Coraz bardziej Cię podziwiam jestem z Tobą calde życie chorowałam na dwubiegunowowkę odbywając wielomiesięczne pobyty w szpitalach z czego najdłużej wychodziłam z depresji Pan Jezus wyleczył mnie z tego cały czas był ze mną w relacji i jestem teraz tak jak Ty zdrowa a Twoje słowa i podejście do tego problemu są jakby wyjęte z moich ust najbardziej rozumieją to ludzie, którzy przez to przeszli i specjaliści ale oni też tego nie wiedzą z autopsji chyba że sami mieli takie stany psychiczne serdecznie Cię pozdrawiam Agato jesteś naprawdę wielkim umysłem bądź zdrowa i miej coraz większą rzeszę słuchaczy niech się uczą prawdy i doskonałego człowieczeństwa łącznie ze mną pozdrawiam Cię najserdeczniej szczęść Tobie Boże 🌹🥰🙋
Bardzo ważny temat! Świetnie, że Pani go podjęła. Towarzysze synowi, który zmaga się i walczy z depresją. Choroba rozwaliła jego małżeństwo. Jak jest to trudne i bolesne, ale traktuję to jako wielki sprawdzian mojej nie tylko matczynej, ale także chrześcijańskiej miłości do człowieka, który cierpi. Modlę się, by mógł stanąć na nogi i uwierzyć, że jest przed nim życie pomimo straty małżeństwa. Pozdrawiam serdecznie😇
Takie pytanie dla co niektórych mających "dobre rady": czy jak Cię boli ząb, albo złamiesz nogę to modlisz się o uzdrowienie czy idziesz do dentysty czy chirurga/wzywasz pogotowie/idziesz na SOR etc.? Czemu więc gdy ktoś ma depresję lub inną chorobę natury psychicznej mówisz mu "pomodlę się za Ciebie" albo "uporządkuj swoje życie duchowe, idź do spowiedzi albo egzorcysty"? Nie atakuję tutaj, nie wyśmiewam modlitwy wstawienniczej, posługi księży etc. To też forma wsparcia, podobnie jak przyjaźń. Jednak jak "boli nas życie" to być może potrzebujemy pomocy psychiatry, psychologa, psychoterapeuty itp. To lekarz lub specjalista jak każdy inny. I nie, nie "od głowy", nie "od świrów" etc. Nie stygmatyzujmy chorób psychicznych - dość psychiatria w Polsce ma swoich problemów (brak dostępności specjalistów od ręki, brak finansowania na godnym poziomie) byśmy jeszcze jakoś zabobonnie do tego podchodzili. Jest takie powiedzenie o depresji, które bardzo lubię: "Depresja to nie choroba słabych ludzi. To choroba ludzi, którzy byli silni zbyt długo".
Daniel Nalepka widać, że rzetelnie słuchałeś Agaty. I dobrze. Twój wpis jest też prawdziwy. Od siebie dodam, że mimo, iż wierzę w Jezusa Chrystusa to chorym mówię o lekarzu i leczeniu, a jeśli jestem z kimś bliżej to mówię, że jak chce to może się też modlić, ale natychmiast dodaję, że Jezus Jest Najlepszym Lekarzem, ale tutaj na Ziemi posługuje się ziemskimi lekarzami, psychologami, psychiatrami, itd. I się nie obraża na nas, że korzystamy z Jego ziemskich pośredników. Jezus ma co robić, mówiąc żartobliwie. Tryliony trylionów trylionami poganiając lecą do Góry wołania, modlitwy, błagania, jojczenia, przekleństwa, itd. Ma czego słuchać. Pozdrawiam.
Depresja potrzebuje mało słów, więcej gestów dobroci i miłości, czasu, bo ona nie liczy dni. Pozdrawiam, i moja depresja rozpoczęła moje nawrócenie serca 💕
Teresa Chmielewska depresja! także potrzebuje pomocy specjalistycznej i dobrze dobranych lekarstw. Nie wolno o tym zapominać. Bóg pomaga najchętniej [moim zdaniem] tym, którzy sobie też pomagają np. tym, że idą po specjalistyczną pomoc i leczenie depresji, która niekiedy może doprowadzić do śmierci. Dlatego warto pomagać chorym na depresję. Pozdrawiam.
Epizod depresyjny przerwał mój powrót do Kościoła, więc chyba jestem w temacie. Jest już ZNACZNIE lepiej, ale w pewnej formie chyba będzie mi ten smutek towarzyszyć zawsze, bo sporą krzywdę sobie samemu w życiu wyrządziłem. Tym niemniej, Pan Bóg daje nadzieję, bo i ze zgliszczy jest w stanie postawić piękny dom. Pozdrawiam i zawierzam wszystkich chorych oraz cierpiących Panu Jezusowi, przez ręce Niepokalanej Matki, amen!
Dziękuję za mądre słowa! Podobnie wypowiada się o depresji o. Grzegorz Kramer SJ🤍. W obecnej sytuacji wojennej tych problemów będzie coraz więcej. Musimy się z tym mierzyć.. PS. Piękne tlo.
Chce tylko potwierdzić jako jedna z osób borykająca się z tą chorobą, że były i są dla mnie tego typu świadectwa olbrzymia pomocą, wsparciem i światłem w ciemnościach depresji. Chwała Bogu za ludzi, którzy z odwagą i determinacją chcą dzielić się swoim trudnym doświadczeniem po to by pomagać innym🧡Bardzo dziękuję 🙂🙌
Depresja to straszna choroba. Jednak wie o tym tylko ten, kto przez nią przeszedł i doskonale wie, że to co innego niż sytuacyjny smutek. Dla osób postronnych to może być nie do odróżnienia, nawet jeśli osoba z depresją nie ukrywa tego pod maską uśmiechu. Dlatego podłączam się generalnie do Pani apelu. Sam też miałem depresję. Jednak zaapelowałbym o jeszcze jedno. O to, byśmy generalnie tak szybko nie zbywali czyjegoś (i własnego) smutku, nawet jeśli ten jest „tylko” smutkiem. Generalnie tego nie zbywajmy. Mam wrażenie, że żyjemy w takiej kulturze, która sprzyja tłamszeniu pewnych uczuć i emocji. Wydaje mi się, że depresja to tego skutek u osób bardziej wrażliwych. O ile większość osób może skutecznie pędzić przez życie i uciekać przed tym, co jak najbardziej ludzkie, o tyle wysoko wrażliwe osoby, które wszystko odczuwają silniej, po pewnym czasie takiego funkcjonowania nie dają rady. Po prostu zbyt dużo silnie natężonych uczuć i emocji, które się spycha i gromadzi, tłamsząc je. Wydaje mi się, że taka jest geneza depresji, ponieważ emocje jako takie trzeba akceptować i przeżywać je. Pozwolić sobie np. na płacz. Czy to dziwne, że mamy w depresji poczucie, jakby wsysała nas pustka, skoro wcześniej długo tłamsiliśmy w sobie coś, co jest integralną częścią życia?...
Przepiękny i mądry film. Podziwiam Pani odwagę. Nigdy za mało podkreślaniay, że rzadna choroba to nie kara za grzechy, bo ten mit wciąż jest żywy i jeszcze bardziej krzywdzi osoby cierpiące oraz ukazują Boga tylko jako surowego sędzię, pomijąc to, że jest kochającym ojcem. Depresja to straszna choroba. Pamiętam jak trudne było towarzyszenie w tej chorobie mojej przyjaciółce. Pamiętam ten strach i lęk, jej wiadomości pełne bólu, kolejne próby samobójcze. To był straszny koszmar, na szczęście minął. Dziękuję za ten film, bo dodaje on mnóstwo nadziei.❤😊
Pani Agato, kilka słów mądrości! Dzięki! Takie ocenianie Ludziowe, że "pewnie coś z Nim nie halo, skoro wpadł w doła" bardzo mi się kojarzy z tą sceną Ewangelii, gdzie tłum szemra wokół paralityka czy innego chorego (BOŻE wybacz Fance, co nie zna tekstu ☺) gadając kto zgrzeszył: On czy Jego Rodzice? A JEZUS mówi, że nikt. Urodził się taki, aby zaświadczyć o JEGO BÓSTWIE. Chyba nie zmieniliśmy się jako Człowieki. Nadal chodzimy na myślowe skróty, wierzymy na ślepo w rzeczy, które nie są potwierdzone, ... robiąc kuku Bliźnim /mniej lub bardziej niechcący/. Dobrze, że Pani poruszyła tę kwestię!
Dziękuję❤️ Coraz wyraźniej dostrzegam,że moja choroba jest dla mnie błogosławieństwem.Natrafiłam kiedyś na takie słowa Oprah Winfrey: „Nauczyłam się,że to co jedni nazywają porażką,dla mnie jest sposobem,w jaki Bóg pokazuje mi nowy kierunek w życiu.”
Szczęść Boże 😇... pani Agatko...to prawda...nie można mówić,, weź się w garść"....,,to tak jakby kazać się tonącemu samemu wyciągnąć za włosy z wody..." powiedział do mnie dawno temu lekarz jak wstydziłam się swojej choroby...trzeba sobie dawać pomóc 😇Bóg zapłać za ten filmik 💙💛
Bóg zapłać za szczerość i empatię dla nas wszystkich, mniej lub bardziej stykających się z tematem...Trudne to ...I nie ma jednej recepty dla wszystkich takiej samej...Z własnego doświadczenia wiem że wiara bardzo mi pomaga...Nie wiem czy w moim przypadku to czasem taki dołek czy to już depresja...? Pozdrawiam Serdecznie🤗💚🕊
Niedawno podczas oglądania świątecznego filmu z początku XX wieku (wtedy bez morałów nie robili) zetknęłam się z komentarzem człowieka niewierzącego: "Nie będzie spełniał swoich marzeń i zaraz dostanie depresji..." Ale, że to jeszcze inne wartościowania lansowano i do sprawy wmieszał się anioł, to akcja przebiegła inaczej i główny bohater dobrze na tym wyszedł, iż kierował się porywami serca porzucając różne marzenia o karierze i pomniejsze pragmatyczne. Jednak ten głos uchwycił sedno, że w realu psychologia dokładnie tak to ujmuje, iż w depresje wpędzamy się zbyt małym zajmowaniem się sobą i nieosiąganiem sukcesów życiowych, porzucaniem marzeń. Żeby nie wiem jak wielkie doświadczenie, że to skupieniem na sobie wpadnie się w taką dziurę, albo w coś jeszcze gorszego, możliwość zapobieżenia nieszczęściu słowami/argumentami, żadna.
To wszystko prawda. Ważna jest w tych trudnych chwilach obecność drugiej osoby, bez oceniania i wypowiadania truizmów. Cicha, wspierająca i pełna miłości obecność.
Też dziwi mnie opinia "świętych" ludzi że dobra relacja z Bogiem działa tylko na depresję a nie ma nic wspólnego np z zawałem serca. Taka radę usłyszałam niedawno... To boli. Pozdrawiam serdecznie Agato
PS: dobrze rozumiem lęk przed braniem leków, sama kilka lat (!) dojrzewałam do tej decyzji. Z perspektywy czasu uważam, że nie warto było tyle się męczyć. Po drugie dobrze dobrane leki wcale nie sprawiły, że stałam się kimś innym, czy przestałam czuć. Przeciwnie, kiedy udało się ujarzmić lęk, który całkowicie zdominował wiele sfer mojego życia i ktoremu towarzyszyło bardzo dużo złości, okazało się - ku totalnemu zdziwieniu - że mam w sobie przestrzeń na praktykowanie wdzięczności za to co jest czy delektowanie się pięknem przyrody. Pytanie, czy to "nowe" jest mniej moje, mniej prawdziwe, bo brałam leki? Czy może właśnie teraz mogę być naprawdę sobą?
Bardzo dziękuję jak zawsze cenne i cieplutkie. Dziękuję 😘moje świadectwo. Spotkałam Jezusa na sposób Pawłowy będąc 7 lat w depresji ciężkiej. Pracowałam i jakoś to ukrywałam. Potem w kroczył Zmartwychwstały Pan. Byłam w jednej chwili na małym spotkaniu charyzmatycznym uzdrowiona natychmiast. Wówczas była przeciwna terapi. Po 20 latach moja córka jest terapeutą i zachęcała na terapię. Skorzystałam. Dwa i pół roku chodziłam na terapię. Bogu dziękuję że tak zdecydowałam. Dziękuję za tą terapię i polecam. To naprawdę bdb przygoda. Czasem zaboli a czasem daje poczucie inne. Warto!😘
Agatko, wielkie dzięki za świadectwo, za każdym razem słysząc takie słowa jest lżej, że nie jestem odosobniona w doświadczeniu "problemu" pomimo, myślę, głębokiej wiary... ♥️🙏🙋
W powszechnym zafiksowaniu na sobie nazbyt czesto tracimy z oczu i wypieramy z serca drugiego czlowieka, którego pochłania smutek i osamotnienie w chorobie. EMPATI i bycia z chorym nie zastąpi tabletka. ♥️
Pamiętajmy, że im wcześniej sytuacja zostaje zdiagnozowana i powierzona specjalistom tym większa szansa na możliwe wyjście z depresji. To po prostu choroba, a nie żaden powód do wstydu jak niestety nadal przez wielu są rozumiane choroby zaburzeń psychicznych. Szczególnie życzę bardzo dużo cierpliwości, wyrozumiałości i miłości tym, którzy towarzyszą osobom chorym.
Ma pan rację, trudno jest towarzyszyć choremu, oczywiście zaufanie do specjalistów musi być ograniczone... nie żebym podważał kompetencje, czy zniechęcał do leków, czy specjalistów ale... to są ludzie z własnymi ograniczeniami, mogą nie mieć cierpliwości... albo mieć... mogą łupnąć za duże lub nietrafione leki... mogą wciskać głupoty, którymi sami żyją. Ze spcjalistów z dziedziny psychiatrii trzeba umieć korzystać. Trzeba nudzić o własnych wątpliwościach, czasem trzeba walnąć drzwiami i pójść do innego... wiem wiem, to parodoks lub kwadratura koła, aby walnąć drzwiami trzeba być zdrowm i tak kółeczko się zamyka.... czasem się trafi na dobrego specjalistę, niekonicznie takiego, który ma najwyższe tytuły, ale też jest złudzeniem, że gdzieś jest niedoceniony specjalista, genialny profesor Wilczur przez wszystkich niedoceniany, który dopiero pomoże... jest stereotyp, że lekarzowi nie można mówić o tym co inny lekarz powiedział bo to podważa jego kompetencje... i tak i nie..., trzeba próbować działać, jak się trafi na gościa, który uważa że zjadł wszystkie rozumy, to trzeba wiać, albo jeszcze lepiej dyskretnie się wycofać i nie zrażać się aby pójść do innego... wiem, wiem, do czegoś takiego trzeba być zdrowym i tak kółeczko się zamyka... ale odwagi, świat nie jest taki zły...
Dziękuje Agato za ten temat ♥️ Bardzo dobrze to ujęłaś. Depresja dla mnie była i choroba ciała i duszy. Zawieszenie miedzy życiem a śmiercią. Jak myślę o tym stanie to kojarzy mi się obraz „Krzyk” Muncha. Niby ładny widoczek , bo zachód słońca, morze czyli romantycznie a jednak dramat. Pozdrawiam serdecznie 🙂
Dziękuję, moja 18l,córka 2l temu okazało się, że miała Stany depresyjne.. Czego nie zauważyłam, przy tym okazało się, że jest uzależniona od alki narkotyków. Też spotykałam się ze stwierdzeniem, że jak mogłaś nie zauważyć, nie dopilnowała#, słabo kontrolowałaś(nawet mąż mówił jaki z ciebie pedagog,, nie nadajesz się na matkę) Dodatkowy ból dla mnie, był fakt, że jako katechetką pewnie powinnam mieć wzorowe małżeństwo a jest takie jakie jest i że sama jestem w KWC od16 r. ż. Córka była w katolickim Ośrodku rok(w lipcu minie rok po ukończeniu tam terapii. Sama chodzę na terapię dla współuzależnionych(córka,, dzięki Bogu trzeźwa od ośrodka, mąż lubi popijać prawdopodobnie weekendowy alkoholik). Był czas, gdy te problemy wyszły rzeczywiście było b. Mi ciężko, bywały dni, że najchętniej przespałabym życie, wiele łez wylałam. A słowa musisz być Silną trzeba wziąć s2 w garść dobijały mnie..
Dziękuję za ten film, za to co tu powiedziałaś, Agato. Rok trwało, zanim zrozumiałem, że potrzebuję lekarza i zdecydowałem się na wizytę. Od 3 tygodni biorę leki.
Ja powiem dość przewrotnie, uważam, że depresja dotyka najbardziej wybitne jednostki, które widzą i czują więcej, wychwytując z rzeczywistości wszystkie niuanse, których przeciętny Kowalski jest kompletnie nieświadomy, stąd żyje mu się łatwiej. Czego przykładem jest wielu naukowców, artystów czy wielkich wodzów. Mocno depresyjny był również Jeremiasz, Eliasz czy nawet Hiob. Mam swoją własną teorię na ten temat, nie wiem czy słuszną ale wydaje mi się, że Bóg chcąc uświęcić wybraną duszę, musi ją dokładnie prześwietlić, a to bolesny proces, pozbywanie się złudzeń, naiwności, własnego spojrzenia na świat, własnej woli de facto bywa bardzo bolesne, pisał już o tym św. Jan od Krzyża. Często przypomina iście czyśćcowe męki ale prowadzi do uzdrowienia, trzeba tylko cierpliwie przeczekać najgorszy okres...
No dobra, nie mam depresji - jestem więc wybitnie mało wrażliwa Hitler miał depresję- był zarąbiście wrażliwą bestią bo o człowieczeństwie to chyba mowy nie ma w jego przypadku Coś nie styka w Twoich wnioskach
@@JanJan-ub5nv Aj waj, stary sowieciarz wyłamuje się z progresywnej linii partyjnej! Nic dziwnego, że w Niemczech dzieci w przedszkolach śpiewają o swoich dziadkach i babciach jako "ekologicznych śmieciach". Nowy człowiek sowiecki jest lepszy od tego starego!
@@ELZA780 Nie mówię o depresji wynikającej z grzechu...to chyba dość oczywiste... Jeśli ktoś źle się prowadzi, dokonuje złych wyborów, to zbiera jedynie konsekwencje swoich własnych czynów. Nie o taką depresję mi chodziło...
@@ELZA780 Każdy, nawet najgorszy człowiek ma wbudowane w swoim wnętrzu sumienie, może starać się je zagłuszać na różne sposoby jednak gdzieś głęboko w środku odczuwa zgrzyt, którego mimo starań nie potrafi zignorować.
Dziękuję szczególnie Pani Agatko za te słowa. Od bardzo wielu lat mam nerwicę lękową (głównie dolegliwości somatyczne). Pozdrawiam baaardzo serdecznie ☺☺☺☺☺☺☺
@@beatamajchrzak6956 Kochana Beatko ☺☺☺☺☺ Od ponad 25 lat zażywam dziennie lorafen. Kilka lat temu chciałam się odzwyczaić od tego lorafenu i lekarze zapisywali mi w związku z tym antydepresanty. Po nich się tak poczułam źle,że najpierw przestałam wychodzić z domu a potem położyłam się do łóżka. Od stycznia przestałam zażywać antydepresanty. Oczywiście dalej zażywam lorafen,ale jeszcze nie funkcjonuję tak, jak trzeba. Ataki paniczne wróciły ze zdwojoną mocą. Oglądam na RU-vid filmy psychologa pana Hewada Sani. W bardzo zrozumiały sposób tłumaczy mechanizmy zaburzeń lękowych. Dużo osób dzięki tym filmom wyszło z nerwicy. Życzę duuużo zdrowia i pozdrawiam baaardzo serdecznie z Górnego Śląska ❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤ Stowarzyszenie Psychologiczne Zaburzeni & Odburzeni (na RU-vid). Warto posłuchać.
Piątek. 2022-02-25. Przepiękne świadectwo dałaś Dobra Kobieto dr Agato Rujner. Bardzo, bardzo Ci dziękuję. Mi to było potrzebne. Podniosłaś mnie na duchu! Potwierdziłaś, że trzeba być silnym i mówić o tej chorobie. Bóg Ci niech zapłaci za to, co robisz szczęściem i miłością w życiu codziennym. Dziękuję i serdecznie Ciebie Agatko pozdrawiam. P.S. zaraz przekażę dalej takie ponadczasowe informacje, które są w tym filmiku. Warto propagować dobro. A ten filmik jest dobrem. Społecznym dobrem. 💞
Warto propagowac dobro mowisz? Twoj profil negatywnie mi sie kojarzy. Uprawiasz bulizm względem innych uzytkownikow youtuba, nie tylko na tym kanale. Falsz i zaklamanie - z tym cię kojarzę.
Wojna. Olbrzymie ludzkie nieszczęścia. Ludzie, którym zawalił się świat. Większości z nich będzie musiał wystarczyć człowiek tuż obok, bo na specjalistę zwyczajnie nie będzie go stać. Takie są realia. Więc warto być DZIELNYM i mieć nadzieję w Bogu. Wspierać tak jak potrafimy, poradnie czy nieporadnie, ale dzielić się dobrem i dobrą boską energią. Miłością.
Dzięki Bogu za życie, którym Bóg obdarował Panią💗 dzięki temu możemy panią słuchać 💗 uczyć się od Pani i pracować nad sobą, to są bardzo mądre treści i refleksje 👍 pani Agato, mam pytanie Jak radzić sobie ze strachem 🥺 strach przed wojną, utratą bliskich, utratą życia, paraliżuje człowieka 🥺😢😔
2 года назад
Nie wiem. I myślę, że tak naprawdę nikt z nas nie wie. Mnie pomaga skupienie się na tym, co ode mnie zależy, pomaga mi modlitwa, pomaga mi wiara, że cokolwiek się wydarzy, Bóg jest i jest Dobry. Pomaga mi to, że śledzę takie źródło informacji, które jest pełne faktów a nie opinii.
Bardzo dobry i ważny odcinek , depresja to ciężka choroba, nad którą trudno jest zapanować a właściwie zapanowanie nad depresją jest niemożliwe. Takie stwierdzenie może przerażać ale warto znaleźć coś pozytywnego w tym, że nie panuję nad depresją, to że nie panuję oczywiście w sposób najprostszy jest dla mnie przykre, chciałbym nad wszystkim panować, mieć kontrolę, to pragnienie zdrowe, ale... jest to złudzenie, przyjemne złudzenie, naprawdę nie panujemy nad wieloma rzeczami, również nad takimi, które są w naszym życiu, np uwarunkowania rodzinne, rodzce, najbliższe otoczenie, okres dziejowy, historyczny w którym żyję, własne uwarunkowania genetyczne, dolegliwości związane z wiekiem, własne nawyki reagowania wypracowane przez lata doświadczeń takich lub innych na które mieliśmy wpływ często bardzo niewielki... taka perspektywa może być smutna, czy obezwładniająca, w pewnym sensie jest zdrowe, że łapię się tego na co mam wpływ, bo to jest moja działka, mój ogródek, którego uprawa jest moim zadaniem... bez tego nastawienia na działanie można pogrążyć się w apatii, w biernym poddaniu się losowi, to przynosi ulgę, powoduje, że się mniej cierpi... ale ten dar wolności jest bezcenny, być może tak jak w inwokacji do Pana Tadeusza, im bardziej widzimy własne ograniczenia tym bardziej możemy wpaść w zdumienie i zachwyt nad tym czym jest wolność ludzka, tak jak śpiwał Okudżawa swoboda, cztoż swoboda, nie spat' wcju nocz swoboda, to pytania ironiczne. Depresja jest namacalnym ograniczeniem i przez to jest typem doświadczenia trudnego, ale potrzebnego i niezbędnego do rozwoju, do rozwoju potrzebne są doświadczenia pozytywne, nie jest tak, że im bardziej człowiek dostanie w kość tym lepiej... różne ograniczenia są, czasem je wypieramy, czasem takie wyparcie jest konieczne, aby nie zostać sparaliżowanym przez lęk i beznadzieję ale... mniej lub bardziej świadoma konfrontacja z ograniczeniami, konfrontacja możliwa często jedynie dzięki wsparciu drugiego, wsparciu trudnemu, można powiedzieć tajemniczemu, które nie polega na tym, że ciocia z ameryki przyśle $, wsparcie na ogół nie wyrywa z uwarunkowań i ograniczeń ale poprzez towarzyszenie daje możliwość ulgi i zobaczenia, że ograniczenia nas nie zamykają w pułapce...
Czytając Stary Testament napotykałam wiele opisów ludzi - bohaterów starotestamentowych- którzy z jakiś powodów..wiele dni leżeli ..nie pili ..nie jeśli.. byli zrozpaczeni...I nikt z ich otoczenia jie wiedział jak im pomóc....to przecież opis depresji choć tak nie nazwanej...wiec to sprawa stara jak świat z którą zmaga się ludzkość..nie mówmy zatem o karze za grzechy
Wreszcie ktoś to powiedział. Dzięki. Mam wrażenie, że w Kościele wielu utknęło w podziale człowieka na duszę i ciało, milcząco negując istnienie psychiki bądź sprowadzając ją do emocji (nad którymi przecież mamy panować, a w ogóle to są nieważne). Ma to ogromne konsekwencje na wielu płaszczyznach, co można odczuć chociażby w konfesjonale. Tymczasem mamy się troszczyć o całego człowieka - a więc również o równowagę chemiczną mózgu i szeroko pojęte zdrowie psychiczne.
Dziękuję za ten komentarz. Nawet ostatnio nie byłam w stanie wysłuchać kazania, bo - nie pierwszy raz- miałam wrażenie, że w narracji księży pojawia się taki dualizm człowieka: jest tylko ciało - i to w dodatku grzeszne, oraz duch. Nie istnieje sfera psychiczna, emocje, itd. a to spora część człowieka. Niestety, człowiek zamknięty w takiej narracji jest moim zdaniem krzywdzony. A jeśli jeszcze ksiądz uważa, że jego punkt widzenia jest jakąś ogólną zasadą, którą powinno się przyjąć, no bo on jest księdzem... tragedia.
Zgadzam się z Tobą że nie powinno się dawać rad typu weź się w garść, ale również nie należy traktować takie osoby jak jajko i uważać żeby ją czasem czymś nie urazić. Uważam że trochę za bardzo demonizujemy depresję
Jeśli mogę coś dodać, dużo w tym racji, co piszesz. Z własnego doświadczenia wiem, że najlepszymi lekarstwami pierwszej pomocy:) to otaczać się ludźmi, którzy są sobą i którzy są :), a więc z całym inwentarzem, więc różne rzeczy depresant może usłyszeć, to i dobrze:), wdzięczność za to, co jest, czyli dostrzegać plusy, tak tak, optymizm jest jak najbardziej na miejscu, no i nie bać się. Raz jeszcze, nie bać się. Myślę, że strach strasznie spowalnia jakiekolwiek uzdrowienie. Strach, bo poczucie winy, strach, bo Pan Bóg, strach, bo kim ja jestem, żeby chcieć..ano, tylko człowiekiem :))) pozdrawiam ziomali depresantów, życzę zdrowia nam:)
Psychiatra - lekarz duszy (gr. "psyche" - dusza; "iatros" - lekarz). Choroby nie są karą za grzechy, ale są konsekwencją grzechu. Życie duchowe rządzi się pewnymi specyficznymi prawami i ignorowanie ich może poskutkować chorobami duszy (psychicznymi). To niekoniecznie muszą być nasze osobiste grzechy, bo najczęściej otrzymujemy pakiet od innych już na starcie, ale później i tak dorzucamy własne. Tak czy inaczej, nie powinno się odrywać psychiki od duszy i rzetelni psychiatrzy powinni być biegli w tematach duchowych. Nieporozumieniem jest sytuacja, gdy psychiatra lub psycholog mieni się ateistą. Raczej wyrządzi szkodę, niż pomoże. Przewlekły smutek może stanowić ciężki grzech sam przez się, bo może wynikać po prostu z niedowiarstwa. Oczywiście może to być sytuacja zniewolenia duchowego.
Agatko dziewczyny👭 tak mają że dopada je depresja częściej niż facetów, jesteś odważna i nie trać życia i czasu na walkę z tym na co nie masz wpływu, pozdrawiam ciebie Aga i trzymaj się z Bogiem😇!
Ja myślę, że faceci częściej to ukrywają. Chłopców uczy się, że mężczyźni nie płaczą, "nie mazgają się", że okazywanie uczuć jest oznaką słabości. Mężczyźni cierpią skrycie. Długo. W milczeniu. To dlatego tego po nas nie widać.
No jasne, jak wogóle można tak myśleć, że to kara Boga jak się ktoś źle psychicznie czuje, jak jest zmutny i załamany?! Ludziom na prawdę brakuje czasem serca! Też przeszłam przez taki okres i to bardzo nie dawno temu i kto mi pomógł? Nie moja katolicka rodzina, wręcz przeciwnie jeszcze bardziej czułam się przez nich odrzucona i odsunięta na bok. Modlitwa i łzy dużo mi pomogły no i na szczęście jest i był mąż na którym trochę się " wyżyłam". Ale najważniejsza jest ciągła nieustanna modlitwa. To ciężki okres ale jak się to pokona to jest się silniejszym. Bóg nad nami czuwa i pomaga jeśli mu zaufamy. Tylko on potrafi tak na prawdę nas zrozumieć. Dziękuję za te dobre i inteligentne słowa. 🤗
Agato twój głos jest bardzo ale to bardzo potrzebny w Kościele. Mam wrażenie że dużo ludzi wyciąga właśnie takie proste i krzywdzące wnioski o których mówisz.
Myślę, że te oklepane rady, ktore w rzeczywistości potrafią ranić, wynikają również z bezilności osoby, która ich udziela lub dośc naturalnej potrzeby natychmiastowego rozwiązania problemu. Niestety depresja - moim zdaniem - bardzo nie lubi ani pośpiechu ani nacisków.
Dla mnie depresja jest nieodłączną cechą dezintegracji pozytywnej o której pisał Kazimierz Dąbrowski. A więc jest nieodłączną częścią wzrostu duchowego człowieka.
Rozumiem ból takich osób. Co prawda nie mam depresji tylko nerwicę i przez takie myślenie, że to wszystko to kara za grzechy miewam dość często ataki paniki, że to wszystko moja wina. Niestety póki co nie zapowiada się żeby w najbliższym czasie było leoiej bo psychoterapeutka po analizach naszych rozmów stwierdziła, że mój przypadek jest bardzo złożony ze względu na kilka różnych powodów przez ktore mam źle wyksztalcona osobowość. Psychoterapia będzie musiała trwac kilka lat żeby to wszystko odkręcić. 😢
Księża głoszący pelaganimz, - to by wystarczyło. Bardzo, bardzo ważny temat! ile szkód pewne kręgi pelagnianistyczno- gnostycko- manicheiskie czynią, trudno sobie wyobrazić.
