach, bp YT mi ja polecił po oglądaniu czasem twoich live. Będzie dłuugi komentarz, może przeczytasz :) . Człowieku jak ja się z tobą nie zgadzam. Grę kupiłem na premierę, na złość znajomym (którzy zalecali ogranie MGS): pokaże wam że Kojima qupa, gier robić nie umi. No i skończyło się tym że płakałem jak się gra skończyła, po czym musiałem iść na 10h na nockę do pracy i tam przy wykładaniu towaru miałem potok myśli i zachwytów. Ta gra trafiła mnie w serce. Nienawidzę fedexów (od czasów dragon age inkwizycji), ale tu były dla mnie chwilą relaksu, nie raz po pracy siadałem tylko żeby porobić kilka doręczeń przez najgorsze tereny. Uwielbiałem robić autostradę. Zbudowanie sieci transportowej dawało mi tyle frajdy. Wstaje rano, za 3h praca, to odpale i pozbieram sobie materiały bo brakuje mi do odcinka autostrady. Te puste, bez żadnej emocji lajki, uwielbiałem to. Były jak wymysł jakiegoś korposzczura. To przeklikiwanie każdej paczki. W wielu recenzjach narzekano na te animacje, Quaz chyba wspomniał że ta gra nie szanuje czasu gracza. Ja je pokochałem. Długa sekcja transportowa przez tereny wynurzonych, bohater zmęczony oddaje te paczki, widzi te tabelki, słyszy te nagrania bez emocji, po czym zjeżdza do schronu i nie przewinąłem nigdy żadnej animacji. Była ceremonia odpoczynku: toaleta, potem się umyć, pobawić z BB, potem maile, i sprawdzenie statystyk pracy, monsterek wszystko podczas słuchania muzyki, a potem sen. I po śnie do toalety obmyć twarz i wracamy na trasę, gdzie ustaliłem sobie ile muszę przejść żeby znowu odpocząć, żeby nie mieć poranionego ciała, odpadających paznokci. Co do postaci to uwielbiam je też. Nawet jeżeli są płytkie, to mi to bardzo siadło na sercu. Fabułę pokochałem, z wszystkimi głupotkami. Tak jak The Big Short stał się moim ulubionym filmem jaki widziałem, tak Death Stranding uważam ża moją ulubioną grę, mimo iż jest zbudowana na tym co nie polubiłem w innych grach. Nigdy nie zapomnę jak się czułem kiedy po przejściu przez teren wynurzonych, gdy idziemy w stronę portu, odpaliła się muzyka Low Roar, moment w którym byłem bezpieczny już. To jest dla mnie najlepsza scena z gry. Ta gra miała coś co mnie poruszyło, ale zdaje sobie sprawę że to typ gry który ma wiele elementów które ludzi odrzuci.

Akurat pomysł z dawaniem sobie nawzajem like-ów mi się podoba, jako komemtarz do tak popularnych serwisów społecznościowych. Natomiast koncepcja, że przemierzając pustkowia natrafiasz na drabiny, mosty i inne udogodnienia jest jeszcze lepsza. Gra singlowa, gdzie innych graczy nie jesteś w stanie spotkać, ale jesteś w stanie natrafić na efekty ich działania. Czyli te pozostawione. pomocne elementy, które tak samo możesz pozostawić dla innych. Plus wspólna odbudowa wirtualnego, zniszczonego świata, której nie jest w stanie dokonać pojedynczy gracz. Moim zdaniem to fantastyczne pomysły, udowadniające ile jeszcze potencjału ma w sobie Kojima. Ile znacie gier AAA, które tak sprawnie zachęcają obcych sobie graczy do współpracy, do pomagania sobie? Akurat ten pomysł wypalił świetnie i pewnie będzie powielany przez innych twórców.

Wzruszyłem się Twoim materiałem, tym ile pasji i wrażliwości wkładasz w tworzenie treści, które mają pokazać, że gry to sztuka i że jako taka powinny być traktowane. Problemy jakie masz z tą grą przypominają moje własne, które miałem gdy zetknąłem się z twórczością pisarza Haruki Murakami'ego: z jednej strony pociągający realizm, poezja, bajkowa przygoda unosząca nas poza troski doczesne; z drugiej strony infantylizm, dziecinada, tanie chwyty i ogólne rozczarowanie pod koniec... Być może w tych ocenach ujawnia się głęboka różnica między wschodem a zachodem?... To tylko takie luźne refleksje; raz jeszcze dziękuję za znakomity materiał!

Ta gra pewnie jest uwielbiana przez recenzentów i youtuberów, bo mozna o niej opowiadać godzinami. Analizować na dziesiątki różnych sposobów 😀 Kojima to jednak mistrz. Znowu stworzył coś mega oryginalnego, świeżego, budzącego skrajne emocje.

Po RDR2 to arcydzieło. Raz na jakiś czas wracam do tej gry.

Świetny materiał czekam na kolejny

Mógłbym zacząć krzyczeć, "Nie, nie prawda! Ta gra jest super!", ale jak się zastanowię to dostrzegam podobne wady xD Ale dobijam już do 100 godzin i mimo tych wad bawię się świetnie. Nie wiem tylko czy tak bym cisnął gdyby platyną nie była relatywnie łatwa. W ogóle mam wrażenie, że gdyby nie trofea to nie skończyłbym z tą grą wcześniej. Mimo wszystko nie mogę powiedzieć, że Death Stranding jest złą grą i nie dlatego, że chcę jakoś usprawiedliwić, że przez od premiery małą przez nią sypiam.

Dżizas Krajst, kończę tę grę od kilku dni i ona nie chce się skończyć 😆 Ma nawet napisy końcowe po napisach końcowych i potem jeszcze jedne napisy 😂 Ten dzień świstaka na plaży pod koniec to było już mega przegięcie, poszedłem spać przez ten debilizm po 1 w nocy 😅 To samo z bossami, ile jeszcze 😅Ale szanuję koncept i fakt, że przy tylu potknięciach Kojima niejako zmusil mnie do przejścia tej gry i poznania każdego z zakończeń i dopięcia poszczególnych historii bohaterów. Gra aktorska ok, chociaż Reedus najgorzej, Wagner, Sedoux czy Qualley swietne, bardzo przyjemne głosy. Baker pomimo infantylnych linijek porzuconych mu przez Kojime aktorsko rewelacyjny. No i tak, z jednej strony 5/10 a z drugiej strony 60h (w tym z 5h przerywników 😅 ) na budziku i gra przejsznięta. O co chodzi? ;) Aha, no i oczywiście czekam na DS2 - i jak Kojima ma nie mieć rozbuchanego ego, skoro ludzie krytykują jego gry a wciąż je kupują. Z czystej ludzkiej ciekawości i odrobiny masochizmu. 😊

Dla mnie absolutnie to gra wybitna, a już na pewno lepsza niż last of us 1 i 2. Nie nudziłem się ani sekundy. Nie wiem jak to Kojima zrobił, ale nie potrafiłem się od niej oderwać. Odkrywanie tajemnic tego świata to była czysta przyjemność. Przemierzanie swiata ? Dawno nie czułem w jakiekolwiek grze tak mocno angażującego gamepley-u. Czułem się jakbym eksplorował obcą planete dosłownie. Cudowny pomysł mistrza Hideo. Czekam za dwójką. Razem z RDR 2 moje najlepsze produkcję open world. Nie potrafiłbym wybrać, która gra jest lepsza i na Boga... Nic bym w niej nie zmienił, bo jest doskonała w tym jaka właśnie jest. Pozdrawiam

A ja mam takie oto pytanie: czemu Ty masz tak mało subskrybentów i like’ów? Mam nadzieję, że to kwestia czasu. Naprawdę dobry content, tak trzymaj! Jedna kwestia - doceniam to, jak bardzo poprawnie wymiawiasz wszelkie angielskie nazwy, jednak kontrastuje to dość mocno z resztą wypowiedzi w języku polskim, brzmiąc aż wręcz hiperpoprawnie. Zmierzam do tego, że może lepiej zrezygnować z akcentu, gdy wymiawiasz angielskie nazwy w polskich zdaniach, żeby nie wybijały się aż tak bardzo? Wiem, pierdoła, ale jakoś tak zwracam na to uwagę. Aczkolwiek, gdybyś miał materiały po angielsku pewnie brzmiało by to super :) I mam wrażenie, że pozwalasz sobie na nieco więcej luzu w ostatnich filmach. To dobrze, nie bój się tego, bo nadmierna powaga też nie służy na dłuższą metę. Tak czy inaczej, dobra robota. Nie żałuję subskrypcji. ;)

OMG 23minuty materiału! Lofciam! Czekam o "Knives Out"! Dobry materiał! :D Btw Myśle, że Kojima chciał zrobić laurkę hybrydy fabularnej swojej twórczości tak jak zrobił to Tarantino w "Pewnego razu[...]" tyle,że w filmach to potrafi działać, grach coż...tak jak felietonvideo mówi trafnie ;d

Narzekasz, że gra jest przegadana tak, jakbyś nie grał w MGSy - WSZYSTKIE są przegadane. Kojma tak ma. Tak samo nietypowe systemy motywacji lub ich brak tudzież pierdoły typu podlewanie grzybów - gamizmy zawsze były w jego grach. Żeby skonfrontować resztę muszę skończyć tytuł, ale narzekasz na to, na co zazwyczaj narzeka się w grach Kojimy. To jest wizjoner i niespełniony twórca filmowy, ale nie implikuje to, że jest w stanie dowieźć grę na odpowiednim poziomie w każdym aspekcie. Stąd też nie rozumiem ochów i achów w drugą stronę.

Wygrywasz Fryderyka za najbardziej egzaltowany kanał popkulturowy w polskim internecie. Bardzo często Twoje recenzje cechuje większy dramatyzm niż opisywany utwór.

super materiał, ale coś z dźwiękiem jest nie tak, bo czasem słychać delikatnie, dokładnie w lewej słuchawce "łupnięcie"

Czekam na 2 część! 😁

A Ja tam lubię jak jest wszystko wyjaśnione. Jak będę chciał się domyślać to pójdę czytać książki filozoficzne albo coś takiego 😂

"uplażowiony" będzie od teraz jednym z moich słów-skarbów do wykorzystania w wyjątkowych momentach 😊

I tak uwielbiam tą grę!!!!

No i jest materiał o Death Standing i nie trwa kilkunastu sekund : D

Cholera, moim zdaniem ta gra bardzo dobra, ale niestety nie mam czasu zagłębić się w mechanikę, fabule. Chciałbym w nią wsiąknąć na dłużej.

Zabrałem się dopiero teraz za tą grę. Przyznam, że lubię takie eksperymenty, nawet jeśli coś nie działa. I nie przeszkadzają mi błędy w mechanice, kiedy gra wynagradza „tym czymś, czego nigdzie indziej nie znajdę”. Tak samo lubię patetyczny i naiwny (żeby nie powiedzieć głupi) styl pisania kojimy. Trudno mi się jednak nie zgodzić z puentą tego materiału. Pozdrawiam

Klikanko w 20 tysięcy okienek i zatwierdzanie każdego kliknięcia kolejnym kliknięciem to jest niestety japońska szkoła tworzenia interfejsu (TM), czemu Kojimie nie udało się uciec, pomimo że nie jest twórcą "typowo" japońskim...

Bardzo dobra recenzja. W zasadzie zgadzam się z każdym zdaniem. No może za przesadę uważam robienie z Kojimy geniusza. Ok, pomysł na gameplay jest fajny - łączenie, budowanie mostów, spajanie społeczeństwa doświadczonego przez katastrofę. Ale ta cała "metafizyka", która za tym stoi jest nie tylko dęta, ale do tego niespójna i niekonsekwentne wdrażana w gameplayu. Przykład pierwszy z brzegu: postarzający deszcz, który jakoś nie postarza twarzy zakapturzonym postaciom, jakby kaptur realnie chronił przed tym zagrożeniem.

Nie DOOMS powodował, że sam mógł powrócić do żywych tylko, to że był repatriantem. Sam miał niski poziom DOOMS bo nawet nie widział wynurzonych. To, że był repatriantem czyniło go wyjątkowym nawet pośród osób co miały DOOMS. Mama, Lockne, Fragile nie miały takiej umiejętności.

Dzięki! Materiał, który pozwala mi zrozumieć fenomen/założenia...jednocześnie pozwalając w to NIE GRAĆ :D

Kurcze ja nie rozumiem krytyki tej gry bo ja się w niej zakochałem i dla mnie jest wyjątkową grą. DS mogło się stać nowym TLoU? Nie. DS jest o wiele lepsze niż The Lasy od Us, które ruszyłem i się nie zachwyciłem tak jak Death Standing. Ktoś kto dąży tylko i wyłącznie do przejścia, skończenia gry, nie zrozumie DS. Wychwalane TLoU ma rzekomo genialną fabułę, a co z DS, który porusza o wiele wiele głębsze tematy? Dla niektórych to chyba poprostu za dużo i zaczyna to odpychać. Dla mnie DS to o wiele wiele lepsza gra niż TLoU do którego się odniosłeś. Problemem jest to że jest to gra bardzo wyspecjalizowana dla zamkniętej grupy osób, a nie dla wszystkich. Nie zdobędzie takiego rozgłosu. Ale czy to oznacza że jest gorsza? Cały system społecznościowy MOŻNA WYŁĄCZYĆ!!!! Jak Ci to przeszkadza to po prostu to wyłącz. Ja tak zrobiłem. Tak jak wyłączam wszystkie multi aktywności mapy np w Valhalli czy jakiejkolwiek innej grze. Tryb walki? W DS nie ma być walki. Masz unikać walki. Masz paralizator jeśli chcesz obezwładnić rywali. To że z czymś sobie nie radzisz nie oznacza że jest to źle zrobione. Fabuła..... To że czegoś nie rozumiesz i słyszysz tylko paplanie nie oznacza, że ktoś inny tego nie zrozumie. Rozrywka? Mówisz że to jest gra o katastrofie, a szukasz humoru, żartu, rozrywki? To niedorzeczne. Jak nie chcesz nosić paczek po co grasz w grę o noszeniu paczek? I krytykujesz że ta gra jest o noszeniu paczek? Są ludzie którzy rozumieją co się dzieje i chcą to rozumieć. To co sobie wybudujesz jest ułatwieniem dla Ciebie. Nie chcesz mostów to ich nie buduj, będziesz się dalej męczył pokonując trasy zamiast sobie ułatwiać. Nie lajki, nie socjal tylko dialogi? Dialogi są więc jak możesz krytykować dialogi, których nie rozumiesz i odbierasz jako paplanina, a teraz domagasz się dialogów? Po co mi DS jako TLoU? Po co mi drugą taką samą grą, której nie przeszedłem bo była nudna? DS jako otwarty świat jest o wiele lepszy niż TLoU jako zamknięta gra. Ma głębszą fabułę, która porusza tematy egzystencji, a nie widzimisię młodej dziewczyny i kobiety, której humory zmieniają się z każdą misją. W TLoU nie ma walki, należy się chować i unikać walki, tak samo jak w DS, a jednak przeszkadza brak systemu walki? Nic się nie klei w tej analizie. Czuć tylko zakochanie w TLoU i kompletnie niezrozumienie tego co ma w sobie DS.

Gracze kiedy mają nudny quest typu idż-weś-przynieś Gracze kiedy kojima robi z tego całą grę

Dla mnie ta gra byla bardzo fajna 33h ale te animacje które trzeba przeklikać i na najwyzszym poziomie ile trzeba wystrzelac magazynkow w cliffa to byla mega przesada i jeszcze jedno kiedy wynurzeni wciagaja cie do bosa a ty wracasz do miejsca z przedmiotami konczy się walka z bosem.... Walki z bosami byly dla mnie nudne juz bym wolal jakby mnie wciagali wynurzeni i koniec gry wczytaj

Gra roku do mnie... Przepraszam musiałem.

Jak dlamnie w tej grze jest poprostu za dużo Hideo Kojimy lub kogoś kto wpychał tam rzeczy które są w innych grach

ta gra przypomina mi taki film "arrival"

Ehhh weś się odwal od tego Ridysa

Ja się nie zgodzę ale ok.

Pierwsza gra Hideo? :v

Ładne obrazki, szkoda, że nie da się w to grać.

Najpierw wyrób sobie gust...

Za dużo spojlerow