ถ้าเจอเรื่องที่ทำให้ท้อ จะทำอย่างไรให้ผ่านไปได้ 

ตอนที่ใช้ทุนคุณหมอยังไม่ได้คิดอะไร พอใช้ทุนหมดแล้วต้องคิดแล้วว่าต้องทำอะไร รู้แต่ว่าต้องเรียนต่อ แต่ไม่อยากเรียนประเทศไทย แต่ก็ยังไม่ได้เตรียมมาเรียนที่ต่างประเทศ ตอนนั้นก็ตรวจที่เอกชน ทำงาน part time ไปก่อนแล้วค่อยว่ากัน ตอนนั้นเพื่อนๆก็เรียนต่อไปแล้ว เพื่อนๆที่ไปต่างประเทศก็ไปกันแล้ว อาจจะเหลือเพื่อนๆบางคนที่ไม่ได้สอบพร้อมคุณหมอ ตอนนั้นคุณหมอเลยคิดว่าต้องเลือกทางเดินชีวิตแล้ว แต่จะไม่เรียนที่ประเทศไทย จะไปเรียนที่ต่างประเทศ เหตุผลเพราะ คุณพ่อคุณแม่ แล้วก็คนในครอบครัวก็มาเรียนต่อปริญญาโท ปริญญาเอก ไม่มีใครเรียนแพทย์ในต่างประเทศ คุณพ่อคุณแม่ก็จบมาในกลุ่มธุรกิจเศรษฐศาสตร์ บัญชี หรือคุณอาก็มาเรียนตั้งแต่สมัยอยู่มัธยมปลายมาเป็นนักวิทยาศาสตร์ และไม่ได้กลับเมืองไทยอีกแล้ว ทุกๆคนมาเรียนต่างประเทศหมด คุณหมอเลยคิดว่าอยากมาเรียน อยากสัมผัสกับเทคโนโลยีต่างๆและการใช้ชีวิตที่นี่ ว่าเป็นอย่างไร ดังนั้นจึงจำเป็นต้องอ่านหนังสือ สอบ USMILE เพราะมันเยอะและยากมากแล้วเราต้องทำคะแนนให้ดี ถึงจะสู้กับฝรั่งได้ จะต้องฝึกหลายอย่าง ต้องทำให้เร็ว ต้องพร้อม ต้องจำให้ได้ ต้องสอบให้ตรงเวลา ถ้าไม่ตรงอาจต้องรอปีหน้าเลย ตอนนั้นค่อนข้างเครียดและท้อมาก เพราะต้องอ่านเยอะมาก พออ่านเยอะมากๆก็จะมีความกังวลว่าเราจะทำได้ไม่ดี เพื่อนๆที่ไปก่อนหน้านี้ เขาติวกันเป็นกลุ่ม ปรึกษากันเรื่องการสมัคร ขอใบรับรอง การขอให้อาจารย์เขียนคำแนะนำให้ตัวเรา ว่าจะให้ใครเขียน เขาเป็นคนที่มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักหรือไม่ หรือเขาไม่เป็นที่รู้จัก แต่รู้จักเราดีหรือไม่ ตอนนั้นนอกจากคุณหมอจะต้องทำเรื่องทั้งหมดนี้แล้ว ยังต้องทำงาน part time อยู่ด้วย ช่วงนั้นเลยค่อนข้างจะท้อ ช่วงที่ท้อนั้นก็หันไปมองรอบๆ ว่าถ้าเราไม่คว้าโอกาสอันนี้เอาไว้ ก็จะไม่มีโอกาสอะไรเหลือให้เราคว้าแล้ว เราจะต้องผลักตัวเองไปข้างหน้า เราอยู่กับที่ไม่ได้แน่ๆ เราจะปล่อยให้ตัวเองตกลงไปล้าหลังหรือ #ตอนที่2

จริงๆในชีวิตของเรา ทุกคนจะต้องเจออุปสรรค มีคนที่แย่กว่าเราเต็มไปหมด อย่างตอนที่ทำงานใช้ทุน มีคนไข้ขายที่นาหรือขายทรัพย์สมบัติเพื่อมารักษาตัวเอง หรือบางคนลำบากมากมีโรคประจำตัวเยอะ กว่าจะเดินทางมารักษาได้มันลำบากมาก สถานที่ธุรกันดารมาก บางทีมีรถเข้าออกแค่คันเดียว บางวันไม่มีรถ เดินทางมาหลายชั่วโมงเพื่อมารักษา เลยทำให้รู้สึกว่าชีวิตเขาลำบากมากที่จะต้องทำแบบนี้ คุณหมอคิดว่าตัวเองสบายกว่ามาก แค่อ่านหนังสือจะทำไม่ได้เลยหรือ คุณหมอเลยรู้สึกว่าถ้าเราท้อ ให้คิดถึงคนอีกหลายคนที่ลำบากมากกว่าเราเยอะ แล้วความลำบากของเราเป็นแค่เรื่องเล็กนิดเดียวกว่าคนเหล่านั้น เรามีโอกาสมากมายแล้วเราจะท้อทำไม แล้วท้อแล้วจะได้อะไร ท้อแล้วไม่อ่าน ประชดชีวิตแล้วได้อะไร มองไปอนาคตชีวิตเราต้องแย่แน่ๆ แต่ถ้าพยายามตอนนี้แล้วอนาคตเราหันมามอง จะเห็นว่าดีที่ตอนนั้นเราทำแบบนี้ไว้ ถ้าไม่ได้ทำเราคงมาไม่ถึงจุดนี้ ในช่วงใช้หลักคิดนี้จึงผ่านพ้นมาได้ ช่วงที่ท้อมากๆความคิดแบบนี้ก็ไม่หายไปไหนยังวนเวียนอยู่ในหัว แม้ว่าจะพยายามเปรียบกับคนที่แย่ๆแล้วก็ตาม ตอนนั้นคุณหมอเลย reset ตัวเอง (ตามที่เคยเล่าให้ฟังในคลิปก่อนๆ) เลยออกไปวิ่ง วิ่งจนกระทั่งคิดอะไรไม่ออก คิดแต่ว่าจะหายใจยังไงให้ทัน ทำซ้ำๆจนความคิดหายไปจากหัว ทำให้เราได้ความแข็งแรง ได้ออกกำลัง ได้ความคิดเครียดๆออกไปทิ้ง เวลาที่เราวิ่งออกกำลังกาย สารที่ทำให้ร่างกายเรามีความสุขออกมา ทำให้เรามีความก้าวหน้าทางด้านจิตใจและอารมณ์เราสูงขึ้นอีกด้วย ทำให้ช่วงส่งเสริมซึ่งกันและกัน คุณหมอคิดว่าคุณหมอโชคดีที่ตอนนั้นคิดแบบนี้ได้ ตอนนั้นอ่านหนังสือเยอะมากๆ เยอะมากที่สุดในชีวิต ไม่คิดว่าจะอ่านได้หนักขนาดนั้น คุณหมอเอาหนังสือที่คุณหมออ่านตอนนั้นให้ดูอยู่ในนาทีที่ 15:22 เป็นหนังสือที่คุณหมอใช้อ่านตอนสมัยที่ใช้สอบมาใหม่ๆ หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่คุณหมอใช้รวบรวมทุกอย่างที่เกี่ยวกับเรื่องๆหนึ่งไว้ทั้งหมด หนังสือเล่มนี้เป็นโครงเรื่องในการสรุปความรู้ต่างๆ ไม่ว่าจะไปทำแบบฝึกหัด อ่านหนังสืออะไรมา ก็จะจดไว้ในหนังสือเล่มนี้ทั้งหมด รวมถึงโจทย์ที่คุณหมอคิดขึ้นมาเองด้วย วิธีการเอาความรู้ไปประยุกต์ จะจดนอกเหนือจากหนังสือเต็มไปหมด #ตอนที่3

ตอนนั้นอ่านหนังสืออย่างน้อยวันละ 8 ชั่วโมง ตอนเช้าตื่นมาทำงาน ระหว่างไม่มีคนไข้ก็อ่าน กลับมาบ้านก็อ่านต่อจนพอใจ อ่านจนหมดสมาธิก็ไปวิ่ง กลับมาอ่านต่อ หมดสมาธิก็ไปวิดพื้น กลับมาอ่านต่อ ทำซ้ำๆไปเรื่อยๆ ถ้าวันไหนไม่มีตรวจก็จะไปนั่งตามร้านข้างนอกอ่านหนังสือทั้งวัน คุณพ่อจะไปส่งแต่เช้า ตอนนั้นมีทีหนึ่งไป Mc Donald ตรงพระพรหมไปตั้งแต่ 8 โมงเช้ากลับบ้านเที่ยงคืน ทำแบบนี้ทั้งวันทุกวัน ความรู้ที่อ่านจบจะเก็บไว้ในหนังสือเล่มนั้นทั้งหมด ก่อนก็จะอ่านเล่มนี้ซ้ำๆหลายๆรอบ คุณหมอเป็นคนอ่านหนังสือช้ามาก แต่อ่านเอาความเข้าใจ อ่านจบแล้วจะกลับมาทวนในหัวทันทีว่าอ่านไปแล้วเล่าได้หมดทุกเรื่องหรือเปล่า ถ้าเล่าไม่หมด อ่านใหม่ เป็นสิ่งที่ทำให้คุณหมอจำอะไรได้เยอะ ก่อนที่จะสอบ อย่างหนังสือเล่มที่เอาให้ดู คุณหมอสามารถจำได้ทุกอย่าง ไม่ว่าจะเขียนไว้มุมไหนหน้าอะไร high light สีอะไร สามารถเล่าได้ทั้งเรื่อง อ่านจนนำไปฝันว่าในฝันมีเรื่องนึงที่นึกไม่ออก ก็จะตื่นขึ้นมาแล้วกลับไปอ่านทันที อย่าง step 1 บางคนใช้เวลาเตรียมตัวค่อนข้างนาน เนื่องด้วยคุณหมอมีข้อจำกัดเรื่องเวลา ถ้าไม่สอบให้ทันคะแนนก็จะออกไม่ในการยื่นของปีนั้น จึงต้องอ่านหนังสือให้เร็วที่สุด step 1 ตอนนั้นใช้เวลา 6 เดือน นอกจากนี้ยังมีอุปสรรคทั้งๆที่ไปถึงห้องสอบแล้วแต่สอบไม่ได้ เพราะมีปัญหาเรื่องอินเตอร์เน็ตหรือศูนย์สอบอะไรสักอย่างเสีย ไม่สามารถให้สอบได้ คุณหมอจึงติดต่อไปยังต่างประเทศว่ามี spot ไหน ให้สอบอีกหรือไม่ แต่ก็เหลือประเทศไทยเพียงที่เดียว ดังนั้นจะต้องรอสอบใหม่เดือนหน้า ตอนนั้นคุณหมอคิดว่าอุปสรรคที่ไม่ว่าใครส่งมา มันมีประโยชน์ เราแค่เอาชนะมันให้ได้ ไม่มีอุปสรรคใดที่ใหญ่เกินกว่าที่เราจะทำไม่ได้ ถ้าเราเชื่อในพระเจ้า หรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ส่งอุปสรรคมาให้ ท่านต้องคำนวณแล้วว่าเราต้องสามารถผ่านไปได้ ถ้าผ่านไม่ได้ท่านคงไม่ส่งมาให้เราหรอก คุณหมอจึงใช้ความคิดตรงนี้ลุยได้ ตอนนั้นคุณหมอก็อ่าน step ต่อไปคู่กันไปเลย ส่วนการสอบครั้งที่ 2 ก่อนสอบหนึ่งวันก็ไม่ปัญหา ไฟดับ อ่านหนังสือไม่ได้ คุณหมอก็คิดว่า พระเจ้าอาจจะบอกเราว่าพอแล้ว ไม่ต้องอ่านแล้ว แค่นี้สอบผ่านแล้ว คุณหมอจึงนอนพักแล้วไปสอบในตอนเช้า ซึ่งทำได้ดี มีทำไม่ได้ไม่กี่ข้อ คะแนนก็ดี #ตอนที่4

ใน step ที่2 คล้ายๆกันที่เราต้องไปเจอคนไข้จำลอง ตอนนั้นก็ท้อ สมัยอยู่ประเทศไทยสมัยก่อนคนส่วนใหญ่พูดภาษาอังกฤษไมค่อยได้ ยิ่งเจอคนไข้ต่างประเทศเราไม่เคยคุยกับเขา และลักษณะการตรวจจะไม่เหมือนประเทศไทย ที่ต่างกันคือ ประเทศไทย แพทย์จะอยู่ในห้อง แล้วคนไข้เดินเข้ามา แต่ที่ต่างประเทศ คนไข้อยู่ในห้อง แล้วแพทย์จะต้องเดินเข้าไปในห้องคนไข้ อุปกรณ์การตรวจก็ไม่เหมือนในประเทศไทย ต้องมาหัดใช้อีกที มารยาทการตรวจแบบไหนที่เราต้องทำ ซึ่งตรงนี้แตกต่างกันมาก ซึ่งตอนอยู่ประเทศไทยไม่มีโอกาสสัมผัสตรงนี้ เพื่อนกลุ่มอื่นที่เขาไปต่างประเทศแล้ว ตอนอยู่ประเทศไทยจะมีการจ้างอาจารย์มาซ้อมสอบซ้อมพูด ซ้อมตรวจร่างกาย ตอนนั้นคุณหมอไม่จ้างใครเลย ไม่ซ้อม ทำด้วยตัวเอง ซึ่งท้าทายมาก บางคนบินมาที่อเมริกาเพื่อลงคอร์สซ้อมโดยเฉพาะ ตอนนั้นคุณหมอยังคิดว่าตัวเองบ้าระห่ำมาก ที่มั่นใจว่าจะทำสิ่งที่สำคัญขนาดนั้น ยังเชื่อมั่นว่าตัวเองทำได้แน่นอน ความเชื่อมั่นเป็นสิ่งที่ทำให้เราผ่านความย่อท้อต่างๆได้ การตรวจต้อง smart เวลาตรวจต้องเร็ว ต้องเป๊ะ มีหลักการ ตอนนั้นคุณหมอซ้อมกับน้องหมาที่บ้าน ให้น้องหมาเป็นคนไข้ เขาก็คงชอบด้วยที่เราไปเล่นกับเขาทุกวัน จนกระทั่งเรามีความคล่องมากเวลาเจอคนไข้จำลองจริงๆก็ไม่ประหม่าและสามารถพูดและตรวจได้ดี แต่มีความน่ากลัวอย่างหนึ่งคือ เขาจะจับเวลา และจะเตือนว่าเหลืออีกกี่นาที ต้องตรวจคนไข้ คุยกับคนไข้ให้คำแนะนำ ตรวจเพิ่มเติม ออกมาข้างนอก (แล้วห้ามกลับเข้าไปแล้ว ) แล้วต้องมานั่งเขียนประวัติว่าวิธีการคิดว่าเราคิดว่าคนไข้เป็นอะไร เคสแรกคุณหมอทำไม่ทันตอนให้คำแนะนำคนไข้ เพราะไม่เคยซ้อมจับเวลา ไม่เคยซ้อมกับคนไข้จริง แต่ตอนนั้นต้องแก้ไขสถานการณ์ ตอนนั้นแก้ไขไปคนไข้ก็ขำ เพราะคุณหมอบอกว่า”พอดีมีคนไข้ด่วน เดี๋ยวผมจะรีบกลับมา ขอรบกวนให้คุณคอยตรงนี้ก่อน “ ซึ่งจริงๆเราไม่สามารถทำอะไรได้แล้วเพราะเวลาหมดแล้ว เป็นการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าส่วนตัวของคุณหมอ #ตอนที่5

หลังจากเคสนั้นผ่านไปแล้ว คุณหมอเรียนรู้จากสถานการณ์จริงว่าเราจะทำให้ทันได้อย่างไร โดยเมื่อตรวจเจอหรือคุยแล้วเจออะไร คุณหมอก็จะแนะนำคนไข้ตั้งแต่ตรงนั้นเลย ไม่ต้องรอให้จบก่อน ทำให้ทำทัน ที่สำคัญเราเรียนรู้ตรงนั้นทำให้เคสต่อๆมา คุณหมอออกมาจากห้องเป็นคนแรกในทุกสนามสอบ แล้วพิมพ์ประวัติ แล้วผ่านแบบง่ายๆ ทำให้คุณหมอรู้สึกว่า นอกจากที่เราต้องไม่ย่อท้อต่ออุปสรรคแล้วดวงก็สำคัญ คุณหมอโชคดีที่เรียนรู้ตรงนี้ได้เร็ว ทำให้ผ่านพ้นมาได้ โดยไม่ได้รับการช่วยเหลือ คุณหมอเป็นตัวอย่างหนึ่งที่บอกว่า คนเราถึงมีโอกาสไม่เท่ากัน ไม่มีโอกาสได้เรียนพิเศษ ไม่มีโอกาสติว ไม่มีโอกาสได้รับความช่วยเหลือ ท่านสามารถช่วยเหลือตัวเองได้ คุณหมอก็ช่วยเหลือตัวเองทุกขั้นตอน ที่ทำให้คุณหมอมาถึงทุกวันนี้ได้ ก็ไม่ได้รับการช่วยเหลืออะไร ก็สามารถผ่านมาได้ ถ้าท่านมีความคิดที่ติดอยู่ว่าเราต้องเรียนพิเศษ ต้องมีคนช่วย ต้องสอบถามทุกคน เพื่อให้เขามาช่วยเหลือเรา ถ้าเราไม่มีคนเหล่านั้นเราจะทำอะไรไม่ได้แน่ๆ ช่วงแรกสามารถคิดแบบนั้นได้ แต่ในชีวิตจริงคนเราเมื่อโตแล้ว จะมีบางเรื่องบางจุดที่เราต้องช่วยเหลือตัวเองให้ได้ ดังนั้นถ้าเราสามารถหัดเรื่องเหล่านี้เร็วเท่าไหร่ ก็จะทำให้เราสามารถพัฒนาตัวเองและสามารถช่วยเหลือตัวเองได้เร็วเท่านั้น โดยที่เราไม่ต้องหวังพึ่งใครมาก นอกจากเวลาท้อแล้วคิดว่ามีคนแย่กว่าเรา เราอยากพัฒนาให้ดีขึ้นเราก็จะเปรียบกับคนที่สูงกว่าเรา แล้วเราจะได้พัฒนาให้ดีขึ้น แต่อย่าทำกลับกัน ถ้าเรากำลังท้อ อย่าเปรียบกับคนที่เก่งกว่า เราจะยิ่งท้อใหญ่ การออกกำลังกาย การเอาความคิดเราไปผูกกับสิ่งอื่นก็ช่วย บางครั้งการกินก็ช่วยให้เราหายท้อได้ บางทีคุณหมอท้อมากๆก็หาอะไรอร่อยๆกินก็หาย อย่างคุณหมอชอบ ขนมเค้ก ของหวานที่อร่อย ก็ไปกิน กินแล้วทำให้อารมณ์ดีขึ้น แล้วเราก็กลับมาลุยกับมันต่อ ดังนั้นเรื่องท้อเราต้องเจอ และอุปสรรคเราแต่ละคนไม่เท่ากัน ในสมัยที่คุณหมอเด็กๆเราก็กังวลว่า ทำการบ้านไม่ทัน ไปโรงเรียนสาย จะเป็นเรื่องใหญ่ที่สุดในชีวิตวัยเด็ก ไม่มีอะไรใหญ่ไปกว่านั้นแล้ว เป็นอุปสรรคและเป็นสิ่งที่เราต้องกังวล แต่ตอนนี้เรามองกลับไปมันเป็นสิ่งที่เล็กน้อยมาก แต่ในตอนเด็กเราถือว่าเรื่องนั้นเป็นเรื่องที่ใหญ่มากที่สุดแล้ว ดังนั้นไม่มีอุปสรรคของใครที่นำมาเทียบกันได้ ดังนั้นเราต้องดูบริบทของแต่ละคนด้วย อย่างของคุณหมอตอนนั้นก็ท้อเรื่องสอบว่าทำไมต้องทำอะไรมากขนาดนี้ด้วย เราไปดูคนอื่นก็มีความลำบากเหมือนกัน คนอื่นอาจจะหันมามองคุณหมอว่าเรื่องนี้ไม่เห็นมีอะไรเลย ไม่เห็นน่าท้อ เราต้องเข้าใจคนที่อยู่ในภาวะนี้ อย่าไปดูถูกว่าเรื่องของคนอื่นไม่มีอะไร ไม่น่าท้อ เพราะแต่ละคนมีอุปสรรคไม่เท่ากัน แล้วเอามาเทียบกันตรงๆไม่ได้ #ตอนที่6

คนคุมก็หัวเราะครับ

เป็นกำลังใจให้นะครับ

@ Doctor Tany ขอบคุณมาก นะคะคุณหมอคนเก่ง

พระเจ้า ไม่ใช่ พระจ้าว ขอโทษค่ะ สกดผิด

ผมไม่ได้มองว่าแต่ละคนมีต้นทุนมากน้อยแค่ไหนแต่ผมมองที่ความรู้สึกของคนคนหนึ่งกับปัญหาที่เจอครับเช่นเด็กที่บ้านมีฐานะร่ำรวยมากการที่เค้าอยากจะซื้อของชิ้นหนึ่งที่มีราคาแพงเค้าจะเห็นว่าเป็นเรื่องง่ายมากแค่เค้าขอร้องพ่อแม่ดีดีมันก็ได้แล้วแต่ถ้าเกิดเค้าต้องไปเข้าค่ายกับเพื่อนต่างจังหวัดและจะต้องทำกิจกรรมเดินทางไกลหรือทำอาหารก็น่าจะเห็นว่าเป็นความลำบากมาก ในทางกลับกันถ้าเป็นเด็กที่ต้องมีข้อจำกัดในด้านการเงินการเดินทางไกลหรือการทำอาหารย่อมไม่ใช่เรื่องลำบากแต่อย่างใดแต่การที่จะได้มาซึ่งของเล่นราคาแพงมันลำบากมากครับ สองกรณีนี้เวลาผมเปรียบเทียบในแง่ของความลำบากจะไม่ถือว่าคนไหนสบายกว่าอีกคนหรือคนไหนลำบากกว่าอีกคนแต่ความลำบากนั้นมันแปลเปลี่ยนไปตามสถานการณ์และมีความเท่ากันครับ

@@DrTany คำตอบนี้สุดยอดค่ะ ทัศนคติดีมากๆค่ะ

ความไม่มี​คือการไม่มีโอกาส​แบบคุณ​หมอไงคะ​ที่มีสิทธิเสรีภาพ​และโอกาส​ดีๆไม่มีพ่อแม่มาบังคับ​ให้ต้องมาทำอย่างงั้นอย่างงี้เพื่อใครนี่คะ​ เพียงแค่ต้องต่อสู้​เพื่อตัวเอง​ บางคนพูดง่ายแต่การกระทำไม่ได้ง่ายอย่างที่พูดคะ​ใครไม่เป็นคนคนนั้นก้อย่อมไม่มีวันเข้าใจคะ

@@qchub7408 ต่างคนก็มีปัญหาเป็นของตัวเองยังไงอยู่นะครับเราไม่สามารถเอาปัญหาตัวเองมาเทียบกับคนอื่นได้ เช่นถ้าเกิดว่าเด็กบอกว่าไม่อยากสอบเลยมันยากอ่านยังไงก็ไม่จำ แต่ผู้ใหญ่กลับบอกว่าไม่เห็นมีอะไรเลยเป็นผู้ใหญ่หาเงินลำบากกว่าเยอะ เป็นเด็กเป็นเล็กแค่นี้มีพ่อแม่คอยเลี้ยงดูสั่งสอนก็ดีถมไปแล้วยังจะมาบ่นอะไรเรื่องสอบอีก แบบนี้มันเป็นความคิดที่ล้าสมัยมากเลยครับความลำบากของเด็กในวัยนั้นมันเทียบเท่ากับความลำบากของผู้ใหญ่ในการหาเงินเลยนะครับแต่เราต้องมองให้มันเข้าใจเด็กเท่านั้นเอง

@@DrTany เห็นด้วยกับคุณหมอค่ะ ปัญหาของแต่ละคนนำมาเปรียบเทียบกันไม่ได้ ควรดูที่การแก้ปัญหาของคนคนนั้นมากกว่าว่าทำได้ดีแค่ไหนค่ะ🙏

คุณหมอสุดยอดของคนสมบูรณ์แบบจริงๆ(ที่ดี)

เป็นกำลังใจให้นะครับ

เพลง "ต้องสู้จึงจะชนะ" ของเจินเจิน บุญสูงเนิน ชอบเหมือนกันค่ะ

@@Achawan_edu ต้นฉบับเป็นเพลงฮกเกี้ยนหลิวเต๋อหัวร้องไว้ ความหมายดีมากค่ะ ยินดีค่ะที่ชอบเหมือนกัน

@@kittikawong ขอบคุณค่ะ

ขอให้คุณและทุกๆท่านที่ตกงาน โชคดี ได้งานไวๆนะคะ ✌✌

@@richap7185 สาธุ​ ขอบพระคุณอย่างสูงครับ​

อย่าท้อแท้นะคะ ไม่เลือกงานไม่ยากจน หรือไปฝึกทักษะอื่นๆเพิ่มเติม ก็ดีนะคะ สู้ๆคะ

@@Chefaey ตอนนี้โอเคมากเลยครับ​ ขอบพระคุณอย่างสูงสำหรับกำลังใจนะครับ

@@rabbitsky4525 คะ ดีใจด้วยนะคะ

สวัสดีค่าา เป็นยังไงบ้างคะขอให้ทุกๆวันเป็นวันที่ดีและมีพลังใจที่เข้มแข็งน้าาคะ .ปล.สามารถร่วมเดินทางท่องเที่ยวไปกับอาจารย์หมอ ชมสิ่งบันเทิงเริงใจ ชมนุ้งโรซี่แสนชน และฯลฯในmembership ได้นะค๊าา

@@user-ec5vb4dd1z ขอบคุณมากๆเลยค่ะ สำหรับกำลังใจค่ะ จะเข้าไปดูนะคะ😊