@@bronisawkaczynski3441 pewnie od środowiska zależy, masa moich koleżanek gra, dodatkowo jak patrzę w social mediach to też widzę wiele kobitek które grają. Oczywiście nie liczę tutaj osób które grają w jakieś kulki na telefonie, bo wtedy to pewnie 99% by bab było gejmerkami (w tym moja mama) :D
Jako wieloletnia graczka dziękuję Ci za ten film! Gry towarzyszyły mi całe życie i mam identyczne przemyślenia co do ich przewagi nad filmami właśnie dzięki interaktywności. Nie umiem poczuć takich emocji ani więzi z bohaterem w przypadku filmu albo książki. To jedynie bierny odbiór, brakuje poczucia sprawczości, zaangażowania w wydarzenia. Dorzucasz cegiełkę do postrzegania gier przez społeczeństwo jako formę SZTUKI, nie tylko bezsensowny zapychacz czasu. Mam jednak zastrzeżenia co do podanych na początku statystyk. Takie badania nie odróżniają "prawdziwych" graczy z pasją od niedzielnych graczy, którzy lubią sobie popykać podczas jazdy autobusem w Wiejskie Źycie i Candy Crush. Zostają tu wrzuceni do jednego worka fascynaci i kobitki w średnim wieku pogrywające od czasu do czasu w gierki mobilne. Tworzą się olbrzymie liczby? Tworzą. Proporcja ilości mężczyzn i kobiet wydaje się być zaskakująca? Owszem. Ale wystarczy wejść na grupy gamingowe na Facebooku, żeby przekonać się, że większość ich członków to faceci. Trzeba by zróżnicować graczy preferujących ambitniejsze produkcje, takie jak choćby przedstawione w tym materiale i osoby, które poprzestają na prostych niewymagających grach typu Pou. Wtedy można publikować wiarygodne statystyki. Takie jest moje zdanie ☺
Outer Wilds… Oh, Outer Wilds… Próbuje przekonać swoją babcię do gier wideo, by nie skończyła jak zombie przed telewizorem. Idzie opornie - ale widać postępy i nawarstwiające się zainteresowanie. Zadanie to wymaga cierpliwości i wyrozumiałości (głw wobec devów, którzy często olewają możliwość zwiększenia rozmiaru czcionki).
U mnie tak było z Zeldą Botw. Zawsze coś tam grałem - za dzieciaka to nawet bardzo dużo. W 2022 postanowiłem zainstalować sobie botw. Od tamtej pory jestem graczem. Wszystko w tej grze jest genialne. Design, grywalność, mechanika broni i zdobywanie doświadczenia w walce z potworami. Szkoda, że Zelda jest tak mało popularna w PL. Gdy skończyłem Breath of the wild - które miało premierę w 2017 ale dla mnie było odkryciem to w maju 2023 była już premiera kolejnej części tego samego świata, Tears of the kingdom (kontynuacja). W skrócie - obydwie gry są przepiękne i urwały mi dupę.
O tym, że gry są głupie bezmyślne itd. mówią głównie Janusze siedzący z piwskiem na kanapie i rechoczący z kabaretu "bo chlop się za babę przebrał". Druga grupą krytykujaca gry sa Grażyny namiętnie oglądające telenowele i paradokumenty "bo tam jest pokazane samo życie". Nie zapominajmy oczywiście o moherach, którzy w ogóle nie rozumieją otaczającego ich świata ale do krytykowania są pierwsi "bo tak kościół mówi".
Czy odrazu marnowanie ?Moim zdaniem jak już marnowaniem czasu można nazwać granie w gry kompetytywne "pocąc się",grając w nie cały czas a jeżeli raz na jakiś czas wejdziesz sobie z ziomkami na jakiegoś cs'a (czy tam inne gry) grając 4fun jest naprawdę fajne
Nie zgodze sie. Multi to rzucanie sobie wyzwania kto jest lepszy, rywalizacja na wielu płaszczyznach od refleksu, po wiedzę czy spryt. Natomiast singlówki traktuje jako forme interaktywnego filmu z ktorego mogę wyniesc jakiś morał, wniosek. Posiedziec i porozmyslac na jakis temat. Obie formy gier sa fajne tylko dzialaja na innych plaszczyznach. Miej głowę otwartą panie kolego
Niesamowity jest ten kanał, czuje że wraz z Kacprem Pitala tworzycie literalnie mój świat i moje zainteresowania. Content który tworzysz uderza totalnie w moje pytania, które zadawałem sobie przez zycie, i to jest epickie. Cudownie się was ogląda, pozdrawiam najserdeczniej
"widzę ludzi, ale nie widzę człowieczeństwa. Każdy jest kimś ale nikt nie chce być sobą" - cytat umieszczony w jednej grze. Sedno sprawy nie jest czy gry są dobre czy złe - sednem jest czy coś z nich mądrego i dobrego da się wyciągnąć czy tylko zabiciem czasu lub ucieczka przed życiem w świat wirtualny. Tylko że tego tokiem myślenia można to samo powiedzieć o literaturze, muzyce, filmie i wszelkiego rodzaju sztuce. Więc jeśli ktoś ogólnikowo mówi że gry to bzdury i strata czasu to nie wie o czym mówi. Są Gry i gierki, są gry co potrafią wzbogacić życie i dać wiedzę i jest pełno co nic nie wnoszą i szkodzą. Ważne też mieć szacunek do osób starszych co mówią że tracisz czas na gry bo mogą mieć rację nawet wtedy gdy nie mają bo widzą że więcej czasu oddajesz grze niż na relacje z żywymi ludźmi. Osobiście uważam że seriale robią większą szkodę ludzkości niż gry, teraz jak to pisze przebywa z dwoma osobami mającymi słuchawki w uszach oglądających swe seriale, jak by nie można było razem coś zobaczyć lub porozmawiać a gdybym zaczął temat gier spojrzeli by na mnie jak na głupca, lepiej wielu osobom gadać na blachę tematy , oglądając słabe seriale i narzekać niż na jakiś poważniejszy temat. Też nie szufladkuje że wszystkie seriale są źle bo i tu coś dobrego się znajdzie. Gry mają też misje budowania społeczeństwa jeśli dobrze zostaną zrozumiane. A co do Twojego filmiku mam pewne spostrzeżenie typu że wiele osób co nie gra gry nie cierpi wątków bajek, mitów gier typu strzelanki lub przygodówki choćby niewiadomo jak doskonale zostały zrobione a z kolei gry typowo fabularne których nie umieściłeś w Twym filmiku bardziej mogą nakłonić do zmiany podejścia do gier tych co nie lubią gier, gry które doskonale pokazują relacje międzyludzkie ba nawet nie raz lepiej niż filmy fabularne. W takich grach może być większy przekaz nieraz niż czcze gadanie naprawdę wielu mądrych głów.
Zdarzyło mi się kiedyś zagrać w gry, pomyślałem - fajne. Ponad dwadzieścia tysięcy godzin grania później, czyli dziś, pomyślałem - będę wysyłał ten film ludziom, którzy nie potrafią zrozumieć, jak wiele to wniosło do mojego życia. A nie poruszyłeś w filmie nawet połowy tego, co gry wniosły w moje życia. I tak, z całego serca - kłaniam się i dziękuję za taki film, przyznam - poryczałem się. I do wszystkich graczy - łączmy się, nie ważne na czym gracie, w co gracie i jak gracie. Łączmy się ponad wszelkie podziały.
Bardzo ciekawy film! Należę właśnie do tej grupy graczy ~30 lat. Pierwsza moja konsola to PSX (u innych znajomych grałem na commodore, amiga, NES itd.), potem przesiadka na PC i pierwsze gry online CS, Tibia, Warcraft... Nauczyłem się angielskiego grając w WoWa i tłumacząc sobie questy, szukając słówek w słowniku. Gry mega mnie ukształtowały, super to wytłumaczyłeś z przeżywaniem np. strachu czy stawiania wyzwań. Nie wyobrażam sobie siedzieć przed TV i chłonąć informacje czy fabułę seriali bezmyślnie. Po latach widać gołym okiem różnicę w zachowaniu i decyzyjności miedzy ludźmi grającymi vs niegrającymi. Ci niegrający często nie mają własnego zdania i ulegają sugestii.
Strata czasu są media społecznościowe i tv dla tego od lat nie oglądam i nie używam natomiast grać gram od małego i dziś w wieku 45 lat nadal to sprawia mi fun😊
Bardzo mi się spodobało że wspominasz o H. Miyazakim - zakochałem się w jego grach. Eksploracją w nich to największa przyjemność, bo on i jego zespół mają niesamowitą wyobraźnię. Poza tym jak zawsze pomysłowy montaż 👏
Marcin, jeżeli miałbym Ci polecić jedną i jedyną grę to byłby to Red Dead Redemption 2. Gwarantuje, że żadna inna gra nie zrobi na Tobie takiego wrażenia. Ten żywy świat, grafika, postacie i powolna historia jest czymś co zostanie ze mną już na zawsze. To nie gra, to doświadczenie i mówię to z pełnym przekonaniem grając aktywnie od ponad 25 lat 😊
@@MassiRPM Można i wygląda całkiem nieźle. RDR2 to arcydzieło. A jak grać dobrze i tanio to można wybrać Xbox Series S albo Geforce Now na Google TV i dokupić pada :)
@@MieciuAutokarski Muszę rozkminić GeForce Now, ciekawe jakie to są koszta. Mam fajny tv z Google TV jako system. Internet 200Mbps i ping około 9ms, takie parametry przynajmniej na telefonie speed test wychodzą
@@MassiRPMdobrze byłoby mieć do tego swiatlowod ale 200 Mbps powinno też dać radę. Zdaje się że pierwszy miesiąc jest geforce now za darmo. A przynajmniej kiedyś był
Pomyślałam, że chciałabym, abyś prowadził jakieś zajęcia na studiach. Myślę, że to byłoby interesujące, niezależnie od tematu. Chce się więcej takich ludzi💔
Kiedyś dużo grałem, co jakiś czas wracam, gram dużo a potem z trudem to rzucam na długo. Zgadzam się z tymi emocjami są wyjątkowe i żadne inne medium ich nie dostarczy. Pamiętam do dzisiaj wiele wyjątkowych sytuacji wykreowanych przez gry. Pamiętam prawdziwy gniew kiedy moim zawodnicy dostawali czerwone kartki w kluczowych momentach w football manadzerze. Przeżyłem namiastkę tego co przeżywa Jose Mourinhnio. W końcu udało mi się wygrać Ligę Mistrzów. I wtedy zdałem sobie sprawę że tak naprawdę nie umiem jej wygrać tylko jestem jednym z tysiecy którzy ja dzisiaj wygrali na komputerze. I na szczęście przestałem grać :). Powiedziałeś kluczowe zdanie, że w prawdziwym życiu trzeba się bardziej postarać. I tak jest. Ryzyko gier jest takie że to ci wystarczy co zaprojektowali dla Ciebie inni i nie przeżyjesz nic innego bo nie będziesz się umieć ponosić wysylilku który jest potrzebny w prawdziwym życiu.
Mam 40 lat i zawsze grałem w gry. Może z kilku letnią przerwą w czasie studiów kiedy były lepsze rzeczy do roboty. Teraz grając w gry wybieram tylko takie które wiem że mnie rozwiną i nawet pomogą w życiu realnym. Gry historyczne jak serie Assassin Creed, po każdej sesji zaczytuje się w wikipedii o miejsach które zwiedziłem w grze. Gry taktyczne i strategiczne jak seria Total War, gdzie czuje że mózg paruje. Albo gry z naprawdę dobrą fabuła jak Mass Effect czy Wiedzmin, ktore inspirują do przeczytania nowych książek i rozwiną wyobraznie. Tylko takie gry maja sens. Bo sądzę że granie dla samego odmóżdzenia w powtarzalne gry to naprawdę strata czasu.
No to swietna wiadomosc, gratuluje 💪 U mnie tez niezle! Od 3,5 miesiaca tylko jeden tydzien odpuscilem ze wzgledu na pogode (i juz dwa razy 10km przebieglem)
Bardzo interesujący i w pewien sposób poruszający mnie film. Mimo, że przez ostatnie lata praktycznie zaprzestałem grania (z wyjątkiem serii Guitar Hero) to wróciłeś mi teraz wiele bardzo pozytywnych wspomnień. Jako dzieciak jeszcze w latach 90. pamiętam swoje pierwsze poczynania w świecie gier; klasyki pokroju Mario czy Contra. Te kartridże 1000in1, na których tytuły dublowały się. Piękne, beztroskie czasy, które obecnie nie są do odtworzenia w najmniejszym stopniu. Mnie również wciągnął BF 3, setki godzin - głównie w trybie podboju. Trochę wcześniej pierwsze części CoD na multi ze znajomymi i często 8-10h sesje z przerwami na posiłek. Z tego, co pamiętam to otwarty świat najbardziej urzekł mnie w Skyrim. Super klimat miała ta gra. Może jeszcze dam się kiedyś porwać w ten wirtualny świat ^^
Piszę to przed obejrzeniem. Moim zdaniem gry mają swoje plusy, mogą być ciekawą formą spędzania wolnego czasu, rozwijają pewne umiejętności itd., jednak jeżeli gramy w gry bardzo często i długo, to koniec końców tracimy czas i możemy się od nich uzależnić. Koniec końców nie wnoszą one zbyt wiele do naszego życia. Tak więc ogólnie gry są spoko jeżeli się z nimi nie przesadza i traktuje jako przyjemność, rozrywkę. Edit: z tą niewielką przewagą kobiet to może wynikać z tego, że kobiety może i często są graczami w tym sensie że zdarza im się w cośtam pograć, ale prawdopodobnie spędzają na tym znacznie mniej czasu niż mężczyźni, stąd każdemu się wydaje że mężczyźni to znaczna większość graczy. Ale to też zależy jak te dane były zbierane.
Świetny materiał! Podchodzę podobnie do gier. Mam mało wolnego czasu tylko dla siebie z racji posiadania dwójki małych dzieci i masy pasji górsko podróżniczych. Jednak jeżeli mam wolny wieczór to zdecydowanie bardziej niż coś obejrzeć wolę zagrać w jakąś grę z ciekawą narracją, wizją artystyczną, mechanikami i muzyką. Ostatnimi czasy Elden Ring zrobił na mnie duże wrażenie, właśnie przez wizję artystyczną, nastrój i mechaniki. Aktualnie męczę Baldur's Gate 3 ;) Z racji braku czasu przejście takiej gry zajmuje mi cały rok i ukończenie każdej z nich daje dużo radości. Pozdrawiam.
Jak będzie okazja to spróbuję obejrzeć Twój film z rodzicielką. Między graczami, a nie-graczami jest bardzo duża przepaść, gdzie nawet czasami gracze różnych gatunków nie rozumieją tych drugich. Gry są bardzo osobistym doświadczeniem. Każdy kolejny poziom sztuki jaki wymieniłeś, wymaga od odbiorcy kolejnych umiejętności. Żeby czytać/słuchać trzeba umieć czytać/mówić. Do słuchania śpiewu rozróżniać tony, a do muzyki czuć rytm, tempo. W teatrze trzeba być świadomym, żeby nie przeszkadzać aktorom w odgrywaniu roli, a podczas oglądania filmu, że co pokazuje ekran to tylko dzieło fikcyjne. Te umiejętności wydają się oczywiste, ale to tylko dlatego, że są już głęboko zakorzenione w społeczeństwie. Pokolenie obecnych 50-latków dorastało w świecie, gdzie gry były niszową formą rozrywki, a nie największą branżą na rynku rozrywki. Jak ktoś nie miał kółka znajomych graczy, to raczej cały rozwój branży go ominął. W grach trzeba jeszcze umieć obsługiwać komputer/konsolę, ogarniać schemat sterowania postacią i do tego, tak jak wspomniałeś, równeż okazjonalnie wygrywać. Gry są co raz bardziej przystępne, przez co przestają być medium dla nerdów. No i w każdej z tych form sztuki trzeba jeszcze poczuć, że wizja twórcy z nami rezonuje, bo inaczej nici z immersji, a poczucie tej również jest umiejętnością, której trzeba się nauczyć - podobnie jak w przypadku horroru. Osobiście kiedyś nie umiałem oglądać tych filmów, bo zamieniałem każdą scenę w komedię, zapewne taki mechanizm obronny. Gry absolutnie nie wchodziły w grę (heh), ponieważ w gry potrafiłem grać od dziecka - więc i strach byłby tam intuicyjny. W skrócie: wciągnięcie w gry nie-gracza, jest bardzo trudnym zadaniem. Film po prostu puszczasz i czekasz godzinę-dwie. Gra wymaga zaangażowania i chęci zrozumienia nieznanego medium przez nie-gracza, a wszyscy wiemy jak ciężko jest zrozumieć fenomen utworu muzycznego leżącego poza naszym dotychczasowym gustem.
Jeden z najlepszych filmów na polskim yt. Oglądam Cię już jakiś czas i zasługujesz na co najmniej 10 razy większe wyświetlenia. Nie ma drugiego takiego kanału. A Outer Wilds to faktycznie dzieło sztuki
Świetny materiał!! Montaż, pomysł, narracja, przekaz. Twój głos na słuchawkach brzmi ekstra, czuć tutaj zaangażowanie. Sam jestem graczem i zgadzam się z Tobą. Jeden z lepszych kanałów jaki ostatnio odkryłem, dziękuje za Twoja pracę.
Oh, miałem ciary na plecach kiedy wszedł soundtrack z Outer Wilds. Ograłem wiele tytułów ale żadna fabuła nie wywołała u mnie takich emocji jak ta opowieść. gra stoi u mnie na podium i od premiery nic nie jest w stanie jej przebić. Jednocześnie jej nienawidzę, Bo nie mogę o niej zapomnieć, a przeszedłbym ją kolejny raz.
Miłe zaskoczenie w ten wtorkowy wieczór. Grałem za dzieciaka w Heroes 3, uwielbiam światy Miyazakiego, a kooperacja z innymi to chyba moja ulubiona forma spędzania czasu w tym medium. Przyznaję się też, że uciekałem do wirtualnego świata, kiedy było źle. Siedziałem zbyt długo, zdarzało się izolować. Nie żałuję jednak ani godziny. Nawet, kiedy deszcz nie padał :)
23:50 jeśli puściłeś piękną muzykę z Hollow Knight'a, to dlaczego też nie pokazałeś samej gry? To też piękna gra, która jest wymagająca i ma ciekawą historię. Historia o upadku cywilizacji, a my odkrywamy to wszystko już po upadku. Ale trzeba zagłębić się mocno, żeby ją dobrze zrozumieć. Materiał genialny i świetnie pokazujący o co tak naprawdę chodzi. Ja też nie rozumiem, jak ktoś może nazywać gry marnowaniem czasu a później siedzieć kilka godzin przed telewizorem albo w mediach społecznościowych.
Nie grałem w życiu wiele, teraz nie gram w ogóle od lat, ale jak już do tego dochodziło to totalnie czułem to o czym mówisz! Beztroskie zatracenie się w wykreowanym przez twórców świecie, na dodatek z kumplami, to niesamowita sprawa. Zawsze wydawało mi się, że to głupie - ale ten film zmienił właśnie moje zdanie. Piękne wspomnienia!
Dziękuję bardzo za film. Zwłaszcza, że dotyczy tak bliskiego mi tematu. Im jestem starszy, tym więcej gram i tym bardziej doceniam różne niuanse gier. Coraz bardziej też staram się zamykać z tym przeżyciem. A tu dostałem tak piękne przypomnienie, że wcale tak nie trzeba. Btw, polecam teksty Jespera Juula, zwłaszcza krótką, ale bardzo dobrą "Sztukę przegrywania"
Udostępniłem swoim znajomym Twój film, trafiłem na Ciebie niedawno. Film o muzyce był świetny. Myśląc teraz co w Tobie lubię, chyba wiem. "Blade runnerową" wrażliwość.
Cześć i chwała algorytmowi, że trafiłem na ten kanał. Dojrzały wideoesejistyczny materiał. Ciągle brakuje tego na polskim YT. Zasubskrybowałem i z ciekawością obejrze starsze materiały. Jednakże nie byłbym sobą gdybym do misy miodu nie dodał kropli goryczy w postaci jakiejś krytyki. Panie Marcinie. Proszę umieszczać źródła materiałów wideo które Pan wykorzystuje. Ja jestem w stanie np. rozpoznać, że ostatni gameplay z Call of Duty pochodzi z kanału jackfrags. To jednak nie powinna być kwestia dobrzego oka lub ucha a dokładność twórcy. Dlatego prosiłbym o zaznaczanie w takich wypadkach skąd pochodzi owy materiał poglądowy, jeżeli nie jest na przykład, własną, nagraną rozgrywką. Pomimo to, życzę powodzenia w dalszej pracy nad kanałem
Ciekawe jest że z jakiegoś powodu spora cześć społeczeństwa uznaje że odpoczynek to strata czasu mówiac to przed telewizorem w którym lecą np. trudne sprawy
Ściągnales mnie na kanał filmem o teori muzyki, rzadko coś komentuje na YT ale widzę że ten film nie ma za dużo wyświetleń. Piszę więc ten komentarz żeby cie poinformować drogi autorze, że bardzo podoba mi się twoja twórczość, co uświadomiłem sobie w momencie gdy odkryłem, że autor tego filmu to ten sam autor co filmu o muzyce. Mam nadzieję, że ten skromny komentarz w jakiś sposób wyrazi moją wdzięczność za treści jakie publikujesz. Chociaż pewnie gdyby nie algorytm RU-vid nigdy bym tu nie trafił...
Zazdroszczę ci że granie w gry jest dla ciebie ciekawe bo ja z tego wyrosłem już ostatnio kupiłem Spidermana 2 na premierę i nawet nie zrobiłem w nim 5 godzin xd
Ciesze się że jak na rok 2024, to mimo to bardzo dużo nowych osób interesuje się prowadzeniem tych YouTubów, i czasem małe kanały potrafią 20x lepszą treść zmieścić w filmie niż nie jeden teraz większy Twórca. Nie mówiąc oczywiście o regularności Bardzo mi się to podoba :)
Ja w gry zawsze grałem dla dwóch, żeczy żeby się wyżyć na tle "skilowym"(czyli żeby poczuć że po prostu potrafię w to grać, mimo tego że to trudne) oraz żeby poczuć... Nie to tylko tyle.
4:20 pierwsze pokolenie które zaczęło grać to pokolenie końca lat 70 i początek 80 😉 Gracze z tego co zauważyłem po rodzinie czy znajomych są bardziej analityczni. Inaczej podchodzą do życia.
Z tych 3 mld bardzo duża część to gracz niedzielny typy candy crush, stąd też podział na płci nie jest bardzo zaskakujący. Gry ambitnej typu life is strange czy detroid become human nie tknie gracz mobilny, ponadto duża część rynku to właśnie chiński rynek gier mobilnych, on generuje najwięcej przychodów w grach typu gacha, czyli ukryte kasyno i klikery
Jako pasjonat gier muszę jednak powiedzieć, że obecne gry nie idą jakość, a w pierwszej kolejności liczy się zarobek. Gry sportowe są pełne mechanik manipulujących, by gracza skłonić do mikropłatności, by myślał, że potrzebuje płatnych ulepszeń. W ostatnich latach tylko Wiesiek, Ghost of tsushima i horizon zero dawn sprawiły, że zapomniałem o całym świecie. Po dziś dzień żadna gra nie dorównuje gothicowi! Na rynku jest mnóstwo gniotu kiepsko wykończonego gdzie jedynym atutem jest tylko grafika, a gdzie fabuła i dobra historia schodzi na dalszy plan.
Jestem gamerem od lat 80-tych. Ostatnie 15 lat to kariera i rodzina. Z zazdrością czasem patrzę na kolegów kawalerów albo rozwodników. Ehhh chciałbym pograć, ale czasu zawsze brak😢
Są 3 typy gier, które mogą się zazębiać: Sztuka Rozrywka Produkt Obecnie wiele gier AAA to głównie produkty do wytworzenie zysku dla inwestorów. Większość gier to głównie rozrywka, która najpewniej nic nie wniesie do życia lub proporcjonalnie niewiele, wzgledem poświęconego czasu Dopiero później są gry jako sztuka, ale to gatunek prawie na wymarciu.
Gry sa ok ale jako dodatek. Wiele osób zastępuje nimi swoje życie bo nie mają możliwości działania. Po to właśnie obecnie używa się gry, seriale i inne media żeby głupie goje żyły fikcyjnymi sprawami które nie są w żaden sposób istotne. To coś jak takie lekki dragi.
Zacząłem grać w wielku 20 lat (5 lat temu) mieszkając z ziomkiem, który grał niemal całe życie. Zobaczyłem jak gra w wiedzmina, chwilę, niczym młodszy brat, oglądałem jak to wygląda i sam chciałem spróbować. Zakochałem się do reszty i tak już zostało.
Szkoda mi trochę tych ludzi co nigdy nie grali na playstation czy playstation 2itd I tych wspaniałych tytułów kture posiadają w bibliotece I tego klimatu I przygody.Gry to pasja I hobby szkoda że wielu ludzi tego nie rozumie
Nigdy nie zrozumiem hipokryzji ludzi, mówiących, że gry to strata czasu, podczas gdy sami bingują filmy i seriale, przecież to praktycznie to samo. Oprócz tego, że grając potrzeba większego skupienia i zaangażowania. Ale faktycznie, ktoś usłyszy, że grasz w gry to spojrzenie z góry, jakie to „dziecinne” i „bezsensowne” chyba mając w głowie gry typu Mario czy coś.
Przed te wszystkie lata swojego życia człowiek oswaja się z tym co ma wokół siebie i zwyczajnie przestaje to doceniać. To samo jest zarówno z filmem, książka czy grą. Pamiętam czasy kiedy gra potrafiła pochłonąć mnie na długie dni i godziny. Dzisiaj mam trudność żeby spędzić z nią chociaż 30 minut. Nie mówię tu o popularnych FPS ale o pełnowartościowych tytułach jak Dead Space, Wiedźmin czy wspomniana Subnautica. Wiem, że to wartościowe dzieła ale nie umiem im poświęcić takiej uwagi jak dawniej. Czy to wynik przesycenia rynku, spłycenia doświadczeń, a moze po prostu nie potrafimy już doceniać takich rzeczy. Wiem jedno, Twój film zachęcił mnie aby zrewolucjonizować podejście do gier wideo i raz jeszcze w swoim życiu spojrzeć na nie jak wtedy kiedy miałem 15 lat.
Wszystko jest teraz na chwilę, na szybko. Do tego zalew contentu, który nie jest dla nas idealny (a może być! więc lepiej przewiń następnego tiktoka, może trafi się jakaś perełka, o której zapomnisz za kolejne 12 sekund). Kiedyś gra, nawet jak kiepska to musiała się podobać, bo nie było alternatywy. Albo by nie poszło, albo nie można dostać, albo po prostu nikt nie zrobił lepszej. Teraz zawsze można spędzić lepiej czas, przez co marnujemy go na krążenie po zawartości, szukając natychmiastowego zaspokojenia. A dobre dzieła wymagają niestety poświęcenia im dużej ilości czasu. A to doprowadziło mnie do punktu, w którym uznałem że najdłuższą grą w jaką mogę zagrać jest moje życie - i tam mam nadzieję, że będzie najlepsze zakończenie jakie było mi dane doświadczyć. Też ciężko mi wciągnąć się w jakąś dobrą grę, ale jak mi się uda, to zawsze jest tego warte. Przynajmniej nie marnuję już setek godzin na online-owe FPSy.
