Nummi loquuntur-  

Szanowny Panie, w systemie nominałów imperialnych (równolegle istniały lokalne systemy, oparte głównie na zdawkowym pieniądzu brązowym, rzadkiej srebrnym, głównie we wschodnich prowincjach zdominowanych przez poleis greckie) od panowania Augusta wybijano następujące nominały: sesterce o wartości 4 asów w cenniejszym orichalcum (stopie o żółtej barwie, zbliżonym do mosiądzu), dupondiusy w tym samym stopie o wartości dwóch asów, miedziane asy, leżejsze, ale znów orichalcum semisy, oraz najdrobniejsze, miedziane kwadranse (quadrantes). Nominały brązowe z biegiem dziesięcioleci ulegały pewnej dewaluacji, choć wolniej niż srebrne denary. Wobec tego sesterce z końca II lub z pierwszej połowy III w. są rzeczywiście zwykle lżejsza i mają mniejszą średnicę niż te bite w I w. n.e. Jeśli jednak ma Pan sesterc np. Wespazjana (średnia masa dobrze powyżej 20 g) i wyraźnie od niego mniejszy nominał brązowy (o masie np. 12 g), ta druga moneta będzie zapewne asem, ewentualnie dupondiusem (ten nominał zwykle wyróżnia korona promienista, choć za Flawiuszy zazwyczaj, ale jeszcze nie zawsze). Polecam Pańskiej uwadze również inne odcinku #Nummi loquuntur: ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-RsH988-OgTQ.html i ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-oRanpBHgNsA.html i

Dziękuję za wyczerpującą odpowiedź.Pana filmy to skarbiec wiedzy.Zamierzam właśnie kupić Pana książkę pt: Gramatyka monet rzymskich, która poszerzy moją wiedzę o monetach Starożytnego Rzymu.Pozdrawiam.

@@neolit55 Wspaniale! Jeśli uporam się ze wszystkimi bieżącymi projektami, jest szansa, że pod koniec roku oddam wreszcie do wydawnictwa tom II "Gramatyki monet rzymskich". Pozdrawiam!