W ogóle chciałbym opisać przebieg prac nad tym filmem: - Dzięki niemu nauczyłem się, pokochałem i znienawidziłem Premiere Pro - Psycha siadała już przy 5 odcinku - Okazało się, że Bloodborne to najgorsza gra dla kompresji filmów RU-vid'a - Na początku filmy miały trwać 10 minut, już pierwszy odcinek przegonił limit dwukrotnie XD - Całość miała trwać 2 godziny (ale to już zostało wyśmiane w filmie) - Trzeba było przerobić 10 z 11 odcinków zrobionych podczas jeszcze trwania streamów - After Effects po odcinku 9 odmawiał posłuszeństwa, pierwsze chęci przerzucenia się na DaVinci - Filip zrozumiał, że walka z OBSem to największy boss BB - Okazało się, że perfekcjonizm mój jak i Filipa wcale nie pomaga w robieniu tego XD - Było dryblowanie darmowymi 15GB w Google Drive, który potrafił pomieścić max. 4 odcinki - Dopiero przy 12 odcinku zrozumiałem jak powinienem montować walki z bossami, dzięki czemu uważam, że dopiero 12 i 13 odcinek są oglądalne, resztę równie dobrze wydziedziczam - Nie serio, nie mogę przebrnąć przez niektóre moje materiały - Trzy razy zostałem opierdolony o to, że usuwam za dużo, potem chyba Filip nie chciał się przyznać, że wycinam za mało, do tego stopnia, że 13 odcinek nieprzycięty trwa tyle co 3 inne - Prawie usunąłem komentarz wstępny do 9 odcinka, chociaż okazało się, że znajdował się poza folderem Bloodborne na dysku Filipa - Przeszedłem Sekiro, Filip na streamie skończył Wiedź- a nie wiesiek dalej jest na streamach - Określiliśmy nasze rozmowy jako "Bezbek to Bambik conversation"
Powiem tak, że moje wejście do tej gry wyglądało tak, że wpierw się odbiłem, potem przeszedłem Nioh, a dopiero następnie przeszedłem Bloodborne i wtenczas miałem grze za złe, że jest za prosta. Teraz jednak, będąc po Dark souls I Dark souls3 (aktualnie kończę Sekiro) myślę jednak, że BB było potencjalnie bardzo trudne, bo wymuszało zmianę schematów, jakich nauczyły nas soulsy, mimo że to podobne gry. Ja wchodząc z doświadczeniem z NIOH miałem podejście,,wyczekaj przeciwnika, a następnie doskocz do niego, przytul się, w uniku nie rób do tyłu, tylko pod pachę przeciwnika. I właśnie to skakanie pod pachę jest kluczem do sukcesu w tę grę, ale teraz wyobrażam sobie, jak ciężko byłoby zmienić nastawienie wobec rolek komuś, kto wcześniej grał w trylogię i Demons souls. Powiedz Filipie, czy mam rację z tym skakaniem pod pachę? Taka bestia żadna krwi albo pastor Amelia sprawiają ludziom ogromne problemy, chyba że się przytulą. Ta gra uczy sztuki miłości. Pokazuje że czasem trzeba się przemóc i zbliżyć, mimo że nasze impulsy podpowiadają nam, że trzeba uciekać xd
Niby większość już widziałem, ale i tak zobaczyłem z przyjemnością! ^^ Twoje dzienniczki dodały do tego sporo uczucia? Tego co siedziało Ci w głowie? Bardzo ładnie uzupełniło to resztę! Nie wiedziałem czego się po nich spodziewać i bardzo miło się zaskoczyłem :) A ostatni log/dzienniczek mnie trochę wzruszył i złapał za serce… Znakomity materiał, chylę czoła Tobie i Degresywnemu Wilkowi! Dzięki, że mogłem to wszystko przeżyć jeszcze raz!
No mi wyszło 336 - tutaj wszyscy bossowie: Bestia Kleryka: 0 Ojciec Gascoigne: 5 Bestia żądna krwi: 4 lub 5 jeżeli liczyć śmierć od zatrucia Pastor Amelia: 9 Wiedźmy z Hemwick: 0 Cienie Yharnam: 3 Bestia Paarl: 7 Rom, Tępy Pająk: 8 Męczennik Logarius: 8 Amygdala: 2 (prawie za pierwszym razem) Odrodzony: 2 (prawie za pierwszym razem) Gwiezdny Emisariusz: 0 Ebrietas, Córka Kosmosu: 21 Micolash, gospodarz koszmaru: 2 (prawie za pierwszym razem) Mamka Mergo: 2 Ludwig, Przeklęty (Święty Miecz): 16 Żywe Porażki: 3 Lady Maria z Astralnej Wieży Zegarowej: 1 Sierota Kos: 6 Laurence, Pierwszy Pastor: 26 Gehrman, Pierwszy Łowca: 1 Obecność Księżyca: 1 Bonusowo: Krwawa Wrona z Cainhurst: 16 Studnia: 15
Dzięki Tobie wróciłem do Bloodborne, od którego kiedyś się odbiłem :) Piekielnie dobra gra mimo że nie przepadam za klimatem Wiktoriańskiej Anglii. Przechodzę powoli po kawałku i patrzę jak Ty sobie radziłeś z tymi samymi problemami :)
Wszedłem, zobaczyłem i uznałem że ten materiał uchwycił trzech króli: Bloodborne, mistrzowski kunszt montażysty i samego prowadzącego, bez którego nie było by tak niezwykłego przestawienia.
Na Polskim YT ostatnio pojawiła się świetna analiza Bloodborne: ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-EKYfppPr0Kk.html. Właśnie nadrobiłem twoje materiały o BB i jestem porażony ile serca i pracy włożyłeś w to wszystko, brak mi słów...
Tez przeżyłem ibtez przyszedłem niestety po Elden Ringu... granie w ta gre po Eldenie na pewno wplynelo na moja ocene bo ani klimat(wiktoriańska Anglia nie siedzi mi w takim wykonaniu) ani system nie wydawal sie świeży i nie bylo efektu "wow" jak w przypadku Eldena. Jak dla mniebdobra gra 7/10
Well played. Jak ciężko było Ci się rozstawać, było spróbować labirynty i Defiled Amygdalę. Możesz kiedyś spróbować, poza stream'em. Ciekawi mnie czy walczyłeś z Bloody Crow of Cainhurst. Prawdopodobnie najlepszy npc w całej serii, pod kątem pojedynku. Albo jeden z 2-4 najlepszych. Jeśli nie, to odpal grę, i dograj bonus.
@@BezSchematu odpowiedź odnośnie Bloody Crow byłaby ciekawsza. Nie tylko dungeony zawodzą. Fakt, stają się powtarzalne. Jest tam parę unikatowych bossów. Najciekawszy jest Watchdog i Amygdala (w bazowej grze, mocniejsza niż Kos). No i cała Pthumerian Queen, pod kątem Lore. Ogólnie różnica miedzy Amygdalą z koszmaru jest taka, że w podstawce ma 6k hp a na ng+ X4 (22k), w labiryncie podobnie albo więcej. W dodatku owe dungeon'y obniżają graczowi hp o połowę. Jak zrezygnujesz, to rzuć okiem na yt, jak wyglądają. P.S. Bonus - ciekawostka odnośnie Lore. Lady Maria prócz bycia łowcą, jest arystokratyczym wampirem z linii Vileblood. Rasą, która powstała z zakazanej krwi, wariacji old blood z Great Ones. Jest nieśmiertelna (jak Annalise), jak każdy wampir, ma słaby punkt. Orphan of Kos, to może być reinkarnacja Gehrmana. Lady Maria nie bez powodu strzeże wejścia do wioski rybackiej (współpracowali). W końcu na naszym przykładzie, odrodziliśmy się jako ślimak. A Great Ones nie mogą mieć potomstwa. Nie był jeszcze w pełni sił, co wskazywało łożysko (dziecięca forma). Tak samo jak czarna zjawa, którą dobijamy (klątwa/oswobodzona dusza). Niektórzy zwracają uwagę na podobieństwo w wyglądzie. Twarz, skrzydła (peleryna). Such a curiosity. Bloodborne posiada rozbudowaną i elastyczną interpretację, co do Lore. P.S.2 Jest pare ciekawych labiryntów. Jednak większość jest nudna przez powtarzalny schemat. Osobiście przeszedłem je w dwa dni, i nie żałuję. Myślę to dodatkowe 2-4 dni grania przy pełnej eksploracji. Przejście Bossów to kwestia indywidualna. Najlepiej przechodzić po 1-2 dziennie. Prędzej czy później można ję ukończyć. Bez popadnięcia w nadmierne znużenie. Jednak rezygnacja jest w pełni zrozumiała. Można lepiej wykorzystać ten czas. Opcja dla fanów.
Oglądanie Twojego zachwytu "Bloodborne" jest dla mnie ciekawe, bo dla mnie gry nigdy nie były interesującym i angażującym medium (podobnie mam zresztą z filmami). I wokół siebie miałem zwykle osoby, które czasem w gry grają, ale ani się nimi nie zachwycają, ani nie analizują ich, tylko traktują po prostu wyłącznie jako rozrywkę. Ciekawe (i przy okazji trochę rozwijające) jest widzieć, że dla kogoś to coś więcej i że gry mogą mieć na kogoś większy wpływ.
tylko jak ty to zrobiłeś że amelia nie zhealowała ci się do połowy hp? Ja ją po prostu zcheesowałem bo gdy tylko zaczynała się leczyć to traciłem prawie cały progress
