Risico's van Pleasegedrag als Trauma Response 

Absoluut dit is hoe het mij vergaan is, precies zo… !! En wat een geknok om mezelf nu neer te zetten in de wereld dankzij mijn vermijdend gedrag. Met 59 de ik te worden, die ik eigenlijk had moeten en willen zijn. Emotioneel zo pijnlijk en in strijd met mezelf, na 20 jr. relatie niet meer te doen. Ik was zeg maar kapot. Maar goed een relatie die geen relatie was… de rode draad in het verhaal kind trauma versus relatie trauma. Geleefd met valse hoop, hij leeft nu mijn droom, dit is zo pijnlijk. Wat een voor mij herkenbare en goede uitleg, heel belangrijk voor mij om dit nu te zien ❤ Dankjewel Guan Felix ❤

Zo blij met jouw heldere uitleg. Hartelijk dank!

Zo is het ! Je "moet" dit zelf meemaken om het te begrijpen..

Dank je wel Guan Felix, tenen krommend pijnlijk, sinds heel kort ben ik ook tot dit besef gekomen. 58 nu pas! Maar ik moet gewoon weer aan de slag, om dingen om te buigen. Beter laat dan nooit. Je bent heel duidelijk, bedankt.

Jij legt het allemaal zo duidelijk uit. Zelf altijd in de pleaser rol gezeten. Ben me ervan bewust nu maar het is zo'n tweede natuur, voor ik het in de gaten heb trap ik weer in dezelfde valkuilen. Als ik nu mijn grenzen aangeef wat ik heel moeilijk vind, dan gaat dat met tranen gepaard (uit angst?)want dan voel ik me bijna schuldig want ojee, ik kies voor mezelf, ik luister naar mijn eigen behoeftes en dat is eng want wat gaat er gebeuren...raak ik mensen kwijt? Het voelt alsof je een onbekende weg inslaat die niet op je routeplanner, ver buiten je comfortzone, doodeng. Soms lukt het, soms niet maar ik leer wel van alles wat op mijn pad komt. Waar overigens mijn enorme pleasegedrag vandaan komt weet ik niet zeker, ik wijt het aan een ziekenhuisopname van 3 weken als 2 jarige waarbij telkens mijn ouders weer weg moesten na een kort bezoekje. Dat ging toen vroeger zo. Ik herinner het me nog zo goed hoe ik mijn moeders jas vasthield want ze mocht niet weg van mij. De onbekende weg is er een van vallen en opstaan. Lieve Guan Felix, ik blijf je volgen! Herkenbaar en interessant. Lieve groetjes van Petra

ik ken meerder mensen die narcistisch zijn mijn eerste man was dat en mijn dochter heeft ook z on iemand dus ik zie het heus wel , maar je verhaal is goed. en ik ben gewaarschuwd als ik zon persoon tegen kom . maar het kan ook aangepraat worden!!!!!!

Dit is zo herkenbaar weer voor mezelf. Prachtige en leerzame video ❤👍

Dankjewel voor je uitleg het klopt precies, maar soms sluimerd het en komt plotseling naar de oppervlakte

Je bent zoooo wijs! Bedankt o

Ik heb dat mee gemaakt in mijn relatie ik ben daar door gescheiden zij voelden zich meer als mij , ik her ken dit dus nu begrijp ik het beter waarom het zo ging dank je Felix

Dag Felix wat verstond ik het weer goed hoe jij het verwoorde . Aan mijn zelfwaarde moet ik ook neo fel aan werken ..... Maar zo dankbaar dat jij ons ondersteund en hoe wij het kunnen doen !!!🙏

T klinkt zo logisch, maar patronen zijn F•hardnekkig ❤

Wat een duidelijke uitleg Guan. En lastig om dit gedrag bij mezelf te ontwarren omdat dit haast een automatische geworden is. Ook dank aan de verhelderende reacties , zeer herkenbaar.

Zo herkenbaar! Dank je wel..

Hoi Felix, ben nu 45 en diverse relaties al kapot zien gaan juist door dit gedrag wat ik heb. De laatste 2 maand geleden en heb het idee dat daar de balans ook weg was(althans in mijn optiek 😉). Heb nu diverse trajecten opgestart om aan mijn gedrag te werken, weet nog niet zo goed wat echt gaat werken.

Heel herkenbaar dankjewel ❤

Heel duidelijk, Guan Dank je wel!

Bedankt , ja t klopt t kan ernstige schade geven aan jezelf

Duidelijk dank je wel

❤

Mooi😊

Vraag: ik ben de pleaser, mijn partner vermijdend. Stel dat ik erin slaag het kindtrauma in mezelf te helen, en een “ gezonde” volwassene word, dan is er nog steeds de ander die vermijdend is……dan is er nog steeds geen gelijkwaardigheid. Wat kan dan helend zijn voor vermijdende partner ( die dit gedrag vertoont wss ook door kindtrauma ) Duivels dilemma, zo voelt het

Pleasegedrag zal wel niet altijd hetzelfde zijn als daadwerkelijk goed zijn voor iemand. Misschien is het idd eerder uit angst voor verlies/afwijzing en al die oorzaken die je terecht benoemt. Maar ik dacht dat het voortkwam uit goedheid, verbinding zoeken oid. Soms pakt dat dan wel eens heel verkeerd uit, met name in werk situaties, waarin ik geneigd ben me eerder aan te passen of belang van collega's voor te laten gaan ten koste van mezelf. Soms is het ook om datgene te doen wat me dan het beste/juiste lijkt om te doen. Maar misschien heeft dat dan ook weer met eergevoel te maken? Toch wil ik liever aardig zijn, omdat dit voor een ander misschien wel een positieve uitwerking kan hebben en van betekenis kan zijn voor iemand. 🌞