Czy światy w RPG powinny mieć białe plamy? 

Wydaje mi się, że najciekawszym przykładem z Blades in the Dark nie jest lakoniczny opis duchów, a świadome wykorzystanie "białych plam" w założeniach i mechanice systemu poprzez retrospekcje. Cała koncepcja jest w sumie kluczowa dla rozgrywki w Ostrzach. Warto zaznaczyć, że o uzupełnieniu tych mechanicznie stworzonych pustych miejsc nie decyduje MG a gracze, którzy mogą odwoływać się do wydarzeń sprzed rozpoczęcia skoku. Innym interesującym przykładem może być erpeg o nazwie Nibiru. W jego przypadku postacie graczy zaczynają z amnezją. To w zasadzie dość spora "biała plama". Ciekawy temat. Dzięki za film.

Całkiem ciekawe rozważania teoretyczne, ale chyba wolałbym większy nacisk na praktykę. Tutaj też trochę było, ale trzeba to wyłuskiwać.

A mi się podobała bardziej teoretyczna natura rozważań. Aktualnie piszę grę osadzoną w kulturze klasycznej i dyskusje tego rodzaju bywają bardzo pomocne w uświadamianiu sobie pewnych prawideł rpgowych! Zwłaszcza operując w kulturze, jak sami wspomnieliscie, niepopularnej dzisiaj (jeszcze!) przy stołach!

w największej ogólności idąc za argumentacją fenomenologów wszystko, co dzieje się w ramach gier RPG, będzie zawsze posiadało jakieś białe plamy, to jest miejsca niedookreślenia, które będą podlegały konkretyzacji przez graczy przy stole albo podczas prepu i tak jedne staną się kanoniczną częścią tego empirycznego podkładu pod przedmiot intencjonalny, jakim będzie sesja RPG, czy świat kampanii, a inne pozostaną jako indywidualne, może nawet nigdy niezwerbalizowane przedstawienia graczy, którzy w danej sesji partycypują, (co też przy okazji mi przypomniało, że w podcascie o filozofii i RPG powiedziane było, że tak samo jak nikt nie myśli, że gotuje podczas oglądania Makłowicza, tak podczas oglądania nagrania sesji nie powinno się myśleć, że gra się w RPG i tutaj myślę, że zachodzi jednak dysanalogia, i w tym kontekście bliżej (takiej oglądanej) sesji RPG raczej jest do np. do słuchowiska radiowego, gdzie następują te miejsca niedookreślenia i słuchacz je wypełnia, w przypadku, jeżeli nagranie nie ma wyciętych rzutów, wyników itp. to dalej nie powiedziałbym, że ten człowiek grał, ale jednak w jakiś sposób partycypował w tej materii gier RPG, aczkolwiek tutaj potrzebne byłoby dużo więcej rozważań nad grami RPG jako przedmiotami intencjonalnymi właśnie)

Gygax zalecał, by dobrze opisać na start region, który traktujemy jako "domyślny do inicjacji". Resztę tylko pobieżnie i wraz z czasem rozwijać. Greenwood podobnie - rozpoczął od Krainy Dolin (a zwłaszcza Cienistej Doliny) zaś reszta była tylko szczątkowo. Antyczne artefakty to np. z cywilizacji netherilskiej, i dopiero po latach opisał czym ten Netheril był. A nie wszystko na raz.

-> 1:26:41 Czy czymś najbardziej zbliżonym (przy aktualnych możliwościach technicznych) do tego wariantu z samej lewej strony skali nie byłoby granie z jakimś settingu bardzo mocno opartym na świecie rzeczywistym i maksymalne wspomaganie się wikipedią/googlemaps/archiwami prasy itd? Teoretycznie nasz świat jest aktualnie całkiem nieźle opisany, a uzyskiwanie bardziej dokładnych informacji jest często tylko kwestią determinacji :)

Mam podobne zdanie do Ifryta. Trochę odwrócił bym proporcje teorii do praktyki. Początek to zupełne lanie wody. Potem jest cześć wartościowa. Znów lanie wody i interesujące umiejscowienie tej osi z pięcioma punktami. Ja pewnie dałbym tych punktów 7 wiedząc z poprzedzającej dyskusji, że skrajne dwa raczej nikogo nie interesują. W swoich preferencjach jestem blisko podejścia Mateusza. Obecnie prowadzę pierwszą kampanię gdzie większość rzeczy określam na podstawie rzutu kością czy to z tabeli losowej czy rzutu na reakcję czy też x/6. Podoba mi się idea przygotowywania miejsca przygód i luźnego określania szerokiego otoczenia. Dlatego dobrze prowadzi mi się Forbidden Lands, gdzie całość kampanii jest w jednym podręczniku B5 i opisuje cele i motywacje frakcji i NPCów zarówno na skali świata jak i poszczególnych Adventure Sight's. W moim prowadzeniu odnalazłem balans pomiędzy ilościa lore, a białymi przestrzeniami, które muszę uzupełnić samodzielnie. I wywalić w cholerę całość tego Warhammera, gdzie czuję overload poznawczy i presję o której wspomniał Maciek.

Zabawne, że mam zupełnie odwrotną tendencję niż Mateusz wyraził. Źle się czuję kiedy świat mi nie mówi: "stary religia działa tak", a "szczegóły co do magii są takie", a "król który sprowadził plagę szczurów", bo bez takich pytań czuję, że miejsce w którym gramy jest właśnie takie "dowolne". Mogę wsadzić je w dowolny świat i najwyżej zmieni kolor, a już zaprojektowanie tego miejsca to właśnie zabawa dla mnie jako MG i moich graczy (lub ich reinterpretacja jak przy prowadzeniu by nightów do wampira). W sensie rolą gry jest w dużej mierze powiedzieć mi "drogi mistrzu gry świat działa dokładnie tak, nie zostawiamy Ci tutaj miejsc na jakieś fikołki, możesz to różnie interpretować, ale co do zasady core jest znany" (dlatego bladesy dla mnie dają go za mało: o co chodzi z duchami? Jak doszło do tej całej apokalipsy? Kim jest Imperator? Jaka dokładnie struktura polityczna jest w ramach Imperium?) weź tu bez odpowiedzi na te pytania zbuduj wiarygodną postać z własnymi poglądami politycznymi, filozoficznymi, religijnymi kiedy cała ta sfera jest niedookreślona. Jasne możemy to zrobić na 8 godzinnej sesji 0, ale trochę wtedy płacenie gelda za wybrakowany pod tym względem produkt wydaje mi się bez sensu. Po co nam ten świat skoro wszystko dookoła to tylko makiety, a postać nie może w nim zaistnieć?

57:57

Szkoda, że tak przykleiliście się do Ostrzy i niszowego Gothica. Można było wspomnieć więcej o innych grach zostawiających białe plamy, a wręcz będących białymi plamami, jak Into the Odd czy Mork Borg. Albo settingami silnie dookreślonymi jak Conan. Tak czy inaczej, zawsze miło posłuchać Waszych dyskusji.

Pozdrawiam serdecznie i życzę powodzenia

tak

Lubię settingi z białymi plamami, ale tutaj dużą przewagę siłową mają settingi podparte historycznymi lub chociaż popkulturowymi inspiracjami. Nomen omen Warhammer na naszym podwórku taki jest jeśli wyjdziemy poza Imperium, które jest tak przeorane, że trudno tam o własne kreacje. No, ale WFRP nie jest tu najlepszym przykładem - np. World of Thennla do RQ6/Mythras, który jest antycznym światem epoki brązu i żelaza. Generalnie w przypadku settingów kupowanych to im bardziej abstrakcyjny i unikalny setting jest tym gorzej się w niego wkręcić jeśli ma dużo białych plam i niedookreśleń. Dużo łatwiej odnaleźć się w krainie opisanej jako "pre-islamska kraina Baśni 1000 i 1 Nocy, w której władzę sprawuje konklawe czarnoksiężników, a głównym źródłem dochodu jest niewolnictwo" niż rysować setting z dużymi białymi plamami, ale bez odniesień do popkultury czy historii. To mówię nie tylko o MG, ale też o graczach, którzy chcieliby światotworzyć w takich settingach i wepchnąć tam pasujące tematycznie organizacje, które będą powiązane z ich postaciami. W takiej pre-islamskiej Arabii wiesz, że bardziej do świata będzie pasował sehir Yassir al-Wazir niż Sir Roland. Ramy są nakreślone i łatwiej o osiągnięcie spójnej koncepcji świata i postaci między uczestnikami sesji.