Toksyczni ludzie 

Często wracam do tych nagrań i widzę , gdzie doszłam dzięki pani.💗

Super!!! Ale się cieszę :-) I bardzo gratuluję tak wielkiej zmiany!!!!

Brida 0011

+Kuba żubr (Strzelec Wyborowy) Proszę bardzo :-) niech służą :-)

Proszę bardzo... Pozdrawiam ciepło :-)

Patrycja Patrycja: Ja bym za bardzo nie brala do siebie tych "szpilek" (kolezanka ma ewidentnie problemy ze soba), a wiec zdystansowala sie do niej psychicznie oraz trzymala bym sie od niej troche lub bardziej na dystans (w sensie odleglosci), czyli mniej kontaktu

💗

Angie, bądź przede wszystkim dobra dla siebie, czekanie aż on zobaczy Twoją dobroć i wysiłki, i będzie Ciebie dobrze traktował powoduje, że cierpisz. Twoje dobre traktowanie jego, mimo, że on traktuje Cię źle powoduje, że on nic nie musi w sobie zmieniać, a Ty dusisz się jeszcze bardziej. I jeśli odwraca uwagę od swojego zachowania i skupia się na Twoich reakcjach to masz do czynienia z perfidną manipulacją. Wyciąga to z Ciebie najgorsze cechy i emocje po to byś w końcu zintegrowała swoją siłę, którą stłamsiłaś zanim się pojawił w Twoim życiu i powiedziała Basta! Tacy ludzie trafiają nam się po to, by w końcu wyjść z syndromu ofiary. Powodzenia! Polecam ten artykuł - ciemnanoc.pl/2016/10/25/jak-wyjsc-z-uniwersalnego-programu-kat-ofiara-dlaczego-lubimy-usprawiedliwiac-oprawcow/

absolutnie nie powinnas z nim na terapie uczeszczac.

Proszę bardzo :-)

+Magdalena Szpilka Porusza Pani bardzo bolesną sferę człowieka za co dziękuję. Wielu z nas nie zdaje sobie sprawy, że właściwie wszystko co dzieje się w naszym życiu, przychodzi na własne życzenie,oczywiście nieświadomie. Mój przypadek jest chyba klasycznym i książkowym, otóż dzieciństwo z toksyczną matką po czym małżeństwo z toksycznym mężem. Obydwoje charakteruzują się tymi samymi cechami, tym samym stosunkiem do mnie, czyli w ogólnym skrócie " odrzuceniem ". Dramat trwa naturalnie, bo o to w tym chodzi, mam być raniona, każdym gestem i słowem bez ustanku. Na szczęście są tacy ludzie jak Pani i po malutku zaczynam rozumieć, że problem leży we mnie. Ogromną trudność sprawia mi jednak uświadomienie sobie,że ja właśnie tego chcę,choć każda cząstka mnie krzyczy NIE. O ile w przypadku matki wyboru nie było to w przypadku męża już tak. Znając już ten cały schemat brnełam w jego kontynuacje. Po co? ?? Wielokrotnie zaglądałam w siebie, analizowałam toksyczność matki i jej wpływ na moją psychikę. Wybaczyłam,zdystansowalam się od męża. Mimo wszystko jestem mega nieszczęśliwa nic się nie zmienia po za jednym. Małżeństwo chyli się ku upadkowi. Czyżby w mojej prywatnej wojence jedna bitwa wygrana? Matka rozpoczęła tą diabelską karuzele, ja muszę ją zatrzymać. Co robić? Gdzie uciekać przed samym sobą?

Gosiu, przed sobą nie da się uciec. Nie jest też tak, że tego chcesz co się dzieje. Po prostu odtwarzamy schematy, bo w naszych ciałach są traumy, które czekają na uwolnienie. Dlatego tak często powtarzam, że nie wystarczy tylko zrozumieć, trzeba też to dziecko w sobie przytulić, dać mu przestrzeń na wypłakanie, wykrzyczenie krzywdy. Dopóki trauma nie jest puszczona na poziomie fizycznym, czuciowym, dopóty powtarzamy schematy. Piszesz, że wychowała Cię toksyczna matka, a więc na bardzo podstawowym, fizycznym nie dostałaś tego, czego potrzebowałaś. To teraz trzeba sobie samej dać. Ta mała Gosia w Tobie czeka na Ciebie, czeka na to, byś posiedziała z nią, byś razem z nią współodczuwała... Przytulam mocno

+Magdalena Szpilka Bardzo Pani dziękuję, czytając miałam łzy w oczach. .... to chyba znaczy że coś drgneło. Dziękuję z całego serca.

Proszę bardzo Gosiu...

U mnie powoli to samo. Partner już poleciał. Następny w kolejce ojciec, potem brat - już go czuję. Dziś odezwałam się do siostry która od lat była wyklęta przez ojca, który na nią czekał.... Czułam z nią takie wibracje.... Ona zawsze wiedziała po co to robi. Dla siebie. A w rodzinie była jako ta zła. Bardzo za nią tęskniłam i usłyszała to ode mnie. A ja usłyszałam jak bardzo się wzruszyła. Nie wiem komu dziękować za to wszystko co się dzieje w ostatnich dniach wokol mnie, bo widzę cale mnóstwo osób i sytuacji po drodze które mnie przywlokly do tego punktu. Jestem wdzięczna ot tak. I wzruszona. Boże... Sypią mi się relacje a ja jestem wzruszona.... Wdech.... Wydech ....

Chyba będę musiała nakręcić jeszcze raz filmik w tym temacie, żeby wyjaśnić precyzyjniej mój punkt widzenia. Zgadzam się z Tobą, że w przypadku osób toksycznych absolutnie nie ma co ich tłumaczyć czy racjonalizować. Chodzi o to, że jeśli lądujemy np. w związku czy przyjaźni z toksyczną osobą i nie umiemy się z tego wyrwać to znaczy, że sami gdzieś jesteśmy "dopasowaniem" do tego, bo np. mamy niskie poczucie wartości, bo pozwalamy się źle traktować itd. a to ma korzenie w dziedziństwie. Taka toksyczna osoba może okazać się "drogowskazem" do podświadomych, krzywdzących przekonań. Jeśli z nimi nic nie zrobimy to nadal będziemy przyciągać do życia toksyczne osoby.

Madziu, być może musisz jeszcze o tym pogadać :), ale zaznacz, proszę, że mówisz, o przypadkach "lajtowych". Nie wyobrażam sobie stosowania Twojego podejścia do jednostek socjo lub psychopatycznych. A takie też są wśród nas! Nie na księżycu. Takie osoby potrafią doskonale kamuflować swoje zamiary, grać, dopasowując się do potrzeb drugiej strony. I traumy potencjalnej "ofiary" nie muszą wcale grać tu jakiejkolwiek roli (wabika dla toksycznej strony). Nie zgodzę się też z twierdzeniem, że nie ma ludzi dobrych i złych. Są ludzie źli. Są to właśnie wspomniane przeze mnie jednostki socjo i psychopatyczne. Niezmienialne! Jako osoba wykształcona, najprawdpodobniej wiesz, że wynika to często z genetyki (tak są zbudowane ich mózgi i taka biochemia nimi steruje). Tak pojawiają się na tej planecie seryjni zabójcy, czy osoby czerpiące przyjemność z zadawania cierpienia innym istotom. I co, w takich sytuacjach? Zastanawiać się, tłumaczyć, szukać winy w sobie? Nie. Spieprzać i to jak najszybciej. Omijać. NIe dać się wciągać w dywagacje, jaka była moja rola w spotkaniu kogos takiego. I to mam na myśli, mówiąc, że w pewnych sytuacjach omijamy.

Dzięki za odpowiedź :-) Tytuł filmiku brzmi „toksyczni ludzie”, nie „psychopaci, socjopaci”. Nie każda osoba toksyczna jest psychopatą. Co do seryjnych morderców czy ludzi, którzy czerpią przyjemność z krzywdzenia innych, poczytaj ich biografie. Tam nie ma przypadków. I absolutnie w tym momencie ich nie tłumaczę. To, że ktoś miał ciężkie dzieciństwo nie oznacza, że mu teraz wolno innych mordować. Genetyka do mnie nie przemawia jako jedyna przyczyna, zwłaszcza w świetle najnowszych odkryć (epigenetyka) . Wg mnie ileś aspektów zbiega się w danym przypadku i mamy mieszankę wybuchową. Seryjni mordercy to nie mój temat, z resztą nie spotykamy ich za często. Ja mówię o czymś co jest nagminne - toksyczność w relacjach i jak się przed tym ochronić na przyszłość. Bo owszem nie można morderstwa porównywać do życia z toksyczną osobą, ale uwierz mi, życie z toksyczną osobą wcale to nie jest lajtowe, potrafi potargać porządnie. I ja jednak przyglądam się jaka jest moja część w całości układanki, gdy mi osoba toksyczna włazi do życia bocznymi drzwiami, bo uczy mnie to jeszcze lepiej wyłapywania sygnałów ostrzegawczych, których nie usłyszałam (dlaczego?), albo stłamsiłam (bo w co chciałam wierzyć?). Dla mnie ta wiedza jest na wagę złota, bo ja byłam lepem na osoby toksyczne niestety… Dlatego się dzielę moim doświadczeniem i dlatego zachęcam do brania odpowiedzialności za swoją część - nie po to, żeby tłumaczyć tą drugą osobę, lecz po to, by się nie dać znowu wkręcić. A dużo tego toksycznego kwiecia w naszej kulturze… co wg mnie (wracając do przyczyn), ma związek z tym co się działo w dzieciństwie.

Proszę bardzo :-)

Dziękuję za ciepłe słowa. Przyjmuję z wdzięcznością :-) Wszystkiego dobrego!

...to jest moment, w którym powinniśmy kontynuować bo to "energia tego negatywu walczy o przetrwanie". Jeśli się nie poddamy to bardzo często przypomną mam się zdążenia z przeszłości, gdy doznaliśmy upokorzenia z powodu kłamstwa, być może rodzic nam wmawiał, że jesteśmy kłamczuchami, może nauczyciel oskarżył nas o coś niesłusznie i wspomnienie to jest bardzo bolesne. Gdy wreszcie przyznamy się tak, jestem kłamczuchem, tu i tam powiedziałam drobne kłamstwo. W pewnym momencie powiedzenie sobie jestem kłamczuchem wcale mnie już nie boli. Ktoś mnię nazwie kłamczuchem i nie reaguję. Ktoś kłamie do mnie i nie wyprowadza mnie to z równowagi. To prawda, gdy to sobie przepracujemy ci ludzie albo przestają kłamać do nas, albo znikają z naszego życia, albo my odchodzimy od nich z łatwością. To gdzie takie piękne ptaszki są? Bo to chyba nie w Polsce.

Istnieje nawet tendencja do jeszcze większego pogrążania się, najpierw jest założenie że to co się wydarza ma przyczynę w naszym myśleniu, z czego wyciągamy wniosek że to my jesteśmy temu winni, za to odpowiedzialni, a za tym idzie założenie, że jak tylko zacznę myśleć inaczej to wszystko się samo zmieni. W praktyce to często przypomina syndrom żony alkoholika, bo my może zmienimy swoje myślenie, ale toksyczna osoba dalej pozostanie toksyczna. Zmiana myślenia ma polegać na zdrowym ustaleniu własnych granic i jeśli to możliwe na odcięciu się od osób toksycznych. Toksyk zawsze będzie toksykiem, możemy przychodzić do niego z kwiatkami i ciepłym sercem, ale to co od niego dostaniemy i tak wpłynie na nas niekorzystnie. Oczywiście czasem zdarzają się sytuacje że zmiana naszego podejścia spowoduje zmianę w drugiej osobie, ale jeśli dana osoba nie chce się zmienić, to pozostając przy niej tylko ją utwierdzimy że może dalej nas ranić i pozostanie w tym bezkarna.

+Agnes Janowska Proszę bardzo :-) Pozdrawiam i ściskam mocno!!!

+I ta Każdy człowiek, na którego projektujemy jest naszym odbiciem, nie 1 do 1, ale jednak. To co wypieramy z siebie (choćby na poziomie myśli) widzimy u innych w dużym powiększeniu.

I ta Zgadza sie.Ja niestety urodzilam sie w toksycznej rodzinie.Matka dyktatorka,ojciec jej posluszny pod pantoflem,a do tego po pieciu latach narodziny mojej siostry,ktora okazala sie jeszcze gorsza.Musialam sie ratowac i szybko wyjsc za maz i trafilam z deszczu pod rynne.Teraz jestem sama i mam spokoj,ale strasznie mi smutno.W dodatku moja bezczelna siostra,ktora zawsze starala sie mi dokopac przed chwila publicznie na fejsie mnie obrazila.Juz tyle razy sie od niej separowalam,ale ona zawsze po jakims czasie sie przyczepia i wbija szpilki.Niszczy zycie swoim bliskim,nawet matce i swojej corce i kazdemu ze swoich facetow,ale nic,dalej jest perfidna i nie przyjmuje do wiadomosci absolutnie zadnej prawdy o sobie.Po prostu taka pijawka.Mowi,ze jak nic sie nie dzieje,to jest nudno i zawsze trzeba kogos zgasic.Jak uwolnic sie od takiej osoby,ktora mysli o sobie ,ze jest nieomylna,a wszyscy to smieci?

I ta Dokladnie,ja przeszlam to samo.Pozdrawiam cieplutko💗

Bardziej trafne od założenia że takie osoby są naszym odbiciem będzie założenie że mamy w sobie coś co takie osoby do nas przyciąga, oraz/ lub reagujemy w sposób, który pozwala tym osobom dalej być toksycznymi i traktować nas w określony sposób. Nawet jeśli założenie lustrzanego odbicia (my = świat) jest prawdziwe, to nie ma sposobu żeby odkryć ostatecznie gdzie tkwi prawdziwa przyczyna danego wydarzenia, zwłaszcza że pewne schematy zachowań możemy mieć zaprogramowane i odziedziczone po starszych pokoleniach babci i dziadków, z którymi mogliśmy się nawet nigdy nie spotkać. Powiedziałabym że jedyną wartościową nauką płynącą z takich historii jest skupienie się na znalezieniu rozwiązania tego jak reagować na dane sytuacje i osoby, aby więcej się już nie pojawiały. Interpretacja że wszystko jest naszym odbiciem może być niebezpieczna i prowadzić do oskarżania ofiar, zamiast do wystosowania odpowiednich kroków wobec toksyków.

❤️

+Marzena Czechyra Absolutnie nie dać się upokarzać i poniewierać. I nie po to, mamy w siebie zajrzeć, by "odpuszczać" innym, lecz właśnie po to, by się wzmocnić od środka.

Ludzie znajdą zawsze wymówkę, gdy nie chcą na siebie popatrzeć...

napisz ktorajej ksiazke czytasz

Donia .Panidonia Tytul w tlumaczeniu z niemieckiego to : Kim bylabym bez mojego dramatu/tragedii?Ja to czytam po niemiecku.Pozdrawiam

Myślę, że nie tyle wady, co pokazują nam nasze wyparte części nas samych i naszą uległość, której nauczyliśmy się w dzieciństwie.

@@MagdalenaSzpilka Lepiej uciekać od nich.

@@MagdalenaSzpilka uległośc? Nigdy taki nie byłem taki dla kogoś innego.

@@kilos4655 zapomniane cechy i umiejętności. Wtedy pojawiają się toksyczni i próbują ci to przypomnieć

@@kilos4655 rodzice Cię nie łamali? W myśl choćby zasady że dzieci i ryby głosu nie mają? Tu jest źródło. W naszych niewyrazonych dziecięcych emocjach.

+Jak pokonałem raka Świadomość bawiąca się sama ze sobą w ciuciubabkę ;-) Pozdrawiam ciepło.

+Magdalena Szpilka No, coś w tym rodzaju ;) Pamiętam, jak na chwilę przed Wielkim Podzieleniem wszyscy byliśmy razem ;) Bardzo mi się podobają Pani filmiki - są mądre i tchną szczerością. Pozdrawiam równie ciepło, Janusz Imiołczyk.

+Magdalena Szpilka PS No i oczywiście :) facebook.com/jakpokonalemraka/photos/pb.709974549065436.-2207520000.1452726565./936069313122624/?type=3&theater

+Jak pokonałem raka :-)

Halina, dziękuję bardzo za ciepłe słowa 💗 Cieszę się bardzo, że to czym się dzielę jest dla Ciebie tak wspierające 💗

Proszę bardzo :-)

Hej. Niestety masz z tym coś wspólnego, bo z jakiegoś powodu zostajesz z tą osobą ciągle w związku. I to, dlaczego zostajesz z kimś, kto Cię zdradza nie jest problemem osoby, która zdradza. Ten problem należy do Ciebie. Jeżeli czujesz, że ktoś Cię krzywdzi, to niestety trzeba postawić mu/jej granice albo wyjść z takiego związku. I o tym Pani Magda też mówi. I do tego służy ta metoda, żeby się sobie przyjrzeć i zobaczyć, dlaczego pozwalam komuś na krzywdzenie siebie. Pozdrawiam

@@urszulakowalewicz8993 Hmmm, ze zwiazku "rodzice : dzieci" trudno wyjsc 🤔

Wtedy masz usiąść i pomyśleć jak się czujesz kiedy ta osoba jest złośliwa. Co czujesz ? Smutek? Niesprawiedliwość? Coś innego? Coś jeszcze? Pozwól sobie to czuć , pobądź z tymi emocjami. Odpowiedz sobie kiedy w dzieciństwie tak się czułaś? Może mama mówiła złośliwie zazdroszcząc ci relacji z tatą "idź do tatusia, tatuś ci pozwoli?" To tylko przykład, sama przypomnij sobie skąd ci są znajome te uczucia. Spójrz na to też z drugiej strony, może Ty jesteś zazdrosna o tę osobę? Może o kogoś innego? Czuj te emocje które wywołuje w Tobie ta osoba, a kiedy one już opadną, znajdź rozwiązanie jak przekazać tej osobie że sprawia ci przykrość i w ogóle co zrobić z tą sytuacją. Ja tak zrozumiałam instrukcje z tego filmiku ;)

To normalne, że gdy widzimy znęcanie się nad innymi, to chcemy zareagować i pomóc poszkodowanemu. Ale jeśli Twoja reakcja jest bardzo silna, miotają Tobą wielkie emocje, wpadasz w amok, to znaczy, że to co widzisz coś w Tobie pobudza, coś co zostało stłamszone, wyparte, np. wspomnienie gdzie doświadczyłeś agresji i nie mogłeś wtedy zareagować, więc to stłamsiłeś i teraz ten atakujący pobudza to, a ty jesteś teraz starszy, silniejszy niż wtedy i nieświadomie oprócz ochrony poszkodowanego chcesz się odegrać za tamto.

Dzięki, ma sens. Pozdrawiam.

Proszę bardzo :-) Dzięki za pytanie :-)

A przyszła mi do głowy jeszcze jedna myśl. Jak skłonić kogoś do podobnych refleksji i do przepracowania swoich tematów? Bo ok ja mogę przepracować i przejść taki proces, mogę tego chcieć ale zupełnie inaczej jest kiedy po pierwsze ktoś Cię wspiera i Ci pomaga a po drugie dobrze by było by druga osoba również ogarnęła swoje tematy w związku. Zatem jak to zrobić by zechciała pracować RAZEM a nie obracała kota ogonem stawiając mnie w złym świetle poprzez moje słabości i przewalała winę na mnie zamiast rozumieć?

Dobre pytanie! Niestety nie ma na nie jednej odpowiedzi. U nas było tak, że ja przestałam Grzegorza prosić i błagać, zajęłam się sobą, swoim własnym wnętrzem, a z czasem, gdy od środka rosłam w siłę zaczęłam stawiać granice i przestałam pozwalać na raniące mnie jego zachowania. W pewnym momencie po prostu nie mogłam już z nim być bez krzywdzenia siebie. I chłop się zreflektował. A gdyby nie, to byśmy się rozstali, bo ja już nie mogłam z nim być. Z tym, że to było takie ciekawe, bo ja już nie chciałam go zmieniać, poczułam zgodę na takiego jaki był, coś w rodzaju "a niech sobie taki będzie, ale ja nie skorzystam" :-) Z tego co obserwuję, to dopiero, gdy się sięga dna, coś się traci (a dla każdego to będzie coś innego) człowiek bierze się za siebie. Ale też nie każdy...

+Anna Lewandowska Proszę :-) Pozdrawiam ciepło.

Wyrzucanie gniewu (w bezpieczny sposób, nie obrzucanie nim innych) to już jest zajmowanie się emocjami, w ten sposób udrażnia się stłamszona złość.

❤️

Polecam "Szantaż emocjonalny" Susan Forward oraz "Molestowanie moralne" Marie France Hirigoyen

@@MagdalenaSzpilka dziękuję za odpowiedz

+bgn Bardzo ważny temat - toksyczny rodzic. Co do mojej własnej podróży, ja w czasie głębokiej terapii przestałam kontaktować się z moją mamą, co wywołało z jej strony ogromną reakcję, a ja na jej reakcję miałam swoją i z nią musiałam pobyć. Brak kontaktu trwał wiele miesięcy i trwał by nadal, gdyby nie to, że moja mama zmieniła do mnie nastawienie. Ja byłam gotowa na życie bez niej. To są trudne decyzje i trudne tematy i każdy przypadek jest bardzo indywidualny. Niestety czasem jedynym sposobem, by sobie pomóc jest odejście. I czasem nasze Nie jest najlepszą rzeczą jaką możemy komuś dać.

Przepraszam że sie wtrace, ale tez mam taki problem, najwieksze emocje wzbudza we mnie moja matka, aktualnie staram sie wracac do siebie i wiem ze lepiej bybyło gdybym tez zerwala z nia kontakt, ale jakas czesc gleboko wpojona mi nie do konca pozwala bo nie wypada, bo to jednak matka itp. Albo jak juz probuje , nie odzywam sie do niej miesiac a nagle urodziny/dzien matki(tak jak dzis) czy okazja na ktora wypada sie odezwac, wiec skladam tylko zyczynie (*telefonicznie na przyklad) i znow sie zaczyna, choc z kazdym razem udaje mi sie zachowac coraz wiekszy spokoj, nie do konca mi sie udaje poniewaz odkrylam ze obie mozemy byc z bordeline, bo im ja bardziej sie odsuwam im wieksze granice stawiam, tym bardziej ona probuje wzbudzic we mnie poczucie winy mowiac na przyklad ze ona zle sie czuje i wyladuje w szpitalu a ja jestem wyrodna bo sie nie interesuje. Co w takiej sytuacji zrobic? Bardzo prosiła bym o jakas rade. Pozdrawiam Pania bardzo ciepło :-)

Bardzo polecam książki Susan Forward "Matki, które nie potrafią kochać" (tu jest dokładnie o stawianiu granic mamie - kiedy, co i jak) oraz "Szantaż emocjonalny". Poczucie winy niestety będzie się pojawiało. Im bardziej byłaś/jesteś uwikłana w relacji z mamą, tym silniejsze. Nie ominie się go, trzeba robić rzeczy w zgodzie z sobą, a ono z czasem zmaleje na sile. Masz prawo do ograniczenia kontaktu z mamą zwłaszcza w procesie powrotu do siebie, bo jest to czas odbudowywania siebie. Pozdrawiam ciepło, wszystkiego dobrego!

***** ok, a jakieś książki jeśli chodzi o relacje syn -> ojciec?

Nie znam książek konkretnie w tym temacie, ale jest o tej relacji w książce "Szantaż emocjonalny" i "Toksyczni rodzice" - obie pozycje napisała Susan Forward.

+VENUS NELA Według mnie, jeśli nie nastąpi wewnętrzna przemiana, przyciągnie się kolejną toksyczną osobę. "Do tanga trzeba dwojga". Dopiero, gdy osoba toksyczna nie ma się na czym u nas "powiesić", nie może sobie z nami pogrywać.

Witam serdecznie ...owszem wewnetrzna zmiana i odciecie sie nawet jak pozostaje jeden dom: Serdecznosci i osob z wspanialymi fluidami:)

+VENUS NELA Wzajemnie!!!

Dokładnie temu się przyjrzyj - gdzie siebie okłamywałaś, gdzie od siebie wyłudzałaś pieniądze, gdzie siebie nie szanowałaś. Nie po to, by siebie za to biczować, lecz by wyciągnąć wnioski i tego więcej sobie nie robić.

Madziu, teraz już mądrzejsza ciut jestem. Dotarło do mnie, że to nie w stosunku do innych, a do siebie samej byłam taka.

A jak tymi osobami są rodzice od których przez sytuacje życiową nie można się uwolnić?

W nagraniu nie chodzi o szukanie winnych lecz o coś innego - by przyjrzeć się temu jakie my mamy nieświadome przekonania jeśli ciągle trafiamy na ten sam typ człowieka toksycznego. Jeśli to jest sporadyczne, to jest to po prostu część życia, ale jeśli to się ciagle powtarza, to znaczy, że działamy z podświadomego programu uległości i nie słuchamy sygnałów ostrzegawczych, wtedy warto się temu przyjrzeć. Jest też tak, że sami mamy toksyczne zachowania, ale ich nie widzimy albo nie chcemy tego widzieć i zdarzają się tacy, którzy nam je pokazują, ale jak w lusterku powiększającym. Jeśli ktoś się zachowuje chamsko to świadczy to o tej osobie, dodam, że nie o tym czy jest dobra czy zła, lecz o tym, że sobie nie radzi sama ze sobą. I tak, są tacy, z którymi trzeba postępować konkretnie, ale nie zgodzę się, że trzeba zejść do ich poziomów chamstwa, by postawić granice. Zachęcam do obejrzenia drugiej części o osobach toksycznych, tam tłumaczę więcej niż w tym nagraniu. Link jest w opisie tego nagrania.

Joanna wszyscy do jakiegoś stopnia przejawiamy toksyczne zachowania. Z prostego powodu - bo nie mogliśmy wprost realizować swoich potrzeb. I jedni nauczyli się je realizować agresywnie, nie zważając na innych, a inni nauczyli się to robić w ukryty sposób. Jedno i drugie wypływa z braku. Jedno jest widoczne i łatwe do stwierdzenia, drugie ukryte, działanie w białych rękawiczkach. Uświadomienie sobie tego to klucz do odbudowania relacji z tym w nas co doświadczyło braku, po to by wnieść tam uwagę, miłość, obecność.

Tak jak mówię o rzeczach, o których się nie mówi, tak używam słów, których "nie ma". Wychodzenie poza ramki ma wiele odsłon, a ja osobiście lubię tworzyć nowe rzeczy. Pozdrawiam ciepło :-)

O tak, to jest BARDZO trudne. I jest to jednocześnie niesamowitą okazją to urośnięcia we własną siłę, bo komu jak komu, ale postawić się własnemu rodzicowi jest najtrudniej. Odwagi!

Jeśli ktoś Cię obraża czy plotkuje to świadczy to o tej osobie. Jeśli ciągle to się Tobie przytrafia, to warto sprawdzić dlaczego ciągle wpuszczasz takich ludzi do swojego życia.

... Przytulam.... ❤️

Pomyśl jak Ty byś się czuła na miejscu Twoich dzieci, gdy słyszą takie słowa od ojca, nie mogą powiedziec, co myślą, nie mają prawa głosu. Pomysl, co one wtedy przeżywają. Powinnaś poważnie porozmawiać o tym z mężem.Nie przy dzieciach, na osobnosci. Uwierz mi on bardzo je krzywdzi takim traktowaniem. Uważasz, że dobrze Cię wychowywano, bo kazano Ci siedzieć cicho nawet jeżeli masz inne zdanie? Chyba sama widzisz, że to źle, więc może w końcu czas to przerwać?czas to zmienic I powiedzieć co się myśli. Tym bardziej kiedy chodzi o Twoje dzieci. Jesteś matką powinnaś je chronić. Żyj tak jak Ty chcesz, nie tak jak wgrali Ci rodzice. Skoro widzisz ich błędy, staraj się nie popełniać ich sama. Chociaż wiem, że to trudne. To wgrane nam od dziecka programy. Słuszny gniew także jest potrzebny.Nie powinno się hamować emocji.Nie myśl o tym, co powie mąż, co Ci wgrali do głowy rodzice itd. Zrób jak Ty czujesz

Zgadzam się z Natalią. Jak najbardziej porozmawiaj z ojcem dzieci, nie w trakcie spięcia, na spokojnie. Przedstaw to co widzisz, na co nie możesz się zgodzić jako matka, ale bez atakowania go. Możesz go poprosić, by coś poczytał, np. "Dialog zamiast kar" Zofii Żuczkowskiej czy "Uważne rodzicielstwo" Susan Stiffelman. Możesz mu powiedzieć jak na Ciebie i Twoją postawę w dorosłym życiu wpłynęło to, gdy Ciebie uciszano. Pokaż mu, że go nie oceniasz, lecz że to być może jest jedyny sposób jaki zna. On po prostu może nie wiedzieć, że można inaczej.

@@MagdalenaSzpilka To jest partner a nie biologiczny ojciec.On zapewne uważa ,że ma pelne prawo do tresury dzieci,bo ich nie kocha jak własne. Natomiast matka widać że jest uzależnienia od partnera,boi się jego reakcji!ale jednocześnie daje pozwolenie na złe traktowanie dzieci. Taki związek wymaga analizy i pomocy psychologia.

@@annabelle.2398 dziękuję, umknęła mi ta informacja. Nie wiemy co ten człowiek uważa, możemy się jedynie domyślać. Wygląda na to, że nie wie, że tak nie można się odnosic do dzieci i dobrze by było go w tym temacie uświadomić.

+Paulina Wiejak Witaj Paulina, ja akurat korzystałam z anglojęzycznych stron i filmików. Jestem w trakcie przygotowywania treści do kilku filmików w tym temacie. Już wkrótce się pojawią. Pozdrawiam ciepło.

No coś w tym jest prawda?

Magdalena Szpilka zgadza sie. oczywiście mówimy o doświadczeniach :)