Był as amerykański, był as polski, no to przyszła pora na asa radzieckiego, czy też może raczej ukraińskiego, bo obecnie jest on patronem ukraińskiej szkoły lotniczej, której absolwenci mają już niebawem wykonywać loty na samolotach wielozadaniowych F-16. Iwan Kożedub uzyskał, przynajmniej oficjalnie, najwyższą liczbę zestrzeleń spośród radzieckich i w ogóle alianckich pilotów podczas II Wojny Światowej, wykonując 330 lotów bojowych i uczestnicząc w 120 podniebnych pojedynkach. Iwan Kożdedub urodził się 8 czerwca 1920 r., we wiosce Obrażiewka niedaleko miasta Sumy na Ukrainie. Iwan Nikitowicz Kożedub miał sporo szczęścia. Z jednej strony był przedstawicielem drugiego pokolenia radzieckich pilotów biorących udział w II Wojnie Światowej, z drugiej strony miał dużo czasu na doskonalenie swoich umiejętności jako instruktor w szkole lotniczej. Tak czy inaczej Kożedub w wieku 14 lat zakończył swoją edukację w szkole podstawowej i podjął pracę jako robotnik, a jednocześnie kontynuował naukę w szkole wieczorowej dla robotników. Na początku 1940 r., ukończył technikum chemiczne w pobliskim mieście Sostka i właśnie wówczas przypomniała o nim sobie Armia Czerwona, która powołała go do służby w szkole lotniczej w Czugujewie koło Charkowa. Już wcześniej Kożedub jak przystało na młodego komsomolca szkolił się w Osoawiachimie, czyli radzieckim aeroklubie, chociaż była to organizacja o konotacjach wojskowych, którą można by generalnie porównać do polskiej Ligii Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej. W szkole lotniczej koło Charkowa Kożedub cieszył się dobrą opinią ze strony przełożonych, którzy na krótko przed zakończeniem nauki w szkole, zaproponowali mu by został tam w charakterze instruktora. Początkowo Kożedub nie był zadowolony z takiej propozycji, ale później doszedł do wniosku, że pozwoli mu to na dopracowanie własnej techniki pilotażu, która jego zdaniem nie była przesadnie dobra. Mając zaledwie 21 lat w chwili niemieckiej inwazji na Związek Radziecki w czerwcu 1941 r., Kożedub był w zupełnie innej sytuacji niż piloci starsi odeń o raptem kilka lat. Najpierw lotnicy Ci odczuli na sobie bardzo boleśnie bezlitosne stalinowskie czystki w radzieckich siłach zbrojnych, a potem przyszło im uczestniczyć w desperackich walkach toczonych przez Armię Czerwoną przeciwko Niemcom w latach 1941 - 1942, gdy lotnictwo radzieckie ponosiło ciężkie straty w walkach przeciwko niemieckiemu lotnictwu wojskowemu. Luftwaffe miała wszelkie powody by odnosić sukcesy. Lotnicy niemieccy zaatakowali z zaskoczenia, samoloty radzieckie były rozlokowane na lotniskach praktycznie bez żadnego maskowania, a w wielu jednostkach wydawano sprzeczne rozkazy. Doszło też do załamania się morale części lotników, którzy postanowili czym prędzej wyjść spod uderzenia. I niektórzy wychodzili spod uderzenia na dystansie kilkuset kilometrów - i to pierwszego dnia. W tych warunkach Armia Czerwona i lotnictwo radzieckie ponosiły ciężkie straty wycofując się aż pod Moskwę. Tymczasem Kożdedub szkolił młodych pilotów, którzy trafiali na front i często, krótko potem kończyli swoją karierę. Jednocześnie w radzieckim lotnictwie wojskowym nastąpił pewien proces polegający na usuwaniu z jednostek bojowych samolotów wprowadzonych na krótko przed wybuchem wojny - mowa głównie o myśliwcach Jak-1, które zostały zastąpione przez Jaki-1b i Jaki-9, które były znacznie lepsze, ale także o nowych odmianach myśliwca opracowanego przez Ławoczkina. Miejsce niezbyt udanego ŁaGG-3 w jednostkach bojowych zaczęły zajmować samoloty Ła-5, które okazały się znacznie lepsze.
W materiale wykorzystano fragmenty nagrań z kanałów:
/ @sakemonogatari
/ @raben3721
/ @taffinexile
/ @jorgehfj
Jestem także tu:
odysee.com/@Ba...
Zapraszam do wspierania kanału:
Wirtualna kawa buycoffee.to/b...
Patronite:
patronite.pl/B...
#lotnictwo #samoloty #history #historia #fighter #ww2 #military #airforce #sovietunion
7 сен 2024
