Osobowość borderline 

Kochani, rozumiem, że niektórych z Was denerwuje to, że w tym nagraniu często używałam zwrotu OK. To nagranie jest z 2016 roku, a ja już od dłuższego czasu tak nie mówię. Natomiast tu już musi zostać tak jak jest.

OSKAR - w kategorii najosobistszy scenariusz, nienachalny reżyser, aktor pierwszoplanowy, lektor charakterystyczny. Nagroda specjalna za urok, uśmiech, bezpretensjonalność i błysk w oku. DZIĘKUJĘ.

Pierwszy raz się popłakałam na tego typu filmie - to chyba o mnie :( pod każdym słowem mogę się podpisać ;(((

Nie ma ludzi "normalnych". Każdy ma "świra", który w nim siedzi. Ty i ja również....

Jestem osobą z tymi problemami.Niestety uświadomiłam sobie, że zafundowałam swoim dzieciom ten sam los.Przeżyłam już pół wieku i tak póżno to odkryłam.Dzięki takim ludziom jak Pani Magdalena mogę coś dla siebie zrobić .A co z moimi okaleczonymi dziećmi.Swiadomośc ,że zrobiłam im krzywdę jest nie do zniesienia.Może jakiś film na ten temat.

Cierpię na borderline i jak oglądam ten film to płaczę, bo wiem że to prawda... To jest straszne, jak jakieś fatum ciażące na moim życiu. Pustka w środku i takie poczucie czy faktycznie tu jestem czy mnie nie ma. Trzymam kciuki za wszystkich cierpiących i wierzę, że wam uda się wejść w normalne funkcjonowanie.

Nieutulone dziecko, piękne sformułowanie

Dlatego sama nie mam dzieci -;( nie mogłabym zrobić tego co zrobili mi rodzicie jakimś małym istotom (4 lata pracy nad sobą, płaczu krzyków - teraz jest juz Ok, doszłam do punktu gdzie myśle ze jest mi ze mną dobrze i nie potrzebuje nikogo zeby byc szczęśliwa a jak sie ktoś trafi to oczywiście przypatrze sie temu)

nie wierzę, że kiedykolwiek poczuję miłość a nie pustkę

Bardzo trafna ocena! Sama odczułam deficyt matczynej miłości, odrzucenie, podświadome poszukiwanie "matki zastępczej", rozczarowania... Dopiero w dojrzałym wieku zrozumiałam to o czy mówi pani Magda, że to ja jestem najlepszą Matką dla mojego płaczącego dziecka i problem znikł. Odzyskałam spokój. Pozdrawiam serdecznie

Uświadomiłas mi,że tez mam ten problem i doszłam do krawędzi.Jak sobie pomóc? Jak zając się sobą?Chodzi mi o takie techniczne kwestie.Jestem uzależniona emocjonalnie od pewnej osoby i całe moje życie krąży wokół niej.Ona zaś doskonale sobie radzi i bierze tyle,ile potrzebuje w danej chwili a potem mnie odsuwa.Nadszedł ten moment,kiedy już dłużej nie mogę i potrzebuję wskazówki od czego zacząć myśląc już teraz o sobie-nie o nim.Dziękuję za otuchę,którą poczułam po obejrzeniu filmu.

Matka narcystka , ojciec empata. Miałam wszystko, nie byłam bitym dzieckiem.. ale od mojej matki miłości nie miałam, dla niej nie istniałam, wszystko co robiłam było zle, tylko krytykowała i nigdy nie byłam wystarczają dobra jakim był dla niej mój starszy brat, którego idealizowała i sam jest narcysta jak ona. Wydmuchane złote dziecko mamusi, i ci mają najgorzej bo sami tacy są. Matka go kryła, usprawiedliwiała jego winy, wiec skąd on miał nauczyć się brać winę na siebie? Lub nauczyć się co to jest sumienie? Od dziecka już jej nie lubiłam, do dziś nie potrafię tej kobiety kochać, gdyż nie mam z nią żadnej więzi emocjonalnej. Nie potrafię jej patrzeć w oczy, sam jad, ja przejże ją na wylot, zanim ona pomyśli..widzę tą wrednosc i nieszczerość i to zło co w niej siedzi. Jej osoba mnie odpycha od zawsze.. Kochałam ojca ponad wszystko, to dobry, mądry i inteligentny człowiek, miał uznanie którego matka nie mogła ścierpieć i tylko go poniżała by sama się mogła wywyższać. Wieśniara powinna być dumna, że miała takiego męża, ale on był dla niej nikim, bo tym nikim ona sama jest. Ludzie go kochali bo miał serce , dał mi miłość której w dzieciństwie potrzebowałam. Gdy ojciec wyjeżdżał sam co roku do swojej rodziny, bo matka nie nawiedziła jego rodziny, Dla mnie walił się świat zostać z tą kobietą samą, Rzucałam się na podłogę i wyłam za nim jak pies, albo biegłam za odjeżdżającym autem. On był moim całym bezpieczeństwem, podporą, uczył mnie życia, i do dziś mówię: kocham cię tato za wszystko co mi dałes♥️Jestem taka jak on i dzięki Bogu za to że nie byłam obiektem projekcji tak jak mój brat. Ponoć nie mam bordera. Ale tez ściągnęłam narcyza, który był jak moja zimna matka, zawsze miałam swoje granice w związku , nie miał prawa mnie uderzyc, nie wybaczyłbym zdrady, nie pozwoliłabym w życiu uderzyć moje dzieci, tak jak moja znajoma z borderem, przekroczyła wszystkie granice, chciałam tylko by mnie pokochał, mnie zauważył, mnie docenił, mimo wszystko co dla niego robiłam, ale taki był zimny jak moja matka. Dobrze że mam tą lekcje poza sobą. mimo wszystko to boli że człowiek ma taką zimną matkę a nie inną.. Nie raz mówiłam ojcu, czemu jej nie opuścił, miał by normalne życie, Ja wychowałam po odejściu narcyza sama troje wspaniałych dzieci, teraz cała moja miłość wróciła. Jestem cholernie dumna z mojej pracy. Narcyzów się nie da zmienić nigdy, miesiąc temu ucięłam całkowicie kontakt z matką, dawno powinnam to zrobić. Ale była w potrzebie to pomagałam. Teraz niech radzi sobie sama. Nie wiem czy łezka mi poleci kiedy jej zabraknie. Czy to normalne? Po prostu nic mnie z tą kobietą nie łączy. Nic.. tyle co mnie poniżała, krytykowała, nigdy nie byłam wystarczająca mimo wszystkich obowiązków które jako dziecko spełniałam, urodziłam się między tymi dwoma światami,widziałam dobro i zło, stad tez odrazu wiedziałam że matka była tym złem. na 200% miałabym bordera, kiedy ojciec był by dla mnie również emocjonalnie niedostępny jak matka.

Dziękuję ci Madziu otworzyłaś mi oczy. Mam w sobie ranę porzucenia i projektuje to teraz na moją córkę. Uwielbiam twoje filmiki trafiają w sedno bez owijania w bawełnę. Bądź i dziel się swoją wiedzą z nami. Pozdrawiam ciepło. Ania

A jeśli zostawia jako pierwsza, żeby nie zostać zostawionym?

Rodzice opowiadali mi że w dzieciństwie (przed 4 rokiem życia) uderzałam głową w ścianę. Oni wspominając to śmieją się a ja się zastanawiam co się wtedy działo że tak reagowałam. Oczywiście nie pamiętam. Wiem że zostawiali mnie samą w domu i szli w pole (bo byli rolnikami, mieszkaliśmy na wsi). Włączali mi telewizor i szli. Może to to..

Ten filmik to dla mnie światełko nadziei, obejrzałem go parędziesiąt razy, bardzo dziękuję i doceniam za ten filmik. Dobrze powiedziane z tymi emocjami, mi się chce codziennie płakać a mam 24 lata, pozwalam sobie na to gdy jestem tylko sam, ciężko jest nawet wśród bliskich osób przyznać się do bólu, ze jest się jeszcze takim dzieckiem, które chce wyć i krzyczeć z byle powodu.

Jesteś po prostu fenomenalna

Może należałoby zaczynać takie filmiki od słów , że tak jak każdy człowiek jest inny , tak każdy człowiek z borderem jest inny i nie zawsze każdy ma te same objawy, nie każdy ''tupie nóżką i krzyczy jak dziecko'' jak to przedstawiłaś w powyższym filmiku.

Jestes Kochana Madziu, tule Cię do serca za to, ze JESTEŚ i za Cudowna Prace jaka wykonujesz w duchu Prawdy, pomagajac tym, wielu zbłąkanym duszyczkom. ♡♡♡♡♡♡

Jak zawsze konkretnie i rzeczowo. Dziękuję.

Niektóre rany są tak głębokie, że aż czujesz się nimi przesiąknięty 😞

dziękuję bardzo za twoje filmy... U mnie właśnie doszło do tego że ujawniły się te zaburzenia przez strach że osoba na której mi zależy mnie porzuci ... miewałam depresje praktycznie całe życie jest ze mną źle depresja, nerwice, lęki... występują na przemian ... W końcu poznałam kogoś kto wiele wniósł do mojego życia , w końcu emocjonalnie bardzo zżyłam się z tą osobą ale w pewnym momencie czułam że nie potrafię bez tej osoby żyć , bo to on otaczał mnie zrozumieniem był jak anioł który chroni mnie przed wszystkimi i przedemną samą . Nie wytrzymał jednak kiedy nagle zaczęłam czuć strach że mnie opuści że odejdzie ... zaczęłam wątpić czy jest szczery , zaczęłam śledzić zaczęłam ubliżać kompletnie jakby mnie coś opentało ... wolałam żeby odszedł niż był i wciąż odczuwałabym strach że dziś jest a jutro już mu się odmieni i zniknie . Te uczucia były tak nie do zniesienia że z jednej strony byłam gotowa zostawić wszystko by tylko został a z drugiej strony nawet jak był to i tak wewnętrzny strach że jest tylko z litości albo że chce odejść a boi się o tym powiedzieć albo strach że ma kogoś a mnie oszukuje ... trauma myśli samobójcze przytym

właściwie to lęk przed bliskością ma wiele wspólnego z tym borderem, świetny film wiele rozjaśnia

Szpilka wymiatasz, uciekłam z fotela u psychiatry, po tym jak zasugerował mi borderlain,a Ty to przedstawiłaś bardziej po ludzku

Dziękuję za ten film, doskonale prowadzi Pani narrację, wszystko mówi Pani jasno i zrozumiale. Fantastyczna robota! Pozdrawiam gorąco.

Po prostu szok,dowiedziałam się, że mam borderlin, a on byl narcyzem.Teraz już wszystko rozumiem Dziękuję 😘😘😘❤❤❤❤

Całym sercem dziękuję za ten odcinek. Dużo się dowiedziałam. I pora kontynuować, prace z sobą.

Większość cech i zachowań które Pani opisuje stanowią moje życie, jest ciężko bo masz świadomość że potrzebujesz, miłości, wsparcia, akceptacji, sama nie potrafię sobie tego dać oczekuje tego od Partnera, a jak jeden związek się kończy to odrazu musi być inny bo to że zostaje sama ze sobie nie poradzę ten lek mnie tak przeraża. Dziękuję za film będę śledzić pani Kanał. Pozdrawiam 💞

Ja narcyz moja była border.. Wiele zrozumiałem po obejrzeniu Twojej wypowiedzi. Dziękuję.

Rzuciłem dziewczynę z bpd bo nie wytrzymywałem mentalnie przez ten emocjonalny rollercoaster i manipulacje. Kilka razy groziła mi, że mnie rzuci przez pierdołę i wiedziała ze to mój slaby punkt, ale zrozumiałem ze powinienem uciekać jak najdalej kiedy zaczęła się większa drama z pokazywaniem przemocy wobec mnie. Oczywiście to ja zawsze byłem winny. Uderzy cię a potem ryczy żeby jej nie zostawiać, cokolwiek robiłem dla niej czułem ze nie ma to sensu bo jutro zapomni i znowu będzie histeria. Czytam komentarze innych i zgadzam się z tym co inni przechodzą, to po prostu szok... Tylko dziwi mnie bierze bo rodzinę miała perfekcyjną i nie wiem czy to była jakaś trauma z dzieciństwa. Odmawiała terapii i leków bo ona wiedziała lepiej.

dzieki Szpilka. Wreszcie sie rozplakalam

Przede wszystkim dziękuję za ten wartościowy materiał. Pomógł mi on określić, czy mam Borderline czy ChAD. Pozdrawiam!

Bardzo wartościowy materiał, dziękuje za dawkę wiedzy . Przy każdym „okeej” trochę mną targało ale i tak dziękuje :D

a co z brakiem ojca?

Genialne nagranie. Dziękuję.

Bardzo ❤ dziękuję ❤ Obejrzałam, wysłuchałam ponieważ jest taka potrzeba akurat teraz. Dużo pomoc w zrozumieniu problemu.

Chciałem podziękować za wszystkie wywiady. Słucham od dwóch lat. Wysłuchałem prawopodobnie wszytkich. Szukałem odpowiedzi i tu ją znalazłem. Zaburzenie Borderline doprowadziło mnie do katastrofalnych skutków. Na szczęście pracuje nad sobą z psychoterapetą od 2 lat. Bardzo dziękuję i życzę dużo zdrowia

Emocje emojcjami to chęć i chart ducha stabilizuje zarówno marzenia jak i rzeczywistość problem w tym jak się odnaleźć, mogą nazywać to granicami mogą dawać proszki lecz naszą świadomość da się ujarzmić głosy w głowie i emocje, co prawda nie ma lekko lecz człowiek z tymi problemami nigdy nie ma łatwo wszystko jest możliwe tylko sam musisz to zobaczyć i baaaardzo długo ćwiczyć.pozdrawiam

Wszystko się zgadza, ale w moim przypadku zabrakło mi miłości taty, nigdy nie byłam wystarczająco dobra dla niego, widział tylko moje błędy, nigdy nie był ze mnie dumny :( dzisiaj jestem w totalnej rozsypce, jutro idę do psychologa bo nie jestem w stanie funkcjonować

Wielkie dzięki za ten materiał!

Dziękuję Madzia ❤️❤️❤️ Teraz sobie pobędę z tym wszystkim co mówiłaś bo trafiło tam gdzie trzeba... w serducho

Pięknie Magdaleno. Pięknie ❤

też mam bordera i wzrusza mnie ten filmik, bo dokładnie tak mam.

Bardzo dziekuje! Jestes wspaniala!

Dziękuje w każdym badz razie za ten film jak i za wszystkie pozostałe :)

Hej Madziu, widzę pokazałaś pazurki. Świetnie wyjaśnione, dziękuję

Też się biłam! Biłam się pięcią po nogach a najczęsciej po głowie, z całych sił. tak, że gdybym tylko mogła, to rozwaliłabym czaszke. tyle miałam w tym siły. Okropny czas.

Zgadzam się z Tobą. Jestem nieutuloną dziewczynką. Cierpienie jakiego doznałam i jakie zafundowałam rodzinie jest nie do opisania. Wszystko było na granicy całe moje życie. Nie zastanawiałam się nad tym.Teraz to wiem po przeczytaniu fachowej lektury po terapii i braniu leków. Byłam niestabilna emocjonalnie byłam potworem dla moich córek. Jak byś mówiła o mnie słowo w słowo. Boję się co będzie dalej....😔ale jedno jest pewne nie wybaczę rodzicom odrzucenia.To boli do dziś.Nie wyobrażam sobie życia bez moich córek jak mogłabym je odrzucić dlaczego?za co?mnie pozostawiono samej sobie.I za to stałam się potworem.

Niewiarygodne. To ten chaos który we mnie tkwi można ubrać w słowa? Chciałabym wierzyć że powrót do siebie jes t możliwy. Jest pani przykładem, że tak. Rozumiem wszystko co Pani tutaj mówi. Ale i tak nie wiem jak zacząć. Dziękuję za te słowa z całego serca

Pani Magdo mam malutkie dziecko z osobą chorą na bordeline (tak w 99 procentach przypuszczam choć specjalistą nie jestem) i powiem tak gdyby nie to dziecko dawno bym odszedł ,życie z taką osobą jest nie do wytrzymania Ale najgorsze jest to co ja mam dalej zrobić bo czuję że chyba wyląduje w wariatkowie . Pozdrawiam

u mnie był problem z ojcem. doskonale rozumiem wszystko o czym mowisz. niedlugo mam wizyte u psychiatry (lecze sie na depresje, nie moze mi dobrać odpowiednich leków na afektywną dwubiegunową). sprobuje mu o tym powiedziec. zyczcie mi powodzenia

Lubie cie sluchac,jestes cudowna osoba ,emanujesz dobrem :)

Dzięki za cenne rady😊 Przygotowuje się do roli mamy i uczę się od Ciebie wielu rzeczy o których nie wiedziałam. 😘

Jestem chłopem z zaburzeniami borderline. Przez długi długi czas nie wiedziałem co mi jest, jednak funkcjonowałem z ciągłym przeświadczeniem, że nie jest ze mną w porządku. Zbyt duży chaos, depresja, dziwne zachowanie z relacjach i te uczucie pustki gdy zostaję sam. Teraz już mam świadomość, że jestem mega uzależniony emocjonalnie od innych osób i też rozumiem pewne mechanizmy, które jak Pani wspomniała, mają za zadanie odwrócić uwagę od sedna problemu. Jest to dość ciężkie ponieważ człowiek zdaje sobie sprawę jak bardzo go nie ma na tym świecie, że jego funkcjonowanie jest pozbawione jakiejś głębi i sensu. Niecierpliwością napawa również fakt, że gdzieś tam w środku jest ten prawdziwy ja, że tak samo jak inni mogę być pewny siebie i wcale nie muszę być skazany na innych lecz mogę czuć się dobrze sam ze sobą. Powiedziałem, że napawa ten fakt niecierpliwością, ponieważ chciałoby się już być tym kimś tu i teraz, żeby nie tracić okazji do zawierania fajnych znajomości oraz podejmowania słusznych decyzji, które te zaburzenie w moim przypadku, mam wrażenie, wręcz uniemożliwia. W ten sposób wzrasta frustracja. Za każdym razem po cichu krzyczę do każdego "zostań przy mnie, zrozum mnie, ja się naprawię, daj mi szansę" lecz pozostaje tylko jęk zawodu po kolejnej dawce niezrozumienia.

Dziękuję za filmik. Po latach cierpienia, nieskończonej liczbie pytań co ze mną nie tak, teraz wiem. Szkoda, że tak późno Cię znalazłam, ale tak miało być. Pozdrawiam serdecznie❤

Bardzo dziękuję Pani MAGDO, za niezwykle interesujący film! to kolejny film z którego biorę wiele wiedzy dla siebie!

To o mnie zdecydowanie. Matka odrzucila mnie od początku. Nie karmila, nie dbała, byłam podobno wysuszona z głodu, pamiętam że była agresywna... znęcała się nad kotem - to chyba najwyraźniejszy obraz jaki pamiętam, nie pamiętam wiele, co mnie zastanawia nie pamiętam żadnych interakcji z nią, zero rozmów...jakby to było wycięte...ja pamiętam siebie że paletalam się pod nogami, niepotrzebna, ja nie mówiłam ..długo, ja się czułam niegodna być, mówić..w wieku 4 lat "przejęła"mnie babcia, czułam się szczęśliwa, paradoksalnie cieszylam się że mnie odrzucono - jak to interpretować? Od babci dostałam mnóstwo miłości - ale ta miłość nie weszła do środka mnie...bo ja siebie samej niekochalam...pamietam jak bardzo chciałam cofnąć się w czasie do bycia niemowlęciem ale żeby to babcia mnie pielęgnowała..Mimo wszystko ja ta matkę kochałam jakoś. Ostatniego dnia jak mnie oficjalnie zostawiła z babcią, ja biegłam za nią...żeby ją przytulić, ale ona się nie odwróciła. Pamiętam wyraźnie tylko plecy .. oddalające się plecy. To wszystko we mnie jest. Wciąż czuję że mam napisane na czole "niechciana". Czuję się niegodna być, wciąż czuję się niegodna nawet mówić. Z nowo poznanymi ludźmi muszę się wysilać i jakis głos wtedy mówi coś za mnie ..bo to nie ja. Prawdziwa ja nie mówi. Boi się. 3 dni temu pierwszy raz "skontaktowałam" się sama z sobą. To było wspaniale uczucie, ciepłe, pełne nadziei...mam 42 lata, próbuje odejsc od kogoś kto mnie źle traktował, poniżał, ubliżał, zdradzał....odchodził co tydzień. Bolało non stop. Ale ja nie potrafilam odejść...nie mogłam. Teraz rozumiem - moja podświadomość pragnie tej ignorancji, tego odrzucania, a z drugiej strony za te ochłapy miłości oddalabym wszystko. Mam nadzieję że dzięki takim ludziom jak Pani Magda, już nigdy nie zostawię samej siebie. Dziękuję ❤️

Dziękuję za ten film .

To jest okropne, ale również na to cierpie i jest to czasami nie do zniesienia.

Piękny film. Dziękuję Pani bardzo ❤

20:32 no ok problem polega na tym że moja matka ma schizofrenię paranoidalną, a ojciec psychozę schizoafektywną. Oprzeć to ja się mogę o betoniarkę (jak w dowcipie który tata często opowiada :p). Moje poszukiwanie u nich pomocy spowodowało że teraz moja mama się zamartwia a ojciec (z racji swojej psychozy) ubzdurał sobie że chcę go zabić. Rewelacja :(

Mam to stwierdzone przez psychiatrę, powodem było brak miłości i akceptacji. Zawsze byłam grzeczna, spokojna i w miarę dobrze sie uczyłam, ale rodzice nigdy tego nie doceniali, zawsze było coś , co im przeszkadzało we mnie. Nawet, to ,ze jestem za spokojna.... Nigdy od ojca nie usłyszałam zadnej pochwały, a słowo ,że ''mnie kochał '' usłyszałam dopiero przed jego śmiercią, a własciwie na łożu śmierci, gdy sie ze mna żegnał. Ja mu wtedy odpowiedziałam, ''ta, ale jakoś tego nie czułam''. Za to mocno czułam klapsy, który mi dawał z byle powodu....

Ja nie moglam sie oprzeć na mojej matce,mnie matka nie kochala.Byla narcyzem.Mąz narcyz.Sama siebie przytulam.Sama sie zwracam ku sobie.

Widzę że ma pani dużo empatii dla ludzi. To chyba dla tego ponieważ pani się pokochała i tą miłością dzieli się z innymi

Naprawdę fajnie pani opowiada.

Pani Magdo... dziękuję... za film, własnie uświadomiłem sobie że żyję z taką osobą. zawsze czułem że coś jest nie tak że "jej" zachowania są iracjonalne, dokładnie wszystko jak powiedziałaś.... tylko jak żyć z taką osobą bo naprawdę mam już dość, a nie chcę zostawić syna.

Moja dziewczyna ma BPD.Nie daje już rady,bardzo ją kocham i dlatego jeszcze z nią jestem.Szukałem powodu jej zachowania przez 4 lata aż w końcu znalazłem!Teraz jak ją przekonać że jest chora?Pokarze jej to ale to nic nie da tak jak i artykuły o trudnym dzieciństwie,kobiet wychowanych bez ojca itd.Ona jest dobrym człowiekiem ale w mgnieniu sekund potrafi się zmienić w coś okropnego.Poradźcie coś!

Dopiero 3 lata temu odnalazłam siebie. Teraz mam 47 lat. Może życie było koszmarem....ale teraz jest już dobrze. Nie straciłam nadziei...aż się sama dziwię...Pozdrawiam wszystkich.

3 dni z Tobą i wszystko stało się jasne , tyle lat w niewiedzy . Dokopalam się dzięki Tobie do głównych moich traum i problemów w życiu skąd się wzięły. Szok. Jest coś co zauważyłam. Początkowo ja wiedzialam czego potrzebuje o co mi chodzi, przedstawialam to w taki sposob jak na osobe Borderline przystalo.Ale z biegiem lat, przez to że byłam traktowana jako wariatka lub osoba która mną problem ," nienormalna "musiałam nauczyć się tłumic to co czulam , bo to co czulam, a raczej tego wyraz było złe i nieakceptowane przez najbliższe otoczenie . W wieku 35 lat nie wiedziałam już co się stało, kim jestem , co mam czuć itd . Rozpoczynam rozwój duchowy i trafiam na Ciebie. I dzieje się tak że wszystko mi się przypomina, tego czego mi nie wolno było czuć A co mogło już dawno być wskazówka czym był problem. Śmierć mojej siostry gdy miałam rok( wiadomo że mama przechodziła traumę więc nie mogła mi dac tego co potrzebowalam - o co nie mam pretensji!pobyty w szpitalach (,kilka razy ), I wiecznie zapracowana mama ( która w ten sposób uciekła od swojej traumy - Też nie mam pretensji) Ale dla mnie każde pójście do przedszkola było traumą i każde jej wyjście do pracy było traumą. Ja zanosilam się w wieku do 2 lat i pamiętam że wtedy myslalam ze wreszcie mam ja na wyłączność, że mam jej uwagę. Byłam terorystka bo wtedy zostawialam od rodziców to czego chce . Ciągle chorowalam i mysle ze moglo byc tak dlatego , ze mama poświęcala mi wtedy swoje 100 proc uwagi i czasu. Wtedy byłam najszczesliwsza . ....na prawde ! Jak bylam chora bylam szczesliwa . Czesto myslalam ze rodzice nie sa prawdziwymi moimi rodzicami , ze mama mnie zostawi ucieknie . To przez 20 lat było we mnie tlumione .A do 15 roku życia miej więcej zdawałam sobie z tego sprawę, że było mi jej za mało. bałam się że mnie nie kochają, nie potrzebują, byle pierdoła powodowała takie myslenie . masakra. Potem małżeństwo....nieudane ..I drugi związek z mężczyzną który jest egocentrykiem i narcysta. Nie wiem co z tego wyniknie ale jestem na drodze do siebie i już nie mam zamiaru się cofać

Dziękuję, za przekaz.

P.S. ja nigdy nie zostawiałam swojego syna zeby sam zasypiał. Jestem przeciwna radom Super Niani ,ze dziecko w wieku 2 lat ma samo zasypiać...owszem, kiedyś sie przyzwyczai, bo zobaczy, że nie ma innego wyjścia... Ja nigdy nie wyganiałam od siebie swojego dziecka jak chciał przy mnie zasypiać. Nawet jak miał 10 lat... W końcu gdy miał chyba 12, 13 sam zdecydował ,ze da sobie spokój z mama....to On zadecydował, kiedy mamy nie potrzebuje przy zasypianiu, moze jestem świrnięta, ale tak mi się wydaje.....

Dowiedzialam sie ze moge byc borderem od innego bordera. Faktycznie wszystko sie zgadza i uleczam siebie i staram sie w zwiazku tez :) Zauwazylam tez ze najmocniejsze wiezi, wieloletnie przyjaznie zawiazuje takze z innymi borderami :) a sa to zawsze najwspanialsi ludzie. :) 💜💜💜

Słuszne wnioski...domaganie się ciągłej akceptacji od ludzi z zewnątrz, brak pewności siebie i lęk przed odrzuceniem, dzialania desperackie ktore ta osoba czyni po rozstaniu...nietolerowanie rozstan...

lubię Pani słuchać

jestes wspaniala wspaniala madra swietnie sie ciebie slucha pozdrawiam

bardzo inspirujace, dzieki !

Magda, wszędzie teraz widzę borderlineów i narcystów. :-) to niesamowite jak to sie układa. Wszędzie te pary widzę. Patrzę i od razu widze z jakiego domu wyszli, jacy byli rodzice. ...widze jak cierpią.Widzę jedno wołanie o milośc, lament. W domu, w pracy, w filmach, książkach. Ale widzę też tych co widzą siebie, co odnaleźli milośc bo siebie pokochali.Zaczynam też widzieć siebie. Jestem, jesteśmy.Dziękuję po raz kolejny i pozdrawiam serdecznie i ściskam z całych sił:-)

Widziałam ten film 3 lata temu i zasiał we mnie ziarno nadziei dla siebie i samoakceptacji. Dostałam w 2016 diagnozę bpd od psychoterapeutki, która mi powiedziała, że będę się uczyć jak z tym żyć, co mnie w jakimś sensie zmroziło wtedy. Teraz po latach widzę, ile moje własne zaangażowanie w utulenie siebie i swoich trudnych części daje mi wiarę i motywację że będzie jeszcze i jeszcze lepiej. Pozdrawiam serdecznie! Dziękuję Magdaleno za to, że pomogłaś mi w mojej zmianie! Bardzo! 💚

Dziękuje Pani Magdo...

Jakbym słuchał o sobie :) Ja jako mężczyzna dokładnie jestem taką osobą. Nie potrafię zbytnio się odnaleźć, nigdy też nie stawiałem granic, zero asertywności. Odrzucenie i porzucenie przewija się u mnie przez wiele relacji. Zawsze te pożegnania są w lekko mówiąc w "gniewnym" akcencie, głównie przez to, że to ja nie chcę puścić. Przesłuchałem wiele filmików z Twojego kanału czy kanału Grzegorza, ale dopiero dziś o borderline i mimo że nie wiedziałem co to za rodzaj osobowości, rozpoznałem już wcześniej, iż jestem taką osobą i wiem gdzie leży jakby tego przyczyna. Podejrzewam, że moja mama i jej mama, czyli moja babcia również mają tę samą osobowość. To tak jakbym dostał coś w spadku od nich :) Być może to się ciągnie nawet w dalsze pokolenia i przyszedł czas, żeby się z tym zmierzyć... :) To początek mojej drogi odzyskiwania siebie i widzę jak bardzo jestem odłączony od ciała. Od 3 miesięcy staram się poczuć stłumione emocje i nadal czuję, że jeszcze nie mogę. Może to dziwnie zabrzmieć, ale czuję wewnętrznie, że najpierw muszę poczuć swoje ciało, dopiero później swoje emocje, a te dadzą mi dostęp do swojego dziecka wewnętrznego i dopiero wtedy nastąpi uzdrowienie. :) Dziękuję za te wszystkie nagrania! ;)

Dziękuję 👍💪🌞🍀❤️ Miłość i Moc, Miłość i Moc, Miłość i Moc

Bardzo empatyczny przekaz. Cieszę się że na panią trafiłam Sama też jestem borderline. Męczę się ze sobą okropnie. Chciałabym bardzo aby w jakiś cudowny sposób moje życie zakończyło się nagle i bezboleśnie. Aby przestało w końcu boleć.

ja mam borderline przez ojca ktory ma osobowosc unikajaca a nie przez matke ktora jest empatka.Druga sprawa osoby z borderline nigdy nie zostaja porzucane bo zawsze wszystkich pierwsze porzucaja,moze to sie zmienic gdy trafia na kogos z osobowoscia unikajaca z taka osoba moga stworzyc dlugi trwaly zwiazek.

Moja 20l letnia córka ma ten typ osobowosci...Po latach udręki wreszcie ją określ0no (pierwszym diagnostą byla ONA SAMA)...teraz. obie uczymy sie z tym żyć..Jest to cholernie trudne...Wierze.ze nam się uda..Kocham Cię moja córko❤

Jesteś po prostu cudowna!!! :) Tylko tyle i aż tyle :) Pozdrawiam i dziękuję :)

hej, a ja mam takie pytanie - jeśli się ma bordeline to jak rozpoznawać kiedy odzywa się dziecko. Bo jeśli ja np w jednej chwili mam myśli że nigdy z tego nie wyjdę a za 5 min że spoko uda się - to co jest tym dzieckiem? Nie wiem jak to ująć ale czy w takim wypadku WD nie zwariuje z ,,opiekunem'' ktory co 5 min ma inny nastrój?

kapitalnie przekazałaś sedno dysfunkcji, dziękuję Ci serdecznie za ' czytelność' Pogody Ducha

poruszająca historia... Proszę coś więcej powiedzieć o budowaniu rdzenia. Najbardziej mi brakuje opisu co robią normalsy w sytuacjach w których borderzy sobie nie radzą. Co jest w głowach zdrowych ludzi,co się tam dzieje?

Ciężko jest szczególnie będąc w związku z taką osobą.... Brak stabilizacji, nie znasz dnia ani godziny...

Mam nadzieję, że Ona obejrzy do końca. Dziękuję.

Dzięki za ten film

Czy jeśli chodzi o mężczyzn borderline to chodzi także o kontakt z matką czy o relacje z ojcem czy jest to niezależne od płci opiekuna..?

Miałam w domu wszystko co potrzeba do życia, ale nie miałam miłości

Dziękuje

Witaj Magdo 😘 Przede wszystkim bardzo chciałabym Ci podziękować za Ciebie i Twoje filmiki! Po przesłuchaniu kilku Twoich filmików i przeanalizowaniu swojego związku, uważam że mam obydwie cechy. Czy jest możliwe że mam cechy osobowości narcystycznej i borderline?

granica jest chaosem. jest cudem i jest przeklenstwem. jest ciaglym odczuciem ambiwalentnym. jak dla mnie nie ma zadnych granic .uproszczenie ale ok :)yo pozdrawiam

chodzę na terapię raz w tygodniu od półtora roku i mimo, że postępy zrobiłem w sprawach tego typu, że mam lepszą pracę, którą w miarę lubię, lepiej odnajduje się w relacjach z ludźmi, to jednak emocjonalnie stoję, przeżywam wszystko non stop w taki sam sposób, nienawiść, oskarżanie, brak zrozumienia, zero postępu i tracę wiarę, że w ogóle jest sposób, żebym się emocjonalnie rozwinął, obawiam się, że jestem skazany na porażkę, mimo podjęcia trudu. Bo wiem, a czuję to spora różnica.

Dziekuję Pani Magdo

Świetna analiza. Jako osoba, która ma z tym problem, co określiłem po wielu miesiącach psychoanalizy, stwierdzam, że rady są naprawdę super. Ale mimo wszystko przykre dla mnie było adresowanie przekazu jedynie dla kobiet. Nie mam akurat zbytnich kompleksów płciowych, a mimo to czułem się... niezbyt, otrzymując przekaz "to dotyczy głównie kobiet". Mimo to potrafię odsiać dla siebie informacje i zapomnieć o adresacie. Ale jest multum facetów, którzy słysząc "łaś" na końcu czasownika wyłączy film i sięgnie po kolejną flaszkę, tak jak ja miałem ochotę zrobić.

Jak jest o borderline to może o Chorobie afektywnej dwubiegunowej.