Psikolojik Rahatsızlık Yaşayan İnsanların 6 Özelliği! 

Bu belirtilerimin olduğunu annemlere söylesem salak saçma konuşma der geçiştirir...Belki de beni tanımadığı için bilmiyorum.

Uyumak istiyorum sadece uyumak ve hiç kimseyi görmek istemiyorum

Hepsi bende var bir köşede ağlamayı tercih ediyorum

6 özelliğe ihtiyacım yok, ben bunu tek bir özellik ten anlayabiliyorum: kendim den nefret ediyorum, kendimi boğasım var. Taşıdığım can Allahın olmasaydı çekerdim fişimi.

Hepsi bende var ama ailem anlamıyor her gün kendi kendine ağlıyorum🥺

videoyu izlerken yarısında ağlamaya başladım :')

BEN ÖLMÜŞUM DE HABERİM YOK

Kendi kendime konuşuyorum hayal kurup üzülüp yada gülüyorum hiç arkadaşım yok haftalarca evden çıkmadığım oluyo insanlarla konuşamıyorum sizce belirli bir hastalıgım varmidir

ben de destek almak istiyorum ama param olmadığı için alamıyorum

Parasızlık bozar psikolojiyi istediğini alamamak yiyememek içememek kahreder içten içe...

Bunların hepsi bende ergenlik döneminde vardı kafayı yemiştim. intihar etmek bile istemiştim artık dayanamayacak duruma gelmiştim ve hiç kimse beni anlamıyordu. Şu an 20 yaşındayım ve sanki o zamanları hiç yaşamamış gibiyim. o zamanlar şeytanın benimle çok uğraştığını biliyorum çünkü aklıma saçma sapan sorular geliyordu. Hormonlar insana saçma sapan şeyler düşündürüyor. Şimdi hayat çok güzel ve hiç param yok. Nasıl düzeldiği mi merak ediyorsanız büyük bir depremden sağ çıktım ve bundan sonra hiçbir deprem beni yıkamaz ve tabiki 20 yaşında olmamın en büyük sebep ve nedeni Şükretmek oldu herşeye şüküretmeyi öğrendim her halime sağlığıma ve yaratılışıma Allah'a şükrediyorum. Daha kötü durumda olmaktan Allah'a şükür ediyorum ellerim olmayabilirdi, ayaklarım olmayabilirdi, gözlerim olmayabilirdi, işte Şükür ettikçe Allah'ın daha çok verdiğini keşfettim.

tüm saydıklarınızı kendimde bulunca o kadar çok üzüldüm ki kendime... bu durumda olmayı hak edecek biri değildim, kimse değil. beni daha çok üzen şeyse yaklaşık beş gün önce özel hastanenin psikoloji bölümünden aldığım randevuya gittiğim halde hiçbir beklentimi karşılamaması; öylesine şiddetli bir hayal kırıklığına uğradım anlayacağınız. ailem sadece öfkelendiğimde kontrolü kaybettiğimi sansa da durum bundan ibaret değil. durduk yere karamsarlaşıyor, hüzne boğuluyorum. kitabı elime aldığımda hemen gözlerim kapanıyor, oturduğum her yerde uyuyakalıyorum; haliyle bu düzensizlikte canımı çok sıkıyor. hepsi bu kadar değil elbette. daha çok kendime öfkeleniyorum... bunun böyle devam etmesini engellemek için bir yıldır cesaret edemeyip hep vazgeçtiğim şeyi yaptım, psikologtan randevu aldım. gittiğimde adımı yaşımı eğitim hayatımın olup olmadığı gibi hiçbir şey sormadı. sadece neden geldiğimi, sorunumun ne olduğunu, buranın altını çizmek istiyorum sorunumun neden sorun olduğunu, bunu (sorunu) ortadan kaldırmak için ne istediğimi sordu. ve o an çok stres yapıp avucumu ovuşturuyordum, bir süre sonra elim su topladı ve onu da fark etmeden patlattım. tüm bu olanlar beş dakika içinde gerçekleşti, sakinleşmemi beklemedi sadece art arda soruları sıraladı, en sonunda "senin kafan karışık, bu yaş grubunda bunları görüyoruz. şimdi eve git, düşüncelerini toparladığın zaman gel." dedi. anlayacağınız nazikçe başından savdı. internette okuduğum onca 'çok samimi bir doktor, bizimle çok ilgileniyor, güleryüzlü' vs. şeylerin yalan olduğunu şahsımca doğruladım. odaya girdiğim andan itibaren tek mimiği oynamadı, karşımda yatağından ters kalkmış, ruh gibi görünen biri vardı. şimdi de yeniden cesaretimi toplayıp bir başkasına başvuramıyorum. ama biliyorum ki bu da böyle devam edemez.

Ruh sağlığı bozuk insanları çok seviyorum. çünkü bu zamanda bozuk da olsa insanın ruha sahibi olması büyük bir başarı. Genelde Aile , yakın akrabalar, yakın arkadaşlar, gibi yakın çevremiz tarafından bozulur pisikolojimiz. Yakın çevre nasıl bizim ruhumuzu sıkıntıya sokar, pisikolojimizi bozar. Yakın çevresinden insan ne beklerde alamaz. Ailesinden ve akrabalarından karşılıksız sevgi, arkadaşlarından aidiyet ve kabül görme bekler. Bunları alamazsa yada dengesiz ve yetersiz alırsa sorunlar çıkmaya başlar. Bana aşkı tanımla deseniz Karşılıksız sevgi ve her haliyle kabul, görme aidiyet derdim. Bunlara nerden ulaşabiliriz. Kim bizi karşılıksız sever, hiç bir şeye ihtiyacı olmayan Rabbimiz kim bizi bütün kusurlarımızla eksikliklerimizle kabul eder Rahman ve Rahim olan Rabbimiz. Sanki ruhumuz bunları arıyor bu sıkıntılar vesilesiyle bize bu doğru yolu kim aratıyor Allah. Eğer bize doğru yolunu vermek istemeseydi istemek de vermezdi.

Aglamadim ve kavga edip küsmedim arkadaş kalmadi sevdiklerimi cok zaear veriyom özguvenim sıfır beceriksiz olarak goruyom yalnizim sevenim yokmus gibi dusunuyom yardimci annem vardi onu kaybettim ben

yks hazırlanmam gerekirken sadece tasalanıyorum yalandan 2 soru çözüp sıkılıyorum gelecek kaygısı aile baskısı Allah sonumuzu hayır etsin 😑

Ben de öyleyim her seferinde olumsuz düşünüyorum.lgs sınavını çok taktığımdan öyle oldum.

anneme ne diyeceğimi bilmiyorum

reis bazen kafa atıyor şeytan doğra herkesi diyor ama saniyelik şeyler

anlattığınız her şey bende var. Dediğiniz gibi üniversite okuyorum ve sırf bu yüzden 4 dersim altyan kaldı okula gidemedim sınavlara çalışamadım çoğu şeyden zevk almamaya başladım sürekli hastalık düşüncesi sürekli kötü düşünceler mutlu olamıyorum bu aralar biraz daha iyiyim çok şükür ama hala devam ediyor panik atakla beraber hipokondriyazis çok yoruyor. 3-4 günde bir nerdeyse acild gidiyorum kan verip sonuçlarına baktırıyorum ekg çektiriyorum sonuç bir şeyim yok çok şükür ama kendime ispatlayamıyorum Allah hepimize şifa versin

Kendimi bildim bileli hep hayatın küçük bir kenarında yaşıyormuşum gibi geliyor. Okulda, arkadaş çevremde ve en önemlisi kendi belleğimde bile bunu hissediyorum. Erken yaşımda çalışma hayatına atıldım ve bu zamana kadar minumum ücretle zor işlerde çalışan biri olarak yaşamaya devam ediyorum. Sosyal yaşamımı bile "kendi kendime" sürdürüyorum. Eğlence mekanlarına, sinemaya, konserlere v.s gitmeyi çok seviyorum ve yüzlerce defa yaptım ama yine tek başıma. Çirkin biri değilim ama karşı cinse yaklaşma konusunda son derece başarısızım. İçimde inanılmaz bir yaşam enerjisi olmasına rağmen bunu bastırmaktan kendimi alamıyorum. Çok fazla merhametli ve bu konuda duyarlı olduğum için hemen hemen her saniye etrafımdaki muhtaç, mağdur, çaresiz v.s canlıları fark etmek ve yardımcı olamamak mutsuzluğumu bir kademe daha arttırıyor. Sonuç olarak 41 yaşında, iyi bir işi ve geliri olmayan, her şeyi uzaktan izlemekle yetinen, bekar bir adam olarak devam ediyorum yaşam serüvenime. Tek avuntum ise iyi bir kişiliğe sahip olmak ve bol bol kurduğum hayallerim..

Bunları anneme söylesem benle dalga geçer intihar etmeyi denedim ben bile ama bizimkiler okadar cahilki hiç beni anlamıyorlar ve şimdide delirdimmi diye düşünmeye başladım çünkü artık geceleri çığlıklar duymaya başladım ve uyuyamıyorum

Hepsi var :'(

demek ki yanilmiyormusum ve ciddi anlamda psikolojik rahatsizliklarim varmis... 2 sene gibi bir sureden beri bahsettiginiz cogu seyin tipatip aynisini kendimde yasiyorum. depresyon kadar agir oldugunu sanmiyorum fakat bu ruh halinin icinden cikamazsam depresyon bile baslayabilir. ornegin kiz kardesim beni optugunde ya da otururken eli ayagi degdiginde sinir oluyorum aglayasim geliyor sebepsizce.

Yıl 2020 Pskolojim bozuk

13 yaşındayım ve saydığınızın hepsi bende var ama kendi dünyama kapanıp kimse ile konuşmamayı tercih ediyorum çünkü dertlerimi aileme anlatsam bile ne saçmalıyosun derler

Ben kendimi çok olumsuz hissediyorum hep negatifim arkadaşlarım beni sevmiyor sadece 2 arkadaşım var ama ben hiç konuşmak istemiyorum kendimi okulun etrafında yürürken boşlukmuş gibi hissediyorum, hep en iyisi olmak istiyorum mutlu gibi hissedip hep içimde mutsusuzum huzursuzum stresten kilo alıyorum yaralar çıkmaya başlıyor ve hergün aynı şeylerin olduğunu düşünüyorum..

Merhaba. Psikojik sorunlari olan arkadaşlara Psikolog Izzet Güllü nün videolarını izlemelerini tavsiye ediyorum.

Ben son 1 yıldır böyleyim bu his anlatılamaz çok saçma korkunç düşüncelerin içinde buluyorum kendimi sabahtan akşama kadar dalıyorum beynimin içi yanıyor sanki her yerime kramp giriyor sanki düşüncelerin boyutlarına gidiyorum geceleri bağırarak uyanıyorum kendimi öyle sıkıyorum ki ölecek gibi hissediyorum delirdim sanıyorum kimseye diyemiyorum aileme anlatıyorum sürekli erteliyorlar karnıma ağrıyor nefes alamıyorum sanki heryerden birşey çıkacak beni bulacak sıkışmış hissediyorum hergün kavga eski günler saklanmak için uykuyu deniyordum şimdi o bile bana karşı... Kurtulmak istiyorum birde gülerken birden ağlıyorum insan içine çıkmıyorum geçsin artık geçsin..

Tam beni anlattın hocam

13 yaşındayım ve erkeklerden acayip korkuyorum yaşıtlarımdan da arkadaşım olanlar dışında bana zarar verecek gibi geliyorlar çok korkuyorum taciz edilmekten otobüsle tek başıma dolaşmaktan korkarım başıma bir şey gelecek diye , tek başıma kalınca kalabalık ortamda , düzgün hareket edemem hep telaş ve stres altında hissederim hala çocukmuş gibi hissediyorum yanımda biri olmadan güvensiz ve savunmasız hissediyorum ne yapmalıyım ? Özellikle son zamanlarda ülkede olan Kadın cinayetlerinin beni etkilediğini düşünüyorum...

+Anne sınavı kazanmışım -Kimden kopya çektin sen kiim kazanmak kim Ve tüm özgüvenim yerlerde ve dahası

Maşallah güzel anlatıyorsunuz

Teşekkürler Barış bey, bu durumu onayladigimiza göre tedavi olarak uyuyacağım...

Mutlu bir sabaha uyanip her seferinde aglayarak bulmam kendimi her seferinde mutlulugumu bozacak seyler oluyor

Ben çok iyi arkadaşımdan çok iyi bir nasihat almıştım. "Düşüncelerinin seni ele geçirmesine izin verme yani düşüncelerinle yalnız kalma" saçma sapan düşünceler beni sardıkça hemen başka bir şeyle uğraşıp sıkıntımdan kurtuluyorum.

Reis saol hepimizin psikolojisinin bozuk olduğunu bize bildirdiğin için saol 🤣

Yorumları okudum da hep böyle olmamızın sebebini başkalarına bağlıyoruz hak veriyorum elbette bazen sorun başkasındadır ama bu psikolojide olmamızın en büyük sebebi bizleriz kendimize işkence yapıyoruz hayat kimseye her zaman gülmüyor elbet üzgün mutsuz olduğumuz zamanlar olacak bu çok normaldir o yüzden kendinizi değersiz hissetmeyin kendinize karşı saygılı olun kendinize sevgi gösterin

Tek bildiğim ve emin olduğum şey iyi olmadığım.

Hepsi bende var. Saydiklarinizdanda fazlasi var. Gorun men ne qeder guclu qadinamki, bu halima ragmen dimdik ayaqda durmagi bacariram. Halal olsun mene. Sagolsun dusmenlerim. Qoymurlar meni yixilmaga

hepsi var hocam bugun piskologa gorunucem sagolun bilginiz icin.

Kimseye bir şey diyemiyorum. Buraya dökmek istedim içimi. Ben o kadar isterdim ki sorunumun aşk acısı olmasını. O kadar isterdim ki. Bir şekilde geçerdi en azından. Ama sorun aile olunca kapanmıyor o açılan yaralar. Ben sevginin gücüne çok inanan bir insanım. Yani nasıl desem, ben bu dünyaya sevmek sevgi dağıtmak için gelmişim. Sevgi vermenin sevgi görmenin değer vermenin değer görmenin bunlar benim önemli şeyler. Ama ne yazıktır ki ben hep veren taraf oldum. Sevilmek için sevmem veyahut değer görmek için değer vermem. Ama hepimiz insanız, hepimiz sevilmek değer görmek isteriz. Ben artık yaptığım şeylerin boşa çıkmasından, arkamdan vurulmasından o kadar yoruldum ki. Kurtulmak için çabaladığımda daha da derine batıyorum. Ve o kadar yoruldum ki. O kadar yorıldum ki anlatamam. Canım sıkılıyor artık paramparça hissediyorum kendimi. Artık çevremdekilerle muhatap pek olmuyor agrasif birine dönüştüm ve bundan hiç memnun değilim. Kız kardeşimle aram açıldı. Bir şeyleri sürekli sadece ablamla paylaşması zoruma gidiyor. Gelsin benimle paylaşsın istiyorum ama gelincede tersliyorum. Nasıl davranmam gerektiği hakkında hiçbir fikrim yok. Bıktım...

4 yıldır bütün belirtileri yaşıyorum. Düşünme biçimimde büyük hatalar var özellikle. Kafamın içi susmuyor. Hiçbir düşünceyi kontrol edemiyorum. Birini sevmek istiyorum, vücudumda duyguları hissedemiyorum. Sanki kafam farklı bedenim farklı gibi. Bu hafta psikoloğa başlayacağım. Tek umudum bu kaldı çünkü . Garip şekilde de kendimi surekli acindırıyorum. Umarım düzelirim

çok şükür psikolojim iyimis hayatımda iyi olan tek şey o zaten

hayatım cok berbat lakin bunada şükür yaşadığmız herşey bu dünyada senaryo dan ibaret

Böyle şeyler yaşadığım için geldim ve psikolojimin bozulduğunu öğrendim...

Hayalperestlik, duygusallık, vb şeyler sevgisizlik ve ozguvensizlikten kaynaklanıyor bunun temel sebebi... evet biliyorsunuz. Aile...

benim,annemin,babamın,kardeşleriminin,en yakın arkadaşlarımın ihtiyacı var.bunu biliyorum.bizi ne bu hale getiriyor biliyor musunuz?sevgisizlik. seven sevmeyi bilen insanlar olsaydık belki bu hayatta daha güzel şekilde var olabilirdik.ama öyle bir dönemdeyiz ki bir anne çocuğuna seni seviyorum demekten aciz.sarılmaktan bihaber.ben ilerde böyle olmak istemiyorum.bu kadar kaskatı sevgisiz olmak istemiyorum.sevmeyi öğrenmeyi istiyorum.kendimi ve çevremdeki insanları iyileştirmeyi istiyorum ama nasıl yapacağımı bilmiyorum.çok yoruldum.ama vazgeçmeyeceğim.çok yakında hayatım için kendim için bir şey yapacağım.mücadeleye devam edeceğim.bunu izleyen arkadaşlarım siz de bu videoyu izlediğinize göre kendinize değer veriyorsunuz.bir çıkış yolu arıyorsunuz.aramaya devam edelim en sonunda güzel günlerde karşılaşalım.lütfen kendinizden vazgeçmeyin ne olursa olsun.

Hocam beni anlattınız resmen.. Baştan sona fazlası yok ama eksiği çok yinede beni anlattınız🤕

"bn ne yaptimda nefret ediorsun" bir kitap öyle Der... Kitap okumak psikolojiye iyi geliyor...

İçimi dökemiyorum şu anda ağlıyorum anneme söylesem dinleme intar etmek istiyoruuuuuuuuuum🥺🥺🥺🥺🥺🥺🥺😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭

Hocam bunların hepsi var zaten bildiğimiz için buraya geldik bize bunların Nasıl geçeceğini ve neden olduğuyla ilgili bi video çeksen keşke

Hiçbirşey söylemeden hiçbir açıklama yapmadan herkesten uzak biyere gitmek istiyorum. Konuşmaya açıklama yapmaya gücüm yetmiyor

Gelin hepimiz sarılalım

Beni anlatıyooo yaağğ resmennnn

İyi ki terapiste gitmeye başlamışım :)) hepsi uzun süredir vardı. Yavaş yavaş kayboluyorlar.

Slm hocam videolarınızı izliyorum.her konuda yararlı konular var. sosyal fobi ,sosyal korku için çözüm odaklı bir video yapabilirmisiniz.

Psikolog mu psikiyatrist mi dedim sonunda psikoterapi eğitimi olan bir psikiyatriste başladım ☺️

yorumlara baktım ve benim gibi bir sürü insan varmış....

Benim acilen psikolojik desteğe ihtiyacım var. Sizinle görüşmeyi düşünüyorum. Herhangi bir klinik ya da hastanede çalışıyor musunuz. Ve bende bütün saydığınız maddeler var. Psikolejim tamamiyle çöktü.

tek bir şey var ve onu kaybettim onu tekrar kazandığımda dünya'nın en mutlu insanı ben olucam ve benim mutluluğumu ne gelirse gelsin bozamıycak.

izzet gullu videolari dinliyen herkes iyilesiyor ,Burda vakit kaybetmeyin.

Benim piskoloğa ihtiyacım var

Bunların tümü bende var evden yataktan hiç çıkmak istemiyorum kendi kendime düzelir diye kendimi avutuyorum bunların başlıca sebebi ekonomik sıkıntı ve borçlar aklımdan ne fırtınalar kopuyor bazen intihar herşeyi düzeltir diyorum ama Allah korkusu ağır basıyor kimse kimsenin ne yaşadığını neler yaşadığını bilemez dışardan ahkam kesmek kolaydır içine girmedikten sonra Allah kimseyi sıkıntılarla borçlarla imtihan etmesin gerçi genelde kendimiz yapıyor kendimiz buluyoruz yani kısacası hakkediyoruz başta kendim .

Eskiden çok umutluydum hayatımdan sorumluluk sahibiydim kendimi mutlu etmek için elimden geleni yapıyodum ama artık hiç bişey yapmak istemiyorum çevremdeki insanları davranışlarından dolayı suçluyorum seslere konuşmalara katlanamıyorum derslerime odaklanamıyorum yaz tatılınde 6 da kalkıp işe giderken şimdi 6 da zor uyuyorum gündüzleri hiçbisey yemek istemiyorum geceleri sürekli yemek yiyorum vücudumu begenmiyorum ve kendimi yetersiz hissediyorum komplekslerim arttı ve en ufak eleştiri bile beni yerle bir ediyor

Hayattan yorulmus gibi hissediyorummm

Benim piskoloğa ihtiyacım var daha küçüğüm ve annem benim hayatımı kısıtlıyor birşey giymek istiyorum kızıyor birşey yemek istiyorum bağırıyor arkadaşımla buluşmak istiyorum kızıyor canımdan çok sevdiğim kuzenime gitmek istiyorum izin vermiyor bağırıyor istediğim en küçük birşeye bile bağırıyor arrık sesi kafamın içinde yankılanıyor onu duymaktan yoruldum ben içimi insanlara döküp dertleşmek istiyorum izin vermiyor herşeyi içime atıyorum artık patlayacağım

Belkide uzun zamandır psikolojim bozuktu bir kaç aydır pisikolağa gittik burdaki her belirti var insanlarla eskisi gibi değilim kendim' den nefret ediyorum bazen intihar etmek istiyorum bazen kimseyi görmek istemiyorum, akşamları uyayamıyorum sabaha kadar her gün sinirliyim ağlıyorum geceleri ....

Harika anlatıyorsun abi

yemekhanede yemek bile yiyemiyorum,ellerim titremeye basliyor, gerçekten cok yoruldum. psikologa gitmeye ihtiyacım var ama annemi üzmek istemiyorum,sadece bir umut diyerek yaşamaya devam :')

Söylediklerinizin hepsi bende var bir psikoloğa gitmeyi düşünüyorum

İZZET GÜLLÜ Psikolojide BÜYÜK BİR DEVRİMDİR İzleyin Herşeyi Atlatacaksınız..

Hepside var 🤦🏻‍♀️ özellikle dokunma konusu biri bana dokununca tiksiniyorum ve aşırı koku hassasiyetim var

Yıl 2021 başımızda virüs var, ekonomi çökmüş durumda, herkes evlerde ve doğal olarak uyku düzeni yok, yemek yeme bozukluğu olmaya başladı... VE DAHA ONLARCA SEBEP YAZABİLİRİM BUNA PSİKOLOJİ Mİ DAYANIR HOCAM :')

uykum pert yemek hiç konuşmaya gerek yok,azıcık göz yaşı dökerek sonra aniden kahkayla gülerim ,sosyal ortam çok korkunç bence çünkü insanlar sadece acı çektirir ve seni anlamazlar ,düşünce biçimimin bozulmasın dansa nefret ediyorum,artık ağız şapırtanlara karşı bir tikim var bu yıl oldu sinrimi bozuyor ve kimse benim yanıma fazla yaklaşamaz çok sıkıntılı durum,çok çok kopuk.Bu arada ağlıyamıyorum gerçekten hissedemiyorum , ama hayat devam ediyor yaşamak için hep acı çekiyoruz çünkü bir gün istediğimiz hayatı yaşamak için.

Arkadaki fon müzik çok güzel gerçekten rahatlatıyor insani

İşe kadar hepsi tutuyor ve çok daha kötüsü atılmak üzereyken arkamda ne yazık ki kimse yok ne anne ne baba ne arkadaş. Dünya omuzlarımda o kadar büyük bir yük ki bıraksam kendimi kurtulacakmışım gibi hissediyorum yani kendime karşı bile sorumluluk almaktan acizim içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor. Kendimi bir çok şeyden soyutlamamın nedeni komplekslerim var ve insanların her şeye anlam yüklemesi beni bu hale getirdi. Asla narsist değilim kimseden ilgi alaka beklemiyorum benden uzak olsun beni hedef almasın beni konuşmasın benimle ilgili hiçbir şey düşünmesinler. Yani kısaca ben yokmuşum gibi davranılsa asla rahatsız olmam.

Kendimden nefret ediyorum , keyfim yok , insanlarla konuşmak aksine internet giriyorum intihar etmenin kesin çözüm olduğunu düşünüyorum

Paranın yokluğu zaten bozayi 😂😂

Sizin söylediğiniz her belirti bende var

Psikoğa gitmek isterim ama aiıeme bunu desem bana" bi bu kalmıştı, psikoloğa vercek param yok!"

Ben istemeden gülüyom bundan nasıl kurtulurum

Azerbaycandan selamlar doktor ya su karantinde boyle oldum ben hic boyle insan diyildim ya🥺

1,2,4,5,6 bunların hepsi bende var hmm anneme ne zaman mutsuz olduğumu söylesem yorulduğumu,biraz boş zamana ihtiyacım olduğunu söylesem lgs öğrencisi olduğumu,notlarımın düştüğünü söyler işte o zaman 6 numara gözüme çarpar ve kendimi hiç mi hiç sevmiyorum aslında cehennem azabı olmasa... Devamını yazmıcam

Buse unay katılıyorum çok iyi birşeydedi

2017' den beri bahsedilen belirtilerin ayaklı versiyonu olmam

Her yıl Ekim-Şubat ayları arasında burada sayılan her şeyi yaşıyorum, sonra geçiyor. Anlamadığım şey kış aylarını çok severim ama yaz gelince iyi hissediyorum çok saçma değil mi?

Yalnız olmadığımı anladım hepinize sarılmak istiyorum);

Çok aşırı kafaya takıyorum olur olmadık şeylere üzülüyorum güldüğüm zamanlar çok düşüncelerden gülmeye fırsatım olmuyor çok geç yatıyorum sabaha karşı yemek bazen canım istiyor bazen istemiyor aşırı agresifleşiyorum kendime ve çevremde kimseye güvenmiyorum sürekli sigara içiyorum eskiden alkol uyuşturucu kullanırdım bıraktım tekrar başlayasım geliyor İnşallah kurtulurum bu durumlardan

Sürekli her gece ağlıyor um

Ciddi anlamda intihari dusunen ve kendime zaear veren bir insanim ama suana kadar cevremde kimse fark etmedi destek almayi cok istedim ama aileme destek almak istememin sebebini soracaklarinda verecegim cevabi bulamayip yine kendi yagimda kavruluyorum

3 numara tam beni anlatıyor

Merhaba Barış abi . Hemofobi hakkında bir video çekebilir misin ? Bunun üstesinden nasıl gelebiliriz ? . Bu seneye kadar kan korkum ya da kan görünce aniden kalbimin hızlıca atmaya başlayıp başımın dönüp midemin bulanıp etrafın kararması gibi bir sikayetim yoktu . Bu sene oldu ve malesefki artık her kan gördüğümde yahut görmesem ve aklıma gelse dahi kötü oluyorum . Gerçekten hayatımı mahvediyor 😣😣

Sesiniz huzur veriyor

Normalde hep aileler çocukları psikoloğa götürmek ister ,bizim ailede böyle bir şey imkansız...

6si da bende var ve uzun bir zamanıdır.abi kaç yıl olmuş ve ben yeni farkediyorum.mutsuz olmak ve odaklanmada zorlanmak benim onceden yaşadığım sorunlar değildi .ilkokul 4e kadar unutkanlık gibi bir sorunum yoktu hatta odevimi not almazdım yinede hatırlardım ama artık dun aksam yemeginde ne yedin desen hatirlamiyorum derim .ve bende istesemde konusma zorlugu basladi akici bir konusmaya sahip olan diksiyonu yuksek bir insanken birden anlamadigim sorunun neresini anlamadigimi bile ogretmenime aciklayamayacak hale geldim.ayrica koronada yemek yamakten 10 kilo aldım(depresyondaydim)ve şu an gun icerisinde acliktan olmeyecek kadar yiyorum.toplum icerisinde yok sayildigimi gormezden gelindigimi dusunuyorum kendi gozumde kendimi degersizlestirdim.buna bir an once çözüm bulmalıyım (bazen kendimi bir cukurun dibinde yardim bekliyormus gibi hissediyorum,konusacak kimse yokmus gibi aynanin karsisinda kendimle konusuyorum bilenler ne yapmam gerektigini soyleyebilir mi?)😢

Bu belirtilerin hepsi bende var 😔😓 şimdi öğrendim

Benim babam... Yedi bitirdi beni ölmek istiyorum hayata zor tutunuyorum sürekli bu yüzden ağlıyorum berbat hissediyorum

Piskologa akıl verecek yapıya sahibim ama deliyi oynamak hosuma gidiyor. Bilmem anlatabildim mi? :)

Peki ne yapmamız gerekiyor? Bizi üzen hele ki ailemizse biz derdimizi kime anlatmalıyız? Uzman mı? Öğrenci biri onu nerden bulur?

Bütün psikologları unutun sadece İzzet güllü hoca yı dinleyin. Binler belki yüzbinler iyileşiyor Allahın izniyle