Jak mądrze mówić o otyłości. Mówiąc Inaczej, odc. 191 

Całe życie byłam osobą otyłą - obecnie, jak to powinnam ładnie nazwać, wyleczoną z otyłości. Fakt - obrażanie osób otyłych, wyzywanie od grubasów (czy jeszcze gorzej) wytykanie im tego na każdym kroku jest kompletnie bez sensu - w końcu w dzisiejszych czasach chyba każdy ma w domu lustro i wagę... osoby otyłe WIEDZĄ, że są otyłe, po co im to mówić co chwilę?! Tylko tutaj widzę, że filmik zmierza w drugą skrajność. Otyłość jest chorobą, ale nie można jej tą chorobą tłumaczyć i usprawiedliwiać, bo to dopiero jest krzywdzące... Twierdzenie "pójdź z chorobą otyłościową do lekarza" powoduje raczej oczekiwania w stylu "lekarz przepisze tabletkę i choroba zostanie wyleczona" no NIE! To tak nie działa, a po usłyszeniu czegoś takiego i konfrontacji tego później z rzeczywistością poczułabym się tylko oszukana. I TAK! może i "leczeniem choroby otyłościowej" powinien zająć się specjalista, ale mimo wszystko "leczenie" polega na zmianie sposobu odżywiania i ruchu. Cudów nie ma, jakkolwiek ładnie by tego nie nazywać. Nie mówiąc już o tym, że lekarze w tym kraju to tak raczej słabo znają się na "leczeniu otyłości" 😉 a z drugiej strony dietetycy i trenerzy "uprawnień do leczenia" nie mają... A zmiana określenia "osoba otyła" na "osoba chorująca na otyłość" czy "odchudzanie" na "leczenie otyłości" itp jest trochę jak uszczęśliwianie na siłę...

Zgodnie z obecną wiedzą medyczną, są przypadki gdy człowiek sam doprowadza do rozwinięcia się otyłości poprzez niezdrowy tryb życia i są przypadki, w których rozwój choroby jest zupełnie od niego niezależny (a często jest to kombinacja czynników zależnych i niezależnych od ludzkich wyborów). To oznacza, że jak najbardziej sensowna jest mądra i nieagresywna presja, aby ten styl życia poprawiać i świadomy wybór nadmiernego przybierania na wadze nie był mile widziany nie tylko z przyczyn medycznych. Po rozwinięciu się choroby jednak, oczywiście trzeba wspierać osoby otyłe w wychodzeniu z niej i nie demotywować ich poprzez bagatelizowanie problemu czy obrazę. Analogicznie w przypadku osób z nowotworem płuc - może być to spowodowane paleniem papierosów, a może być też zupełnie niezależne od stylu życia. Mamy prawo mówić głośno o tym, że osoby z tą cechą prawdopodobnie głupio robiły i że palenie papierosów czy objadanie się nie jest pożądane. Jak zwykle pojawia się też problem wypierania przymiotników przez dłuższe wyrażenia znaczące dokładnie to samo, mimo że jedne i drugie mogą być używane po to by stygmatyzować albo nie. Dobrze, że póki co "rudy, blond" itd. nie stygmatyzują nawet wg osób z nadwrażliwością (ciekawe czy na określenie "nadwrażliwych" reakcja odbiorcy byłaby inna)... Co do pozostałych terminów, jak tycie, chudnięcie i tak dalej... Nie każdy jest lekarzem i nie musi się porozumiewać specjalnymi, precyzyjnymi zwrotami. Ważne jest to, jak się używa, jak przy tym patrzy się na odbiorcę i czego się od niego oczekuje. Warto też dodać, że ludzie sięgający po te słowa, nie muszą się odnosić w ogóle do osób chorujących na otyłość, tylko do osób z nadwagą - w trosce o to, by nie zachorowali. Wreszcie efekt jojo to moim zdaniem bardzo dobre, obrazowe określenie, pozwalające wszystkim na zrozumienie istoty problemu zwiększenia masy ciała po jej gwałtownym spadku. Pasuje to też do innych procesów biologicznych, w których również zgodnie z zasadą przekory nie wszystko można poprawić trwale i skutecznie od razu tak, jakby człowiek tego chciał. Podsumowując, uważam, że niestety te porady językowe nie pozwalają na uporanie się z istotą problemu, którym jest brak kompetencji językowych z zakresu asertywności i empatii, a nie używanie konkretnych wyrażeń. Język ewoluuje i nie trzeba wyrzucać tego, co wymyślono wcześniej do kosza i tworzyć nowe tabu. Lepiej uczyć się, jak korzystać z tego, co mamy w mądrzejszy sposób (i w razie potrzeby uzupełniać to nowymi wyrażeniami). Liczy się to, żeby zrozumieć decyzje drugiego człowieka, nie chcieć jego krzywdy, a jednocześnie wyraźnie i bez zbędnej rozwlekłości artykułować swoje oczekiwania. Na tym polega harmonijna współpraca i nie ma potrzeby sprowadzać kontaktów między ludzkich do zerojedynkowego spojrzenia medycyny ani bezrefleksyjnej akceptacji każdej ludzkiej decyzji (od tego ostatniego, jak rozumiem, przynajmniej się tu odcięto i dobrze).

Wow, byłem przekonany, że jestem grubasem z wyboru, a tu mnie właśnie stygmatyzują, że jestem chory. Pytanie do innych grubasów, otyłych czy chorujących na otyłość, czy Wam to zaproponowane słownictwo odpowiada i czy używane wcześniej Was rzeczywiście tak mocno dotykało? Bo ja rzeczywistości nigdy nie zamierzałem zaklinać i twierdzić, że jestem chudy jak byłem gruby i jak mi ktoś to powiedział to dla mnie to było jak spostrzeżenie czegoś oczywistego. A jeżeli stwierdzę w końcu, że pora iść do lekarza, to co mu mam powiedzieć i jakimi słowami, żeby samego siebie nie zranić? A to czy ktoś kogoś chce zranić, zażartować czy powiedzieć co neutralnego to można wyczytać z kontekstu rozmowy (ale osoby rozmawiające za pomocą mediów społecznościowych mogą tego nie zrozumieć). Używany w stosunku do mnie język nie spowoduje, że mój problem (tak, właśnie o tym słowie pomyślałem jako pierwszym) zniknie. Pozdrawiam Wszystkich. I jeszcze dodam taki kawał: Na przerwie w szkole Pani pyta Jasia: - Jasiu, dlaczego bijesz Stasia? - Bo mówi, że jestem gruby. - I co, myślisz, że od tego schudniesz? edit: i jeszcze coś z materiałów WHO (Obesity and overweight), niestety użyli tam słowa problem In 2019, an estimated 38.2 million children under the age of 5 years were overweight or obese. Once considered a high-income country problem, overweight and obesity are now on the rise in low- and middle-income countries, particularly in urban settings.

Oczywiście określenia obraźliwe są naganne, ale nie widzę żadnego powodu, żeby zubażać polszczyznę zastępując np. "odchudzanie" sformułowaniem "redukcja masy ciała". Oba te określenia powinny być używane zamiennie. Poza tym cały szereg skrytykowanych w materiale wyrażeń dotyczy również osób z nadwagą, której nie możnać uznać za chorobę, jak to jest w przypadku otyłości czy otyłości olbrzymiej (określenie fachowe, podobnie jak "dysk twardy").

No nie wiem... Po obejrzeniu tego filmu,żeby być w zgodzie z Tobą, musiałabym zrobić sobie słowniczek, żeby zachować tzw. poprawność językową i nosić ze sobą. Bo ZAWSZE można wszak kogoś czymś obrazić. Bez przesady, Paulino, bez przesady. A co z literaturą, poezją? Jest pewna szanta z refrenem: "Hej, ty, Gruby, nalej jeszcze raz...". A jakby to brzmiało zgodnie z poprawnością językową? "Hej, ty, z chorobą otyłościową, nalej jeszcze raz..." Zemdliło mnie! A co z resztą przymiotników typu chudy, mały, ładny, brzydki. Też ich zabronisz, bo ci mali, brzydcy itp. obrażą się? Bez przesady!

Mam mieszane uczucia...z jednej strony rozumiem problem osób chorujących na otyłość i potrzebę mówienia o sprawie. Jednocześnie sądzę, że większym kłopotem społecznym niż używany język, jest intencja jego używania. Można powiedzieć treściowo dokładnie to samo, ale czy to będzie wspierające, czy pogardliwe będzie zależało od intencji właśnie i różnych sposobów jej wyrażenia. To samo jest kłopotem także w innych obszarach językowych - kolor skóry, orientacja seksualna etc. Próba wykluczenia z użycia słów de facto neutralnych znaczeniowo jest ogromnym ograniczaniem swobody komunikacji :(

Są jakieś łagodne eufemizmy na zawał serca i udar mózgu?

Kolejne plasterki na sumienie, brzydki kierunek! Znam wielu ludzi z otyłościà, którzy tylko czekają aż się ich nazwie chorymi i przyzna im rację, że przecież tyją z choroby!

Najgorsze są grubcie, które mają pretensje do szczupłych czy chudych, że "za mało jedzą", "niezdrowo być tak chudym". Albo dyskryminacja niskich mężczyzn przez kobiety. Ciekawe jak taki niski chłop ma urosnąć, kiedy gruby może schudnąć.

Byłam otyła i dla mnie jest to termin medyczny i mnie nie obrażał. Oczywiście, że wyzwiska i stereotypy są krzywdzące, ale sam termin "otyłość" jest tak samo neutralny emocjonalnie jak "niedowaga". Zdrowia życzę :)

To może poruszmy jeszcze temat, jak nie urazić osób z chorobą chudościową, alkoholową, narkotykową, nikotynową albo madkop0lkową czy sebixową? Przecież nie chcemy urażać ludzkich uczuć :(. Mam nadwagę więc jestem gruby z lenistwa i wygodnictwa. Nie mam problemu żeby ktoś mi to powiedział prosto w oczy, bo ma rację. Nie zgadzam się na głaskanie po głwowie wszystkich nieboraczków, bo ktoś się obrazi -_-

Żeby było jasne, nikogo nie zachęcam do tego, żeby piętnować czy w jakikolwiek sposób krzywdzić osoby chore na otyłość albo jakiekolwiek inne osoby. Bliżej mi do podejścia na zasadzie nie czyń drugiemu co tobie nie miłe i kochaj bliźniego jak siebie samego. Z drugiej strony odnoszę wrażenie, że wprowadzanie takiej nowomowy jest próbą zakazu mówienia tego jak jest i nazywania rzeczy po imieniu. Sam przez lata byłem otyły i wcale nie uważam, że była to choroba. Po prostu byłem na tyle łakomy, że jadłem za dużo i na tyle leniwy, że ruszałem się za mało i w efekcie urósł mi brzuszek. Jasne że są ludzie, którzy zmagają się z problemami z tarczycą czy genetyką, którzy mają bardziej pod górkę pod tym względem i wymagają pomocy lekarza. Ale myślę, że większość otyłych zamiast lekarza potrzebuje iść na siłownię, rower czy basen i ograniczyć chipsy, fast foody, słodycze, napoje słodkie, itp. Tak po prostu jest, więc czemu mówienie o tym wprost jest złe?

Byłem mocno otyły i w życiu nie przyszłoby mi do głowy obrażać się czy smucić bo ktoś stwierdził, że jestem otyły czy gruby. Równie dobrze mógłbym się smucić bo ktoś powiedział, że moja czarna bluza jest czarna. Mam problemy z tarczycą i cukrem i NADAL moja otyłość brała się z jedzenia więcej niż powinienem i nie tego co powinienem. Ćwiczę, liczę kalorie, odstawiłem leki i jestem szczupły. Wbijcie sobie do głowy poprawnie politycznie ciamajdy, że nie da się zbudować tkanki tłuszczowej z powietrza. Niektórym idzie to łatwiej tak jak niektórzy są lepsi z matmy, życie nie jest sprawiedliwe i nie będzie.

Pytanie, zupełnie niezłośliwe :) Na początku mówisz, aby mówić o otyłości tak jak o nowotworze (chorujqcy na raka / chorujący na otyłość). W dalszej części mówisz, aby raczej nie używać sformułowania "walka z otyłością", ale przecież mówimy "walka z nowotworem / rakiem"

Jeżeli mamy do czynienia z otyłością, to celem nie jest unormowanie hormonów przy pozostaniu otyłym, ale właśnie na schudnięciu, które pozwoli na unormowanie hormonów. Schudnięcie = redukcja masy ciała. Jeżeli kogoś to stygmatyzuje, to prawdopodobnie oznacza, że ma problem z głową. To są dwa określenia tego samego procesu, a jeżeli kogoś uraża nazywanie procesu (że niby chudnięcie to gorsza wersja redukcji), to coś jest nie tak. Fakt, na nazywanie osoby można się obrazić (jednak inaczej brzmi "grubas/pulpet" a inaczej "osoba otyła"), ale jeżeli będziemy się obrażać, że ktoś mi zalecił schudnąć, a nie zredukować masę ciała, to zaraz będą problemy, bo kogoś będzie obrażać "oddychanie" i zaczniemy używać wyłącznie w języku "wymiany gazowej".

A co , nie było suchara o otyłych ?

Szacunek do drugiego, tak. Zawsze. Ale słownikowo? Nie wiem, dla mnie trochę przekombinowane... na złodzieja nie mów złodziej tylko osoba, która kradnie.

Nie mówi się ODCHUDZANIE, tylko ODGRUBIANIE. Odparowanie, odwadnianie, itp. to zmniejszanie pary, wody. Odchudzanie to pogrubianie. PS. Ja jestem gruby, ważę 120 kilo i nie zgadzam się z tymi wszystkimi zmianami. Jak ktoś ma raka, to nie mówisz, że mu robaczek w brzuszku chodzi. Jak ktoś jest gruby, to jest gruby i tyle. :P Teraz dowieść można wszystko, nawet, że ziemia jest płaska. Mądry, tolerancyjny, empatyczny - to nie o mnie. Ja jestem rozumny, mówię, co widzę i co myślę, a nie idę za lewacką modą mięczactwa.

Można mówić "chory na chorobę"?

Szefie, nie mogę iść do pracy. Jestem chora na otyłość xD

Otyłość jest choroba amen i jeżeli komuś przeszkadza że jest grubasem to albo może się pogodzić albo schudnąć . Jak ćpałem 4 lata codziennie amfetaminę to nie miałem problemu jak ktoś mówił do mnie ćpun a nie chory na chorobę amfetaminowa ...

Mam sporo za dużo kilogramów, miałem kilka razy w życiu. To nie jest dobre, to nie jest normalne. Lepiej mi się żyło, gdy miałem mniej kilogramów. Akceptacja swojej "choroby" jest zła. Chociaż ja nie nazwę tego "chorobą" tylko lenistwem, brakiem silnej woli, moją i tylko i wyłącznie moją winą - bo wiele razy w życiu udawało mi się mniej jeść, więcej się ruszać. Na pewno część uwarunkowana jest genach, ale to po prostu znaczy, że muszę więcej się ruszać i mniej jeść, ludzie są różni i trzeba to akceptować.

A propos - dlaczego osoby otyłe się odchudzają, a nie odtłuszczają, odgrubiają?

Cukrzyca to też choroba, a jakoś nikt nie ma problemu z mówieniem "diabetyk" czy "cukrzyk" zamiast "osoba z cukrzycą".

Myślę, że zbytnia poprawność polityczna może spowodować więcej szkody niż pożytku. Jeszcze trochę i ludzie będą bali się cokolwiek powiedzieć, bo jeszcze kogoś przypadkiem obrażą. Tym bardziej, że słowo "gruby" jest poprawne i wcale nie musi kojarzyć się źle. "Grubo!" jest przecież używane w wielu pozytywnych sytuacjach.

Poza NIELICZNYMI wyjątkami, otyłość jest konsekwencją złego odżywiania a jej objawy są widoczne i można im przeciwdziałać. Porównywanie tego zjawiska do nowotworów, na które chory ma znacznie mniekszy wpływ a symptomy nie są widoczne, do momentu gdy już jest za późno, to niestety najczęściej zwykła wymówka. Ryzyko pojawienia się choroby nowotworowej, jeśli to w ogóle możliwe, wyraża się procentowo. Natomiast osoba jedząca nadmiarowo praktycznie na pewno zgrubnie.

Możemy bawić się w delikatne, poprawne określenia, ale w większości przypadków lekarstwem na tę "chorobę" jest metoda, już nie delikatnie, ale brutalnie nazywana "mniej żreć". Można głaskać się, bawić w ładne słówka i rozczulać nad sobą albo wziąć się za siebie. Pomijam przypadki faktycznej choroby, niezwiązanej z obżarstwem i awersją do ruchu.

Wiekszość z tych proponowanych zmian, na przykład że ktoś nie przytył tylko ma nawrót choroby, to jest ściąganie odpowiedzialności tej osoby za własne czyny i usprawiedliwianie obecnego stanu. Choroba sama z siebie nie nawróciła. Przytycie jest bezpośrednią konsekwencją tego co dana osoba robi. Najłagodniej to ujmując - jest konsekwencją nieleczenia się.

A jak się mówi o osobach, które nie są chore, ale po prostu za dużo jedzą i się roztyły?

Pamiętajcie, jak ktoś ma raka płuc i jara jak smok, to nie mówcie mu żeby odstawił fajki, bo to przytłaczające. Poza tym to nie jego wina, że musi wypalić 3 paczki dziennie. Nie mówmy walka z nałogiem, bo problemem nie jest uzależnienie. Nie mówmy też rzeczownikami, takimi jak na przykład 'palacz', bo źle się kojarzy: z narkomanem, mordercą i ćpunem. A tak szczerze, to takie filmy robią więcej szkody niż pożytku.

Czy w takim wypadku powinniśmy unikać tez sfomułowania "walka z depresją?"

Wkradło się tu trochę uproszczeń, co jest jednak zrozumiałe ponieważ jest to filmik na kanale językowym a nie medycznym. Otyłość sama w sobie jest chorobą ponieważ w stanie otyłości organizm, zwłaszcza układ hormonalny nie pracuje prawidłowo. Dlatego też wiele osób z dużą nadwagą ma problem żeby samemu z tego stanu wyjść, potrzebują leczenia. Spodziewam się że taki jest cel tej kampanii - uświadamianie społeczeństwu, że nierzadko z otyłości można wyjść tylko z pomocą lekarza, że samemu jest trudno i warto zachęcać osoby z otyłością do leczenia. Osobną sprawą jest to z czego ta otyłość się wzięła i tu w zdecydowanej większości przypadków jest to wina niezdrowego stylu życia.

Brednie totalne... Otylosc nie jest chorobą!!! Otylosc może być czasami jedną z konsekwencji choroby ale to rzadkość. Jako świadome, myślące osoby, posiadamy całkowitą, 100%-tową kontrole nad każdym gramem jedzenia które trafia do naszych ust a przez to organizmu. Kontrolujemu co jemy, kiedy jemy, jakiej jakości jesdenie sporzywamy. W dodatku nabieranie masy ciała, czy też tycie, to proces długotrwały, nie kładziemy się spać jednego dnia ważąc 60kg, a wstajemy ważąc 90kg... a to oznacza, że przez długi okres czasu widzimy zmiany zachodzące w organizmie i postanawiamy nic z nimi nie robić... proste. Tak więc bycie otyłym czy też po prostu grubym, to nasz wybór, a raczej wybór lenistwa i niczego nie zmieniania w nawykach żywieniowych... A tak na koniec, cale to "boddy positywe" to jedynie wygodna wymówka i zaakceptowanie nie własnego ciała, tylko własnego lenistwa. Jednym słowem, typowy materiał dla kobiet i osób które myślą jak kobiety i tak samo jak kobiety nie potrafią zaakceptować negatywnych konsekwencji własnych działań i decyzji. A dla kogoś takiego, każda wymówka jest dobra.

Proponuję w miejsce obrażliwych słów gruby lub otyły używać sformułowania "szczupły inaczej".

Jak ktoś jest spasiony to jest po prostu spasiony. Ja jestem chudy i jakoś nikt nie płacze, że tak mnie ludzie nazywają. Podwójne standardy. A jeśli otyłość to choroba.. to chyba umysłowa.

Czyli ja mam pamiętać, jak poprawnie mówić, dmuchać, chuchać, ale te same osoby chorujące na otyłość, które tego ode mnie oczekują od lat, dalej mają prawo wyzywać mnie od szkieletora, śmierci, anorektyczki (chora nie jestem), patyków itd. W końcu jako osoba chudsza (ale nie chora) nie mam prawa do szacunku, do niewyzywania, do traktowania jak człowieka.

To trochę dziwne mówić o chorobie. Ja byłam otyła i schudłam. I lekarz mi nie pomógł tylko ja sama sobie pomogłam. A chorobę to ja mam i jest to cukrzyca.

Nie zgadzam się z filmem. Nawet jak wszyscy zmienią wyrażenie "osoba otyła" na "osoba chorująca na otyłość" to problem wyzywania nie zniknie. Potem zmienimy "osoba chorująca na otyłość" na "cierpiąca na nadwagę", może później będzie "osoba niewymiarowa" i tak dalej. Gej i lesbijka to też kiedyś były obraźliwe słowa. Jednak wtedy było inne myślenie i zamiast zmieniać nawyki miliona osób zmieniono znaczenie tych słów na neutralne. Takie siłowe zmiany w języku doprowadzą to tego, że będziemy na określanie złych rzeczy szukać coraz to mocniejszych wulgaryzmów, a na te neutralne/problematyczne - coraz to bardziej "delikatne"

Otyłość jest efektem złej pracy metabolizmu, a ten jest zaburzony z powodu niewłaściwej gospodarki hormonalnej stąd np. zajadanie złego samopoczucia. Na gospodarkę hormonalną ma wpływ psychika czyli stosunek, relacja do siebie i bliskich, oraz styl życia który determinuje zaburzone potrzeby. Dlatego leczenie najrozsądniej rozpocząć od psychoterapii. Inna sprawa to fakt, że jest coraz więcej specjalistów, coraz więcej zaleceń i coraz więcej ludzi z nadwagą.

Pomijając ludzi z nadwagą bo chorują na tarczycę, takich którzy przyjmują steryda, nie widzę powodu by zamiast jednego słowa otyły, używać trzech słów " osoba chorująca na otyłość". To nie słowa ich stygmatyzują a ich waga...No i sory ale w 90 % ludzi otyli są na własne życzenie, na styl życia, na ilość i jakość spożywanych posiłków , na błędy żywieniowe w dzieciństwie i na zwykle lenistwo. Człowiek otyły nie schudnie bo usłyszał że jego problem to choroba, tak samo jak pijak nie wytrzeźwieje od tego że ktoś go nazwie pijakiem. Świat zwariował i próbuje wszystkich ze wszystkiego tłumaczyć. Teraz w szkole jest więcej uczniów z różnymi dys...niż normalnych dzieci i dzięki temu mają różne ulgi ....

Jako otyły w trakcie odchudzania, mogę tylko stwierdzić, że większego steku bzdur dawno nie słyszałem. Moja otyłość wzięła się z tego, że wpieprzałem pączki i słodycze na potęgę - więc nie jest to żadna choroba, tylko mój zły wybór. A sposobem na to nie jest latanie po lekarzach tylko wzięcie się w garść i ogarnięcie michy - czyli DIETA. Oraz ruch, ale tego mi akurat nigdy nie brakuje. Traktowanie ludzi jak przewrażliwionych 4-latków powoduje tylko to, że jeszcze bardziej koncentrują się nad sobą i swoich emocjach, zamiast na rozwiązaniach problemów. Sorki ale nawet jeżeli masz dobre intencje, to uwarunkowania ideologiczne zaciemniają Ci prawdziwy obraz.

Filmik o otyłości a pod spodem w propozycjach „Testoviron posiłek przedtreningowy” xD

To można zachorować na otyłość? Jeśli ważę 60kg? Tak po prostu mogę zachorować?

Jako, że sam zmagam się z nadmiarowymi kilogramami, to pozwolę sobie nie zgodzić się z ani jednym słowem tego moralitetu. Przede wszystkim mówienie "osoba chora na otyłość" wcale nie oddaje mi podmiotowość a wręcz przeciwnie. Odbiera mi sprawczość i tworzy domniemanie, że oponka i wszystko co się z nią wiąże to coś co mi się prytrafiło i nie miałem na to żadnego wpływu, jak przeziębienie. A prawda jest taka, że znaczna większość ww. ze mną na czele nie ma problemów z tarczycą ani czymkolwiek innym i sama doprowadziła się do tego stanu. A żeby z niego wyjść wcale nie trzeba "leczenia u lekarza", tylko diety i ruchu. Tego, że lepiej unikać określeń takich jak "odchudzanie" nawet nie komentuję, bo naprawdę nie wiem co jest w nich złego. Jak już to prędzej poczułbym się poruszony tym, że kobieta z idealnym BMI mówi mi jak mam się czuć ze swoją otyłością :P No, ale na szczęście nie jestem płatkiem śniegu i nie ruszają mnie takie rzeczy. Czego i Wam życzę, bo żyjemy w przewrażliwionym społeczeństwie.

Przepraszam bardzo, ale otylosc to jest problem.

jak ktoś żre ile wlezie, żre słodycze i tłuste jedzenie to staje sie otyły, gruby, spasiony i to nie choroba to LENISTWO, ZANIEDBANIE !!!!!!!!!!! ten odcinek jest szkodliwy dla grubasów bo będzie więcej osób używać "choroby" jako wymówki. WIELKI MINUS DLA CIEBIE !

Cytuję: Otyłość to objaw choroby otyłościowej, a nie istota sprawy. Jeśli to sobie uświadomimy, będzie nam łatwiej mówić o chorych na tę chorobę, czyli chorych na otyłość". Ale jak to "chorych na otyłość"? Przecież otyłość to objaw, nie choroba? Coś tu się nie zgadza... Zamiast "leki odchudzające" mamy mówić "terapia otyłości" - tylko że to nie są synonimy, nie da się powiedzieć np. przyjmuję terapię otyłości (tak jak: przyjmuję leki odchudzające). Jeśli już koniecznie ktoś chce coś zmienic, to może po prostu: leki na otyłość? Po co te kombinacje? W ogóle nie rozumiem argumentu za zastąpieniem "schudnięcia" "redukcją/zmniejszeniem masy ciała": "Warto to zrobić, ponieważ schudnięcie to epizod, a istotą sprawy jest leczenie przewlekłej choroby" - no ale redukcja/zmniejszenie masy ciała równie dobrze może być epizodyczne... Po odcinku o języku inkluzywnym przestałam zaglądać na ten kanał, ten filmik pojawił się jako reklama - dzięki za przypomnienie, że nadal nie ma co tu szukać.

Otyłość jest problemem behawioralnym. Za dużo jesz w stosunku do spalanych kalorii? Tyjesz. To proste. Ta twoja zmiana języka wokół tego problemu odsuwa odpowiedzialność od osoby. Ponad wszystko nie umieszczaj otyłości w body positivity. Ten ruch powstal dla ludzi ze zniekrztałceniami i chorobami na które nie maja wpływu. Otyłość to nie choroba na która osoba jie ma wpływu, to wynik czyjegoś stylu życia. Tym filmikiem tworzysz ofiary tam gdzie ich nie ma, tzw victim mentality. To nie jest w żaden sposob pozytywne co bardzo ładnie prezentuje obecny wylew "ofiar" w ameryce :/

A ja już wiem, o co chodzi, bo rozmawiałem ze znajomą terapeutką. Otóż chodzi o to, żeby żyło nam się lepiej w świecie wolnym od wojen, głodu i nienawiści. I sami możemy ten świat stworzyć! I to banalnymi metodami. Po pierwsze - pozytywne myślenie. To proste. Wybieramy tylko to co ewaluujemy pozytywnie, i już! Nie oskarżaj, nie oceniaj, nie obciążaj (stygmatyzuj właśnie). Jak ktoś cię okradł, to nie mów „złodziej”, tylko pochyl się nad jego trudną sytuacją życiową, która zmusiła go do takiego poradzenia sobie. Wszak jest ‘kowalem własnego losu’. Powiedz: „rozumiem!” Albo.. teraz nie mówi się „prosty tootka” (pisownia celowa z uwagi na algorytmy), ale seksworkerka, albo osoba świadcząca usługi bliskości. I to nawet ma sens, bo jeszcze do niedawna na Pomorzu mówiło się na przykład „ta Mewka, która siedzi w piątki przy barze w Luksusowej”. Zresztą każdą niewygodę można natychmiast wykasować mówiąc: „pani Kasia jest taka miła!” I już. Pani Kasia popełniła przestępstwo? Aaależ! Ona jest MIŁA. Poza tym, jak coś tobie bardzo nie odpowiada, to znajdź przynajmniej 2-3 pozytywne cechy/to, co szalenie przypada ci do gustu. Rzeczony „kradziej” dla przykładu: Ależ on ma piękny niski głos! (1) Facet bardzo ładnie się uśmiecha (2) i ma śliczną żonę (3). Proste, prawda?! I już żyje się lepiej. Teraz tylko wstaw wybitą przez niego szybę, a w jej odbiciu ujrzysz świat w kolorach tenczu.

Autorka fimu jako 'językoznawca' powinna najlepiej zdawać sobie sprawę że zmiana słownictwa spowoduje jedynie iż nowe poprawne politycznie wyrazy nabiorą negatywnego charakteru. Wszakże dawniej słowa "kretyn, debil, imbecyl, idiota" również były określeniami medycznymi.

Dzięki za ten odcinek. Do tej pory byłam sobie po prostu neutralną otyłą osobą, ale teraz już wiem, że otyłość to choroba tak bardzo odzierająca z godności, że łączenie jej z człowiekiem jest obraźliwe xD

Choroba to przecież problem. Nie rozumiem w jaki sposób mówienie o "problemie otyłości" miałoby kogokolwiek skrzywdzić. Dla porównania - myślę, że pacjenci onkologiczni nie doznaliby głębokiego oburzenia, słysząc o "problemie nowotworowym". To że otyłość jest chorobą, nie oznacza z automatu, że jest to stan nabywany nieświadomie i znienacka. Polszczyzna ma to do siebie, że lubi ostro wybrzmiewać, ale to nie jest powód, byśmy wypracowane na przestrzeni dziejów mechanizmy językowe próbowali teraz na szybko wycinać skalpelem. "Nie mówmy 《otyły》, lecz 《zmagający się z otyłością》!" W takim wypadku nie mówmy też "pijany", lecz "zmagający się ze stanem upojenia". Nie mówmy "nagi" ! Mówmy: "cierpiący na deficyt przyodziewku" . Rozumiem postulat nadawania podmiotowości chorym, szczególnie kiedy mowa o osobach cierpiących na ciężkie niepełnosprawności umysłowe. Pani syn jest upośledzony/niedorozwinięty/debilem vs Pani syn cierpi na niepełnosprawność inteleltualną - wiadomo, że człowiek niebędący ćwokiem wybierze opcję numer dwa, gdyż pierwszy zestaw zdaje się sugerować, że dziecko z deficytem sprawności umysłowej to już niższa kategoria człowieka. Ale czy nazwanie osoby z cukrzycą "diabetykiem" jej uwłacza?

Jako osoba której się przynajmniej wydaje że wychodzi z problemu z otyłością (z 120kg do 93kg w rok) wydaje mi się za jak by mnie ktoś lata temu zjebał z góry na dół za to że za dużo jem i nie dbam o siebie to byłaby szansa że zrobię coś z tym wcześniej a nie w wieku 24 lat. Z mojego punktu widzenia mówienie w sposób delikatny o moim problemie sprawiało tylko że go bagatelizowałem w głowie. Większość ludzi jest po prostu leniwa i nie potrafi się kontrolować w kwestiach żywieniowych, byłem dokładnie taki sam. Jeżeli u kogoś otyłość jest wynikiem choroby jest to zupełnie inna kwestia jednak według mnie nie można siebie i innych oszukiwać, w większości wypadków otyłość to jest kwestia wyboru. Co prawda wyboru zdrowszego jedzenia nie ułatwiają reklamy, konsumpcjonizm i programowe uzależnianie ludzi od cukru. Z mojego punktu widzenia dodawanie cukru, kofeiny oraz innych substancji silnie uzależniających do produktów żywnościowych powinno być zakazane, bądź przynajmniej mocno ograniczone.

Oczywiście, że otyłość pewnego % ludzi jest związana z czynnikami chorobowymi, na które nie mają wpływu i tutaj nie ma żadnych dyskusji, ale większość ludzi z nadwagą sama sukcesywnie pracuje na to jak wygląda (ja też jestem w tej grupie) i tutaj moim zdaniem poklepywanie po plecach i mówienie, że "to jest choroba" tylko pogarsza sprawę bo to automatycznie przesuwa odpowiedzialność z człowieka na tę złą chorobę. Żeby było jasne nie mówię żeby kogoś obrzucać jakimiś wyzwiskami z powodu tego jak wygląda. Inną sprawą jest to, że różni ludzie potrzebują różnych bodźców jeden potrzebuje żeby ktoś mu jak najdelikatniej zasugerował, że coś powinien z tym zrobić a inny wręcz przeciwnie musi dostać dosadny często brutalny komunikat bo inaczej nic do niego nie trafi.

Jak zobaczyłem, że ten filmik to reklama, to już wiedziałem że bedzie jedno wielkie "XD". No i się nie pomyliłem. Standardowe naginanie rzeczywistości, żeby kogoś nie urazić, zamiast normalnie poruszyć problem i opisać jak go rozwiązać. A przepraszam nie problem, tylko chorobę. Mów tak, nie mów tak zamiast rób to, tego nie rób. Zamiast dieta to zdrowy tryb życia... Boże. Dieta jest elementem zdrowego trybu życia, a nie jego synonimem. Nie wiem dlaczego zrobiła się taka moda na komplikowanie języka, bo jakieś słowo może kogoś urazić. Otyłość to choroba. Tylko, że w przeciwieństwie do innych chorób, ta jest efektem złego trybu życia i nie potrzeba lekarza, żeby się jej pozbyć. Nie mówię że stygmatyzowanie jest dobre, ale w 8 minutowym filmiku o otyłości, ten wątek powinien być poruszony przez może jakaś minutę, a tym czasem cały filmik to coś, co kompletnie nic nie wnosi, a tylko komplikuje. Powinniśmy zacząć edukować o tym, co się wiąże z otyłością i jak się jej pozbyć, i jak łatwe i przyjemne jest pozbycie się tego, bo ja do 19 roku życia nie wiedziałem o czymś takim jak deficyt kaloryczny (a lat mam 20). Bo jak mnie kiedyś mama zaprowadziła do dietetyka, to usłyszałem standardowe pierdolenie o tym, że trzeba przejść na specjalną dietę i dieta to 70% odchudzania, a sport 30%. Gówno się dowiedziałem. Taki poziom świadomości. A ten filmik na pewno jej nie zwiększa. Szkoda, bo zejście z wagi to naprawdę nic trudnego. Wystarczy chcieć. I trzeba ludzi przekonać, żeby też chcieli.

Lenistwo i zła dieta to nie choroba. Zrezygnować z walki z otyłością? Czy pani jest poważna? Poprawność polityczna powinna być uznana za chorobę umysłową.

Uważam za krzywdzące wrzucanie do "jednego worka" osób chorujących na otyłość z powodu zaburzeń metabolizmu, czy chorób wpływających na metabolizm z osobami, które stały się otyłe w wyniku zwykłego objadania się. Te pierwsze osoby nie miały wpływu na tę chorobę, drugie tak. Taki dość typowy przykład: dziewczyna, przez całe lata szczupła, zachodzi w ciążę, ciąża sama w sobie przebiega prawidłowo, ale dziewczyna zaczyna "jeść za dwoje", przybiera 30kg, i tak jej zostaje, bo przecież była w ciąży, więc tak ma być. Czy w porządku jest stawianie jej w tym samym rzędzie co osobę, która ma np. zaburzenia pracy trzustki i choćby jadła jak wróbelek, będzie tyła? W mojej ocenie, nie. I absolutnie nie uważam, że te osoby trzeba piętnować, że wolno je obrażać, wyśmiewać, nie.

Szczerze. Wolałbym gdyby kumpel powiedział by mi że się spasłem niż że jestem chory na otyłość

Żarcie ponad stan to nie choroba tylko głupota. Jak ktoś jest ulany to od tego są dietetycy i siłownie. Zapraszam.

Jestem grubasem przez praktycznie całe może życie i jak słyszę takie kocopoły to mnie aż skręca w środku. Nowomowa jakaś dziwna. Mój stan zawdzięczam tylko i wyłącznie samemu sobie i zaklinanie rzeczywistości przez zmienianie słów w niczym nie pomoże. P.S. Niektórzy są faktycznie grubi przez jakąś chorobę jak problemy z tarczycą itd. i wtedy to nie zależy od nich, ale w dalszym ciągu podtrzymuję to, że w niczym to nie pomoże.

Kiedy słowo "inwalida" zostało zastąpione słowem "niepełnosprawny", to inwalidzi byli dokładnie takimi samymi inwalidami , jak przed zmianą nazwy , a nikt inwalidów wojennych nie nazywał "niepełnosprawnymi wojennymi". Kiedyś nastolatkowie przezywali się m.in. określeniem "ty pedale". Nic z tego nie wynikało, ot jedno z wielu przezwisk. Kiedy pederastów zaczęto nazywać "gejami" słyszałem jak jeden chłopak nazwał drugiego "ty geju". Bardzo tę panią i jej filmy lubiłem, do momentu kiedy została dokumentnie ciężko porażona polityczną poprawnością. Żal...

Tess Holiday i jej podobne wyrzuciłyby Cię z internetu usłyszawszy, że nazwyasz otyłość chorobą. Walka z otyłością powinna być prowadzona u podstaw. I mam na myśli działania prewencyjne już w szkołach. Musimy mieć rzetelną i skuteczną edukację w zakresie zdrowego żywienia, odżywiania ogółem itp..

Dawno żaden film mnie tak nie zdenerwował! Aż muszę napisać komentarz. Nieobrażanie osób otyłych i nieudzielanie im konsultacji bez wyraźnego ich życzenia to oczywista oczywistość, ale ta nowomowa, którą proponujesz, jest bardzo szkodliwa!!! Pracuję w otoczeniu osób z nadwagą i otyłością, miałam też takie w rodzinie i widzę kilku aspektów. Po pierwsze te osoby, co do których mam wiedzę, jak żyją, mają awersję do ruchu. Tu nie wystarczy pójść na fitness 3 razy w tygodniu, trzeba szukać okazji do ruchu cały dzień, zwłaszcza, jak się ma pracę siedzącą. Po drugie, widzę, co jedzą. Jeśli nawet rzadko, to w połączeniu z brakiem ruchu płazem im to nie ujdzie, za to z ruchem mogłyby pozwolić sobie na dużo więcej. Widziałam też niektóre z tych osób odchudzone, więc wiem, że mogą, jeśli tylko się postarają. Już chyba najbardziej szkodliwe jest zakazywanie sformułowania walka z otyłością. Otóż życie to ciągła walka, głównie z swoimi własnymi słabościami, wygodnictwem. Jestem już w takim wieku, że wiem, że każdy kij ma dwa końce, każda wygoda z czasem daje skutki uboczne, głównie zdrowotne. Chodzi o to, by początkowa walkę przerodzić w dobre nawyki na autopilocie. Kolejny sprawa, jestem całe życie osobą szczupłą, czasem chudą, raz tylko przytylam ponad moje standardy w pandemii i wdrożyłam zmiany, by to zmienić. Nigdy nie powiedziałam złego słowa otyłej osobie, ale chyba czas to zmienić, bo tylko te osoby pozwalają sobie na kąśliwosci na temat mojej chudości (BMI prawidłowy w środku skali), ba, kuriozum, ostatnio insunuują mi choroby 🤪. Zaraz się skończy moja poprawność polityczna i potem niech sobie chlipią w kąciku. Aha, lekarze w tym kraju nie leczą, tylko przepisują leki. Prawie żaden lekarz, u którego byłam z różnymi dolegliwościami, nie mówił absolutnie nic o stylu życia, ruchu, diecie, śnie. A to jest kluczowe. Skuteczność lekarzy jest bardzo niska, gdyby inne grupy zawodowe miały taką skuteczność, nasz kraj byłby w ruinie.

Kanał już w ogóle odszedł od zagadnień języka, a stał się jednym wielkim moralitetem. Szkoda, że skutki tego zazwyczaj są odwrotne od zamierzonych. Zamiast zmniejszać problem, jedynie odwracają jego kierunek.

To sformułowanie rak jest ok, ale gruby już nie? Obawiam się, że ta pani niewiele wie/rozumie... W ramach rekompensaty za brak żarciku, napiszę taki który by przypadł do gustu pani od raków. Wchodzi pacjent w szpitalu onkologicznym do kiosku że słodyczami i mówi: - poproszę raczki. Raczki- cukierki produkowane przez firmę Wawel.

Mieszkam od lat za granicą i widzę, że poprawność polityczna i marksizm kulturowy robi się w Polsce coraz bardziej popularny. Sam jest od dziecka chudy i pomimo dobrej przemiany materii mógłbym to zmienić(tak jak większość osób otyłych). Gdy ktoś mi mówi, że mam być body-positive lub że to nie moja wina lub inne lewicowe dyrdymały to zaczanym się po prostu śmiać, ale co tam,po co zmieniać nawyki, łatwiej być ciągłą ofiarą losu i dodać sobie łatkę typu body-positive czy POC i od razu czujesz się wyjątkowy i dowartościowany.

Halomoto, Cypr, 98kg, ±20kg "nadchorobowości". Postuluję terminy: grubas, tłuścioch, rusz dupę ciemna maso (nawiązanie do czarnej dziury). Przestańmy się cackać i zacznijmy uczyć od bachora jak jeść, co jeść, jak liczyć kalorie, co to ich deficyt, a co nadwyżka i wrzućmy to na chemię, biologię, matematykę, fizykę, WF... Ludzie w dzisiejszych czasach nie wiedzą nawet, że "spaloną" tkankę tłuszczową zwyczajnie wydychają (CO²) i wypacają (H²O). Myślą, że trawienie to jakaś magia. Jak mają podejmować świadome decyzje dot. własnego ciała, skoro nie wiedzą, jak działa?

Otyłość to choroba a zrobił się trend ! Mi jedna laska na ig napisala żebym skasowała zdjęcie w stroju kąpielowym bo ... osobom które nie są szczupłe może być przykro i ja ich obrażam! Ti chore

"Chorujący na otyłość"? "Osoba chora na otyłość"? - To pleonazmy. Nie można być "zdrowym na otyłość". Lepiej mówić "osoba z otyłością". "Leczenie otyłości"? - Leczymy pacjenta, nie chorobę. Zatem poprawnie mówimy "leczenie pacjenta z otyłości" lub krótko "leczenie z otyłości".

Czekam aż przestaną nazywać palaczy palaczami, to może być obraźliwe. Osoba taka jest chora na uzależnienie. Chociaż nie, trudniej jest rzucić niż przestać żreć. Dochodzimy do jakiś absurdów tego świata. Znajdźmy na Magadaskarze osoby chore na to chorobę

Depresja, cukrzyca, grzybica, schizofrenia, stwardnienie rozsiane, toczeń i... choroba otyłościowa? Jaki jest powód tej niekonsekwencji? Czy uważa Pani, że powinno się posługiwać określeniami choroba cukrzycowa, choroba toczniowa itp.? Jak opisać cechę fizyczną wyglądu osoby z otyłością - gruby to przymiotnik taki sam, jak długi, choć oczywiście ważny jest kontekst. Nie raz spotkałam się już z opinią, że osoby z otyłością wolą, gdy mówi się o nich gruby, bo to (przynajmniej teoretycznie) neutralne określenie, niż gdy mówi się puszysty, okrągły, misiowaty...infantylnie (zakładając, że chce się opisać cechę wyglądu, a nie stan zdrowia). No i jeszcze na koniec pytanie, które pozostawi pewnie głuchą ciszę...jak wiele osób z otyłością, gdy zgłosi się do lekarza ogólnego w przychodni dostanie kompleksową opiekę w leczeniu?

Rak to nie problem? Spaślak to nie spaślak?

Przecież to jest robienie z ludzi kalek umysłowych, Twój film to idealny przykład jak NIE zwracać się do grubszych osob, wciskanie im jakichś chorób do głowy jest absurdalne i szkodliwe, dramat co ty właśnie wrzucilas

Od dziś zaczynam żreć jak świnia to może dostane kiedyś l4 za to że jestem gruby. Ba! Może nawet dostanę jakąś grupę inwalidzką! Giiit. A jak wyleczyć weganów?

Cześć, czy pojawi się odcinek, jaki język używać, żeby nie stygmatyzować alkoholików?

Muszę zaznaczyć, że to straszne bzdury. Obrażanie kogoś, wyzywanie to zwykle chamstwo (niezależnie od powodu) ale wiele rzeczy z tego materiału sprawi (w mojej opinii) do powstania wymówek kolejnych i nieprawdziwych typu „ja jestem otyły, bo jestem chory.” Wyobraźcie sobie, że dziecko się pyta rodzica „tato a czemu ja jestem taki gruby o dzieci się ze mnie śmieją?” (smutna ale prawdziwa rzeczywistość wciąż) a mama „bo Ty jesteś synku chory, ja pójdę do wychowawczyni żeby porozmawiała z rodzicami tych dzieci żeby Cię przestały wyzywać bo Ty jesteś tylko chory!” Rozmowa o chamstwie z rodzicami „wyśmiewaczy” jak najbardziej wskazana ale wiecie jak to może zniszczyć podejście i próby wyjścia z otyłości takiej osobie gdy w wieku dziciecym będzie miała zaprogramowane, że to choroba na którą nie ma się wpływu?

Otyłość jest chorobą i nazywajmy rzeczy po imieniu. To nie jest stygmatyzowanie

Zamiast mówić "grubas" niektórzy mówią "osoba obszerna terytorialnie" to też ładnie i nie obraża. :)

jest jakis filmik jak mozna mowic ze ktos jest glupi? niemoge znalezc a chcialbym napisac komentarz :]

Jestem gruby, ulany czy spasiony, to nazwa, a ja tego wiem i skąd to się bierze? Bo siedzę i wpierdalam, to nie jest jakieś nie wiadomo co.

Ta choroba otyłosciowa jest bardzo specyficzna. W 99% chory ma na nią bezpośredni wpływ i może się z niej wyleczyć bez żadnych zabiegów medycznych. Nie obrażanie takich osób rozumiem - powinnismy być personalnie neutralni. Ale ten filmik to głaskanie po głowie, usprawiedliwianie otyłych. No way, ta choroba polega głównie na tym że przekładają wyżej hamburgera ponad zdrowie czy swój wygląd. Co tu usprawiedliwiać. Dodam jeszcze że najlepsze bodźce do wprowadzania zmian tworzą się właśnie podczas silnych emocji (najczęściej negatywnych). Osoba otyła może żyć w takiej spirali z której ciężko jej wyjść ale gdy pojawi się ktoś kto ją bardzo mocno obrazi, taka Osoba się zdołuje to może się tak stać że z tej spirali wyjdzie. Oczywiście nie chodzi mi o prześladowanie takich osób, ale to ze ktoś bliski tej osobie w pojedynczej sytuacji może ja bardzo mocno zranić to wtedy jest ten moment na wyjście ze spirali. Ale namotałem :D

EJ TUCZNIKU, TAK TY ! otyłość jest chorobą i należy ją leczyć, ale nie zajadać kfc lub czekoladą, tylko ćwiczeniami i dietą ułożoną przez doświadczonego dietetyka

Tak - świetnie. Pójdź do lekarza na USG z podejrzeniem raka. Tapenadę ktoś i w tym kraju pomoże jak pójdziesz do lekarza z otyłością? Gdzie mieszkasz???

I jak zwykle, mowa tylko o otyłych, ale pomija się osoby z ''chorobą niedowagową'' (brzmi absurdalnie, otyłość i niedowaga sama w sobie nie ma wydźwięku pejoratywnego), bo z tych już można żartować, można obrażać, można mówić ''czy ty coś w ogóle jesz?'' itd. Fascynuje mnie to zjawisko podwójnych standardów i pomijanie pozostałych. Odcinek byłby super, gdyby nie wykluczał drugiej, choć względnie identycznej strony, jeżeli mowa o terminologii, akceptacji i zrozumieniu. No cóż, pewna grupa stała się dawno temu gloryfikowana, co też przyczynia się do odwrotnego skutku i nadmiaru osób z otyłością.

Do mnie należy zwracać się „Nadprezes Wszechświata”, każdy inny zwrot mnie obraża.

Czemu RU-vid reklamuje takie filmiki?

Ja jestem gruby nie otyły. Jak ktoś nie potrafi się z tym pogodzić i wziąć sprawy w swoje ręce aby coś z tym zrobić tylko woli wymyślać usprawiedliwienia lub " bardziej polityczne " nazwy to ja się z tym nie zgadzam.

A może tak nauczysz wszystkich otyłych ludzi jak mają zaakceptować rzeczywistość? Bez tego nigdy nie będą w stanie dojść do wniosku, że należałoby zacząć o siebie dbać i schudnąć. Uczenie ludzi jak mają skutecznie ignorować swoje problemy nie jest rozwiązaniem. Uczenie społeczeństwa jak ma gromadnie fałszować rzeczywistość, żeby tylko ktoś nie poczuł się urażony, nie jest rozwiązaniem. Jest częścią problemu. Może zatem wyjaśnienie jak mówić prawdę i jak akceptować prawdę?

Taka polityka głaskania wszystkich i bycia milusim, przyjemnych dla ucha eufemizmów. Abstrahuję od tematu w tym filmie, bo to niestety dużo szersze zjawisko. Sam jestem na granicy nadwagi i otyłości, pewnie potrzebuję lekarza, skoro sama dieta średnio działa. Błagam tylko, nie stosujcie wobec mnie tej nowomowy ...to dopiero jest uwłaczające.

Plaga zła przemogła Ziemię Lecha dawno temu lecz ja dzisiaj mam na celu odnowienie Cesarstwa Lechickiego! Kto ze mną? Nikt Najpewniej!

Z jednej strony jest powoływanie się na przykład otyłości jako choroby i porównywanie jej do nowotworu, z drugiej strony nie można mówić o walce z otyłością, kiedy walka z nowotworem, czy walka z anoreksją są popularne i wszechobecne, i jakoś nie słyszałam, by ktoś sygnalizował problem z tymi sformułowaniami. Z tego powodu niekoniecznie rozumiem dlaczego otyłość powinniśmy tu stawiać jako wyjątek. Nie wyrzucałabym też tak ostatecznie słowa "problem", ponieważ przeważnie używa się go w ujęciu cywilizacyjnym i tak samo spotkałam się nieraz z nazwaniem nowotworu problemem w tym kontekście. I ciężko znaleźć tu poprawnie polityczny synonim, gdy chcemy pokazać skalę zjawiska, czy schorzenia. Tak samo nie można do końca wyrzucić z języka chudnięcie i tycie na rzecz spadku i wzrostu masy ciała, bo nie odnoszą się jedynie do otyłości. Tycie i chudnięcie nie są też negatywnymi słowami, są neutralne, a od kontekstu zależy w jaki sposób zostaną nacechowane. Jak ktoś będzie chciał kogoś obrazić to zrobi to nawet z tym okrągłym zwrotem "redukcja masy ciała". Poza tym takie zwroty brzmią nieco sztucznie i nie sądzę, by przyjęły się w mowie potocznej. Jasne, każdemu niezależnie od wagi należy się szacunek, ale tutaj wydaje mi się, że najpierw powinniśmy się zająć wychowaniem, a nie zmianą nomenklatury. W innym wypadku prędzej zaczniemy spierać się o nazewnictwo i terminologię zamiast pochylić się nad faktycznym problemem.

Nie nooo, liczylem, na zart o grubych :(

No to co w takim razie się "odchudza"? Głównie, gdy ktoś jest otyły. Ale nie znaczy to, że mówię aby wbijać szpileczki np. Jedz mniej, poruszaj się itp. Tylko właśnie należy nakłonić do odchudzania.

Za chwilę walka z rakiem, walka z depresją, walka z próchnicą też będą błędami 🤦🤦🤦🤦🤦

Wszystko musi być neutralne, inkluzywne i nieinwazyjne.-.-

Moje filmy oglądaj ludzie mądrzy xD no to fajnie zobacz jak cię ocenili xS

Brawo Paulino! Bardzo ważny odcinek o języku pod kątem jego użycia... Ale na poważnie: mam do czynienia z otyłymi dziećmi i ich rodzicami, a ogólnie, to z racji zawodu mam do czynienia z dziećmi i ich rodzicami już od kilkudziesięciu lat. Przeraża mnie ogrom problemu otyłości (problemu - jako ogólnego zjawiska) i lekceważenie go przez rodziców. Zwłaszcza obecnie. Jestem przeciwnikiem eufemizmów w kontakcie z rodzicami (nie z dzieckiem, bo często ono zwykle nie zawiniło). Bo jeśli rodzic nie zauważy problemu u dziecka (a raczej zagrożenia wielkimi problemami w przyszłości - czyli już chorobą), to niewiele z tego wyjdzie. Żadnych przykrości i przezwisk, ale słowo "otyłość" musi paść w rozmowie z rodzicami. A na marginesie - poproszę o odcinek o eufemizmach. Mam wrażenie, że mamy obecnie modę na eufemizmy, które oddalają nas od problemów. Zwłaszcza własnych. Wiele lat temu w parlamencie rozpanoszyło się "nie mam wiedzy na ten temat" (bo przecież wstyd powiedzieć "nie wiem..."). Propaganda obfituje w eufemizmy. Z innej beczki: walczę z młodymi lekarzami, aby nie mówili w otoczeniu medycznym o próbie "s". Przecież wszyscy lekarze wiedzą (i nie-lekarze też), że chodzi o próbę samobójczą - po co to ukrywać? Bo jest mniej przerażające? Mamy tendencję do upiększania i omijania rzeczy trudnych. Podobnie jest właśnie z otyłością. Bardzo, bardzo pozdrawiam. Uwielbiam Twoje filmy i czekam na kolejne! PS. Wiem, że pewne moje stwierdzenia nie są zgodne z Twoimi - ale piszę wyżej o komunikacji z rodzicami, a nie z samym pacjentem... I martwię się o zdrowie naszych dzieci.

Tłuste ręce wypchnęły magika z balkonu

Zrób odcinek o tym by przestano stygmatyzować dzieci nienarodzone odmawiając im prawa do bycia nazywanym człowiekiem. Dlaczego dehumanizuje się dzieci nienarodzone? Zanim użyjesz argumentów religijnych wiedz, że jestem ateistą. Mam po prostu empatię, czyli coś czego większość osób nie posiada

Jak mówić o otyłości? To zależy z kim. W przypadku rozmowy ze mną wystarczy używać zwrotu „Wasza Szerokość”. Ale np. pani Wellman mogłaby się poczuć urażona takim zwrotem, więc w rozmowie z nią (czy o niej) lepiej używać innego slownictwa.