Dzięki za słowa o kryzysie. Bardzo mi pomocne! 🙂 Dzięki wszystkim, którzy odpowiedzieliście na ankietę, za waszą chojność i komentarze Brata Przema. Czuję się ubogacona, najedzona intelektualnie-emojonalnie-duchowo (lubię jeść). Czekam na książkę, ognia!
"Przeżywać żałobę po pozostawieniu marzeń o szczęśliwym życiu zakonnym lub kapłańskim" pięknie powiedziane, świadczy o dużej wrażliwości i zrozumieniu tej bardzo trudnej sytuacji i decyzji.. Czyż nie brzmi prawdziwe niż często używane określenia: zdradzić kapłaństwo/zakon, porzucić sutannę, upaść, czarna owca.
Bardzo potrzebna książka. Niech światło przebija się. Śpiewał o tym L. Cohen w Hymnie: "there is a crack a crack in everything, that's how the light gets in"
Książka zapowiada się ciekawie. Apropos motyli wczoraj przyleciała do mnie ćma i usiadła na ścianie na słowach: "ale mocy i miłości i trzeźwego myślenia" i siedzi tak do dzisiaj. Wczoraj też trafiłam na artykuł gdzie jest napisane że ćmy zwiastują jakieś przeobrażenie się/kryzys ale że jak się jest w czasie kryzysu to symbolizują nadzieję że ból i cierpienie miną. Tak że jak dla mnie to miłe te odwiedziny. Jest jakaś nadzieja. Dodałabym zdjęcie ale tu się nie da.
Mam pytanie. Czy Św. Siostra Faustyna została uwolniona całkowicie od pokus nieczystych tak jak Maryja ? Proszę mi powiedzieć bo przeczytałem to jak mi spowiednik kazał czytać ten dzienniczek i modlę się kilka lat o taką łaskę, ale niech się dzieje Wola Boża.
Szczęść Boże. Jakoś cieszy mnie Ojca ostatnia koncentracja na osobach zakonnych i konsekrowanych - jakby złapał Ojciec nowy wiatr w żagle? Mi osobiście wydaje się to ekscytujące (nie dla mnie samej, ale po prostu jako potrzebny charyzmat i ciekawa misja). Podpisuję się pod tym, że Chrześcijaństwo nie polega na dążeniu do doskonałości. Przytaczając zdanie, które usłyszałam od Ojca Marka w Taize, pewnie z 10 lat temu, "Chrześcijaninem stałem się, kiedy zrozumiałem, że to nie ja jestem bohaterem tylko Chrystus". Może trochę radykalne, nie chodzi o to żeby kogoś wykluczyć, tylko podkreślić wagę. Mój Przewodnik Duchowy, z kolei, mówi, że "wymagania Boga (postrzegane) są dźwignią pomiędzy obrazem Boga a obrazem człowieka - im wyższe wymagania Boga, tym de facto niższy (gorszy) obraz Boga, a wyższy (lepszy) obraz człowieka". Oczywiście chodzi o obrazy przeżywane podświadomie - poniżej sztywnej deklaracji o kochającym Bogu (który wymaga doskonałości, którego bałbym się gdyby.., który łatwo może mnie odrzucić, dla którego wyrzekam się nawet dobrych, naturalnych pragnień) i podobnej deklaracji własnej pokory (bo jednak pod spodem wiem, że to ja jestem tą prawie doskonałą osobą, która już tyle zrobiła, tyle się wyrzekła, tyle trudów poniosła, tak różni się od otoczenia). Podobnie jak Ojciec w tym filmiku, mój Przewodnik kładzie też duży nacisk na uwolnienie się od wizerunków siebie - np. świętości, czy choćby "miłej, życzliwej osoby" - gdyż są one pewnym niewidzialnym punktem oparcia, dającym poczucie, że zasługujemy na przyjęcie - miłość, zachęca by oprzeć się raczej w tym, że Bóg mnie kocha bezwarunkowo - dokładnie taką, jaką jestem - i by w drodze duchowej odpocząć od pracy nad sobą i skupić się na relacji. Przy słowach Ojca, że chodzi o to, by się przemienić w Chrystusa - ja chyba wymiękam - mi - na razie - chodzi o to, by przyjąć Jego Miłość, zbawienie, przemieniając się coraz głębiej we mnie samą - w osobę, którą z założenia miałam być i mogę być tylko dzięki w pełni akceptującej Bożej Miłości. "Jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie.." - no właśnie ja chyba nie chcę i wierzę, że to nie obowiązek tylko wybór. Być może faktycznie droga bardziej dla osób konsekrowanych? Gdy to piszę mam pewien dysonans - chyba jakaś część mnie jednak chętnie ogląda siebie na tle Jezusa - także to może być bieżąca postawa a na przyszłość materiał do zamętu i dojrzewania ;). Bardzo mi się spodobały słowa - wniosły mi coś - że dobry kierownik duchowy nie traktuje kryzysu jako czegoś, co trzeba szybko rozwiązać. Myślę, że od kilku lat jestem w kryzysie wiary, który wydaje się w jakiś sposób sensowny i faktycznie warto zaakceptować jego przewlekłość - kolejna sentencja, którą lubię - "na poważny problem trzeba poważnej odpowiedzi" - czasem warto żeby trwała lata. No i rozwaliły mnie słowa Ojca, że za takie prorockie misje czasem siedzi się kilka lat w zakonnym więzieniu - jeżeli to jest średniowiecze xD. No tak to już zawsze było między prorokami a współczesnym im Kościołem, ten przyszły bardziej ich ceni. Czasem myślę, że za Ojca działalność Ksiądz diecezjalny już dawno trafiłby na karnego jeżyka, więc pewnie można pogratulować Ojcu przełożonych. Serdeczne gratulacje rozpoczęcia nowego dzieła :)) i powodzenia, niech Duch Księdza niesie :). ps. rozpisałam się strasznie, ale skoro Ojca długo nie będzie i chyba zmienia Ojciec grupę odbiorców - to niech mi będzie :P.
Bardzo dziękuję za ten komentarz! Czuję się tym ubogacony! 😊 Szczególnie poruszyły mnie słowa Przewodnika Duchowego, który mówi o emocjonalnym obrazie Boga, o tym, jak Go sobie wyobrażamy: "im wyższe wymagania Boga, tym de facto niższy (gorszy) obraz Boga, a wyższy (lepszy) obraz człowieka". To prawda! Święci zawsze uznawali swoją nędzę i chwalili Boga, który działa pośród ich nędzy. Kiedy sobie wyobrażam, że Bóg mnie zaakceptuje mnie tylko, kiedy spełnię ogromne wymagania, to taki Bóg nie jest bezgraniczną Miłością, której warto poświęcić całe swoje życie, a ja nie jestem Jego dzieckiem, tylko kimś, kto mógłby Jemu zaimponować moim staraniem - tak, jakby On mnie nie znał!
@@DuchCiel no właśnie :), też czasem o tym myślę, że gdyby coś, co słyszę było prawdą o Bogu - to wcale nie miałabym ochoty na wieczność w Jego Królestwie. Jeżeli drogą wiary jest odkłamywanie obrazu Boga (poznawanie, zgłębianie Jego Miłości) i obrazu siebie (własnej słabości) to naturalnie serce wypełnia się wdzięcznością i zaufaniem do Niego, naturalnie też promieniuje się miłością, którą się poznało. Poprawa uczynków czy charakteru może być efektem ubocznym relacji.
Kazdy czlowiek jest powołany aby być uczniem Jezusa Chrystusa i przyjąć Boży dar zbawienia z Jego rak aby całym życiem tu i w wieczności dziękować Bogu za ten cud !Od smierci i zmartwychwstania Zbawiciela nie mają żadnego uzasadnienia sluzby sekty kaplanow skladajacych przez wieki krwawe ofiary!,,Bóg przyjął jedyną doskonałą ofiarę Zbawiciela Jezusa Chrystusa i swiat ze sobą pojednał i Jezus jest jedynym kaplanem Orędownikiem między Bogiem i ludźmi a nie wy księza czy zakonnicy,!Klerkrk to demoniczna sekta Watykańska ktorej służycie w zwiedzenieu i kłamstwach,pogańskich wierzeniach i obrzędach niezgodnych z Biblia i wolą Bożą!Upamietajcie się I wierzcie Ewangelii Jana3,3,6,,Musicie się narodzić na nowo z wody I z ducha bez tego nikt nie ujrzy KRÓLESTWA Bożego,,!
