Psychologia i psychoterapia. Stawiając czoła niewygodnym faktom. Dr Tomasz Witkowski | PST TV #04 

Mega duży szacun dla T. Witkowski za pracę którą wykonuje i odwagę.

swietna rozmowa dziekuje za tytul ksiazki ''Where There Is No Psychiatrist'' wlasnie sciagnelam po angielsku. Pan T. Witkowski cudowny czlowiek pozdrawiam

Bardzo ciekawa rozmowa. Bardzo cenne spostrzeżenia, które na poziomie intuicji miałem gdzieś daleko "z tyłu głowy". I wydawało mi się, że tylko ja mam takie postrzeganie "uprzemysłowienia" psychoterapii

Panowie są trochę oderwani od rzeczywistości. Niektóre zawody (wiele zwodów) to ciężka, wykańczająca fizycznie i ogłupiająca praca. I ktoś musi je wykonywać. Jak się siedzi za dużo przed biurkiem i przed komputerem to łatwo zapomnieć o tym. Kupowanie życia za pieniądze to standard dla większości ludzi i tak było zawsze. Trzeba skracać czas pracy. Uniemożliwiać pracodawcom kontakt z pracownikami po godzinach pracy. Wydłużać urlopy. I pamiętać, że są ludzie pracujący na taśmie, przestawiający kartony z miejsca na miejsce, sprzątający, spawający i układający chodniki - nie tylko artyści i pisarze.

Mam nadzieje, ze powstanie kontynuacja tej rozmowy. Sluchalo sie bardzo dobrze. Nareszcie slowo rozsadku w swiecie specjalistow latajacych na miotlach.

Bardzo dobry wywiad, wysłuchałam z wielkim zainteresowaniem do końca, dziękuję ❤👍

Bardzo interesujące!!!!

Świetny podcast i bardzo dobry temat odcinka. Zastanawiam się nad pewną kestią. Jakie faktyczne konsekwencje ponosi terapeuta (np. psychodynamiczny), zrzeszony w towarzystwie psychoterapeutycznym, ktory otrzymał karę wykluczenia z towarzystwa z możliwością ponownego ubiegania się o czlonkostwo po 5 latach? Czy taka osoba może kontynuować pracę z pacjentami?

Szacun dla Pana Witkowskiego, za krytyczne podejście i patrzenie na łapki psychoterapeutom, ale sorry, ta narracja jest dziurawa i niespójna. Nie powiedzieliście ani słowa o antropologii kulturowej, z której wiemy jak różnymi sposobami ludzkość radziła sobie z poczuciem bezradności. Powiedzieliście dużo Konfucjańskim „nie przepracujesz ani godziny….” Przecież to jest czysty new age… i dziecięce życzeniowe myślenie.

Nie poruszyliście też trwającej w najlepsze propagandy sukcesu w gabinetach i internecie, terapeutycznych nadużyciach i braku systemowej regulacji.

dawac znaczniki czasu

Ależ dobra rozmowa. Świetny gość, wiele wyniosłem. Świetnie Arturze przeprowadziłeś wywiad

Super robota, mam wielką prośbę czy da radę audio, następnych odcinków wrzucić na Spotify? Dzięki za brak reklam 👍

Świetny wywiad. Porusza Pan ciekawe tematy ale z mało ciekawej internetowej strony, takiej nudniejszej. Bo internet przyzwyczaił nas do tego że lekarz prawdy nie powie, że cudowna witamina d, że woda utleniona do ucha, tylko keto, spisek bigfarmy, stopnop, sam nastaw se kręgosłup itd itp. pozdrawiam i trzymam kciuki

Kolejna sprawa to są różne „szkółki” psychoterapii. Osobiście mam kilkoro znajomych, którzy jeszcze nie skończyli kursu psychoterapii, już pracują (po skończeniu drugiego roku jest to dozwolone), nie są psychologami i w takiej szkole nie maja żadnych egzaminów. Nikt nie raczył sprawdzić czy oni maja wiedzę 🤦‍♀️.

Bardzo dobra rozmowa, ale za krótka jak dla mnie. Proszę o kontynuację

Każdy szanujący się psycholog/psychoterapeuta prosi o zrobienie badań u lekarza, żeby wykluczyć problemy somatyczne. Może pacjenta między czasie wspierać, ale nie powinien stawiać diagnozy dopóki nie ma wykluczonych chorób somatycznych, które mogą zaburzać funkcjonowanie psychiczne. To samo tyczy się pytania kobiet o fazę cyklu- tu tez są znaczące różnice 😂

Nowy Wspaniały Świat 😂

Ja też porównuję psychoterapeutów do prostytutek. Cena podobna a nawet wyższa. Tyle tylko, że u prostytutki wychodzi taniej miesięcznie niż te 800 złotych. Psychoterapeuci mają za duże mniemanie o sobie.

Nie mogę wysłuchać do końca. Pan Tomasz bardzo odklejony, spodziewałam się że ktoś kto wypowiada się krytycznie na temat różnych popularnych koncepcji, nie będzie tak bardzo upraszczał rzeczywistości. „Artyści pracujący więcej niż inni są szczęśliwi”… Chętnie poznam takich artystów. Ja znam tylko takich którzy są okropnie traktowani na rynku pracy, nie są w stanie zarobić swoją pracą artystyczną wiec muszą podejmować się dodatkowych prac albo w ogóle pracują na pełen etat w czymś co ich nie interesuje. Pan Tomasz mówi o posiadaniu pracy która jest pasją, tak jakby to było powszechnie dostępne dla każdego kiedy w ogóle tak nie jest. Krytykuje postawy młodych ludzi chcących mieć życie poza pracą, które powstały w wyniku źle działającego systemu, nie odnosząc się w ogóle do tego dlaczego właściwie te postawy powstają i z czego to wynika. A może dlatego że kapitalizm jest toksyczny i ludzie chcą się spełniać poza pracą. Jako młoda osoba mogę powiedzieć też że ani ja ani moi znajomi nie szukamy sensu życia w gabinetach terapeutycznych, szukamy ich w relacjach, w działaniach prospołecznych, rozwijaniu swoich zainteresowań, doświadczaniu różnych kolorów i smaków życia. Młodzi ludzie mają dosyć tego że starsi panowie wypowiadają się o naszych postawach, kiedy żyją w zupełnie innej rzeczywistości niż my bo rzeczywistość wyglądała inaczej za ich czasów, nie mamy tych samych problemów co ci panowie, a wypowiedzi pana Tomasza są krytyczne ale bardzo powierzchowne i nie zgłębiające w ogóle tematu oraz nic niewnoszące.

nimis simplicandum

1:20:29 dlaczego niby te dwie metody terapii miałyby się wykluczać? Skąd pomysł, że jeden z nich się musi mylić? Przecież moje myśli i zachowania wynikają z tego czego nauczylem się w dzieciństwie. Jeden terapeuta próbuje znaleźć przyczynę moich zachowań po to, żebym zrozumiał skąd się to wszystko wzięło i może zrozumiał, ze niekoniecznie tak musi być. Moze łatwiej mi będzie siebie zaakceptować i wprowadzić pewne zmiany dzięki temu. Drugi terapeuta terapią poznawczo behawioralną daje mi narzędzia do tego zeby te zachowania zmienić, bez rozreząsania przyczyny problemu. Robi pewnego rodzaju trening, trochę jak w sporcie trener ustawia trening zeby zaadaptować mij organizm do wysiłku i pokazuje poprawne wzorce ruchowe. Tak samo terpeuta poznawczo behawioralny pokazuje mi jak zmienic zachowania, daje zadania itp. nie uważam, zeby te dwa sposoby terapii miały się wykluczać, albo zeby jeden z tych terapeutow sie na pewno mylił. Po prostu jeden szuka genezy problemu, a drugi szuka bardziej rozwiazania. Absolutnie nic się tu nie wyklucza

1:47:30 kolejne bzdury. Jaki marketing samobójstwa? O czym ty człowieku pieprzysz