Çok samimi buldum videonuzu. Aslında kendi problemimin sosyal fobi olmadığını anladım. Ama problemimin ne olduğunu hala çözemedim. Instagramdan dertleşmek isterim.
geçmiyecek olan sosyal anksiyete neden uğraşayımki 18 yıldır devam ediyor 2 sınıfta okulu bıraktım ilk okuldan sonra neden tek düşüncem ölmek bundan kurtullmak için hiç bir aktivite yapamıyorum el ayağım titriyor kağıda bile yazı yazamıyorum imza atamıyorum elerim ayaklarım titriyor gözlerim kararıyor geçmiyen bir şey için neden uğraşayım ki evet gittim 2019 yılında öğrendim öğrenirken bile kedi gibi korkudan heryerim titriyor istemsizce üşüyormuş gibi ve son 10 senedir depresyondayım sürekli kendimi kesiyorum zarar veriyorum dikiş atılacak yerim kalmadı kollarımda sürekli derimi kağıt gibi yırtıyorum intihar edicem az kaldı pc masası yerler heryerim kan oluyor
@@semihkoseoglu1799semih, kendine zarar verme, böyle Bi durumda olduğunu, kimseye anlatamasanda rabbin seni biliyor. ibadet etmeye alıştır kendini, dualarında içindeki Herseyi rabbine aç, Ben inanıyorum sen çok yakında böyle büyük dertlerinin çoğundan kurtulacaksın, kurtuluş başlayacak yani temennim o İyi alışkanlıklar edin 1- Kan verme alışkanlığı, 3ayda bir Kızılay Kan verme yerlerine git kan ver hem hayır olur hemde senin kanın temizlenir 2- namaz kıl, namaz hareketleri ve diğer herseyiyle full kazanc birșey (özellikle sabah namazı saatleri) 3-kuranikerim biliyorsan, okumaya başla en baştan, bilmiyorsan elif Ba al kırtasiye den, öğrenmeye gayret et, mesele alışkanlık kazanmak 4- sabah namazı saatlerinden sonra yada önce yürüyüş, koşu, şınav, mekik, 5- cuma namazları sosyal bir aktivide gibi düşün ve oraya sürekli git, 6- bağlama, saz, gitar, flüt, mızıka, piyano, ney, klarnet, çello, trumpet, bir enstrüman öğrenemeye çalış(kolay değildir) 7- ağaç, fidan, çiçek, ek, büyüt, sula, bak 8- yakınlarına herkesten iyi davran, eve giderken alabiliyorsan yani paran varsa ekmek al 9- ayda bir ailenle farklı bir yere gitmeye azmet (burda mesele sevdiklerinle farklı ortamlarda zaman geçirmek) piknik, gezme, restorana gitme, Bi yerde tatlı yeme, tiyatro, konferans, Sonuç olarak, ibadetler bu sıkıntılarına rağmen devam etmeye çalıştığın için ahirette daha doğrusu ebedi hayatta yerini güzelleştirecek, yapacağın spor vücudunu, bedenini diri sağlıklı tutacak, yapacağın ağaç bakma ek me, gelişimi öğretecek sana, kan vermek, dökmenin yerini alacak, ailenle vakit geçirmek seni daha çok keyiflendirecek Son olarak çok uzun yıllar sonrası için şimdiden günlük tutmaya başla, günlük tutmak gün içinde yaptıklarını ni tekrarlatacak, Geçecek Tüm şifayı verenin yüce Allah olduğunu düşününmenin ötesinde bil, bilmesende gerçek herzaman budur Turşu ye, insan vücudunun duygu merkezi bağırsaklar diyebiliriz, boşaltılmın rahatlayacak, sık tuvalete çıkacaksın, içten içe, bedene iyi baktığın için zincirleme olumlu gelişmeler olacak İnan geçecek Es selamünaleyküm ve Rahmetullahi ve berakatuhu
Merhaba kardeşim, bu üzücü rahatsızlığı aşmana, yenmene çok sevindim. İnşallah bu hepimize nasip olur. Ben bir öğretmenim. İnsanlarla sürekli iletişim hâlindeyim. Yılda 3-4 kez toplantılara katılırım. Şu an 31 yaşındayim. Mesleğe ilk başladığım zaman 24 yaşındaydım ve özgüvenim yerindeydi. Mesleği yaparken ve insanlarla iletişim kurarken hiç zorlanmazdım. Bu rahatsızlık 7-8 aydır bende başladı ve zaman geçtikçe arttı. Son 1 aydır o kadar arttı ki artık dayanamaz oldum. Yaşadıklarımı araştırdım ve yaşayan milyonlarca insan varmış. Yalnız olmadığımı bilmek biraz rahatlattı benim ama geçmişimde çok sosyal, çok konuşkan ve aktif bir insan iken nasıl böyle pasif, iletişimden kaçan bir insan oldum, bunu aklım almıyor. Açıkcası kabullenmekte zorlanıyorum. Ağlayasım geliyor. Öğretmen iken bunu yaşamak benim zihnimi çok yoruyor, arkadaşlar. Yolda birini gördüğümde konuşamiyorum, dilim tutuluyor ve başım dönüyor, kalbim küt küt atıyor. Biriyle yalnız görüşmeye çekiniyorum. Toplu yerlerde söz almaktan çekiniyorum. Ne yaşadım da bu hale geldim diye düşünüyorum ama cevap veremiyorum kendime. Bir yerde okudum ki bu rahatsızlık ileriki yaşlarda başlamışsa bunun nedeni yaşanan olumsuz durumların birikmesi olabilir diyordu. Bu bana mantıklı geldi. Üniversitede iken bir kız bana demişti ki çok sıkıntılısın. Tek yaptığım derste hocayı rahatsız etmeden insanları güldürmekti. Sonra bunu çok düşündüm, beynim de yaptığımın yanlış olduğunu düşündükçe konuşma becerimi, iletişim becerimi törpüledi. Tek sebep o kızın dediği değil tabi ki. Ailemden yeterli takdiri ve değeri görememek yani değersiz hissetmek de özgüveni bitirir. Oyy oyy... İnşallah hepimiz tez zamanda bu sıkıntıyı aşarız. Sürekli Allah'a dua ediyorum. O ne güzel vekildir, ne güzel yardımcıdır. Bize yardımcı olacaktir. Selamlar.
Sosyal fobi konusunda en etkili şey yavaş yavaş iletişime-etkileşime geçmektir. Ancak geçicidir. İnsanlarla bir hafta aktif şekilde konuşmazsanız başa dönersiniz. İhtiyacınız olan şeyler kalıcı şekilde kendinize olan saygınızı ve güveninizi artıracak olanlardır. Mesela yaş faktörü çok önemlidir. 20'lerin ortasına doğru otomatik olarak özgüveniniz artar. Naçizane tavsiyem kendinizi değerli ve önemli hissettirecek herhangi bir şey yapın. Bilgeliğe değer veriyorsanız entelektüel düzeyinizi geliştirin, fiziğe önem veriyorsanız spor yapın, paraya önem veriyorsanız bir işe girin. Bu zamanla kalıcı özgüven getirecektir. Geçici ve hızlı bir çözüm için ise yavaş yavaş iletişiminizi artırın.
Kanka ben 21 yasindayim ve sosyal anksiyete buna bağlı olarak depresyon yaşıyorum hele şu dönemler spora yazilmayi düşünüyorum yüzme gibi sence faydası olurmu
@@karanlklarulkesinden8706 kesinlikle olur bir hobi edinmek spor dalıyla ilgilenmek en basitinden egzersiz yapmak inançlı biriyseniz namaz kılmak vs bunlar devamlılık sağlandığı sürece insanda "kendime saygı duyuyorum" hissi oluşturuyor ve istemesen de gelişmeye başlıyorsun.
Bende sosyal fobisi olup bunu yenmiş birisi olarak belki bu videoyu izleyen sosyal fobisi olan kişiler vardır diye bana en iyi gelen şeyi söylemek istedim belki onlara da bir yardımı dokunur. Unutmayın her ne kadar çok kötü bir dünyada yaşasak da başkalarının düşünceleri, söyledikleri size zarar veremez sizin ne düşündüğünüz size zarar verir. Sosyal medyada görüyoruz bir sürü rezil şey yapıp insanlardan kötü yorumlar almasına rağmen bunu umursamadan yapmaya devam edenler var ancak siz rezil ve konuşulmaması gereken birisi olduğunuzu düşünürseniz öyle olursunuz. Mesela Lunanın videodaki örneği gibi tabii ki çocuğun onun konuşma sorunuyla dalga geçmesi çok yalnış ama o gün içinden şu an saçmalıyor konuşma sorunu olan bir sürü insan var diye geçirseydi belki bu sorun hiç başlamayacaktı tabii bu bir yerde öz şefkate geliyor. Bir arkadaşınıza demiyeceğiniz hiçbir şeyi kendinize de demeyin herkes çok değerlidir ve bu bir şeyden gelmez sırf kendiniz olduğunuz için değerlisiniz ☺
Bence Ses tonun çok güzel rahatlatıcı. Yüz hatların çok güzel.Kalbindeki çaba gözlerine yansımış. Sadece dış görünüşlerden ibaret değiliz. Yüreğimiz aklımız ruhumuz ve bedenimizle bir bütünüz. Belki ifade etmekte zorlandık kendimizi ama bunu anlamak ve yardımcı olmak yerine daha da hastalanmamiza neden oldular.çevremizdeki bazı zehirli "insan"lar bunları göremeyecek kadar kör ve duygusuz olmuşlar.ve bu yüzden hep olumsuz yönlerimize odaklanmışız🖤
Yeni bi aktivite yapmanız gerektiğinde eğer bundan kaçıyosanız kesinlikle o aktiviteyi yapın yani konfor alanınızın dışına çıkın ve sizi korkutan şeyleri yapmaya çalışın hep, o şeyi gözünüzde büyütmeyin kendinizi akışa bırakın içinizde konuşup duran sesi kısın dinlemeyin fazla düşünmeyin işe koyulun böyle böyle düzeldiğinizi fark etceksinşz eskiden yapmaya korktuğunuz şeyleri artık kolayca yapıyor hale geleceksiniz
Luna merhaba. Ben Betül. Öncelikle farkındalık kazandırmak adına böyle bir video paylaştığın için şahsım adına çok teşekkür ederim. İnan ki çok mutlu oldum çünkü ben de sosyal kaygı bozukluğu ile savaşan biriyim. Bu durum bizim suçumuz değil. Buradaki suçlular bizi bu hale getiren, travma yaşamamıza sebep olan insanlardır. Videonu izlediğim sırada gözlerim doldu, çok duygulandım. Çünkü ben de benzer tarzda durumlar yaşadım. Arkadaş zorbalığı, öğretmen zorbalığı, yetiştirilme tarzı vb. Pek çok etken etkiledi beni. Bu anlamda seninle tanışmak çok isterim. Elbet bir gün başaracağız, asla pes etme. Kendine çok iyi bak 🤍✨
Seni dinlerken hatırladım… bizim de lisedeki coğrafya hocası benzer bir tepki göstermişti. Hoca goygoy yaparak ders işleyen biriydi. Bir soru sormuştu bana çekinerek cevap vermiştim o hocanın dersinde ilk defa o gün konuşmuştum. Neredeyse dönem sonu falandı. Bana söylediği şey küçümseyici bakışlarla “aaa sen konuşabiliyormuşsun. bakın arkadaşınızın dili varmış” :’) bütün lise hayatım içine kapanık geçmişti sayesinde… ve daha başka şeyler de olmuştur şu an hatırlayamadığım. ara ara rüyamda dahi görüyorum o zamanları. ne diyebilirim ki. Gerçekten herkes öğretmen olmasın.
Öncelikle Selamünaleyküm dostlarim aynı duyguları yaşadığım insanların varlığını bilmek güzel hissettirdi bana🤍🤜🤛 Her neyse ben sosyal fobiyi dibine kadar yaşadım hâlâ da yaşıyom gerçi 😅😎Birgün 50 kisinin olduğu şehir dışı bi geziye gitme kararı aldım.Stres,kaygı,utangaçlık hepsi bir aradaydı ama İstanbul'a Çanakkale'ye ve Bursa'ya gidecektim sonuçta,bunlar vız gelir tırıs gider dedim ve geziye katıldım.Dinlenme tesisinde 4 kişi masada yemek yiyorduk ve arkadaşlarımın arasında bir muhabbet geçti bende hayatımda hic yapmayacağım bişeyi yaparak bi anda espri yaptım ve üçü birden kahkhaa atarak güldüler ve aşırı mutlu oldum çünkü ilk defa düşünmeden bir anda aklıma geleni söylemiştim ve insanlarin hoşuna gitmişti sonra otobüse bindik ve düşündüm bir karar daha aldim dedim ki "ben bu gezi boyunca ROL YAPICAM ve sanki özgüvenli bir insanmış gibi davrancam"dedim ve hersey akip gitti..İsmini bile bilmediğim insanlara konuştum,alışveriş yaparken utanmadan sorular sordum,ilk defa okul dışında arkadaslarim oldu,Türk olduğunu bile bilmedigim bi kıza gülümsedim 😅😅tabiiiiii bunlarin yaninda bi güzel rezilde oldummmm GERÇEK İNSANI HEYKEL ZAMNETTIM VE ADAMIN YUZUNE KARSI "vay be ne kdr gercekci heykel yapmışlar"dedim varın siz düşünün gerisi 😂😂Uzun lafin kisasi disari ciktiginizda hayallerinizdeki insan gibi ROL YAPIN.Ve en onemlisi bunu yeneceginize inanin ,sosyal ortamlardan kacmak yerine kendinizi zorlayarak daha cok girmeye çalışın.✊Hayat bunlardan kaçarak geçmez,sosyal fobi zor, hemde çok zor, duygularını yaşayamıyorsun,özgürce düşüncelerini paylaşamıyorsun,birileriyle iletişim kuramıyorsun...Hayat böyle devam etmez hepimiz kıymetliyiz bi şekilde varlığınızı belli edin,değişin,değişmek zorundasınız! 1 kere başarınca devamı geliyoo gercekten.🤍
Aynı şeyleri ben de yaşadım maalesef. Özellikle öğretmenler zorba öğrencilere destek ve yüz verdikçe ve disiplin yetersiz olduğu için fazla oluyor bu olaylar..
Benim sosyal fobim 7. sınıfta çok sevdiğim bir arkadaşımla ilişkimin bozulması sonucunda başlamıştı ve şu an 12. sınıfı yeni bitirdim ve hala devam ediyor. Benimki de en az senin anlattığın kadar hayatımı zorlaştıran ve zindan eden bir durumda. Ve şu son 5 yıl için kendimi yaşamış saymıyorum. Yksye yeniden hazırlanıcam... İntihara meyilli biri değilim tam aksine yaşamaya hevesliyim ama tüm hayatımın böyle geçecek oluşu kesin olsaydı sanırım artık sonlandırmak isterdim çünkü bu şekilde yaşamanın HİÇBİR anlamı yok.
Beni etkileyen olayda şöyleydi, 10. Sınıftayken arkadaşım bana konuşunca saçmaladığımı olaylara çok farklı bir açıdan baktığımı söylemişti. Evi yansa ben ona kaç oda yandı gibi saçma bir soru sorarmışım örneğin. Kendisine çok değer verirdim. Öyle bir kırıldım ki. Özgüvenimi altüst etti. İnsanlarla konuşurken acaba saçmalıyor muyum diye düşünmeden duramıyorum. İnsanlar sanki kibarlıktan bana gülümsüyor benimle konuşuyor gibi samimiyetten değil.
Ben bile kırıldım. Bence olaylara farklı açılardan bakan şahsına münhasır biri olmak güzel bir şey ve hepimiz bazen saçmalayabiliyoruz. Arkadaşınız muhtemelen bir şeye kızdı ve o yüzden bunu söyledi bu her zaman saçmaladığınız anlamına gelmez.
Ortaokul birinci sınıfta yaşadığım travmayı hicbirzaman unutamadim 47 yaşındayım halâ aklima geldikce tuylerim diken diken...,,din hocası din bilgisi dersinin yazılı sinav sonrası baska bir öğrencinin uzerime attigi kopye iftirası yüzünden 62 ogrencinin oldugu sinifimizda beni tahtaya kaldırdı ,ve işkence niteliginde beni dakikalarca dövdü yere düştüm ayaklariyla üzerime çıktı ..hertarafim kanadi ve şişti ..yedigim dayak utandirmadi beni ama ogrencilerin önünde oldugu için cok utandım. O yuzden hala iki kelimeyi bir araya getiremiyorum ..butun hayatimi mahfetti ..ogretmenin adi lütfü güney di . Onu bu vesileyle tekrar karmamin adaletine teslim ediyorum .🙏🙏🙏
Sende kendimi gördüm ama eskisine iranla daha iyiyim, eminim ki daha sosyal bir insan olabileceğim. Artık daha fazla çaba göstereceğim. İlham oldun, sağ ol :)
O zorba çocuk ve o öğretmen sana kul hakkı borçlu Luna ve Senin yanındayız 😊 Bizler de yaşadık bu durumları. Dönüşüm ve farkındalık ile aştık Elhamdülillah 👍
Sosyal fobim şimdiye kadar yoktu 10. sınıfta okul değiştirip daha kalabalık bir okula gittim 1500 kişilik okul önceki okulum 150 kişi bile değildi köy okuluydu. işte yeni okulumda çook yakın 3 arkadaşım var ama canım kanım işte sürekli onlarla vakit geçiriyoruz kardeş gibiydikk ama bana iftra attılar üçü birden şeytanlaştı suçum olmadığı halde yalvardım özür diledim sürekli gizlice ağlardım bu dost kazığını yedikten sonra 3 ay yanlızdım ve şimdi 11. Sınıfa geçmekten biraz tırsıyorum ama başarcam yencem fobimi❤
İstanbul'da yaşayan sosyal fobililer varsa dayanışma içinde olabiliriz beraber hareket edebiliriz tek başına yapamadığımız durumları birlikte deneyebiliriz
Özgüven konusunda bir ek: bir yönünüzün eksik olduğunu düşünüyorsanız başka bir yönünüzü geliştirerek onu kapatamazsınız, kapatmamalısınız. Her konuda mükemmel olmanız gerekmiyor ama buradaki olay zaten özgüvensiz hissettiğiniz konuda kendinizi normalin altında, yetersiz bulmanız. Bunun için ilk maddede de dediği gibi özgüvensizliğinizin ana nedenini bulup kökten çözmeye çalışmanız lazım. Yoksa özgüvensizliğinize neden olan kısmın her bahsi açıldığında canınız yanar. (Kendinizi güzel bulmayıp genel kültürle özgüven kazanmaya çalışırsanız kendinizi çirkin bulmaya devam edersiniz ve bu konudan hep kaçarsınız)
Özgüvende temel duygu yetersizlik hissidir. Kişinin aslında yeterli olduğu güçlü alanlar var ama o bunları görmüyor veya güçlü alanlarını desteklemiyor. Dolayısıyla güçsüzlüğü yenmek için önce güçlü yanlarımızdan başlamak lazım. Terapide de böyle gelen bir danışana güçlü yanların nelerdir diye sorulur. Genelde de böyle insanlar aklıma gelmedi der, hatırlamıyorum der veya 1*2 yüzeysel cevap verip geçiştirir. Çünkü hiç düşünmemiştir ya da aklına gelse bile önemsemeyip daha çok olumsuz yönlerine odaklanmıştır. İnsan önceden güçlü ve yeterli hissetmeyi deneyimlememişse ona güçlü hissetmeyi yeterli hissetmeyi öğretemezsiniz vesselam.
İstanbul'da yaşayan sosyal fobililer varsa dayanışma içinde olabiliriz beraber hareket edebiliriz tek başına yapamadığımız durumları birlikte deneyebiliriz
ayni seyleri ben se yasadim ama artik tam tersi kendi kendimi duzelttim seni iyi anliyorum tebrik ederim sen güclu bir kızsın senin kalbinin guzelligi yüzüne vurmuş tanismak isterdim sizinle❤
Nasıl yaptınız tam olarak? Kısa bir açıklama yapar mısınız lütfen?
8 месяцев назад
En önemli şey alan değiştirmek ve kim olursa olsun sizi bu hale iten ve bu halde kalmanıza sebep olan, alay eden, aşağılayan, eleştiren zorba insanları hayatınızdan çıkarmaya çalışmak. Eğer çıkaramıyorsanız da mümkün olduğunca mesafe koymak.
İstanbul'da yaşayan sosyal fobililer varsa dayanışma içinde olabiliriz beraber hareket edebiliriz tek başına yapamadığımız durumları birlikte deneyebiliriz
Çok faydalı ve güzel bir video olmuş emeğinize sağlık 🙏🏼 buradan bunları anlatmak bile çok güzel ve cesaret gerektiren bir şey bu kadar kendisi ile barışık ve faydalı içerik üreten bir insan olumsuz yorumlara ve eleştirilere kulak asmayacaktır lütfen böyle videolara devam edin ❤
İstanbul'da yaşayan sosyal fobililer varsa dayanışma içinde olabiliriz beraber hareket edebiliriz tek başına yapamadığımız durumları birlikte deneyebiliriz
ne güzel ifade ediyorsunuz kendinizi . Bu hastalıkla ilgili daha fazla video çekmenizi tavsiye ederim çünkü bu durumdan muzdarip olmuş ve çıkış yolu gösteren pek kişi yok youtube'da tavsiyeleriniz sosyal fobi yaşayanlara umut olacaktır.
Selam, sosyal fobim var mı yok mu bilmiyordum ve kendimden şüphelenmeye başlamıştım. Bu video karşıma çıktı. Öncelikle kendini beğenmediğini söylediğinde hayret ettim çünkü duru bir güzelliğin var, çok doğalsın. Daha önce yapılan bir yoruma çok katıldım, konuşma tarzın gerçekten çok rahatlatıcı. Öğretmeninle yaşadığın anıyı anlattığında benim öğretmenimle yaşadığım deneyimim aklıma geldi. Lisede bir matematik hocam vardı, kendisiyle ara sıra konuşur şakalaşırdık. Yanımda arkadaşım olduğunda kendimi kötü hissetmiyordum ama yalnız kaldığımda sıfır gibiydim (özgüven problemimin en büyük sebebi de lisedeki arkadaşım ve bana hissettirdikleridir) ve o arkadaşım yanımdayken hocalarımla iletişim kurabiliyordum. Her ne kadar bu matematik hocasıyla konuşsam da asla derse katılmaz, korkardım. Aslında soruların cevaplarını biliyordum ama bir türlü sesim çıkmıyor gibi oluyordu, ellerim terliyor ve yüzüm kızarıyordu. Günün birinde beni tahtaya kaldırmak istedi ama ben ısrarla kalkmadım. Bu sefer üzerime geldi, korktuğumu ve soruları yapamadığımı vesaire söylemeye başladı. En sonunda beni bırakıp gittiğinde kendimi tutamayıp ağlamaya başladım, gerçekten stres yapmıştım. Bu sefer tekrardan yanıma gelip ağladığımı gördü, tüm yıl boyunca her derste dalga geçer bir ifadeyle benim yanıma gelip "Bugün nasılsın, iyi misin?" dedi. Derste psikolojik rahatsızlıkları, anksiyeteleri olan insanlarla dalga geçti. Okul koridorunda beni görüyormuş mesela, "Neden bu kadar depresifsin, ruh gibisin. Ben böyle olmak istemezdim." vesaire derdi tüm sınıfın ortasında. Rehber hocasının yanında ruh hastası diye benimle dalga geçmeye bile çalıştı. Eğer gerçekten nasıl olduğum umurunda olsaydı benimle bire bir görüşürdü. Üzerine o gün ağladığım için tüm yıl zorbalık gördüm. Uzun lafın kısası söylemek istediğim 2 şey var: Herkes eğitimci olmamalı ve hayatımızın her evresinde böyle insanlar olacak. Özgüvenim düşük olduğu için kendime güvenemedim ve istediğim başarıya hiç ulaşamadım. Kendimi hep yapamayacağıma inandırdım. Bu insanları görmezden gelmeli ve kendimizi sevmeliyiz. Bizim kendimizden başka dostumuz yok. Senin diğer insanlardan hiçbir eksiğin yok, gözüne batan eksiklerinle daha da güzelsin.💜💜
Kanalına yeni abone oldum seni yeni keşfettim ve ben konuşma problemi yaşayan ve aynı zamanda iletişim sorunları yaşayan çocuklarla çalısan onları hayata adapte ediyorum okula....önceliklee çoook güzelsin❤😘çook güçlüsün 🥰harika konuşuyorsun seni çok iyi anlıyorum bende küçükken toplumda iletişim sorunları yaşıyordum.. Seni çok iyi anlıyorum
Benim de korona döneminden sonra sosyal anksiyetem başladı bunun sebebinin büyük çoğunluğu konuşma bozukluğumdan kaynaklanıyor. Hatırlıyorum da korona döneminden önce çok rahat konuşurdum, çabuk heyecanlanmazdım kısacası toplum da rahat olurdum fakat korona dönemi o kadar uzun bir dönemdi ki insanlarla uzun süre iletişim kurmamak bana pahalıya patladı. Kendimi 1 yıl sonra Konuşmaktan aşırı korkan ve özgüvensiz biri olarak görmeye başlamıştım. İlk zamanlar kendimi güvenli alanımda tutar ve bundan kaçardım daha sonrasında yani bu zamana kadar (2yıl içerisinde) kendimi oldukça geliştirdim. Şimdi bile bazı şeyleri yapmakta korksam bile biliyorum ki bunu kendi zihnimde büyütüyorum ve denemeden başaramam ve böyle diye diye bir çok şeyi atlattım, eminim şu an ki hissettiklerimde belki bir kaç ay sonra benimle olmayacaklar değişecekler. Bunu bilmekte hep içimi rahatlatıyor kendimle gurur duyuyorum ama ara sıra eski halimi özlüyorum karantina döneminde ben olumsuz ne yaşadım da acaba bu duruma geldim bir süre bunu düşünüp sorunun ana kaynağına inmeye çalışacağım.
Yaşadıklarını bizzat yaşadım o yüzden seni çok iyi anlıyorum anlatırkenki o yutkunmalarini da ... sessiz sakin bir insan olduğum için gülsem veya zıplayıp hoplasam yani herzamanki rutinimin dışına çıktığım gibi aaa leyla sen de mi gülerdin bu kızın ilk kez konuştuğunu görüyorum gibisinden tonlarca şeye maruz kaldim ne zaman ki bir sey yapmaya heves etsem veya o an mutlu olsam insanların bu alaycı cümleleri tamamiyla özguvenimi kırıyor ve beni yetersiz hissettiriyordu. Şuan 22 yaşındayım ve hala tam olarak kurtulamadim sırf sosyal fobim var diye hayallerimin pesinden bile gidemedim ve suan bir iş bulup çalışmaya baslamakta çok zorlanıyorum :((
İstanbul'da yaşayan sosyal fobililer varsa dayanışma içinde olabiliriz beraber hareket edebiliriz tek başına yapamadığımız durumları birlikte deneyebiliriz
maalesef sizi çok iyi anlıyorum özellikle öğretmenlerde ve okul yönetimlerinde çok büyük sorunlar var lise 3 olduğum dönemlerde akademik olarak başarısız olduğum için kötü bir lisede öğretim görüyordum bulunduğumuz bölge de kekolarla doluydu biri size fiziksel zorbalık yaptığında ona kendinizi korumak için karşılık verirseniz ikinize de tutanak tutturuyorlardı ancak karşılık vermeyip zorbalık yapmasına izin verdiğinizde müdür sizi sınıfa gönderiyordu herkes sizinle dalga geçiyor ve zorbanın yaptığı da yanına kar kalıyordu böyle bir ortamda 4 sene geçirdiğim için kendimi hep içime kapattım yalnız kaldım ve çözümünü hala bulabilmiş değilim bulunduğumuz ülkenin eğitim sisteminden nefret ediyorum, tamamen zorbalığın önünü açıyor hiçbir caydırıcı ceza yok, zorbalara uzaklaştırma tatilden başka bir şey değil
I have remembered my story while you tell your story..it is so interesting that I ve realized lately that I have social anxiety..I'm 35 years old..but I'm not sad for this because I could've never learnt about it and never realized it
Ben de bu hastalıkla 15 yıl mücadele ettim sonra bir gün tanıstığım bir erkek( kendini her anlamda geliiştirmiş biri) bana çok güzel konuşuyorsun diksiyonun çok iyi gibi bana özgüven aşılayıcı cümleler kurunca kendime olan güvenim arttı şuan o insan sayesinde her ortamda çekinmeden konuşabiliyorum ona minnet borçluyum.
Bu faydalı bilgiler için teşekkür ederim. Özellikle kendine iyi davranmak hususu çok önemliydi benim için. Kendimize neden çok acımasız oluruz? Öyle değil mi?
Anlattıklarına baktım o kadar da degilim aslında ama kesinlikle bende de var bu. İnsanlarla konusabilirim ama asla ilk kendim konuşmam çevrem bunu bildiği için çok sıkıntı yaşamadım ama şimdi bambaşka bir yere gideceğim üniversite için bunu aşmam lazım video güzel geldi teşekkürler
Anksiyete bende de var ve bağımlılıklarımla alakalı olduğunu düşünmeye başladım bağımlılıklarından kurtulduğunda zihnin daha stabil çalışıyor seni çok iyi anlıyorum hiç sosyal fobisi olan birine benzemiyorsun hem senin hem kendim için üzüldüm bağımlılığın varsa kurtul biran önce
bende sosyalfobi varmı pek emin değilim şöyle insanlar bazen canımı sıkıyor sosyalleşmek bazen bana yorucu geliyor ama hiç utangaç bir insan olmadım genelde kendimden emin ve özgüvenim hep yüksek oldu insanlardan çok zarar gördüğüm için sosyalleşmek bana biraz gereksiz geliyor ben sosyalfobi sahibimiyim :D anlamadım heralde sosyapatta olabilirim videonu izledim çok üzüldüm atlatman güç olsada iyi atlatmışsın abone oldum tanımadığıma memnun oldum naif insan :))
3 yılı aşkın süredir ben de sosyal fobiyle yaşıyorum ve hayat kalitemi çok düşürüyor. ailem bu fobinin kaynağı olabilir ama asıl nedeni şimdilik bulamıyorum, ailemle konuşmaya utanıyordum dediğinde yalnız olmadığımı fark edip bir tık rahatladım ama bu durumu aşamıyorum, ilaç kullandım ama hiçbir ilacın en ufak bir etkisi olmadı bu fobiyi yenmemde. :(
Videonuz ana sayfama düştü ve yaşadıklarımın sizinkiyle ne kadar benzediğini farkettim. Ortaokulda o kadar sessizdim ki sınıftakiler sürekli alttan alttan laf sokmaya çalışırlardı,eve geldiğim zaman tüm gün konuşmadığım için çenem ağrırdı, arkadaşım olmadığı içinde derdimi kimseye anlatamazdım,beden dersinden nefret ederdim,okulda hiçbir geziye gitmezdim hiçbir etkinliğe katılmazdım ve tüm bunlar beynimde travma olarak kaldı.Umarım bende bu sorunumu en kısa zamanda yenerim
Çok güzel anlatmışsın💕 Mesela ben çok insan olan bir ortama girdiğim zaman o kadar tedirgin oluyorum ki sanki tüm insanlar beni izliyor kötü gözüküyorum gibi ;(
bu sene 10. sınıf oldum.9. sınıfta o kadar dışlanmış hissediyordum ki kendimi insanların içinde eziliyormuş gibi düşündüm sürekli.insanlar yanıma gelip benimle konuşmaya çalışırlar,çabalarlar ama ben karşılık vermeyince onlarda benden ümidi kesip daha uğraşmıyorlardı.Nerede hata yaptığımı hiç bilmiyorum nedense hep kendimi çirkin,diğer insanlardan daha yetersiz hissettim.Hala öyle hissediyorum.Her seferinde kendime söz veriyorum bunu yeneceğim yeneceğim diye fakat olmuyor işte ne kadar çabalarsam çabalıyım kabuğumu kıramıyorum.Bu sene sınıflarımız yeniden değisiyor ve okuldaki tek arkadaşımla farklı sınıflardayız. Nasıl arkadaş edineceğimi ya da nasıl iletişim kurabileceğimi düşünmeden duramıyorum yaşıtlarım çok güzelken neden ben çirkinim. Her zaman kendimi kenara çekiyorum dediğiniz gibi yeni ortama girmeye utanıyorum kendimi beğenmiyorum. İnsanlar beni tanısa gerçekten severler.Sadece bunu nasıl yapabilirim bilmiyorum. 10. sınıfımın güzel geçmesini istiyorum açıkcası.Herkesinki gibi.
Lise yıllarında pek çok insan benzer şeyler yaşıyor yalnız hissetme. Benim 10. sınıfım korkunç geçmişti mesela. Okuldaki rehberlik hocasıyla bu konuda konuşabilir destek isteyebilirsin. Senin yaşındayken ben de kendimi çok çirkin buluyordum eminim öyle değilsindir.
Videoyu daha yeni gördüm kendimi buldum sanırım insanlara dinlediğim şarkıları söylemekten komik olmasına rağmen şaka yapamıyorum yakın olmasam insanlarla tek kelime konuşuyorum sanki çok umursamazmışım gibi görünüyor ama öyle değil böyle sosyal insanlara o kadar özeniyorum ki. Ama inşallah bu fobiyi yenerim .😢
Kardeş kendini tanı vala bak bi kendine sadece sen önemlisin havadan sudan konuşuruz muhabeti varya benim sorunum bunda şimdi kendinin tanırsan yenersib
İlk ve ortaokulda sınıfın popüler ve özgüvenli kızıyken lisede ergenlik psikolojisi ve zorba insanlar sebebiyle içine kapanık, topluluk içinde konuşmaktan çekinen, çirkin olduğunu düşünen biri haline dönüştüm.. lisenin son dönemleri eşit ağırlık sınıfına geçmemle zorbalardan kurtuldum ve hukuk kazandıktan sonra da özgüvenim baya arttı. Ama yine amfide konuşamayan, pek fazla arkadaş edinemeyen biriydim üniversitede de. Ama üniversite bittikten sonra bir hukuk ofisinde avukatlık stajımı yaparken ister istemez iletişim becerilerimin geliştiğini fark ediyorum yeni yeni. Konuşurken insanlarla daha uzun süre göz teması kurabiliyorum, kendimi heyecanlanmadan daha rahat ifade edebiliyorum vs. Umarım bu sorunu yaşayan herkes bir gün gerçekte olduğu insanı herkese gösterebilmeyi başarır, ben de daha henüz başarabilmiş değilim ama inşallah bir gün olacak ❤
Toplumdan uzak durmamin sebebi onlarla mutlu olamam ben yanlız daha iyi hissediyorum hatta öfke anında etrafımda hareket eden şeylere bağırıyorum çemkiriyorum, ama bi yandan insanlarla konuşmayı bilmem gerek ve bu hastalığı yenmem gerek çünkü birisi benim yakınımda konuşurken göz teması kuramiyorum ve hemen uzaklaşmak istiyorum. Bu hastalık benim için bi döngüden ibaret
İstanbul'da yaşayan sosyal fobililer varsa dayanışma içinde olabiliriz beraber hareket edebiliriz tek başına yapamadığımız durumları birlikte deneyebiliriz
Bendede vardı ona benzer birşey sosyalleşmekten gerilirdim birşeyi merak ederdim örneğin birşeyin fiyatını sorucam soramazdım bence bunu yenmenin en zor ama en etkili yolu arkadaş edinmek çünkü arkadaş edindiğiniz zaman o korkunun üstesine gitmiş oluyosunuz birkaç zaman sonra alışıyorsunuz.Bende bu durumdan hala muzdarip olsamda arkadaşım sayesinde azaldı
İstanbul'da yaşayan sosyal fobililer varsa dayanışma içinde olabiliriz beraber hareket edebiliriz tek başına yapamadığımız durumları birlikte deneyebiliriz
Kimseyle kendimi disardan izlemeden ya da asagilanacak miyim diye dusunmeden konusamiyorum cogu zaman zaten bu dusunceden dolayi direkt olarak konusmamaya basladim disarida daha da zorlaniyorum cok dusunuyorum ve bu her turlu iliskimi etkiliyor arkadaslarim bunu belli etmeden hatta bazen farkinda bile olmadan bana karsi kullaniyor biliyorum ama yalniz kalmaktan korkuyorum adimi sevmiyorum kendime bir takma atta secmedim hic biri ben gibi hissetirmedi adimi soylicegim bisey oldugunda ,kendime guvendigim ya da hic guvenmedigim bir konuda konusmak harekete gecmek mumkun bile olmuyor en kotusu bunu cevrem tam olarak anlayamiyor
25 yaşındayım. Şiddetli sosyal fobim var. Lisede doruk noktasına ulaştı. Ayrıca zorbalığa da uğradım. Şimdi bi çay bile taşıyamıyorum ellerim titriyor. Yeni bir ortama gireceğim zaman inanılmaz derecede rahatsız oluyorum. Günler öncesinden çarpıntım başlıyor. İnsanların önünde ellerimin titremesi görülecek diye korkudan ödüm kopuyor. Lisede utancımdan hep önüme eğik (kambur) dururdum. Utancımdan yemek yiyemezdim. Üniversite kısmen daha rahat geçti ama sorunlarım hâlâ devam ediyor. Ne yapacağımı bilemiyorum. İlaç kullanıyorum, psikoloğa da gittim ama maalesef çok devam edemedim psikoloğa. Durum hâlâ devam ediyor. Şu an sadece drama kursuna gidiyorum. Onun dışında sosyal hiçbir aktivitem yok. Çok fazla görüştüğüm arkadaşım da yok. Misafire bir hoşgeldin diyeceğim zaman bile 40 kere düşünüyor ve inanılmaz derecede panikliyorum. Bu videoda âdeta kendimi gördüm. Yalnız olmadığım için çok mutlu oldum. İnşaAllah ben de atlatabilirim bu durumu. Teşekkürler...
Konuşma bozukluğu bende var, zor oluyor... bununla ilgili bir video gelirse güzel olur. ( konuşma bozukluğumdan kastım ryi söyleyememek değil bu arada kelimelerin ağızdan çıkmaması)
Ben bazen kendimi görünmez gibi hissediyorum. Bu durumun kimsede olmasını istemem. Video için çok teşekkür ederim.Ben neden daha önce bu durum konusunda çabalamadım bilmiyorum. Özgüven problemim var deyip geçiştirdim. Bu video bana farkındalık kazandırdı. Çok sağ olun.
Valla senin başlangıç travman benimkine kıyasla hiçbir şey benimki: 7.sınıfta zorba , bütün okulun sevdiği , herkese canı sıkıldıkça dayk atan birinin bana da sataşmasıyla başladı defalarca uyardım yapma diye dinlemedi ne istersem yaparım kafasındaydı hep kimse de onun bu tavırlarından rahatsız olmuyor ya da dile getiremiyordu korkusundan ben bir gün tabi çocuğum daha cahilim ne yapacağımı bilmiyorum babama şikayet ettim babamda '' sen naptın '' dedi ben olayı anlattım . sonra ses tonunu yükselterek sen patlatamadın mı tarzında tavsiye azar aşağılama karışık konuştu sitem etti gel bir göstereyim deyip üstüme çıktı gösterme adın altında ciddi ciddin burnumu yumrukladı hıncını benden çıkarıyordu beklentilerini karşılayamadım diye küçükken onu bir türlü beceremiyordum o da benim eksiğim olsun neyse yarın okula gelcem dedi ertesi gün oldu tenefüs sırasında gösterdim buydu diye bendekide mallık işte akşam beni döven babamdan yardım istiyorum acizliğe bak . tenefüste çocuğu çağırdı yanına bende onun yanındayım ''görüşcez oğlum senle deyip '' ortam gerildi zil çaldı sınıfa girdik ben de arkasından geliyorum kötü birşey yapma amacıyla değil ama girdik sınıfasınıf başkanıydı öğretmen koltuğuna oturdu bana şunu dedi '' yarın bende babamı çağırıcam hadi bakalım '' ben de tamam çağır dedim ondan sonra ağlamaya başladı sen kimsin lan küfürler küfürler arkadaşları tutmasa üstüme gelicekti baya sinirlendi tabi zoruna gitti hayatında ilk defa bir engelle karşılaştı çü,nkü bugüne kadar kimse ona karşı çıkmaya cesaret edemedi.sonra müdüre kadar gitti olayın sesi 2.dönem sınıflar değişti yıl bitene kadar herkes dedikodumu yaptı hiç arkadaşım yoktu o gün bu gündür bende delicesine bir dışlanma korkusu var arkadaşlar.
Selam arkadaşlar benim de yaşadığım bi problem var daha önce kimseye anlatmadım nasıl anlatacağımı bilememdim orta okulda benzer bi kırılma anım oldu o zamandan beri gerildiğim yerde (flört-kalabalık-grup) tarzı yerlerde özellikle odak noktasında olduğumda gülemiyorum veya mimiklerimi oynatamıyorum ilginç gelebilir ama farklı bir duygu buna benzer bişey yaşan oldu mu veya nasıl atlata bilirim..
Bende isterdim mutlu olmayı özgürce konuşmayı yapamadım olmadı işte hep dışlandım başarısız oldum istediğim gibi olamadım beynim izin vermedi kalbim sen konuşma zaten kimse seni dinlemez dedi bende sustum insanları üzmekten çekindim Bazı gecelerde ağlarken ben neden böyleyim niye bu kadar çirkinim herkes neden bu kadar mutluyken ben değilim neden ya mutlu olmak özgürce yaşamak insan gibi olmak çok mu zor insanların hiçbir zaman düşünmediği bir konuyu hep endişelenerek acaba nolucak yapabilecek miyim diye düşünmek çok zor her şeyin en kötüsünü düşünmekten bıktım ben 16 yaşındayım ama artık bazı şeyler bitsin istiyorum bu sosyal anksiyete beni çok yoruyor İnsansın sen başarısız da olursun hatta yapmak senin doğanda var neden korkuyorsun o zaman insanların düşünceleri senin için neden bu kadar önemli her şeyi düşünmekten bıkmadım mı evet bıktım her şeyi düşünmekten her zaman başarısız olmaktan içimdeki duyguları söyleyememekten çok yoruldum ben
Benimde sosyal fobim var ama alıştığım ortamlarda kendimi çok rahat ifade edebiliyorum ama ilk defa girdiyim veya bir ortamda hiç kimseyi tanımıyosam sosyal fobi yaşıyorum eve misafir geldiyindede mesela amcamlar geldi bir şey soruyolar çok tedirgin oluyorum bende çok değişik bu durum ya
benim araştırmalarıma göre psikiyatris ilaçları ilacı aldığın sürece bir rahatlama sağlıyor ilacı bıraktıktan sonra daha kötü oluyorsun bunun nörokimyasal birçok açıklaması var o yüzden ilaçlar konusunda dikkatli ol.
Ben ilacı bıraktıktan sonra daha kötü olmadım. İlaçlar aslında hayatımızı düzene sokmak için bir fırsat sunuyor. Onu değerlendirebilmek lazım diye düşünüyorum.
11 ay olmuş ama yinede yorum yapmak geldi içimden bu tarz durumlar ile kaybolup giden insanlar var aslında anlamamız gereken en ehemmiyetli şey insanları kendimizden küçük görmek bu dediğim yanlış anlaşılsın istemem. izah edeyim videonda da dediğin gibi o öğretmenin belki *öğretmen* olduğu için zeki duruyor olabilir ama senin o an düşündüklerin bile aslında o öğretmenden hem daha iyi hem daha akıllı olduğunu göstermiş kısaca insanları önemsemeyin çünkü insanların çoğu aptal yaratıklar hem böyle davrandığınızda durumunuzun da iyileşmeye başladığını göreceksiniz
Kendimi bildim bileli var. Dayanamıyorum artık, hayat zulüm oldu. Toplum da hiç yardımcı olmuyor, sessiz insanı daha çok ezmeye çalışıyorlar. Böyle bir ortamda bunu aşmak çok büyük bir başarı. Ben gün geçtikçe dibe vuruyormuşum gibi hissediyorum böyle geldim böyle öleceğim gibi
Ayni seyleri yasamisiz😔. İnsanların söylemleri, olumsuz düşünceleri,dalga geçmeleri kısaca toplum içinde küçük düşürülmek bende sosyal fobi oluşturdu. Sınıfta bir soru cevaplarsam acaba yargılanır miyim diye cok düşünürdüm sonra cevaplamazdim bu durumdan dolayi da ice dönük biri de olmuştum cok zor bir süreçti her ne kadar yakınlarıma fark ettirmemeye calissamda bir sohbet gectigi zaman sen yapamazsin,soyleyemzsin, özgüvensizsin diyorlardi😔. Kendime sordum neden insanlarin düşüncelerini, yorumlarını bu kadar önemsiyorum ki bu benim hayatım kendi kararlarim diyerek yavas yavas bu durumdan kurtulmaya başladım şuan onceki benden daha iyi bir benim 🙏 ama tabi yine de icimde bir yerde hala tetikliyor umarım bu da zamanla iyileşir🙏 bu videodan sonra gerctekn kendim için en doğru karari verdigimi gördüm ❤
Sosyal fobim okulda olmustu. 6. Sınıfta ailemin is geregi yakınında okula aldırdılar matematik dersinde genelde tahtaya cikmaktan korkar herkes ama benim ogretmenim kadındi ve gayet tahtaya rastgele çıkartıp dalga gecmeden ve yapıcı bi sekilde yanlis dahi yapiyorda olsam beni rencide etmeden yardimci olmustu ve cok rahattim matematige güvenim gelmişti daha sonra tekrar eski okudugum okuluma döndüm orada tekrar matematik dersinde baska bir kadin ogretmen vardi ve tahtadaki soruyu sadece parmak kaldiranlar cevap veriyordu zorlama yoktu bende cok rhat bi sekilde parmak kaldırmıştım ve yanlis bir cevap vermistim kadının yuz ifadesi ve tavri cok farkliydi bana karsi beni acayip düşürmüştü kendime guvenimi kaybetmiştim sanki o an ve sonra sinifta git gide kendimi yok ettim yok olmayi hic birseye parmak kaldirmamayi katilmamaya başladım kendimi bastırdım bu liseye kadar böyle devam etti tıpkı sizede ogretmenlerin " aaa konuşabiliyormus bak ilk defa sesini duydum" diyenler oluyordu. Sinifta tek bir kisiyle arkadas olmustum tenefusleri lise 2den sonra hic cikmamaya basladim tahtaya ciktigimda sunum yapicagimda sesim elim kolum titriyordu. Insanlarin önünde hep cekingen davrandım. Simdide ise girme konusunda zorlaniyorum
Öğretmenlerin davranışları o kadar önemli ki gerçekten. Ben de bir ogretmen yuzunden daha da içe kapanık olmuştum. Ne kadar düşüncesiz empati yeteneğinden yoksun insanlar var hayret ediyorum.
Ah bu ögretmenler hep onlar neden oluyor bu soruna bende de muhtemelen öyle oldu hala aynı erkiler sürüyor ilk okuldan bu yana bende şuan işe girme konusunda zorlanıyprum
Sosyal foBililer olarak bence beraber hareket etmeliyiz durumu azaltmanın tek yolu bu beraber işte çalışabilir gezebilir zorlandığımız durumların üstüne gidebiliriz kısacası
Sosyal foBililer olarak bence beraber hareket etmeliyiz durumu azaltmanın tek yolu bu beraber işte çalışabilir gezebilir zorlandığımız durumların üstüne gidebiliriz kısacası
İstanbul'da yaşayan sosyal fobililer varsa dayanışma içinde olabiliriz beraber hareket edebiliriz tek başına yapamadığımız durumları birlikte deneyebiliriz
Çok üzücü seni anlıyorum bende R harfini söyleyemediğim için her zaman hocalar adımızı sordugunda ikizime adımı söyletirdim ama hepsi geçti gitti şuan gülüyotum ama baskasına göre basit gelen birsey insanı çok etkileyebiliyor küçükken
Özellikle ergenlik döneminde çok sorun ediyordum bunu ben. Sonra bir dil ve konuşma terapistine giderek sorunu çözdüm. Allah kimsenin başına vermesin çok zor bir durum.
Bende ki bu durum anaokulundan itibaren başladı. Anaokulu hocam neden sende şarkı söylemiyorsun diye bana sitem etmişti. Halbuki bende şarkıyı söylüyordum ama sesim az çıktığı için duyulmuyordu. O günden itibaren de herkes neden konuşmuyorsun diye konuşuyorlar.
küçük bir şehirden istanbuldaki tatilya'ya gitmiştik. tam olarak burada başladığını hissediyorum. devasa bir alışveriş merkezi. devasa oyun alanı vs belkide binlerce insan vardı. bu kalabalık içerisinde. ağızımda garip bir tat hissettim. sanki sosyal fobi bir virüs ve ben bu virüsü tatilyada kaptım yenemiyorum üzgünüm
