Piękny spływ. Zastanawiam się z jakiego powodu znęcaliście się nad brzozami, które stanowiły atrakcję do przejścia dołem. Jak ten worek na decku się nie chce zmieścić, to nie znaczy że się nie da przepłynąć. Z doświadczenia wystarczy 10 cm nad pokładem, żeby jeszcze widzieć co się robi. Bardzo wielu kajakarzy nie jest w stanie zaakceptować odchylenia się do tyłu zamiast skłonu, ale następnym razem możecie wypróbować:-)
1. Leave no trace, Drawa to jedna z niewielu już choć trochę "nieprzeciętych" rzek, po co to psuć? 2. Zwalone drzewo można pokonać dołem kładąc się w kajaku a jak nie da rady to przepuszczając pod przeszkodą na cumce, stojąc na przeszkodzie 3. Kajak przez przeszkodę przeciągamy stojąc nad nim na przeszkodzie a nie stojąc po ramiona w wodzie (dźwignia)
Dziekuje za cenne spostrzezenia. Niestety leave no trace w tym przypadku nie działa. Płynelismy Drawą przed sezonem kajakowym I czasami trafiło sie jakieś zwalone drzewo. Rzeczywistosc jest w tym przypadku bardzo prozaiczna, organizatorzy spływòw kajakowych kròtko przed otwarciem sezonu płyną szlakiem na ktòrym organizują spływ I wycinaĵą piłą spalinową wszystko to co mogło by sprawić niedzielnemu kajakarzowi problem.Taki business. Jeżeli płynąłeś Drawą to czy nie zauważyłeś ròwno przyciętych zwałek? Nawet w Drawienskim Parku Narodowym robione są przycinki żeby uniknąć wiekszych problemòw z masą kajakarzy.Wyobraź sobie 300 kajakòw w weekend w jednym miejscu a to I tak nie jest jeszcze masa krytyczna. Wszystkie swoje śmieci ZAWSZE zabieram ze sobą I dokładnie zasypuĵe ognisko. To że przeciąłem tą uschniętą brzozę to tylko wyprzedziłem pewne wydarzenia.Za pare dni została by pocięta na pare kawałkòw żeby nie utrudniała zbytnio masowych spływòw. Pozdrawiam Jarek
@@jarekduczmal8570 Albo nie byłaby przez nikogo przecięta i podniosłaby atrakcyjność szlaku oraz zwiększyła retencję wody. Wszelkie takie wycinanie kłód tworzy AUTOSTRADY rzeczne, których żaden doświadczony kajakarz NIE CHCE. Amatorów proponuję odsyłać na łatwe rzeki lub jeziora i nie zaniżać poziomu kajakarstwa w dół
@@cezaryrak-ejma2436 No dobrze ,może bardziej szczegòłowo: Spotkaliśmy jakieś pòł godziny wcześnie dwie łodziej należące do organizatoròw spływu .Wycinali oni przed sezonem kajakowym ,piłami spalinowymi wszystkie bardziej skomplikowane zwałki po drodze żeby ułatwić sobotnio niedzielnym kajakarzom gładki przepływ . To cała tajemnica . Poza tym drzewo to było już uschłe. Gwarantuję tobie że żywego drzewa bym nie przecinał. Zapraszam do obejrzenia pozistałycz części
@@jarekduczmal8570 Jarek, Ty ewidentnie nie kumasz na czym polega ta zabawa - pływanie po zwałkach to wyzwanie. Żadnym wyzwaniem jest przepłynąć kanał czy szeroką rzekę pozbawioną przeszkód. Nikt takich spływów specjalnie nie wspomina. Za to wspomina te, na których były wyzwania. Bo te uczą kombinowania, czytania wody, kooperacji, integrują grupę. To, że na wodzie zdarzają się niedzielni kajakarze, którzy postanowili czegoś nowego spróbować, to to już wiadomo nie nasza wina i poniekąd fajnie by to nasze grono kajakarskie się powiększało, bo to jest pasja, w której czasem fajnie jest mieć towarzyszy. Jednak takie wycinki, przecinki, usuwanie kłód z wody jest nie tylko moim zdaniem niedopuszczalne. A tłumaczenie pt.wypożyczalnie też tak robią to żadne tłumaczenie. Równie dobrze można sobie tłumaczyć brak segregowania surowców wtórnych tym, że inni wyrzucają śmieci zmieszane lub do nieodpowiednich kontenerów. Poza tym być może nie wiesz, że wszystkie takie wyciąganie przeszkód z wody działa w efekcie skali tak jak zniszczenie tamy i OBNIŻA poziom rzeki oraz jezior, bo ona szybciej wypływa ze zbiorników zmierzając do swego ujścia. I to jest ze stratą dla turystyki wodnej, a nawet dla zwierzyny. W niemal zupełnie przekształconym przez człowieka krajobrazie Europy przestrzeń dla swobodnego przebiegu procesów przyrodniczych uległa i wciąż ulega skurczeniu. Procesy te zachodzą oczywiście wszędzie, ale wymuszenia, jakim są poddawane w wyniku antropopresji, powodują ubożenie środowiska i utratę wielu jego przydatnych dla człowieka elementów. Wszelkie zmiany pokrycia terenu, typów nawierzchni, rozwój sieci dróg czy nawet zmiany typów gospodarowania w rolnictwie i leśnictwie pociągają za sobą zmiany przebiegu procesów hydrologicznych. Najogólniej mówiąc, zmieniają się zależności między odpływem powierzchniowym, odpływem podziemnym oraz infiltracją. Rzeki w tak zmienionym krajobrazie miejskim, leśnym i rolniczym stały się niejako narzędziem do odprowadzania nadmiaru wody w okresach większych opadów. O innych funkcjach rzek zapomniano. Mówiąc o zarządzaniu rzekami, należy zdefiniować cel, jaki chcemy osiągnąć w wyniku tego zarządzania. Prócz zdroworozsądkowych i subiektywnych oczekiwań, dotyczących czystości wody oraz bezpieczeństwa przeciwpowodziowego, zarządzanie rzekami musi uwzględniać wiele innych aspektów. Większość spośród tych aspektów jest uregulowana zapisami ustawy - Prawo wodne z dnia 20 lipca 2017 r. oraz tzw. ramowej dyrektywy wodnej (dyrektywa 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej). Ogólnie, celem zarządzania rzekami jest to, by w rzekach była woda dobrej jakości, w ilości zapewniającej bezpieczne gospodarowanie, a ilość i jakość tej wody oraz morfologia rzeki mają być odpowiednie dla zachowania dobrego stanu środowiska rzeki. Wszystkie te cele są równoważne. W centrum ich wszystkich stoi bowiem człowiek, choć na pierwszy rzut oka może się wydawać, że dbałość o środowisko rzeki to wymysł ekologów, wędkarzy i kajakarzy. Naturalne rzeki w odpowiednio zarządzanym (czytaj: niezabudowanej równinie zalewowej) krajobrazie są stabilnym i samoutrzymującym się elementem obiegu wody w środowisku. Rzeka uregulowana, której koryto jest proste i jednostajne pod względem głębokości, a na brzegach nie ma zacieniających drzew i krzewów, wpływa natomiast na zwiększenie dynamiki przepływu fali wezbraniowej oraz nie pozwala na zatrzymanie wody w okresach suszy. Gdy do takiej rzeki wpływają zanieczyszczenia ze źródeł punktowych lub obszarowych (rolnictwo), są one transportowane szybko w dół cieku, a zasięg ich oddziaływania jest bardzo szeroki. Erozja denna postępuje w takiej rzece bardzo szybko, co z kolei oddziałuje na stabilność brzegów oraz wody podziemne przylegających obszarów. Niektóre z wymienionych problemów można rozwiązać za pomocą budowy piętrzeń w formie progów i przelewów, jednak takie budowle powodują zatrzymanie transportu osadów prowadzonych przez rzeki i wymagają nakładów na ich konserwację. Erozja koryta Wisły poniżej stopnia wodnego we Włocławku spowodowała obniżenie dna rzeki ponad 3 m. Co najważniejsze, piętrzenia utrudniają migrację organizmów w dół i w górę rzeki. Życie w takiej rzece koncentruje się między progami. W przypadku zdarzeń losowych prowadzących do pogorszenia stanu ekologicznego takiej rzeki (np. awarie kolektorów ściekowych, nielegalne zanieczyszczenie, brak tlenu spowodowany wysoką temperaturą), brak możliwości migracji powoduje trwanie rzeki w zubożonym stanie, co z kolei odbija na wielu innych jej funkcjach. Taka rzeka podczas niżówek jest płytka i szybko zarasta roślinnością, która z kolei w tak przekształconym krajobrazie drastycznie zwiększa szorstkość koryta i może powodować zwiększenie zasięgu zalewów w przypadku znaczących i krótkotrwałych wezbrań. Rzeka taka wymaga zatem działań, a koszty jej utrzymania są znaczne. W konsekwencji dotychczasowego zarządzania rzekami w Polsce przyzwyczailiśmy się, że olbrzymia większość rzek w miastach to „smródki” (bo przecież w mieście nie ma miejsca na przyrodę), a rzeki w krajobrazie rolniczym to proste, zielonkawe (bo obficie zarastające w wyniku eutrofizacji) kreski, głęboko wcięte w brzegi, w których woda pojawia się błyskawicznie po opadzie, szybko odpływa i trwa przez większość roku z minimalnym przepływem. Taki stan środowiska wodnego jest zagrożeniem dla działalności człowieka. Renaturyzacja rzek jest działaniem wspomagającym odtworzenie stanu ekosystemu lub procesów przyrodniczych zachodzących w ekosystemie, który został zdegradowany, uszkodzony lub zniszczony2. Jest to więc zbiór przedsięwzięć zorientowanych na przywrócenie możliwie wielu elementów uprzednio upośledzonego w wyniku zarządzania ekosystemu rzecznego. Archaiczne podejście do zarządzania rzekami lansowane jeszcze w dugiej połowie XX w. zakładało, że przyroda dostosuje się do nowych, przekształconych rzek. Było to podejście błędne. Środowisko, owszem, dostosowywało się do nowych warunków, ale przez zanik gatunków, zwiększenie dynamiki zjawisk ekstremalnych i pojawienie się w miejscu wielu poprzednio występujących kilku nowych, często inwazyjnych, gatunków roślin i zwierząt. Konsekwencje tego odczuwają nie tylko, jak się powszechnie uważa, kajakarze i wędkarze, ale całe społeczeństwo. Mało kto dostrzega, że po głośnej awarii kolektora ściekowego w Warszawie w ubiegłym roku w Wiśle nie ma dziś nawet śladu. Tak szybko radzi sobie naturalna rzeka z nawet dużą porcją zanieczyszczeń. Udowodniono, że naturalnej czy zrenaturyzowanej rzece wystarcza kilkaset metrów, by żyjące w niej organizmy w drodze naturalnych procesów zniwelowały trafiające do niej zanieczyszczenia, podczas gdy w rzekach uregulowanych i wciętych długość takiego odcinka może sięgać 10 km3. A co z zanieczyszczeniami pochodzącymi ze źródeł rozproszonych (np. z rolnictwa)? Ścieków ze źródeł rozproszonych nie da się kierować do oczyszczalni, a to właśnie takie zanieczyszczenia są dzisiaj głównym problemem rzek Polski, Europy i - co najważniejsze - Morza Bałtyckiego. Takie zanieczyszczenia mogą być z rzek usuwane wyłącznie w drodze naturalnych procesów akumulujących azotany i fosforany, zachodzących głównie w korycie rzeki oraz w tzw. bagiennych strefach buforowych. Szaleństwem byłoby jednak twierdzić, że celem zarządzania rzekami jest powrót do ich pierwotnego układu i stanu. W obliczu występujących presji jest to w większości przypadków niemożliwe. Możliwe jest natomiast przywracanie rzekom względnie wielu ich cech, które pozwolą im na pełnienie szerokiego zakresu funkcji społecznych, gospodarczych i przyrodniczych. W skrócie jednak - każde powalone drzewo piętrzy poziom wody w jej górnym biegu. To samo robią przecież też bobry tworząc swoje mikrotamy i cześć i chwała im za to. Poczytaj sobie co nieco o renaturyzacji rzek i proszę pozwól leżeć powalonym drzewom. Jeśli człowiek czasem nawet wysiądzie z kajaka by pokonać przeszkodę, to ruch mu dobrze zrobi - nie będzie człek miał odsiedzin, a przerwa też czasem nie zawadzi ;)
o Panie:), ależ mieliście piękną pogodę. na Drawie byliśmy parę lat temu, w moim odczuciu jedna z najpiękniejszych rzek w Polsce. Ale szacun za ciosanie tego grubego drzewa, przyznam, że nie wierzyłem jak zacząłem oglądać:), jesteście niesamowici:), pozdrawiam i naturalnie zostawiam co trzeba.
Moim zdaniem szkoda, że zniszczyliscie tą kłodę. Dla mnie urok turystyki kajakowej w tym, że trzeba kombinować jak pokonać przeszkody, górą czy dołem albo brzegiem. Dobrze, że nie zdecydowaliście się na wyprostowanie koryta rzeki, żeby nie było zakoli i łatwiej się płynęło ;)
Gwarantuje Tobie że w przyszłym sezonie bedzie pare nowych zwalonych drzew do pokonania. Co roku wszystko sie zmienia,jak to w przyrodzie bywa. A co do prostowania koryta to niestet nie wzieliśmy łopaty ze sobą hahaha. Jak obejrzałeś cały film to troche pòźniej Marek pokonuje przeszkode dołem hehehe. Pozdrawiam
Cześć Oczywiście, tylko z takiej pozycji, bo jak się płynie to raczej nie ma czasu na oglądanie czy nagrywanie. Przy robieniu takich filmików apeluję po prostu o choć trochę realizmu. :Lepiej jak już się płynie plywać na nie uderzać w pozerstwo Ciekaw jestem na ile by Koledze starczyło pary w ręce na takiej np. Liwie. Pozdro
@Mitek Jędrusik Zabrakło w Twojej wypowiedzi jednego istotnego stwierdzenia,ktòre brzmi: w mojej opinii. Oczywiscie w twojej opinii może to tak wyglądać ,ale dla mnie pływanie kajakiem to nie jest wyscig I nie robie niczego na czas . Według ciebie to co robię to jest pozerstwo? Oczywiście możesz sobie tak myśleć.Przyznam sie szczerze że nie planowałem nigdy że coś tam opublikuje,chodziło mi bardziej o utrwalenie tego czasu zebym mògł w długie jesienno zimowe wieczory ,oglądając to wszystko bardziej poczuć to co przeżyłem.Na koṅcu okazało sie że całego materiału jest tyle że starczy na parę odcinkòw. Obejrzyj proszę część òsmą,tam na samym początku wyjaśniam wszystko. Dlaczego miałbym zapierdalać na czas gdziekolwiek? Całe życie to robię więc jeżeli nie musze sie nigdzie spieszyć to chciałbym nacieszyć sie ciszą i spokojem,płynąć leniwie I cieszyć się otaczającą mnie rzeczywistością. Natomiast jeżeli ty czujesz potrzebę żeby gnać do przodu I czujesz w tym radość to dlaczego miałbym to krytykować? Ròżnym ludziom ròżne żeczy sprawiają ròżne radości I nie wszyscy są tacy sami. W tym roku planuję przepłynąć Gwdę ,zaczynam 09.06. Przygotowałem sie bardziej profesjonalnie, kupiłem dobry wodoodporny sprzet do nagrywania I drona do szerszych ujęć .Teraz będę nagrywał celowo żeby coś stworzyć. Dla mnie radość jest pełniejsza tylko wtedy kiedy mogę sie nią podzielić. W przyszłym roku od kwietnia będę płynął Dunajem I to bedzie prawdziwa jazda. No còż... trochę przydługo Jak zajrzysz na mòj kanał to mam fajny film z pałacu w Kòrniku I to chyba z niego jestem najbardziej dumny. Pozdrawiam
Wszystko pięknie ładnie ale ingerencja w naturę pod postacią cięcia czy rąbania powinna być karana. Nie dajesz rady to się nie wybieraj na kajaki albo po prostu to omiń inaczej.
Dziekuje za pozdrowienia W tym roku planuje pokonać G.wdę ,ktòra jest najdłuższym dopływem Noteci I przygodowo ròwnie atrakcyjna.Naprawdę podziwiam,wyprawa super to prawdziwe wyzwanie.Ale jak wiadomo przygoda jest w życiu najważniejsza. Pozdrawiam
Proszę przeczytaj moją odpowiedz jaką zamieściłem pod tym filmem dla użytkownika o pseudonimie "nikt znany" Mam nadzieję że to wyjaśni wszelkie twoje wątpliwości Pozdrawiam
Tak głupiego zachowania na wodzie to jeszcze nie widziałem! I to jeszcze jakąś maczetą. O rany, a te gałęzie, których się można było przytrzymać przed wycięciem??!! Przypomina mi się kawał o bacy siedzącym na suchej gałęzi.
