PRZYNĘTY STOSOWANE PRZEZ NARCYZÓW I NARCYZY 

Przykro mi. Walcz o córki. Są do uratowania ale to zabierze lata.

Bądź sobą,kochaj je,zawsze daj im odczuć, że są ważne. Dbaj o siebie,bądź ,,z klasą,,- one nie są glupie- 2-3 lata i polapia się co jest grane. Nie mów źle o matce,lepiej milczeć niż iść tą drogą, zamiast tego bądź grzeczny ,taktowny,kochajacy- one wybiorą równowagę i spokój, miłość - nie fałsz i oskarżenia.Uwierz w siebie,bądź ich kotwicą.

Ja tez😐

Dużo sił Ci życzę

Miło mi - będę już teraz częściej

Dobrze zrobilas ze sie rozwidlas.Ja jestem z takim partnerem 2 lata z przerwami,bo sie rozstajemy i wracamy🙄,mozna sie wykonczyc ,od 2 dni strzelil focha I sie nie odzywa ,czeka ze to ja bede za nim latac.Jestem nieszczesliwa w tej relacji tylko nie wiem czemu nie moge odejsc 🙄.pozdrawiam

👌👌👌❤ też taki mi się wydaje

Ja mam do czynienia z dwiema narcyzkami. Z jedną [moja siostra] już nie utrzymuję relacji ale to ona ucięła kontakt bez wyjaśnień o co chodzi. Manipulowała mną wiele, wiele lat a ja uważałam, że to najbliższa moja przyjaciółka. Druga jest ale daję sobie radę, nie wciągam się w jej manipulacje bo już wiem.

Dzię,kuję bardzo

Dziękuję

Właśnie. Taka narcystyczna matka, jak każda inna się starzeje, a my zamiast budować własne życie, jesteśmy zmuszone do zajęcia się. W końcu to matka. Przy okazji ona już dopilnowała, żebyśmy to my miały wpojony ten obowiązek. Zdążyła już nastawić wszystkich dookoła jaka to ona schorowana, biedna i wymagająca opieki 24/24/7. Potem słyszę od sąsiadek, że nie mogę się wyprowadzić, bo jak sobie moja biedna, schorowana matka da sama radę. I tak mijają kolejne lata życia, w których już teraz robię wyłącznie za sprzątaczkę, służącą, panią do towarzystwa i pilnowacza, żeby mamusi coś się nie stało w domu. Przecież może umrzeć i nikt biedaczki nie znajdzie przez tydzień. Po to jestem jej tylko potrzebna. Ależ oczywiście, że mogę się wyprowadzić, jej nawet będzie lepiej. Teraz to ona musi mnie znosić, musi znosić moje rzekome humory, moją obecność, moje staropanieńskie dziwactwa, jestem za głośna, za dużo zużywam tego czy owego i najchętniej, żebym się wyprowadziła. Ok, mogę się wyprowadzić. OJ, OJOJOJ, jak ją boli kręgosłup, głowa, dupa, ręka, oko zależnie, co jej tam akurat przyjdzie na myśl. Ona nie może tego, tamtego i owego zrobić. Tu nie sięgnie, tam nie dosięgnie, no ale będzie musiała sobie poradzić. Mina pełna żalu, zaraz zadzwoni do sąsiadki, koleżanek i opowie (odpowiednio głośno) jaka to ciężko chora i kiedy będzie szła na operację, bo tylko operacja jej pomoże (nie ważne, że lekarz odradza, ale ona musi mieć operację). Upadło coś na podłogę. Będzie podnosić. Rozpoczyna coś na kształt tańca, wygibasów, czyni przygotowania, przez dobrych kilka chwil przymierza się. Wszystko po to, żeby pokazać, jak bardzo jest niesprawna, że byle podniesienie czegoś sprawia jej okropne trudności. No, ale niech to tylko wydaje jej się, że mnie nie ma w pobliżu i przede wszystkim jest przekonana, że nie widzę, to bez problemu i żadnych "tańców godowych" zgina się i podnosi to coś. Pamiętam, kiedy byłam dzieckiem, to wielu rzeczy nie wolno mi było robić, bo przez to robił się bałagan, a ona potem musiała sprzątać. Nie wolno mi było malować, bo mogę pobrudzić ściany, czy wylać brudną wodę na biurko, będę miała brudne ręce i może niechcący dotknę kanapy, nie wolno mi było albo z wielką łaską przyzwalała na wyjęcie roweru ze schowka, bo trzeba było wyjąć dwie inne rzeczy, a ona na takie głupoty nie ma czasu. Potem, kiedy już sama mogłam to zrobić, to też nie było ok, bo jak wyjmę te dwie rzeczy, to potem inaczej je włożę i będzie olaboga. Nie było ważne, że to nie miało żadnego znaczenia, co po czym będzie położone, ale co szkodziło zrobić awanturę i zabronić. Za to po latach usłyszałam, że nawet na rower mi się nie chciało wychodzić, a powinnam uprawiać jakiś sport, tylko jestem leniwa. Wracając do tego, że najlepiej, żebym jako dziecko nic nie robiła (oczywiście dotyczyło to tylko spraw, które mogłyby mi sprawiać przyjemność: zabawy, przebywania z rówieśnikami, rozrywki, bo już w kwestii obowiązków to całkowicie miała inne zdanie i byłam absolutnie dorosła, żeby to robić), bo ona potem musi rzekomo po mnie sprzątać, porządkować, a to jej przeszkadza, ona na to nie ma czasu. Po latach sytuacja wygląda tak: ona nie może sprzątać, bo tu ją boli, tam jej strzyka, ale za to świetnie może...bałaganić. W końcu to nie ona teraz sprząta, więc hulaj dusza. Proszę - kroisz coś w kuchni - podłóż deskę, żeby nie kruszyć, nie rozlewać czegoś na podłogę, weź większy talerz, bo nakruszysz, nie zostawiaj pustych opakowań po lekach, tylko je podrzyj i wyrzuć. Rozpakowałaś krem z pudełka? Ok, weź i wyrzuć opakowanie, a nie pieprznie tam, gdzie stała i zostawi. Robiła dzisiaj naleśniki (gotować lubi, więc dziwnym trafem bóle jej tutaj nie przeszkadzają, są tylko wtedy, kiedy trzeba zrobić coś, czego nie lubi, takie są specyficzne), zużyła mąkę. Torebkę po niej pustą zostawiła na blacie. Po raz pierwszy? Zdarzyło się? A nie! Kolejny raz, bo co tam. Podejdę to wyrzucę. Ona się bawi, gotuje, robi to co jej sprawia przyjemność. Sprzątnąć po sobie? No, ale ona jest niesprawna, więc nie może, a w ogóle to dopiero teraz widzę jak to jest, jak ona za mną biegała i sprzątała po mnie. No widzę! Widzę, kurwa, że zawsze musi być tak, że wszystko ma być na jej korzyść i ułatwienie. Gdzie się nie obejrzysz w towarzystwie narcyza, tam zawsze dostaniesz po dupie. Nawet system im sprzyja, bo przecież to my, dzieci mamy obowiązek się takim narcyzem opiekować, dawać mu oparcie, komfort. Żąda się od nas, żebyśmy podchodziły czule, bo to przecież mamusia. Szkoda, że w dupie się ma jaki one miały do nas stosunek i jak wykorzystywały to, że jako dziecko zdane byłyśmy na ich łaskę i nie łaskę.

Mocne. Dzięki. Mnie wzmacnia, że jesteśmy mądre ,i silne ,i dałyśmy radę! Teraz powoli uczę się..... Dbać o siebie,wychodzić z roli ofiary, leniuchować,stawiać granice, prosić o pomoc.Mam jakiś wewnętrzny radar na przemoc w różnych postaciach, wykorzystanie, zawłaszczanie mojej energii,przestrzeni. Niektórzy zdziwieni co mi się stało. Ano się stało. Zmiana. 💪🔥😂

tak

jedno zachowanie nie decyduje o tym, czy ktoś jest osobą z rysem narcystycznym czy nie

Nie możesz bo co? Za kogo on się uważa? Za Twoje guru? Wszystko możesz, zacznij to czynić, stawiać granicę I wtedy zobaczysz ze można inaczej.

Ktoś kto jest silny psychicznie i nie da się wciągnąć w gierki narcyza, niech pomaga.