Yaygın Anksiyete Bozukluğu | Psikoloji / Akıl Sağlığı 

Ben yıllarca bu hastalığı çekmiş ve her yolu denemiş birisi olarak bir abiniz olarak tavsiye ediyorum ki bu hastalığı geçirmenin tek yolu" ARTIK BENCİL OLUN İYİ BİR İNSAN OLMAKTAN VAZGEÇİN " diyorum bakın nasıl geçecek hastalığınız ..

Bende de bu hastalik var dogustan beri hemde. En kucuk durumlari bile kafamda buyutuyorum geceleri bazen sabahliyorum. Sosyal ortamlarda surekli kaygili ve huzursuzum. Biriyle konusurken heyecanlandigim icin mantikli konusamiyor, sacmaliyorum. Komik bir sey oluyor mesala arkadaslar guluyor ben komik olsa bile gulemiyorum cunku huzursuzluk oluyor. Surekli en farkli en guzel seyi ben soylemeliymisim gibi. Yaptigim seylerde hicbir hata olmamaliymis gibi hissediyorum eger bir hata yaparsam vay halime kendimi bitiriyorum resmen. Bunun caresi ne bilmiyorum ama HAYAT ARTIK DAYANILMAZ GELIYOR. BENIM GIBI OLANLAR BENI ANLARLAR. TEK CARE BEYNIN UYUSTURULARAK SUREKLI OLUMSUZ DUSUNMENIN ENGELLENMESI. ALLAH HEPIMIZIN YARDIMCISI OLSUN

3 yıl anksiyetem var insan oğlu 1 kere ölür sen birçok kere ölürsün

biz özel insanlarız bizim farkımız var herkes gibi düşünemiyoruz biz farkli düşünüyoruz herkes sıradan geliyor bize ne konuştuklarını biliyoruz önceden biliyoruz yalan söylemelerini biliyoruz hepsi sıradan insanlar günlük hayatini yaşıyor herkes kimse kendini bulmak gorunmeyeni bulmak istemiyor biz onlarin göremediklerini görüyoruz ama ne olduğunu bilmiyoruz bu durumdur bize bu acıyı yaşatan aslinda aci değildir bu huzurdur cunku herkes bu noktaya gelemez biz o noktaya geliyoruz ancak ne olduğunu anlatamıyoruz anlamdandiramiyoruz budur aslinda vucudumuzun tepkisine yol açan delilik şizofrenlik ruh hastaları sonradan olanlar bilin ki özel insanlardir

Genelde bu rahatsızlıgı yaşayan kişilerde geçmişte yapmış olduğu hatadan/hatalardan dolayı kendini affedememe ve büyük bir pişmanlık duyma durumu oluyor. Bu pişmanlığınızı sürekli düşünmesenizde beynininizin arka planında size her anınızda sıkıntı, stres veriyor "sen busun işte" diyor adeta. Bu yüzdendir ki özgüveniniz düşüyor kendinizi suçlu gördügünüz için baskalarının sizi sevecegine, size önem verecegine inanmak istemiyorsunuz. Cünkü beyin sürekli size buna layık olmadiginizi fısıldıyor. Öncelikle huzura ihtiyacınız var. Huzur deyince akliniza ne geliyorsa oraya gidin, o şeyi yapın. Ailenizde sizi etkileyen, özgüveninizi aşagıya ceken insanlar varsa uzaklaşın derim. Her şeyden önce kendinizi sevmelisiniz, sacmalamayı sevmelisiniz. Bu hayatta hicbir sey boşuna degil, hicbir sey tesadüf degil eğer böyle bir rahatsızlık yaşıyorsanız mutlaka bir sebebi var hepimiz dünyaya belli bir amacı gerceklestirmek icin geliyoruz ve kendimize yükledigimiz anlamlar dışında hepimizin seçemedigimiz, farkında olmadan taşıdıgımız bir rolü var. Baska hayatlara dokunuyoruz, bambaska bakıyoruz hayata ve bu dünyanın da bizim bakış açımıza ihtiyacı var. Daima kendiniz olun. Kendiniz olarak sevimleyi haketmiyor musunuz? Yoksa yapmacık sevgiler mi istersiniz? Ha bu arada ibadet edin, spor yapın, kendinizi geliştirin. Beyni bos bırakırsanız kuruntu üretir ve bir seyleri basardıkca kendinize olan güveniniz gelecek yavas yavas iyilestigibizi hissedeceksiniz ama bunu takdir görmek icin degil, kendinizi takdir etmek icin yapmalısınız. Ölüm korkusu olanlar özellikle ibadetlere yönelsin ve dini arastırmalar yapsınlar derim, ölümün kötü bir sey olmadıgını aksine sevgiliye kavuşmak demek oldugunu göreceksiniz 🙏 Ölmek isteyen kardeşlerim hicbirimiz bu dünyaya çivi cakmayacagız ama her yeni gün umuttur, unutma. Bir cicegi koklamak, bir bebegi sevmek, hafif yagan yagmurda ıslanmak... Bak bu dünyayı güzel yapan seyler var. İyi ki var. İyi ki varsınız

Uykusuz bir gece daha. Bıktım artık kendimi kesmek istiyorum kafamdaki senaryolar bitmiyor. Susmuyor. Kendi kendime geçmişte olan kötü diyalogları veya o gün içinde yasadığım diyalogları aklıma getiriyor (bir an bile çıkmıyo aklımdan) kendimi kendi kendime tepki gösterirken buluyorum söylemek istediğim ama sonradan aklıma gelen seyi söylerken buluyorum. Artık stresten ölmek üzereyim düşünmek istemiyorum. Sadece bu değil insanlarla konuşmak istemiyorum. Telefonda konuşurken heyecanlanıyorum. Biriyle konuşmadan önce 100 kere prova yapıyorum dışarı çıkmak istemiyorum herkes bana bakıyor benim hakkımda konuşuyor bana bakıp gülüyor gibi hissediyorum delirmek üzereyim

Bi göğüsum agriyo bi nefesim daraliyo kendime herturlu hastaligi yapistiriyorum aslan gibi bir genctim devrildim allah herkese safi ismiyle sifalar versin insallah

Bu hastalıkla 25 yasinda tanistim. 30 yasindayim. Sizler gibi mantiksiz oldugunu bile bile engel olunamaz bi kaygi bozuklugu yasiyordum. son 1 yila yakın radikal kararlar alip yasam felsefemi degistirdim. Bencil oldum ve bunu uygulamali olarak tam 1 yildir yaptim. Tam 1 yildir istemedigim hic biseyi yapmadim. Hayir demeyi ogrendim. Samimi gelmeyen tum insanlari hayatimdan cikardim. Ve bunu sagligimi kazanmak icin yaptim.Kendimi o kadar guclu ve mutlu hissediyorum ki suan. Anksiyetenin o ağır yükü kalkti sadece cok hafif kaldı. Ekstra artısı da var. Özgüven tavan yapiyor arkadaslar. Sagliginiza kavusmak icin bence denemenizde fayda var.

Sanki doğuştan cezalandırılmış gibi hissediyorum...

Susuyorum, çünkü konuştuğumda insanlar beni duymadı. Duymamakta ısrar ettiler. Kalbim endişe, ve korkuyla dolup taşmış gibi

Ailedeki en ufak tartışmalarda bile en kötü sonuçları düşünmek sürekli sevdiklerini kaybetme korkusu gün boyunca düşündüğümüz başka bir şey olmuyor çok zor

Ankiyeteyi tetikleyen 9 şey

allahim yarabbim sen bilirsin ya hayattan bir gram zevk alamaz oldum hep korku stres endise huzursuzluk canima yetti artik bu durumda olanlari ve beni bu durumdan kurtar yarabbim

Arkadaşlar benim tavsiyelerim:Ana odaklanin,çocuklarla zaman geçirin ki bu direkt ana odaklanmayi sağlıyor.Meditasyon yapın, kitap okuyun, namaz kılıyorsanız yavaş yavaş hissederek kılın, duygusal değil de mantıksal düşünmeye çalışın,aşırı duygusal müzik film vs. uzak durun, nefes egzersizi yapın.Allah hepimizin şifasını versin.

2020 yks sınavına bu belirtiler eşliğinde hazırlanmaya çalıştım. 2 yılı aşkın okulumun rehberlik servisiyle görüşüyor ve konuşuyordum. Büyük hedeflerimden bahsederken bu hedefleri gerçekleştirecek potansiyelim olduğunu biliyordum ve bir anda çalışmaya başlıyordum ancak ardından gelen yoğun stres, çocukluk dönemimden kalma kırgınlıklar ve olumsuz olayların beraberinde büyük bir çöküş yaşıyordum. Çevremdeki insanların benden memnun olmadığı, tavırlarımdan, sözlerimden ve hareketlerimden rahatskz olup sıkıldığı düşüncesiyle herkese "canını mı sıkıyorum" "çok mu saçma konuşuyorum" "farkındayım aptalca ama engel olamıyorum" ya da benden rahatsız olduklarını düşünerek hem duygu sömürücü hem de iğneleyici bir tavırla geri dönüş yapıyorum. Kimi zaman herkesten sıkılıp uzaklaşmak istiyorum kimi zaman ise herkesle sohbet etmek istiyorum. Çevremdeki insanlarla bu şekilde aramı açıyorum. Kendi kontrolümü sağlamak ve sağlıklı düşünceler elde edebilmek için onlarca kişisel gelişim kitabı okudum ve yöntemler denedim. 18 yaşında hukuken yetişkin bir birey olmama rağmen psikiyatra gitmeme ailem müsaade etmiyor. Evlatlarına saçma sapan teşhis konulacağı korkusu mu yoksa ilaçların etkilerinin korkusu mı emin değilim ama gerçekten bu durumla başa çıkamıyorum. Üniversite sınavına tekrar hazırlanmaya çalışıyorum ama yapamıyorum. Sürekli yorgun hissediyorum sağlıklı beslenip uyku düzeni yapmaya çalışıyorum ancak yapamıyorum. Kimi zaman ise hiç uyuyamıyorum bu tip zamanlarda tonlarca kabus görüyorum. Günlük 4 saatlik uyku yeterli oluyor kimi zaman, kimi zaman ise 12 saat yataktan çıkmasam bile yorgun hissediyorum. Vitamin ve mineral değerlerimin, kanımın, şekerimin defalarca kontrolünü yaptım. Yaşadıklarımla ilgisi olabileceğini düşünüp eksik olanları takviye olarsk aldım ama yine de değişen bir şey olmadı. Cidden dayanamıyorum hüznümü yorgunluğumu ve bıkkınlığımı biriyle paylaşmak istiyorum ama saçmalamış gibi hissediyorum.

Sürekli olarak bir şeyleri düşünmekten, kendimi ve doğamı reddetmekten, bu yazıyı bile elli kere düşünüp yazıp silmekten, aileme layık olamamaktan, başarısızlıklarımdan yoruldum artık. Şuanda gece bu yazıyı nefes alamadığım için yazıyor olmaktan bıktım. Umarım, umarım yorumlarda bahsedildiği gibi kurtulabiliriz bu hastalıktan.

Bende 15 senedir çekiyordum bu derdi Allah yardım etsin çekmeyen bilemez ne varki bunda derler.ilaclada biryere kadar gittim daha sonra vaaz dinledim namazlarımı güzel kılmaya başladım çok şükür şuan iyiyim hiç bir ilacın hiç bir terapinin bana vermediği huzuru ibadette buldum çok şükür.

Musibet hediyenin ambalajıdır. Açabilen hediyesine kavuşur. Benimde 14-20 yaşlar arası toplamda 3 evre rahatsızlığım vardı. Paranoid şizofreniye kadar gitti. En sonunda benliğimi kazanıp tekrar doğmuş gibi oldum. Ve iyi ki hastalanmışım diyorum. Elhamdulillah. Allahımız en güzel hediyeleri musibetlerle yollar. Onu bulan herşeyi bulur ❤️

4.10 bence en büyük ve tek sebep baskı ( aile , toplum ...)

Bu rahatsızlık yufka yürekli insanlarda olur. Bu doğuştandir. Bunu sadece psikoterapi ile düşünce kalıplarına yön vererek bastirabiliriz. . . Kitap okumayı tavsiye ederim. Hele ki pskolog David. A. Clark kitabı olan kaygı ve endişe çalışma kitabı. Bu kitabı şiddetle tavsiye ediyorum. Okuyup farkı gorun bana teşekkür edeceksiniz. Mutlu günler...