Sexed.pl i edukacja seksualna - zagrożenie czy szansa?, odc. 15 

Ja😁😘

Ja

I ja!

I ja ;)

Ja😁

Może warto byłoby przyprowadzić pary, które nie mieszkały ze sobą przed ślubem i jak one na to patrzą z perspektywy czasu. Pamiętam jak my z narzeczonym zmagaliśmy się z tym, by nie zamieszkać ze sobą, bo im bliżej ślubu, tym mniej czuliśmy sensu, że niby po co mielibyśmy ze sobą nie mieszkać już nawet te 2 czy 3 miesiące przed ślubem. Kościół nie podaje sensownych argumentów, tylko zakazuje. Ja przynajmniej takich argumentów nie słyszałam. Za to na zajęciach z psychologii rodziny (jestem na naukach o rodzinie) usłyszałam kilka naukowych argumentów zarówno za, jak i przeciw mieszkaniu ze sobą przed ślubem. Ze swojej strony (po roku małżeństwa) mogłabym powiedzieć, że ogromną wartością jest możliwość doświadczenia tęsknoty za tą drugą osobą, bo wtedy też można sobie uświadomić jak ważna jest ona dla nas. Najważniejszą decyzję w swoim życiu, czyli wybór partnera (małżonka) na całe życie lepiej jest dokonywać mając na to przestrzeń, żeby móc się chociażby zdystansować, żeby dopuścić do siebie wątpliwości. Ja w narzeczeństwie zadałam Bogu pytanie czy mój narzeczony na pewno ma być moim mężem i Bóg dał mi kilka takich sytuacji dzięki którym wiedziałam, że to ten jedyny. Bóg mi pokazał, że mój narzeczony potrafi mnie zrozumieć, potrafi być ze mną w naprawdę trudnych momentach, że nie ucieka przed tym, że jest w stanie być ze mną w moim cierpieniu i z całym moim bagażem. Jakby się okazało, że to jednak nie ten jedyny, to jak trudno byłoby zerwać tę relację, a co dopiero mówić o tym, kiedy dwie osoby od dawna już mieszkały ze sobą? Niestety... ludzie nie myślą, że takie scenariusze mogą im się przydarzyć, a jednak przydarzają się one ludziom, nie są tylko jakimś marginesem. Ponadto kiedy "wjeżdża" mieszkanie ze sobą, to poznawanie siebie (czyli główny argument za mieszkaniem ze sobą przed ślubem) paradoksalnie schodzi na dalszy plan, bo nagle ważniejsze stają się przysłowiowe "skarpetki na podłodze", pranie, zmywanie naczyń, zakupy, itd. Mąż opowiedział mi o sytuacji, gdy zobaczył, że do jego kolegi pisze dziewczyna, która pyta się jaki papier toaletowy kupić. Oni już nie są razem, a dopuścili siebie tak blisko do siebie. Może głupio brzmi ten przykład z papierem toaletowym, ale mi daje on do myślenia. Pokazuje w co tak naprawdę pakują się młodzi ludzie - w jak OGROMNĄ INTYMNOŚĆ wchodzą z osobą, która może ich chwilę później bez żadnych konsekwencji zostawić. Pisałam też wyżej o tęsknocie, bo ona sprawia, że spotkania, kiedy nie mieszka się razem, mają swoją magię, są ekscytujące, wyczekiwane, potem się je przeżywa, rozmyśla o drugiej osobie, randki mają wtedy zupełnie inny urok. A jak już się zamieszka razem, to wiele osób nie jest świadomych tego, że NAGLE wszystko jakoś samo się nie robi. Że jakoś tak ciężej jest pójść na randkę, bo jest się non stop razem i trudniej się do tego zmobilizować... Z mężem, jeszcze w tej fazie "chodzenia" potrafiliśmy pisać do siebie codziennie rano smsy "dzień dobry, życzę Ci miłego dnia", a potem jeszcze doszło "kocham Cię". Rozumiem, że w tych młodych ludziach jest ogromna tęsknota za drugą osobą i w ogóle za byciem kochanym, ale jakże cudowne jest wyczekiwanie na to, by móc chociaż pół godziny dziennie czy godzinę dziennie porozmawiać z tą drugą osobą. To są wtedy najpiękniejsze minuty w tym dniu. Jak cudownie jest też wiedzieć, że po całym dniu będzie można popisać, nawet kilka godzin z tą drugą osobą. To są tak absolutnie piękne rytuały, że nie rozumiem jak można pozwolić sobie, żeby coś takiego nas ominęło. Ciekawi mnie też to, że też wiele osób nie myśli o tym, że zamieszkanie z kimś, to wpuszczenie go do swojej intymnej sfery. Nie mówiąc już o tym, jeśli ktoś chce czekać z seksem do ślubu, to na pewno mieszkanie z drugą osobą mu w tym nie pomoże. Ludzie też nie mają świadomości, że rozstanie po zamieszkaniu razem, zwłaszcza kiedy idzie to w lata, jest w psychologii takim samym doświadczeniem w psychice człowieka jak rozwód. Wiadomo też, że im dłużej mieszka się razem, tym trudniej jest podjąć decyzję o ślubie. A potem pary, które mieszkały ze sobą po kilkanaście lat przed ślubem biorą ślub... i rozchodzą się po roku, dwóch. Ciekawe, prawda? Dla mnie mega postawa, że postawiłeś na dyskusję, że dopuściłeś ich do głosu, że chciałeś poznać ich argumenty ❤ Bardzo Cię pozdrawiam :)

@@wymazona4454 dzięki za świadectwo i przedstawione argumenty. Ja do swojej katechezy wykorzystałem książkę Pana Pulikowskiego "Razem czy osobno", która przedstawia argumenty psychologiczne dlaczego nie warto mieszkać razem przed ślubem. Też myślałem o zaproszeniu małżeństwa młodego ze świadectwem, ale jeszcze nie wprowadziłem w życie tego pomysłu 😀 Czy znasz może jakieś książki w tej tematyce zawierające naukowe argumenty? Pozdrawiam 🙂

@@tomekkowalczuk7499 O, nie słyszałam o tej akurat książce pana Pulikowskiego. Myślę, że sięgnę po nią :) Na zajęciach z psychologii rodziny ksiądz przytaczał różne książki, ale w tym momencie nie pamiętam. Teraz jestem chora, ale za jakiś czas mogłabym sprawdzić z jakiej literatury ten ksiądz korzystał :) Zwłaszcza, że mówił o plusach i minusach zarówno o mieszkaniu ze sobą przed ślubem, jak i o czekaniu z tym do ślubu, więc wydaje mi się, że podszedł do sprawy uczciwie i taki obraz jest bardziej interesujący dla młodych ludzi :)

@@tomekkowalczuk7499 Jesteś może na fb? Pytam, bo wtedy mogłabym się do Ciebie odezwać za jakiś czas, zwłaszcza, że w nicku masz podane imię i nazwisko ;)

@@wymazona4454 Tak jestem, tylko na fb widnieje jako Tomasz 😀

O tak, popieram zachętę do dalszego nagrywania! Etyka i moralność bardzo mnie interesują, a Twój sposób przedstawiania tych kwestii jest świetny i bardzo do mnie przemawia! To wielka sztuka w 2-3 min przedstawić tak złożone tematy bez banalizowania ich. Trzymam kciuki, powodzenia!

Myślę, że pierwszym problemem z edukacją seksualną jest jej brak. Rodzic nie będzie w stanie stanąć na wysokości tego zadania, jeśli sam nie posiada odpowiedniej wiedzy. Drugim to nie podejmowanie pewnych tematów lub dyskredytowanie ich, gdyż są niezgodne z przekonaniami, które ktoś wyznaje (niezależnie od strony). Jako agnostyk mam na tę sprawę taki pogląd: ludzie, w tym dzieci, powinni mieć wolny dostęp do wiedzy naukowej i społecznej (dostoswany oczywiście do ich rozwoju fizyczno-mentalno-emocjonalnego) przedstawiony w sposób obiektywny. Równolegle do tego powinna iść edukacja w zakresie wartości, które opiekunowie chcą zaszczepić dziecku. W ten sposób pojawi się wolny wybór, który przecież Bóg dał człowiekowi. A wybór dziecka powinno się uszanować.

I ja niedawno trafiłem na ten kanal... Z tym seksem, to niestety Kościół narobił trochę szkody, teraz stara się to prostować. Płciowość i seksualność zasługiwała na potępienie. Ale dzieci się rodzą z tej "szatańskiej" sfery.

Dziękuję za tak szczere i otwarte podzielenie się swoją historią. Retoryka strachu robi ogromną krzywdę... Mam nadzieję, że mówiąc o tym otwarcie, przyczyniamy się do realnych zmian na lepsze. Najserdeczniej pozdrawiam.

@ dziękuję za odpowiedź i słowo wsparcia, rzadko cokolwiek komentuję, tym bardziej nie odsłaniam siebie, ale ten film bardzo mnie poruszył i powinien dotrzeć do szerokiego grona odbiorców! Dodam, bo w przypływie emocji nie wspomniałam, że może nie jestem "organizmem modelowym", bo jestem wysoko wrażliwa, cały czas o czymś intensywnie (wręcz kompulsywnie) rozmyślam, mam tendencje do perfekcjonizmu itp. Stąd taka retoryka strachu wpadła na podatny grunt. Co więcej, latami utwierdzała mnie w poczuciu wyższości nad innymi, bo "ja się nie daję" (A że leczyłam depresję, to możliwe że też z tego powodu, brakowało mi ważnej sfery w życiu). Jednakże wiem, że takich wysokowrażliwych osób jest dużo, dlatego ważne jest, by nauczyć się rozmawiania i edukacji na ten temat, w szkole, Kościele i domu. :)

Czystość i ta szklanka... Wszystko jest dobrze , tylko brakuje jednej rzeczy. Trzeba Tobie wiedzieć,że wszyscy ludzie mają ten sam świat do życia i ten sam świat oglądają. Spróbuj się zdenerwować i tupnij nogą w podłogę i i i kup sukienkę , może dwie. Ale takie, jakie zawsze chciałaś kupić. Już samo przymierzanie, to będzie walka Ciebie z Tobą , ale pokombinować możesz a wygra w Tobie : być kobietą , być kobietą.. dalej makijaż, fryzjer. A strachów się bój , bo co straszne z daleka , śmieszne z bliska. Pomódl się wieczorem, nie prosząc o chłopaka a o siebie w tych sukienkach, byś ogarnęła bycie babeczką na 100% . Pozdrawia. Były sprzedawca

Pomysł na spotkania dla rodziców z seksuologiem dobry, tylko... (prawie) nikt nie przyjdzie. Trzeba by go dyskretnie schować pomiędzy psychologiem a terapeutą od uzależnień lub w podobnym towarzystwie. Może łatwiej jako jakiś live, do którego zaprosimy jeszcze drugiego specjalistę. Przecież pokolenie rodziców, które nie może przełamać oporów, żeby mówić o seksualności, nie będzie też w publicznym miejscu o niej słuchać.

Warto byłoby też uświadamiać nastolatków, że 15 czy 16 lat to NIE JEST odpowiedni wiek na rozpoczęcie współżycia. Pokazać im chociażby wartość budowania trwałego związku, że tylko w takim związku jest sens podejmować współżycie - kiedy masz pewność, że kochasz tę drugą osobę, a ona kocha ciebie. Ja całym sercem jestem za tym, by opowiadać o tym jaką wartość ma małżeństwo i jak wielkie są owoce współżycia wyłącznie w małżeństwie. Warto też uświadamiać nastolatków, że mogą zajść w ciążę, nawet jak będą się zabezpieczać, bo żadna antykoncepcja nie działa w 100%. I co wtedy? Aborcja? Chłopak zostawi, złamie serce, a taka 16-sto czy 17-sto latka, jak niby ma wychować dziecko, zapewnić sobie byt? To już jest całkowita zmiana życia.

Dziękuję 😀

Dziękuję.

@Kasia Lawaga no racja, nowa nie jest, ale to kwestia odpowiedniego wprowadzenia. Sporo jest rzeczy ponad czasowych, które wraz z człowiekiem są z nim stale. Zmieniają się nazwy , technologie i silikonowe dodatki, ale nasze ciała aż tak szybko się nie zmieniają (ewolucja itp) ,by odrzucać te książkę. Można wznowić nakład i dodać pod tytuł,, intymne życie pra-babci i dziadka" i już młody czytelnik się dowie, że kiedyś ludzie też byli pryszczatymi nastolatkami jak On czy Ona teraz.

Na przykład jakiegoś genetyka, który z pewnością mógłby przedstawić inną definicję aborcji. Inna rozmowa mogłaby być z NaProTechnologiem (nie mam pewności, czy tak to się pisze), który wytłumaczyłby, że nie istnieje "kalendarzyk", tylko są naukowe metody naturalnego planowania rodziny i wielu ludzi wybiera je ze względów zdrowotnych i ekologicznych a nie religijnych. Można by zaprosić psychologa, który ma doświadczenie pracy z osobami, które dokonały aborcji i zmagają się z poczuciem winy. Chodzi o to, by ukazać możliwie najszerszy obraz rzeczywistości.

@ ale przecież tzw ,,kalendarzyk" to oszukiwanie pana Boga. Przecież skoro wg katolicyzmu mozna wspolzyc tylko dla posiadania dzieci, to wspolzycie w dniach w ktorych wiemy, że są nieplodne to jest oszustwo. Gdzie tu logika??

@@patrycjanieszporek8428 Kościół nigdzie nie mówi, że można współżyć tylko dla posiadania dzieci. Mówi o jednoczącej funkcji aktu małżeńskiego, o traktowaniu go w sposób integralny. Nie, naturalne metody planowania rodziny nie są żadnym oszustwem. Jest na ten temat wiele dokumentów, materiałów i wypowiedzi.

@ Wielokrotnie spotkałam się z tym, że Kościół tak właśnie mówi. Samo nauczania JPII a także teksty Wandy Półtawskiej o tym mówią. Swoją drogą kilkanaście albo i wiecej lat temu skarb państwa kupił ich korespondencję do biblioteki narodowej za 10 mln zł i do dziś nikt nie może się z tym zbiorem zapoznać , ponieważ ,,niby " są katalogowane. To taka ciekawostka na marginesie.

@@patrycjanieszporek8428 to poproszę te wypowiedzi - w sensie ich źródło i przeanalizujemy co tam jest powiedziane. Przy czym słowa pani Półtawskiej nie są nauczaniem Kościoła.

...bo czas się nie zatrzymuje... :) Pozdrawiam! :) I dzięki za miłe słowo.

Bardzo dobry pomysł......... OBY PANI AGATA chciałby spróbować....... Jestem pewna, że byłby to sukces zapełniający przestrzeń której wypełnienia potrzebuje młodzież..... Piszę to jako samotna mama 12letniego chłopca bezskutecznie poszukująca publikacji która podpowie jej i ułatwi przeprowadzenie koniecznej rozmowy z dzieckiem w dziedzinie edukacji seksualnej POZDRAWIAM

Dziękuję! Chętnie zapoznam się z tą pozycją.

Co więcej Bóg stworzył seks, współżycie jako narzędzie przetrwania gatunku. Pierwsze słowa Boga do człowieka to rozmnażajcie się ❤️ Seks jest dobry, za dużo nauczania w naszym Kościele o grzechu, a za mało o miłości, bo przecież Bóg jest Miłością ❤️

Bo to nic złego ? Skoro Kochasz Swojego męża to nie przeszkadza Ci jego nasienie.

Albo może jakaś nowoczesna aplikacja..., bo i RU-vid staje się dla młodego pokolenia narzędziem dość archaicznym.

Zgadzam się, że to ważne tematy. W zasadzie każdy nadaje się do osobnego rozważenia.

Dziękuję za ten głos. Tak, dobrze, że ktoś wreszcie odważnie ruszył temat edukacji seksualnej. Wiedza jest lepsza niż niewiedza. Jednak warto, by była to wiedza pełna i obiektywna, bez ideologii. Oglądam filmy, które p. Anja Rubik wrzuca do sieci jako kontynuację książki i ze smutkiem stwierdzam, że w rozmowach kwestie religijne i światopoglądowe są wyśmiewane i przekłamywane. Moim zdaniem zupełnie niepotrzebnie. Niestety po "obu stronach" możemy się spotkać z niekompetencją, ignorancją i uprzedzeniami. Znajdą się katecheci, którzy będą straszyć piekłem i szatanem i znajdą się rozmówcy p. Rubik, którzy spłycą temat, religię wyszydzą itp. Natomiast niewątpliwym plusem jest to, że ludzie zaczynają ze sobą rozmawiać i poruszają ten temat. Zawsze to jakiś krok do przodu.

Nie wiem, jakie to ma znaczenie 😉. A filmy są sprzed dwóch lat.

A co jest złego w przywolaniu? Wysłuchałaś ten materiał w ogole?

Opowiadam o książce, a w zasadzie o zagadnieniu edukacji seksualnej.

Żaden. Ubranie nie jest zaproszeniem. A jak ktoś ma problem, to uzna, że jak coś jest zakryte, to bardziej działa na wyobraźnię, więc też kusi. Za przestępstwa, za gwałty, za napaści seksualne itp. odpowiada sprawca. Nikt więcej.

@ Wyobrazić możemy sobie wszystko.Moim zdaniem wyobraźnia działa ewolucyjnie ,a bodziec zmysłowy rewolucyjnie.Na nabuzowanego osiłka zmysłowy bodziec działa jak iskra na prochy. Nie jest to jedyna przyczyna ale wg mnie poważna.

Z chęcią przeczytam! :) Trudno mi odnaleźć się w słowach "Jak pani blogerka sobie życzy" - nie jestem nikim specjalnym, by sobie życzyć ;), natomiast jeśli chce mi Pani podarować swoją książkę, to będzie mi bardzo, bardzo miło.

Jakies kontakt do Ciebie?

@@Mgdbg26 po fragmentach jakie znalazłam w interecie szczerze nie dziwie się tak niskim ocenom. Porównanie dziewictwa do telefonu, a antykoncepcji do zabicia babci chyba raczej zniechęca ludzi do czytania tego dalej...

Nie chcesz przyklejać łatek, ale właśnie to zrobiłeś. Napisałeś, że "dobry podręcznik musi być bezstronny" i wysnułeś wniosek, że "katolik takiej książki napisać nie może". Na szczęście, T A K I C H "bezstronnych" ludzi nie ma. Każdy "ma swoje" poglądy, które go kształtują i bez których byłby kimś innym. Dr inż. Pulikowski, były pracownik naukowy Politechniki Poznańskiej - kojarzę go z fizyką, jest wystarczająco stronniczy, żeby nie czytać jego publikacji? Czy przeciwnie? Mnie osobiście nie przekonuje na 100 %, wiele upraszcza, ale porusza sporo ważnych rzeczy. To może prof. dr hab. med. Zbigniew Lew-Starowicz psychiatra, seksuolog, psychoterapeuta, konsultant krajowy z zakresu seksuologii? Przez wiele środowisk katolickich odsądzany od czci i wiary, a to człowiek wierzący tylko z Kościołem mu nie po drodze. Też odpada. Chociaż rzetelny profesjonalista ale nie bezstronny. Wierzący! Propozycja trzecia... prof. n. med. Bogdan Jerzy de Barbaro - polski lekarz psychiatra i terapeuta, profesor nauk medycznych, profesor zwyczajny Uniwersytetu Jagiellońskiego...Spec od relacji. Odpada? Wierzący i jakoś po drodze mu z Dominikanami ... Zapytam. Czy bezstronny to niewierzący? "Niewiara jest jak wiara na miarę " jak śpiewa Adam Nowak z Raz. Dwa. Trzy... Zatem stojący daleko od Boga to też wierzący.

@@takitatoja3760 ok. To powiedz mi według której z wymienionych przez Ciebie pozycji obecnie uczy się młodzież przedmiotu Edukacja Seksualna? Oficjalnie. Z podstawą programową zgodnie i dopuszczone przez MEN?

Król Dawid był katolikiem? A to ciekawostka...

Masturbacja wcale nie powoduje rozładowania i napięcia.... Wręcz na odwrót człowiek jest po tym nerwowy i nie ma sił. Poza tym masturbacja powoduje wczesny wytrysk. Same minus jak dla Mnie i Ja jako chłopak z dala się trzymam od tego.

@@civic12 Ile masz lat że takie głupstwa piszesz? Ewentualnie jaki masz poziom testosteronu? Bo jeśli ten poziom jest prawidłowy to nie ma innej opcji niż regularne zaspokojenie seksualne. Niestety jest wielkim grzechem Kościoła że nie bierze tej oczywistości pod uwagę. Masturbacja nikomu nie szkodzi, nazywanie tego grzechem to zwykłe świństwo. A już nazywanie grzechem śmiertelnym jest mega-podłością. Tym bardziej że uprawianie seksu lub masturbacji jest koniecznością zdrowotną. Jesteśmy istotami biologicznymi i jeśli ktoś nie kopuluje to natura kara go złym samopoczuciem i chorobami. Ciało tego potrzebuje. A Kościół w tym punkcie zwariował.

@@civic12 zgadzam się z Tobą. Akurat ja jestem kobietą, która lubiła i chętnie się masturbowała i jeszcze kilka lat temu na barykady bym poszła w obronie tego. Prawdą jest, że co do rozładowania napięcia.. masturbacja rzeczywiście to robi, ale co nie zagrało...: po pierwsze czym dłużej praktykowałam ten sposób tym na krócej wystarczał, po drugie po latach dowiedziałam się, że zawęzilam swój sposób radzenia sobie z emocjami i napięciami do tego jednego. Porażka na dłuższą metę. Kolejny argument "za" masturbacja, który nie sprawdził się u mnie to: poznawanie swojego ciała i jak lubię być dotykana. Super brzmi, ale znowu wtopa. Tak bardzo wiem jak lubię być dotykana i co daje mi najwięcej chaju, że żaden inny człowiek nie zrobi tego tak dobrze jak ja. Porażka. Odstawiłam masturbacje. Poszłam na dość długi detoks: aktualnie ok. 3 letni. I teraz dopiero to jest rozwijanie swojej seksualności. Poszerzam perspektywę doznań, otwieram się na drugiego człowieka,nie koncentruje się tylko na sobie, ale na zbliżeniu z tym, a nie innym mężczyzną, mający taka, a nie inną osobowość, znam kilka sposobów radzenia sobie z napięciem i nie doprowadzam do rozładowania jedną drogą, zaczęłam zastanawiać się i łączyć seksualność z emocjonalnością, zaangażowaniem i czułością względem siebie i drugiego.

@@marikamalinowa3649 Zdecydowanie podstawą jest seks z ukochaną osobą. Natomiast masturbacja jest koniecznym zamiennikiem dla młodzieży i dla dorosłych singli. Nie mając ani jednego ani drugiego chorujemy i męczymy się. Kościół w tym temacie zwariował.

@@iwanszatow192 Masturbacja singli to inne zjawisko niż masturbacja podczas związku. Pisałem o tej pierwszej. Zdaniem seksuologów jest niezbędna dla zdrowia.

Dlatego że molestowana dziewczyna (molestowany mężczyzna też) jest ofiarą i zmuszanie jej (czy jego) do modlitwy za oprawcę jest kolejnym aktem przemocy wobec niej. Najpierw pomóżmy temu, kto cierpi, kto został potwornie skrzywdzony, dajmy czas i szansę na uzdrowienie tej rany, a potem mówmy o przebaczeniu czy modlitwie. Przemoc seksualna zostawia bardzo głębokie skutki i brak fachowej pomocy bywa tragiczny w skutki. W podręczniku, o którym wspominam, nie było słowa o pomocy ofierze, natomiast było przerzucenia na nią odpowiedzialności i narzucenie jej obowiązku modlitwy za oprawcę.

Ty tak serio pytasz?!

@ jako ofiara przemocy seksualnej potwierdzam, że tak właśnie jest. Modlitwa i przebaczenie są dosłownie ostatnim aktem w zdrowieniu. Ostatnim. Jeżeli przerzucić go na początkowy okres radzenia sobie z trauma są niczym innym jak zaproszeniem do: milczenia, usprawiedliwienia oprawcy, radzenia sobie w samotności z trauma, bycia wygnańcem ze swoimi takimi, a nie innymi uczuciami nienawistnymi w procesie leczenia. Co więcej jakbym ja mogła coś poradzić to w ogóle bym nie poruszała tematu modlitwy za oprawce i przebaczenia w kontekście molestowania. Nawet na tym ostatnim miejscu jak wspomniałam wyżej. Dobrze przepracowaną trauma osobę wierząca doprowadzi naturalnie do tego momentu. A wychodzenie z tym przed szereg tylko wprowadzi jeszcze większy zamęt w uznaniu tego, że naprawdę jest due ofiara i naprawdę są powody, aby zgłosić to do prokuratora itp.

@@marikamalinowa3649 bardzo, bardzo dziękuję za ten głos!