Ju 87 Stuka. Broń zagłady. 

W tekscie jest, że MÓGŁ atakować pod kątem 90 stopni, Taka drobna dygresja . Druga dygresja to dotycz ąca prowadzących. Może by jakieś zdjęcia juz nawet nie filmiki ale jakieś obrazowanie. To tak dla laików, którzy słuchają nie do konca znając szczegółowo temat. W tej chwili to nie jest program dla amatorów tylko dla pasjonatów

i jeszcze 1 nieścisłość- we wrześniu 39 Stukasy jeszcze nie miały syren.

@@pawealbrzykowski9251 miały już wtedy

@@Zamoski Mogę prosić jakikolwiek dowód, najchętniej zdjęcie ?

@@Zamoski Właśnie przeglądnąłem najlepszą jak dotąd pracę o użyciu Stukasów w 1939,M. Emmerling, T III Stukaflieger. Na ok. 15 opublikowanych tam zdjęć Stukasów z Września 1939 ŻADEN NIE MA SYREN ! Ale będę wdzięczny za przedstawienie dowodów na coś przeciwnego...

Henschel Hs 123, dwupłat który nieźle zaczął jako nurkowiec (ale musiał ustąpić Ju 87) - wyśmienicie sprawiał się w roli szturmowca. Do tego stopnia, że w '43 Heeren wysyłali liczne monity o wznowienie produkcji. Daremnie, gdyż Henschel Flugzeugwerke zdążyła już skasować - zarówno dokumentację jak i oprzyrządowanie do produkcji Hs 123.

"Dobry bombowiec nurkujący musi mieć słabe osiągi." - nie, musial miec tylko skuteczne hamulce aerodynamiczne. Jakos firmy Douglas czy Curtiss nie mialy problemu z zaprojektowaniem odpowiednich hamulcow. SBD mial wielkie, performowane hamulce aerodynamiczne. Helldiver (Curtiss) mimo bycia znacznie wiekszym i ciezszym jakos tez nie mial problemu z zachowaniem odp. predkosci w nurkowaniem (Helldiver mial mnostwo problemow, ale innych). upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/f/fd/Douglas_SBD_Dauntless_dropping_a_bomb%2C_circa_in_1942.jpg

@@silentbob5566 "performowane" ??? Chyba perforowane ...

Musiał mieć duże osiągi, żeby nie być latającą kaczką xD

O Me-262 jest trochę w naszym odcinku o Wunderwaffe

@@podcastwojennehistorie 6:55 co do celności i skuteczności latosie wykłady marka solonina ( także dostępne na yt ) burzą wiele o ile nie wszystkie mity powtarzane przez oficjalnych agitatorów historii ;)

@@dziadWSZEWIED Sołonin pisze znakomicie, ale nie jest historykiem. To publicysta, piszący dość tendencyjnie. Czyli: Czytać, ale weryfikować.

@@marekdrozd5682 a to jak zweryfikuje go ze podał prawdę tzn ze oficjalny łgał jak bura 🤣

@@dziadWSZEWIED Nie rozumiem.

*"wierzyć"* - od *wiara;* jasne, mnie także zdarzają się takie "literówki", zwłaszcza gdy szybko korzystam z klawiatury ;-) Tak, ja też jestem skłonny bardziej dawać *wiarę* Rudel'owi niż sowieciarzom. Oni cały czas próbowali dyskredytować jego osiągnięcia bojowe; napsuł im krwi i sprzętu w horrendalnym nadmiarze, a wysokość nagrody, wyznaczonej za jego głowę przez samego Stalina - systematycznie rosła. Z drugiej strony, "dokonania" Rudela były dość systematycznie dokumentowane i skrupulatnie *weryfikowane,* zarówno przez Luftwaffe (z jej formacjami naziemnymi włącznie!), jak i siłami lądowymi Heeren. Jako dowódca *III./Sturzkampgeschwader (później Schlachtgeschwader)2 "Immelmann"* - cieszył się pełnym zaufaniem swoich podwładnych, wielokrotnie lądując na wrogim terenie, celem ratowania swoich "uziemnionych" załóg. Na 6 udanych (tego rodzaju) akcji, ostatnia (7), skończyła się mniej szczęśliwie - gdy jego samolot (Ju 87D-5) "zakopał się", po wylądowaniu na rozmiękłym gruncie... Sam, cudem nieomal, wyszedł z tej opresji obronną ręką, tracąc jednak ratowaną załogę (przechwyconą przez sowiecki patrol) w czasie powrotu do "swoich", co wiązało się z koniecznością przepłynięcia w lodowatej wodzie szerokiej (Dniestr, 20 marzec 1943) rzeki. On sam dał radę, jego strzelec (Erwin Hentschel) utonął. Ostatecznie ranny, w strzępach munduru i bez butów - po kilkudziesięciu godzinach i forsownym pokonaniu dystansu co najmniej kilkunastu kilometrów, przekroczył linię (ruchomego wtedy...) frontu - i został uratowany. Wielokrotnie odznaczany przez samego Hitlera, ulubieniec "czeskiego kaprala", odwzajemniał mu się wprost bałwochwalczym uwielbieniem. Był fanatycznym hitlerowcem, no a po wojnie... Po poddaniu się (przylatując wraz z całą jednostką) 8 maja - Amerykanom, zaleczeniu kikuta po amputowanej stopie (stracił ją 9 lutego 1945, a już 25 lutego, z niezupełnie wygojoną nogą, w tajemnicy przed Hitlerem - wrócił do lotów bojowych; 26 czołgów, które zniszczył w trakcie tego "aktu niesubordynacji", przypisał "zbiorowemu zwycięstwu jednostki; latał wtedy na FW 190F-8) - w kwietniu 1946 wyszedł ostatecznie ze szpitala wojskowego w Fuerth na Bawarii, de facto zwolniony z niewoli wojskowej przez aliantów. Po 2 latach, korzystając z tzw *szczurzej linii,* wyemigrował do Argentyny - gdzie nader intensywnie "udzielał się" w organizowaniu pomocy, zarówno na miejscu, jak i przez rozwiniętą sieć pomocników, w Europie: w ukrywaniu i przerzucie do Ameryki Pd - hitlerowskich zbrodniarzy wojennych. Wśród wielu jego "dokonań w tej materii" - skutecznie ukrywał tożsamość *masowego zbrodniarza i ludobójcy, niejakiego dr.-a Josepha Mengele...* Przez cały czas, po sam kres swego żywota, nie ukrywał swoich pronazistowskich przekonań. Każda próba oceny postawy bojowego pilota o nazwisku Hans Ulrich Rudel, budzącego tak ambiwalentne uczucia - wymyka się z próby jakiegoś usystematyzowanego, kategorycznego osądu. Jego niesamowite sukcesy, w tym 45 zwycięstw w powietrzu (głównie nad sowieckimi myśliwcami, ale też i nad "szturmowikami" Ił-2, z tych ostatnich 3 zestrzelił), które zdobył, latając przede wszystkim na Ju 87 - mają swój wymierny ciężar gatunkowy. Niewątpliwie był świetnym pilotem, który potrafił opanować wszelkie tajniki walki powietrznej i tzw wyższego pilotażu, w czym zapewne pomogły mu taki cechy charakteru, jak osobista odwaga (straceńcza?), samodyscyplina i zdolność poświęcenia się wykonywanej misji bojowej, jak też zapewne wrodzone predyspozycje psychomotoryczne, które wraz z systematycznym nabieraniem doświadczenia, połączonego z rygorystycznym samoszkoleniem się - uczyniły z niego zabójczą machinę bojową. O jego perfekcyjnym opanowaniu wojennego rzemiosła - może świadczyć fakt, że ani razu nie został zestrzelony w wyniku walki powietrznej, a jego 30 przypadków "uziemnienia", które w większości kończyły się przymusowym lądowaniem (na własnym terytorium) - było skutkiem plot ostrzału naziemnego. Największe kontrowersje może budzić powojenna postawa tego, skądinąd, bardzo prostolinijnego człowieka. Być może najtrafniej ujął to wybitny as francuskiego lotnictwa, uczestnik walk nad Normandią, *Pierre Clostermann:* - "Jaka szkoda, że nie walczył po naszej stronie!". Osobiście głęboko wierzę, że najbardziej sprawiedliwego osądu mógł dokonać i dokonał - Najwyższy Autorytet i Najwyższy Sędzia, w samej Osobie Stwórcy...

Nie wierzyłbym na litość Boską .

Jego ogromne sukcesy, szczególnie na ju 87 G mogą wynikać z tego, że widział trafienia w czołg, ale jeden-dwa pociski 37mm miały małe prawdopodobieństwo zniszenia czołgu, mógł go uszkodzić lub nawet tylko trafić bez efektu. Ju87 wersji G to była w zasadzie pomyłka, tylko wytrawni piloci jak Rudel byli w stanie w tak ryzykownym ataku trafić cel i przeżyć akcję.

To może nie być o tyle propaganda że overclaiming był powszechny. Alianckie lotnictwo regularnie meldowało kompletne rzezie niemieckich czołgów bez najmniejszego potwierdzenia w rzeczywistości. Więc Rudel mógł akurat wierzyć że zniszczył te 500 czołgów - ale nie miało to dużo wspólnego z rzeczywistością. Ale np Marat na jego konto był zaliczony propagandowo.

W książce "Dawid kontra Goliat. Niemieckie specjalne środki bojowe w Powstaniu Warszawskim", Norbert działaniom Luftwaffe nad Warszawą w 1944 roku, głównie właśnie akcjom Ju 87, poświęcił cały rozdział. Polecamy 😁

A jestes przekonany ze opowiesci o tych bombardowaniach sa prawdziwe? Bo jak ogladales film Westerplatte to.....ogladales polska propagande.Tak samo ze stary okret szkolny mogl z morskich dzial strzelac do polskich umocnien.Tylko pociski na tak maly dystans nie moglyby sie uzbroic.Taki problem.

Tempest przenosił bomby.

A gdzie jest pytanko?😁

@@podcastwojennehistorie czy to prawda? Bowiem, nie wierzę że druga gospodarka świata w okresie 39-41 zdolna budować pancerniki i tysiące czołgów, zlekceważyła wartość ciężkich bombowców. Ponoć największymi wrogami Luftwaffe byli Goering, Robert Key i Milch. To oni hamowali rozwój niemieckiego lotnictwa, przykładem niech będzie Stuka. Świetny w Hiszpanii i Polsce a do bani na Zachodzie.

Niemcy uważali że ich przemysł nie jest gotowy do produkcji dużej ilości bombowców strategicznych, poza tym byli zdania że posiadanie takiego lotnictwa wymaga dużej ilości baz, lotnisk i szkolenia personelu. Po trzecie de facto nie planowali wielkiej wojny materiałowej a Luftwaffe miał być głównie sprawnym narzędziem w blitzkriegu więc wielkie lotnicze siły strategiczne były im zbędne w tej koncepcji.

@@podcastwojennehistorie Śmierć generała Walthera Vevera w 1936, mającego koncepcję stworzenia floty 300szt 4 silnikowych bombowców (uralbomber Do-19,Ju-89 ) i spółka Kesselring & Goering zaczarowała Hitlera ilością bombowców 2 silnikowych (tańszych i potrzebujących mniej zasobów do produkcji ). W konsekwencji działań krótkowzrocznych podlizywaczy Rosja bez przeszkód ewakuowała w 1941 ponad 300 dużych fabryk i wiele mniejszych ,na Ural jedną linią kolejową ( a można było zbombardować?),zainstalowała je tam i spokojnie produkowała sobie broń do końca wojny. Potem zamiast klasycznego ciężkiego bombowca zaprojektowali He-177-nurkujący. Wyobraźni Anglikom i Amerykanom zabrakło by nawet próbować nurkować Lancasterem ,albo B-17.

Luftwaffe było częścią Wehrmachtu.

@@Sattivasa no chyba jednak nie. Może walę babola, ale szefem Luftwaffe był Göring. I z tego co pamiętam, nie podlegał pod Keitla, a bezpośrednio odpowiadał przed Führerem

@@Martin-hh2jv Tak, walisz babola. W skład Wehrmachtu wchodziły: - Heer (wojska lądowe), - Kriegsmarine (marynarka wojenna), - Luftwaffe (lotnictwo). To nie jest wiedza tajemna.

Tak.Niemcy mieli az 3 sztuki.

A ten He 111, który trafił nasz niszczyciel - miał kupę szczęścia, a może i niezłego "cela" - ptaszek uronił jajo z dużego pułapu, poza zasięgiem pelot.

@@nowy5 - skąd ten *"pomysł"?!?* Cała sprawa jest bardzo dobrze opisana w literaturze przedmiotu i nie budzi wątpliwości; atak był przeprowadzony przez He 111 z wysokiego pułapu, ponad zasięgiem art.plot., a kwestią mniej istotną jest to, czy trafienie ORP Grom pojedynczą bombą w tych okolicznościach - był tylko sprawą korzystnego dla Niemców przpadku.

Oczywiście. Tak samo jak wszystkie bombowce. Właśnie po to jest potrzebna silna osłona myśliwska.

No niezupełnie. Np taki Rudel nigdy nie został zestrzelony w wyniku walki powietrznej (jeżeli już, to przez ogień naziemny!), a sam - zapewne przy współudziale swojego strzelca, zdołał "puścić z dymkiem" co najmniej kilka sowieckich myśliwców. Nic dziwnego, że zagięli na niego parol.. ale mało skutecznie.

warto przeczytać książkę Rudela; dość często opisuje wymykanie się sowieckim myśliwcom grupy kilkunastu stukasów dzięki odpowiednim defensywnym manewrom a także zestrzeliwanie jego stukasem tychże myśliwców

Nie do końca,jest znanych parę przypadków zestrzelenia atakującego tradycyjnie ,od tyłu ,myśliwca przez strzelca Ju-87( w końcu po coś go tam wsadzili - w sumie ok 200 kg człowiek + broń i amunicja). Doświadczony myśliwiec atakował od dołu nie opancerzony zbiornik paliwa pod siedzeniem pilota i strzelca i był poza zasięgiem broni Junkersa. Ju-87 był trudny w pilotażu i manewrowaniu.Po ostrym skręcie zwalał się na skrzydło i wchodził w korkociąg

Wyglądały zupełnie nieźle, a po początkowych niepowodzeniach, związanych z brakiem właściwego celownika (tudzież tylnego strzelca), po wprowadzeniu ulepszeń i po udoskonaleniu taktyki - spuszczały szkopom niezłe cięgi. Sami piloci Luftwaffe często przyznawali, że łatwiej wypompować ammo, niż zestrzelić "to draństwo". Inna sprawa, że z czasem szło im lepiej, tak że na późniejszym etapie Sowieci "obowiązkowo" przydawali Szturmowikom osłonę myśliwską.

Il-2 byl silnie opancerzony, nic oprocz celnego ognia dzialek 20mm+ nie robilo na nim wrazenia. Rakiety byly malo celne, ale bomby PTAB byly skuteczne, a Il-2 zabieral ich 280 (tak). W zasadzie mozna uznac ze to byl prekursor dzialan takich, jak dzis wykonuja bomby kasetowe.

@@carcharinus6367 Hartman opisuje kilkukrotnie, jak ze zdumieniem obserwował że jego pociski (także 20mm z działek) odbijały się od opancerzenia Iła. Potem doszedł do doświadczenia - aby ostrzeliwać połączenie płata z kadłubem, gdzie następowała przenikanie pocisków lub tez ostrzelanie chłodnicy, co kończyło bardzo szybko lot Iła

@@Kroppo1 Rudel też "spuścił" kilka sztuk - oczywiście jak już przesiadł się na FW190F8.

@@silentbob5566 Ił - 2 miał opancerzony tylko przód kadłuba, silnik i kabinę pilota.Dalej było drewno ,tył kadłuba i usterzenie.Także skrzydła były drewniane. Oddziaływanie karabinów maszynowych i działek na drewniane elementy było absolutnie destrukcyjne.Także działka przeciwlotnicze były bardzo skuteczne.Bo nie trzeba uszkodzić silnika by zestrzelić samolot.Uszkodzone usterzenie albo skrzydło powoduje niemożność dalszego lotu i zestrzelenie.Bo trzeba pamiętać o kiepskich własnościach lotnych Ił-2. Był ciężki (pancerz) i nie manewrował (dowód to mały udźwig bomb samolotu ,w założeniu lekkiego bombowca).