ile zarabiam, czy chcę mieć dzieci i czy przyjmuję pacjentów? 

jesteś inteligentną dziewczyną

@@Noname55625 Dziękuje bardzo🥰

Czuję to samo, kiedyś miałam podobnie, aktualnie wkurza mnie, gdy jakiś mój rozmówca wmawia mi, że jeszcze NA PEWNO mi się odmieni. Że swoje to co innego itp. blablabla😕😕😕

@@mmagdalenaf No to jest smutne strasznie, ale jakbyś Ty się zapytała czy ktoś może nie żałuje dziecka to by się zesrali XDD a to tez się zdarza. Sama czytałam książkę o żałowaniu macierzyństwa i bardzo mi ta książka otwarła oczy i pomogła zrozumieć, że nie chciałabym tak skończyć ze względu na swoje pewne zachowania i cechy. Dziecko by na to po prostu nie zasługiwało i ja też.

​@@mmagdalenaf taaak... najgorsze są teksy typu "poznasz odpowiednia osobe, to na pewno się odmieni". Jestem w tym samym wieku i mam wrażenie, ze wciąż jestem traktowana jak gówniara, ktora jeszcze nic nie przeżyła i nie może mieć swojego zdania. A prawda jest taka, że szukam wiekszego mieszkania, żeby zrobić garderobe, nie pokój dziecka na przyszłość 😂. Tak samo z religia ... z początku była wojna o to, że nie chce chodzić do kościoła, teraz jest już ok, ale jak powiem, że jestem totalna ateistka, to oczywiście nie wiem o czym mówię, bo to trzeba rozróżnić kościół od wiary. Ale ja po prostu nie wierze. Wierze w nauke, nie religie

Zdecydowanie sie zgadzam

Tak!!!

O boże ja też xd

taaak

To ja mam podobny staż 😅 rozumiem też, że nie każdy chce na siebie wziąć tyle obowiązków i nieprzespane noce

to nie tak, bo życie pisze różne scenariusze. chcesz to nie masz, nie chcesz czegoś masz. kobieta jest łonem i staje się pełnią jak zostaje matką. ojciec to wymysł społeczeństwa, prywatność materialna musiała zostać zabezpieczona. każdy mąż jest zazdrosny o dziecko(...) źródła: 5a ewangelia tomasza z komentarzami OSHO i Vedanta OSHO. geny? yto wymysł jebanych amerykańskich naókowcuf. istota ludzka ma moc nad swoim RNA i DNA

Pomyślcie również o tym, że wasze realne lub potencjalne dzieci też będą miały problemy takie jak wy. Takie same rozterki, takie same myśli, tego samego mogą się obawiać. Problemów dzisiejszego świata jest masa, im lepiej ktoś je rozumie i poznał, tym bardziej one przytłaczają. Dzieciak kiedyś dorośnie i zostanie z tym finalnie zupełnie sam. Posiadanie dziecka to też niestety zdecydowanie za kogoś, skazanie go na ciężkie życie bez konsekwencji na własnej skórze. Pomijam okres wychoywania, bo to akurat konsekwencje dotykające rodzica.

O właśnie, też mnie nurtowało kto (i czy w ogóle) na tym gra ;)

bo z obcymi dziećmi tak jest, a własne się kocha i uważa że są slodkie

Również nie chce mieć dzieci a tekst "jeszcze zmienisz zdanie" to cudo, które też ciągle słyszę. Mam 27 lat

Również słyszałam takie zdanie, zwłaszcza z połączeniem "będziesz miała swoje to zmienisz zdanie"

@@delphi91 haha, to też! Ciekawe czego ludzie oczekują, że zrobię sobie dziecko, to MOŻE zmienię co do niego zdanie?

@@Chloe-ib1pt trzeba chyba najpierw albo zmienić zdanie albo zaryzykować, a osobiście się na to nie piszę:)

Mi też tak powtarzali i zaczynam zmieniać zdanie xD a generalnie nie cierpię przyznawać innym racji 😜 mam 29 lat, jeszcze dzieci nie mam ale już nie jestem taka na nie jak kiedyś i chciałabym zacząć się starać o dziecko za 2 lata. Oczywiście to tylko mój przypadek, każdy ma prawo do swoich decyzji 😊

Zdecydowanie wole ja jesc niż sprzatac Haha 🫶🏼😅 ale super, ze tyle ze mną jesteś 🫶🏼🫶🏼🫶🏼

@@PsychoLoszka dziękuje ci Ewa, że jesteś tu już tyle czasu i nie zawodzisz swoim kontentem, a przede wszystkim że postanowiłaś podzielić się tą bardziej intymną częścią swojego życia. spóźnionego wszystkiego najlepszego z okazji urodzin i gratuluje 200 tysięcy, bo zasługujesz na nie jak nikt inny 🎈

chyba nawet cera miala dosyc pizzy jesli dobrze pamietam.

Mówimy o tej drugiej najsłynniejszej Polce? 🤪

Nieee...Temat Karlrajn jest juz tak przemiety ze 🤮

​@@PsychoLoszkaNaruciak wyszedł z domu żeby o tym nagrać, więc uważam że to warty uwagi temat

Chodzi mi bardziej właśnie o reakcje ludzi, nie jakieś ploteczki czym zajęli się inni. W końcu druga najsłynniejsza Polka zasługuje na materiał 🫣

Niby temat przemielony. Kazdy wie i kazdy się domyśla. Jednak mnie ciekawi bardzo jak wypracować w sobie (wmówić) to fake it till you make it. Mozna to robic jak KaRoLaJn jednak z doświadczenia wiem ze może nieźle zboostowac nas pozytywnie. Coś o tym jak zacząć? Jak to wpływa na nas? Pozytywy/Negatywy. Tylko taka sugestia.

Rozumiem tak bardzo! 😅

nie moja droga, to byś teraz zadręczała się "czemu nie mam dzieci" ego jest sprytne.

Prezydetkamiastawarszawoloszka

Kwiatoloszka

Twoja praprababcia nie miała żadnej pewności, czy jej Tatarzy wsi nie spalą, czy plony wzejdo, czy chłop na suchoty nie zemrze a jednak stało się - żyjesz. Moja prababcia wycisnęła gówniaka w polu i wróciła do pracy, nawet nie uznawszy za stosowne się tym szczególnie chwalić. Nie było w historii czasów bardziej sprzyjających macierzyństwu. Nie chcesz, to nie ródź, Twoja sprawa - wiedz jednak, że obecna niepewność jutra jest niczym wobec tej, z którą borykały się minione pokolenia, toteż nie ma się co tłumaczyć. "Nie rodzę, bo nie chcę" i już.

​@@adamczajkowski2665z taką różnicą, że katastrofy klimatycznej i głodu na świecie i milionowych migracji możemy być pewni. Prababka mogła liczyć na to, że wojny nie będzie. Naszych potomków czeka na bank katastrofa.

Tez mam ADHD, dla mnie jest to spory argument przeciw posiadaniu dziecka :( i bardzo gratuluję i się cieszę, że dajesz radę! Ja po prostu sama siebie nie ogarniam, boję się że dziecko to bedzie dla mnie za duzo :(

Ogromny szacun! My osoby chore nie mamy żadnego wsparcia od tego państwa

W pełni się zgadzam. I choć moja rola ogranicza się jedynie do zapłodnienia i późniejszej opieki nad potomkiem, to również takowego mieć nie chciałem i nie chcę. Po prostu nie i tyle.

@@FlowerWhiskers111 czy ty właśnie nazwałeś ludzi którzy nie chcą mieć dzieci chorymi ????

@@poiskajas153 Jak komentarz wskazuje - mówię o osobach chorych i braku wsparcia od państwa dla nas

Ogólnie ludzie nie mają żadnych „instynktów”. To, co potocznie nazywa się „instynktem macierzyńskim”, to jest kulturowy konstrukt wynikający z niezrozumienia pojęcia „instynkt”. Naturalna jest dla nas natomiast potrzeba opieki, ale ją można realizować na wiele różnych sposobów, nie tylko poprzez opiekę nad dziećmi.

Z Twojej wypowiedzi wnioskuję, że masz w sobie dość wrażliwości i mądrości, aby tego błędu nie powtórzyć:)

Można też to zmienić praca nad sobą już jest plus że to widzisz co jest w rodzinie. Zmiany zależą od nas nieważne ile mamy dzieci.jasnw że dziecko to może pokazać dwojka też ale świadomość i zmiana w czynie nawyku domowego świadomie to siła która daje wiele. Ja mam syna a od małego wie jak włożyć rzeczy do pralki czy zmywarki a uczyłam go nie krzykiem a zabawą że robił to że mną. To jest super

Żeby zrozumieć kwestię faworyzowania jedno z dzieci czasem musi minąć sporo lat - i to występuje dość często. U ciebie to raczej była kwestia przypisania ról. Faworyzowanie jest jeszcze czymś innym (np. gdy jednemu dziecku zawsze jakoś umyka kara za złe zachowanie, zawsze się je tłumaczy z głupich zachowań itd.). Przypuszczam (i to podkreślam, bo może się mylę), że to często kwestia tego do kogo bardziej to faworyzowane dziecko jest podobne - jeśli do rodzica, który to robi - to jest i odpowiedz. Ja jestem z wieloletniej rodziny i bym tego nie zmieniła, to daje duży obszar obserwacji, ale też wsparcia, nawet jeśli ktoś nas wkurza gdy jesteśmy dzieciakami. Jestem z jedynakiem i on żałuje, że nie miał rodzeństwa.

czy moze ktos napisac o jakiego Adama chodzi?:D

@@magdavloggin Naruciak

Powodzenia!!!

​@@adrem2398 A dziękuję bardzo ❤

Czy napewno to była decyzja? 🤔

​@@oliwmp2426 no halo.. to, że siebie nie widzisz w roli matki, nie znaczy, że masz krzyczeć "Dzieci są złe, rodzicielstwo = niewolnictwo". I tak, rodzicielstwo MOŻE BYĆ zaplanowane.

@@stokrotka9405 No widzisz, dla ciebie obsrane pieluchy i zniszczone ciało to nic przy pozytywach, jakie niesie za sobą macierzyństwo - i to jest okej! Ale nie nazywaj mojego spojrzenia "płytkim". Po prostu ja widzę w tym więcej poważnych wad niż zalet i mam do tego prawo.

@@stokrotka9405 Podobnie jak autorka komentarza, nie zgadzam się z nazywaniem takiego podejścia "płytkim". Ty w posiadaniu dzieci widzisz rozwój małego człowieka i spełnianie się jako matka/ojciec, inni widzą pieluchy i nieprzespane noce. Proste.

@@stokrotka9405 Nie bardzo rozumiem, nad czym tu debatować, bo moja poprzednia wypowiedź była dość zwięzła. Zwyczajnie nie przemawiają do mnie argumenty, że patrzysz jak dziecko dorasta, spełniasz się jako rodzic, itd. Ja widzę brak czasu, spokoju, ciągłe nerwy, co nie trwa tydzień, a kilka(naście) lat. "Zastanawiam się, czy ludzkość taką samolubnością idzie w dobrą stronę" - no rzeczywiście, chęć zachowania dobrego stanu zdrowia i ładnego wyglądu jest takie samolubne.

@@user-rl7rm6wc8f Chęć zachowania dobrego stanu zdrowia jest dość samolubna, nie oszukujmy się xD To trochę tak jakbyś nie pomogła umierającej osobie na ulicy bo twoje zdrowie było najważniejsze wtedy, zresztą na starość (nawet bez dzieci) większość będzie mieć jakieś rozstępy albo inne defekty urody.

Ale świat jest przeludniony 😉 jest trend społeczny, który mówi, ze posiadanie dzieci to egoizm.

@patrickchinka nie, wbrew pozorom jest takich mało, serio. A może jestem na tyle selektywny, że odcinam się od toksycznych osobników.

szkoda że wiekszość nie ma takiego podejścia jak ty

Loszkowo Mazowieckie brzmi naprawdę godnie! 😅🫶🏼

@@PsychoLoszkamyśle, że jak zastąpimy Radom to nikt nawet nie zauważy

Jak w Mazowieckim to Loszkowola)

Znam ten stan. Mam 26 lat i też nie chcę mieć dzieci. Nie mam stwierdzonej neuroatypowości, ale też cierpię na przestymulowania, overthinking i dodatkowo na mizofonię. W takich sytuacjach potrzebuję ciszy i spokoju. Boję się, że przy dziecku bym nie wytrzymała. Każdą wizytę u teściów kiedy przychodzą w odwiedziny bratankowie odchorowuję psychicznie przez parę dni. Jadąc na dłużej niż weekend mam ochotę się pakować i wracać do mojej cichej nory. Nie potrafię też znaleźć kontaktu z dziećmi, bo nie potrafię mówić ich językiem.

w tym wieku już trochę za puźno

@@poiskajas153 coś Ty, ludzie miewają potomstwo nawet znacznie później, nawet po czterdziestce. Większość moich znajomych ma dziecko koło 30-35 roku życia, tak samo moja mama miała 35 lat gdy mnie urodziła.

wystarczy dać dziecko do przedszkola i życie jest miłe, można potesknic

Za młoda jesteś. Może Ci się zmieni, może nie.

@@papaversomniferum2365 Widzę, że kompletnie nie rozumiesz mojego komentarza. Nie chodzi o to czy mi się zmieni, czy nie. Po prostu nie jestem osobą, która mogłaby dobrze zająć się dzieckiem ze względu na swój typ bycia. Wiem również, że nie jestem wystarczająco cierpliwe do wychowywania dzieci

@@wiki8897 Ależ ja to rozumiem. Po prostu stwierdzam fakt, że jesteś jeszcze za młoda, by wypowiadać się na ten temat z tak wielką pewnością. Masz ZALEDWIE 18 lat. Nawet jeszcze nie jesteś na studiach, nie zasmakowałaś nawet ćwiartki samodzielnego życia, nie przeżyłaś żadnych głębszych związków etc. Jest za dużo zmiennych w tym wieku, byś mogła wypowiadać się na ten temat ze 100% pewnością stania przy swoim zdaniu przez dekady.

​@@papaversomniferum2365 jak już dzieci są to uczymy się jako rodzice podejmować decyzje nie tylko dla nich , że będą nam mówić, że chcą być do 20 na placu zabaw albo w spodenkach w zimę , tak samo by było z wyprowadzką że nie obchodzi nas że tu ma kolegów a cały obrazek

@@lisa-yz8up To oczywiste, że trzeba wiedzieć, jak wychowywać dzieci. Nie można przeginać ani w jedną, ani w drugą stronę - dziecko trzymane w "złotej klatce" na które się chucha i dmucha może nie poradzić sobie już na etapie przedszkola w kontaktach z rówieśnikami. Z drugiej strony dziecko puszczone samopas może być nie tyle roszczeniowe, co po prostu nieposłuszne i wpaść w nieodpowiednie towarzystwo. Nie wiem, jak to wygląda teraz, bo sam urodziłem się w roku 89' i jedyna "cyfrowa rozrywka" jaką posiadałem, to komputer Atari (no i telewizor z odtwarzaczem VHS) więc większość wolnego czasu spędzałem z rówieśnikami na dworze - rodzice nie mieli też takiej kontroli, bo telefony komórkowe były w powijakach i swój pierwszy otrzymałem dopiero jakoś w gimnazjum. Zwykle rodzice wołali z balkonu na obiad albo do domu, ale jak chodziliśmy na bagna (czego oczywiście - przynajmniej mi zabraniano) to już byliśmy poza kontrolą. Ale miło wspominam te czasy, choć nie raz dostałem klapsa albo szlaban na telewizornię :P Tak czy siak mam wrażenie, że przed epoką cyfryzacji łatwiej było nabyć umiejętności społeczne i interpersonalne, a jak sobie stłukłem kolano, zdarłem skórę na łokciu czy poszarpałem z kolegą o jakąś pierdołę, to nikt nie robił o to wielkiego szumu. Najbardziej negatywnie wpłynęło na mnie chyba przedszkole, bo wychowawczynie wymagały leżakowania (nie wiem, czy dalej jest to praktykowane) i bardzo zachodziłem im za skórę, bo po prostu nie potrafiłem zasnąć w środku dnia - wychowawczynie cały czas karciły mnie za to, że "się wiercę" i pamiętam, że kilkukrotnie zmieniałem przedszkole. Tak czy siak nie byłem złym dzieckiem, klej kupowałem do sklejania modeli, nie do wdychania go. (co było bardzo popularne w latach 90') W LO miałem już taki luz, że na angielski czy historię po prostu nie przychodziłem, bo i tak przeganiałem program i nauczyciele wiedzieli, że niczego nowego mnie nie nauczą, a musieli przecież dbać też o resztę klasy, która tak lotna w tych tematach nie była. Koniec końców zdałem maturę (do której raz zdarzyło mi się uczyć, kiedy jeszcze schodziło ze mnie LSD xD) i skończyłem studia na kierunku socjologia. Z uzależnieniem fizyczne, w które wpadłem podczas studiów również poradziłem sobie sam, bez żadnych ośrodków i detoksów - zapewne wynikało to z tego, że w czasach, kiedy moi koledzy palili zielsko i wciągali amfetaminę, ja zdobywałem wiedzę na temat enteogenów i wolałem uwarzyć samodzielnie Ayahuaskę :) Potem mi się to przydało na studiach, pisałem wiele prac dotyczących etnobotaniki, szamanizmu i substancji psychoaktywnych we współczesnym świecie. Pozdrawiam, może niepotrzebnie się rozpisałem, ale w sumie...no czemu nie :P

Mam tak samo, a na pytania kiedy 2 dziecko, nie dziękuję jedno wystarczy. Stwierdziliśmy z męże,że nam wystarczy❤ pozdrawiam serdecznie, zdrówka dla Pani i rodzinki😊

@@agnieszkakapusta3085 wychodzicie na -1

no we francji to faktycznie lepiej nie miec dzieci

@@poiskajas153 no niestety trochę prawda, jest dużo socjalu ale jeżeli chodzi o bezpieczeństwo to jest dosyć ciężko. Jestem nauczycielką muzyki w szkołach podstawowych na północy Francji i obecnie mamy dość trudną sytuację, odwołane festyny na koniec roku szkolnego że względów bezpieczeństwa itd

większe dziecko trudno bedzie wychować bo musisz je najpierw "zresetwoać". i dzieci do adopcji często mają traumy i wiele innych przejść które moga utrudnić wychowanie takiego dziecka. Własne to tylko i wyłącznie twoje decyzje i wybory