Niezbędny element w relacjach z dziećmi. 

ano właśnie! klucz do relacji z dziećmi, klucz do relacji z innymi to kontakt z sobą samym i otwarcie się na własne emocje. dzięki temu że poznajemy własne emocje, mamy świadomość tego co przeżywamy i możemy to przenieść na innych. nie ma szans by empatią wykazała się osoba która własne odczucia i emocje blokuje, spycha w głąb świadomości. dobrze że o tym wspomniałaś

Magdaleno

Niedawno jak wczoraj dotarło do mnie to o czym mówisz. Nasza córka - Julia - ma zaledwie 6 tygodni. Aktualnie przechodzi trudniejszy okres, z którym - jak się okazało - my rodzice nie umieliśmy sobie poradzić. "Skok rozwojowy" / "Kryzys laktacyjny" - sam nie wiem co dokładnie. Ogólnie córeczka rozdrażniona, płaczliwa z dużą potrzebą bycia blisko i często przy piersi. Wczoraj - po raz ostatni - była u nas Ania (położna środowiskowa - bardzo ciepła i pozytywna osoba). Chwilę wcześniej zarówno Ela (moja żona) i ja nie mogąc sobie poradzić z kolejną - dla nas "problemową" sytuacją próbowaliśmy ogarnąć wciąż płaczące dziecko. I tu nagle eureka :D Totalny kontrast. W raz z Anią przyszła fala nowej, czystej energii. Pełna empatii, życzliwości - ogarnęła swoją aurą nasze dziecko. Julia od razu się uspokoiła.To spotkanie uświadomiło nam - to o czym mówi Magdalena :) Jakkolwiek byśmy nie próbowali dać naszej córce bliskość, wsparcie czy poczucie bezpieczeństwa - to tylko szczere i autentyczne, prawdziwe emocje jakie nosimy w sobie trafiają do naszych dzieci. Julia reagowała na nasz stres - takim samym, albo jeszcze większym stresem. Zamiast być dla niej, byliśmy wewnętrznie niespokojni / przerażeni tym, że nie wiemy dlaczego nasze dziecko płacze. Przecież trzymaliśmy je na rękach. Udawaliśmy przed nią i przed sobą, że jesteśmy pogodni i potrafimy ją pocieszyć. Brak autentyczności i niepokój pokazała nam 6-tygodniowa córeczka. Już wiem, że Ona najlepiej nam pokaże kiedy jesteśmy wobec niej prawdziwi a kiedy udajemy :) Dziękuję Magda. Dobrze, że jesteś :)

Magdo pamiętam jak rok temu mąż przywiózł nasza 4,5letnia córę po weekendzie u przyjaciółki- juz na wejsciu słyszałam jej ryk i pretensje, niezadowolenie. Aż się ciśnienie nam podnosiło. Poszła do pokoju i zamknęła drzwi. Wtedy przypomniałam sobie właśnie te scenę z fioletowymi skrzydełkami. Zebrałam swoje zasoby, poszłam do córki pokoju, weszłam mimo protestu i ukucnełam na podłodze. Pomiędzy jej zawodzeniem mowilam to co czuje... Aniu wiem ze nie chciałaś jeszcze wracać, wiem ze tam jest twoja przyjaciółka i mialas z kim się bawić a tu sami chlopacy, wiem że się podobają tobie jej papużki, to że ma tv w pokoju, to że spalyscie na dużym materacu na podłodze, że było dużo słodyczy, i trampolina... wymieniałam to co czuła. Jej płacz i zawodzenie zaczęło się wyciszać. Aż zamilkło... Podeszła do mnie i powiedziała: kocham Cię Mamo. Dziękuję Magdo!

Jesteś niesamowita!!! Bardzo lubię twoje przekazy, tylko ktoś kto sam tak wiele zrozumiał i przerobił może skutecznie pomagać innym...autentyczność!!!!!

ostatnie zdania, gdy mowilas do dziecka wycisnely ze mnie lzy; poczulam, ze tak bardzo chcialam to kiedys uslyszec, jako dziecko, od mamy, ktora udawala, ze wszystko w porzadku gdy ojciec przychodzil pijany i lezal na schodach we wlasnym moczu... dziekuje Ci

Ach, gdyby ten film odtwarzali w szkołach rodzenia to jakaby zmiana zadziała się w naszym społeczeństwie :) dziękuje Pani Magdo. Słuchanie Pani pozwala mi przetrwać bardzo trudny czas w życiu.

Ta książka, o której Pani wspomina, Gordona Neufelda i Gabora Mate "Hold on to your kids" została przetłumaczona: "Więź. Dlaczego rodzice powinni być ważniejsi od kolegów", wyd. Galaktyka, 2016: bonito.pl/k-1916489-wiez-dlaczego-rodzice-powinni-byc-wazniejsi-od-kolegow. Pozdrawiam i dziękuję za wszystkie filmy :)

A ja bym mogła Pani Magdo słuchać i słuchać .....I przypomina mi Pani te wartości które gdzieś po drodze odeszły w bok tak jak ja mój syn obok .łzy same płyną .Dziękuję raz jeszcze .trafiłam przypadkiem przypadkiem nie odejdę .

Madziu...bardzo, bardzo , bardzo...DZIĘKUJĘ!

Wspaniały i bardzo mądry film. Pozdrawiam cieplutko, uwielbiam Cię oglądać.

Super wykłady !!!pozdrawiam 🌺🌷💐🍓

Super Magda!🤗🌈 Bardzo mi pomogły twoje słowa.. kiedy zaczęłam schodzić ze swoim dzieckiem do tej ciemnej, zimnej piwnicy , siadać przy nim w kącie ,czuc jego strach, złość, uczucie zimna, odracenia, ogromny żal, smutek, ból, odracenie, lekceważenie , zawstydzanie, poniżanie, i tylko bylam przy nim, nic nie robiąc , totalnie nic, tylko czulam z nim te stany, dawalam jemu możliwość bycia w tym takim jakim jest, nie tlumaczylam nic mu, nie negowalam go , nie przekonywalam do innych zachowan, nie szukalam rozwiązań, nie pocieszalam, nie szukalam jasnej str sytuacji to wtedy bylam najbliżej niego,byłam dla niego autentyczna, szczera, obecna, opiekuńcza, empatyczna...jemu o to chodzi .bym go zauważyła , bym poczuła nim to co się w nim działo kiedyś i dziś, bym zobaczyła jego zagubienie, bezsilność, strach, poczucie niepewności, ogromną potrzebę bycia, istnienia, bycia ważnym, potrzebnym, jedynym, kochanym, potrzebę bliskości i szacunku ..schodzę z moim dzieckiem też w przyjemne miejsca..gdzie czuję z nim radość, gdzie przeżywam jego euforię, fascynacje, ciekawość, podniecenie tym co wokoło niego się dzieje, to jest niesamowita przygoda, warta każdej sekundy życia...tak długo nie miałam kontaktu ze sobą , z moją małą..💖 dziewczynką..teraz każdego dnia jesteśmy razem...dziękuję ci za ten filmik, zwłaszcza za te zdanie ,że nie możemy negować, oceniać, pokazywać jasnej str sytuacji , tłumaczyć na sile po dorosłemu...bo dziecko chce tylko być zauważone, wysłuchane, poczute..cała reszta ,czyli reedukacja, sama przyjdzie, tak jak pokazanie mu jak bardzo jest ważne, kochane, rozumiane, mądre i potrzebne..pozdrawiam Cię 🤗🙂💗

niesamowita wiedza merytoryczna !dziekuje!

Dziękuję ❤

Myślałaś o tym aby napisać książkę ?

Jak zwykle fantastyczne nagranie i przy okazji pojawia się pytanie w związku z moim 6 letnim synem.Często gdy mu się coś nie udaje mówi o sobie że jest głupi. Widzę, że bardzo się wszystkim przejmuje np. że ktoś na niego coś niefajnego powiedział, albo że ktoś dostał lepszy prezent lub mógł zjeść słodycze, grać w grę a on tych rzeczy nie mógł robić. Mówi wtedy, że to najgorszy dzień w jego życiu, złości się na mnie, buntuje się, mówi też o sobie, że jest głupi. Na mnie też się złości, gdy czegoś mu zabronię. Mam książkę "Dialog zamiast kar" i pomaga mi przetrwać te ciężkie chwile, bez prób tłumaczenia dziecku, gdy jest wzburzone i czekam aż mu przejdzie, choć czasami mam ochotę wybuchnąć. Ale wiem, że to nic nie daje- krzyczenie na dziecko i uciszanie lub negowanie jego emocji. Mam wrażenie, że jednak potrzebuję Twojej porady Magdaleno, jako doświadczonej mamy i terapeutki. Mam wrażenie, że syn ma bardzo złe zdanie o sobie w takiej złości potrafi nawet powiedzieć o sobie, że "chce się zabić i że go nikt nie kocha". Bardzo mnie to martwi, że tak małe dziecko tak mówi o sobie... Przejmuje się opiniami innych dzieci,czasami wystarczy, że ktoś " krzywo spojrzy" a on twierdzi, że go to osoba nie lubi. Albo łatwo się obraża i płacze. Często mówi " jestem gorszy, czuję się gorszy. Innie mają lepiej bo mogą jeść słodycze cały dzień i grać w gry na komputerze..." Mówi też, że jego młodsza siostra ma lepiej i że ją bardziej kochamy. Ona ma innych charakter niczym się nie przejmuje. Staram się ich równo traktować, ale może coś podświadomie robię coś nie tak i syna traktuję inaczej, i on to odczuwa? Jak pomóc mu wzmocnić poczucie własnej wartości, czy są jeszcze jakieś inne książki które możesz polecić? Sama zaczynam pracę z wewnętrznym dzieckiem, z książką " Powrót do wewnętrznego domu". Dzięki Twoim filmikom i widzę, że ja też miałam podobnie jak byłam dzieckiem.... To pewnie też kwestia mojej pracy nad sobą, aby pokazać dziecku, że jest dla mnie ważny. Będę wdzięczna jeśli będziesz mogła doradzić i wielkie podziękowania za dobre słowo i powiew przemiany. Bo wielu ludziom Twoje filmiki pozwalają odmienić życie na lepsze.

Mam pytanie dlaczego zdarza się tak ze dziecko większość rzeczy chce robić tylko z tatą spać jeść chodzić do szkoły wręcz ucieka od matki ma słabe relacje z matką A ma dopiero 7 lat

Świetny i pouczający filmik. Wielkie dzięki. Zauważyłam, że często przywołujesz przykłady, cytaty z książek. Można liczyć na jakiś spis przydatnych lektur dla przyszłych rodziców (nie mam problemu z językiem angielskim)? Niedługo zostanę mamą i taka wiedza pewnie okaże się kluczowa dla mnie i męża. Pozdrawiam serdecznie!

Wszystko fajnie, tylko strasznie mnie rozpraszała ta rozładowująca się bateria w czujniku dumy!

na kazdym Twoim wideo chce mi sie ryczec ;(

to jest prawda.

To empatii można się nauczyć? Zawsze mnie się wydawało że trzeba się z tym urodzić ;)