NAJLEPSZY DEBIUT JAKI CZYTAŁAM! 💙 | A TY BĘDZIESZ DUMNA | WYWIAD Z MONIKĄ SYGO 

Mój aktualny numer jeden to piosenka Bruno Marsa 'If I knew' - bo on, swoim tenorem lirycznym, trafia tam gdzie powinien, prosto do serca ❤️ Bardzo mnie zachęciłaś do sięgnięcia po tę książkę, ale równocześnie postawiłaś jej wysoko poprzeczkę. Liczę na to, że emocji nie zabraknie. Chciałabym zatracić sie podczas lektury podobnie jak w przypadku 'Promyczka' czy 'Nasze życzenie'. Pozdrawiam serdecznie ❤️

Jak to dobrze usłyszeć, że nie tylko ja podpinam piosenki do fikcyjnych historii i wymyślonych postaci.😂😂 Najgorsze jest to, że jak już się to zacznie, to nie można przestać, masakra 😂 Ale w sumie to taka nasza mała Kraina Czarów, tylko, że zamiast łazić po jakiś krzaczorach w poszukiwaniu króliczej nory, wystarczy tylko założyć słuchawki. Jak miałabym wskazać jakąś piosenkę, która dotknęła mnie w szczególny sposób, to byłby to utwór "Anyway" Noaha Kahana. Paradoksalnie nie jest to jedna z tych piosenek, które zabierają mnie do mojej prywatnej Krainy Czarów. Ona raczej właśnie ściąga na ziemię tak jakaś kilkutonowa kotwica. Wydaje mi się, że odbieram ją trochę inaczej niż inni, bo dla wielu będzie to utwór o silnej, cierpliwej i bezwarunkowej miłości, prawdziwej miłości. Dla mnie tak nie jest, a przynajmniej nie do końca. Wydaje mi się, że podmiot liryczny tej piosenki mówi o tych wszystkich swoich wyrzeczeniach z bólem i smutkiem. Widać, że daje tej drugiej osobie wszystko, co jest jej w stanie oddać, jeśli nie więcej. Ale nie czuje się przy tym partnerem tamtej osoby. Pomimo tego, że robi wszystko, by być przy niej, wydaje się być w tej relacji wyjątkowo samotny. I to jest taka samotność gorsza niż bycie samemu, same w sobie, jeśli wiecie o co mi chodzi. No i jak usłyszałam tę piosenkę, to miałam takie "Podmiocie, przestań, przecież ty masz takie dobre serce, a pozwalasz się ranić komuś, kto nie daje ci absolutnie nic. Przestań być taki empatyczny. Przestań być taki troskliwy. To więcej ci odbiera niż daje" I dopiero potem uświadomiłam sobie, że podmiot liryczny nigdy nie posłucha mojej rady, bo ja też nigdy bym jej nie posłuchała. No i oto mamy punkt zwrotny, bo oto uświadomiłam sobie, że w sumie, to robię dokładnie to, co bohater tej piosenki. Wcielam się w ten archetyp "dobrej przyjaciółki głównej bohaterki, która jest spoko, ale jej życie nie ma dla nikogo znaczenia" I nawet jeśli mam takie "no nie wiem czy to było z jej strony do końca w porządku" to zaraz mam z kolei taką myśl "No ale ona się boi, ma ciężką sytuacje, potrzebuje pomocy". I ja wiem, że tak jak ten podmiot liryczny, czasem zbyt mocno angażuję się w to pomaganie i cierpienie innych przelewa się na mnie. I wiem, że część osób zadaje się ze mną, bo wie, że zawsze dam im bezwarunkowe wsparcie. I z jednej strony jestem z tego dumna, bo to taka moja mała supermoc, ale... czasem czuję się jak bohater tej piosenki. No i nie wiem... to mi trochę otwiera oczy, ale też trochę pokrzepia, bo przynajmniej mam przez to wrażenie, że "uff - nie tylko ja czasem jestem zmęczona czymś, co teoretycznie jest "dobrem" " Ps: Aha i jakby co to ja nie biorę udziału w rozdaniu. Książka wydaje się być dobra, ale mam wrażenie, że jeszcze na ma TEGO czasu w moim życu, w którym powinnam się za nią zabrać. Więc ustąpię na razie tym, którzy mają go właśnie teraz ;D Ale pytanie konkursowe było tak fajne, że musiałam napisać ten komentarz, bo kocham gadać o muzyce i jej powiązaniach ze wszystkim wokół

Zaciekawiłaś mnie. Chętnie przeczytam :)

Zdecydowanie mnie przekonałaś do przeczytania 💙 Czekam, aż trafi na Legimi 🙂

Zaciekawiona 🙂🤩

Zaufałam i już zamówiłam :D Razem z Almondem, który też ma wtedy premierę. Ale jestem szalenie ich ciekawa. :)

Oczywiście że będę czytać. Bo ten gatunek to mój ulubiony.

Przekonałaś mnie. Książka ląduje na liście książek do kupienia ❤️

Niezwykle trudno jest wybrać ulubioną piosenkę, przynajmniej mnie. Z dnia na dzień zmieniają mi się upodobania i nastrój,ale jedną z moich ulubionych piosenek jest 'Let it Be' wykonana przez zespół The Beatles. Bardzo ją lubię, gdyż sam tekst jest bardzo interesujący, podkład muzyczny - daje klimat, jest przyjemny dla ucha. 😊

Ja ogólnie nigdy nie byłam za bardzo muzyczna. Słucham muzyki od czasu do czasu, ale kilka tygodni temu trafiłam na piosenkę, której słucham w zapętleniu po kilkanaście razy. Może zabrzmię trochę dziwnie, ale to piosenka, którą usłyszałam w anime o tytule "Given". Ktoś sobie może pomyśleć a cóż takiego może być w piosence z anime? Otóż może być tam wszystko, co trafi do człowieka. Jeden z głównych bohaterów, Mafuyu, zaśpiewał piosenkę "Fuyu no Hanashi". Historia opowiedziana w tym utworze jest tak tragiczna, bolesna, a jednocześnie tli się gdzieś tam promyk jakiejś nadziei. Tak mną wstrząsnął tekst tej piosenki, że aż go spisałam, mimo że nigdy nie robię takich rzeczy. Można sobie na spokojnie znaleźć tłumaczenie piosenki na angielski, jakby ktoś był ciekawy, ale lepiej znać kontekst, który ułatwi zrozumienie całej historii. PS Pozdrowienia dla Ciebie i dla Moniki 🤗

Cat, ufam Twoim poleceniom od lat i choć nie przepadasz za Hoover (czym łamiesz mi serce) to nasze gusta czytelnicze często się pokrywają. Koniecznie muszę przeczytać tę książkę. W momencie, w którym to piszę na Empiku jest wyprzedana, więc o czymś to świadczy.🙈 Muzyki słucham bardzo rzadko. O wiele bardziej wolę przebywać w ciszy, bez rozpraszających dźwięków, więc utwory, które w jakiś sposób zostały w mojej głowie są dla mnie naprawdę wyjątkowe. Od kilku miesięcy właśnie taką piosenką jest „Zabierz tę miłość” Maćka Musiałowskiego i Julki Wieniawy. Kocham ten utwór! Za każdym razem mam ciarki, gdy go słyszę. Jest w nim tyle emocji, że każde wysłuchanie jest przeprawą, a to tylko 3 minuty. Jest to pierwsza piosenka, której nie mam dość po intensywnym kilkumiesięcznym słuchaniu, więc już teraz wiem, że zostanie ze mną na długo. Jeśli jeszcze jej nie słyszałaś (w co szczerze wątpię) serdecznie Ci ją polecam!

Muszę to mieć ❤ sprawdzę tę książkę napewno. Mam nadzieję, że jeszcze 60lat przedemną 🤣🤣🤣🤣🤣🤣

Wspaniały film, cudownie się patrzy jak wychodzą z Ciebie te uczucia, jak oczarowana jesteś tą historią, która dała Ci trochę oczyszczenia po osobistej tragedii sprzed roku. Wiem, że muszę przeczytać tę książkę z tego samego powodu. Rok temu u mojego taty zdiagnozowano nowotwór złośliwy przełyku, a w ciągu 2 lat straciłam łącznie 5 osób, w tym 3 naprawdę bliskie - babcię, dziadka i koleżankę z klasy, która całe życie walczyła z mukowiscydozą. Niestety w tym roku ją przegrała, a niedługo później zmarła właśnie moja babcia, która była jedną z największych i równocześnie nielicznych osób, które zawsze mnie wspierały. Był to też czas, gdy na studiach akurat miałam dział gastroenterologii - tu żyłam niedawną śmiercią babci, a tu kazano mi się uczyć, że nowotwór taty ma rokowanie na poziomie 2%. To był okropny czas, nadal trwamy wszyscy w niepewności jutra i czekamy, aż wreszcie zły los się skończy. W tym miejscu właśnie przychodzą piosenki. Słucham ich, aby się oczyścić, aby próbować żyć dalej i nie poddawać się mimo wszystko. Stąd oczywisty numer - "Nigdy nie ulegnę" z Mustanga. Słowa, które powtarzam sobie, by być silna i dać radę przezwyciężyć każdy trudny czas. Podobną piosenką jest "stand up" Cynthi Erivo z filmu Harriet lub w polskim tłumaczeniu "powstanę" W wykonaniu Małgorzaty Chruściel ze Studia accantus. Kocham słowa, kocham przesłanie i trzymam się tego z całych sił, bo wciąż muszę wierzyć, że będą jeszcze lepsze dni. Nigdy nie mogę ulec, aby w końcu powstać.

Ależ to pocieszające, że nie tylko ja mam problem z przecinkami ;)

Okej, ale Holden mnie przekonałaś!

Mam nadzieję że odczytasz mimo tak odległego czasu i odpiszesz a mianowicie czy wiesz kiedy będzie 3 część ?