Maszynista - część 2. 

Eeeeeeeech stare piękne czasy naszego PKP czyli lata 90-te. Szkoda że pozostały już tylko po tym wspomnienia.

Proszę Pana, wspaniały film, pamiątka dla potomnych. Widać, że szanujecie tradycje, siebie wzajemnie. Przykro, że tato Pana zmarł i przedwcześnie, bo mniemam, że urodził się kròtko przed wojną. Wzruszyłem się nieco, bo Pan Włodzimierz, był takim zwyczajnym, niezwyczajnym. Wczoraj po obejrzeniu pierwszej części, przeczytałem jego wspomnienia. Fascynująca lektura.

Pięknie wyglądała ta siódemka, lakier na błysk z każdej strony :)

Wspaniały archiwalny materiał ! Kciuk w górę.

Ja jeździłem tym pociągiem Warszawa Wsch. - Frankfurt am Main, na odcinku Warszawa Centralna - Wrocław Gł. Kurde przez Łódź, Kalisz, w 5 godzin wtedy się pokonywało ten dystans.

Szacun dla pana

Piekne czasy. Wszedzie popielniczki na biurkach ,najarane, pelen luz do pewnej granicy.

Ładną pan ma mamę naprawdę :)

piękna pamiątka,i Człowiek spełniony,,,,,,prawdziwa kolej została w ludziach i na zdjęciach...... maszyniśći mimo że już po kolei.....mają jeszcze godne pożegnania a w innych zawodach firmach już tak nie będzie

zawsze w drodze za poznan z opola uwielbialem worclawski dworzec :)

skąd masz takie materiały? jesteś kimś z bliskich czy znajomym a jak zansz Pana Włodzinierza to Go pozdrów.

@paczek1599 Jestem synem Włodzimierza, czyli Dariusz. Mój Ojciec zmarł 28 marca 2010 roku...

Też zostałeś maszynistą?

Kondolencje :-( A ile miał lat, kiedy zmarł jeśli można spytać?

Teraz kolej jest rozpieprzona.