Pułapka poczucia straconego czasu  

Bardzo dosadnie i trafnie. Oby tylko umierać z godnością.

Lepiej odzyskać zdrowie ( a to nie jest tylko jeden poziom) n.p po roku choroby niż przed śmiercią.....

Mów za siebie, ja już kolejnych pogrzebów dla siebie nie szykuje. To już czas na to, żeby wejść w cykl życia wiecznego

Dokładnie! Bardziej obrazowe byłoby pytanie: " Czy przejeżdżasz na pomarańczowym lub czerwonym świetle, aby uniknąć czekania na ponowną zmianę świateł?"

dobre, sprawdzę :D

Ah te puste przebiegi, których należy unikać...skąd ja to znam :) "Bycie zajętym" jest wciąż dla wielu trendy. Jak się przejdzie w praktyce jego "k" krytyczne, to człowiek nie da sobie już tego wmówić. I tu bywa, że syty nie zrozumie głodnego.

Ale optymalizacja czynności nie jest taka głupia. Wydaje mi się, że kwestia w tym, czy robimy to ciągle, czy tylko w pewnych sytuacjach.

👍👍👍

Hmm to też zależy od ilości ludzi w pociągu. Ostatnio miałam taką sytuację, że dużo ludzi wstało z siedzeń i zaczęło się zbierać (właśnie z 10-15 minut przed postojem) więc wiedziałam, że nie mam co robić tego samego i stawać w kolejce do wyjścia, skoro i tak trochę to potrwa zanim wszyscy wygramolą się z bagażami :D No i jasne, nie mówimy o tym by zacząć zbierać się dopiero w momencie, gdy pociąg stanie (a przy dużym bagażu/zimowym okryciu to już w ogóle), ale żeby właśnie nie robić tego aż 15 minut wcześniej.

@@mangaFMAnime chodzi o szerszy kontekst i te pytania trzeba potraktować jako całość żeby miały sens. Jak stoisz wraz z tymi ludźmi zebranymi przy wyjściu, to subiektywnie wszystko trwa dłużej. Kiedy ktoś mówi powoli i używa argumentów z puli typowych odpowiedzi na dane zagadnienie (powiedzmy, że po prostu prowadzisz setną taką rozmowę) to trzeba przerywać w odpowiednim momencie póki wiem co odpowiedzieć, a jeśli dam mu dokończyć, to zdążę zapomnieć o czym właśnie powiedział. Kiedy sobie przypomnę albo dopytam, to zamiast sformułować nową odpowiedź próbuję sobie przypomnieć to co miałem powiedzieć, ale zapomniałem. Kiedy jadę pociągiem i skupiam się na czymś w telefonie, ale spoglądam na trasę i wciąż ją kontroluję, to wiem kiedy wstać i potem nie czekam niepotrzebnie. Kiedy jest dobrze to budzę się sam z siebie 5 minut przed budzikiem. Zwykle jednak zmęczony długo przed czasem albo nie mogę się dobudzić. Często przed pójściem spać myślę o tym co zrobię rano i obliczam ile czasu mi to zajmie i liczę jeszcze ile czasu zostało mi na sen i np teraz już powinienem spać od 2 godzin, ale to niemożliwe więc powiedzmy, że zasnę ok 1 więc muszę wstać później i zrobić wszystko szybciej po przebudzeniu. Najlepiej się czuję kiedy mam dużo czasu, ale tylko póki jeszcze jest go dużo w zapasie czyli np cieszę się z 3 dni wolnego, ale pierwszy jest na odsypianie, a trzeci przed pracą, to trzeba iść spać wcześniej, więc ten drugi też jest bezwartościowy bo ciągle w napięciu, że trzeba go fajnie spędzić, a to zawsze oznacza, że albo jest źle albo trzeci dzień jest na odpoczynek, ale co to za odpoczynek skoro kolejnego dnia do pracy i wtedy chciałbym już mieć znowu wolne. Patrzę na żuli i widzę po nich, że są bardziej pewni wyboru swojej ścieżki życiowej niż ja. Patrzę na downów i widzę, że mają ode mnie więcej entuzjazmu do życia i chyba bardziej ode mnie są swobodni wśród ludzi, a ja bym się prędzej dogadał z UFO niż z ludźmi.To są sztuczne problemy wynikające z tego, że nie żyjemy w normalnym świecie uporządkowanym według odpowiednich reguł. Dla mnie najgorsze wydaje się to, że inni jakoś się podporządkowali i kiedy ktoś przechodzi przemianę, dzięki której jest szczęśliwy, to dla mnie jest wtedy nie do życia. Jeszcze takie osoby się motywują do różnych rzeczy i szkoda, że nie są w stanie zmotywować się do myślenia, a ci myślący i negatywnie nastawieni do świata nagle przestają myśleć kiedy zaczyna się układać i w efekcie i tak wracają do punktu wyjścia.

Albo po prostu uzależnienie od dopaminy nabyte w sytuacji, gdy człowiek bardzo się nudził, a nie miał pod ręką innych aktywności. Ja sobie wyrobiłam odruch przeglądania memów i filmików przez pracę na małym stoisku, gdzie nie miałam możliwości zajęcia się czymś większym typu czytanie książki, bo to wymaga ode mnie spokojnego otoczenia (lubię się cała zagłębić w tekst, a siedzenie na środku galerii handlowej i zerkanie od czasu do czasu to tego zaprzeczenie). Nie ma to nic wspólnego z lękiem, to zwykłe uzależnienie.

Oczywiście znasz zasadę Pareto ?

@@kazimierzgaska5304 Oczywiście :), jednak przypadłością w pewnym sensie pracoholików jest wykonywanie wielu czynności w jak najkrótszym czasie i w najlepszy sposób. Dlatego napisałam, że maruderzy są jedynym elementem na mojej ścieżce, którzy są w stanie mnie zatrzymać :). Każdy żyje jak chce, nikt naszego życia nie przeżyje za nas. Uśmiech na buzi zawsze pomaga :)

Mi wyszło 25%. Jestem osobą wybitnie cierpliwą (pracuje w laboratorium biologicznym). Też nie mam tv i nie siedzę na portalach społecznościowych. W kolejkach to ja jestem tą powolną i nie spiesząc się. Wiem że wkurzam ludzi ale totalnie mam to gdzieś ;):) Niech się uczą cierpliwości :)

@@marianna9253 👌😊

Ja nie mam ADHD. Zdobyłem 35 czyli jestem bardzo spokojny. :-D

Ja też mam ten punkt z pociągiem ( plus odbieranie telefonu przy kasie ). U mnie to pewien "uraz" z młodości kiedy grupą nie zdążyliśmy wysiąść na wakacjach na naszej stacji i potem mieliśmy sporo problemów. Tak więc prewencyjnie szykuję się kilka minut wcześniej... Pozdrawiam :)

Poczytaj o typie osobowości nr 1 w typologii Enneagramu.

"Jest obowiązkowym, skrupulatnym realistą, żyje według swoich ściśle określonych zasad. Bardzo wymagający wobec siebie i innych, wiecznie krytykujący samego siebie; życie to dla niego przede wszystkim obowiązek. Uważa, że tylko on może mieć rację, a na szczęście trzeba długo i ciężko pracować. W dzieciństwie grzeczne dziecko, od którego oczekiwano zbyt wiele". Czy ten opis do Ciebie pasuje?

@@MiloszBaj-Maj jeszcze jak:o, przepraszam że tak późno odpisuje

Też właśnie nie rozumiem tych dwóch punktów 5 i 9. Wręcz powiedziałabym, że odwrotna sytuacja wskazuje na to, że ktoś ma poczucie zmarnowanego czasu, a nie ta przedstawiona na filmie. Jeśli ktoś szybko dojeżdża do stojących aut i gwałtownie hamuje, może oznaczać, że strasznie mu się spieszy (zamiast opanować emocje i powoli, ekonomicznie sobie dojeżdżać i hamować silnikiem). Tak samo w pociągu: siedzenie do ostatniej minuty może oznaczać, że ktoś chce wykorzystać czas na maksa, poprzeglądać te wszystkie wiadomości w telefonie, poodpisywać znajomym, a potem na szybko w stresie się ubiera i ściąga walizkę z góry.

Do 6 w sumie też bym się trochę doczepiła, bo często czas ustawiony w mikrofalówce jest tylko mniej więcej. Wcale nie musi się coś podgrzewać dokładnie 3 minuty, czasem nawet lepiej wyjąć coś wcześniej, żeby nie było zbyt gorące.

Ja tak często robię więc odpowiem na pytanie: dlaczego? Po pierwsze - z uprzejmości do dzwoniącego :) Po drugie - z obawy, że sprawa jest pilna i za minutę będzie już " za późno " Po trzecie - nie chcę ignorować ani dzwononiacego ani Pani przy kasie i zwykle odbieram i zaznaczam, że za chwilę oddzwonię. Żeby wszyscy byli zadowoleni :) Ogólnie żyje w spokoju i w pokoju więc u mnie to nie wynika z pośpiechu 🙂 Pozdrawiam 🕊

@@barbaraminko4139 Ok, ale niektórzy odbierają i rozmawiają dociskając telefon do barku, jakby dostali kręczu szyi, jednocześnie nieporadnie pakując zakupy. Więc to trochę inna sytuacja. Ja natomiast nie traktuje siebie jak sekretarka, która musi odebrać, bo jak sam gdzieś dzwonię i ktoś nie odbiera to nie jest to dla mnie przejaw niegrzeczności tylko być może ktoś właśnie nie może teraz i ok. :)

@@Trance_Nation_1999 Ja też nieco zmieniłam punkt widzenia jak przez jakiś czas pracowałam w drogerii. Fakt, że nie na kasie ale wiem od koleżanek, że to było wyjątkowo źle odbierane przez nie jak klient jednocześnie płacił i z kimś rozmawiał przez telefon. Odbierały takie zachowanie jako całkowity przejaw braku kultury i szacunku wobec kasjera. I tu się z Nimi zgodzę :)

Dobrze zagospodarowany czas ...nie jest stracony...

Nie ma prędkości 2,0 tylko 2x. 😉 Straciłeś czas na napisanie ,0. 😀