Przestań "ogarniać" swoje życie i posłuchaj 

"Zaufanie to klucz do sensu życia" - to bardzo ciekawe, co Pani napisała. Czy mogłaby Pani napisać coś więcej, co Pani ma na myśli?

​@@katarzynamatyka9275 Dzień dobry Pani Kasiu. Moje życie to ciągła nauka wiary czyli zaufania. Tak jak chyba w każdym człowieku dominuje we mnie bios i psyche, czyli to co jest we mnie i mnie otacza. W nowym dla mnie etapie życia, kiedy zaczynam się zmagać z coraz większymi ograniczeniami i cierpieniem fizycznym zaczęłam tracić sens życia. Bo dokąd dojdę, gdy coraz mniej mogę? Wzruszyło mnie to co powiedział ojciec Przemek- ten Głos, że Bóg nigdy nie patrzy że skutkiem....A ja już zaczęłam patrzeć że smutkiem na moje życie. Jeszcze raz ( pewnie już tysięczny) zawróciłam moje serce ku zaufaniu i ona spowodowało, że znowu widzę sens mojego życia, znowu ma ono dla mnie wartość. Przyjęcie z zaufaniem tego co daje mi Bóg rodzi we mnie radość. Pozdrawiam.

@@zofiagoaszewska7255 Hah, czyli póki co mam z tym jeszcze problem - tak jak myślałam 😅 Dziękuję bardzo za Pani odpowiedź pozdrawiam również 😊

Witaj! 😃 Dobrze, że możemy się spotkać, z różnych religijnych tradycji, ale we wspólnym ludzkim doświadczeniu 🙏

❤

🙏

🙏

Myślę, że tak - będę wrzucał równolegle i tu i tu. W tym tygodniu nie uda mi się już nic nagrać, ale może w przyszłym pojawi się jakiś podcast. :)

🌲🌳🌳😊👍

Dobrze, mogę już zdradzić, że od września będę w Świętej Lipce na Mazurach. Ale póki co jestem Przemo Gwadera z Ignacjańskiego Centrum Formacji Duchowej w Gdyni. 😁

@@DuchCiel jeszcze tak. Ale jak już Ci mówiłam na priv, uważam, że przełożeni uznali, że Przemo bez akwenów wodnych może wyschnąć 😜

Dziękuję Ci za to, co piszesz! Cieszę się, że to, co mówię, może być inspiracją do refleksji i modlitwy. :) A tytuł - cóż, chyba rzeczywiście nieco zbyt poetycki, patrząc po liczbie wyświetleń. 😅

To nie Przemek to Duch 😁 Już nie raz jak On zamieszał to zbierałam później szczękę z podłogi 😅😜

@@DuchCiel Dobry tytuł, nie ma co liczyć wyświetleń, do kogo ten odcinek ma dotrzeć, do tego dotrze, nie bój się 😉 (nawet jeśli nie teraz to wspaniały algorytm youtuba wywali to komuś za 10 lat na główną 🤣) Mi tam się podoba, że ten kanał jest taki kameralny i że filmy nie pojawiają się na nim jakoś zbyt często. Czuje się, że jest tutaj taki "swój" kącik, taka przystań w odmętach internetu 😉

@@Izabela_Wojtal To prawda 😂😂 Mam podobnie i nie wiem wtedy gdzie się podziać, co robić 😂

@@katarzynamatyka9275 Ja też się cieszę, że ten kanał może być przestrzenią spotkania, że mogę przeczytać wszystkie komentarze, bo nie jest ich za dużo, i ze mogę być w komunikacji z tymi, którzy oglądają to, czym się dzielę. Nie zależy mi na tym, żeby kanał rósł w liczbę subskrybentów. Ale gdy dzielę się czymś, co czuję, że jest z Ducha Świętego, czymś co ma szansę komuś naprawdę pomóc, to zależy mi na tym, żeby miniaturka i tytuł zachęcały do kliknięcia. Bo właśnie często czytam takie świadectwa, że ktoś kliknął bezmyślnie, a potem go zatrzymały treści, i usłyszał coś, co potrzebował usłyszeć. Dlatego, choć staram się unikać chamskiego prymitywnego clickbaitu, to jednak lekki, subtelny clickbaicik musi być. ;)

Hahaha, zupełnie nie myślałem tutaj o Heideggerze, ale faktycznie, może to być jakaś nie do końca uświadomiona inspiracja. ;)

@@DuchCiel hahaha czas to przegadać z terapeutką skoro nieuświadomiona 🤣😜

Może być też tak, że po prostu widzę jego filozofię tam, gdzie jej nie ma :) Tak czy owak od 9:14 do 9:52 jest kilka wątków, o których pisał Heidegger

@@sebastiangensina99 Bardzo lubiłem kiedyś Heideggera. "Bycie i czas" próbowałem przeczytać w całości, ale w końcu musiałem "przeskanować" na szybko drugą połowę, żeby oddać książkę w terminie do biblioteki. ;) "List o humanizmie" mam przeczytany w tą i z powrotem (z tomiku "Budować, mieszkać, myśleć", w którym swego czasu byłem całym sercem zakochany), a "Czas światoobrazu" ze zbioru "Drogi lasu" to perełka, którą kilkukrotnie cytowałem, więc bez wątpienia czytanie Heideggera w jakiś sposób ukształtowało moje myślenie i przeżywanie... Tyle, że to było tak dawno temu, że już nie kojarzę, gdzie czytałem to, co "mi się myśli". Gdybym pisał artykuł naukowy, to musiałbym się do tego dogrzebać i dać przypis, ale jako, że to jest moje dość spontaniczne dzielenie się moimi przeżyciami i przemyśleniami, to pozwalam sobie na błogą nieświadomość vel trwanie w obłoku niewiedzy. ;)