24 yaşındayım ve içe dönük bir mizacım var ve kendimi eğleyebilecek bir çok uğraşım var ama fark ettim ki içe dönük olduğum için bazı yeteneklere ve uğraşılara sahip olmuşum veya olabilmişim. Videodaki hisleriniz ve düşüncelerinizi paylaşıyorum, tek olmanın konforuna uzun süre sığınmış olsam da bu durumun beni daha mutsuz hissettirdiğini yadsıyamam ve paylaşımınızda olduğu gibi insanın kendi hislerine karşı dürüst olması çok önemli. Herhangi insani ilişkinin doğal olarak gelişeceği varsayımına kapılmayıp, hayatın her alanında olduğu gibi emek sarf etmek gerekiyor sanırım, teşekkürler
Çocukluğumdan beri sosyal ortamlara hep sonradan dahil olan kisi oldum.Yalniz kaldigimda kimseyi arama ihtiyaci hissetmezdim.30 lu yaslara kadar film,kitap,oyun vb sayesinde bos zamanlarimda bu konuyu hic dert etmemistim.Sonradan bu ihtiyac hasil olunca, arayacak kimseyi bulamamaktan cok kendime yabancilasmak yordu beni.Insanlar icin icgudusel olan bu davranislari,benim adeta rol yaparak sergilemem gerekti.
"Bir insanın yalnız başına mutlu olması utanılacak bir şeydir." -Albert Camus. Üretimse üretim. En alası ortalama birliktelikler ile de üretilir, ki üretilmişi de var ve olacak da. Ortalamanın üstünde doğuştan statülere sahip değilsek, böylesine ayrıksı/münzevi yaşamlar acıdan başka bir şey getirmiyor. Eşyanın tabiatına ters. İnsanın kendine mazoşistçe verdiği zararlar yetmiyor gibi sevdiklerine de zarar veriyor. En bilinçli ebeveynlere sahip olunsa dahi, o insanlar çocuklarının bu tercih edilmiş yaşamlarından içten içe rahatsızdırlar, bu üzüntü ile geceyi noktalandırıyorlardır
Yalnızlık biriyle beraber yaşadığında olan bazı sorumlulukları insandan alıyor ama tek başına bir evde yaşarken sürekli yalnız mı kalacağım korkusu beni kaplıyor. Bu düşünceden sıyrılmak çok zor. Sanki herkes isteniyormuş da sen kenarda kalmışsın gibi. Zihnim beni sürekli acındırıyor küçük düşürüyor. Bu sıralar sürekli bununla savaşıyorum. Elime kitap alıyorum veya birşeyler açıyorum izlemek için bir bakmışım bu düşüncelerle gözlerim dolmuş. İnsan bunlardan nasıl kurtulur? Kurtulmak diye bir şey var mı daha doğrusu bilemiyorum
Yanlızlığı, artı ve eksilerini ne kadar güzel özetlemişsin. Bende 40 oldum ve yalnızım, son bir iki yıldır dediğin gibi eksikliğini hissetmeye bende başladım, herşeyde olduğu gibi yaşayan bilir yada anlar bir durum. Ama yine herşeyde olduğu gibi çözümü bizde ve bakış açımızda, seninde dediğin gibi bu kadar yalnızlık yeter artık bende evlenmeliyim diyorsak, biraz bunun içinde çabalamak gerek.
Bana göre bu çağın ihtiyacı içtenlik ve samimiyet. Hatta anahtar kelime doğrudan "samimiyet". Dolayısıyla keyifle izlediğim bir monolog oldu. Selamlar hocam.
Teşekkürler. Zaten tek amacım samimi olmak. Bilgi vermek veya haklılığımı ispatlamak değil. İzleyen kişi söylediklerime katılsın veya katılmasın, o önemli değil; samimi bulsun yeter.
Bence renkli ve doğal insanları tanıyınca yalnızlığın ne denli sıkıcılığını göreceksiniz. Bazen yalnızlığı seviyorum. Bazen arkadaşlarla eğlenmeyi seviyorum. Peki yeni insanları tanımaya fırsat veriyor musunuz? Bence dört gün yalnızlık üç gün de eğlenmeli arkadaşlar. Herşeyi dozunda yaşamak lazımdır.
Aynı duyguları ve aynı yaşam tarzını paylaşıyorum sizinle. maalesef günümüz toplumu buna yönlendirildi bile isteye. büyük şirketlerin gelecek yıllarda hazırlandıkları dünya, bekar yaşayan kadın ve erkeklerden oluşan toplumlar... bu gidiş iyi değil
38’im ve ensesi kalın olanlardanım.Çocukluğumdan beri böyle bu.Umarım kırkımdan sonra sizin gibi düşünmeye başlamam.Ya da belki sizin gibi düşünmem hayrıma olur.İyi ki izledim.Resmen aydınlandım.Bu kadar içten ve yalın anlattığınız için teşekkürler 🙏
Eğer herkes sizin gibi yalnız ve 1+1 evde yaşıyorsa hayatınız güzel olur ark ile aynı planı yapabilirsiniz. Ama çevreniz evleniyor ve siz tek kaldıysanız hayat zorlaşır. Evlendiğiniz insanın da sizinle aynı çerçeveden bakması lazım yoksa o da zulm oluyor
Her ne kadar bazı insanların kişilik özelliklerinde yalnızlığa yatkınlık ağır bassa da belirli bir yerden itibaren aitlik ihtiyacı da kendini gösteriyor. Dert anlatma, dert dinleme, tavsiye alma gibi etkileşimlerin olabilmesini arıyor insan. Evde ne söylediğinden bağımsız olarak bir ilave ses olması bile yeterli olabiliyor genelde. Ama bu etkileşim kişinin kendine ait alanını daralttikca bu sefer yine yalnızlık ihtiyacı başlıyor. İkisinin dengeli olduğu bir sosyal ilişki ağı kurabilmek çok kolay olmasa da huzurlu bir yaşamın yöntemi gibi görünüyor
Bugün bile teoride olan kendilik algımın pratikle uymadığını görüyorum ki kırkı üç geçiyo :) Umarım hayatı bu samimiyetle paylaşacağınız dostlar edinirsiniz. Ki ilk adımı atmışsınız. Hiç bilgi içermeyen son videom için kanalıma beklerim :)
